ลูกหาบส่วนหนึ่งถูกส่งไปวางเพลิง ที่เหลือก็ข้ามไปอีกฝั่งลำธารแล้วซุ่มรอ
ไฟลุกโหมอย่างรวดเร็วจากทุกด้านของดงหญ้าเว้นด้านที่ติดน้ำ มีเสียงกรีดร้องดังมาจากในดงหญ้าพร้อมกับเสียงสวบสาบของอะไรสักอย่างที่ตะลุยพงหญ้าออกมา
(https://i.pinimg.com/originals/80/bc/ad/80bcadd03ddeea19005834fac324ddc5.jpg)
มันโดดตูมลงน้ำทันทีที่พ้นจากพงหญ้าออกมา
สู้ 8 คน

Rolled 8d8 : 4, 3, 5, 1, 4, 4, 8, 3, total 32
Barun สั่งการให้ทุกคนช่วยกันดับไฟ ใช้เวลาราวชั่วโมงหนึ่งถึงดับไฟสำเร็จ หลังไฟดับกลุ่มพรานได้เข้าสำรวจพื้นที่และพบกับเครื่องประดับชิ้นหนึ่ง
(https://webimg.secondhandapp.com/w-i-mgl/5d5e9cd22139e038e9cb6ce9)
ดูเหมือนเปลวไฟจะทำอะไรมันไม่ได้เลย
Barun ได้รับ ที่คาดผมแปลกประหลาด
หลังจากนั้น พรานที่เฝ้าซากของอสูรดูดเลือกก็มาแจ้งว่า ซากของอสูรดูดเลือดเกิดเน่าอย่างรวดเร็ว น้ำเลือดน้ำหนองที่ไหลออกมาก็กลายเป็นกรดกัดทำลายบริเวณรอบ ๆ และส่งกลิ่นเหม็นฉุน ทุกคนจึงตกลงใจเผามันทิ้งแล้วเดินทางกลับ
เมื่อกลับมาถึงค่ายพักก็เป็นเวลาเย็น คืนนี้จึงต้องค้างที่เดิมอีกคืน ดังนั้น เพื่อป้องกันว่าจะมีอสูรดูดเลือดตัวอื่นอีก Barun จึงสั่งการให้จัดเวรยามเต็มอัตรา มีการวางกับดักสัตว์รอบค่ายเพื่อป้องกันไว้อีกชั้น
ครึ่งคืนผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น Barunตื่นขึ้นมาตรวจตราเวรยามตอนเที่ยงคืน หลังจากเดินดูความปลอดภัยรอบหนึ่ง เขาจึงกลับมานั่งข้างกองไฟและหยิบที่คาดผมแปลกประหลาดออกมาดู พลันที่มันต้องแสงจันทร์ ประกายสีขาวก็ล่องลอยออกมาจากที่คาดผม แล้วความตระหนักรู้บางอย่างก็เข้ามาในหัวของ Barun
นานมาแล้ว ทางตะวันออกของหุ่งหญ้ากว้าง มีอารยธรรมโบราณที่เจริญรุ่งเรือง ต่อมาพวกเขาเกิดการขัดแย้งภายในจนเป็นสงครามกลางเมือง ชนชั้นปกครองเดิมได้ตัดสินใจละทิ้งถิ่นฐานเข้าสู่ทุ่งหญ้าปล่อยให้กลุ่มกระหายอำนาจรบพุ่งทำสงครามกันต่อไป แต่แม้จะทำอย่างนั้นก็ยังไม่อาจรอดจากความขัดแย้ง มีการร่ายเวทย์สาบแช่งขนาดใหญ่ใส่พื้นที่ทุ่งหญ้าทั้งหมด ทำให้เหล่าสัตว์ล้มตายผู้คนคลุ้มคลั่งกลายเป็นอสูรเข่นฆ่ากันเอง ทั้งหมดเพียงเพื่อให้แน่ใจว่าชนชั้นปกครองที่ล่าถอยเข้าทุ่งหญ้าจะไม่อาจรอดกลับมาทวงคืนอาณาจักรในอนาคต
ผลของคำสาปเป็นไปอย่างที่พวกนั้นคิด เหล่าชนชั้นปกครองเดิมหากไม่กลายเป็นอสูรคลั่งไร้สติปัญญาไล่ฆ่ากันเอง ก็เป็นฝ่ายถูกอสูรไล่เข่นฆ่าจนเกือบหมดสิ้น ทว่า นั่นไม่ได้มีประโยชน์ใดเลย เพราะสุดท้ายกลุ่มคนที่ทำสงครามกลางเมืองทั้งหมดนั้น ก็ได้ล่าล้างทำลายกันเองจนอารยธรรมสูญสิ้นไปโดยไม่มีใครได้ขึ้นเป็นใหญ่ พวกเขาสูญสิ้นไปเสียก่อนที่เหล่าชนชั้นปกครองที่ถูกไล่ต้อนไปในส่วนลึกของทุ่งหญ้าจะถูกอสูรทำลายจนหมดเสียอีก
