ยินดีต้อนรับสู่หอสมุดเลือด : Play by Post Forum ที่ยั่งยืนที่สุดในประเทศไทย
0 Members and 1 Guest are viewing this topic.
"Number 8" นักรบไซบอร์กในโครงการวิจัยนักรบสมองกล นั่นคือสถานะของเธอเธอถูกส่งมาแฝงตัวเป็นนักเรียน และปะปนเนียนเข้าร่วมโครงการ BR เพื่อทดสอบสมรรถภาพในการรบ ดูแขนกลที่ล้ำสมัยของเธอสิหรือบางทีนี่อาจจะเป็นเบื้องหลังของโครงการ BR
"ว แว่นฉัน..." ( 3 _ 3) Miyashita Aoi หัวหน้าห้องขณะที่เธอกำลังก้มลงเก็บแว่นตาปืนพกซ่อนกระบอกเล็ก ๆ ของคู่กรณีก็ชี้ที่หัวของเธอ
เสียงไรเฟิลดังขึ้นอีกนัด แต่คราวนี้ยิงไปโดนหลอดไฟบนเพดานแตกละเอียดอย่างที่รู้กันว่าไรเฟิลซุ่มยิงในระบบกึ่งอัตโนมัติแม้จะยิงออกมาได้ต่อเนื่อง แต่ก็ต้องแลกมาด้วยน้ำหนักที่มาก มันไม่เหมาะเลยสักนิดที่จะแบกแล้ววิ่งไล่ใครก็ตาม"ถ้าพวกเธอส่งการบ้านตรงเวลา ฉันก็จะไม่ต้องเหนื่อยวิ่งและหอบเอามันไปส่งที่ห้องพักครู" ใครบางคนพูดขึ้นจากอีกทิศทาง"ฉันเคยหกล้มสี่ครั้ง แต่ทุกครั้งก็ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครมาช่วยฉัน มันไม่เหมือนในการ์ตูนที่ฉันเคยอ่าน"ใครคนนั้นโยน PSG1 ที่หนักเจ็ดถึงแปดกิโลทิ้งไป แล้วเอาไรเฟิลจู่โจมออกมากระหน่ำยิงแบบฟูลออโต้ฯ
"ไม่ว่าใครก็อยากชนะทั้งนั้น ไม่มีใครเชื่อได้สักคน" เธอไม่รีรอที่จะเหนี่ยวไก แต่ช่วงจังหวะนั้นเองที่มีใครบางคนจากชั้นลอยด้านหนึ่งส่งเสียงออกมาและดึงสายตาของ Aoi ไปได้ดอกไม้ไฟหลายชิ้นถูกโยนออกมาระเบิดเป็นสีสันกลางอากาศพร้อมกับเสียงของ Moe ที่พูดผ่านโทรโข่งทั้งน้ำตาด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า "ทุกคนหยุดทำร้ายกันเถอะนะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ""ดูสิ นี่ไง อีกอาทิตย์เดียวก็จะถึงวันงานเทศกาลประจำปีของโรงเรียนแล้วนะ"เป็นเรื่องที่ดูไร้สาระในสายตาของบางคน แต่ก็หยุดเวลาได้ มันทำให้ Aoi นิ่งงันไปอึดใจหนึ่ง"ขอบคุณนะ" คำพูดของ Aoi ทำให้ Moe คลี่ยิ้มออกมา"อย่าลืมมาทำความสะอาดล่ะ" แล้วเธอก็หันไปลั่นไกใส่ Michael
http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2091.msg185355#msg185355เป็นเกมใหญ่นอกบอร์ด AW ที่จบไปแล้ว เป็นโลกที่ไม่มีเวทมนตร์คาถา ในยุคสมัยที่มนุษย์ยังคงไม่รู้จักอาวุธปืนเป็น Event ตัวละครสายอัศวิน นักรบ นักธนู หรือนักบวชPromotion Event คือ Event สั้นที่เน้นการแจกรางวัลเป็นหลัก แต่จะได้มากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขดังนี้เลือกได้ 1 ข้อ โพสที่นี่ ก่อน 00.00 น. วันที่ 8 ก.ย.ผู้เล่น AW ที่เคยเล่น Holy Land- หากระทู้หลักที่เล่นเกมของตนเอง CLICK ที่นี่- ระบุ 1 ตัวละครที่ต้องการเชิญกลับ World ที่ปรากฎบนหัวกระทู้ ตัวละครนั้นจะมี Status ของ AW และมี Quest สั้นให้ทำ- ทำ Quest ผ่านก็จะได้รับตัวละครนั้น และหากต้องการตัวละครถัดไปก็ระบุอีก- 1 ตัวละครมีค่าใช้จ่าย 50LP แต่ถ้าพลาดแล้วยังอยากได้กลับก็ต้องเสีย LP เท่ากับ Level *5ผู้เล่น AW ทั่วไป (ผู้เล่น AW ที่เคยเล่น Holy Land ก็เลือกข้อนี้ได้)- สร้างตัวละคร Rarity 1 ฟรี (จะได้สร้างผ่าน Quest)- สร้างตัวละคร Rarity 2 ราคา 50LP (จะได้สร้างผ่าน Quest)
