[TSA] The Secret Agent :: สายลับประจัญบาน - llll จ๋อง llll

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Johan]

ทีม 5 จตุรเมพ
ที่ตั้งของทีม: ไม่มี
อุดมการณ์: ยึดมั่นในความรัก มีชีวิตเพื่อตัวเองและครอบครัว

จ๋อง Fame : 540    :::::    Exp : 3    :::::    Credit : 28    :::::    Capacity : 47 Emissary Type ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::  Skill  :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: Aptitude: ได้รับ Exp +1 ทุกครั้งที่ได้รับ Exp มากกว่า 1 Rich: ได้รับ Credit เริ่มต้นในแต่ละบท 300% Spy: Sen Int Vit Agi Acc Cha Max +2 Sniper: ระยะ +50% เมื่อใช้อาวุธยิง [1 SP] Negotiate: ทอยเต๋า Action ได้ 2 ลูกเมื่อเจรจาพูดคุย Potential: ไม่เสีย SP เมื่อทอยเต๋า Action สำเร็จ      HP           SP           Sen           Int           Vit           Agi           Acc           Cha         4/6       0/7       2+2       4+3       2+2       3+3       2+2       3+5    - Black Aviator Sunglasses (Alice): แว่นดำสุดหรู Cha +1 - Business Suits (Alice): สูทสีดำ Cap +5, Cha +1 - Bulletproof Vest: เสื้อเกราะกันกระสุน Def 2  l  Cap 12 (S) [0/3] - SIG Sauer P226: ปืนพกขนาดฟูลไซส์ Atk 3 (1-2)  l  ระยะ 20  l  Cap 5 (M) [4/4] - Smith & Wesson 40F: ปืนพกขนาดฟูลไซส์ Atk 3 (1-2)  l  ระยะ 20  l  Cap 5 (M) [1/4] - P90: ปืนกลมือ Atk 4 (1-4)  l  ระยะ 50  l  Cap 18 (L) [0/5] - MAC-10: ปืนกลมือพกซ่อน Atk 3 (1-4)  l  ระยะ 35  l  Cap 8 (M) [2/3] Spoiler for Hiden: หน้าที่การงาน: บอดี้การ์ด (Anna) - Bonus: Credit +250 Exp +3 - เวลาในช่วง Role-play จันทร์-พฤหัส หายไป - เมื่อเข้าสู่วันศุกร์ HP และ SP ลดลง 50% ปัดเศษขึ้น แต่ HP จะไม่ต่ำกว่า 1 - ต้องสวม Suit สุภาพไปทดสอบ โอกาส (Sen + Int + Vit + Acc) *5% / 2 SP

ทีม

Spoiler for Hiden:

Luciana Level 45   HP  3/3        SP  4/4        Skl  3          Inv  2          Ltc  3          Int  2   Str  2   Vit  4   Agi  0   Acc  2   Lds  2   Fth  5   Mrl  5   Eft  3   Chr  5

Kanae Level 41   HP  3/3        SP  3/3        Skl  3          Inv  3          Ltc  2          Int  4   Str  1   Vit  4   Agi  3   Acc  4   Lds  0   Fth  4+2   Mrl  4   Eft  3+1   Chr  0 Skill - Trust: Fth +1 Ⓟ [Nature] Skill - Will: Eft +1 Ⓟ [Nature] Item - Missile Launcher: เครื่องยิงจรวดนำวิถี R.Atk 7 Ⓦ [Innovation] [2/2] Item - Tactical Shotgun: ปืนลูกปราย R.Atk 4 Str +1 Ⓦ [Innovation] [3/3] Item - Mokia 3310: โทรศัพท์มือถือ Fth +2, ✪ Kanae ⓞ [Nature]

Victoria Level 36   HP  2/2        SP  1/1        Skl  3          Inv  5          Ltc  3          Int  0   Str  0   Vit  0   Agi  4   Acc  4   Lds  2   Fth  3   Mrl  3   Eft  4+1   Chr  4+1 Skill - Inventory: Inv +2 Ⓟ [Nature] Skill - Comedian: Eft +1 Chr +1 Ⓟ [Nature] Skill - Doll Master: ควบคุม ซ่อมแซม สื่อสารกับตุ๊กตาได้ Ⓟ [Nature] Item - Hunter Marionette: หุ่นนายพราน M.Atk 3 HP 2 Agi +1, ✪ Int 2 [Nature] Item - Knight Marionette: หุ่นอัศวิน M.Atk 3 HP 2 Str +1, ✪ Int 2 [Nature] Item - Noble Marionette: หุ่นขุนนาง M.Atk 2 HP 3 Acc +1, ✪ Int 2 [Nature] Item - Witch Marionette: หุ่นแม่มด M.Atk 4 HP 1 Acc +1, ✪ Int 2 [Nature] Item - Rocket Launcher: เครื่องยิงจรวด R.Atk 6 Ⓦ [Innovation] [2/2]

