* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM
  • Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
    June 09, 2024, 12:51:10 PM
  • duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
    July 29, 2024, 10:00:23 PM
  • Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
    August 01, 2024, 08:35:21 PM
  • duek duen: Damn
    August 04, 2024, 04:42:50 PM

Author Topic: ENDING  (Read 5949 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Offline Luca

ENDING
« on: May 21, 2011, 09:20:32 PM »
ปาฏิหาริย์ได้บังเกิดขึ้นเมื่อเกมดำเนินมาถึงฉากจบ ประตูมิติที่เปิดออกได้แตกตัวเป็นละอองแสง
เวลาในจักรวาลได้หมุนกลับไปยังเมื่อ 10 วันก่อน ราวกับวีรกรรมที่เหล่า rescue man และ halloween ได้สร้างเอาไว้ไม่เคยเกิดขึ้น

1 ปีผ่านไป

โบสถ์เซนต์ทิต้าในเขตเซนต์มาร์ค


"....." มาเรียยืนกวาดพื้นไปพลางนึกบางอย่างไปพลาง


"เค้าได้ที่ 5 เลยแหละ" ดวงใจวิ่งหน้าตั้งเข้ามากระโดดกอดมาเรีย


"พี่ดวงใจเก่งจังเลย" เม็กพูดได้แล้ว เธอได้รับการเยียวยาจากมาเรียและดวงใจจนในที่สุดก็พูดได้


"เก่งจังเลยค่ะ ทำอาหารเตรียมจัดงานเลี้ยงกันเลยดีไหมคะ"


"เอาสิๆ ชวนเจ๊โมนิก้าด้วยนะ" แล้วดวงใจก็วิ่งไปโทรศัพท์
ระหว่างนั้นเธอก็เหลือบมองไปที่กรอบรูปตั้งโต๊ะ มันเป็นภาพของโชที่ราตรีเคยถ่ายเอาไว้ด้วยกล้องมือถือ "บนสวรรค์ต้องมีของอร่อยๆ แน่ล่ะ เนอะ"

 

Offline Luca

Re: ENDING
« Reply #1 on: May 21, 2011, 09:29:20 PM »
สถานเลี้ยงเด็ก


"เสียดายความสามารถของเธอจังเลย" สตราวินสกี้นั่งจิบชาร่วมโต๊ะกับโมนิก้า เดิมทีก่อนจะเป็นสายลับ ทั้งคู่เป็นเพื่อนกันมาก่อน เธอมาที่นี่เพื่อชวนโมนิก้าไปเป็น CIA ด้วย แต่ก็ถูกปฏิเสธ


"ขอโทษนะจ๊ะ จริงสิ คืนนี้มีงานเลี้ยงที่โบสถ์ ไปด้วยกันไหมจ๊ะ"


"ไม่ล่ะจ้ะ งานฉันยุ่งน่ะ ถ้างั้นก็ขอตัวนะจ๊ะ"



เมื่อสตราวินสกี้จากไปโมนิก้าก็คิดถึงการต่อสู้ในเกมรถถัง...


"อยากลองเล่นอีกจังเลย"

Offline Luca

Re: ENDING
« Reply #2 on: May 21, 2011, 09:46:24 PM »
คฤหาสน์วินเชสเตอร์

สวนหลังบ้านที่กว้างขวางถูกถางออกแล้วใช้เป็นสุสานของโครเน่ วิลเลี่ยม และลิเดียยืนอยู่หน้าป้ายสุสานที่สลักชื่อ Crone Winchester มีดอกไม้วางอยู่


"ป๊ะป๋าคิดถึงนะ...." พูดแล้วก็น้ำตาไหลพรากๆ แบบไม่มีฟอร์ม


"คุณพ่อนี่ล่ะก็....." ลิเดียทำท่าจะร้องไห้ตาม

แก๊งวินเชสเตอร์ได้เปลี่ยนแปลงไปมาก เขตลอสต์แองเจิลที่เคยมีมาเฟียเดินไปมากลายเป็นอิสระ ดูเหมือนวิลเลียมจะไม่คิดทะเยอทะยานหวังจะรบราและครอบครองอิทธิพลเหนือแก๊งอื่นๆ เขาเริ่มจับธุรกิจอสังหาฯ ต่างๆ เพื่อผันตัวเองไปเป็นนักธุรกิจอย่างเต็มตัว ลิเดียได้กลับมาใช้ชีวิตแทนโครเน่ ส่วนเอเลโอนอร์ก็ถอนตัวออกไปแล้วเริ่มเดินทางรอบโลก

Offline Luca

Re: ENDING
« Reply #3 on: May 21, 2011, 09:49:43 PM »
โรงเรียนแม็กซิมิเลี่ยน
เด็กๆ ต่างวิ่งหนีลูกระเบิดกันจ้าละหวั่นเช่นทุกวัน เอสกลายเป็นขวัญใจของเด็กๆ เพราะทุกวันเขาจะต้องมาช่วยเด็กๆ ที่รับเคราะห์จากปฏิบัติการฝึกฝนของเหล่าสมาคมคนรักฮีโร่เสมอ


"รอด้วยสิลูน่า!"


