(ทักษะขี้โกงไร้เทียมทาน)
แคลร์นันพิจารณาแล้วเห็นว่า พ่อแม่ของเด็กดูเสียใจจริง ๆ ไม่กินไม่นอนร้องไห้จนตาแดงก่ำ ขอบตาลึกแถมซูบลงเรื่อย ๆ ขนาดนั้น ถ้าเป็นการแสดงก็ไปเป็นดาราเถอะ ถึงออสการ์แน่ ๆ
แต่เขาพบเงื่อนงำน่าสงสัยมากมายจากจดหมาย....
- เด็กเอาอุปกรณ์การเขียนจดหมายจากไหน
- ถูกขังในห้องมืด เขียนจดหมายยังไง
- ฝากจดหมายใครส่ง ถ้าฝากส่งจดหมายได้ ทำไมไม่ฝากให้แจ้งตำรวจ
- ฯลฯ
ที่สำคัญ ถ้าหากจะหาเบาะแส จดหมายฉบับนี้นี่แหละ เบาะแส ถ้าเราสืบได้ว่ามันถูกส่งมาจากไหน เราก็จะจำกัดวงได้ว่า เด็กคนนั้นน่าจะอยู่แถวไหนด้วย
เมื่อดูตราประทับก็พบว่า ประทับโดยที่ทำการไปรษณีย์ในเขตเมืองท่าสุดสาครนี่เอง แคลร์จึงเดินทางไปยังที่ทำการไปรษณีย์นั้น และเมื่อถามเจ้าหน้าที่ไปรษณีย์ ก็ได้ความว่าจดหมายนั้นเป็นแบบนำมาส่งที่เคาเตอร์ในสำนักงานไปรษณีย์ และเมื่อเช็คกล้องวงจรปิด ก็เห็นรูปพรรณของคนที่นำจดหมายมาส่ง
"นี่มัน... เด็กที่พ่อแม่แจ้งความว่าหายไม่ใช่เรอะ"
แม่ลูกสาวตัวดีที่บอกว่าตัวเองถูกขังไว้ในห้องมืดส่งจดหมายเสร็จก็ควงแขนเด็กหนุ่มคนหนึ่งขึ้นมอเตอร์ไซค์หน้าสำนักงานแล้วแว้นออกไป แคลร์นันตามไปตรวจกล้องจราจรไล่เป็นทอด ๆ จนพบว่ามอเตอร์ไซค์ไปจอดที่ห้องเช่าแห่งหนึ่ง
ปริศนาทั้งหมดไขกระจ่างแล้ว โดยไม่ต้องเอาชื่อคุณปู่เป็นเดิมพัน ยัยเด็กนี่แอบหนีมาอยู่กับแฟนนี่เอง
ตอนนี้แคลร์และฟุสท์ยืนอยู่หน้าประตูห้องเช่า ได้ยินเสียงคิก ๆ คัก ๆ ของผู้ชายผู้หญิงจากด้านในห้อง
เจมม่าที่ย่องตามมาตลอดทางก็รู้เรื่องไปด้วย ไม่ต้องใช้สมองเองนี่มันสบายดีจริง ๆ ตอนนี้เธออยู่ห่างจากห้องเช่านั้นมานิดหน่อย เห็นแคลร์และฟุสท์ยืนอยู่หน้าห้องเช่าที่น่าจะเป้นของเด็กสาวกับแฟนหนุ่ม
