"นงค์ตามโพรงนั้นมาน่ะจ๊ะ!" แต่เธอก็รีบเปลี่ยนเรื่อง "....ว่าแต่ ที่นี่คือที่ไหน แล้วบุษบาทำอะไรอยู่เหรอจ้ะ?" เธอถาม และแน่นอน ให้โอกาสให้คุณชายใหญ่พูดด้วย เพราะเขาก็คงมีเรื่องอยากถามเหมือนกัน?
ถ้าเป็นปกติ บุษบาคงหลอกอนงค์ไปเฉาะหัวด้วยอีเต้อแล้วถีบลงทางน้ำใต้ดินไปแล้ว แต่เพราะทั้งคู่สนิทกันและมีชายใหญ่ผู้ใจดีมาด้วย บุษบาเลยยินดีเล่าทุกอย่าง
เธอบอกว่าเธอเจอทางลับนี้โดยบังเอิญเมื่อวันก่อน ถึงตอนแรกจะขลุกขลักไปบ้างและยังไม่ค่อยเข้าใจกลไกมันเท่าไหร่ ทำให้หาวิธีควบคุมการเลื่อนขึ้นลงของแผ่นหินที่พาลงมาที่นี่ไม่ได้ เลยจำเป็นต้องเปิดมันค้างไว้แล้วใช้บันไดเชือกปีนขึ้นลงเอา
จากนั้นก็เริ่มสำรวจด้วยตัวเอง เบื้องต้นเธอเจอห้องลึกเข้าไปข้างในและเจอบันไดทางขึ้นซึ่งไปโผล่ที่ประตูลับกลางสวน ส่วนห้องที่อยู่ลึกเข้าไปมีทางน้ำใต้ดินขวางอยู่ บุษบาเข้าไปแล้วพบว่าเป็นห้องใหญ่เบ้อเริ่มที่มีพวกโบราณวัตถุตั้งวางเกะกะอยู่เต็มไปหมด เธอมีกำลังน้อย ในนี้ก็มืดพอดู เลยได้แค่ขนบางส่วนออกมาเพื่อเอาไปตรวจสอบข้างบน
"ด้านใน ๆ ของห้องนั้นเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ข้าวของวางเกะกะยังกับเขาวงกต ฉันเลยยังไม่ได้เข้าไปดูเลย เพิ่งเข้าไปถึงกลาง ๆ ห้องเองมั้ง" บุษบาบอก เธออยากได้คนมาช่วยเหมือนกัน ถ้าไม่ช่วยเอาข้าวของพวกนี้ไปตรวจสอบ ก็ช่วยสำรวจห้องนั้นที
อนงค์จึง
- รับของไปตรวจสอบ
- ช่วยสำรวจห้อง
- อื่น ๆ
บารอนน้อยเอาไฟฉายไปส่องดูในเตาผิงทั่วๆ โดยเฉพาะด้านบน ตรวจสอบหากลไกไปด้วย
ให้อาตี๋ไปเลื่อนโซฟาแดงเล่นดูว่าทำไมถึงมีล้อ
ดีที่บารอนน้อยมีไฟฉาย เขามุดเข้าไปในเตาผิงแล้วส่องไฟ ก็พบว่าด้านในของปล่องเตาผิง สูงจากพื้นราวสองเมตร มีคันโยกอยู่ ดูแล้วน่าจะโยกได้ ว่าแต่จะโยกขึ้นหรือโยกลงดีนะ
- โยกขึ้น
- โยกลง
- อื่น ๆ
ส่วนโซฟาแดงอาตี๋ลองเข็น ๆ โซฟาดู เขาพบว่ามันทำด้วยเหล็ก และเมื่อเข็นไปได้นิดหน่อย เขาก็พบว่ามันหยุดกึกเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างตรึงล้อเอาไว้ แต่พอลองโยกซ้ายขวา มันกลับยังเคลื่อนที่ไปได้
"อะไรเนี่ย" อาตี๋ดูงงงัน
ออกไปดู เธอมีตะเกียงส่องทางอยู่ ถึงหมอกลงจัดฉันก็ยังมีแสงสว่างกระจ่างใจ
"ฮัลโหล ใครเผาหญ้าแถวนี้ ควันท่วมบ้านแล้ว ดับไฟเดี๋ยวนี้นะ" โรสโวยวายคนเดียว
อากาศชื้นที่ไหลเข้าปอดทำให้โรสแน่ใจว่า ที่เห็นตรงหน้าคือหมอกหนาไม่ใช่ควันอย่างแน่นอน เธอทำใจกล้าชูตะเกียงเดินเข้าไปในสวน ที่นั่นเธอรู้สึกได้ ว่ามีใครบางคนแอบซ่อนตัวอยู่ในสายหมอกไม่ไกลนัก ใครกันนะ โรสคิดจะเดินตรงเข้าไปหา...
ตอนนั้นเองที่โรสได้ยินเสียงคุณชายกลางตะโกนเรียกมาจากทางหน้าเรือนชมดาว เสียงของคุณชายทำให้โรสชะงักแล้วคิดขึ้นมาได้ว่า เธอไม่รู้ว่าคนในหมอกคือใครด้วยซ้ำ คนคนนั้นจงใจไม่ส่งเสียงเหมือนไม่ต้องการให้โรสพบเจอ แล้วถ้าเธอยังดึงดันจะไปดูให้รู้แน่ว่าคนคนนั้นคือใคร คนคนนั้นจะทำอย่างไรเมื่อตัวจริงถูกเปิดโปง
เมื่อคิดได้เช่นนี้ โรสจึง....
- กลับไปพาชายกลางมาช่วย
- เดินเข้าไปดูคนเดียวให้รู้แน่
- อื่น ๆ
"เขาช่างโชคดีจริงๆเลยนะครับ"
เสนอตัวเป็นคนคนนั้น
แกหน้าด้านมากวชิระ
ส้มแป้นตาเคลิ้มหน้าแดง
วชิระได้รับสถานะ - ตัวเลือกของส้มแป้น (ส้มแป้นยังมีคนอื่นในใจ แต่ถ้าพยายามอีกหน่อยก็อาจจะชิงมาได้)
วชิระคิดว่าตอนนี้ก็อยู่กันแค่สองคนในห้องส่วนตัว มันเป็นโอกาสแล้วนี่นา เรื่องสำรวจอะไรนั่นช่างมันก่อนดีไหม หรือว่าจะทิ้งโอกาสนี้แล้วไปสำรวจต่อดี
- ตามน้ำ ใช้โอกาสนี้ชิงส้มแป้นมาเป็นของตัวเองเลย
- อดใจไว้ พอแค่นี้ก่อน โอกาสหน้าดีกว่า สำรวจต่อ
- อื่น ๆ