Ridney Level 29   HP  5/5        SP  3/3        Skl  1          Inv  2          Ltc  2          Int  4   Str  2   Vit  2   Agi  0   Acc  0   Lds  1   Fth  0   Mrl  0   Eft  4   Chr  3+2 Skill - Charm: Chr +1 Ⓟ [Nature] Item - Lord Emblem: ตราขุนนาง Chr +1 ⓞ [Nature] Item - Solar Wheelchair: เก้าอี้รถเข็นไฮเทค M.Atk +3 HP 3 ⓞ ⇄ [Innovation]

ทรัพย์สิน

Spoiler for Hiden:

• Cholena: คุณหนูผู้เจิดจรัส [req. 1 ห้องนอน]
• Suzumi: เด็กหญิงอดีตสายลับ Bonus Int +3 Agi +3 [req. 1 ห้องนอน]

Lingzhi Ville (Cost 200)

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: มี 4 ห้องนอน พื้นที่กว้างมาก มีความเป็นส่วนตัว ร่มรื่น ที่อยู่: Uptown, Downtown, Replica คุณสมบัติ: Int +1 Cha +4 พื้นที่ใช้สอย: 10 - Acura NSX: ซุปเปอร์คาร์ 2 ที่นั่ง Atk/Def 5  l  ความเร็ว 10  l  Cha +3 - Mazda MX-5 NA: รถยนต์ 2 ที่นั่ง (มือสอง) Atk/Def 4  l  ความเร็ว 8  l  Cha +2 - Smith & Wesson 40F: ปืนพกขนาดฟูลไซส์ Atk 3 (1-2)  l  ระยะ 20  l  Cap 5 (M) [2/4]

[Mikoto]

- รัสเซีย

[Johan]

  จ๋องกับ Suzumi ยืนแข็งอยู่กลางกรุงมอสโก พวกเธอมีเบาะแสอะไรถึงมาที่นี่กันนะ

Sunday, 2023

06.00 น.

จ๋องเดินทางมาถึง

- ซากเมืองนิวยอร์ค
- อังกฤษ

ผิดอีกจบบทเลย

[Mikoto]

เรียนรู้เพื่อเพิ่มระดับของ Status Int
3 > 4 : 12 Exp

จ๋องใช้พลังพระเอก ร่วมหัวคิดวิเคราะห์ว่าน่าจะเป็นที่ไหนด้วยกันกับ Suzumi

4+3+3

Rolled 1d10 : 2, total 2

[Johan]

ชอยส์ตัวเลือกไม่สามารถใช้ Int ได้

[Mikoto]

จ๋องคิดว่าที่ซากเมืองคงหาเบาะแสอะไรไม่ได้

ลองโทรถาข้อมูลจาก Shouko ก่อนถ้าไม่รู้จึงไป

อังกฤษ

[Johan]

จ๋องโทรไม่ติด Shouko ได้ไปยังที่ ๆ ไกลแสนไกลแล้ว


A Caged Nightingale Does Not Sing

Spoiler for Hiden:

ย้อนไปหลายร้อยปีก่อน ในอมตะนิทาน "The Nightingale" ของราชาเทพนิยาย ที่ได้บรรจงรจนาไว้ในปี ค.ศ.1844 ความว่า...

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในประเทศจีน วังของจักรพรรดิเป็นพระราชวังที่สง่างามและมั่งคั่งที่สุดในโลก พระราชวังนี้ก่อสร้างด้วยเครื่องเคลือบลายครามเนื้อละเอียดที่สุด และเปราะบางมากจนยามเมื่อเราเดินผ่านเพียงแตะโดนก็อาจจะแตกหักได้ ในอุทยานเต็มไปด้วยดอกไม้งดงามที่สุด และเสียงกรุ๊งกริ๊งของระฆังเงินที่ห้อยเรียงรายอยู่ ทำให้ผู้คนอดยืนชื่นชมยามเดินผ่านไปไม่ได้

