จูเลียตต้าสร้างโรงงานไอศกรีมขนาดยักษ์ขึ้นและกระจายสาขาไปทั่วโลก เธอหวังว่าสักวันเธอจะได้พบกับพี่ชาย
.
.
.
.
วันเวลาผ่านไป
วันที่อากาศเย็นสบายวันหนึ่งจู่ๆ ฝนก็เทลงมา
จูเลียตต้าขับรถไปบนไฮเวย์ ความเร็วค่อยๆ เพิ่มขึ้น 120 ไมล์ 125 ไมล์ 135 ไมล์....
เธอรู้สึกเลือนลางเหมือนจะนึกอะไรออก
ภาพความทรงจำเมื่อหลายปีก่อนปรากฎขึ้นแบบเลือนลาง
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/Giulietta.jpg)
"แพ้ได้ยังไงกันคะ อย่างนี้ต้องไล่ไปเลี้ยงหมูที่ไร่"
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/494.jpg)
"หนวกหูน่า ฉันเป็นนักวางแผนนะ นี่ ความสามารถของฉันอยู่ในนี้" ชายผมทองพูดพลางชี้ไปที่หัวตัวเอง ย้อนไปเมื่อ 7 วันก่อนเขาเพิ่งพลาดในการเก็บสายลับทรยศนามว่าราตรี
"จะมาเบิกลุคก้าไปใช้สัก 5 ตัวน่ะ"
"จะไปรบกับใครคะ..."
หลายชม.ผ่านไป ทีวีออกข่าวอุบัติเหตุรถพุ่งทะลุขอบทางด่วนจนตกลงไปในแม่น้ำ ตกมาจากความสูงขนาดนี้คนขับไม่น่ารอด แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พบศพคุณหนูเจ้าของธุรกิจ
.
.
.
.
.
.
หลายวันผ่านไป ที่ห้องเช่าเก่าๆ
สาวน้อยมัดผมโพนี่เทลนั่งดูทีวีไปพลางกินมันฝรั่งแผ่นไปพลาง
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/511.jpg)
"อืมนะครับ หายดีแล้วก็กลับบ้านไปเสียทีสิครับ..." ชายผู้หนึ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ผ้าผ่อนก็ไม่นุ่ง
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/Giulietta.jpg)
"เรียกพี่จ๋าไม่ได้เหรอคะ"
"อี๋ ไม่ต้องเลย นังชะนี"
"เราต้องเป็นพี่น้องที่พลัดพรากจากกันมาตั้งแต่เด็กแน่ๆ เลยนะคะ"
"ไม่ใช่แน่ๆ"
โชคดีจริงๆ ในที่สุดจูเลียตต้าก็เจอพี่จ๋าคนใหม่แล้ว เธอจะก้าวเดินต่อไปเช่นไร พระเจ้าเท่านั้นที่รู้