แถวนี้มันแทบจะเรียกว่าชนบทได้เลย ถึงแม้จะบอกว่าเขตชุมชนแต่เกาะนี้มันค่อนข้างห่างไกลความเจริญอยู่พอสมควร
ดังนั้นอย่าได้แปลกใจกับบ้านเรือนที่ปลูกห่าง ๆ และไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอะไรให้ใช้สอย ขนาดสัญญาณไฟยังไม่มี
Kaamilah Yusuf (คามิลลา ยูซูฟ) และ Oda Manami ทั้งสองมาทำอะไรที่นี่กันนะ
"......" Izami ที่ยืนหลบอยู่ในเงาของต้นหูกวางญี่ปุ่นมองดูคามิลลาแบก Manami ที่เหมือนจะบาดเจ็บ เดินไปชะเง้อดูบ้านหลังหนึ่ง
"เธอนี่หนักชะมัดยาด" คามิลลาหันมาบอก Manami หลังจากที่เธอทุบกระจกหน้าต่างแตกแล้ววาง Manami ลง ก่อนที่ตัวเองจะลอดเข้าไปอย่างคล่องแคล่ว
คามิลลาที่เข้าไปพักเดียวก็เปิดประตูบ้านได้ แล้วทั้งสองก็เข้าไปในบ้าน เปิดประตูอ้าซ่าเอาไว้
Izami ชั่งใจแล้วก็เก็บของใส่กระเป๋าเสื้อสูทแล้วค่อยๆแสดงตัวโดยส่งเสียงให้พวกเขาทั้งสองคนรู้ตัวก่อน..
"คนในบ้านน่ะ...ฉันมาดีนะ ไม่อยากจะทำร้ายใคร"
อิซามิยกมือทั้งสองข้างให้ทั้งสองเห็นว่าเธอไม่มีอาวุธ หญิงสาวยืนอยู่นอกบ้านที่พวกคามิลลาอยู่
พอตะโกนเรียกคามิลลาก็โผล่ออกมาพร้อมชี้ปืนมายัง Izami อย่างคล่องแคล่ว
เมื่อพิจารณาแล้วว่าอีกฝ่ายยกมืออยู่ และไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะไม่เชื่อ Izami คามิลลาจึงร้องถามไปว่า
"ถ้าหากเธอมาที่นี่เพื่อหวังว่าจะมาจับกลุ่มกันล่ะก็เธอมาผิดที่นะ" เธอว่า แล้วก็บอกต่ออีก
"แต่ถ้าหากเธออยากได้ที่พักพิงล่ะก็ เชิญเข้ามาได้เลย"
"ไม่เป็นไร...ฉันไม่หวังจะจับกลุ่มกับพวกเธออยู่แล้ว ฉันแค่กำลังตามหาเพื่อนน่ะ"
อิซามิพูดพลางเหลือบมองอาวุธของอีกฝ่ายเล็กน้อย ก่อนจะชะเง้อมองเข้าไปในบ้าน
"เมื่อกี้ฉันเห็นว่าอีกคนบาดเจ็บมา..เลยอยากจะถามว่าไปโดนอะไรมาน่ะ? อ้อ..ฉันชื่อมิยาโมโตะ อิซามิ ยินดีที่ได้รู้จัก"
เธอแนะนำตัวไป พลางหวังว่าคามิลลาจะให้ที่หลับนอนกับเธอในวันนี้ แต่ดูเหมือนเธอจะได้อะไรมากกว่านั้นเสียอีก
"ถ้าเธอคิดจะฆ่าพวกเราเพื่อแย่งเอาปืนกระบอกเล็ก ๆ นี่... เธอคิดผิดไปหน่อยนะ"
คามิลลาที่หันหลังให้และกำลังเปิดเตาผิงพูดขึ้นจน Izami ที่อยู่ด้านหลังและกำลังเงื้อมีดต้องหยุด
"เค้าชงชามาให้" Manami เดินกระโผลกกระเผลกเอาถาดใส่ชาฝรั่งดำ ๆ มาเสิร์ฟเป็นการขัดจังหวะอย่างไร้เดียงสา
"ยังมีเสือสิงกระทิงแรดอีกเยอะ ....เธออยากรู้จักคนไหนล่ะ?"
Quest NPC เริ่มต้นขึ้น
