[HL] Chapter III-IV-V-VI

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Johan]

ระบบศักดินาสวามิภักดิ์ หรือระบบฟิวดัลเกิดในฝรั่งเศสช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 5 ที่อิตาลีคริสต์ศตวรรษที่ 6 จากนั้นได้นำมาใช้ในอังกฤษและเยอรมัน
ที่ดินคือโครงสร้างของระบบนี้ กษัตริย์จะพระราชทานที่ดินให้กับขุนนาง และขุนนางจะมอบที่ดินไปอีกเป็นทอด

Manor หมายถึงบริเวณที่ดินที่กว้างใหญ่รอบคฤหาสน์ของขุนนาง หรือเจ้านายผู้มีกรรมสิทธิ์ในที่ดิน (Lord)
บริเวณรอบคฤหาสน์จะมีหมู่บ้าน ชาวนาและทาสติดที่ดิน ช่างฝีมือ พ่อค้า แต่ละแมเนอร์จะมีการผลิตอาหารเลี้ยงตัวเอง

แต่บ่อยครั้งที่เกิดการรบพุ่งแย่งชิงดินแดนโดยชาวคริสต์ด้วยกันเอง
และบ่อยยิ่งกว่าคือกองโจรที่มักโจมตีดินแดนซึ่งไม่ขึ้นกับลอร์ดหรือขุนนาง




นอกจากนักรบครูเสดด้วยกันเองแล้วยังมีกองโจรที่คอยรังควานดินแดนต่างๆในราชอาณาจักรเยรูซาเล็มอยู่ตลอดในช่วงหลายเดือนมานี้
กษัตริย์ Raymond ได้มอบที่ดินจำนวนมากให้เหล่าผู้ที่สวามิภักดิ์ต่อเขาและให้บรรดาศักดิ์เป็นขุนนางกันถ้วนหน้าเพื่อต่อสู้กับโจรร้ายและช่วยเหลือในการขยายดินแดน
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนลอร์ดทั้งหลายจะไม่ได้สนใจเสียงเรียกร้องของ Raymond พวกเขาส่วนหนึ่งกลับทำสงครามกันเองด้วยซ้ำ

[Johan]

ได้ข่าวว่าพวกมองโกลส่วนหนึ่งที่ถูกกองทัพเติร์กโจมตีแตกพ่ายได้ข้ามทะเลทรายและโซซัดโซเซมาถึงเขตแดนของเรา
ไกลสุดสายตาพบทหารม้าจำนวนไม่ถึง 5 คนพยายามควบม้าหนีการไล่ล่าจากอีกฝ่ายที่น่าจะมีถึง 10 คน



ศัตรูที่ไล่ล่ามาคือกองทหารม้านักรบเติร์กที่มีทั้งดาบโค้งและธนูเป็นอาวุธประจำกายทั้งยังสวมเกราะอ่อนอีกด้วย
แต่ไม่ใช่แค่พวกนี้ที่ควบติดตามมา มองไปในกลุ่มยังเห็นคนที่ดูโดดเด่นกว่า และน่าจะเป็นระดับผู้นำ
Steph สั่งตั้งแถวแล้วยิงธนูใส่อีกฝ่ายที่ชาร์จเข้ามาแล้วควบถอยพร้อมทั้งยิงซ้ำ
แม้ว่ากองทหารม้าของเติร์กจะชำนาญการรบกับพวกมองโกลแล้วแต่ก็คาดไม่ถึงว่าจะมีชาวคริสต์ใช้ยุทธวิธีนี้

ผู้นำอีกฝ่ายหยุดทหารที่เริ่มอ่อนล้าแล้วปล่อยให้ทหารมองโกลหนีเข้าไปยังที่ดินของ Steph แล้วชี้ดาบมายัง Steph เป็นการท้าทาย



"หากข้าพ่ายแพ้แก่เจ้าจงเอาชีวิตข้าไปเสีย" ขุนศึกชาวเติร์กชักดาบโค้งออกมาแกว่งไกวบนหลังอาชาเผชิญหน้ากับอัศวินสาวก่อนจะควบม้าเข้าใส่



