SubAccount: PaoJu

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

 

เอาเข้าไว้ แงๆ เอาไงเอากัน
เสี่ยวจูคิดว่ามาถึงขั้นนี้แล้ว...แม้จะเขินอายปานใด หรืออยากจะร้องไห้เท่าใดก็ตาม เอาน่าอย่างน้อยก็หล่อ รวย เลว(?)

นางน้ำตาไหลให้กับความสับสนในใจตนเอง ข้ารักเขางั้นหรือ...

  <ในใจเสี่ยวจูตอนนี้ ข้าตอบตกลงเจ้าตอนไหนกัน?!

เสี่ยวจูยืนตะลึงอยู่ชั่วครู่ ปากจะตอบปฏิเสธไป แต่เห็นเตรียมมาเสร็จสรรพใครจะปฏิเสธลงเล่า ราชบุตรเองก็ไม่เลว ที่จริงข้าเองก็ไม่ได้รังเกียจเขา (แค่รู้สึกประหลาดๆด้วย) นางจึงตอบตกลงแต่งงานไปด้วยความรู้สึกพิลึกพิลั่นหลากหลาย รู้สึกราวกับถูกมัดมือชกแบบมึนงง

พลางลอบมองไปที่ท่านจ้าวอาวาสวัดเส้าหลินด้วยสายตารู้สึกผิด ท่านคงโดนจี้สะกัดจุดอยู่เป็นแน่

"เจ้าไม่ทำภารกิจของเจ้าต่อแล้วหรือ?! " เสี่ยวจูตะลึง "เช่นนั้นก็ดี แต่ข้าไม่ได้อยากแต่งงานกับเจ้าเพราะเหตุผลเช่นนี้เลย ข้าอยากแต่งเพราะความรักเสียมากกว่า ข้า..." ข้าไม่ได้รักเจ้า คำพูดสุดท้ายถูกกลืนลงคอ นางไม่อยากทำร้ายจิตใจเยรูฮาจาอีกแล้ว

"ให้ทหารไปนำชุดสตรีมาออกจะดูไม่ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าไปเปลี่ยนชุดเองก็ได้" เสี่ยวจูเกรงใจ "แล้วเจ้าจะปล่อยให้ข้าไปตามหาบิดามารดาจริงๆใช่ไหม"

"เปลื้องผ้าบ้านเจ้าสิ ข้าจะกลับไปร้านขายชุดแล้วไปเปลี่ยนที่นั่น" เสี่ยวจูโวยวายใส่ก่อนจะหลอกว่า "นี่เจ้าไม่รู้หรอกหรือว่าข้าเป็นบุรุษหาใช่สตรีไม่ ข้ามีหน้าอก แต่ตรงนั้นข้าก็มีดุ้นเจ้านั่นด้วย"

ให้เยรูฮาจาพากลับร้านขายชุด

"บิดา มารดา..." นึกไปนึกมานางก็เศร้า ความหวังในการตามหาพวกท่านช่างริบหรี่เหลือเกิน "เจ้านี่มักจะทำตัวแนบเนียนนักนะ นี่ถ้าข้าความจำเสื่อมจริงๆ คงเชื่ออย่างสนิทใจ"

เสี่ยวจูไม่อยากปิดบังแล้ว พูดไปตามตรงว่าตนเองนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้ความจำเสื่อมหรอก แค่แกล้งให้เยรูฮาจาเอาใจไปเช่นนั้นเอง บอกว่าผ้าแพรราคาแพงนี่ก็ไม่เอาแล้ว แต่ปล่อยให้นางไปตามหาบิดามารดาจะได้ไหม
"ข้าไม่ได้ชื่อหมั่นโถว ข้าชื่อว่า เสี่ยวจู"

