ณ เขตชุมชนแห่งหนึ่ง
"........." Yochida Jin ยามอยู่ในโรงเรียนจะนั่งกดเกม ไม่สุงสิงกับใคร เป็นโอตาคุที่คนไม่อยากยุ่ง
แต่เชื่อเถอะว่าโอตาคุมีดีกว่าที่คิด Kyouko เห็น Jin นั่งกุลิกุจอวางกับดักหลายอย่าง
ข้างกายเขามีลูกซองสีดำใหม่เอี่ยมที่น่าจะเอาออกมาจากกระเป๋า และเมื่อดูจากสถานที่แล้วนับว่าเขาฉลาดในการเลือกมาก เพราะมันเป็นที่จำกัดที่ลูกซองจะยิงได้ดีกว่าปืนกลเสียอีก
ถึง Kyouko จะมีดาบและอยากลองวัดกันสักตั้งแต่ก็ไม่รับประกันชีวิตหรอกนะว่าใครจะอยู่ เธอคิดว่าเธออาจพบเส้นทางที่จะเอาชีวิตรอดแล้วล่ะ
"สวัสดีโยชิดะ..."
ทันทีที่ได้ยินเสียง Jin ก็คว้าลูกซองข้างกายแล้วกลิ้งไปหลบยังหลังกำแพงเตี้ยประทับเล็งมาทันที
เป้าหมายอยู่หลังกำแพง เสียงเป็นผู้หญิง
"นายอาจจะไม่รู้จักชั้น แต่ชั้นจำชื่อนายได้" เธอโบกมือที่อยู่หลังกำแพงน้อยๆ
"ชั้นขอถามว่านายคิดยังไงกับเกมนี้..."
พอได้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้เปิดฉากเขาจึงสงบแล้วตอบทั้งที่ยังเล็งปืนอยู่
"มันเป็นเกมบัดซบ ยิ่งกว่าเกมคอมพิวเตอร์ที่ทั้งเกมไม่มีอะไรนอกจากให้สวมบทฆาตกรถือเลื่อยเดินหน้าฆ่าคน" เขาบอก
"ฉันรักเกมและการเล่นเกม แต่ฉันก็มีสิทธิ์เลือกที่จะเกมที่ฉันอยากจะเล่น"
"ถึงจะอย่างนั้น นายก็ถูกบังคับให้เล่นเกมนี้แล้ว" เคียวโกะว่า เธอยังคงอยู่หลังกำแพง
"นายคิดจะเล่นมันยังไง? นายคิดจะเป็นผู้รอดชีวิตไหม? หรือนายมีแผนอะไรหรือเปล่า?" เธอถาม
"ถ้าฉันไม่เล่นใครก็บังคับฉันไม่ได้!" Jin บอก และยังคงไม่ลดปืน
"ฉันจะเป็นผู้รอดชีวิต แต่ฉันจะไม่เล่นเกมนี้"
Jin บอกว่าเขามีหนทาง หนทางเปิดออกเสมอสำหรับเขา ถ้าไม่ต้องการเล่นแต่ต้องการรอดก็มาร่วมมือกับเขา
"...เอาสิ"
Quest NPC เริ่มต้นขึ้น