การต่อสู้จบลงด้วยผลชนะของ Steph ที่ใช้ด้ามดาบฟาดจนอีกฝ่ายตกจากหลังม้า

"เราแค่ต้องการช่วยคนในที่ของเรา และนี่เป็นหลักประกันว่าพวกเจ้าจะไม่มาเขตนี้อีก"

"นามของข้าคือชิกูร์ ข้าหวังว่าข้าจะได้ตอบแทนท่านในสักวัน" นักรบมุสลิมค้อมตัวให้หลังมีบุตรผู้หลานของเขามารับตัว

[Johan]

"เราจะช่วย"

Peter ยกค้อนเงื้อขึ้นแล้วก็ปลิวหลุดมือบินผ่านหน้าของ Jason ที่แบกเอาน้ำมาให้พวกนายช่างและขุนนางที่เกี่ยวข้องกับงานก่อสร้าง
เจ้าหน้าที่การก่อสร้างคุยกันถึงลัทธิบูชาซาตานและแม่มดทำให้การก่อสร้างโบสถ์ในหลายแห่งดำเนินไปได้ยากลำบาก
Jason ที่นั่งเอกเขนกฟังไปพลางมองดูท่านนักบุญที่ไม่ละความพยายามจนเขาเองเกือบหัวแตกอีกรอบ




"ท่านมีความเห็นอย่างไรกับลัทธินอกรีตเหล่านี้"



"ทุกคนล้วนเท่าเทียม พระเจ้าให้ความเท่าเทียมกับทุกผู้ทุกนาม" ท่านนักบุญว่า

"พวกเขามีอิสระทางความคิด พวกเขามีอิสระ พวกเขาจะทำอะไรก็ได้ที่ไม่ก่อความเดือดร้อน"
ความคิดอ่านของ Peter ดูแล้วมีเหตุผลและอารี แต่เชื่อเถอะว่าผู้คนส่วนใหญ่ในยุคสมัยนี้จะมองว่าความคิดนี้เป็นความคิดนอกรีต

และความคิดเช่นนี้มันจะนำพาความเดือดร้อนมาให้เธอแน่




Blair Sindy Amira ยืนมองเมืองของตนที่พัฒนามาถึงขนาดอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
อย่าว่าแต่พวกเธอเลย Lisette เองก็ยังไม่อยากจะเชื่อ นั่นปราสาทเหรอ

เราจะได้อยู่ในปราสาทที่ไม่ใช่ป้อมแคบๆ มีคนคอยรับใช้ ปลอดภัย และสุขสบาย จริงเหรอ เราไม่ได้ฝันไป



"ปราสาทลิเซ็ต ♥"

[Johan]

พวกมันเป็นกองโจรติดอาวุธที่ดูคล้ายกับอัศวินนี่แหละ เพราะเมื่อมันจัดการศัตรูของพวกมันแล้วมันก็เอาอาวุธชุดเกราะไม่ใช้ต่อ

"พวกโจรมีเท่าไหร่"

"ประมาณ 200 คนได้...."

"....เฮนริค"




"ขอรับ นายหัว" Henrik ทุบเกราะกู่ร้องให้กำลังใจทหารแล้วรบพุ่งที่หน้าประตู

กองโจรไม่ได้มีผู้นำที่เก่งกาจอะไร ถึงแม้จะมีจำนวนมากแต่ก็ละลายหายไปราวกับปราสาททรายที่ถูกคลื่นซัด
ธนูและลูกดอกหน้าไม้ถูกยิงลงมาจากบนแนวกำแพงและหอรบเสียบทะลุร่างของผู้บุกรุกด่าวดิ้นล้มตายเป็นอันมาก
พวกโจรจำนวนหนึ่งแตกหนีไป Henrik ขอคำสั่งและเขาก็ได้รับคำสั่งให้ออกไล่ล่าพวกโจรไปจนถึงชายป่า




คมดาบถูกเหวี่ยงผ่านไป โล่ฟาดสวนกลับจนอีกฝ่ายหงายหลัง ลูกดอกหน้าไม้พุ่งเฉี่ยวเกราะชั้นดีของนักรบชาวเยอรมันไปก่อนที่เขาจะก้มหยิบหน้าไม้จากศพยิงสวนไปยังทิศทางนั้น

