Earth : 06:45 PMณ ร้านดอกไม้ Concierto Convallaria & Fothergilla
"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
เสียงร้องสนั่นลั่นทุ่งดังขึ้นเปลี่ยนบรรยากาศเงียบสงบยามเย็นไปเสียสนิท
"ใครก็ได้ช่วยหุบปากมันที๊ ~~~~~"
Flores เอามือ 2 ข้างปิดหูตัวเองไว้ แล้วดิ้นไปมากับพื้น ท่าทางทรมานแสนสาหัส
"เห็นไหมหละ เป็นอย่างที่ชั้นบอกเลยเห็นไหม ? อย่างว่าละนะ เป็นแวมไพร์ก็เป็นแบบนี้กันหมด"
"ตัวก็ซีด แถมผมก็ขาว แล้วไหนจะป่วยออด ๆ แอด ๆอีก อย่างน้อยก็ช่วยย้อมสีผมบ้างก็ดีนะ"
"เธอว่าอย่างงั้นไหมหล่ะ ? แล้วคนอย่างฉันหนะนะ...."
"จ้ะ
"
นี่ก็รับปากรับคำเขาเฉยเลย
Black Ribbon พูดไม่หยุดมาตั้งแต่บ่ายแล้ว จนป่านนี้ใกล้ได้เวลาอาหารเย็นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่าย ๆ
แก๊ง ๆๆๆๆ
เสียงของโลหะกระทบกันดังขึ้น
"เอ้า เลิกเล่นกันได้แล้วค่า ~"
"อาหารเย็นเสร็จแล้ว อย่าเล่นบนโต๊ะอาหารด้วยนะคะ"
Jelly เดินสวมผ้ากันเปื้อนออกมาจากห้องครัว พร้อมเคาะกระทะกับตะหลิวเป็นสัญญาณ
ข้างหลังมี Det ที่สวมผ้ากันเปื้อนสีสันสดใสน่ารัก ผิดกับรูปร่างหน้าตา กำลังยกอาหารไปวางบนโต๊ะ
โดยมี Garden ช่วยถือถาดเดินตามเตาะแตะ ๆ
"ช่วยเตรียมอาหารเย็น การ์เด้นจะช่วยเตรียมอาหารเย็น"
เห็นแบบนี้ก็เถอะ แต่ Garden ก็เป็นลูกมือที่ดีมาก ๆ
ถึงแม้เธอจะชอบทำอะไรเป็นเส้นตรงเหมือนพวกสัตว์เซลล์เดียวก็ตามที
ซึ่งทุก ๆ คนดูเหมือนจะไม่ใส่ใจอะไร และต้อนรับ Garden อย่างอบอุ่นมากทีเดียว
ตอนนี้โต๊ะอาหารพร้อมแล้ว
ทุก ๆ คนมาอยู่กันอย่างพร้อมหน้า ในห้องที่ไม่ใหญ่มากห้องหนึ่ง
โดยแบ่งโต๊ะเล็ก โต๊ะใหญ่ ออกเป็นหลาย ๆ กลุ่ม กระจาย ๆ กันไปตามจุดต่าง ๆ ในห้อง
ที่โต๊ะของ Flores ก็มีแต่หน้าเดิม ๆ เหมือนอย่างทุกวัน
แต่มีที่นั่งหนึ่งว่างอยู่
"อีกแล้วหรอเนี่ย...."
"ไปดูเค้าหน่อยสิเราหน่ะ"
ตั้งแต่ที่กลับมาจากภารกิจที่ Flores ส่งไป
Tris ก็เก็บตัวเงียบอย่างประหลาด มีออกมาจากห้องบ้าง แต่ก็เงียบจนน่ากลัว
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เธอไม่ยอมออกมาจากห้องมากินอาหารเย็นด้วยกันกับทุกคน
หลายวันก่อนหน้านี้แอ้ดดด... ปึ้ง !
เสียงเปิดประตูร้านดังขึ้น ใครบางคนเดินเข้ามาในร้านดอกไม้แห่งนี้
"ก..กลับมาแล้วหรอคะ ?"
"โห.... ไปทำอะไรมาบ้างหละเนี่ย" Flores ยิ้มเจ้าเล่ห์
"ดูสิ กล้ามเนื้อขึ้นเป็นมัด ๆ แล้วนี่อะไรเนี่ย โหวววววว"
Flores เดินยิ้มเข้ามาทักบีบจับแขนของ Tris ที่ตอนนี้มีกล้ามเนื้อขึ้นมาให้เห็นเล่นอย่างสนุกสนาน
พอเห็นดาบก็ตาวาวจะเอาไปเล่นอีก แต่โดนเขกหัวไว้เลยต้องปล่อยมือ
"นู่น... เพื่อนใหม่พวกแก"
"ดูแลกันดี ๆ หล่ะ"
Tris ยกนิ้วโป้งชี้ไปทางข้างหลัง ก่อนจะสะบัดหน้าหนีแล้วเดินเข้าห้องของตัวเองไป
ไม่น่าเชื่อว่า Tris จะยอมเดินจากไปง่าย ๆ แบบนี้ มันทำให้ Vieletta และ Flores ประหลาดใจอย่างมาก
แล้วหลังจากวันนั้น ทุกคนก็เริ่มเห็น Tristeza ออกจากห้องของเธอน้อยลง ๆ
....
"ยัยขี้แยโตขึ้นบ้างแล้วนี่"
"ท่านพี่ ! ท่านพี่ใช่ไหมคะ ?!"
