ห้องโถงรับแขก
Show Posts
This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Messages - neuschwans
ชีวิตเศร้าเกินไปแล้ว พ่อก็เป็นคนใหญ่โตแท้ๆแต่ดันไม่มีเงิน
- คลองที่น้ำแห้งขอด
- มองหาอาวุธเล็กๆ พกพาสะดวก ใช้งานง่าย เพื่อพกติดตัวไว้สักชิ้น
- อนุญาติให้ Amal ไปด้วยได้
- อื่นๆ ไปตลาด
Dragon Summoner : เรียกใช้ Dragon Summons ได้ Ⓟ [Nature]
Bonus 1 ปี
- 1 แต้ม : HP +1
- 1 แต้ม : Str +1
- 1 แต้ม : Vit +1
- 1 แต้ม : Exp +4
- 1 แต้ม : Eft +1
- 1 แต้ม : Ally Amal +2
"..บางทีสองเรื่องนั้นอาจจะเกี่ยวกันก็ได้นะ เจ้าว่าไหม?"
คาลีชาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ อย่างนึกสงสัย แต่จริงๆแล้ว เจ้าตัวก็ไม่ใช่คนช่างสอดรู้สอดเห็นอะไร แถมคิดดูอีกที เรื่องนี้ก็ดูสูงเกินตัวเธอไปซักหน่อย
สุดท้ายหญิงสาวเลยตัดสินใจจบประเด็นตอนนี้เลยดีกว่า
"ช่างเถอะ ไม่ต้องตอบข้าก็ได้"
- Status +1 STR
- Status +1 AGI
- Ally +2 Amal
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ประเด็นการแต่งงานก็ไม่ถูกยกขึ้นมาพูดอีก คาลีชาเองก็เลือกที่จะเงียบไว้
ถึงจะรู้แก่ใจว่าแค่โดนเลื่อนกำหนดการณ์ออกไป แต่ทำเป็นลืมๆมันไปชั่วขณะก็น่าจะดีกว่า
ตั้งแต่ทดลองหนีออกจากบ้านด้วยตัวเองดู คาลีชาก็ค้นพบว่าด้วยร่างกายตัวเองที่มี แค่วิ่งออกไปได้ไม่ถึงสิบเมตรก็ท่าจะไม่รอดแล้ว
เธอจึงตัดสินใจขออนุญาติท่านพ่อเพื่อฝึกพื้นฐานการต่อสู้ โดยอ้างว่าอยากมีพื้นฐานไว้ป้องกันตัวเองบ้าง
ถึงแม้ตอนแรกพ่อของเธอบ่นว่าเรื่องแบบนั้นไม่ได้จำเป็น เพราะในวังก็มีองครักษ์มากมายอยู่แล้ว
แต่หญิงสาวก็ออดอ้อนจนสุดท้ายท่านพ่อยอมส่งอามัลมาช่วยเป็นคนฝึกพื้นฐานการต่อสู้ให้
คาลีชาเป็นเด็กเรียนรู้ไว เพียงไม่นานเธอก็สามารถเรียนรู้ท่วงท่าการป้องกันตัวเองพื้นฐาน และวิธีใช้ดาบอย่างง่ายๆได้สำเร็จ
ระหว่างที่ฝึกวิชากับอามัล เธอก็เริ่มสนิทกับเขาขึ้นพอสมควร
คาลีชาตัดสินใจเปิดใจให้ชายหนุ่มฟัง เรื่องที่ตนไม่เห็นด้วยกับความคิดของท่านพ่อในหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่คิดจะเข้าร่วมกับแคว้น Neelam
สุดท้ายทั้งสองคนก็ได้สัญญากันว่า หากสักวันคาลีชาตัดสินใจลุกขึ้นคัดค้านความคิดของพ่อ อามัลจะเป็นคนที่อยู่ฝั่งเธอ และคอยสนับสนุนความคิดของเธอเอง
- Amal
ข้าขอหว่านเบ็ดแปป แบ่งหัวใจให้ปู้จายหลายๆคน
- Ashra
ข้ายังคงรักมั่นในตัวเจ้าอยู่นะพ่อข่นหล่อ
- ข้าอยากกลับไป แต่ท่านต้องไปกับข้า
หญิงสาวผงะไปนิดนึงเมื่อเห็นอาวุธในมือของคนตรงหน้า พอหันไปมองสภาพรอบๆยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่
หนีออกจากบ้านครั้งแรกก็เจอของดีเข้าให้ กลับไปเป็นไข่ในหินใต้อ้อมอกพ่อยังทันไหม
แต่ถึงจะตกใจยังไง เธอก็ยังบังคับตัวเองให้ตอบไปด้วยท่าทีนิ่งๆเหมือนปกติได้
"ข้าจะมาทำไม ก็ไม่เกี่ยวกับเจ้าซะหน่อยนี่"
สเตตัสหนูกากจริง ฮือ หนูยังไม่อยากกลับบ้านตอนนี้
- เจอคนหล่อ
"อืม.. พวกผลไม้ก็ดี"
(ตั้งใจจะให้เอาอาหารมาให้เพราะจะเก็บเป็นเสบียง แล้วพอดึกๆก็สวมผ้าคลุม แอบปีนออกหน้าต่าง ประมาณนี้น่ะค่ะ ไม่มีอะไรซับซ้อนมาก ฮา(..))
พอได้มีโอกาสอยู่ตัวคนเดียว หญิงสาวก็เริ่มครุ่นคิดทางออกให้ตัวเองสารพัด
จะให้ยอมรับการแต่งงานก็ทำไม่ได้ อีกฝั่งนิสัยใจคอเป็นอย่างไร เธอยังไม่เคยรู้เลย และคงไม่มีโอกาสได้รู้ก่อนด้วย แต่ถ้าจะปฏิเสธ ท่านพ่อก็คงไม่ยอมเช่นกัน
ถ้าหนีไปจากที่นี่ จะได้มั้ยนะ.. ?
ถึงจะรู้สึกว่าคนหนีปัญหาดูเหมือนคนขี้แพ้ก็เถอะ แต่ครั้งนี้พอมาเจอกับตัวเอง เธอก็เริ่มรู้สึกว่า บางทีการหายไปซักพัก อาจจะช่วยให้อะไรๆดีขึ้นก็ได้
ไม่รู้ล่ะ.. ถึงจะยังคิดอะไรไม่ออก แต่ยังไงคืนนี้ก็จะไปจากที่นี่แน่อน...
พอนั่งเรียบเรียงความคิดและวางแผนในใจจนเสร็จ หญิงสาวก็เดินออกไปหาองค์รักษ์หนุ่มที่หน้าห้อง พร้อมบอกว่าตัวเองรู้สึกหิว ให้สาวใช้ช่วยเตรียมอาหารว่างมาให้หน่อย
"อื้ม.. ข้ารู้"
ถึงจะบอกว่ารู้ แต่ไม่ได้หมายความว่าตกลงยอมรับเรื่องแต่งงานซักหน่อย หญิงสาวคิดอย่างนั้น ที่เธอตอบไปก็แค่ต้องการตอบปัดให้บทสนทนานี้จบๆสักที
"ข้าจะกลับห้องแล้ว เจ้าไม่ต้องตามมาก็ได้นะ ข้าไม่ไปทำเรื่องวุ่นวายที่ไหนหรอก"
|
