Final Battle
[Fuko VS Rabbit]
VS 
"เอาล่ะค่ะ! ในที่สุดช่วงทัวร์นาเมนต์ก็เข้าสู่การต่อสู้ช่วงสุดท้ายแล้วล่ะค่าาาาาา!!! โดยที่ในการต่อสู้ครั้งนี้จะใช้กติกาพิเศษนามกันพลาแบทเทิลค่าาา!!!" ซิลเวอร์ประกาศอย่างกึกก้อง
"กติกาก็ง่ายๆ ไฟท์เตอร์ทั้งสองฝ่ายจะต้องเลือกกันพลาที่ทางเราจัดเตรียมเอาไว้ และใช้กันพลาตัวนั้นมาต่อสู้กันในสนามพลังพลาสฟกี้ที่ทำให้กันพลาสามารถเคลื่อนไหวได้...เพื่อตัดสินแชมป์เปี้ยนแห่งอารีน่าแห่งนี้" ฟุโย ผู้บรรยายพิเศษได้เข้ามาร่วมแจมด้วย
"ว่าแต่ทำไมต้องบู๊ด้วยกันพลาคะ?"
"เพิ่งดูกันดั้มบิลด์ไฟท์เตอร์จบแล้วมันเห่อ"
"..."
"อ๊ะ นักกีฬาทั้งสองมาแล้วล่ะค่า!!" ซิลเวอร์เนียนเปลี่ยนเรื่องแล้วชี้ไปทางสนามอานุภาพพลาสฟกี้ที่มีนักสู้ทั้งสองเตรียมพร้อม
"ใครจะแพ้หรือชนะก็ไม่ต้องเสียใจไปนะ"
"อา..."
ในมือทั้งสองต่างฝ่ายต่างถือหุ่นยนต์ของเล่นสีแดงและขาวออกมา
[Please set your GP Base.] "เซ็ทตรงนี้เนอะ"
[Please set your Gunpla] "จัดไป"
[Beginning Plavsky Particle Dispersion]
[Battle Start]"ฟูโกะแห่งสหราชอาณาจักรกระต่าย วิงกันดั้ม ไปล่ะนะ!" นินจาสาวเริ่มประกาศ แล้วส่งกันพลาสีขาวเข้าสู่สนาม
"แรบบิทแห่งอาณาจักรเทพสถิตย์ ซาซาบี้ ไปล่ะนะ!" สาวหูกระต่ายประกาษ แล้วส่งกันพลาสีแดงเข้าสู่สนาม
"ว่าแต่ทำไมต้องประกาศว่าจะไปล่ะนะด้วยล่ะคะ?"
"ความจูนิเบียวของไฟท์เตอร์ยังไงล่ะ"
"..."
"..."
"..."
"กันพลาทั้งสองเข้าสู่สนามแล้วล่ะค่ะ!!!" ซิลเวอร์เนียนประกาศ และร่างทั้งสองก็ได้มาถึงแล้ว
[Field 1 : Space]
หุ่นทั้งสองแล่นมาสู่อวกาศที่เหนือกว่าพระจันทร์เล็กน้อย
"ด่านอวกาศงั้นเหรอ...ถ้าหากว่าหุ่นที่ใช้มีสีทึบๆจะทำให้มองเห็นยากนะ แต่ในเมื่อที่ต่างฝ่ายต่างใช้หุ่นสีเด่นกันทั้งคู่ก็ไม่มีผลอะไร..."
"เรื่องนั้นก็ไม่แน่มั้ง...?" แรบบิทแสยะยิ้ม เธอเริ่มหยิบอุปกรณ์ออกมาหนึ่งชิ้น
มันคือ
คทาพันปีที่สามารถสร้างมิติแห่งความมืดได้นี่เอง คทาพันฟีกำลังค่อยๆสร้างมิติสีดำอันแสนมืดมิดออกมา
"จงออกมา!! มิติแห่งความมืดที่ลึกล้ำเหนืออื่นใ-""แบน"
"...หะ?"
