เขางีบได้ราว ๆ 20 นาที รอนก็มาปลุกให้เขาตื่น และบอกว่าใกล้จะเริ่มงานและแขกคนสำคัญก็เดินทางมาถึงแล้ว มัวร์รีบสั่งให้ทุกคนประจำที่
ผู้หญิงท่าทางสง่างามคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบทหารระดับสูงของราชอาณาจักรไลรันยืนขึ้นและมาประจำที่โพเดียม พร้อมกับชายร่างสูงผมดำคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบนายทหารระดับสูงของฝั่งสาธารณรัฐ เมื่อทั้งคู่ประจำที่ก็เริ่มมีเสียงดนตรีทหารที่เป็นการผสมระหว่างเพลงมาร์ชของไลรันและสาธารณรัฐดังขึ้น ก่อนที่ทหารขบวนแรกซึ่งเป็นขบวนพลธงของทั้งสองฝ่ายและทหารดุริยางค์จะเดินนำมาจากตอนใต้ของราชวังเข้ามาในสนามตรงกลาง
ระหว่างนี้ ก็มีกล้องไขขนาดใหญ่ตามจุดต่าง ๆ คอยบันทึกภาพเหตการณ์ลงบนม้วนฟิล์ม ขบวนทหารต่าง ๆ ก็ตามเข้ามาตามจังหวะเพลงสวนสนามและเดินวนรอบหนึ่งที ทำความเขารพให้ประธานในพิธีทางตอนเหนือ และเข้าประจำในตำแหน่งของตน การสวนสนามใช้เวลาราว ๆ 20 นาทีก่อนที่ทหารทุกคนจะเข้าประจำที่และเสียงดนตรีหยุดลง
ชายในเครื่องแบบสาธารณรัฐที่อยู่บนโพเดี้ยมก้าวออกจากตำแหน่งและโค้งให้กับผู้หญิงข้าง ๆ เล็กน้อย ก่อนจะกลับไปนั่งที่เก้าอี้นวมข้างหลัง หญิงสาวคนนั้นเหลือบซ้ายขวาเล็กน้อยพอเป็นพิธี ความเงียบเข้าครอบงำทั้งราชวัง ก่อนที่เธอคนนั้นจะเริ่มพูดขึ้น
"ในวันนี้.. พวกเราทุกคน มาเพื่อเป็นสักขีพยานของสันติภาพ และความรุ่งเรือง..เป็นสักขีพยานในประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญของทั้งสองชาติ.." เธอสุนทรพจน์ต่อไปอีกราว ๆ 3 นาทีเกี่ยวกับสันติภาพและการปรองดอง ก่อนที่จะเริ่มให้สัญญาณในการจบบทพูด "และในเวลานี้ แม้เราจะเคยแบ่งฝั่งฝ่ายและห้ำหั่นกันในสมรภูมิมาก่อน วันนี้เราไม่เป็นเช่นนั้น ราชอาณาจักรไลรันและสาธารณรัฐที่หนึ่ง ได้ประดาศสงบศึกอย่างเป็นทางการ ตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไป"
เมื่อเธอพูดจบ ทหารทุกคนในสนามก็ทำความเคารพในท่าวันทยาวุธ เธอค่อย ๆ ก้าวถอยหลัง ประธานชายคนเดิมลุกขึ้นจากเก้าอี้นวม โค้งให้กับเธอ เธอโค้งตอบ ก่อนจะกลับไปนั่งเก้าอี้และให้ฝ่ายผู้ชายคนนั้นเข้ามาที่แท่นโพเดี้ยมแทน
"กระผมคงจะใช้เวลาตรงนี้อีกไม่มาก เพราะสิ่งที่ผมอยากจะพูดส่วนใหญ่ องค์ราชินีได้พูดไปแล้วแทบทั้งสิ้น.." ชายคนนั้นเริ่มกล่าวสุนทรพจน์ของตนเอง เขามีสำเนียงออกต่างชาติเล็กน้อยเมื่อพูดภาษาไลรัน "ก่อนอื่นเลย ผมคงต้องขอชื่นชมทหารของทั้งสองฝ่าย โดยเฉพาะทหารของราชอาณาจักรไลรัน ที่ต่อสู้เยี่ยงชาติทหาร ในการปกป้องมาตุภูมิของตน.."
การกล่าวสุนทรพจน์ของเขาดำเนินต่อไป จู่ ๆ ก็มีแสงเข้ามาแยงตาของมัวร์ เขาหันไปหาต้นตอของแสงประหลาด ก่อนจะพบว่าบนเชิงหลังคาของอาคารทางใต้ซึ่งอยู่ทางซ้ายมือของเขา มีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ ทหารประหลาดในชุดพรางสีกระเบื้องแดงกำลังจ่อปืนยาวไปทางชายที่ยืนอยู่บนโพเดี้ยม ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครเห็นเขาในจังหวะนี้นอกจากมัวร์