(ลองเอาไอดีนี้มาโพส เพื่อเจ้าพ่อจะเห็นใจ)
เคย์โกะย้อนเวลาอีกครั้งหนึ่ง ใบหน้าเริ่มตื่นตระหนก
"พลาดไม่ได้แล้วนะ" เคย์โกะพูดพลางกอดเอลลี่เอาไว้ ลูลู่พยายามยิ้มสู้ เธอเชื่อมั่นในฝีมือตัวเอง ว่าแล้วก็โยน Dual Sword ทิ้งไปเลย
มรสุม

Rolled 3d10 : 10, 2, 4, total 16

ถ้าผ่านมรสุมมาได้จะหาเจอรึเปล่านี่ก็อีกเรื่อง ความเสี่ยง 50-50 เชียวนะ

Rolled 1d2 : 2, total 2

เสี่ยวจูอึกอัก นี่ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายเจ้าคงคิดว่านั่นคือวิธีแสดงความรักหรือเปล่านะ
"ไม่ต้องกลับไปที่บ้านเมืองของท่านก่อนหรอกรึ แล้วข้าเป็นใคร ลูกเต้าผู้ใด ท่านไม่สงสัยเลยหรือไยแต่งงานกับหญิงสาวเช่นข้า ก่อนหนเานี้ข้าเป็นใครกันแน่" ท้ายประโยคนางไม่ลืมพูดจากลบเกลื่อนแสดงให้เห็นว่ายังความจำเสื่อมอยู่

ตัดใจได้แล้วย่ะ แต่หนีไม่ได้ 

เสี่ยวจูก้มหลบจุมพิต "อ้ะเชือกรองเท้าหลุด อ้ะ กางเกงท่านเปื้อน" ปัดกางเกงให้

"ท่านแบกอะไรลงมารึ ของขวัญแต่งงานที่ท่านเจ้าอาวาสมอบให้หรือ มันคืออะไรข้าอยากเห็น" เสี่ยวจูทำสีหน้ายิ้มแย้ม

แย่แล้ว เห็นทีคงหนีไม่ทันเสียแล้ว ไว้โอกาสหน้าก็ได้
เสี่ยวจูรอจนราชบุตรกลับมาแล้วสอบถามว่าไปวัดเส้าหลินมาเป็นอย่างไรบ้าง

  ฮึ่ม

นางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ฝากไว้ก่อนเถอะ
"ถ้าเช่นนั้นข้าขอเดินเล่นเสียหน่อย ข้าบอกท่านราชบุตรว่าจะรออยู่บริเวณนี้แต่ไม่ได้บอกว่าจะรออยู่ที่นี่" พูดจบก็เดินเล่นรอบๆดงไม้ชมความงามของธรรมชาติ จะตามมาก็ช่าง
เดินผ่านรงไม้รกๆที่ม้ายากจะติดตามก็ดี เดินให้ออกห่างจากวัดเส้าหลินไปเรื่อยๆ

ถึงแม้การหลอกรอบแรกจะประสบความล้มเหลว แต่นางก็มิยอมแพ้ ยังคงทำหน้าทนหลอกล่อทหารต่อไป
"ข้าแค่อยากทดสอบความ..อู้ย ขาข้าแพลง เพราะเจ้านั่นแหละ" เสี่ยวจูต่อว่าทหารนั่น เพราะขาทหารแข็งเกินไป ตอนนางเตะไปจึงได้รับบาดเจ็บ ทหารผิด "ไปตามหมอมาดูอาการข้าเร็วเข้า"

เจ้าพ่อเจ้าแม่ช่วยข้าพเจ้าด้วย

Rolled 1d10+1 : 3 + 1, total 4

เสี่ยวจูแกล้งสลบ นางกะจังหวะตอนที่นายทหารเข้ามาประชิดตัวก็ใช้เท้าสะกัดให้มันล้มคว่ำ จากนั้นจึงชิงดาบยาวมา

เสี่ยวจูพยักหน้าเออออไปอย่างนั้น จากนั้นก็ใช้มารยาหญิงเดินๆอยู่วูบสลบล้มลงไปหวังให้ทหารลงจากหลังม้าเข้ามาดูอาการ