ลูลู่สัมผัสได้ถึงความเย็นเฉียบของมือทั้งสอง
"ฉันอยากรู้สึกอุ่นยามฤดูใบไม้ผลิมาเยือนค่ะ รู้สึกหนาวด้วยค่ะ แล้วก็รู้สึกอร่อยด้วยค่ะ"
เธอบอกว่าเธอไม่สามารถรับรู้รสสัมผัสใดๆ ได้เลย ถึงจะมีความคิดอ่าน แต่เธอก็ยังเป็นตุ๊กตาที่หัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ก็ไม่ได้
ลูลู่บอกว่าจูเลียตต้าก็ทำอย่างนั้นไม่ได้"แต่ถ้าลูลู่ชอบตุ๊กตาฉันก็จะไม่เป็นมนุษย์ค่ะ"
"มันจบแล้ว ไม่มีทางแก้ไขได้แล้ว" pieroro บอกลิลี่ แม้จะยังสับสนและต้องปรับความคิดเสียใหม่ แต่เขาก็ยอมรับความจริงในเรื่องนี้
victoria บอกว่าพวกเราน่าจะสานต่อสร้างรถไฟขบวนนี้ให้สำเร็จ ซึ่งตอนนี้มีเพียงตู้ที่ 6 ที่ยังไม่มีกลไกฉายภาพฝัน
"ในเมื่อเรามีคนพร้อมแบบนี้มันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรเลยใช่ไหมล่ะคะ" เธอบอก แต่ที่น่ากำลังวลคือ การควบคุมกลไกของรถไฟนี่สิ เราจะควบคุมได้ยังไง
เธอจับคางแล้วมองไปทาง pooto ที่วิ่งไล่จับหวังกินตับเด็ก
"เหรอ ดีขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นมนุษย์นะ!" เธอบอกเขาอย่างหนักแน่น แล้ววิ่งหนีต่อ
"มันต้องเป็นกลไกอะไรสักอย่าง...."
"ไม่รู้ล่ะสิ"
"เดี๋ยวสิยะ มันไม่ได้ดูง่ายๆ นะ" zo หันไปวีน LUMI
ระหว่างนี้ Clock ก็นั่งพิจารณาอยู่อีกด้าน ทั้งสองคิดได้พร้อมกัน
"กลไกควบคุมรถไฟแบบแมนวล"
รถไฟขบวนนี้ก็คือตุ๊กตา เป็นตุ๊กตาตัวใหญ่ตัวหนึ่ง หรือออโตเมต้า ในแกนนี้น่าจะบรรจุหัวใจเอาไว้
คันโยกมันสับลง ดูผิดวิสัย ถ้ายังไงน่าจะลองสับขึ้นดู
