ณ ร้านดอกไม้แห่งหนึ่ง
ป้ายที่น่าจะเป็นชื่อร้าน หลุดห้อยต่องแต่ง ดูจากสภาพแล้วน่าจะไม่ได้รับการดูแลมานานหลายเดือน
ไม่นานนักก็มีมือของบางสิ่ง บางสิ่งที่ดูแล้วน่าจะเป็นฟาง มาขยับป้ายให้เข้าที่
แล้วเอาตะปูมาตอกกลับให้เข้าที่ โป้ก ๆ
จนป้ายที่น่าจะเป็นชื่อร้านนั้นกลับมาสวยงาม น่ามองเหมือนใหม่
ตอนนี้ก็คงมองชื่อร้านได้อย่างง่ายดายแล้ว
" Concierto Convallaria & Fothergilla "
คือชื่อที่เขียนอยู่บนป้ายนั้น
Earth 11 : 30อ่ะ ... อ่ะ .... อ๊าาาาาาาาาาา
โครมม ม ม ม !!! ตึง ๆๆๆๆ เพล้ง !
เสียงร้องของหญิงสาวดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงตกกระแทกของอะไรบางอย่าง และสิ่งของเล็ก ๆ อื่น ๆ ตาม ๆ กันมา
"โอ๊ยยยยย ~~~~"
"เจ็บๆๆๆๆๆ อ่าาา
"
แค่ก ๆๆ
หญิงสาวคนหนึ่งนั่งเข่าพับจมฝุ่นอยู่
ดูท่าทางแล้วเธอจะทำชั้นวางของล้มลงมาพร้อม ๆ กับตัวเอง
เคราะห์ดีที่ไม่ได้โดนชั้นวางของนั้นล้มทับไปด้วย
"ปะ... เป็นไงมั่ง !!"
"เจ็บตรงไหนไหม ? เป็นอะไรมากป่าว ??"
"หมออออ !!! หมออยู่หนายยยยยย !!!"
ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบทิ้งข้าวของในมือ แล้ววิ่งเข้ามาดูอาการของหญิงสาวทันที
เขารีบเข้าไปอุ้มหญิงสาวขึ้นมา ทำท่าเหมือนพระเอกเข้าไปช่วยนางเอกท่ามกลางกลุ่มศัตรู
แล้วตะโกนเรียกหาหมอลั่นบ้าน ทางด้านหญิงสาวที่ถูกอุ้มก็ทำได้แค่ยิ้ม ๆ แล้วเหงื่อตก
"อย่าบ้าหน่ะแก !"
"หกล้มแค่นั้นก็คงมีแผลถลอกนิดหน่อยเท่านั้นหล่ะ ทำเวอร์ไปได้ !!"
สาวใหญ่อีกคนหนึ่งตะโกนไปทางชายหนุ่ม แต่ไม่ได้มองตามไป
เพราะดูท่าทางจะกำลังยุ่งกับการเก็บข้าวของบนพื้นอยู่
ซึ่งมอง ๆ ดูแล้ว ข้าวของตามพื้นที่เธอกำลังเก็บอยู่นี่
ก็มีแต่ถุงขนม กับเปลือกผลไม้สด ๆ มันไม่น่าจะมาอยู่ในบ้านที่ถูกทิ้งไว้เป็นเดือน ๆ ได้
"อะไรกันหล่ะเนี่ย !!"
"วุ่นวายจริงเลย !!
"
"ยัยคุณหนู ไปเก็บตรงนั้นสิ ! อย่ามัวแต่เกาะขาข้า !!"
"อ้ะ .. ค.. ค่ะ !!
"
สาวน้อยรีบผละมือออกจากขาของสาวใหญ่ ก่อนจะรีบวิ่งจู้ดไปเก็บข้าวของตามนิ้วที่ชี้ไปอย่างว่านอนสอนง่าย
......
เสียงฮัมเพลงดังแว่วมาไม่ใกล้ไม่ไกล
มันทำให้สาวใหญ่สะดุดแล้วหันไปตามเสียงฮัมเพลงนั้น
"............"
เป็นหญิงสาวตัวซีด ผมขาวออกเทาในชุดสไตล์โลลิต้าสีดำ
เธอกำลังเดินปอกกล้วยหอมกินแก้มป่อง ในวงแขนที่โอบไว้มีทั้งขนมถุงและผลไม้อีกหลายชนิด
พอกินกล้วยเสร็จ เธอก็โยนเปลือกกล้วยทิ้งลงพื้นเฉยเลย ก่อนจะเดินจากไปอย่างสบายอารมณ์
โป๊ก !!!!!