"ห้ามใช้อุปกรณ์ที่นอกเหนือจากที่กันพลามีค่ะ แล้วยิ่งเจ้าคทานั่นทำให้เครื่องจักรใช้งานไม่ได้ด้วย ถ้าสนามพลังพลาสฟกี้พังไปจนต้องยุติการแข่งขันจะทำไงคะ?" ซิลเวอร์อธิบายด้วยท่าทางเกรียนๆ แล้วปาการ์ดเข้าไปสับคทาให้เป็นสองท่อน ทำให้การทำงานของมันต้องหยุดลง
"หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" แรบบิทได้แต่หงายเงิบกับคำพูดและการกระทำของซิลเวอร์
"อ่าร้า~ มัวแต่เล่นตลกกับกรรมเกรียนจะดีเหรอ~?" ฟุโกะพูดยียวนแรบบิท และพร้อมกันนั้นเอง
ตู้ม!!ซาซาบี้ของแรบบิทถูกวิงกันดั้มยิงจากข้างหลัง
"บ้าน่ะ...!!" ซาซาบี้พยายามหันไปตามวิงกันดั้มของฟูโกะ แต่แล้วในจังหวะที่หันไปนั่นเอง
ตู้ม!!ซาซาบี้ถูกยิงเข้าไปอีกครั้ง โดยที่ครั้งนี้โดนที่ลำตัว
"หนอย....ร้ายกาจ..."
"ร้ายกาจเหรอ~? ไม่ใช่ว่าเธอกระจอกเองหรือเหรอ~?" ฟูโกะยิ้มยียวน
โดยภาพตรงหน้าของซาซาบี้ คือวิงกันดั้มที่ตั้งบัสเตอร์ไรเฟิลเข้าหาตนอยู่ไกลลิบๆ เจ้านี่นี่เอง ที่ยิงบีมเข้าใส่ซาซาบี้ แถมยังยิงใส่สองครั้งซ้อน
"เหอะ....หัวเราะทีหลังดังกว่านะ!" แรบบิทเริ่มกดใช้อาวุธบีมไรเฟิล
ซาซาบี้เริ่มหยิบไรเฟิลออกมาตั้งเตรียมยิง แต่ทว่า...กันพลาสีแเดงไม่ได้ยิงบีมเข้าใส่ มันกลับพุ่งเข้ามาหาวิงกันดั้ม
"อาเระ? ดูเหมือนว่าคุณแรบบิทจะพยายามเข้าใกล้วิงกันดั้มเพื่อให้ยิงได้แม่นขึ้นเลยนะคะ...?" ซิลเวอร์หันไปทางฟุโยเป็นเชิงขอความคิดเห็น
"ไม่หรอก...ไม่ใช่เลย..." ฟุโยกล่าวโต้ตอบ เธอยังคงมองไปที่ซาซาบี้ที่พุ่งตรงไปหาวิงกันดั้ม
"แล้วคิดว่าจะให้โจมตีได้ง่ายๆรึ! ฝันหวานไปแล้ว!"
วิงกันดั้มใช้บัสเตอร์ไรเฟิลยิงต้านทานซาซาบี้ที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว แต่เหมือนจะไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะแรบบิทสามารถควบคุมซาซาบี้ให้หลบหลีกบีมจากวิงกันดั้มได้อย่างเหลือเชื่อ
"บ้าน่ะ!"
"ก็บอกแล้วไง...ว่าหัวเราะทีหลังดังกว่าน่ะ!!"
ในที่สุด ซาซาบี้ก็พุ่งเข้ามาประชิดวิงกันดั้มแล้ว จากนั้นก็...
ผัวะ!ซาซาบี้ใช้บีมไรเฟิลในมือฟาดเข้าไปที่วิงกันดั้มทันที
"!?" แม้ว่าฟูโกะจะสามารถควบคุมให้วิงกันดั้มใช้โล่ป้องกันได้ทันก็ตาม แต่ก็นับได้ว่าฉิวเฉียดพอดีเพราะความตกใจจากการโจมตีที่เหนือคาดนี้
"เอ๋!?"