หลังการรบ Henrik ที่นำทหารบุกเข้าฟาดฟันกองโจรที่เหลืออีกร่วมหนึ่งร้อยพบว่าพวกนี้ไม่ได้มีทรัพย์อะไรเก็บเอาไว้ในค่ายโจรของพวกมันเพราะปล้นมาแล้วก็กินหมดไป
เขาคิดอย่างนั้นแล้วเหวี่ยงตัวขึ้นหลังม้า แต่ทหารที่เข้าไปสำรวจในปราสาทใต้ดินของพวกโจรก็กลับขึ้นมารายงานว่ามีสมบัติพอสมควรที่หัวหน้าโจรกลุ่มนี้เก็บเอาไว้

[Johan]

สายข่าวได้รายงานกับ Raymond เกี่ยวกับการรบทางตะวันออก และมันไม่ใช่ข่าวที่ดีเลย
พวกมองโกลปราชัยต่อกองทัพจักรวรรดิเติร์ก ในขณะที่กองทหารของจักรวรรดิไบแซนไทน์ถอนกำลังออกไปจากเยรูซาเล็มแทบหมดสิ้น


พวกท่านเชื่อเถิดว่านี่คือสมรภูมิสุดท้ายของพวกเรา ทั้งท่าน และข้า

Spoiler for Hiden:

"ปราสาทหลังนี้เป็นของเรา! เราจะไม่หนีไปไหนทั้งนั้น" Lisette แหกปากนั่งกอดรูปภาพของตนเองที่เพิ่งสั่งวาดหวังจะเอามาติดผนัง

"รออะไรอยู่ พวกเจ้าไปเตรียมเกวียนสิ! เร่งขนทรัพย์สินของเรากลับยุโรป" เธอเริ่มสับสนสติแตกคว้าเอาหมอนมากอดไว้แน่น

[Johan]

สงครามเปิดฉากขึ้นบนเนินเขาอันเป็นที่ตั้งของนครเยรูซาเล็ม สารพัดอุปกรณ์ถูกนำมาประชันกัน
หอคอยล้อมเมือง (Siege Tower) เคลื่อนที่เข้าหากำแพงเมืองอย่างต่อเนื่องแม้หอที่เคลื่อนเข้ามาก่อนจะถูกบัลลิสต้ายิงหินกระแทกพังไปหลายหอ
รถกระทุ้งประตูที่เคลื่อนเข้ามาพังไปแล้วหกคัน แต่มันมีมากกว่านั้นและยังคงพยายามที่จะเคลื่อนเข้ามาโดยมีเป้าหมายคือประตูเมืองที่เปราะบางกว่ากำแพง

คาตาพัลต์ของนครเยรูซาเล็มเหวี่ยงลูกไฟเข้าใส่ข้าศึกอย่างต่อเนื่อง
แต่ข้าศึกชาวเติร์กก็เหวี่ยงลูกไฟยักษ์ที่ใหญ่กว่ากลับมาด้วยเครื่องเหวี่ยงหินที่ทันสมัยกว่า (trebuchet)

นานกว่าครึ่งวันที่นักรบครูเสดต้านทานเอาไว้ กระทั่งรถกระทุ้งประตูคันสุดท้ายพังเสียหาย
ได้ยินฝีเท้าม้าที่ทรงพลังควบฝ่าสายฝนธนูมุ่งหน้ามายังประตูเมืองพร้อมโลหะทรงกลมทึบแสงในอุ้งมือ


ข้าควรขอบคุณชาวกรีกที่คิดค้นมัน




ประตูเมืองเยรูซาเล็มถูกทำลาย

[Johan]

เราจะได้เจอกันอีกในวันที่ประตูเมืองเยรูซาเล็มถูกทำลายอีกครา

ข้าศึกกรูกันเข้ามาดั่งน้ำป่าไหลหลาก แม้คมหอกจะพยายามเสียบดันก็ไม่อาจทานไหว ที่สุดแล้วกองทัพเติร์กก็ทะลักและหลั่งไหลเข้ามาภายในเมืองได้สำเร็จ
ใครบางคนหนึ่งในนั้นควบม้าทะลวงเข้ามา มือหนึ่งถือง้าวที่ดูแปลกตา พกพาธนู โล่ ขวานสั้น หน้าไม้ และดาบโค้ง




