เจ้าของหอพักเป็นคนอัธยาศัยดี แต่ดูเหมือนฝ่ายสามีจะติดชอบพูดเสียงดังเกินไปหน่อย ฝ่ายภรรยาบอกว่าติดมาตั้งแต่สมัยยังทำงานลอกท่อเลยน่ะ
ทั้งคู่บอกว่านักศึกษาที่นี่ก็ไม่ค่อยจะสนใจอะไรกันสักเท่าไรหรอก ต่างคนก็ต่างอยู่ วัน ๆ นึงก็แค่กลับห้องมานอนพัก ส่วนมากก็ออกไปทำงานพิเศษกัน
ส่วนเรื่องระบบความปลอดภัยก็ไม่ต้องเป็นห่วงไป ที่นี่ปลอดภัยมากกว่าโรงแรม 2 ดาวอีกนะ น้ำไฟก็ไม่เคยมีปัญหา มีแค่เรื่องร้านขายของนี่แหละ
"ร้านขายของในม.ก็เปิดถึงแค่ช่วงเย็น โรงอาหารก็เหมือนกัน แล้วแบบนี้เด็กจะเอาอะไรกินกันล่ะ จริงไหม ?" ฝ่ายภรรยาว่า
"เมื่อก่อนเราก็เคยมีจักรยานกับมอเตอร์ไซค์ให้เช่าอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ก็ต้องเลิกไปเพราะเรารับผิดชอบไม่ไหว" ฝ่ายสามีบอก
เขาบอกต่อไป ว่าถ้าเกิดนักศึกษาเกิดอุบัติเหตุอะไรมาที คนที่จะต้องรับผิดชอบก็คือเขาสองสามีภรรยานี่แหละ
"ก็อยากจะทำเรื่องของเปิดร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงในม.น่ะนะ แต่ไม่มีทั้งเงินทั้งคน โฮ้ย แค่ดูแลหอก็จะตายแล้ว"
สองสามีภรรยาบอกว่าเขารับผิดชอบกันทั้ง 3 หอพักนั่นแหละ วัน ๆ นึงก็วิ่งหัวปั่น ถ้ามีคนคอยช่วยก็คงดี แต่ก็ไม่มีใครอยากช่วยฟรี ๆ หรอกนะ
"ส้วมตัน ส้วมแตก จับงู ไล่ตุ่น ไล่นก ไล่หนอน โฮ้ย งานแบบนี้ไม่มีเด็กคนไหนอยากมาทำหรอก"
เอลวาใช้เวลาหลายวันคุยเรื่องอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย และเธอก็สังเกตุว่านักศึกษามีอยู่มาก แต่กลับไม่ค่อยพูดจาสังสรรค์กันนอกกลุ่ม เหมือนอยู่กันคนละโลก
ส่วนเจ้าของหอพักทั้งคู่ก็แทบไม่ค่อยได้ทำอะไรอย่างอื่น นอกจากวิ่งไปมาระหว่าง 3 หอพัก และทั้งคู่ก็บอกว่าเคยรับสมัครคนมาช่วยงานแบบเต็มเวลาแล้ว
แต่ทุกคนทำได้วันเดียวก็เผ่นหนีไปกันหมด บางคนทำได้ครึ่งวันก็หายไปเลย ที่ดีหน่อยก็ทนทำจนครบอาทิตย์แล้วมาขอลาออก
เอลวาใช้เวลาที่เธอมีเหลือเฟือทำอะไรไปเรื่อย บ้างก็นอนอืด บ้างก็เดินเล่น บ้างก็คุยกับคนนั้นคนนี้ รวมถึงรูมเมทของเธอด้วย
"เรียกอาสะเฉย ๆ ก็ได้" อาซาคุระบอกว่าเธอไม่ถือตัวหรอก จะรุ่นพี่รุ่นน้องก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ อีกอย่างเธออายุแค่ 19 ปีเองนะ
เธอบอกว่าสถาบันมีนักศึกษาเป็นจำนวนมาก แต่ก็มีที่ออกไปมากเหมือนกัน อาจจะเพราะปรับตัวไม่ทัน ไม่มีเพื่อน หรืออะไรอย่างอื่น
"ส่วนมากที่ออกไปก็เป็นเด็กนะ หวังว่าเธอคงไม่รีบตามออกไปอีกคนนะ"
เอลวาพยายามชวนอาซาคุระคุยเรื่องของตัวเธอเอง แต่ก็ดูจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไร เพราะอีกฝ่ายเลี่ยงไปพูดเรื่องของคนอื่นตลอด
"ชั้นไม่มีเรื่องน่าตื่นเต้นเล่าให้ฟังหรอก อ๋อ ใช่ รู้หรือเปล่าว่าปิแอร์น่ะเคยถูกรังแกหนักมากตอนปี 1 นะ"
เธอบอกว่าในสถาบันก็มีพวกเด็กเกที่คอยรังแกเด็กใหม่เหมือนกัน แถมมีข่าวว่าปีนี้มีตัวแสบเข้ามาเรียนที่นี่ด้วย
"เจ้านั่นชื่อไมเคิล ไว้ผมแดงส้ม อยู่ให้ห่าง ๆ ไว้ล่ะ ส่วนคนพี่ก็อยู่ปี 2 นี่แหละ แต่เพลา ๆ เรื่องรังแกคนอื่นไปมากแล้ว เจ้านั่นไม่อันตรายเท่าคนน้องหรอก"
"ว่าแต่เธอลงทะเบียนเรียนหรือยังเนี่ย ? อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้วนะ รอใกล้วันเปิดเทอมเดี๋ยวก็ไม่ทันพอดี"
แล้วเอลวาก็ถูกลากไปนั่งหน้าคอมแบบไม่ถามความเห็นสักคำ อาซาคุระเลื่อนลูกศรไปตรงนั้นตรงนี้เพียงครู่เดียวก็มีหน้าต่างตารางเรียนขึ้นมา
เป็นตารางรายวิชากับตารางงานพิเศษ เอลวาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมสองตารางนี้ถึงอยู่ด้วยกัน และอาซาคุระก็ไม่ได้บอกอะไรด้วย
ข้อมูลปกปิด"ปี 1 ต้องลง 5 วิชา แล้วไปเรียนวิชาอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้งนะ ส่วนแนะแนวไม่ต้องลง" อาซาคุระถามต่อ ว่าเอลวาถนัดทำอะไรบ้างล่ะ เผื่อเธอจะช่วยแนะนำได้
- ให้อาซาคุระช่วยแนะนำ
- ลงทะเบียนเอง
