Gold's Ending
"..."
เด็กสาวด่ำดิ่งสู่ทะเลลึก
เหตุเป็นเพราะว่าเธอสติแตกจึงกระโดดลงแม่น้ำแล้วหายสาบสูญ
เพราะว่าเธอไม่มีใครปลอบ?
เพราะว่าเธอหิว?
เพราะว่าเธอเหงา?
...หรืออาจจะไม่ใช่ทุกอย่าง
เธอไม่รู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป
เธอไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงทำแบบนี้
เธอไม่รู้...ไม่รู้อะไรเลย
ทั้งๆที่ไม่นานยังคุยกับแฟนอยู่แท้ๆ...ทั้งๆที่คุยเรื่องไอดอลคนโปรดอย่างสนุกสนานแท้ๆ
ทำไมถึงเป็นแบบนี้
ไม่เข้าใจ
เด็กหญิงไม่เข้าใจ
โกลด์ไม่เข้าใจ
และเธอจะไม่เข้าใจอยู่อย่างนั้นไปต่อไป
พร้อมกับสติที่เลือนหายไปเรื่อยๆ
ท่ามกลางทะเลลึก ที่มีหิมะโปรยปราย
Bad End
Crystal's Ending
"โถ่...เรย์..."
ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกันไม่นานแท้ๆ แต่อยากจะรู้จักให้มากกว่านี้
อยากจะเป็นเพื่อนกัน อยากจะเที่ยวด้วยกัน อยากจะทำอะไรด้วยกันหลายๆอย่าง
คริสตัลหวังเช่นนั้น...แต่ ในเมื่อที่อีกฝ่ายหายสาบสูญไปแล้ว เธอคงจะทำอะไรไม่ได้
คริสตัลตัดสินใจทำตามคำแนะนำสุดท้ายของเรย์ เธอไปสู่ห้องทดลอง รับรู้ความจริง และคอยช่วยเหลือบันนี่มาเรื่อยมา
แต่จนมาถึงวันหนึ่ง...เธอก็เริ่มตั้งคำถามกับตัวเอง
'แบบนี้...ดีจริงๆแล้วเหรอ?'
ที่ผ่านๆมา เธอทำอะไรต่อมิอะไร โดยที่แทบจะไม่มีการตัดสินใจด้วยตัวเองเลย
เมื่อพบกับแพตตี้ เธอก็ถูกบังคับให้พายเรือให้คนอื่น ทั้งๆที่จะปฏิเสธและขัดขืนก็ได้
เมื่อพบกับเรย์ เธอก็ทำได้แค่ตามเรย์และบันนี่ไปเท่านั้น
เมื่อเรย์หายไป เธอก็ได้แต่ทำตามคำขอของเรย์มาเรื่อยมา...
ถึงแม้ว่าคำว่า "ช่วย" ของเรย์จะไม่ได้หมายความไปถึงเรื่องที่มาช่วยบันนี่สืบต่อเจตนารมณ์ของคุณรุ่นเก่าก็ตาม
สุดท้ายแล้วเธอก็ทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าเป็นลูกไล่ให้คนอื่นอยู่ดี
เธอครุ่นคิด...จนไม่เป็นอันทำอะไร และสุดท้ายก็จึงถอนตัวออกไป...
คริสตัลตัดสินใจออกเดินทาง...ในโลกร้างๆแห่งนี้ น่าจะมีสิ่งที่เธอเท่านั้นที่ตัดสินใจได้ สิ่งที่เธอเท่านั้นที่ทำได้
Normal End
Extraณ พื้นที่ที่ไม่ใช่โลกที่ล่มสลายไปแล้ว...พื้นที่ที่ไม่อาจระบุพิกัดด้วยวิธีธรรมดาทั่วไป...พื้นที่ที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้อย่างง่ายดายแม้เป็นนักปราชญ์
เด็กสาวคนหนึ่งยืนเหม่ออยู่ที่ชายหาดยามเย็น
เธอเป็นนักร้องนักแสดงที่เดบิวต์มาได้นานพอสมควร
เจ้าหล่อนได้ใช้ความสามารถในการเล่นไพ่มาประยุกต์กับการร้องรำทำเพลง ทำให้นั่นกลายเป็นจุดขายของเธอ
แต่ในตอนนี้ สภาพของเธอในตอนนี้ไม่ฉายแววของไอดอลเลยแม้แต่น้อย
"เป็นอะไรไปเหรอ?" ผู้จัดการส่วนตัวของเธอกล่าวขึ้นมาจากด้านหลัง
"อ๊ะ! ...อะ...เอ้อ ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ" ไอดอลสาวสะดุ้ง เธอค่อยๆหันมาทางด้านหลัง...
