ใช้เวลา 1 วันเต็มกว่าจะขนข้าวของไปจัดวางจนเข้าที่เข้าทางในระดับที่ใช้อยู่อาศัยในวันแรกได้ Sachiko ก็ปลีกตัวจากน้องชายที่เอะอะเจี๊ยวจ๊าวออกมา
เจ้าพวกนั้นตื่นเต้นดีใจไม่แพ้เธอ กับการย้ายบ้านครั้งนี้ที่เป็นครั้งแรกในชีวิต ใครไม่เคยต้องย้ายบ้านจะไม่เข้าใจได้แน่ว่ามันวุ่นวายกับข้าวของมากแค่ไหน
พวกเธอย้ายบ้านมาที่นี่ซึ่งเป็นเมืองต่างจังหวัดที่ห่างไกลจากบ้านเดิม แต่บ้านยังหลังใหญ่ขึ้นกว่าเดิม เมืองก็ศิวิไลซ์มากกว่าเดิม คึกคักกว่าเดิม
ก็ไม่ใช่ว่าจะอยากย้ายหรอกนะ แต่ครอบครัว Furushi นั้นมีสิทธิบางอย่างจากความช่วยเหลือของรัฐบาลใหม่เพื่อชดเชยให้กับผู้เสียหายที่ถูกดึงไปเข้าร่วมโปรแกรม BR
และนี่ก็แค่หนึ่งในสิทธิพิเศษที่ได้รับการชดเชย มันดูคุ้มค่าและวิเศษใช่มั้ยล่ะ แต่นั่นก็เพราะ Sachiko รอดชีวิตกลับมาต่างหากล่ะ
เพราะสำหรับคนที่ตายไป เชื่อเถอะว่าครอบครัวของเขาไม่ได้ต้องการสิทธิประโยชน์เหล่านี้เลยหากเลือกให้ลูกหลานของพวกเขาฟื้นคืนกลับมาแทนได้
และนี่ก็คือเรื่องราวหลังจากประเทศนี้ได้แพ้สงคราม หรือ 4 ปีต่อมา
แม้ว่ารัสเซียจะเป็นคู่กรณีพิพาทหลักและเป็นฝ่ายโจมตีแต่รัสเซียก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการนี้ รัฐบาลถูกเปลี่ยนเป็นรัฐบาลที่อเมริกากับชาติพันธมิตรจัดตั้งขึ้น
อย่างไรก็ตามที การตกเป็นเมืองขึ้นกลายๆโดยมีต่างชาติมาจัดระเบียบให้ก็ช่วยให้เรามีเสรีภาพมากกว่าเดิม... มันน่าตลกชะมัดเลยนะว่ามั้ย
"คุณเจนจะเอายังไงต่อดีล่ะคะ ส่วนตัวแล้วฉันอยากเรียนต่อ และไปทางรัฐศาสตร์" Sachiko เช็ดเหงื่อแล้วนั่งบนรั้วเหล็กถามอีกฝ่ายที่มาช่วยย้ายข้าวของ
"ฉันอยากเป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยขับเคลื่อนประเทศนี้ ในอนาคตจ้ะ"
"นั่นก็เหมาะดี" Jane นิ่งคิด "ฉันก็น่าจะเรียนด้วยดีหรือเปล่านะ....." สำหรับ Jane แล้วเธอยังตัดสินใจไม่ได้
เธอมีสิทธิประโยชน์หลายอย่างเช่นกัน เธอไม่ต้องทำงานยังได้ แต่ Sachiko ก็ท้วงว่าน่าเสียดายความสามารถของเธอ
"ก็จริง ถ้าฉันจะช่วยอะไรประเทศนี้ที่ฉันเกิดขึ้นมาได้ฉันก็อยากจะทำ"
"ท้าอย่างนั้นเรามาพยายามด๊วยกั่นเน่อ" Sachiko รีบยิ้มรับเชิงเหนี่ยวรั้งจนหลุดสำเนียงเหน่อ
ประมาณได้ว่ามาเรียนด้วยกันเถอะ อย่าไปไหนเลยนะ เพื่อนเธอที่รอดตายมาได้ก็แยกย้ายกันไปทั่วโลกจนหมดแล้ว ขอ Jane สักคนไว้ได้ไหม
Jane ยิ้มขึ้นมาแล้วบอกว่าตกลง เมืองนี้ก็น่าอยู่ เธออยากอยู่ในประเทศนี้อยู่แล้วด้วย
และก็อย่างที่ Jane ว่ามา คนอื่นถ้าไม่ตายก็แยกย้ายไปต่างประเทศกันหมด เธอไม่มีเพื่อนเลย ญาติก็ไม่มี ยังไงก็ขอพักอยู่แถวนี้ด้วยคนก็แล้วกัน
ครอบครัวของ Sachiko ก็ครึกครื้นไม่ใช่น้อย เห็นว่าน้องชายคนโตกับคนรองของเธอจะแย่งกันขอ Jane แต่งงานด้วยนี่นา
"อย่าถือสาเลยนะจ๊ะ"
"อีกไม่กี่ปี ถ้าพวกเขายังพูดเหมือนเดิมฉันจะรับไว้พิจารณานะ"
"เอาจริงเหรอคะ!"
แล้ว Sachiko ก็ได้ยินเสียงหัวเราะครั้งแรกของ Jane กับใบหน้าเปื้อนยิ้มของเธอ
FIN
