"ข้าจะรักเจ้าตลอดไป แม้จะมีสิ่งใดมาพรากเราให้แยกจากกันก็ตามที"หนึ่งในบทกวีที่มักจะได้ยินบ่อยๆ ในรั้วโรงเรียนนี้ ว่ากันว่าศิษย์รุ่นแรกเป็นคนแต่งบทกวีนี้ขึ้นมา
แม้มันจะหายสาบสูญไป แต่ก็ยังมีคนจดจำมันได้ และบอกเล่ากันปากต่อปาก แม้จะขาดหายไปบ้างบางบรรทัดแต่ก็ยังพอจับใจความได้
บทกวีโบราณนี้กล่าวถึงความรักที่ยิ่งใหญ่และเปี่ยมด้วยพลัง มีบทละครที่ถูกหยิบยกมาเป็นเรื่องราวในบทกวีนี้
มันเป็นเรื่องราวของพี่ชายและน้องสาวที่มีความรักต่อกันในโบสถ์อันศักดิ์สิทธิ์ แต่ทั้งคู่ก็ต้องพลัดพรากจากกันเพราะภัยสงคราม
ก่อนที่ทั้งสองจะแยกจากกัน ทั้งคู่ตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกันว่าจะรักกันตลอดไป
ยี่สิบปีต่อมา ทั้งสองนำกองทัพมาเผชิญหน้ากัน
ทั้งคู่แบกรับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่และความหวังของผู้คน และสงครามครั้งใหญ่ก็เปิดฉากขึ้น
Spoiler for Hiden:
"นั่นไม่ใช่นิทานที่ถูกแต่งขึ้นมา แต่มันเป็นประวัติศาสตร์ที่ขาดหายไป เป็นเรื่องราวในอดีตกาลก่อนข้าจะเกิดเสียอีก"
อีส์นั่งฟังยูเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับบทกวีใต้ร่มไม้ที่แห่งโกร๋นปกคลุมไปด้วยหิมะหนาวเย็นริมรั้วกำแพง
เธอถามว่าทั้งคู่ทำยังไง ต่อสู้กัน หรือเลิกทัพ แต่ยังไม่ทันที่ยูจะตอบเธอฟ้าก็ผ่าลงมาจนเสาธงของ Saint Chronicle ไหม้เกรียม ฟ้าผ่ากลางหิมะเนี่ยนะ
ผืนธงลุกเป็นไฟและทิ้งตัวลอยไปตามลมหนาวที่เริ่มพัดแรงขึ้นเรื่อยๆ
Guardiant ที่มีดวงตาส่องสว่างตลอดเวลาตนหนึ่งล้มลงอย่างไร้สาเหตุ แสงจากดวงตาค่อยๆ หรี่ลงจนมืดดับ
เกราะที่ยึดเหนี่ยวกันด้วยอำนาจอะไรสักอย่างคลายตัวออก ภายในนั้นว่างเปล่าไม่มีอะไร