"อิมาดุดดิน ซังกี อยู่ที่นี่แล้ว!!" สุลต่านชาวเติร์กตะโกนก้องแล้วชูดาบขึ้น สายตาประสานมองตรงไปยัง Diethelm ที่ยืนม้าอยู่ราวกับรู้ล่วงหน้าถึงวันนี้ที่จะมาถึง




"ข้ารออยู่แล้ว"

ระลึกอดีตได้เพียงอึดใจเวลาก็หมุนเดินต่อ สุลต่านชาวเติร์กเอี้ยวหลบธนูที่ถูกยิงมาโดย Steph พร้อมกับเหนี่ยวไกหน้าไม้ยิงสวนไปจนมือธนูอีกฝ่ายเกือบสิ้นชื่อ
โล่ถูกยกมาบังลูกดอกหน้าไม้และเหวี่ยงฟาดอริร้าย ง้าวยกขึ้นมารับดาบและฟาดฟันอัศวินที่ถาโถมเข้ามากระเด็นกระดอน



"อึ่ก" มันเป็นความจริงที่ยอดนักรบไร้พ่ายอย่าง Henrik ต้องตกจากหลังม้าเมื่อเข้าปะทะกับซังกีที่มีฉายาว่าอสูรสงคราม

Baron ที่นำทหารเข้าจู่โจมก็เกือบหัวหลุดจากบ่าไปพร้อมอัศวินอีกหลายคน หากแต่นักฆ่าของเขาที่ลอบเล่นงานจากมุมอับก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง
ขวานซัดบินร่อนมาจากทิศทางที่คาดเดาได้ยากและปักเข้าที่หลังของซังกี พร้อมกับวินาทีนั้นที่ Mary ควบม้าพุ่งเข้ามาแล้วแทงด้วยทวนยาวจนสุลต่านชาวเติร์กลอยตกไปจากหลังม้า


ได้ยินเสียงโห่ร้องเหนือกำแพงแทบจะทันทีเมื่อกองทัพเติร์กบุกขึ้นกำแพงได้สำเร็จ ขวัญกำลังใจของนักรบครูเสดแทบจะจมลงดินเมื่อข้าศึกจำนวนมากมายหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุดหย่อน

[Johan]

"เพื่อพระเจ้าที่ศรัทธา แม้ชีวาข้าก็ยอมพลี ปาฏิหาริย์แห่งพระผู้เป็นเจ้าจะปกป้องเราและแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้"

Baron หอบหิ้วเอาร่างที่บอบช้ำขึ้นไปรบบนกำแพงร่วมกับนักฆ่าประจำกาย มันโกลาหลวุ่นวายนัก
ไม่ง่ายเลยที่จะต้านทานข้าศึกที่ปีนป่ายขึ้นมาจนเนืองแน่น และเจ้าเครื่องเหวี่ยงหินที่คอยเหวี่ยงลูกไฟเข้ามาเป็นระลอกนั่นอีก
มองไปเห็น Raymond ที่ฟาดฟันไปพร้อมกับสั่งการและปลุกเร้าทหาร




"พวกเจ้าจะไม่มีวันพรุ่งนี้หากพวกเจ้าหยุดแกว่งดาบ" เขาแทงนักรบคนหนึ่งแล้วหมุนตัวฟันอีกคน

แต่ชั่วขณะที่จอมกษัตริย์ร้องสั่งการ

[Johan]

Peter ไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับการรบและสงคราม เธอมุ่งหน้าทำกิจของสงฆ์และรักษาพยาบาลผู้คนตลอดเวลา
เรามีพันธมิตรคือราชรัฐแอนติออกที่นับเป็นมหานครของนักรบครูเสด เพราะเป็นเมืองแรกที่นักรบครูเสดยึดมาได้
ที่นี่มีกำลังรบอยู่ถึงสองหมื่นแต่พวกเขาอาจจะต้องปกป้องแอนติออกจนมาช่วยเหลือเราไม่ได้
ส่วนทริโปลี เอเดสซา กำลังรบน้อยนิด และคงช่วยอะไรเราไม่ได้เลย
ผู้นำคือกษัตริย์ Raymond ส่วน Peter มีที่ดินคือเมืองเอเคอร์ทางเหนือเยรูซาเล็ม