"วิ่งเร็วๆ สิมานา!"


"ทั้งคู่แหละ เร็วๆ เลย" อี้เฟยย้ายมาเรียนที่นี่แล้ว


"หยุดเลยนะคะ" ผอ.คนใหม่วิ่งไล่มาห่างๆ
« Last Edit: May 21, 2011, 09:50:12 PM by Luca »

Offline Luca

Re: ENDING
« Reply #4 on: May 21, 2011, 10:02:22 PM »
มิดแลนด์

เขตมิดแลนด์ที่เคยเสื่อมโทรมกลับมามีชีวิตขึ้นเมื่อมาร์คได้ขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งอันเชลอตติแทนดอนอันเชลอตติซึ่งมีข่าวว่าเขาตายไปนานแล้ว ดอนอันเชลอตติที่เห็นกันคือหุ่นเชิดของเปโดร ซึ่งเปโดรก็หายสาบสูญไป ไม่มีใครพบเห็นเขาอีก

ที่บ้านของเจมส์


"ว้าว แข็งแรงจังเลยค่ะ"


"ไงล่ะ สมาร์ทแมนเท่ใช่ม่า"
เจมส์นั่งดูทีวีรายการสารคดีฮีโร่ตอนสมาร์ทแมนบุกไปเล่นงานโจรปล้นแบงค์กับน้องสาวและแม่ ถึงเขาจะไม่บอกอะไร แต่เพราะนิสัยเปิ่นๆ ของเขาก็ทำให้ทั้งบ้านรู้ความจริงกันหมดแล้ว เสียงแห่งความสุขดังออกมานอกบ้าน

....ที่ริมถนนหน้าบ้าน


"เมื่อไหร่จะได้ขายฮอทดอกซะทีนะ..."

Offline Luca

Re: ENDING
« Reply #5 on: May 21, 2011, 10:05:58 PM »
วิหาร เขตเซนต์มาร์ค


"ภาพนั้นถูกมากเลยครับ 7000$ เท่านั้น ถ้าซื้อล่ะก็ผมจะเล่านิทานให้ฟังสักเรื่องนะครับ"


"ถ้างั้นเอาภาพนี้ค่ะ"

เธอชี้ไปที่ภาพหมู่ที่ประกอบไปด้วยเหล่าฮีโร่และพรรคพวกมากมาย

Offline Luca

Re: ENDING
« Reply #6 on: May 21, 2011, 10:12:23 PM »
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เหล่าผู้กล้ากลุ่มหนึ่งได้ช่วยโลกเอาไว้โดยที่ไม่มีใครรู้ แม้วีรกรรมของพวกเขาจะถูกซ่อนเอาไว้ แต่ความภูมิใจในฐานะฮีโร่จะไม่หายไปไหน

ณ เมืองแห่งหนึ่ง ในย่านตัวเมืองที่คนมากมายเดินพลุกพล่าน
บนท้องฟ้ามีบอลลูนยักษ์โฆษณาสินค้าแสนวิเศษ "พัดลมพลังไจโร่"
เป็นพัดลมสำหรับติดบนดาดฟ้าเรือใบหรือเรือยอร์ช เพียงแค่มีลมพัดมันก็จะทำงานได้ไม่ต้องใช้แบตเตอรี่ คุ้มจริงๆ!

หนุ่มสาว 3 คนมองไปยังโฆษณาสินค้านั้นด้วยสีหน้าเดียวกัน


"พยายามจังเลยนะ..."