ถัดจากอุทยานไปเป็นป่าทึบซึ่งแผ่คลุมไปถึงทะเลลึกทอประกายระยิบระยับ ต้นไม้ป่าสูงตระหง่านทอดเงาลงบนเรือซึ่งแล่นผ่านใต้กิ่งก้านของมันไปมา และท่ามกลางกิ่งก้านเหล่านี้เป็นที่อาศัยของนกไนติงเกลตัวหนึ่งซึ่งร้องเพลงแสนไพเราะอ่อนหวานจนทุก ๆ คนจะต้องหยุดฟัง
           นักเดินทางจากทั่วโลกต่างพากันชื่นชมพระราชวังลือชื่อของจักรพรรดิพร้อมทั้งอุทยานสวยงามของพระองค์ แต่เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงเพลงของนกไนติงเกลจึงได้ยกย่องว่าเสียงเพลงของนกไนติงเกลยอดเยี่ยมที่สุด 

           เมื่อนักเดินทางกลับถึงบ้านเมืองของตน พวกเขาได้พากันเขียนบรรยายถึงเมือง พระราชวัง และอุทยาน แต่ก็ไม่เคยลืมที่จะกล่าวถึงนกไนติงเกลที่เลื่องชื่อเลย ผู้คนทั่วโลกได้อ่านหนังสือเหล่านั้น และพวกนักท่องเที่ยวก็พากันมายังอุทยานของจักรพรรดิมากยิ่งขึ้น

          วันหนึ่งองค์จักรพรรดิเองได้รับหนังสือเล่มหนึ่ง พระองค์ได้นั่งอ่านบนเก้าอี้ทองคำ จักรพรรดิพยักหน้าด้วยความพอใจ ที่ได้อ่านสิ่งดีมากมายเกี่ยวกับเมืองรวมทั้งพระราชวังและอุทยานของพระองค์ แต่พระองค์รู้สึกพิศวงมากเมื่อมาถึงประโยคที่ว่า "แต่สิ่งที่มหัศจรรย์ที่สุดคือเสียงเพลงของนกไนติงเกล"
            "นกไนติงเกลคืออะไร?" จักรพรรดิสงสัย "ข้าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย แต่กระนั้นดูเหมือนว่าใคร ๆ ก็รู้ว่ามันอาศัยอยู่ในอุทยานของข้านี้เอง"

              จักรพรรดิเรียกตัวเสนายูเชอร์เข้าเฝ้า
          "มีนกประหลาดมหัศจรรย์ชื่อว่านกไนติงเกล" จักรพรรดิเริ่มเรื่อง "หนังสือบอกว่ามันเป็นสิ่งน่าพิศวงที่สุดในอาณาจักรของข้า ทำไมข้าถึงไม่เคยรู้เรื่องนี้?"
            เสนายูเชอร์ซึ่งเป็นคนสูงศักดิ์ผู้ไม่เคยพูดกับใครที่มียศฐานะต่ำกว่าตนรู้สึกฉงน
           "ข้าไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย" เขาตอบ "มันคงไม่เคยมาที่ลานพระราชวังเป็นแน่"
   

              "ถ้าเช่นนั้นมันต้องมา และร้องเพลงให้ข้าฟังในเย็นวันนี้!" จักรพรรดิสั่ง "คนทั่วทั้งโลกเคยได้ยินเสียงเพลงของมัน แต่ข้าไม่เคยเลย!"
           "ข้าจะไปตามหามันทันที" เสนายูเชอร์ทูลและโค้งคำนับ

              เสนายูเชอร์รีบเร่งถามคนสูงศักดิ์มีฐานะทุกคนที่พบตามห้องโถง ทางเดิน ทั้งชั้นล่างและชั้นบนของพระราชวัง แต่ไม่มีใครเคยได้ยินเสียงของนกไนติงเกลเลย
          "อนิจจา!" เสนายูเชอร์อุทาน ขณะที่เร่งรีบไปตามลานพระราชวังอีกครั้ง

            ในที่สุดเขาก็พบหญิงรับใช้ในครัวผู้ยากจน ผู้ซึ่งกล่าวว่า
          "โอ…ใช่ค่ะ ข้ารู้จักนกไนติงเกลดีทีเดียว ข้าไปเยี่ยมมารดาและได้ยินเสียงเพลงไพเราะของนกตัวนี้ มันไพเราะจนข้ากลั้นน้ำตาไม่อยู่"
            เสนายูเชอร์รู้สึกยินดีที่เขาได้พูดกับสาวใช้ในครัว จึงขอร้องให้เธอพาเขาไปหานกไนติงเกล

