"โว้ยยยยย!!! ไอ้บ้านี่!!!"
"อย่ามาซี้ซั้วโจมตีเจ้าบ้าที่โคตรเก่งงี้สิเฮ้ย!!"
ถึงความจริงแล้วเร้ดจะเคยแอบคิดให้ออเรนจ์ออกไปสู้เหมือนกันก็เถอะ
"เจ้าตาเดียว! ไม่ต้องสนใจทางนั้น ใช้เวทมืดป้องกันให้ออเรน- มังกรที!!" เร้ดตะโกนใส่ชายแปลกหน้า ถึงคำพูดคำจาจะไม่ค่อยให้เกียรติกันนัก แต่คำพูดของเขาก็เป็นเชิงขอร้อง
ว่าแต่ทำไมตูต้องมาเจอเหตุการณ์เฮงซวยที่ทำอะไรไม่ค่อยได้ด้วยนะ? น่าโมโหจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ส่งลุงเจ้าของฟาร์มไปให้เจ้าหน้าที่จัดการก็ดี ตอนที่รับมือกับโจรที่ถ้าไม่มีนักฆ่ามาช่วยโดยบังเอิญก็ดี
เขามันอ่อนแอขนาดที่ทำอะไรเองไม่ได้เลยรึไง?
ไม่สิ...เรื่องอ่อนแอมันของตายอยู่แล้ว...ก็เขาแทบไม่ได้ฝึกความสามารถทางกายภาพเลยนี่นา จุดเด่นที่เร้ดมีคือเซนส์และปัญญาอันเฉียบแหลมต่างหาก ระหว่างที่คิดอยู่อย่างนั้น จู่ ๆ เร้ดก็นึกถึงคำพูดของชายคนหนึ่งที่เคยพูดกับเขาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
อา...นั่นสินะ
ถึงจะอ่อนแอก็ไม่เป็นไร ขอแค่เชื่อใจในสิ่งที่มีก็พอ
ว่าแล้วเร้ดก็ตะโกนใส่ชายตาเดียวอีกคราว่า...
"เข้าไปอยู่หน้าออเรนจ์ด้วย! จะได้ป้องกันง่าย ๆ!" เร้ดที่ขี่รัชอยู่พุ่งไปอยู่ตรงหน้าออเรนจ์ และขณะเดียวกันก็อยู่ด้านหลังชายตาเดียวด้วย
ถ้าหากว่ามาอยู่ที่ต่อหน้าออเรนจ์ได้แล้วละก็ การโจมตีของเจ้าบ้านี่ก็จะพุ่งมาเพียงทิศเดียว ซึ่งทำให้ชายตาเดียวใช้เวททำลายได้อย่างสะดวกโยธิน
หรือถ้าพลังของเวทที่ยิงจากมือทั้งสองข้างมันแรงเกินไปจนเวทของหมอนั่นต้านทานไม่ไหวแล้วละก็ คนที่จะโดนเวทน้ำแข็งก่อนก็คือชายตาเดียว หรือเร้ด ไม่ก็ทั้งคู่
แต่อย่างน้อย ๆ เจ้าออเรนจ์และบลูก็จะไม่เป็นอะไรแน่ เร้ดเชื่อในความคิดของตัวเอง
"...แล้ว ถ้าไอ้สิ่งที่แกจะล้างไม่ใช่โคลน หรือสิ่งที่แกจะใช้ล้างเป็นโคลนซะเองล่ะ?"
"บางทีอาจจะเป็นทั้งสองอย่างเลยก็ได้นะว้อย ลองคิดดูสิ"