"แต่เธอก็ทำยอดขายทะลุเป้าตลอดเลยนะคะ"

สองสาวคล้องแขน chao เอาไว้คนละข้าง

Offline Luca

Re: ENDING
« Reply #7 on: May 21, 2011, 10:22:12 PM »
บนชายหาดแห่งหนึ่งที่เงียบสงบ เด็กผู้หญิงผมยาวสีฟ้าสยายเดินเลาะไปตามหาด ด้านหน้าของเธอมีหนุ่มสาวคู่หนึ่ง


"อะไรกันล่ะ ไม่ต้องตามมาเลยนะ"
เด็กสาวผมดำยาววิ่งนำหน้ามา มีเด็กหนุ่มวิ่งตามหลัง


"ยังไงก็รักราตรีคนเดียวนะ~"

ดูเหมือนจะเป็นการง้องอนแนวใหม่ วิ่งเร็วเชียว


"......"
สาวผมฟ้าส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ
« Last Edit: May 21, 2011, 10:38:00 PM by Luca »

Re: ENDING
« Reply #8 on: May 23, 2011, 12:23:06 AM »
Bad End : Alone
Spoiler for Hiden:
            หลังจากที่ ฮัลโลวีนได้เข้าไปยังโลกใหม่พร้อมกับร่างอันไร้วิ่งวิญญาณของราตรี เขาได้แต่สำนึกผิดในบาปที่เขาได้พาทุกคนที่เขารู้จัก
ทุกคนที่ไว้ใจ ทุกคนที่หวังดี และทุกคนที่ยอมสละหน้าที่ของตน เพื่อมาอยู่เคียงข้างเขาต้องมาจบชีวิตลง เพราะความผิดพลาดของเขา
จิตใจแห่งฮีโร่ของเขาได้หมดลง เขาจึงไม่สามารถเป็นเป็นฮีโร่ได้อีกตอนไป

โชคยังดีที่ โดโรธี ไดให้ที่ซุกหัวนอนแก่เขา มันเป็น คฤหาสถ์ขนาดใหญ่และมีเมดโรบอทค่อยรับใช้อย่างไม่ขาดเหลือ
แต่นั้น กลับไม่ใช่ในสิ่งที่เขาต้องการ เขาต้องการแค่ เห็นหน้าคนที่เขารัก คนที่เขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจ คนที่เราต้องการจะอยู่เคียงข้างตลอด


".......ราตรี ....ราตรีอยู่ไหน ได้โปรดกลับมาหาฉันเถอะ"
เขาพูดประโยคเดิม ๆ และเก็บตัวอยู่แต่ห้องและไม่ได้ทานอาหารจนร่างกายที่บอบบางขอเขา ซูบผอมลงเห็นจนเนื้อติดกระดูก
วันที่ 10 (คุ้น ๆ ไหม) เหมือนเขารำลึกอะไรบางอย่างขึ้นได้


"Suicide modalità "
เมื่อเขาพูดประโยคนี่ หัวใจของเขาก็หยุดเต้น อุณหภูมิในร่างกายเริ่มลดลง และสมองหยุดสั่งการ
และ มีบางสิ่งบางอย่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าหลั่งไหลออกมาจากร่างของเขา แต่ยังเขายังไม่ตาย

สิ่งที่มองไม่เห็นเหล่านั้นได้ร่วมตัวกันจนเป็น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


Spoiler for Hiden:




"เป้าหมาย Sho ENGH 00 (Example New Generation Human) ประมวณผลเสร็จสิ้น และยกเลิก Suicide mode"

มีหญิงสาวคนหนึ่งปรากฎขึ้นข้างร่างโชที่หัวใจกลับมาเต้น และชีพจรเดินตามปกติอีกครั้ง



"ENGH 00 ไม่มีความประสงค์ในการใช้ชีวิตต่อ แต่มาสเตอร์ต้องการให้นาย มีชีวิตอยู่ต่อ นายจึงไม่สามารถหายไปจากที่นี่ได้ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม"

"นายจะไม่ตายเพราะความบาดเจ็บ นายจะไม่ตายเพราะความหิว และนายจะไม่ตายเพราะความชรา "


"บัดซบที่สุด !! ชีวิตของฉันไม่ใช่ของพวกแกอีกแล้วนับต้องแต่วันนั้น ตอนนี้ฉันไม่มีราตรีฉันต้องการต้องใครจะห้ามฉันได้"

โชเอามีดบาดผลไม้ในห้องมาปาดคอตัวเองจนเลือดไหลนองพื้น ถ้าเป็นคนปรกติคงเสียเลือดตายไปแล้ว แต่เขากลับไม่ตาย


"เปล่าประโยชน์ Halloween บอกนายแล้ว"


"ทำไม ทำไม ทำไม ทำไมทำไม ฉันถึงไม่ยอมตาย"



"มาสเตอร์ ประสงค์ให้ ENGH 00 อยู่ต่อก็ไม่มีสิ่งใดที่นายทำให้นายตายได้"

"สำนึกบุญคุณที่ มาสเตอร์มอบให้ซะเถอะ"

"Transferring Mode , Active."