           ดังนั้นพวกเขาจึงออกเดินทางเข้าไปในป่า ที่ซึ่งนกไนติงเกลจะร้องเพลงทุก ๆ เย็น ในระหว่างทาง พวกเขาได้ยินเสียงร้องเบา ๆ ของอีกา
           "โอ!" พวกข้าราชบริพารร้อง "เราหาเจอแล้ว ต้องเป็นเสียงของนกไนติงเกลแน่ แต่ทำไมนกตัวเล็ก ๆ ถึงเสียงใหญ่นักเล่า?"
           "ไม่ใช่ ไม่ใช่ !" สาวใช้ในครัวกล่าว "ที่พวกท่านได้ยินเป็นเสียงของอีกา แต่เราจะถึงสถานที่นั้นในไม่ช้า"
            ขณะที่พวกเขาเดินไป มีเสียงพวกกบร้องอยู่ในบ่อ
           "อา…." พวกข้าราชบริพารร้อง "นี่ต้องเป็นเสียงนกไนติงเกลแน่ เสียงเหมือนกับระฆังโบสถ์ใบเล็ก ๆ"
           "แต่นั่นคือเสียงกบ" สาวใช้ในครัวบอก

 แล้วนกไนติงเกลก็เริ่มร้องเพลง
          "นั่นยังไง" สาวใช้ในครัวชี้ขึ้นไปที่บนกิ่งไม้ซึ่งนกตัวเล็กสีน้ำตาลเกาะอยู่ "ฟังซิ ฟังนกร้องเพลง"
           "จะเป็นไปได้หรือ?" เสนายูเชอร์ถาม "ที่นกตัวเล็ก ๆ แสนธรรมดานี้จะเป็นนกไนติงเกลที่ลือชื่อได้?"
           "เจ้านกไนติงเกลตัวน้อย" สาวใช้ร้องเรียก "จักรพรรดิผู้เมตตาของเราปรารถนาให้เจ้าร้องเพลงให้พระองค์ฟัง"
     "ด้วยความยินดีที่สุด" นกไนติงเกลตอบ และแล้วจึงร้องเพลงแสนหวานจนผู้คนเบื้องล่างยืนนิ่งและเฝ้ามองดูด้วยความทึ่ง 

              เมื่อเพลงจบลง เสนายูเชอร์ก้าวเท้าออกมาและกล่าวว่า "นกไนติงเกลผู้สูงค่า ข้ามีความยินดีขอเชิญท่านไปยังพระราชวังเพื่อร้องเพลงถวายแด่กษัตริย์ของเรา จักรพรรดิแห่งประเทศจีน"
            "เสียงเพลงของข้าจะไพเราะที่สุดในป่าไม้สีเขียว" ไนติงเกลบอก "แต่ข้าจะไปร้องเพลงถวายจักรพรรดิ"

          เย็นวันนั้นนกไนติงเกลได้ถูกนำมาเฝ้าจักรพรรดิ และสมาชิกทุกคนในพระราชวังได้ห้อมล้อมเข้ามาเพื่อฟังเสียงเพลงของเธอ แม้แต่สาวใช้ในครัวผู้ซึ่งได้รับแต่งตั้งเป็นสาวใช้ในครัวหลวงอันดับหนึ่งก็เข้ามาร่วมฟังด้วย
           จักรพรรดิประทับบนเก้าอี้ทองคำและพิงขอบระเบียง นกไนติงเกลบินไปเกาะที่กิ่งไม้ของต้นใกล้ที่สุดและเริ่มร้องเพลง
ขณะที่เสียงเพลงหวานล่องลอยอยู่ในบรรยากาศยามเย็นนุ่มนวล น้ำตาไหลลงจากดวงตาของจักรพรรดิ และเมื่อไหลอาบลงบนแก้มทั้งสองเสียงเพลงของนกไนติงเกลก็ยิ่งไพเราะมากขึ้น
          จักรพรรดิพอพระทัยมากจนพระองค์มีรับสั่งว่าให้คล้องตราทองคำของพระองค์รอบคอของนกน้อยเป็นการให้เกียรติสูงสุด แต่นกไนติงเกลปฏิเสธรางวัลนี้โดยกล่าวว่า
          "ข้าได้ทำให้จักรพรรดิองค์หนึ่งหลั่งน้ำพระเนตรได้ นับเป็นรางวัลเพียงพอแล้ว"
นกไนติงเกลได้ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ ในพระราชวังผู้หญิงทุกคนพยายามร้องเพลงเลียนเสียง และแม้แต่คนรับใช้ก็พากันยิ้มเมื่อนกบินผ่านไป จักรพรรดิมอบกรงทองคำให้อยู่ และนกไนติงเกลได้รับอนุญาตให้บินไปรอบ ๆ สวนได้วันละสองครั้ง แต่จะต้องมีคนรับใช้สิบสองคนเดินตามไปด้วยเสมอ
คนรับใช้ทุก ๆ คนจะต้องยึดเส้นไหมที่ผูกขานกที่น่าสงสารไว้อย่างแน่นหนา ชาวเมืองพูดคุยกันแต่เรื่องนกไนติงเกล รวมทั้งตั้งชื่อลูกหลานตามนกไนติงเกลด้วย แต่นกน้อยสีน้ำตาลเทาได้กลายเป็นนักโทษในวังเสียแล้ว 

