โธมัสเดินเข้าไปในบ้านหลังที่ใกล้ที่สุดที่มันยังไม่พังลงมา ตัวบ้านที่เป็นหลังคามุงสังกะสีขยับเอี๊ยดอ๊าด ได้ยินเสียงเม็ดฝนเปาะแปะหรือเม็ดทรายก็ไม่ทราบได้ แต่มันมืดไปหมดจนเขาได้แค่ยืนอยู่ด้านในบริเวณตู้เก็บรองเท้า
ตอนนี้ดึกพอดู ฟ้าก็มืด ซ้ำที่นี่ยังไม่มีแสงไฟส่องสว่าง เขารู้สึกว่ามันมืดจนแทบจะมองอะไรไม่เห็นด้วยซ้ำถ้าตายังไม่ชินกับความมืด
ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้าน และเสียงคน
mikoto ขี่มอเตอร์ไซค์เหินข้ามสะพานไป แพตตี้กอดเอวเขาแน่น เอาหน้าอกมาเบียดหลังจนเหมือนลูกโป่งถูกกด
ทั้งสองลอยสูงเหนือพื้นราว 4 เมตร ก่อนที่มอเตอร์ไซค์จะลงกระแทกพื้นจนทั้งคู่ไถลไปกับพื้นถนนที่เต็มไปด้วยฝุ่น
mikoto กลิ้งไปชนถังขยะ ส่วนแพตตี้กระเด็นเข้าไปในร้านอะไรสักอย่าง
HP -1ตอนนี้ดึกพอดู ฟ้าก็มืด ซ้ำที่นี่ยังไม่มีแสงไฟส่องสว่าง เขารู้สึกว่ามันมืดจนแทบจะมองอะไรไม่เห็นด้วยซ้ำถ้าตายังไม่ชินกับความมืด
"ฟู่ววว" บันนี่พ่นลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอกที่หลบทอร์นอโดพ้นทว่าความมืดรอบข้างยังไม่ทำให้เขาคลายความกังวล เขาหยิบตุ๊กตากระต่ายตัวโปรดซึ่งบัดนี้สกปรกมอมแมมมองหาสีเดิมไม่ออกออกมาลูบเบาๆเสริมความกล้าและให้เด็กปริศนากอดเอาไว้ "อุสะจังบอกว่า หายไวไวนะ" บันนี่พูดกับเธอแล้วหันไปทำแบบนี้กับไอดอลหัวชมพูด้วย
ส่วนเรื่องเส้นทาง "ผมว่าผมพอรู้นะฮะ"
Int -1
"ทางนั้นๆ เลี้ยวเลย" Pooto ชี้นิ้วบอกทางด้วยความมั่นใจ
Int -1
"ตายกันเถอะค่ะ จะได้ปลดปล่อยจากชีวิตมืดมนอับจนหนทางโดนมหันตภัยฆ่าล้างบางแบบนี้สักที
" สาวจิตไม่ปกติเริ่มสติแตก เธอคว้านมสด 1 ขวดมาดื่มเอื้อกๆ แก้หิว
แต่หยิบผิดไปหยิบน้ำมันเครื่องมาดื่ม
Chao ส่ายหน้าแล้วขับไปตามทางที่ทั้งสองแนะนำ
Int -1จนในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเขต Nippon ป้ายบอกทางชัดเจนทีเดียว
Nippon 2 Km."มันคงจะดีกว่านี้ถ้าถนนเส็งเคร็งนี่มันไม่ขาด" chao ทุบพวงมาลัยแล้วบอกให้ทุกคนขนของและแบกคนลงเพื่อเดินเท้าต่ออีก 2 กิโล
แบกซาโอริ ใช้ 1 SP
แบกเด็ก ใช้ 1 SP
ซาโอริกับเด็กดูอาการจะแย่ลงอีก
นางิสะพบว่าเขาอยู่ที่บ้านจัดสรรหลังเดิมนั่นแหละ เพราะเขาแอบไปเผลอหลับในสวนทุกคนเลยไม่รู้ ตอนนี้พายุกำลังมา ถ้าเขาไม่รีบไปจากที่นี่ล่ะก็ เขาคงได้เป็นผีแน่
ก็พอดีเอลเดนมาถึงที่นี่พอดี
เอลเดน เป็นหมอ ผู้ร่วมชะตากรรมที่ไปไม่ทันรถเช่นกัน
ลุงบอกว่าบ้านลุงไม่มีหรอกลูกเมีย เมียไปแต่งานใหม่แล้ว ไม่รู้อยู่ที่ไหน ลูกก็หายไปจากบ้านไม่ได้ข่าวอีกเลย พูดแล้วก็หัวเราะแฮะๆ
มอเตอร์ไซค์ขับไปถึงเขตเมืองและหมู่บ้านที่ดูแล้วสมฐานะของลุงทีเดียว พอมาถึงบ้านลุงน้ำมันก็หมดพอดี ลุงจอดรถแล้วบอกให้เดินเข้าไปก่อนได้เลย
ฟลอเรสเดินไปเปิดไฟ เอ้า ไฟฟ้าไม่มีนี่นะ
ตอนนี้ดึกพอดู ฟ้าก็มืด ซ้ำที่นี่ยังไม่มีแสงไฟส่องสว่าง เธอรู้สึกว่ามันมืดจนแทบจะมองอะไรไม่เห็นด้วยซ้ำถ้าตายังไม่ชินกับความมืด