ร่างของหญิงสาวนาม ฮัลโลวีน ได้ค่อย ๆ เลือนหายไป เหลือทิ้งไว้แต่เพียงโชผู้ที่เสียทุกสิ่ง ทุกอย่าง
รวมถึงแม้กระทั่งความปรารถนาที่อยากจบชีวิตของเขาด้วย







Good End : Reseacher
Spoiler for Hiden:

หลังจากเหตุการณ์ที่พวาเขา (โช ราตรี และ จูเดคก้า ) ผ่านเข้ามายังอีกโลก 
       โชตัดสินใจที่จะใช้เวลาทั้งหมดทุ่มเทกับการวิจัยที่จะทำให้ ราตรีสามารถได้รับรู้ถึงการเติบโตของตัวเอง โดยมีจูเดคก้าเป็น ผู้ช่วย


"ตอนที่อยู่ในไทม์สลิปเหตุการในอดีตของเกาะ ฉันเคยเห็นพิมพ์เขียวของโครเน่"
เขาบรรยายสิ่งที่เขาเจอให้จูเดคก้าฟัง


"ถ้ารู้ โครงสร้างหลัก ก็จะรู้ส่วนที่รัฐบาลอิตาลีนำไปดัดแปลงได้ ถ้ารู้ส่วนที่นำไปดัดแปลง ก็สามารถนำออกเพื่อให้เลยแค่โครงสร้างหลักได้เช่นกัน"



"แต่ก่อนหน้านั้น CPM I: Halloween ออกมาได้แล้ว"

เมื่อเขาเรียกชื่อของอะไรบางสิ่งบางอย่างก็พรั่งพรูออกมาจากร่างกายของเขา ก่อนที่มันจะรวมตัวเป็นร่าง ๆ หนึ่ง


"ฉัน Connecting People Machine (CPM) หมายเลขหนึ่งยินดีที่ได้รู้จัก คุณคือคุณจูเดคก้า"
เธอโค้งคำนับอย่างสุภาพให้ จูเดคก้า ก่อนที่จะหันไปถามอะไรบางอย่างกับโช


"ENGH 00 นายรู้ว่าฉันอยู่ในร่างของนายได้ยังไง"


"......."
โชเล่ารายละเอียดของตัวเขาให้จูเคดก้าและ ฮาโลวีนฟัง
     โช นั่นเป็นร่างทดลองของโครงการวิจัย มนุษย์สายพันธุ์ใหม่ (New Generation Human)
โดยร่างทดลองนั้น จะมาจาก เซลล์พ่อ-แม่พันธุ์ที่ถูกเลือกสรรมาอย่างดี แล้วก่อนที่จะเพาะเลี้ยงในหลอดแก้ว
นับตั้งแต่ การปฎิสนธิจนไปถึงการเจริญเติบโตในหลอดแก้วจะมีอายุรวม 5 ปี แต่ในระยะเริ่มการปฎิสนธินั้น
จะถูกติดตั้ง CPM ลงไปเพิ่อเป็นการดึงความสามารถที่เป็นจุดเด่นของร่างทดลองนั้นออกมา และยังเป็นลิมิตเตอร์ เอจจิ่ง
ทำให้ร่างทดลองทุกร่างนั้นมีร่างและหน้าตาที่อ่อนกว่าวัย
     ภายหลังที่ร่างทดองนำออกจากหลอกแก้วแล้วจะได้รับการฝึกทักษะพื้นฐานในการใช้ชีวิตทั้งหมด โดยการเข้าโรงเรียน
ก่อนที่จะถูกลบความทรงจำในระยะ หลอดแก้ว จากนั้นจึงจะถูกส่งตัวเป็นยังผู้ที่ต้องการอุปการบุตร และปล่อยให้ดำเนินชีวิตด้วยตัวเอง
โดยมี CPM รายงาน เพื่อเป็นการเก็บข้อมูล ให้สำนักงานใหญ่ เป็นระยะ ๆ



"ที่ฉันพูดมากนี่ เป็นเรื่องจริงใช่ไหม"
โชย้อนถามฮัลโลวีน


"แหม ๆ ๆ ไม่คิดเลยว่าจะมี ENGH ที่สามารถ รำลึกได้ว่าตัวเองเป็นใครด้วยนะ คงเพราะเป็นร่างทดลองที่ 00สินะ"
"ถูกต้องแล้วล่ะ แต่เรียกฉันมาอย่างนี้ต้องการอะไรล่ะ"