           วันหนึ่งมีห่อของส่งมาถวายจักรพรรดิ
            บนห่อเพียงแต่เขียนว่า "นกไนติงเกล"
          "มันคงจะต้องเป็นหนังสือเกี่ยวกับนกชื่อดังของเราอีกเล่มเป็นแน่" จักรพรรดิตรัส
           แต่ว่าไม่ใช่ ข้างในนั้นเป็นหีบประดับเพชรพลอย และเมื่อพระองค์ได้เปิดหีบออก จักรพรรดิได้พบนกไนติงเกลหุ่นยนต์สวยสง่าตัวหนึ่ง นกตัวนี้ทำขึ้นจากเงินและทองคำประดับตกแต่งด้วยนิลสีคราม มรกต และทับทิม เมื่อหมุนกุญแจไขลานบนหลังที่ประดับประดาด้วยเพชรพลอย นกหุ่นยนต์จะร้องเพลงเหมือนกับนกไนติงเกลตัวจริงพร้อมทั้งกระดกหางเล็ก ๆ ทำด้วยเงินของมันขึ้น ๆ ลง ๆ รอบคอของนกทองคำตัวนี้มีโบว์ผูกอยู่พร้อมกับข้อความว่า
            "จักรพรรดิแห่งญี่ปุ่นขอส่งนกไนติงเกลด้อยค่านี้มาถวายแด่จักรพรรดิแห่งจีน"
           "สวยจริง ๆ " เหล่าข้าราชสำนักทุกคนแซ่ซ้อง "เราต้องจัดให้มีการประชันกันระหว่างนกไนติงเกลตัวจริงกับนกทองคำตัวนี้!"
 ดังนั้นจึงมีการจัดแข่งขัน อย่างไรก็ตามที มันดูเหมือนจะไม่เป็นธรรม นกไนติงเกลตัวจริงร้องเพลงออกมาจากหัวใจ ในขณะที่นกหุ่นยนต์เป็นเครื่องจักรกลที่สามารถร้องเพลงได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างไพเราะ จนหัวหน้าราชดุริยางค์รู้สึกพึงพอใจ และทุก ๆ คนก็เห็นพ้องต้องกันว่านกทองคำตัวนี้สวยงามกว่านกไนติงเกลตัวน้อยสีทึม ๆ มากมายนัก

 ดังนั้นนกหุ่นยนต์จึงร้องเพลงของมันซ้ำอีกถึงสามสิบสามครั้ง โดยไม่ผิดจังหวะเลยสักครั้งเดียว พวกข้าราชสำนักเข้ามารายล้อมชื่นชม จักรพรรดิจึงมีรับสั่งให้นกไนติงเกลตัวจริงร้องเพลงอีก แต่ทว่านกได้หายตัวไปแล้ว
           ไม่มีใครสังเกตว่านกตัวน้อยสีน้ำตาลเทาได้บินออกไปทางหน้าต่างและกลับคืนสู่ป่าอันเป็นที่รัก
           จักรพรรดิทรงโกรธ และเหล่าข้าราชสำนักพากันประณามนกไนติงเกลว่าเป็นสัตว์ที่ไม่รู้คุณ และแล้วหัวหน้าดุริยางค์จึงร้องว่า "แต่นกที่ยอดเยี่ยมที่สุดยังอยู่ สวยงามน่ามองและร้องเพลงถูกตามจังหวะเสมอ" เหล่าข้าราชสำนักทุกคนเห็นพ้องทันที และไขลานให้นกหุ่นยนต์ร้องเพลงของมันอีกครั้งหนึ่ง