ผ่านมานานสักแค่ไหนกันนะ Henrik ที่อยู่ในสภาพผมเผ้ารุงรังนั่งหลบที่ริมทางให้เกวียนผ่านไปแล้วมองดูผู้คน สภาพนี้หากมีเคราเธอคงจะเคราเฟิ้มเลยล่ะไม่ว่าจะแวะเวียนไปยังแห่งหนใดก็ยังคงไม่พบคำตอบ ทั้งของตนเอง ...และอดีตเจ้าเหนือหัว กระทั่งวันนี้ Henrik ที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากว่าทุกวันได้หยุดอยู่ที่หน้าโบสถ์ริมทาง ก่อนจะขอเข้าไปอาศัยพักแรม ซึ่งที่นี่ Henrik กลับได้พบกับคนที่ไม่น่าเชื่อQuote"หากท่านจะไม่อยู่ใต้อำนาจของใครนั่นก็ต่อเมื่อท่านได้เป็นกษัตริย์""แต่ข้าคงไม่ต้องเสียเวลาเรียนรู้ท่านอีก"
"หากท่านจะไม่อยู่ใต้อำนาจของใครนั่นก็ต่อเมื่อท่านได้เป็นกษัตริย์"
Imad ad-Din Zengi เกิดที่เมืองอาเลปโป เป็นเพียงเด็กหญิงลูกชาวนาที่บิดาได้ออกรบสร้างความชอบจนเลื่อนขั้นเป็นนายทหารระดับนายกอง ชีวิตที่แร้นแค้นและอดอยากซึ่งเป็นวิถีของชนชั้นล่างของสังคมจึงหลุดพ้น ซังกีได้โอกาสกินอิ่มในทุกมื้อและไม่ต้องถูกส่งไปรับใช้เจ้าขุนมูลนายเช่นเด็กชาวบ้านทั่วไปด้วยความที่ซังกีมีพื้นเพนิสัยที่แข็งกร้าวไม่ยอมลงให้ใคร เธออึดอัดใจทุกครั้งที่เห็นความเหลื่อมล้ำของสังคม "ทำไมต้องมีนายและบ่าว คนเราควรจะเท่าเทียมกันไม่ใช่หรือไง" มันเป็นประกายเล็กๆที่ทำให้ซังกีมีความคิดว่า "ข้าจะเปลี่ยนแปลงมัน!" และเมื่อคิดได้เช่นนั้นซังกีก็ปรารถนาที่จะขึ้นไปยังจุดที่สูงที่สุดโดยรับเอาคำของบิดามาจำไว้ขึ้นใจ Quoteเด็กโง่ หากเจ้าจะไม่อยู่ใต้อำนาจของใครนั่นก็ต่อเมื่อเจ้าได้เป็นกษัตริย์ถ้าอย่างนั้นข้าจะเป็นกษัตริย์ ข้าจะมีอำนาจและใช้อำนาจเปลี่ยนแปลงโลกนี้!ซังกีไต่เต้าขึ้นมาจากระดับพลทหาร มาถึงนายกอง และขึ้นไปถึงขุนพล ก่อนจะถูกเลือกเป็นสุลต่าน จุดที่สูงที่สุดซึ่งซังกีเคยเข้าใจว่าเธอจะมีอำนาจและเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้ แต่มันผิด ยิ่งขึ้นสูง เงื่อนไขและภาระยิ่งหนักอึ้งและยากที่จะลง ไม่มีใครสั่งกษัตริย์ได้แต่กษัตริย์ต้องฟังเสียงประชาชนราวกับพันธนาการที่ดิ้นไม่หลุดซังกียิ่งได้รู้ถึงบางสิ่งบางอย่าง ประชาชนส่วนใหญ่ไม่ต้องการอำนาจหรือความเท่าเทียม พวกเขาเกิดมาเพื่อเป็นผู้ตาม พวกเขาต้องการผู้นำ พวกเขาต้องการศิโรราบอยู่ใต้การคุ้มครองของผู้นำ เพราะพวกเขาไม่ต้องการแบกรับพวกเขาบางกลุ่มป่าวร้องและโหยหาอิสรภาพแต่พวกเขาก็ไม่ได้ต่อสู้เพื่อให้ได้มันมา พวกเขาเพียงแค่ต้องการผู้นำที่จะคุ้มครองดูแลพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังต้องการอิสระภาพ เพราะพวกเขารักความสุขสบาย"มันไม่มีค่าอะไร ข้าต่อสู้เพื่อคนพวกนี้เหรอ ทั้งที่พวกเขาก็ไม่ได้ต้องการในสิ่งที่ข้าหยิบยื่นให้""ข้าให้เยรูซาเล็มเป็นของขวัญแก่พวกเขา เป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้ามอบให้กับพวกเขา แต่ข้าไม่ได้มีหน้าที่แบกรับอนาคตของพวกเขา""เพราะข้าเกลียดการถูกออกคำสั่ง ข้าจะไม่ใช้มันกับใครก็ตาม"นี่คือสาเหตุที่ซังกีสละบัลลังก์หลังยึดเยรูซาเล็มได้ และมาใช้ชีวิตเป็นสามัญชนอยู่ที่นี่เพื่อค้นหาอาณาจักรที่ตนเองต้องการ อาณาจักรแห่งสันติสุข อาณาจักรแห่งพระเจ้า"ข้าอยากรู้ว่าท่านได้พบมันหรือยัง" Henrik ถาม แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตอบอะไรมากไปกว่าบอกให้พรุ่งนี้ลองไปที่เนินเขาอัยญาลูต คำตอบอาจจะอยู่ที่นั่น
เด็กโง่ หากเจ้าจะไม่อยู่ใต้อำนาจของใครนั่นก็ต่อเมื่อเจ้าได้เป็นกษัตริย์ถ้าอย่างนั้นข้าจะเป็นกษัตริย์ ข้าจะมีอำนาจและใช้อำนาจเปลี่ยนแปลงโลกนี้!