"ฉันอยากรู้เีรื่องของ Limiter Aging ในตัวฉัน"

จากนั้น ฮัลโลวีนได้อธิบายโครงสร้าง และการทำงานของ LA(Limiter Aging) ในตัวโชให้ฟัง


"นายรู้ใช่ไหมว่าถ้า เรียก CPM ออกมาจาร่างของ ENGH ผลจะเป็นยังไง ลาก่อนนะ..."
พอฮัลวีนพูดจบ...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

"อยากทำให้คนอื่นสับสนได้ไหม แค่CPM จะถูกเรียกกลับไปยังสำนักงาน"
"เอาละ จูเดคก้าเรามาช่วยกันเพื่อราตรีเถอะ"


"ฉันไม่ได้ทำเพื่อนายหรอกนะ แต่ทำเพื่อราตรีต่างหาก"

หลังจากนั้น 6 เดือน ด้วยมันสมอง การคิด วิเคราะห์ ความทุ่มเทรวมไปถึงความรักที่โชและจูเดคก้ามีต่อราตรี

ค่ำคืนของวันหนึ่ง ณ โต๊ะอาหาร


(จูเดคก้าพร้อมนั่งานนี้ เราจะพลาดไม่ได้)

โชส่งสายตาไปยังจูเดคก้า


(รู้แล้วล่ะ ทำตามที่บอกเรียบบร้อย)

เธอตอบรับกลับ


"จ้องหน้ากันมาก ๆ เดี๋ยวก็ท้องหรอก"

ราตรีพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความหึงหวง


"อาหารวันนนี้เป็นยังไงบ้าง ราตรี"

โชถามความเห็น


"ก็อร่อยดีมีอะไรเหรอ"


"ปล่าวหรอก กินเสร็จแล้วรีบนอนนะ ที่รัก"


"บ้า!!"

"เปรี๊ยง"


"......"
คาดว่าเป็นอาการเขินรูปแบบใหม่ จานอาหารของราตรีปะทะเข้าหน้าโชจัง ๆ

หลังจากเหตุการณ์นองเลือดที่โต๊ะอาหารผ่านไป เช้าอรุณรุ่งของวันใหม่ก็ย่างเข้ามา
ณ . ห้องของราตรี ราตรีตื่นแล้ว ตื่นก่อนโชเสียอีกชั่งเป็น ว่าที่ภรรยาที่ดีอะไรเช่นนี้
แต่...

กริ๊ด!!!!

เสียงกริ๊ดของราตรีดังสนั่นลั่นบ้าน คงเพราะมาจากอาการตกใจถึงขีดสุดของราตรีที่อาจจะไม่ได้เห็นบ่อยนัก


"เกิดอะไรเกิดราตรี"

ทั้งคู่วิ่งมายังห้องของราตรี และพังประตูเข้าไป


"ห้ามดูนะตาลามก"
จูเดคก้า เอานิ้วจิ้มตาโช

Spoiler for Hiden:
"ร่างกายมัน...."


"เกิดอะไรกับฉันเนี่ย"


"ของขวัญของฉัน กับตาลามกนั่น"
เธอชี้ไปยังโชที่ยังนอนเอามือกุมตาอยู่

"ตานั่น อยากให้เธอได้รับรู้ถึงการเติบโตเหมือนคนทั่วไป เลยคิดค้นวิธีการ ฉันเลยร่วมมือด้วย โดยได้ใส่ยาลงไปในอาหารที่เธอกินเมื่อวานนั่นแหละ"


"สุขสันต์วันเกิด ปีที่ 17 น่ะ ราตรี"


"ตาบ้า ฉันตกใจหมดเลยรู้ไหม"

เธอพูดก่อนวิ่งไปสวมกอดโช

" ////// "

โชหน้าแดงเพราะราตรียังไม่ใส่เสื้อ (อาบน้ำยังไม่เสร็จ)

"ขอบคุณนะ"
ราตรีกล่าวขอบคุณ น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความดีใจอย่างถึงที่สุด และ เป็นคำที่โชฟังแล้วรู้สึกไพเราะกว่าคำไหน ๆ หรือ ทำนองใด ๆ ที่เขาเคยได้ยินมา

« Last Edit: May 24, 2011, 06:25:48 PM by Sho »