          จักรพรรดิรับสั่งว่าพวกชาวเมืองควรจะได้ยินเสียงของนกน่าทึ่งตัวนี้ ดังนั้นในวันอาทิตย์ต่อมา หัวหน้าราชดุริยางค์จึงนำนกทองคำออกไปที่จตุรัสกลางเมือง ชาวเมืองได้เข้ามาห้อมล้อมเพื่อฟังเสียงเพลงของมันซ้ำแล้วซ้ำอีกพร้อมทั้งปรบมือและส่งเสียงเชียร์
           นกไนติงเกลหุ่นยนต์ได้ถูกวางบนหมอนผ้าไหมข้างเตียงของจักรพรรดิ และได้รับแต่งตั้งชื่อเป็นทางการว่า "นักร้องยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ"
           พวกข้าราชบริพารรู้สึกยินดียิ่งขึ้น ที่พวกเขาไม่ต้องพานกตัวนี้ออกไปบินเล่นวันละสองครั้ง หัวหน้าราชดุริยางค์ได้เขียนหนังสือเกี่ยวกับนกหุ่นยนต์ออกมาเป็นเรื่องยืดยาว และทุก ๆ คนพากันซื้อหนังสือเล่มนี้และบอกว่าตนเข้าใจเรื่องราวเป็นอย่างดี เพื่อจะได้ไม่เป็นคนโง่เขลา

          นกไนติงเกลตัวจริงได้ถูกเนรเทศออกจากวังและไม่ได้ถูกกล่าวถึงอีกเลย

ปีหนึ่งผ่านไป….

              และเมื่อถึงสิ้นปี จักรพรรดิและข้าราชสำนักทุกคนต่างงจดจำเพลงของนกหุ่นยนต์ได้ขึ้นใจทุกโน้ต แต่พวกเขาชอบเพลงนั้นมากจนฮัมเพลงนั้นได้ตลอดเวลา และพวกชาวเมืองก็สามารถร้องเพลงนั้นได้ตลอดเวลาเช่นกัน โอ….มันช่างน่ายินดี

           แต่แล้วในเย็นวันหนึ่ง เมื่อนกหุ่นยนต์กำลังร้องเพลงดี ๆ อยู่ เครื่องกลไกในตัวนกได้ส่งเสียงดังปิ๊ง เฟืองหมุนได้เพียงอีกรอบเดียว แล้วก็หยุด เครื่องกลเสียแล้ว
           จักรพรรดิตกใจมากและเรียกหมอหลวงมา แต่หมอหลวงก็ทำอะไรไม่ได้ ช่างนาฬิกาหลวงถูกเรียกตัวมา เขาแก้ไขอยู่หลายชั่วโมง ท้ายที่สุดจึงบอกว่า นกไนติงเกลหุนยนต์เสื่อมสภาพแล้ว ใช้อะไหล่ของเขาแทนไม่ได้ จักรพรรดิจะไม่สามารถฟังเสียงนกกลนี้ร้องเพลงทุกวันได้อีก แต่จะได้เพียงปีละครั้งเท่านั้น มันเป็นความวิบัติทีเดียว
           จากเวลานั้นนกหุ่นยนต์ได้ถูกนำออกมาจากกล่องของมันเพียงปีละครั้งเพื่อร้องเพลงในวันเกิดของจักรพรรดิ แต่ทว่าในขณะนี้ แม้แต่พวกคนรับใช้ในครัวยังสามารถร้องเพลงได้ไพเราะกว่านกทองคำนี้มากมายนัก


              เวลาผ่านไปห้าปี จักรพรรดิประชวร ไม่สามารถลุกขึ้นจากเตียงได้ พวกข้าราชสำนักลงความเห็นว่า จักรพรรดิที่รักของพวกเขากำลังจะสวรรคต ทุก ๆ วันเมื่อผู้คนตามถนนถามเสนายูเชอร์ถึงอาการของจักรพรรดิ เขาจะตอบได้แต่เพียงว่า "อนิจจา!"

          จักรพรรดินอนอ่อนแรงและซีดเซียวอยู่บนเตียงใหญ่ ขณะที่พวกข้าราชบริพารย่องไปมาบนพรมหนาสีดำ และถวายคำนับโอรสของพระองค์ จักรพรรดิองค์ใหม่
           แต่จักรพรรดิชรายังไม่สวรรคต ตลอดทั้งวันพระองค์นอนหลับ ๆ ตื่น ๆ แต่ขณะที่แสงจันทร์สาดลงบนหมอนของพระองค์ พระองค์ตื่นขึ้นมาเหมือนกับหมดลมหายใจ มีใครคนหนึ่งนั่งอยู่บนตัวของพระองค์
จักรพรรดิลืมตาขึ้น
            ความตายนั่งอยู่ที่นั่น บนหัวของมันมีมงกุฎทองคำของจักรพรรดิ ในมือซ้ายถือพระแสงดาบทองคำของพระองค์ และในมือขวาถือธงประจำองค์จักรพรรดิ

