Space Thunderสายฟ้าอวกาศ ท่าไม้ตายเพียงท่าเดียวที่มีผู้ใช้เพียงคนเดียวในเกม และไม่ได้มาจาก Card ใบไหน แต่เป็นพลังจิตที่แข็งแกร่งอย่างยิ่งยวด
มนุษย์ไฟฟ้าที่อยู่ตรงหน้าราวกับก้าวข้ามขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว น้อยคนที่จะไม่รู้จัก
Naru แห่งสายฟ้า (ตั้งฉายาเอง)
"ฮะ ฮะ ฮะ เอิ๊ก ๆ ๆ กระจอกแล้วก็กากใช่น้อย"
Naru ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจเช่นทุกทีหลังจากอัดปาร์ตี้ทรีโอที่เป็นระดับ Card Master ทั้ง 3 คนวงแตกเผ่นป่าราบไปได้
เธอชำเลืองมองมายังผู้ท้าทายกลุ่มใหม่ "เห~ ยังมีพวกไม่หลาบจำอยู่อีกเร้อ"
".........." แนวหน้าที่ถูกส่งมาเป็นหยื่อล่อเป้ายืนกระมิดกระเมี้ยนพลางชำเลืองมองหน่วยสนับสนุน
"ยืนบื้ออะไรอยู่ได้ยัยจืด เป็นถ่านไปซะ!" Naru ใช้ Psychic Thunder เล่นงาน Mokou อย่างไม่พิรี้พิไร
แต่การโจมตีนี้ก็ไร้ผลเมื่อ Und ก้าวออกมาพร้อมใช้พลังจิตสายแปรสภาพ
ร่างของเธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่าชั่วขณะเมื่อพลังของเธอสำแดงเดช กล้องหมุนไปรอบ ๆ คล้ายกับสนวมกำลังแปลงร่าง
<< Naru
พลังสายแปรสภาพของเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าของตนเองเป็นชุดเกราะสุดยอดป้องกันสายฟ้าเอาไว้ได้ ก่อนที่จอมมายาสาวจะก้าวออกมาจากอีกด้าน
"ยัยซื่อบื้อหัวเดียวกระเทียมลีบอย่างเธอคิดจะชนะพวกเราเรอะ เพ้อเจ้อ เพ้อฝัน จงมาเป็นทาสฉันซะ!"
ท่าทางที่อวดดีอย่างเต็มเปี่ยมราวกับมีพลังแฝงที่อัดแน่นทำเอา Naru ถึงกับ Stun ไปชั่วขณะ
และพริบตานั้นเอง เพียงแค่อึดใจที่ Naru พลั้งเผลอ รถพยาบาลจำนวนนับสิบคันก็พุ่งเข้าหาเธอดุจดังดาวตกที่พุ่งในแนวระนาบกับพื้นโลก
Naru กางสนามพลังป้องกัน แต่มันไม่อาจทานแรงกระแทกของพลังจิตที่แข็งแกร่งของ Mokou ได้ไหว
เสียงและแสงที่ประสานรวมกันผลักเอาร่างของ Naru หมุนติ้วควงสว่านลอยไปไกลเกือบกิโล
แต่แค่นี้อย่าคิดว่าจะสยบ Naru แห่งอวกาศได้ (ฉายาที่สอง Naru ตั้งเองเช่นกัน)
ดวงตาของ Naru ส่องสว่างราวกับเป็นต้นกำเนิดของสายฟ้า ผมของเธอชี้ฟูได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้จนห่วงรัดทวินเทลปริขาด ทำเอาทุกคนเหงื่อตก
"ด เดี๋ยวก่อน ไม่สู้แล้ว ยอมแพ้"