ดาบคู่ของ Henrik สลับฟาดฟันปะทะกับนางินะตะในมือของซังกีที่ใช้มันอย่างคล่องแคล่ว ทั้งสองผลัดกันรุกรับอยู่พักหนึ่ง คมง้าวใบมีดใหญ่ดูแปลกตาและยากแก่การรับมือ มันทั้งเหวี่ยงได้เป็นวงกว้างราวกังหันวายุ บ้างก็แทงเข้าใส่ Henrik ใช้ดาบมือซ้ายปัดคมง้าวเบี่ยงออกแล้วโถมเข้าหา แต่มือขวาก็ถูกถีบด้วยเท้าของซังกีจนยกดาบขึ้นมาไม่ได้ และเป็นด้ามง้าวที่ฟาดใส่หน้าของ Henrik และเธอยังเกือบคอขาดเมื่อซังกีชักดาบใบมีดยาวที่สะบัดได้คล้ายแส้ออกมาฟันตามน้ำ"ท่านแข็งแกร่งขึ้น ในเวลานี้ฝีมือของเราอาจไม่แตกต่างกัน แต่เราก็แตกต่างกัน" ซังกีหมุนตัวไปดึงหอกยาวขึ้นจากพื้นแล้วแทงเข้าใส่ดุจจูล่ง วิชาดาบของ Henrik นั้นซื่อตรงและไม่มีลูกเล่นอะไรซึ่งซังกีเคยเห็นมาก่อนแล้ว ตรงกันข้าม Henrik ยังไม่เคยเห็นซังกีใช้อาวุธเหล่านี้มาก่อน ความหยุ่นของด้ามหอกสะบัดให้ปลายหอกแกว่งไปมายากจะหลบเลี่ยงและปัดป้อง Henrik ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบในทันทีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับอาวุธที่ไม่คุ้นเคยซึ่งอยู่ในมือของนักรบที่ฝีมือเทียมกันกับตนเอง ที่สุดแล้วเธอก็ยอมใช้แขนรับคมหอกแล้วเสือกเข้าใส่ด้วยกำลัง แต่ซังกีที่ก้าวถอยไปสองก้าวก็ล้วงเอามีดซัดขว้างใส่ ภาพในวันที่เธอต่อสู้กับ Milah ปรากฎขึ้นก่อนที่มีดซัดจะพลาดเป้าไปเมื่อ Henrik มุดหลบแล้วเข้าชาร์จกดคอของซังกีลงกับพื้นทั้งสองสบตากันอยู่หลายวินาทีในขณะที่ทุกอย่างเงียบลง Henrik จับจ้องมองลงไปในดวงตาของอดีตสุลต่านชาวเติร์กที่เธอเคยหมายมั่นว่าจะเอาชนะให้ได้ซึ่งถูกกดลงกับพื้นและอยู่เบื้องล่าง"เราแตกต่างกันที่ใดท่านพอจะบอกข้าได้หรือไม่"สิ้นเสียงของ Henrik ซังกีก็ยิ้มออกมา พร้อมปืนคาบศิลากระบอกจิ๋วที่จ่อหัวของ Henrik "ท่านเถรตรงและซื่อเกินไป""อาณาจักรนั้นที่ข้าตามหามันอยู่ตรงนี้" ซังกีชี้ที่หน้าอกของตนเอง"ข้าเปลี่ยนโลกนี้ไม่ได้ แต่ข้ามีความสุขกับอาณาจักรที่ข้าสร้างขึ้นมาได้""หา ความหมายในการมีชีวิตเหรอ""ไม่มี มันไม่มีค่าอะไรกับข้า""ข้ามีชีวิตอยู่เพราะข้าไม่มีเหตุผลที่จะตาย""..........." นั่นคือคำตอบที่ Henrik เฝ้าตามหาอย่างนั้นหรือสำหรับเจ้าแล้วลาทรันคืออะไร เจ้าปกป้องอาณาจักรนั้นเพียงเพื่อก้อนหินและเศษดินหรือสหายข้า เจ้ารู้ดีที่สุดEND
