วิญญาณร้ายลูกสมุนของอีวิลควีนร่วงแผละลงบนพื้น มันพยายามอ้าขากรรไกรสร้างเสียงภาษาบาดาลของมันออกมาอย่างยากลำบาก
"น..นนน..นายหญิง.. ข..ขขข้า.. ไม่ทราบ.. ไม่เห็น.. มันแม้แต่น้อย.. มันรวดเร็ว.. น่ากลัว.. มม.. มมมมาก"อีวิลควีนรู้ดีว่าอสูรของตนไม่ใช้ระดับไก่กาทั่วไป คนที่ทำให้มันบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ได้โดยที่มันไม่ทันรู้ตัวต้องเป็นนักต่อสู้ระดับเหนือชั้นคนหนึ่ง
"เอล์ฟเหรอ... อืม..."อาเรสครุ่นคิดอะไรบางอย่างระหว่างที่อ่านประกาศจับ แล้วเขาก็สบถออกมา "บ้าจริง.. เจ้าพวกคฤหาสน์ทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว ไอ้เหม่งกับเจ้าหนูนั่นนี่มัน.."
อาเรสเกาศีรษะ ท่าทางเขาจะไม่พอใจกับอะไรสักอย่าง
"ว่าแต่เอล์ฟจอมเวทแปลกหน้านี่ไม่เห็นเลยแฮะ เรามีรายงานเอล์ฟที่เดินทางเข้ามาอยู่สองสามคน หนึ่งในนั้นเป็นนักรบ แล้วก็นักธนูอีกสอง แล้วยัยนี่ก็ไม่คุ้นหน้าเอามากๆ พูดตามตรงถ้าคนหน้าตาแบบนี้เดินไปเดินมาบนถนนก็ต้องมีชาวบ้านสักคนสังเกตแล้วล่ะ ตาดำหายไปทั้งวงอย่างนี้น่ะ"
เอล์ฟสาวหลับตาลงฟังคำตอบของลูนาติค เธอยิ้มออกมาน้อยๆ
"น้ำเสียงของเจ้า ข้าสัมผัสได้.."เธอลืมตาขึ้นมามองลูนาติค "เจ้ากำลังหนี.. ไม่เชิง.. เหมือนว่าเจ้ากำลังเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่าง"
เธอเงียบไปพักหนึ่ง สาวใช้ในโรงแรมยกถ้วยชามาให้เธอ เธอจิบมันด้วยอารมณ์สุนทรีย์
"ฉันได้
กลิ่นอะไรบางอย่าง.. ไม่ค่อยดีนัก.. จากตัวเธอ"เอล์ฟแปลกหน้าเอ่ยขึ้นแล้วยกชามาซดหมดถ้วย "ยังไงก็ระวังตัวด้วยแล้วกัน"
เอล์ฟสาวทำท่าทางจะลุกออกไป
