นายทหารบอกว่าจะไม่ลืมมาใช้บริการเธอแน่นอน
แต่เขาคงไม่มีปัญญาจ่ายค่าทำลายหยกบริสุทธิ์ คงต้องมาใหม่วันหลัง
แม่เล้าก็มิได้แปลกใจอันใด ยุคสมัยนี้ขายตัวเป็นคณิกายังดีกว่าเป็นทาส
แม่เล้ากล่าวว่าเจ้าของหอลมวสันต์นามหยูจี้ (วสันตฤดู) นางเป็นเพียงผู้ดูแลเท่านั้น
หากต้องการขายตัวเป็นคณิกาจะพาไปพบ
หยูจี้พักอยู่ที่ตึกหลัง นางเป็นสตรีวัยปลายสามสิบแต่ยังคงความสาวเอาไว้ได้
แม้นางจะฝืนแย้มยิ้มแต่สีหน้าของนางกลับแฝงแววโศกาอาดูรย์ขอบตายังแดงก่ำทั้งสวมชุดป่านไว้ทุกข์
เมื่อฟังว่าหลู่ลู่ต้องการขายตัว หยูจี้ก็กล่าวว่า "เจ้าอายุเพียงสิบแปดปีกลับคิดขายตัว ไฉนสิ้นคิดถึงเพียงนี้"
"เจ้ารู้หรือไม่ว่านั่นเป็นงานเยี่ยงใด?"
