ฐานบัญชาการ ห้องเรียนปี 3 ห้อง B
"งั้นถ้าอย่างนี้ ใส่ตัวแปรนี่เพิ่มเข้าไปอีก"
มาซาโอะกำลังเขียนโจทย์เลขบนกระดานดำซึ่งเป็นสมการเศษส่วนของม.ปลายราวกับเขากำลังสอนนักเรียนอยู่เช่นทุกวัน
แต่ในห้องไม่มีนักเรียน มันมีแต่เสียงเตือนภัยที่ดังระงม
หน้าจอมอนิเตอร์ปรากฎภาพลูกแกะ สัญญาณเตือนระบบ sv ล่มดังควบคู่ไปกับเสียงฝนที่เทลงมาและฟ้าที่ร้องคำราม
ที่เก้าอี้ควบคุมมีทหารนั่งฟุบอยู่ เลือดที่ไหลรินจากศีรษะซึ่งถูกเจาะเป็นรูหยดลงพื้นจนเจิ่งนอง
เมื่อมองไปที่หน้าประตูก็เห็นร่างของทหารอีก 2 คนนอนแน่นิ่งจมกองเลือดดวงตาเบิกโพลง
มาซาโอะเปิดสมุดรายชื่อดู มีรายชื่อนักเรียน 50 คนที่ถูกกาชื่อขาดเรียนไปเกือบหมด
เขามองลงไปลำดับที่ 3 จากท้าย
เลขที่ 47 ไมค์เลขที่ 48 เอลซ่ามาเรีย
เลขที่ 49 ฌอง
เลขที่ 50 โรเบิร์ต"ใครจะออกมาทำดีนะ อืมม เอลซ่ามาเรียละกัน" มาซาโอะพูดแล้วก็เหลือบไปยังกลางห้องเรียน
เอลซ่ามาเรียวางปืนพกลงบนโต๊ะแล้วเช็ดเลือดที่เปื้อนติดมีดก่อนจะวางมันไว้แล้วเดินไปที่กระดานดำหยิบช็อล์กมาขีดๆ เขียนๆ กืดๆๆ ลงไป
"ถูกไหมคะ"
มาซาโอะมองโจทย์ที่เธอแก้ด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย
"เธอเป็นนักเรียนที่ดี แล้วก็น่ารัก"
เขาเอ่ยขึ้นมาด้วยดวงตาที่ปวดร้าวก่อนจะเดินไปคุ้ยกองเอกสารเอาสมุดพกของเอลซ่ามาเรียมาดู
เธอได้เกรด 4.0 มาตลอด 3 ปีในม.ปลาย บันทึกเขียนไว้ว่าเธอให้ความร่วมมือทุกๆ อย่างกับโรงเรียนเก่าของเธอ เป็นนักเรียนดีเด่นเลยเชียว
"ครูฝันอยากให้นักเรียนทุกคนเป็นอย่างเธอ"
มาซาโอะวางสมุดพกลงแล้วกล่าวต่อยืดยาวเกี่ยวกับชีวิตวัยเรียนที่ควรจะตั้งใจเรียน เพื่อจบออกไปจะได้มีการมีงานดีๆ ทำ ได้สร้างครอบครัวที่มีความสุขเป็นพลังให้กับประเทศต่อไป
ราวกับครูแนะแนวก็ไม่ปาน มาซาโอะพูดจนเสียงแหบแห้งแล้วก็เดินไปหยิบขวดน้ำดื่มมาเท "น้ำหมด เฮ้~ มีใครอยู่บ้าง"
เงียบ
มาซาโอะถอนหายใจ
"ครูไม่อยากเชื่อว่าทั้งหมดเป็นฝีมือของเธอ เธอเป็นเด็กดี เธอไม่น่าจะใช้วิธีขี้โกง" เหมือนกับต้องการให้เอลซ่ามาเรียปฏิเสธ
"ทั้งหมดเป็นฝีมือของหนูเองค่ะ หนูทำทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว หลังจากสังหารโรเบิร์ตและทุกๆ คนจนหมด"
บทสนทนาของเอลซ่ามาเรียถูกบันทึกไว้ในเทปทั้งหมด อีกไม่นานกองทหาร 50 นายที่ออกไปตรวจสอบสถานการณ์บนเกาะก็จะกลับมา
