The Building : Good Ending.
รองสารวัตร ชิน มัคคุโร่ กลับไปที่ตึกนั้นอีกครั้ง เขากลับไปศึกษามาได้ความว่าครั้งหนึ่ง ตึกนี้เคยเป็นโรงแรมมาก่อนที่จะถูกกลุ่มยากูซ่ากลุ่มหนึ่งบีบบังคับให้ต้องปิดตัวลง เหตุผลคือเรื่องผลประโยชน์ เจ้าของโณงแรมนี้ปฏิเสธไม่ยอมจ่ายส่วยให้ ที่เขาแปลกใจจนหยุดกินโดนัทคือหัวหน้ากลุ่มยากูซ่าัน้นคือชายคุ้นหน้า ชายวัยกลางคนชื่อ Wayne ที่เขาเจอในตึกนี้
บางทีคนที่ลงมืออาจจะโกรธแค้นเวย์นที่ทำให้โรงแรมของเขาต้องปิดตัวลง และโกรธแค้นตำรวจที่เอาแต่หงอไม่ยอมทำอะไร คนร้ายจึงลงมือลักพาตัวรองสารวัตรอย่างเขาและหัวหน้าแก๊งอย่างเวย์นไปเพื่อสั่งสอน ? หรืออะไรก็แล้วแต่
สองวันหลังจากหนีออกมาได้ เขากลับไปที่ตึกนั้นอีกครั้ง บรรยากาศวังเวงอาจมีผลให้คนอื่นไม่กล้ากลับมา แต่ไม่ใช่กับชิน มัคคุโร่ เขากลับมาอีกครั้งพร้อมอุปกรณ์เพื่อสำรวจ บางทีคนร้ายอาจจะยังอยู่ที่นี่ ระหว่างที่เขาค้นพบศพสองศพที่ชั้นบนสุดของตัวอาคาร มัคคุโร่ก็เห็นแสงไฟหน้ารถและไฟไซเรนรถตำรวจมุ่งตรงมาทางนี้ เขาจึงลงไปดูว่าพวกนี้มาทำอะไรที่นี่กัน
"อ้าว รองสารวัตร สวัสดีครับ ผมนึกไม่ถึงว่าท่านรองจะล่วงหน้ามาก่อน" นายตำรวจชั้นผู้ร้ายในเครื่องแบบยกมือขึ้นตะเบ๊ะเขาหลังลงมาจากรถ มัคคุโร่ไม่ตอบอะไรนอกจากโบกมือให้เขา เขาเห็นพลเรือนสามคนลงมาจากรถตำรวจ
"ว่าแต่ท่านไปได้เบาะแสเรื่องการลักพาตัวที่ตึกนี้มาจากไหนเหรอครับ ? เร็วมากเลยนะ เพราะน้องคนนี้เขาพึ่งจะเข้าไปแจ้งความเมื่อวานเอง" นายตำรวจคนเดิมชี้ไปหาเด็กสาวผมสีฟ้าผูกโบว์
"มีศพที่ชั้นสี่ หนึ่งในนั้นถูกเด็กวัยรุ่นฆ่าตาย" เวย์นยืนกอดอกและบอกตำรวจอยู่ใกล้ ๆ เขาเห็นมาเห็นมัคคุโร่และเลิกคิ้วขึ้น แต่ไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น
...
ทั้งหมดช่วยกันค้นหาตึกทั้งสี่ชั้นโดยละเอียดจนกระทั่งเช้า พบศพมากกว่าสิบศพกระจายอยู่ทั่วทั้งตัวอาคาร มีทั้งถูกเชือกรัดคอ ถูกของตกลงมาทับ ถูกของมีคม ถูกทุบตีด้วยของแข็ง ถูกทิ้งให้อดตาย บางรายก็ฆ่าตัวตาย แต่พวกเขาค้นไม่พบใครอื่นนอกจากศพพวกนั้นเลย ราวกับว่าที่นี่ไม่มีใครอยู่มาแต่แรกแล้ว ตรงกันข้ามกับร่องรอยต่าง ๆ ที่บอกชัดว่ามีคนอยู่ มัคคุโร่คิดว่าคนร้ายอาจหนีไปแล้ว แต่แค่ค้นพบศพของคนที่หายตัวไปเป็นสิบ ๆ ก็ช่วยให้เขาได้หน้าขึ้นมาบ้าง แม้จะไม่ได้ทำอะไรเลยก็ตาม
บ่ายวันนั้นมัคคุโร่กลับเข้าห้องพักที่แฟลชตำรวจ เขาคิดว่าจะงีบเอาแรง ตอนเย็นค่อยลุกไปซื้อโดนัทมากินและไปเข้ากะที่สถานี แต่เขาเหลือบไปเห็นซองจดหมายที่หน้าประตูซะก่อน มันเป็นวองสีขาว ไม่ติดแสตมป์ ไม่มีชื่อที่อยู่ผู้ส่ง จ่าหน้าซองเพียงแค่
ถึงคุณรองสารวัตร ชิน มัคคุโร่ และซองนั้นก็หนักเหมือนมีวัตถุทำจากโลหะอยู่ด้านใน
เมื่อเขาเปิดมันออก ก็พบกับตราตำรวจของเขาที่หายไปกับกระดาษเล็ก ๆ แผ่นหนึ่งเขียนว่า
เมื่อเขาพลิกไปอีกด้านก็เห็นรูปวาดหยาบ ๆ เป็นรูปหมาป่านั่งล้อมวงโดยมีหมาป่าอีกตัวอยู่ตรงกลาง หมาป่าตัวที่อยู่ตรงกลางถูกวงกลมล้อมรอบไว้
มัคคุโร่ถอนหายใจ เขาไม่สนใจหรอกว่าใครจะมาเล่นตลกอะไรกับเขา บางทีอาจจะเป็นพวกที่จับตัวเขาไปก็ได้ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจพวกนั้นอยู่ดี พวกนั้นจับตัวเขาไปทำไมกันแน่ ? และทำไมถึงส่งตราตำรวจกลับมาให้ ?
เขาไม่เข้าใจ และไม่มีวันเข้าใจ