           จักรพรรดิทรงหวาดหวั่นได้ร้องขอแสงสว่าง ขอเสียงเพลงจากนกไนติงเกลทองคำ แต่นกหุ่นยนต์นอนนิ่งอยู่ในกล่องประดับพลอยของมัน อัญมณีมีค่าของมันถูกบดบังอยู่ในความมืด เฟืองของมันมีสนิมจับ และเสียงของมันเงียบตลอดกาล 

          ความตายนั่งจ้องจักรพรรดิ พระราชวังเงียบเหงาเหมือนป่าช้า

            ทันทีนั้น! เสียงเพลงหวานไพเราะที่สุดได้ทำลายความเงียบ
          นกไนติงเกลเกาะบนกิ่งไม้ใกล้ ๆ กับหน้าต่างห้องของจักรพรรดิ

          เนื่องจากนกไนติงเกลได้ข่าวว่าจักรพรรดิประชวร จึงมาเพื่อถวายความหวังและกำลังใจแก่พระองค์ ขณะที่นกไนติงเกลร้องเพลง แก้มซีดเผือดของจักรพรรดิกลับมีสีสันขึ้น แม้แต่ความตายยังหันหน้าไปฟัง
           "กรุณาเถิด นกไนติงเกลตัวน้อย"
           ความตายขอร้องเมื่อเสียงเพลงจบลง "ร้องต่อไป"
           "ท่านจะให้ดาบทองคำแก่ข้าไหม?"
           ความตายมอบดาบทองคำให้นก และนกจึงร้องเพลง
           "ร้องต่อไป" ความตายกล่าวอีก
           นกไนติงเกลสีทึมตัวน้อยจึงร้องเพลงเพื่อแลกเปลี่ยนกับธงประจำตัวจักรพรรดิและมงกุฎของพระองค์
           เมื่อความตายได้มอบรางวัลทั้งหมดให้ นกไนติงเกลได้ร้องเพลงถึงสุสานเงียบสงบซึ่งมีดอกไม้สีขาวบานสะพรั่งและมีหญ้าขึ้นเขียวขจีจากหยาดน้ำตาของผู้ที่เศร้าโศกถึงคนตาย ความตายอาวรณ์ถึงสถานที่สงบสุขของตนมากจนบินออกไปทางหน้าต่างเหมือนกับเงาเย็นสีขาว
           "ขอบใจ ขอบใจ" จักรพรรดิกระซิบ "เมื่อเจ้าร้องเพลง แม้แต่ความตายยังหยุดฟัง ข้าเคยเนรเทศเจ้าไปครั้งหนึ่งและตอนนี้ข้าจะมอบรางวัลให้เจ้า"
           "ท่านได้ให้รางวัลข้าแล้ว" นกน้อยตอบ "ข้าไม่เคยลืมว่าครั้งแรกที่ข้าร้องเพลงให้ท่านฟัง ท่านได้มอบน้ำตาของท่านให้ คราวนี้ท่านควรจะหลับเพื่อจะได้หายดีขึ้นและแข็งแรง ข้าจะร้องเพลงเพื่อท่าน"
           แล้วนกไนติงเกลจึงร้องเพลงตลอดทั้งคืนขณะที่จักรพรรดิหลับ

เมื่อจักรพรรดิตื่นขึ้นดวงอาทิตย์กำลังสาดแสง และความเจ็บป่วยได้หายไปหมด ไม่มีข้าราชบริพารสักคนเข้ามาคอยรับใช้ เนื่องจากพวกเขาพากันคิดว่าจักรพรรดิสวรรคตไปแล้ว แต่นกไนติงเกลยังคงเกาะอยู่ที่ต้นไม้ใกล้หน้าต่าง
            "เจ้าต้องมาบ่อย ๆ " จักรพรรดิบอก "ข้าจะขอให้เจ้าร้องเพลงก็ต่อเมื่อเจ้าอยากร้องเท่านั้น และข้าจะสับนกหุ่นยนต์นั้นออกเป็นหมื่น ๆ ชิ้น"
            "อย่าทำเช่นนั้น" นกไนติงเกลตอบ "นกหุ่นยนต์ได้ทำหน้าที่ของมันอย่างดีที่สุดแล้ว ข้าจะต้องมีอิสระที่จะสร้างรังของข้าเองในป่า แต่ข้าจะมาเยี่ยมท่านและเกาะกิ่งไม้นี้ร้องเพลงเพื่อท่าน เพลงของข้าจะทำให้ท่านมีความสุข, เศร้า และเข้าใจผู้คน ข้าจะบอกท่านถึงเรื่องต่าง ๆ ในอาณาจักรของท่านซึ่งท่านไม่เคยรู้ เพราะว่านกตัวเล็ก ๆ สามารถบินไปได้ไกล ๆ และมองเห็นทุกสิ่ง
ข้ารักดวงใจของท่านมากกว่ามงกุฎของท่าน และดังนั้นข้าจะมา ข้าจะร้องเพลงเพื่อท่าน แต่สัญญาข้าสักอย่างหนึ่ง"
           "ข้าสัญญาอะไรก็ได้" จักรพรรดิซึ่งอยู่ในชุดจักรพรรดิพร้อมทั้งสวมมงกุฎทองคำกล่าว
           "อย่าให้ใครรู้ว่าท่านมีนกตัวเล็ก ๆ ซึ่งบอกท่านทุกสิ่ง แล้วทุกสิ่งในอาณาจักรของท่านจะเป็นไปด้วยดี"
            และด้วยคำพูดเหล่านั้นนกไนติงเกลได้บินจากไป