Offline Chao

Re: ENDING
« Reply #9 on: May 23, 2011, 11:52:06 AM »
เมก้าแชงกรีล่าโพลิส
  ตูมมมมม  บรึ้มมม   เสียงระเบิดหลายครั้งดังขึ้นจากยอดตึกวินเชสเตอร์ เอ็นเตอร์ไพรส์

 “บ..บัดซบ”  ฮีโร่ร่างสง่างามในชุดที่ขาดวิ่นจากการต่อสู้และแรงระเบิดหอบหายใจหนักๆ รอบๆเขาคือซากของสัตว์ประหลาดมากมายที่ส่วนใหญ่ตายเพราะถูกแทงด้วยกระบี่  ด้วยอาการบาดเจ็บและการต่อสู้อย่างยาวนานขนาดนี้  หากไม่มีฝักกระบี่ที่ค้ำตัวอยู่ เขาคงจะล้มลงไปแล้ว

“ เหอะๆๆ ในที่สุด  ในที่สุดหลังจากพ่ายแพ้มาสิบกว่าปี  ข้าสลัดอวกาศร็อคฮาร์ก็มีวันนี้  วันที่ทำให้แกต้องมาคุกเข่าต่อหน้าข้า เจ้าฮีโร่ตัวยุ่ง”  ชายในชุดเครื่องแต่งกายเหมือนหัวหน้าโจรสลัดหัวเราะก้องบนเสากระโดงของเรือโจรสลัดที่ลอยอยู่บนฟ้า

“อุ๊ก!  ผมยังไม่คุกเข่าเสียหน่อย  และต่อให้ตายจิตวิญญาณฮีโร่ในตัวผมก็ไม่มีทางยอมคุกเข่าหรอก  เพราะผมคือฮีโร่คนสุดท้ายที่ทุกคนฝากความหวัง สมาร์ทแมน”   สมาร์ทแมนประกาศก้อง  ใบหน้าใต้หน้ากากแม้จะมองได้ไม่ชัดเจนแต่ก็พอจะมองออกถึงร่องรอยของอายุที่เพิ่มขึ้นมากเมื่อเทียบกับครั้งเหตุการณ์แบล็คโฮลเจเนอเรเตอร์

“หึ! ก็นึกอยู่แล้วว่าแกต้องพูดแบบนี้ ถ้างั้นดูนี่เสียก่อน” ร็อคฮาร์วาดดาบของเขาไปที่หัวเรือ  ทันใดนั้น เสาต้นหนึ่งก็ถูกยื่นออกมา และบนเสาก็มีร่างหญิงสาวคนหนึ่งถูกพันธนาการอยู่

“ล..ลิเดีย”
“ค.คุณคะ”  ลิเดียในวัยสามสิบตอนปลายปรือตาขึ้นตามเสียงเรียกแล้วพึมพำอย่างอ่อนล้า

“ถึงจะจับได้แค่คนเดียว แต่แค่นี่ก็คงพอที่จะทำให้แกคุกเข่ายอมแพ้แล้วล่ะมั้ง เจ้าฮีโร่หัวดื้อ ไม่สิ ท่านรองประธานเจมส์” หัวหน้าสลัดอวกาศลูบหนวดอย่างพอใจที่เห็นท่าทางตื่นตกใจของสมาร์ทแมน
“  แก...แกรู้ได้ยังไงน่ะ”  สมาร์ทแมนยิ่งตกใจเมื่อรู้ว่าตัวจริงถูกเปิดเผย

“เฮ้อ..ในโลกนี้ก็คงมีแต่แกล่ะมั้ง ที่ไม่รู้ว่าตัวจริงของสมาร์ทแมนคือเจมส์ ”  ร็อคฮาร์ประชด อันที่จริงก็มีเขาอีกคนนั่นแหละที่เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นาน  ส่วนคนทั่วๆไปถึงจะรู้ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เพื่อรักษาน้ำใจฮีโร่ที่พวกเขารัก

“เอาล่ะ  เลิกเล่นกันได้แล้ว  ถ้าไม่อยากให้ผู้หญิงของแกตาย  ก็คุกเข่าลงเสียดีๆ ไม่งั้นด้วยความสูงขนาดนี้ ถ้าร่วงลงไปก็คงไม่ต้องบอกสินะว่าจะเป็นอย่างไร” ร็อคฮาร์พยักเพยิดให้ดูพื้นด้านล่างที่อยู่ห่างลงไป 50 ชั้น