"...กะแล้ว" มีเพียงฟุโยเท่านั้นที่ไม่ได้ตกอกตกใจกับการโจมตีอันแสนประหลาดของแรบบิท
"ยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ! ไปเลย! ฟินฟันเนล!" แรบบิทเริ่มสั่งการ
ซาซาบี้ยิงฟันเนลออกมาที่หลังของตัวเอง แต่น่าแปลก ฟันเนลที่ออกมามีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น
"ชิ้นเดียว...จะยิงมาทำไมล่ะยะ...?"
"เดี๋ยวก็รู้..." แรบบิทแสยะยิ้ม และทันใดนั้นเอง
ซาซาบี้ใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือบีมไรเฟิล กำฟันเนลที่พุ่งมาหา แล้วชกซ้ำเข้าที่โล่
"!?"
โล่ของวิงกันดั้มถูกชกด้วยแรงที่ทรงพลังเหลือเชื่อจนบุบขึ้นมา และพร้อมกันนั้นเองก็ทำให้วิงกันดั้มถูกผลักออกไป
"วะ วิธีการต่อสู้แบบนี้ มันหมายความว่ายังไงกันเหรอคะ...!?" ซิลเวอร์เริ่มเกิดอาหารสับสนขึ้นมา เพราะวิธีการต่อสู้ของแรบบิ้ทนั้นสามารถพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า "ประหลาด"
"ความสามารถของยัยนี่ตือการชกต่อย และสไตล์การต่อสู้ของไฟท์เตอร์จะส่งผลต่อการต่อสู้ของกันพลาด้วย ยังไงเสีย นี่ก็เป็นการควบคุมหุ่นตามความถนัดของไฟท์เตอร์"
"ถ้าอย่างนั้น...ใช้ก็อดกันดั้มหรือสตาร์บิลด์สไตรค์กันดั้มที่สามารถต่อสู้ด้วยมือเปล่าไม่ดีกว่าเหรอคะ...?"
"ที่เธอพูดมาก็ถูก แต่คาดว่ายัยนี่จะต้องการเซอร์ไพรส์แอ็คแท็ค...ต้องการใช้ความเหนือคาดให้เกิดประโยชน์น่ะ ที่ตอนนี้ฟูโกะได้แต่ตั้งรับก็เพราะว่าเจอการโจมตีที่เหนือคาดหมายอย่างไม่น่าเชื่อน่ะสิ แต่ว่า..." ฟุโยมองไปที่การต่อสู้ ที่ตอนนี้ซาซาบี้เริ่มทำอะไรแปลกๆอีกแล้ว
ซาซาบี้โยนบีมไรเฟิลและฟันเนลในมือทั้งสองข้างทิ้งและหยิบบีมเซเบอร์ออกมาจากโล่ แล้วก็...
"ปิดฉากกันแค่นี้แหละ!" แรบบิทควบคุมให้ซาซาบี้พุ่งตัวไปตามวิงกันดั้มที่กระเด็นไปตามทาง
ทว่า แม้ว่าในมือของซาซาบี้จะมีบีมเซเบอร์อยู่ ท่าทางการขยับของซาซาบี้กลับเป็นการออกท่าเตะก้านคอเข้าใส่วิงกันดั้ม
"เตะก้านคอมั-"
"อ้อเหรอ? แต่โทษทีนะ~"
วิงกันดั้มตั้งไรเฟิลบัสเตอร์มาทางที่ซาซาบี้พุ่งเข้ามาเตะก้านคอได้พอดิบพอดี แล้วยิงบีมขนาดใหญ่มหึมาผิดกับที่ผ่านๆมาสวนเข้าไปเต็มๆ
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!ซาซาบี้ในตอนนี้ไม่สามารถหลบหลีก ต่อต้าน หรือตอบโต้บีมขนาดยักษ์นี้ได้เลย ทำให้เป็นต้องแหลกไปโดยปริยาย
"บะ...บ้าน่า.............." แรบบิทถึงกับลงไปทรุด เพราะความปราชัยอันเหลือเชื่อ
"ท่าแปลกๆน่ะ หากใช้ซ้ำๆ ก็จะถูกจับทางได้ในในเวลาไม่นานนัก"
Fuko Win