พวกข้าราชบริพารเข้ามาในห้องเพื่อมองดูจักรพรรดิผู้ล่วงลับ พวกเขาพากันประหลาดใจอย่างยิ่งที่พบจักรพรรดิทรงชุดสวยงาม หันมาจากหน้าต่าง หน้าตาสดใสยิ้มแย้ม พร้อมทั้งกล่าวว่า "อรุณสวัสดิ์"

"นกไนติงเกลเป็นนกขนาดเล็กในวงศ์นกกางเขน มีถิ่นกำเนิดแถบยุโรป" Suzumi บอกว่านกไนติงเกลในนิทานเป็นนกอีกประเภท ไม่ใช่นกไนติงเกลที่เรารู้จัก

แต่ Itsuka คงสืบรู้ในเรื่องนี้อาจไปหาเบาะแสที่อังกฤษ ตามระดับสติปัญญาเท่าไข่มดของเธอ

- ฝนตก
- แดดออก
- หิมะตก

[Mikoto]

นอกโลกสินะ ยาวไปไม่อ่าน

- แดดออก

[Johan]

รู้ตัวอีกทีก็มาเดินอยู่บน Sun Road แล้ว จ๋องคิดว่าน่าจะต้องหาโรงแรมเสียก่อน
จ๋องหิวน้ำ จึงเหลือบไปมอง Suzumi ด้วยสายตาหื่นกระหาย แล้วบอกให้เธอไปซื้อน้ำตรงนั้นมาให้หน่อย ระหว่างนี้จ๋องเข้า Google Map
เจอแล้ว Nightingale Road อยู่ไม่ไกลจากนี่นี่ ก็พอดี Suzumi เอาน้ำมาให้

- เข้าพักโรงแรม
- ไปที่ Nightingale Road

[Mikoto]

จ๋องคิดว่าไปที่ถนนตอนนคงไม่น่าอะไร ควรจะไปหาข่าวที่โรงแรมเสียก่อน
ถาม Suzumi ว่ายิงปืนได้ไหม ถ้าได้ก็มอบปืนของ Maribo ไว้ให้ป้องกันตัว


- เข้าพักโรงแรม

[Johan]

Suzumi ยิงปืนไม่เป็น และโรงแรมก็ไม่ใช่โรงแรมในเกม RPG ที่จะไปเดินถามใครก็ได้ จ๋องเช็คอินแล้วเข้าพัก กินมื้อค่ำกับ Suzumi

จนกระทั่งเช้า...

HP/SP +1

- ฝนตก
- แดดออก
- หิมะตก

[Mikoto]

- หิมะตก

[Johan]

อังกฤษเป็นประเทศที่ไม่น่าอยู่สักเท่าไรนัก เพราะฝนตกตกแทบทั้งปีให้เฉอะแฉะเล่น ตกในหน้าหนาวพร้อมหิมะก็ยังได้
เช้านี้ขาวโพลนไปหมดเพราะหิมะตกหนา จ๋องออกมาจากโรงแรมก็บังเอิญเห็นหลังไว ๆ ของใครที่เขาคุ้นตาผ่านหน้าไป

- รีบตาม
- อื่น ๆ

[Mikoto]

รีบลาก Suzumi ไปด้วย
- รีบตาม

[Johan]

จ๋องตามไปแต่ไม่ยักกะเจอ เขามองกวาดสายตาไปรอบ

- ทอยเต๋า Acc
- กลับโรงแรม
- อื่น ๆ ที่ไม่ใช่การทอยเต๋าหรือกลับโรงแรม

[Mikoto]

ตอนนี้คนยังไม่มี จ๋องและ Suzumi จึงแกะรอยเท้าแล้วตามไป