ยินดีต้อนรับสู่หอสมุดเลือด : Play by Post Forum ที่ยั่งยืนที่สุดในประเทศไทย
0 Members and 1 Guest are viewing this topic.
ลานดินเปียกแฉะคือสิ่งที่คุณสัมผัสมันเป็นสิ่งแรก ยังคงมีเม็ดฝนปรอยแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะต้องสนใจมันมากไปกว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรทิวทัศน์โดยรอบคือสวนสนุกที่เงียบเชียบเลยเวลาเปิดทำการ เสียงจ้อกแจ้กของผู้ร่วมชะตากรรมที่ต่างก็ตั้งคำถามเดียวกับคุณ หลายคนคุ้นหน้าคุ้นตาดี บางคนเคยเจอบ้าง แต่บางคนคุณก็นึกไม่ออกว่าเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า หลายคนสวมชุดนักเรียน และมาอยู่ในสภาพเดียวกัน สภาพที่สุดห่วยบนสถานที่ห่วย ๆเดี๋ยวสิ ไอ้นั่นมันอะไร แฟชั่นใหม่รึไง สายตาของคุณมองไปเห็นปลอกคอที่ทุกคนสวมอยู่ คุณไม่ลืมที่จะสัมผัสรอบคอของคุณบ้างแล้วก็พบว่ามีบางอย่างคาดเอาไว้รอบ ไม่ผิดแน่"เอ้า เอ้า อย่าไปดึงมันสิไอ้หนู เดี๋ยวก็บึ้มหรอก"เสียงนั้นดึงสายตาของทุกคนไปบรรจบกัน"สวัสดีนักเรียนทุกคน ฉันคือโยเนจิ เรียกฉันว่าคุณโยเนจิก็แล้วกัน" เป็นชายร่างท้วมสูงประมาณ 150-155 ซม. มือขวามีร่ม มือซ้ายมีกระดาษยับยู่ยี่ใบหนึ่ง "หรือสาว ๆ จะเรียกฉันว่านายท่านก็ไม่เลว"ข้างกายเขามีทหารสี่ห้าคนถือปืนกลในท่าพร้อมยิง
