เวลาผ่านไปหนึ่งวันของสถานที่แห่งหนึ่ง
ไม่ว่าเวลาในโลกของ Gaia จะผ่านไปกี่เดือนหรือกี่ปีก็ตาม สำหรับสถานที่แห่งนั้นแล้ว เวลาได้ผ่านไปเพียงหนึ่งวันเท่านั้นเอง
สถานที่แห่งนั้นเป็นห้องสมุดพื้นที่ราวๆหนึ่งห้องเรียน แต่ความสูงของห้องสมุดแห่งนี้ไม่สัมพันธ์กับพื้นที่เลยแต่น้อย เมื่อเงยหน้ามองขึ้นข้างบนแล้วจะพบกับหนังสือจำนวนมหาศาลล้อมรอบ และมีความมืดมิดที่เข้ามาปกคลุมแทนผนัง เหตุเป็นเพราะว่าห้องสมุดแห่งนี้สูงมากกกกกกกกกก จนไม่สามารถมองเห็นด้านบนสุดได้นั้นเอง
ที่ใจกลางของห้องสมุดแห่งนั้น มีเก้าอี้ตัวหนึ่งตั้งอยู่ แล้วเก้าอี้ตัวนั้น ก็มีเอลฟ์ตนหนึ่งนั่งอยู่ เธอกำลังนั่งจ้องประตูบานหนึ่งที่อยู่ห่างจากเธอไม่มากนัก หากเจ้าหล่อนลุกขึ้นมาแล้วเดินตรงไปราวๆห้าหกก้าว ก็จะสามารถเดินมาเคาะประตูบานนั้นได้สบายๆ
แต่น่าแปลก ที่ประตูบานนั้นไม่ได้ติดอยู่กับกำแพงใดๆเลย และดูแล้วไม่น่าจะใช้งานได้ด้วย
แต่เอลฟ์หญิงตนนั้นกลับนั่งจ้องมันอยู่ ราวกับว่ามันกำลังใช้งานได้...
ราวกับว่ากำลังรอคอยให้ประตูบานนั้นเปิดออก และมีคนออกมาจากประตูบานนั้น
...
...
...
...
แอ๊ด...
สิ้นสุดการรอคอยของเอลฟ์หญิง ประตูก็ได้เปิดขึ้นมา เป็นหญิงสาวที่ดูแล้วน่าจะอายุประมาณสิบหกสิบเจ็ดปี เธอเดินออกมาจากประตูบานนั้นอย่างสะบักสะบอม
"กลับ...มาแล้วครับ..." เธอพูดจาเหมือนกับผู้ชาย แล้วก็ล้มลงนอนหมดสติไป
"ไฮ่ ยินดีต้อนรับกลับมานะ~" เอลฟ์หญิงผมเงินตอบรับกับคำกล่าวของหญิงสาว แล้วมองมาที่ร่างอีกสองร่างที่ตามมา
"..." แล้วก็ลองไปนอนหมดสติเช่นเดียวกันกับหญิงสาวที่เดินออกมาจากประตู
ในที่สุดทีฟาโซล่า<ไวส์ก็ได้กลับมายังโลกของตน
เธอได้ผ่านการต่อสู้มามากมายก่ายกอง และได้ช่วยเหลืออาเซลตามเป้าหมายและสัญญาที่โซอาห์ให้ไว้ แต่นอกจากนี้แล้วทีฟาโซล่ายังช่วยเหลือธีโอดอร์ออกมาให้พ้นจากเงื้อมมือมาโออีกด้วย
หลังจากที่จบเรื่องแล้ว ทีฟาโซล่าก็ลากคอทั้งอาเซลและธีโอดอร์กลับไปที่โลกตัวเองเพื่อ
สร้างฮาเร็มให้อาจารย์ของตนรักษาให้ อนึ่ง รักษาที่ว่านี่รวมตัวเองด้วย...
แล้วตอนนี้...นับแต่ที่ทีฟาโซล่าเปิดประตูมิติกลับไปที่โลกของตัวเอง ก็ผ่านมาแล้วสองชั่วโมง ตอนนี้เดนิกซ์=ไวส์ โคตรเอลฟ์อัจฉริยะ(เรียกตัวเอง)กำลังยืนเฝ้าคนสามคนที่นอนอยู่บนฟูกที่ตัวเองจัดหามาให้อยู่
"อะ....ที่นี่..." ทีฟาโซล่าที่คุ้นเคยกับที่นี่เป็นอย่างดีตื่นขึ้นมาเป็นคนแรก ดูจะงัวเงียเล็กน้อย
"หอสมุดไร้นาม(เพรนาะตรูขี้เกียจตั้ง) บ้านของเธอไง" เดนิกซ์ย่อตัวลงมาทางทีฟาโซล่าที่นอนอยู่แล้วกล่าวกับเจ้าหล่อนอย่างสบายๆ
"ที่นี่....ที่ไหน?..." อาเซลค่อยๆตื่นขึ้นมาเป็นคนที่สอง เธอมองไปรอบๆแล้วพบกับทีฟาโซล่าและเดนิกซ์คุยกันอยู่ เมื่อเห็นดังนั้นแล้วจึงร้องทัก "อ๊า...คุณเดนิกซ์ใช่ไหมคะ? ทีฟาโซล่าจังพูดเรื่องของคุณเอาไว้เยอะเลย"
"ใช่แล้วล่ะ" เดนิกซ์หันมากล่าวตอบรับอาเซล "ขอบใจมากนะที่คอยช่วยเหลือทีฟาโซล่ามาตลอดน่ะ
และที่กลายเป็นวัตถุดิบจิ้นวายชั้นดีด้วย"
"...ฉันคือใคร?" เหมือนธีโอดอร์จะยังไม่ตื่น เขาละเมออะไรก็ไม่รู้อยู่...
