"จ๊ะ~ ไม่หนีไปไหนหรอกน้า~" ประกายแสงรับคำพูดของซายูริอย่างซื่อๆ ไม่มีความเกรงกลัวต่ออีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
"...ก็นะ จะทำอะไรก็ทำ แต่ถ้าขัดขวางแม่เชือด" ยัยนี่เอาจริงเอาจังขึ้นมาซะงั้น แถมยังบอกจะเชือดผีด้วย
"แต่เสียเวลากับที่นี่มากเกินคาดแฮะ... กลับเถอะ" เธอว่าเช่นนั้น
"อ้าว? ไม่บุกหอคอยเหรอจ๊ะ? นั่นเป็นเป้าหมายของเราตอนแรกเลยน้า?"
"ป่านนี้แล้ว ชั้นว่ามีคนไล่เคลียร์จนจะจบไปแล้วล่ะมั้ง?" โลมาให้ความเห็นด้วยเซนส์ล้วนๆ "เสียดายแผนที่ชะมัด ได้มาไม่ได้ใช้"
จริงๆแล้วตอนนี้โลมากำลังมั่วนิ่มทะลุ4th Wall มานั่งอ่านกระทู้ในบอร์ดบลัดดี้บารอนต่างหาก ถึงได้รู้"ถ้าได้กลับมาที่นี่อีกก็คงจะดีสิน้า~"
"...แล้วที่ๆพวกเธอจากมา...ที่ที่ฉันจะติดตามพวกคุณไป...เป็นที่แบบไหนเหรอ?"
"หอคอยโคตรพิลึกที่ไม่อาจระบุจำนวนชั้นได้" โลมาตอบทันที
"ตอนนี้เราจับกลุ่มกัน...เดินทางในหอคอยแห่งนี้ไปเรื่อยล่ะ~ ...ถึงพักนี้จะแยกกันก็เถอะนะ" ประโยคหลังนี้เธอพูดเสียงอ่อย ซายูริจะได้ยินหรือไม่ได้ยินก็ไม่รู้เหมือนกัน
"ผู้นำของเราที่ตอนนี้หายสาบสูญอยู่เป็นเด็กชายชื่อดารา มีทรงผมคล้ายดาวด้วยนะ~" ประกายแสงช่วยเสริม
"หน้าตายด้วย ติงต๊องด้วย กากด้วย ฮาเร็มด้วย" โลมาเสริมต่อ พ่วงด้วยคุณลักษณะของดาราที่แอบแฝงคำด่าโดยเจตนา
"ฮิฮิฮิ...นอกจากพวกคุณแล้ว คนๆนั้น เป็นคนที่ฉันควรจะไปอยู่ด้วยกันสินะ...อยู่ด้วยกัน...ตลอดไป" คำพูดของซายูริฟังเย็นๆขึ้นมาหน่อย
"จ้า จ้า จ้า กลับกันได้แล้ว" ในฐานะที่โลมามีคุณสมบัติของผู้นำสูงสุด เธอนำพาสองสาวเดินกลับไปที่หอคอยแห่งเดิมที่พวกเธอจากมา พ่วงด้วยสมาชิกหน้าใหม่ที่ไม่ใช่คนแถมมาด้วย
เวลาผ่านไปไม่นานนัก...
Mysterious Tower
Floor : 50
"ทุกคน...ใจร้ายที่สุด...จะขอสาปแช่งไปตลอดกาล..." ซายูริพุดไปงั้นๆ แต่ความจริงคือเธอตกใจมาก
หญิงสาวผู้ในอดีตเคยมีชีวิตอยู่ติดตามเด็กสาวสองคนที่มาชักชวนเธอให้เข้ากลุ่มแล้วเดินทางมาที่หอคอยปริศนา ทว่า...
เมื่อวิญญาณหญิงสาวเข้ามาในสถานที่ที่เด็กสาวทั้งสองกล่าวอ้างผ่านพอร์ทัลแล้ว กลับพบแต่ห้องเปล่าๆที่ไม่มีใคร แม้แต่เด็กหญิงสองคนนั้น
ซายูริงุนงง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องถึงเป็นแบบนี้
"ทั้งๆที่บอกว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปแท้ๆ..." เธอพูดจาเหมือนตัดพ้อ หากแต่ว่าซายูริเข้าใจดีว่าคนเราอยู่ด้วยกันตลอดกาลไม่ได้
ตึก
เสียงเหยียบรองเท้าเข้าสู่ห้องนี้ดังขึ้น
"อา.....กว่าจะฝ่ากลุ่มอัพไลน์มาได้...ซวยจริงๆล่ะหนา..." เสียงของเด็กผู้ชายเจ้าของเสียงรองเท้าเมื่อครู่ดังขึ้น
เจ้าของเสียงนี่ มีคุณสมบัติแบบที่เด็กสาวทั้งสองบอกเล่าเอาไว้...ว่าเป็นผู้นำของพวกเธอ
"นี่......เธอ....." ซายูริไม่รีรอ....ค่อยๆลอยมาหาเด็กชายอย่างช้าๆ...แล้วเข้ามาทักทาย...
"...? อะไรเหรอครับ?" เด็กชายถามซื่อๆ...ให้บรรยากาศที่คลับคล้ายคลับคลากับประกายแสง ท่าทางของเขาไม่มีความกลัวเกรงต่อวิญญาณเลยแม้แต่น้อย
"เธอน่ะ....ใช่ดาราหรือเปล่า?"