“ย..อย่านะคะคุณ”  ลิเดียพึมพำแผ่วๆ แต่สมาร์ทแมนก็อ่านริมฝีปากคู่ชีวิตเขาได้ไม่พลาด

“ลิเดีย ขอโทษนะ ผมมันไม่เอาไหน”  สมาร์ทแมนคลายมือที่จับกระบี่และฝัก  เข่าของเขาย่อลงเพื่อรับความพ่ายแพ้

“อย่ายอมแพ้ง่ายๆสิคะ” เสียงใสๆหลายเสียงผสานขึ้นพร้อมกัน
“ถ้าไม่ยอมแพ้ล่ะก็ ปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนค่ะ “คราวนี้เป็นเสียงเดียว  ดังจากบนเสาสัญญาณสื่อสารที่ยอดตึก

“Rescue Red Laser Beam!”   แสงสีแดงพุ่งผ่านอากาศเข้าใส่โคนเสาที่พันธนาการลิเดียไว้ ต้นทางคือเด็กสาวในชุดฮีโร่รัดรูปสีแดง มีสัญลักษณ์ตัวMที่หน้าผาก

“หวา  เธอทำอะไรน่ะ”  สมาร์ทแมนตกใจมาก  เพราะแสงนั้นตัดโคนเสากระจุย  ทำให้ทั้งเสาและลิเดียร่วงจากเรือของร็อคฮาร์
“เยือกเย็นไว้ค่ะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่”  อีกเสียงดังขึ้นมาจากข้างตึก จากนั้นเงาร่างสีน้ำเงินก็พุ่งทะยานสวนกับเสาที่กำลังร่วงลงไป

“Rescue Blue Plasma Saber!”  แสงสว่างสีน้ำเงินวาบขึ้น  เสาและเชือกที่พันธนาการลิเดียอยู่ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ลิเดียเป็นอิสระ  แต่ก็ยังอยู่กลางอากาศ  เงาร่างสีน้ำเงินที่รับเธอไว้มองเห็นแล้วว่าเป็นสาวในชุดฮีโร่รัดรูปสีน้ำเงิน

“ม..มากไปแล้ว พวกแกมาจากไหนกัน  ยิงๆๆๆ”  ร็อคฮาร์สั่งให้เรือสลัดอวกาศของเขายิงถล่ม ฮีโร่สาวชุดน้ำเงินอยู่กลางอากาศ ไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางได้ เห็นแน่ชัดว่าต้องกลายเป็นเหยื่อลูกปืนใหญ่  แต่แล้วกลับมีเงาร่างสีชมพูพุ่งทะยานด้วยความเร็วสูงจากประตูทางขึ้นดาดฟ้า พริบตาเดียวก็โดดพุ่งเข้าหาฮีโร่ชุดน้ำเงิน

“ฉันดูแลคุณป้าเอง  เธอบุกได้เลย”  ฮีโร่สาวที่มาใหม่ในชุดรัดรูปสีชมพูร้องบอก  ฮีโร่ชุดน้ำเงินพยักหน้า เธอเหวี่ยงลิเดียให้ฮีโร่ชุดชมพู ก่อนที่ฝ่าเท้าที่ตั้งเตรียมไว้ของฮีโร่ทั้งคู่จะชนกัน แล้วถีบออกจนเปลี่ยนทิศทั้งคู่  ฮีโร่สีน้ำเงินพุ่งทะยานสวนปืนใหญ่  ประกายดาบลำแสงสว่างวาบพาเธอทะลวงเข้ากราบเรือ  ส่วนฮีโร่สีชมพูที่แบกลิเดียไว้ก็พุ่งลงดาดฟ้า
“จะพาหนีล่ะนะคะ เรื่องวิ่งเชื่อมือฉันเถอะ  Rescue Pink Super Speed!”  พูดจบสมาร์ทแมนก็เห็นแค่เงาร่างสีชมพูหายลงไปทางประดูดาดฟ้า
“อ่า เอ่อ  เฮ้ย!”  สองคำแรกเพราะสมองยังปรับตัวไม่ทัน ส่วนคำสุดท้ายเพราะลูกปืนใหญ่ที่ยังระดมยิงพุ่งลงมายังจุดที่เขาอยู่เสียแล้ว

“อย่าเหม่อสิ คุณลุง!  Rescue Green  Regenschirm “   สาวในชุดฮีโร่สีเขียวพร้อมร่มเหล็กใหญ่ยักษ์โผล่มาจากไหนไม่รู้  แต่เธอก็ช่วยสมาร์ทแมนไว้จากห่ากระสุนปืนใหญ่

