Messages

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

ตอนนี้เธอยังคิดว่าไม่ควรตัดสินใจอะไรอย่างเร่งด้วน แต่จะปล่อยให้เธอไปอยู่คนเดียวในสภาพแบบนี้มันก็..

"นี่เจ้าน่ะ..สนใจจะไปกับข้าไหม?" เธอย่อตัวนั่งลงในหัวคิดว่าควรจะปรึกษากับใครดี และแน่นอนว่าเธอคิดชื่อใครไม่ออกนอกจาก Altail

"เจ้าอยู่แบบนานแล้วอย่างนั้นหรือ?" เธอสงสัยมองแม่กับน้องของเด็กคนนั้นที่เป็นศพแห้งกรังไปแล้ว "แล้วพ่อของเจ้าละไปไหนเสีย?"
ไม่รู้ว่าจะเป็นการเสียมารยาทหรือไม่ แต่ถ้าไม่ถามเด็กคนนี้อาจจะไม่หลุดเรื่องพ่อตัวเองออกมา เธอเองก็ต้องการรู้เรืองราวความเป็นมาของเด็กคนนี้อีกสักเล็กน้อย

เรลิออตลองคิดดูว่าจะมีอะไรที่ย่นระยะให้ตัวเองเข้าใกล้นกกว่านี้ได้ไหม
โดยที่ต้องไม่ทำให้สัตว์อื่นๆตื่นตัวหันมาสนใจเขา

เรลิออตชะงักการรับประทานอาหาร สายตามองนกสองสามตัวที่บินอยู่บริเวณแถวๆนั้นด้วยความเคลือบแคลง
จะใช่รึเปล่าไม่แน่ใจ แต่..

มือเก็บอาหารลงกระเป๋า

ถ้ามีแหล่งน้ำใหญ่แบบนี้ ทำไมเขาไม่มาแต่แรกนะ
ต่อให้ขี้หมูขี้หมาขนาดไหน อย่างน้อยการล่าครั้งนี้ ถ้าไม่ได้เงินก็คงได้อาหารแทน

เรลิออตเลือกเข้าไปใกล้อีกนิดอย่างเงียบเฉียบ เพื่อให้เป้าหมายอยู่ในรัศมีของหน้าไม้

ตั้งแต่ที่เธอเกิดมา บางทีนี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่เธอพอจะเข้าใจของความหมายคำว่า 'สงสาร'
ทั้งๆที่เธอแทบจะไม่คิดถึงคำนี้มาตลอดตั้งแต่ที่จำความได้ด้วยซ้ำ

Serevenaยืนมองภาพเหล่านั้นด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนเดิมแต่ในหัวกลับคิดอะไรมากมาย
เธอเคาะบริเวณอิฐที่อยู่ด้านข้างราวกับเป็นการเคาะประตูเพื่อเรียกเด็กน้อยคนนั้น

"...ขอโทษทีนะ ข้ามีเรื่องอยากจะพูดคุยด้วย" เธอตัดสินใจเรียกเด็กหญิงคนนั้นและกำลังเรียบเรียงคำพูดในความคิด

สองเท้ายังคงย่ำไปตามผืนป่า เรลิออตยังคงมองหาว่าจะหาเหยี่ยวมารได้จากที่ไหน ทว่าเดินไปเรื่อยๆก้ยังไม่มีทีท่าว่าจะเห็น
เขาพ่นลมหายใจออกมาเฮือกหนึ่งก่อนจะหาที่หยุดพักเพราะนี่ก็เดินมาจนจะเที่ยงอยู่แล้ว และเขาเองก็กะจะกินของว่างด้วย
จึงหยิบขนมปังที่ตัวเองซื้อมาจากตลาดมานั่งทานใต้ร่มไม้

พอมองสภาพรอบๆแล้วเธอก็อดคิดไม่ได้..

เลือก: สนใจเด็ก

[Spoiler]

เลือก:

Spoiler for buy:

ซื้อ - 1 ◎ : ⚔ลูกดอก - ( จำนวน 8ดอก)

หลังจากซื้อของและตรวจเช็คว่าน่าจะไม่ขาดอะไรแล้ว (ตามความเข้าใจของเรลิออต)
จึงเริ่มออกเดินทางไปยังป่าทางเหนือเพื่อที่ล่าเหยี่ยวมารที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้

ภาวนาว่าคงจะไม่เจอนกเปร---เค็นคุ อีกละนะ

(ทางนี้อ่านไม่เคลียร์เอง ขอโทษค่ะ /กราบ)

"ห๊ะ--! นี่เธอด่าว่าฉันโง่เรอะ!?"
ก็ไม่ต้องเดาแล้วมั้ง ...ชมมั้งประโยคแบบนี้น่ะ
คงเพราะกำลังคิดๆถึงชื่อลุงฮานส์อยู่เขาถึงจับสารได้ไม่ครบจากหญิงสาวตรงหน้า