"...ตายจริง..." ผู้จัดการอุทานขึ้นมา เพราะผู้จัดการพบว่า ใบหน้าของเธอ...
มีน้ำตาไหลออกมา ทั้งสองข้าง
"เอะ...งั้นเหรอคะ...?" ไอดอลสาวเอามือเช็ดๆ แล้วปรากฏว่าคำพูดของผู้จัดการไม่ได้โกหก
ตุ้บ
เสียงๆหนึ่งแทรกขึ้นมากลางคัน
เป็นเสียงของเด็กชายคนหนึ่งที่กระโดดลงมาที่ไหนสักแห่งที่มาจากข้างบน
"บางที...น้ำตานั่นอาจจะเป็นเพราะว่ามีใครสักคนเสียใจอยู่ก็ได้นะครับ...?" เด็กคนนั้นพูดขึ้นมา เหมือนกับว่าเขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
"พูดบ้าๆน่ะ...นี่ไม่ใช่เกมผจญภัยที่มีตัวการ์ตูนของหนังฝรั่งอยู่ในเกมหรอกนะ" ผู้จัดการแย้งขึ้นมา
"...แต่ก็ อาจจะเป็นไปได้เหมือนกันนะคะ...?" เด็กสาวกลับเห็นด้วยกับคำพูดของเด็กชาย
"...งั้นเหรอ? แต่ชั้นไม่คิดว่าถ้าเปิดใจรับฟังแล้วเรื่องจะจบแบบในเกมนั้นหรอกนะ" ผู้จัดการนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะให้ความเห็นออกมา
"จริงครับ....เอ...ถ้าผมจำไม่ผิด เหมือนจะมีป้ายประกาศที่ชั้นหนึ่งจะบอกเล่าอะไรสักอย่างด้วย..." เด็กชายตั้งท่านึกๆ แล้วจึงเริ่มบอกเรื่องที่ตัวเองจำได้ขึ้นมา
"...?" ไอดอลและผู้จัดการหันมาทางเขาเป็นทางเดียวกัน
"เงิน ทอง และผลึก ทั้งสามสิ่งนี้เชื่อมโยงกันด้วยจิตวิญญาณ น้ำตา และหัวใจ..." เด็กชายว่าเช่นนั้น
"...นี่นายมั่วรึเปล่าเนี่ย?" ผู้จัดการดูไม่ไว้ใจเด็กชายเท่าไรนัก
"แต่เอ...ถ้านั่นเป็นเบาะแสได้ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ซะทีเดียวนะคะ...?" ไอดอลสาวแย้งอีกครั้ง
"....เฮ้อ เธอนี่ก็ตามเชื่อไอ้เด็กนี่อยู่เรื่อยเลยนะ" ผู้จัดการถอนหายใจ
"อ๋า...แล้วจะลองไปที่ชั้นหนึ่งดูไหมครับ? เพราะจริงๆแล้วที่ผมพูดมานี่ยังไม่หมด...ก็จำไม่ได้ล่ะน้า..." เด็กชายเอ่ยปากถามทั้งสอง
"อื้อ! ถ้าหากว่าจะไขปริศนาเรื่องน้ำตานี่ได้ละก็นะดารา!"
"ช่วยไม่ได้แฮะ ถ้าซิลเวอร์จะไป ชั้นก็จะไปด้วย แต่ถ้าไปแล้วไม่ได้อะไรละก็ แกตาย"
"รับทราบ ผมจะไม่ทำให้คุณฟุโยผิดหวังแน่ครับ"แล้วทั้งสามก็มุ่งตรงไป...ไขปริศนาของป้ายประหลาด เพื่อนำทางไปสู่การยื่นมือไปหา "ผู้โศกเศร้า"
CONNECT?Nope...This is RESET