“”พวกเธอเป็นใครกัน  ทำไมผมรู้สึกคุ้นมากเลย”  สมาร์ทแมนถามเด็กสาวชุดเขียว

“พวกแกเป็นใครกัน ทำไมข้าไม่เห็นรู้สักนิดว่ามีฮีโร่พรรค์นี้”  ร็อคฮาร์โวยวายสลับเสียงระเบิดตูมตามจากในเรือ  ท่าทางฮีโร่สาวชุดสีน้ำเงินที่ทะลวงเข้าไปคงไล่ถล่มด้านในเละไปแล้ว

“เดี๋ยวค่อยคุยกันดีไหมคะ  เรามีเรื่องที่ต้องจัดการให้เสร็จไม่ใช่เหรอ”  ฮีโร่ตัวใหญ่ล่ำในชุดสีเหลืองทักจากด้านหลังของสมาร์ทแมน  นี่ถ้าได้ยินแค่เสียง  คงนึกว่าเป็นผู้หญิง

“คุณลุงจบเรื่องเองดีไหมคะ ฉันจะไปส่ง” เธอตบเบาๆที่อุปกรณ์ติดหลังที่รูปร่างเหมือนเครื่องเจ็ตสำหรับบิน “  สมาร์ทแมนพยักหน้าและขึ้นไปนั่งบนหลังของฮีโร่ชุดเหลืองอย่างงงๆ  ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยนั่งแบบนี้ แต่นั่นมันเรื่องเมื่อหลายปีก่อน กับเพื่อนฮีโร่คนหนึ่งที่หายสาบสูญไปแล้ว

“Rescue  Yellow Jet Booster!”  เสียงหวานจากปากหนุ่มล่ำถึงจะฟังดูพิลึก  แต่สมาร์ทแมนไม่มีเวลาสนใจ เพราะแรงพุ่งทะยานของเครื่องเจ็ตกำลังพาสมาร์ทแมนพุ่งเข้าหาร็อคฮาร์อย่างรวดเร็ว  ร่างกายของเขาตอบสนองต่อศัตรูตรงหน้าโดยอัตโนมัติ
“Smart Sword Ultimate Hit!” 
“อ๊ากกกกกกก!!!!!!”

.
.
.
.
.
“งั้นเหรอ  ทุกคนสบายดีสินะ”  สมาร์ทแมนซึ่งตอนนี้นั่งอยู่ในห้องรองประธานวินเชสเตอร์ เอ็นเตอร์ไพรส์ เงยหน้าขึ้นจากจดหมายน้ำตาไหลพราก  รอบๆเขาคือฮีโร่หน้าใหม่ทั้ง 5 คน ในชื่อ Rescue Rangers  ซึ่งประกอบด้วย Red Blue Green yellow และ Pink   
“ค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ทุกคนฝากความคิดถึงมาถึงคุณลุง กำชับให้เราเชื่อฟังคุณลุงกับคุณป้าค่ะ”  Rescue Pink ตอบแทนคนอื่นๆที่ดูยุ่งๆ  Red กับGreen กำลังวิ่งดูนู้นนี่รอบห้อง   Yellow กำลังวิ่งตามห้าม  ส่วน Blue ก็กำลังปลอบป้าลิเดียของเธอที่กอดเธอแน่นและร้องไห้เป็นเต่าเผาไปพลาง  ปลอบคุณตาของเธอที่ไปพักร้อนที่อิตาลีแต่ลิเดียต่อโทรศัพท์ให้คุยไปพลาง ดูยุ่งมากและอาจจะยุ่งไปนาน เพราะวิลเลี่ยมสั่งห้ามวางโทรศัพท์จนกว่าเครื่องบินด่วนของเขาจะถึงเมก้าแชงกรีล่าโพลิส  สมาร์ทแมนดูภาพที่แสนคิดถึงแล้วยิ้มทั้งน้ำตา

“เอาล่ะ  ตกลง  ในฐานะหัวหน้าสมาคมฮีโร่  ฉันรับพวกเธอ Rescue Rangers ทั้ง 5 คนเข้าสู่สมาคม”

“เฮ เย้ๆๆๆๆ  ขอบคุณค่ะ ลุงเจมส์”  ห้าเสียงผสานกัน

“เรียกสมาร์ทแมนสิ!”  เสียงโวยวายอ่อยๆ

แต่นี่คือเรื่องในอีกหลายปีข้างหน้า