เรลิออตตั้งท่าจะต่อว่ารึเถียงต่อแต่ก็ชะงักเพราะคนตรงหน้าก็เป็นถึงคนมีบุญคุณกับตัวเองทั้งที ..
เขาจึงเลี่ยงการโต้เถียงเป็นจิ๊เสียงจิ๊ปากแทน



"สมองฉันยังอยู่ครบดี..........เฟ้ย" เสียงลงท้ายแทบเป็นเสียงกระซิบ(เพราะไม่ค่อยอยากจะหยาบกับผู้มีพระคุณ) มือเขาขยี้เส้นผมตรงท้ายทอยตัวเองอย่างหงุดหงิดเพราะทำอะไรไม่ได้
"อาๆ .. ไม่เถียงกะเจ๊ละ ฉันไปล่าสัตว์ดีกว่า อ้ะนี่เงินนะ ไว้จะแวะมาอีก" เรลิออตบอกปัดๆแล้ววางเงินจ่ายค่าผ้าพันแผลให้กับหล่อน ก่อนยกมือบอกลาตามนิสัย

เขาไล่เรียงแผนการเดินทางต่อไป ตั้งใจว่ากะซื้อลูกดอกที่เสียเปล่าเพราะเจ้าเค็นคุเมื่อวานแถวๆตลาดเสียก่อน
ของไม่ครบไม่พร้อม เขาเองก็รู้สึกไม่มั่นใจละนะ

"ลุงฮานส์.. อ๋ออ .. ลุงที่ร้านเหล้าอะนะ?"เขากำลังนึกถึงคุณลุงที่พูดถึงเมื่อวาน แต่ก็สะดุดกับที่เจ้าหล่อนบ่นเรื่องเจ้าของร้าน

"อ้าว.. ฉันนึกว่าเธอเป็นเจ้าของที่นี่ซะอีก" เขาเอื้อมมือไปรับสินค้ามา
"แย่หน่อยนะที่ต้องอยู่เฝ้าน่ะ ฉันถึงได้ไม่ชอบทำงานเป็นลูกจ้างใครไงละ .. จะว่าไป เจอกันมาทีสองทีแต่ก็ยังไม่รู้ชื่อเลยนี่ ฉันเรลิออต .. ไม่มีนามสกุล อย่าถามนะ "

[Spoiler]

"อ้าว มาเจอกันอีกแล้ว ไม่คิดว่าเธอจะอยู่วันนี้ด้วยนะ" เรลิออตเปรยออกมาราวกับแปลกใจนิดหน่อย ทั้งๆที่รู้ทั้งรู่ว่ายังไงเธอก็เป็นของที่นี่โอกาสจะเจอก็ไม่ยาก
แถมเพิ่งจะเจอมาเมื่อวานซะด้วยสิ




"อ๋อ ไม่ได้บาดเจ็บมาหรอก คราวที่แล้วขอบใจมากนะที่ช่วยเอาไว้นะ แถมไม่คิดตังค์ด้วย.. คราวนี้ว่าจะมาซื้ออุปกรณ์ไปเตรียมพร้อมน่ะ เพราะอาจจะต้องนอนในป่าคืนนี้ แต่ถ้าไม่คิดอะไรมากและเห็นใจคนบาดเจ็บจะลดราคาให้ฉันหน่อยก็ได้นะ" พูดจบก็หัวเราะและบอกรายการสิ่งที่ต้องการจะซื้อ
ราคามันก็1จะให้ลดอะไรอีก

เลือก:

Spoiler for Buy:

1 ◎ : ❖ผ้าพันแผล(ม้วน) - x 3ม้วน

เธอมองใบหน้าของเด็กไร้เดียงสาที่พูดคุยด้วย ด้วยสีหน้าที่เด็กคงจะคาดเดาได้ยาก แต่ก็ไม่ใช่สีหน้าที่ทำให้เด็กรู้สึกแย่รึหวาดกลัวอะไร

"อืม...ถ้าเท่าที่เคยได้ยินเรื่องนั่นมาก็มีอยู่หรอกนะ..." ไม่อยากจะโกหกเลยตอบแบบกำกวมให้คิดเอง เพราะก็รู้สึกว่าจากที่เด็กคนนั้นบอก'เห็น' แสดงว่าไม่ได้เป็นของเด็กน้อยตั้งแต่แรก
คงจะเห็นตอนตกอยู่บนพื้น ประกอบกับท่าทีที่ถามย้ำราวกับกลัวความผิด ก็เลยทำให้เธอคิดอะไรบางอย่างในใจสักครู่และเธอก็พูดออกมาต่อ

"แถมได้ยินมาว่า ยิ่งโกหกก็จะยิ่งยาวขึ้นเรื่อยๆด้วย ถ้าโกหกต่อไปเรื่อยๆจะทำให้จมูกยาวน่าเกลียด แล้วก็..ผู้คนก็จะออกห่างแล้วก็ไม่เชื่อใจด้วยนะ"

เอาน่ะโกหกผสมลงไปนิดหน่อยเพราะต้องใช้หลอกเด็กคงไม่ถือว่าทำบาปทำกรรมอะไรหรอกใช่ไหมเนี่ย...

