"ก็ไม่ได้อยากให้มาชอบ..."
john ที่พรั่งพรูคำกล่าวไปหมดแล้วก็เหลือแต่จูบนี้เท่านั้นเองที่จะทำให้เธอคลายหัวใจและคลี่จิตใจที่ยับเยินออกมาได้
ค่ำคืนที่อยู่ด้วยกัน john อาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่ meluka หวั่นไหวมาก ถ้าไม่ใช่เพราะหัวใจของเธอหวั่นไหว เธอคงไม่เรียกเขาให้หนีมาด้วยกัน เพราะเธอไม่อยากให้เขาตาย
"ถ้ายังมีใครจะเหยียบย่ำเธอล่ะก็ฉันจะรับมันเอาไว้ให้เอง" john ย้ำอีกครั้ง
"ใครจะไปเชื่อ" เมลูก้ากัดฟันโต้ตอบเขา น้ำเสียงของเธออ่อนลงอย่างชัดเจน
"ลองใช้หัวใจของเธอสัมผัสมันสิ" แล้ว john ก็สวมกอดเธอแน่น บรรจงจูบเธออย่างอ่อนโยน
.
.
.
meluka ดันตัวเขาออกแบบยั้งแรงและหันหน้าไปทางงานฉลองที่เต็มไปด้วยทหารหาญมากมาย
"ถึงฉันไม่ทำ ก็ต้องมีคนทำ"
meluka บอกกับ john ว่าถ้าเธอทำงานนี้พลาดจะเป็นยังไงรู้ไหม กองทัพของทั้งสองฝ่ายจะห้ำหั่นกัน จะมีคนตายยิ่งกว่านี้
เธอไม่ได้หาข้ออ้างให้ตัวเองดูดีขึ้น แต่เธอแค่ตาสว่าง มองเห็นความจริงที่ว่าเธอก็เป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่ง ที่ยังไม่หงายเลยด้วยซ้ำ (เบี้ยหงาย = เบี้ยที่ไปถึงสุดกระดาน จะเลื่อนขั้นเดินทะแยงได้)
ตัวของเธอไม่มีค่าอะไรมากมายขนาดนั้น ได้ตำแหน่งแม่ทัพของฝ่ายขวาก็เท่านั้น ไม่มีเธองานเลี้ยงนั้นก็ยังดำเนินไปได้ ไม่เห็นจะมีใครเรียกหาเธอเลยสักคนเดียว
เธอไม่กล้าที่จะฝืนกระแส หรือฝ่าฟันอริศัตรู ไม่เหมือนกับ Osy และ Feuwu
ทั้งสองคนนั้นเมื่อรู้ว่าจะมีการปฏิวัติก็รีบกลับเข้าป้อมปราการเพื่อคุ้มกันนายของตน แม้ว่าจะยากลำบากก็ยังคงฝ่าฟัน
ที่สองคนนั้นทิ้งทหารเอาไว้ก็เพื่อให้ john ได้ดูแลทางนี้ ได้ใช้กำลังรบทั้งหมดปกป้องพวกพ้องทางนี้
แล้ว John ล่ะ จะตัดสินใจอย่างไร (ทางแยก)- กลับไปยังสมรภูมิ ไปเผชิญหน้ากับความจริงพร้อมกับ Meluka
- กลับเข้าปราการแห่ง Noun ต่อสู้กับฝ่ายขวาด้วยทุกสิ่งที่มี