สาวซีดหน้าขม่ำ ผมเทา ๆ ที่ฟูอยู่แล้วยิ่งกลับยุ่งฟูเข้าไปใหญ่
"ยัยผีซีด !!!"
"กินแล้วทำไมไม่เก็บ ห๊าาาา !!!!!"
"ไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว ก็อย่ามาสร้างภาระเพิ่มสิยะ !!!
"
"%*($#*)@#_!@#)!_@#($@#($"
"อะไรเล่า !!!" พูดพลางเอามือลูบศีรษะบริเวณที่ถูกทุบ น้ำตาไหลป้อย ๆ
"ก็เราพึ่งตื่นอ่ะ มันหิวนี่นา !"
"แล้วเราก็แพ้ฝุ่นด้วย แค่ก ๆๆ เห็นไม๊เนี่ย !!!" ดูยังไงก็แกล้งไอแน่นอน
แล้วทั้งคู่ก็ระเบิดเวทีโต้เถียงกันสนั่นบ้าน
โดยมีคุณหนูตัวเล็กพยายามมาห้าม และชายหนุ่มที่ตะโกนหาหมอโหวกเหวกโวยวายเป็นฉากหลัง
ผิดกลับอีกทางหนึ่ง
"ฮึบ ! ฮึบ !"
"แบบนี้ใช่ได้ใช่ไหมเจ้าคะ ?"
"อื้อ ดีเลยหล่ะ งั้นเดี๋ยวไปดูทางนั้นต่อด้วยนะ"
หญิงสาวท่าทางร่าเริงแจ่มใส มีฝุ่นเปื้อนแก้มเล็กน้อย หันไปทางปิศาจน้อยนั่นแล้วพูดเสียงดังฟังชัด
ดูท่าทางเธอจะเป็นคนที่เอาการเอางาน และไว้ใจได้ที่สุดแล้วในบ้านหลังนี้
"รับทราบเจ้าค่ะ !" "รับทราบครับผ้ม !"
แล้วปิศาจน้อยตาเดียวที่ขี่คอหุ่นฟางอยู่ ก็เดินออกไปจากตรงนั้น
ทั้งคู่ขี่คอกันมาแบบนี้ได้สักพักใหญ่ ๆ แล้ว
เจ้าหุ่นฟางก็ถือของพะลุงพะลัง ทั้งไม้ถูพื้น ไม้กวาด กระป๋องน้ำ และของต่าง ๆ อีกมากมาย
ส่วนเจ้าปิศาจน้อยตาเดียว ไม่ได้ถืออะไรมาก มีแค่ผ้าผืนหนึ่ง เธอชี้นิ้วทำท่าบังคับอยู่บนหัวของเจ้าหุ่นฟาง
เมื่อสักครู่ ทั้งคู่พึ่งได้เก็บของเข้าชั้น แล้วเช็ดทำความสะอาดอย่างสวยงาม
ดูท่าทางสนุกมากเลยทีเดียว
ส่วนอีกทางหนึ่งใกล้ ๆ กันนั้น
"....."
สาวน้อยซามูไรในชุดแม่บ้านพื้นเมืองของชาวตะวันออก
ในมือถือที่ปัดฝุ่นสไตล์ญี่ปุ่น เดินปัดฝุ่นตามโต๊ะไปอย่างเงียบ ๆ
"....."
สาวน้อยหุ่นยนต์ ก็กำลังถูพื้นอย่างตั้งอกตั้งใจ แบบเงียบ ๆ
"....."
หญิงสาวท่าทางเรียบร้อยอีกคนหนึ่ง
นั่งพับเพียบเรียบร้อย กำลังจัดวางแจกันตรงหน้าด้วยความระมัดระวัง
อย่างเงียบ ๆ
สามเงียบต่างฝ่ายต่างทำงานกันอย่างเงียบ ๆ
เพราะทุกคนตั้งใจทำงานมาก สิ่งต่าง ๆ จึงดำเนินไปอย่างเงียบ ๆ
จัดโต๊ะแบบเงียบ ๆ ถูพื้นแบบเงียบ ๆ เรียงแจกันแบบเงียบ ๆ
เงียบจนรู้สึกว่าจะได้ยินเสียงของสิ่งของกระทบกันชัดกว่าเสียงรอบข้างเสียอีก
"............"
