...มาย้อนเหตุการณ์ค่ะ
Roleplay สิ่งที่เกิดขึ้นหรือต้องการให้เกิดขึ้นใน 1 ปี มีผลด้าน Bonus ต่างๆ
มี Max อยู่ ถ้าทำหลายอย่างก็กระจายกันไป ถ้าทำอย่างเดียวก็เน้นเพิ่มอย่างเดียว
Ally จะได้ไม่เกิน +1 ไม่ว่าจะพยายามตีสนิทกับคนมากแค่ไหน บางคนเข้าหา/ปฏิสัมพันธ์ไม่ถูกทางก็อด
ถ้าไม่เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับตัวละครใหม่ที่ได้รับ GM จะเขียนให้ตามเหมาะสม เฉพาะตัวละครนี้จะได้ Ally 1 (ไม่มีผลต่อ Bonus Max) และใช้การ Role ข้างต้นเพิ่มไม่ได้
หรือ ปล่อยให้ทุกอย่างเดินไปตามที่มันควรจะเป็น ก็ได้ Bonus เท่ากัน
เหตุการณ์ที่สุสานมังกรทำให้ไมมุสตระหนักได้ถึงบางอย่าง
เธออยู่มานาน นานเกินไปจนเลิกกลัวเกือบทุกอย่าง หนึ่งในนั้นคือความตายที่คนส่วนใหญ่หวั่นเกรง ตอนที่ยังสาวก็นึกกลัวเป็นธรรมดา จนผ่านไปก็ลืมนึกถึงมันและเลิกใส่ใจ ยังไงวันหนึ่งก็ต้องจากโลกนี้ไป เหมือนกับครอบครัวของตน
ทว่าความคิดนั้นมันวกกลับมาอีกครั้ง ในวินาทีที่เธอและอิบราฮิมถูกโจมตี
ครั้งสุดท้ายที่กลัวขนาดนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่เธอยังจำไม่ได้เลย
ในเมื่อชีวิตมันเปราะบาง จะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้ ถ้าไม่รีบทำสิ่งที่ต้องการก็อาจจะสายเกินไปจนเสียใจที่ไม่ได้ทำ
หลังจากกลับไปรักษาตัวจนหายดีทั้งคู่ วันหนึ่งแม่หนูตัวจ้อยก็ลากชายหนุ่มที่งุนงงไปคุยกันสองต่อสอง
อิบราฮิมไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงโกรธ ท่าทางฮึดฮัดนั้นออกอาการมากขึ้นเมื่อเขาถามไม่ถูกประเด็น
"ตาทึ่มนี่!!" เสียงเล็กแหวลั่น ไม่ทันที่ชายหนุ่มจะตอบอะไรกลับ ร่างเล็กก็กระโดดขึ้นเกาะไหล่กว้าง เหนี่ยวรั้งไว้ไม่ให้ตัวเองลื่นตกลงไป จ้องมองดวงตาสีฟ้าก่อนจะกล่าวต่อ
"ขอฉันแต่งงานเดี๋ยวนี้เลยนะยะ!!" ไมมุสไม่ได้โกรธหรอก ที่จริงกำลังเขินจนสติแตก....
------------------------------------
(ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไรก็ตาม) ในปีนั้นไมมุสฝึกฝนทักษะที่ตนบกพร่อง เพื่อจะนำไปใช้ในยามที่จำเป็น เธอยังคงคลุกคลีอยู่กับมังกรและฝึกฝนพวกมัน โดยงานเล็กน้อยยิบย่อยต่างๆที่คนอื่นทำแทนได้ก็จัดแจงวางแผนแบ่งงานให้ลูกมือทำแทน เป็นหัวหน้าทั้งทีก็ต้องใช้ทีมให้เป็นประโยชน์
นอกจากนั้นเธอได้ค้นพบถึงความสนุกสนานของการเล่นเกมในยามว่างจากงาน ในเมืองหลวงมีอะไรมากมายให้ลองทำ กับคนที่ไม่เคยสนใจการพนันอย่างไมมุสก็เผลอไผลไปกับความน่าจะเป็นและค่าตอบแทนจากการเสี่ยงดวง ชนิดที่ว่าถ้าไม่มีใครไปหิ้วออกมาก็คงจะอยู่จนหมดตัวเลยทีเดียว
แต่ใช่ว่าจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้นคราวก่อนโน้น ไมมุสค่อนข้างเกลียดความพ่ายแพ้ อย่างน้อยทุกๆสัปดาห์เธอจะบ่นและสาปแช่งบุคคลปริศนาที่โจมตีตนกับอิบราฮิมในคราวนั้น แถมยังพยายามเสาะหาเบาะแสหรือข้อมูลจากที่ต่างๆ ส่วนมากกลุ่มเป้าหมายจะเป็นนักผจญภัย นักเดินทาง จะเป็นข้อมูลเล็กน้อยแค่ไหนเธอก็บันทึกไว้หมด จุดประสงค์ของมันจะเป็นอะไรนั้นต้องหาให้ได้
"เจออีกทีจะฟาดให้หัวแตกเลย"
----------------------------------------
ส่วนซาห์ราเจ้าหมาป่าตัวประกอบ
จากเหตุการณ์พ่ายแพ้ต่อกองโจร ทำให้เขารู้สึกว่าตนเองยังไม่เก่งกาจพอที่จะอยู่ในกองทหารนีลาม
บางทีการออกไปฝึกฝนข้างนอกอาจทำให้เขาได้พบเจอคนที่เก่งกว่า และฝึกฝนตนเองให้พัฒนามากกว่าที่เป็น
แต่กับคนที่มีดีแต่กำลังและความอึด สิ่งตรงข้ามคือความฉลาดและความรอบคอบ
ครั้งหนึ่งเขาออกเดินทางแล้วพลาดท่าหลงทางในที่ห่างไกล ไม่ว่าจะทางไหนก็หาความช่วยเหลือไม่ได้
ตอนที่สิ้นหวังและคิดว่าคงจบอยู่แค่นี้ก็ไปพบกับไมมุสที่ออกไปทำงานนอกศูนย์วิจัยแล้วผ่านมาเจอพอดี
เธอช่วยเหลือซาห์ราไว้โดยไม่คิดค่าตอบแทนอะไร ทำให้อดีตทหารซาบซึ้งในน้ำใจและขอติดตามเธอเพื่อใช้หนี้บุญคุณ ถึงไมมุสจะยืนกรานไม่รับไว้แต่ซาห์รายังยืนยันคำเดิม
เป็นไปตามแผน หึ..พวกหมาก็เป็นอย่างนี้กัน ให้อาหารเข้าหน่อยก็ตามติดแจ
ซาห์ราอาจจะเสียใจภายหลังที่พาตัวเองไปเป็นกำลังให้ไมมุสได้ใช้งาน
หรือ...อาจไม่คิดอะไรเลยเพราะเขาโง่และซื่อตรงเกินไป
-------------------------------------------
