"การมอบชีวิตกับการพรากชีวิตมันต่างกันตั้งแต่เริ่มแล้ว น้องสาวอย่าผายลมเลย"
"ข้าน้อยกับน้องสาวมิได้มีความแค้นอันใดต่อกันไฉน ช้าน้อยต้องฆ่าน้อยสาวด้วย"
"ถึงน้องสาวจะเล่นงานข้าน้อยด้วยพิษประหลาดจนแขนซ้ายเป็นอัมพาตก็ตามที ข้าน้อยก็มิถือสาหรอก"
เขาพูดพลางเอาเงินยัดใส่มือนาง 122 อีกแปะ
"น้องสาวโตแล้วคิดวิเคราะห์เองได้ อย่าเอาเหตุผลของตระกูลมาทำให้น่องสาวไร้ความสุขเลย"
"ข้าน้อยเป็นเพียงนักเขียนธรรมดาคนนึงที่อยากเตือนน้องสาวด้วยความหวังดี"
เขาพูดจบตึงแก้มัดให้เธอ
"ข้าน้อยแบ่งเงินให้กึ่งหนึ่ง ขอน้องสาวจงใช้มันอย่างประหยัด สำหรับเดินทาง"