"ติดตาม Blessed ไปยังเอเคอร์ นั่นคือสถานที่ลี้ภัยของพวกท่านทั้งหลาย"

[Johan]

ซังกีลุกขึ้นมาตะโกนสั่งทหาร มือก็ดึงงัดเอาขวานที่ปักแน่นออกจากหลังแล้วขว้างใส่ทหารเคราะห์ร้ายที่สบตาไปเห็นจนหัวแบะ
แต่มือสังหารของ Mary ก็โจนเข้ามาต่อสู้พัวพันจนซังกีบัญชาการไม่ได้ คล้ายกับแสงสว่างแห่งความหวังถูกจุดประกายขึ้น




Chao ออกรบพร้อมภรรยาโลลิ เขาสั่งพลธนูตั้งแถวยิงอย่างไม่ลดละคร่าชีวิตทหารเติร์กไปมากมาย




Diethelm สั่งการ Henrik ที่โดนดึงตกจากหลังม้าให้เข้าตะลุมบอนพร้อมชุดเกราะโกธิคที่ขุดค้นพบจากอารยธรรมเมโสโปเตเมียร์
Henrik ชักดาบออกและเข้าไปต้านรับองครักษ์มือฉกาจอย่างที่คอยคุ้มกันรอบกายซังกีเปิดทางให้กับ Diethelm ทะลวงเข้าไปยังจุดที่ซังกีหายไป

นักรบศักดิ์สิทธิ์สามคนลอยออกมาคล้ายถูกไจแอนท์สวิงเหวี่ยงโยน




"ข้าจะไม่สั่งให้พวกเจ้ายอมจำนนหรือทิ้งอาวุธ" ซังกีกระชับด้ามง้าวเหวี่ยงฟันตัดคอทหารที่โถมเข้ามาแล้วยกดาบโค้งรับการโจมตีของมือสังหาร

"พวกเจ้าตัดสินใจได้ พวกเจ้าเลือกทางเดินให้กับตนเองได้"

ยื้อได้ไม่นานมือสังหารก็โดนซังกีจับขาเหวี่ยงลอยละลิ่วออกไปจากเมือง

ก่อนที่นางจะพลิกดาบรับคมดาบของ Diethelm ที่โถมตัวเข้ามาพร้อมกับ Mary และอัศวินของเขา




Mary และ Alice ขุนพลของเขาเข้าเล่นงานซังกีได้ไม่กี่เพลงอาวุธก็ถูกม้าธนูระดมยิงจนต้องถอยฉากอกมา
Alice ได้รับคำสั่งให้ทำลายกองม้าธนู ส่วน Mary ก็ไปรับมือกับทหารเอกของซังกี




"เศาะลาฮุดดิน เจ้าอยู่ที่นี่คอยรับคำสั่ง" Shirkuh สั่งนักรบเติร์กผู้หลานให้คุมสถานการณ์ที่ริมกำแพงก่อนจะวิ่งออกไปหยุด Mary ที่เข้าไปรุมสุลต่านเหนือหัวของตน

[Johan]

Jason และ Freya อัศวินของเขารับหน้าที่คุมกองอัศวินฮอสพิทาลเลอร์เข้าโจมตีกองทหารราบที่มีมากมายเหลือคณา
อัศวินในชุดสีดำพุ่งเข้าชาร์จข้าศึกล้มตายเป็นอันมาก เสียงโห่ร้องของฝ่ายครูเสดยิ่งทำลายขวัญของข้าศึก



ศรหลายดอกถูกยิงมาจากบนหลังคาที่มุงกระเบื้องโดย Steph Spencer มือขมังธนูชาวอังกฤษ
เธอมองดู Athela อัศวินของเธอที่รับหน้าที่เข้าตั้งรับที่หน้าประตูซึ่งกำแพงได้พังถล่มลงมาพร้อมหอรบแล้ว