"ขี้โกงนี่ยะ"
Naru ใช่ว่าจะเป็นพวกโหดร้ายฆ่าคนไปทั่ว ยอมแพ้แล้วเธอก็ไม่ทำอะไรหรอก ความจริงเธอแค่อยากสนุกเท่านั้นเอง ถ้าไม่มาเล่นงานเธอ เธอเองก็ไม่ไปรังแกใครอยู่แล้ว
ทั้งสามมานั่งคุยกัน Naru ทีแรกก็เหมือนจะซึน ไม่ยอมเล่าอะไร แต่พอถูกลูกอ้อนของ Mokou ก็ยอมบอก
Naru นั้นเป็นคนป่วยอยู่ในโรงพยาบาล เธอร่างกายอ่อนแอ ได้แต่นั่งรถเข็นและใช้ชีวิตในรพ.ราวกับเป็นบ้านของตัวเองไปแล้ว แต่เป็นบ้านที่เงียบเหงาไปหน่อย เพราะเธอไม่มีครอบครัว ไม่มีใครมาเยี่ยมเลยสักคน
จนกระทั่งมาเจอเกมนี้ซึ่งนางพยาบาลที่ดูแลเธอเอามาให้เธอเล่น เผื่อว่าเธอจะสดใสและอยากสู้กับโรคภัยต่อไป นางพยาบาลคนนี้เป็นคนเดียวที่ทำให้ Naru สามารถเอื้อนเอ่ยพูดคุยได้ในแต่ละวัน
สิ่งที่น่าแปลกก็คือ เมื่อ Naru เข้าเกมมา ร่างกายของเธอกลับแข็งแรง เดินเหินไปเช่นคนทั่วไป แถมยังเหมือนจะแข็งแกร่งกว่าผู้เล่นปกติด้วยซ้ำ ไม่นับพลังจิตที่กล้าแข็งเหลือเชื่อ
เธอไม่เคยได้ทำอะไรแบบนี้จึงสนุกสนานมาก ทั้งวิ่ง กระโดด และบิน เธอเล่นเกมไม่เก่ง ไม่รู้ว่าต้องเล่นยังไง ดังนั้นนี่จึงเป็นวิธีเล่นเกมของเธอ (อาละวาดไปทั่ว)
Naru บอกว่าเธอจะอยู่ในเกมนี้ตลอดไปจนกว่าจะตายเลย เธอจะเดินทางท่องเที่ยวด้วยสองเท้าสองมือนี่ที่ใช้งานได้เช่นคนอื่นเขา เธอจะไม่ยอมออกไปนอนบนเตียงอับ ๆ และเหม็น ๆ นั่นอีก
"เด็กหนอเด็ก" Andromia ยิ้มขำ ๆ อย่างเอ็นดู ทำเอา Naru ค้อนใส่
"ถ้าเธอเล่นอยู่คนเดียวมันก็ไม่ต่างจากเกมมือถือ ทั้งที่ในเกมมีคนตั้งเยอะแยะ"
"มาเล่นด้วยกัน พวกเราจะสอนวิธีเล่นที่สนุกกว่านี้ให้นะ"
"จะให้ฉันไปรวมกลุ่มกับพวกกระจอกอย่างพวกเธอเหรอ ไม่เอาอะ"
"เธอไม่อยากมีเพื่อนเหรอ"
".........."
"กดสิยะ ยัยบ้านนอก นี่หล่อนไม่รู้จักกระทั่งปาร์ตี้เหรอ"
"เล่นมา 3 ปี!?"
".......อือ"
"พวกเราจะพาไปซื้ออัลบั้มนะ มีเงินใช่มั้ย กดดูเงินตรงนี้ แล้วก็..."
"โธ่ แค่กดดูเงินฉันรู้น่า"
"แต่กดเข้าปาร์ตี้ไม่เป็น"
"ไม่ต้องมาแดกดันเลยนะ ยัยชีเปลือย"
ไม่ว่าหนทางข้างหน้าหรืออนาคตจะเป็นเช่นไร แต่พวกเธอก็ได้สร้างความทรงจำที่ดีร่วมกันผ่านทางเกมนี้ตามเป้าประสงค์ของผู้สร้าง
ความคาดหวังที่ดูเพ้อฝันของเธอเป็นจริงขึ้นมาเรื่องหนึ่งแล้วนะ Stephanie
+80 G +12 Card +12 Point
