เธอไม่ขัดข้องใจ และยอมเข้าไปอยู่ในบ้านเดียวกับเขา แม้จะเป็นตากุ้งยิงเพราะเธอไม่ชอบสวมเสื้อผ้าแต่ก็ไม่ยุ่งยากเหนื่อยกายหาที่อยู่ล่ะนะ
"ฉัน เอ่อ...."
"Meineu ค่ะ" เธอบอกชื่อกับเขาแล้วบอกเรื่องราวของตัวเอง
เมนูเกิดที่เมืองนี้ตั้งแต่ช่วงสงคราม ก่อนที่เมืองนี้จะยกตัวขึ้นและกลายเป็นปราการสำหรับเดินทางข้ามอวกาศ
แต่เธอไม่มีบ้านหรอก บ้านของเธอถูกทำลายไปพร้อมกับจรวดที่บินเข้ามาในเมืองพร้อมกับคนในครอบครัว ที่เธออยากอยู่ที่นี่เพราะมันเป็นบ้านเกิดของเธอ เมนูให้ดูโทรศัพท์พกพาเก่าๆ สมบัติชิ้นสุดท้ายที่ได้เป็นของขวัญวันเกิด
แล้วทำไมไม่มีบ้าน John ถามคำถามที่น่าสนใจมาก นั่นก็เพราะเธอไม่มีงานทำน่ะสิ เมื่อถามต่อว่าทำไมไม่มีงานทำจึงรู้ว่าเธอเป็นพลเมืองชั้นสาม หรือผู้อาศัยชั้นล่างสุด ต้องใช้ชีวิตอย่างลำบากแสนเข็ญเพราะไม่มีที่ไหนอยากรับทำงาน งานส่วนใหญ่ที่ผู้หญิงในชนชั้นนี้จะทำก็คืองานแบกหามหรืองานสถานเริงรมย์
(เมนคอมพิวเตอร์จะคัดเอาคนที่ไร้ความสามารถทางพันธุกรรมไว้ในกลุ่มนี้ กล่าวคือ เมืองนี้คัดเลือกประชากรจากพันธุกรรม)
John จึง
- ใช้สิทธิ์ของแม่ทัพเอาเข้าหน่วยของตัวเอง
- ให้เธอเป็นคนรับใช้อยู่ข้างๆ
- ชวนคุยถามไถ่ เรื่อง....