Lulou ปลดผ้าคลุมแล้วชักดาบออกมาสั่งพลทหารชาวนาจำนวนมากให้เข้าร่วมกับกองทหารของ Steph
สายตาของ Lulou มองเห็นในสิ่งเดียวกับ Steph นั่นคือชาวนาเป็นได้เพียงกำแพงมนุษย์ที่ไปค้ำยันและขัดขวางไม่ให้ข้าศึกเข้ามาได้ง่ายนัก
มันคล้ายกับการเอาศพไปถมทับที่ทางเข้ามากกว่าที่พวกเขาจะเข้าไปต่อสู้ ชาวนาหลายคนหันหลังหนีก่อนจะเข้าเผชิญหน้ากับกองทหารเติร์กด้วยซ้ำไป

และธนูดอกหนึ่งก็บินมาปักไหล่ของ Luluo อีกดอกพุ่งมาเสียบเข้าที่หลังของเธอคล้ายเป็นสัญญาณบางอย่าง

วูบหนั่งนั้นเธอมองเห็นภาพของนักบุญเปโตรอัครสาวกผู้เป็นพระสันตปาปาพระองค์แรกผ่านหน้าไป

Spoiler for Hiden:

[Johan]

Baron ฉวยเอาหอกที่ตกอยู่แทงเข้าใส่ข้าศึกแล้วโจนเข้าไปประคองร่างของ Raymond ที่ชุ่มโลหิต
พระองค์พยายามเอื้อนเอ่ยสิ่งใดกับเขาพร้อมทั้งส่งดาบประจำกายให้กับเขา

ข้าหาได้สั่งท่านด้วยวาจาสิทธิ์ของกษัตริย์ แต่ข้าร้องขอต่อพระเป็นเจ้าให้สถิตย์ในหัวใจของท่าน

Baron ชาวนาบรรดาศักดิ์ลุกขึ้นแล้วชูดาบทองประดับเพชรพลอยขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกู่ก้องตะโกนให้ต่อสู้และรักษานครศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ด้วยชีวิต

"ผู้พลีชีพเพื่อพระเจ้าจะได้ขึ้นสวรรค์"

[Johan]

Spoiler for Hiden:

"ห้ามเปิดประตูเมืองเด็ดขาด ไล่พวกมันไป มาทางไหนไปทางนั้นนาจ้า"

ท่านเคานท์ Baldwin ที่มาลี้ภัยอยู่ทริโปลีไม่ยอมเปิดประตูเมือง
แต่ Blessed ก็ส่งกองอัศวินฮอสพิทาลเลอร์มาคุ้มกันผู้อพยพลี้ภัยกลับไปยังเอเคอร์ได้หมด
ดูเหมือนสุลต่านซังกีจะไม่ได้หวังกวาดล้างพวกครูเสดมากไปกว่าชิงเอาเยรูซาเล็มคืนมา กองทหารที่ยกมาโจมตีทริโปลีจึงเป็นแค่กองกำลังสกัดกั้น

[Johan]

สงครามได้จบลงในช่วงย่ำรุ่ง ตะวันที่ทอแสงจากขอบฟ้าฉายให้เห็นภาพของไฟสงครามที่กำลังมอดดับ
กษัตริย์ Raymond สิ้นพระชนม์ในสนามรบ กองอัศวินฮอสพิทาลเลอร์ถอนตัวออกไปก่อนที่เยรูซาเล็มจะแตกพร้อมกลุ่มขุนนางกลุ่มเล็กๆ

หลังกองทัพมุสลิมเข้ายึดนครศักดิสิทธิ์ได้ สิ่งที่แตกต่างกันคงเป็นการปฏิบัติต่อผู้แพ้
สุลต่านซังกีไม่อนุญาตให้เข่นฆ่าชาวเมืองและนักรบครูเสดที่ยอมแพ้หรือหมดทางสู้

มีผู้เห็นเหตุการณ์กล่าวว่านักบุญ Peter ได้เข้าเผชิญหน้ากับสุลต่านซังกีเพื่อขอร้องและอ้อนวอนให้ละเว้นชีวิตชาวคริสต์

เพื่อแลกกับชีวิตของท่านเอง