"...." เดนิกซ์=ไวส์เงียบกริบไปชั่วครู่ ก่อนที่จะพูดออกมาว่า "ปล่อยมันไปอย่างที่เป็นละกัน"
ผ่านไปครู่หนึ่ง เดนิกซ์=ไวส์ได้เข้ามาคุยกับเรื่องมิชชั่นคืนเสากับทีฟาโซล่า โดยที่มาอาเซลยืนเฝ้าอยู่ใกล้ๆ และธีโอดอร์นอนแหมะอยู่บนฟูกคนเดียว
"เอาล่ะ ทีนี้ก็จบเรื่องมิชชั่นไปหนึ่งแล้วล่ะนะ แต่เรื่องมิชชั่นนี้นี่ชั้นตั้งใจจะให้เธอแค่คืนเสาแล้วกลับบ้านนะ แต่นี่เธอเล่นไปยกพวกตีกันกับอีกานั่นซะงั้น นี่เธอทำเกินหน้าที่โดยพลการนา แถมยังลากผู้เฝ้าเสาสองหน่อนั่นมาโลกนี้อีก ผู้เฝ้าเสาหายไปหมดงี้เกิดมีเกรียนมาป่วนเสานี่เละเทะนา"
"กะ....ก็จริงแหละครับ เถียงไม่ออกเลย..."
"เอาน่า ยังไงก็ดีแล้วล่ะที่เธอตัดสินใจได้ด้วยตัวเองน่ะ แถมยังสู้ด้วยตัวเองทั้งหมดด้วย เจ๋งสุดๆไปเลยนะ ♪"
"..."
"ออกมาดีแบนี้ งั้นก็แปลว่าผมผ่านโปร ได้รับการรับรองให้เป็นจอมเวทย์เต็มตัวแล้วสินะ?"
"มั่ย"
"ว้อท!? ไหนว่าถ้าผมผ่านการทดสอบโดยการทำภารกิจที่โลกอื่นได้สำเร็จแล้วจะรับรองให้เป็นจอมเวทย์เต็มตัวไง!?"
"ชั้นไม่ได้บอกนิว่าให้เธอผ่านแค่โลกเดียวแล้วจะผ่าน แถมจีจังยังเตรียมกุงนีลภาคสองให้เล่นอีกด้วยนา"
"ว้อท!? นี่ตรูต้องไปเก็บเสาอีกเรอะ!? แล้วแปลว่าตรูจะต้องไปทำภารกิจโน่นนี่อีกเยอะแยะบานตะไทใช่มั้ย!?"
"ชั่ย แต่ก่อนอื่น...ไฝว้กับคนที่ชั้นเรียกมาสักยกก่อนเพื่อฝึกฝนละกันเนาะ~" จากนั้นเดนิกซ์ก็เดินถอยหลังออกห่างไป
"ห๊ะ....? หรือว่า...?" ทีฟาโซล่าสังหรณ์ไม่ดี เธอเงยหน้ามองไปที่ด้านบนของจุดที่เดนิกซ์เคยยืนอยู่ แล้วเธอก็พบกับ
อุกกาบาต(?)สีเหลืองทองอร่ามพุ่งดิ่งลงมา ณ จุดๆนั้น"ตรูว่าแล้ววววว!!!" ทีฟาโซล่ารู้ตัวทันทีว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น "คุณอาเซล! เผ่น!" เธอกระโดดหนีทันที เป้าหมายของเธอคือหนีรัศมีของอุกกาบาต(?)นี้ให้พ้นมาที่สุดเท่าที่จำทำได้
ตู้ม!!เกิดระเบิดสีทองอร่ามขึ้นในห้อง
ร่างของทีฟาโซล่าที่หลบเกือนไม่ทันก็กระเด็นไปตามแรงระเบิดจนกระแทกกับตู้หนังสือจนหนังสือหล่นลงมาทับเป็นกองๆ
ส่วนอาเซลก็ชิงใช้ท่าหากินหนีไปมิติอื่นเพื่อหลบหลีกออกมาได้หวุดหวิด
และธีโอดอร์ที่ยังนอนไม่รู้เรื่อง...ก็โดนระเบิดของอุกกาบาต(?)เข้าไปเต็มๆ ลงไปนอนอนาถดั่งหยำฉา
ที่ยังยืนสบายๆอยู่เห็นจะมีแต่เดนิกซ์=ไวส์เท่านั้น
"โห ไม่ยั้งมือตั้งแต่ฉากเปิดตัวเลยน้า~ ถึงห้องสมุดนี้จะโคตรทนทานก็เถอะ แต่เพลาๆหน่อยเถอะน่า" เธอพูดกับ...ใจกลางของอุกกาบาต(?)...ที่ตอนนี้กำลังควันขโมงโฮงเฮงเพราะแรงระเบิดเมื่อครู่
"...จะลุยอะไรก็ลุยให้เต็มที่น่ะ ดีที่สุดครับ...ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม" ไม่สิ...เสียงของเด็กชายดังออกมาจากกลุ่มควันนั่น...? จริงๆแล้วอุกกาบาตพูดได้?
ไม่สิ...ไม่ใช่เลย
"เอาล่ะ...ผมมาต่อสู้กับคุณทีฟาโซล่า<ไวส์ตามที่คุณเดนิกซ์=ไวส์ขอมาล่ะครับ" ตัวจริงของสิ่งที่น่าจะเป็นอุกกาบาตนั้นก็คือ เด็กชายผู้ถือครองคีย์เบลด "ดารา"
END?
