กุ๊ยคนนั้นเก็บมาเคี้ยวหยับๆ อือออ อร่อยจัง
กุ๊ยเสียชีวิตเอโรริร้องเรียกชื่อเขา "ไม่นะ! เอจ!!!"
โธมัสเศร้าใจกับการการจากไปของเอจมาก เขากับเอโรริฝังศพให้เอจแล้วก็เดินทางต่ออย่างเลี่ยงไม่ได้ บนถนนที่เงียบงัน
พวกเขาเดินทางอย่างอดทนท่ามกลางอากาศที่แห้งแล้งแต่หนาวเหน็บ ทั้งสองเหนื่อล้ามาก
SP -1โธมัสเหนื่อยจนแทบไม่มีแรงเดิน เขาเดินทางมาถึง....
เลือกว่าจะมาเจออะไร ใช้ Int พิจารณาได้ว่าข้อไหนน่าจะถูก
- ซาลูนริมถนน ป้ายร้านลงมากองที่บันไดหน้าร้าน ประตูหักไปข้างหนึ่ง
- รถตู้ที่จอดทิ้งไว้ มีสภาพฝุ่นจับ ไม่มียาง กระจกทุกบานเป็นฝ้าจนมองข้างในไม่เห็น
Chao วิ่งตามเรียกให้หยุด แต่มันไม่หยุด เขาไม่มีทางเลือกเลยยิงมันตายคาที่
-1 Mrlpooto วิ่งไม่ทันเลยอดทำบาป แต่พวกเขาไม่พบสโนวโมบิล เป็นไปได้ว่าเมืองนี้ไม่มีเหตุให้ใช้มัน ที่หิมะตกหนักเป็นปรากฎการณ์ผิดธรรมชาติ
ได้ยินเสียงโห่ร้องแปลกๆ ดังมาจากอีกด้านหนึ่ง
อุสะจังบอกบันนี่ให้ระวังตัวนะ แต่เรย์ดึงเขาบันนี่ไว้
"....." เรย์พูดอะไรไม่รู้ แต่ไม่มีเสียงออกมาแล้ว
คริสตัลที่ย้อนไปไม่พบว่าศพจะมีอะไรเป็นพิเศษนอกจากคีย์การ์ด และสมุดโน้ตเล่มเล็กๆ เล่มหนึ่ง
ฟลอเรสไม่เห็นว่าจะมีของที่น่าจะกินได้เลย แล้วเรือโฮเวอร์ก็วิ่งไปจนเข้าสู่ toronto
ถนนที่ทอดยาวไปกลางทุ่งโล่งๆ มันช่างรู้สึกว่าเราหลุดพ้นจากคำสาปเสียที
"รอก่อนนะ ฮิคิ โค พ่อเชื่อว่าลูกทั้งสองจะต้องปลอดภัย อา เธอด้วยนะจูลี่"
โมริยิ้มอย่างมีความหวัง ฮิคิคือลูกสาวคนโต โคคือลูกชายคนเล็ก ส่วนจูลี่แม้ทอดทิ้งเขาไปแต่เขาก็ยังรักเธอ
ด้วยความเร็วของโฮเวอร์คราฟ การเดินทางจึงราบรื่น จนไปเห็นรอยดำๆ คล้ายยางรถ กับรถที่จอดอยู่ริมทางคันหนึ่งในสภาพบู้บี้
mikoto กอด Pattie ไว้เพิ่มความอบอุ่น เธอบอกว่าอึดอัด ปล่อยซะที แล้วเธอก็จะเดินทางต่อแล้ว เธอลุกขึ้น หยุด แล้วยืนงงๆ
"วันนี้เป็นเวรฉันรดน้ำต้นไม้.... บัวรดน้ำอยู่ไหนนะ"
