ชีวิตในช่วงวันหยุดของ กระต่ายช่างมีความสุขนัก เธอเริ่มจากการเดินเล่นชมธรรมชาติไปจนถึงที่พักพร้อมรินะจังและวาสนา
วาสนาดีใจที่มีบท มากกว่าที่กระต่ายพามาเที่ยวเสียอีกนะ ส่วนรินะจังเกาะแขนกระต่ายแน่น พลางชำเลืองวาสนาบ่อยๆ
บ้านนอกแบบนี้โรงแรมไม่มี เป็นการโฮมสเตย์
โฮมสเตย์ คือการที่เราไปพักกับชาวบ้าน โดนการที่เจ้าของบ้านแบ่งบริเวณ ห้อง ให้เราเช่า และเขาจะดูแล เราทั้งเรื่องอาหาร คำแนะนำการอยู่ในท้องถิ่นนั้นๆ
พอถึงที่พัก กระต่ายกับสาวๆ ก็อาบน้ำแต่งตัวไปตกปลา แต่พอดีสองสาวไม่เข้าใจศาสตร์และศิลป์ของการตกปลา พวกเธอจึงหลับไปซะดื้อๆ ปล่อยกระต่ายนั่งคุยกับปลาไป
"ห๊ะ ไม่มีพิซซ่า!" กระต่ายที่นอนเอกเขนกอุทานกึ่งโวยวาย
"เดี๋ยวรินะจังทำให้นะคะ" รินะจังเอาใจ ว่าแล้วก็รีบลุกไปตำน้ำพริก ปล่อยกระต่ายนอนกลิ้งเปลี่ยนช่องไปมา
สบายจริงๆ อะไรจะสบายขนาดนี้ แต่ความสุขมีช่วงเวลาสั้นไปหน่อย รินะจังไปทะเลาะกับคนข้างบ้านเรื่องตำน้ำพริกเสียงดังจนวุ่นวายบานปลายกลายเป็นการตบตี
กระต่ายเข้าไปห้ามศึกจนโดนมือที่มองไม่เห็นตบมาผั๊วะ รินะจังยอมไม่ได้ เธอสติแตกเอาอีโต้สับหัวคู่กรณีกับไทยมุง ฉับ! สมองไหล สลบไป 2 คน
ยังดีเรื่องนี้ไม่ถึงครูอังคนา ทั้งสองฝ่ายยอมความกันได้ด้วยดี
กระต่ายรู้สึกว่าไม่ค่อยจะเหมือนการพักผ่อนเท่าไหร่เลย เธอมานั่งเนือยๆ ดูวาสนากับรินะจังตีปิงปองและเล่นหมากฮอร์สราวกับทั้งสองจะฆ่าแกงกัน
"ถ้ารินะจังชนะ เธอต้องเลิกยุ่งกับคุณกระต่ายอีกต่อไปนะคะ"
"แต่ถ้าฉันชนะ ฉันจะ... เอ.. ฉันจะสวยก็แล้วกัน"
กระต่ายรู้สึกบรรยากาศไม่ค่อยดีเลยเรียกทั้งสองมาจับเข่าคุยกัน "ที่นี่น่ะมีตำนานนะ ถ้าทะเลาะกันล่ะก็...."
"หลอกเด็ก" ทั้งสองตอบพร้อมกัน และมองกระต่ายจอมขี้จุ๊ด้วยสายตาเด็กรู้ทัน
กระต่ายรู้สึกเสียวสันหลังที่พารินะจังมา เธอคิดว่าคืนนี้นอนเฉยๆ ละกัน กลัวมีคดีฆาตกรรม
จนตี 4 รินะจังก็มาปลุกกระต่ายให้ไปวิ่งจ๊อกกิ้ง "มาเที่ยวทั้งทีเอาแต่นอนไม่ดีนะคะ"
ไปวิ่งเหนื่อยๆ กลับมากระต่ายก็ได้กลิ่นหอม โห วาสนาทำอาหารรอไว้แล้วเหรอเนี่ย
"แค่ต้มน้ำใส่คนอร์น่ะค่ะ มาทำด้วยกันนะคะ" เธอโผมากอดแขนกระต่ายเอาไปเบียดหน้าอกอึ๋มๆ ของเธอจนรินะจังฟิวส์ขาด
"อ๊ะ! จริงด้วย ไปแช่น้ำร้อนกันนะ ปะ รีบไปกัน" กระต่ายเปลี่ยนเรื่องเพื่อความปลอดภัยในชีวิต
ระหว่างที่แช่ร้ำร้อนประกบซ้ายขวาด้วยสองสาว กระต่ายก็เหลือบไปเห็น.... พวกถ้ำมอง
ช่างเถอะ ดูไปก็เอาไปไม่ได้ ถ้าไปยุ่งอาจะยาวได้ เรามาพักผ่อนอย่างสงบนี่นะ
เจ้าโรคจิต เฮนไต! 
ทั้งสองสาวไม่คิดอย่างนั้น กระโจนไปที่รั้วทั้งที่ไม่สวมอะไร รินะจังปีนขึ้นไป ตามด้วยวาสนา แต่ลื่นตกลงมาดังตั้บ
เจ้าถ้ำมองหนีไปได้อย่างหวุดหวิด กระต่ายรู้สึกขอบใจสวรรค์ที่ประทานความอุ้ยอ้ายให้ทั้งสอง
อาบน้ำเสร็จกระต่ายก็ไปนอนอืด แต่รินะจังลากเธอไปทำกิจกรรมอะไรต่อมิอะไรที่มันแสนจะน่าเบื่อสำหรับกระต่าย
ม่ายยยย ฉานมาพักผ่อนนน 
ใกล้จะได้เวลากลับแล้ว กระต่ายพาทั้งสองไปซื้อของฝากที่ตลาด น่าจะไม่มีปัญหาอะไรแล้วล่ะมั้ง
"อย่ามาหลอกกันซะให้ยาก ราคามันแพงกว่าที่ควรจะเป็นนะคะ"
"เงินทอนล่ะคะ ขาดไป 25 สตางค์ อย่ามาเนียนนะคะ"
บางทีแกล้งไม่ฉลาดบ้างก็ดีนะ แต่สองคนนี้คงทำไม่เป็น รินะขึ้นเสียง แม่ค้าตบผั๊วะ วาสนาตบเพี๊ยะ พ่อค้าตบผั๊วะ กระต่ายเข้าไปห้ามเลยเจอตบเพี๊ยะๆ
"คราวหน้าชั้นจะไม่พาพวกเธอไปไหนอีก" กระต่ายนั่งหน้าบวมอยู่บนรถไฟขากลับ
33 แต้ม
