เคียวโกะมองคนอื่นๆ ที่คุยกันจอแจแล้วก็ถอนหายใจ ทางรอดปกติก็มีแท้ๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจกันสักเท่าไหร่
เอาจริงๆ เธอไม่สนใจก็ได้และถ้าเป็นเธอยามปกติคงจะไม่สนใจอยู่แล้ว
แต่การได้เอาตัวรอดบนเกาะนี้ การช่วยเหลือและตามหาคนอื่นๆ รวมถึงจับกลุ่มกันวางแผนอะไรต่อมิอะไร มันทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้รับอะไรบางอย่างกลับมา
บางอย่างที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร แต่เธอบอกได้เพียงแค่ว่า... เธอรู้สึกว่าตนเองกำลังมีชีวิตอยู่
ใช่... กำลังมีชีวิตอยู่ ต่างจากทุกๆ วันของเธอที่เคยว่างเปล่ามาโดยตลอด ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ ในเมื่อหาคำอธิบายไม่ได้ เธอก็ไม่รู้จะไปหาคำอธิบายมันทำไม ก็แค่ยอมรับเรื่องราวตรงหน้าง่ายๆ แบบทุกทีเท่านั้นเอง
รอยยิ้มของเคียวโกะปรากฎขึ้นชั่วแวบหนึ่ง ก่อนที่เจ้าของมันจะปรับสีหน้าให้กลับเป็นปกติอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
"ช่วยไม่ได้..." เคียวโกะหยิบไรเฟิลของตนเองขึ้นมาเตรียมการเช่นเดียวกับคนอื่นๆ ที่พากันหยิบอาวุธของตนเองขึ้นมา
"ถ้าชั้นทิ้งพวกนายไป คงรู้สึกผิดไม่น้อย... ดังนั้นถ้าชั้นไม่รอด ชั้นจะตามมาเอาคืนพวกนายเรียงคนแน่"
ข้อมูลปกปิด