ของฟรี1ea--!!

เรลิออตยื่นมามารับสมุนไพรจากเชนพร้อมกับรอยยิ้มที่พึงพอใจสุดๆ

"ขอบใจมากนะ ไว้..ถ้ามีอะไรตอบแทน ฉันจะเอามาเผื่อนายแล้วกัน ฉันคงอยู่แถวๆนี้อีกสักพัก แต่คงไม่ใช่วันนี้"
เพราะตั้งแต่ที่ได้ยินเรื่องของเหยี่ยวมารเขาก็ตั้งใจจะออกเดินทาเพื่อตามล่ามันทางตอนเหนือ ซึ่งน่าจะใช้เวลาครึ่งวัน และเขาก็กะจะพักแรมในป่ามันนั่นแล้วค่อยกลับมาน่ะแหละ

"ไว้'ถ้า'.. ถ้าเจอกันที่นี่อีก ...จะเอาของฝากมาให้ก็แล้วกัน" ยักยิ้มตามนิสัยเจ้าตัวก่อนจะเก็บสมุนไพร " แล้วถ้าฉันไม่รีบไปแต่เช้าจะล่าอะไรไม่ทันตกเย็นเสียก่อน เพราะงั้นไว้เจอกันนะ เชน"
เขายกมือบอกลาเชนเพื่อที่เจ้าตัวจะได้รีบไปล่าเหยี่ยวมารที่ว่า แต่ก่อนอื่นก็คงไปหาซื้อผ้าพันแผล หรือเผลอๆอาจจะดูยารึสมุนไพรเพิ่มเติมก่อนจะออกเดินทางน่าจะดีกว่า

เรลิออตมองตามทหารคนนั้นที่ลุกออกไปหลังจากที่เจ้าตัวหันหลังไปแล้ว ถึงจะเจอคนมากมายพอเข้าใจเถอะว่าคนมีหลายประเภท
และถึงแม้ว่าคนเล่นอยากจะลงไปสิงร่างเรลิออตคุยกับหนุ่มทหารหล่อแทนขนาดไหน
แต่เพราะทางนั้นเองก็ไม่ได้สานมิตรเท่าไหร่และตอนนี้เขาก็ไม่ได้มีข้อมูลอะไรที่อยากจะได้จากฝั่งทหาร...ถ้าหากมีละก็เขาคงตะล่อมถามอยู่หรอก

เขาลุกขึ้นก่อนจะหยิบจานชามไปเก็บเข้าที่
"ไหนๆก็กินกันเสร็จแล้ว เอ่อ ...เรื่องสมุนไพร" เขากำลังจะถามว่าจะให้ตามขึ้นไปรึจะให้รออยู่ตรงนี้

Serevana ยืนมองเด็กสาวคนนั้นอยู่สักครู่ และผละฝ่าเท้าออกจากเหรียญนั่น ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากให้ แต่เนื้อตัวมอมแมมแบบนี้ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้โกหกเธอรึเปล่า
เธอย่อตัวลงให้ระดับเดียวกันกับเด็กหญิง เอื้อมมือลงไปหยิบเงินจำนวน2Gนั่นขึ้นมา

"ข้าจะให้เงินนีกับเจ้าก็ได้" เธอถือเหรียญเอาไว้ในมือ
"อย่างไรเสียไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะคืนให้อยู่แล้ว แต่ข้าอยากให้เจ้าพูดความจริงออกมา ...สิ่งนี้เป็นของเจ้าจริงๆใช่หรือไม่? หากไม่ใช่ ข้าก็ไม่อยากให้เจ้าโกหก มันจะทำให้เจ้าจมูกยาวนะ" (...)

Serevenaไม่คุ้นชินกับการรับมือกับเด็ก แต่ก็พอเข้าใจว่าถ้าใช้พวกนิทานปรัมปราก็สามารถใช้ตักเตือนเด็กๆได้เหมือนกัน(แม้กับบางคนที่เป็นเด็กแก่แดดจะไม่ได้ผลก็เถอะ)
แต่ยังไงต่อให้เด็กคนนี้โกหก รึ ไม่โกหก...เธอก็กะจะให้เหรียญนั่นอยู่ดี 2Gน่ะคงทำอะไรให้เธอได้ไม่มาก
แต่ถ้าเป็นกับเด็กคนนี้คงสามารถเอาไปซื้ออาหารประทังชีวิตได้สักหน่อยละนะ