"ท่านพี่อยู่ไหน ข้าคิดถึงท่านพี่เหลือเกิน"
"ยัยบ้า ! ข้าตายไปแล้วจำไม่ได้หรือไง"
"แล้วนี่ก็เป็นแค่ความคิดของแกคนเดียว"
"แกกำลังบ้าสติแตก ที่คิดถึงคนตายได้เป็นตุเป็นตะขนาดนี้"
"ก็..ข้า เหงา...."
"*(#$(#@ นี่ถ้าข้ามีแขนตบแกได้ ข้าทำไปแล้ว !!!"
"ยัยบื้อสมองกลวงเอ๊ย !!"
"มองรอบ ๆ ตัวแกนู่น พวกคนที่อยู่ห้อมล้อมรอบตัวแกตอนนี้มันคืออะไร ?"
"จะบอกว่ามันเป็นภาพลวงตาอย่างที่แกสร้างข้าขึ้นมาอยู่นี่หรือไงกัน !!!"
"ไป !! กลับไปได้แล้ว !! กลับไปสู่โลกของแกซะ !!!"
"แต่ว่าท่านพี่ ! ท่านพี่ ~~~~"
....
Tristeza ยืนสงบนิ่ง มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นท้องฟ้าที่กำลังอาบด้วยแสงสีส้มของอาทิตย์ยามอัสดง
ในห้องนั้นมีเพียงหน้าต่างบานนี้เท่านั้น ที่ไม่ได้ถูกปิดผ้าม่านไว้
แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องเข้ามาผ่านทางหน้าต่างนั้น เงาของ Tristeza ทอดยาวไปจนถึงประตูที่อยู่ข้างหลัง
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ น้ำตาที่ไม่ทราบที่มาไหลอาบ 2 แก้มของเธอสะท้อนแสงอาทิตย์สีส้มนั้น
"เอ่อ....."
พอได้ยินเสียง Tris ก็เหมือนหลุดจากภวังค์ เธอรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาแล้วตวาดกลับไป
"ทำไมไม่เคาะประตู !!!"
Vieletta ที่โดนตวาดหลับตาปี๋ตัวหด ก่อนจะตอบกลับเบา ๆ
"ห...หนู... หนูทั้งเคาะ ทั้งเรียกแล้วไม่เห็นตอบกลับมาก็เลย...."
พูดจบก็เริ่มหน้าแดงกร่ำ น้ำตาคลอเบ้า
Tris รู้สึกได้เลยหันหน้ามา
"เออ ๆ แกไม่ได้ผิดอะไร ไม่ต้องมาทำขี้แย"
"ไป กลับไปได้แล้ว ... บอกยัยผีซีดมันด้วยว่า......"
พอหันมา Tris ก็ชะงักไปก่อนจะทันพูดได้จบประโยค
เบื้องหน้าของเธอ... ข้างหลังของ Vieletta นั้นมีทั้ง Flores ที่ยื่นหัวมาครึ่งเดียวแอบดูอยู่ข้าง ๆ ประตูด้วยความสงสัย
Det ที่ยืนมองดูอยู่ห่าง ๆ แต่รู้สึกได้ว่าเขาเองก็ค่อนข้างเป็นห่วง พอ ๆ กับ Concierto ที่เดินเข้ามาโอบไหล่ Vieletta แล้วยิ้มให้ Tris
ไกล ๆ ได้ยินเสียงซน ๆ ของ Sabby
เป็นไรหรอ ? ไม่สบายหรอ ? กินยาหรือยังเจ้าคะ ? แว่ว ๆ มาพร้อม ๆ กับเสียงปรามของ Jelly
หุ่นฟาง Odin หุ่นใบ้ Gainsboro มังกรจำแลง Noel ยืนเรียงกันสลอนอยู่หน้าห้อง
โนบุโนบุ ที่พึ่งจะเดินมาถึง ก็มายืนมองอยู่ข้าง ๆ ที่ ๆ Flores ยื่นหัวมา
ทุกคนมองมาทาง Tristeza เป็นสายตาเดียวกัน
น่าแปลกที่คนมากมายขนาดนี้มาจ้องมองดูเธอ แต่กลับไม่รู้สึกกดดัน หรืออึดอัดเลยแม้แต่น้อย
กลับกัน มันทำให้เธอรู้สึกถึงบางอย่างได้ในใจลึก ๆ
"ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำตัวให้เป็นตัวถ่วง ป่วยก็บอกกันแต่เนิ่น ๆ สิ"
"เห็นไหม ทำให้คนอื่นเขาเป็นห่วงขนาดไหนดูสิ นี่ไม่รู้เลยหรือไงนะว่าทำอะไรให้คนอื่นเขาเดือดร้อนบ้าง"
"ถ้าวันหลังยัง...."
Black Ribbon ลอยเข้ามาแล้วเริ่มสวดยาว ๆ
จังหวะเดียวกันนั้น Tris ก็รู้สึกเหมือนมีใครมาดึงนิ้วชี้ของเธอ
"กินข้าวกัน กินข้าวกับการ์เด้นนะ"
.....
Tris นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า
"เฮอะ ! พวกแกนี่น้า...."
ก่อนจะโดน การ์เด้น จูงนิ้วชี้เดินออกจากห้องไปพร้อม ๆ กับทุกคน
"ดูสิท่านแม่"
"ยัยขี้แยมีเพื่อนเต็มเลย"
"แต่ว่าท่านแม่..."
"เพื่อนเยอะขนาดนี้ จะทำให้ยัยนั่นเปลี่ยนไปบ้างได้ม่ะ ?"
"ไม่หรอก Justicia ..."
"Tristeza ... สาวน้อยของข้าก็ยังเป็นคนเดิม"
"ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยสักนิด"
"ไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว..."
"นั่นสิเนอะ"