นี่คือสิ่งที่บันทึกไว้โดย Sheva องค์หญิงที่ 34 แห่งราชวงศ์แสงอรุณ ผู้ปกครองแห่งอาณาจักรแสงอรุณ
นอกจากสิ่งนี้แล้ว ในที่คาดผมยังบรรจุความรู้ขององค์หญิงเกี่ยวกับอาณาจักรแสงอรุณ ที่ตั้งของอาณาจักร ที่ตั้งของแหล่งซ่อนตัวสุดท้ายในทุ่งหญ้าขององค์หญิง ที่คาดผมนี้เหมือนดั่งไดอารี่และขุมความรู้ที่นางได้เหลือทิ้งไว้ก่อนที่จะจากโลกนี้ไป เพียงแต่ผู้ที่จะใช้ที่คาดผมนี้เพื่อจะรู้ข้อมูลเหล่านั้นจะต้องเป็นสตรีเท่านั้น หาไม่แล้วก็จะรู้แค่ที่ Barun รู้เท่านั้น
เอาไงดีนะ (เลือก)
- กวักมือเรียกหญิงคนเดียวในกลุ่มเข้ามามอบที่คาดผมให้ (เลือกได้ว่าจะเป็นพ่อค้า/ช่างฝีมือ/แม่ครัว)
- เก็บไว้ก่อน แล้วเดินทางต่อไปทางตะวันออก อาจจะเจอคนที่เหมาะสมก็ได้
- เก็บไว้ก่อน แล้วเดินทางกลับไปเตรียมการให้พร้อมกว่านี้ก่อนจะเดินทางสู่ตะวันออก
หาหน้าเซร่ามาเลย
เซร่า แม่ครัวผู้ครอบครองความทรงจำโบราณ
ทักษะ - ทำอาหาร เชี่ยวชาญการทำอาหาร การถนอมอาหาร
- ความทรงจำของราชวงศ์แสงอรุณ
- ความทรงจำขององค์หญิง Sheva
- อาหารมนตรา เพิ่มพลังกาย พลังสมาธิ และผลอื่น ๆ ให้ผู้กิน
- ทดสอบพิษและวางยาในอาหาร
- มีดสั้น
เมื่อเซร่าสวมที่คาดผม ความทรงจำโบราณก็หลั่งไหลเข้าหัวของเธอ ทั้งความรู้ขององค์หญิง Sheva เรื่องเกี่ยวกับอาณาจักรแสงอรุณ ที่ตั้งของอาณาจักร ที่ตั้งของแหล่งซ่อนตัวสุดท้ายในทุ่งหญ้าขององค์หญิง
ชาวอาณาจักรแสงอรุณรู้จักการใช้มนตรา ความรู้เหล่านั้นได้ส่งผ่านมาถึงเซร่า บุคลิกของเซร่าเป็นสิ่งที่ดึงเอาความทรงจำที่เหมาะสมกับตัวเธอออกมา เทคนิคการทำอาหารมนตราที่เพิ่มความสามารถของผู้กินเป็นการชั่วคราวคือสิ่งที่เธอได้มาพร้อม ๆ กับทักษะการตรวจสอบพิษซึ่งเป็นสิ่งที่องค์หญิง Sheva ถนัด
เซร่าไม่แน่ใจว่าเรื่องในความทรงจำนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อใดจนกว่าจะเจอสิ่งของที่ทำให้เทียบเวลาได้ แต่องค์หญิงน่าจะเสียชีวิตไปแล้ว เพราะที่คาดผมนี้เป็นสิ่งที่เธอสร้างขึ้นหลังจากคาดว่าตัวเองน่าจะไม่รอด และสิ่งนี้น่าจะถูกเก็บไว้ในที่ซ่อนตัวขององค์หญิง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมาอยู่ข้างนอกนี้ได้อย่างไร
"บางทีอาจจะเกิดอะไรขึ้น ทำให้สิ่งนี้ถูกนำออกมาและมาตกอยู่ในมือของอสูรตนนั้น" เซร่าให้ความเห็น
พวกเขาจะไปไหนกันต่อดี
- แน่นอนว่าตามหาแหล่งซ่อนตัวขององค์หญิง ไปดูให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
- มุ่งตะวันออกเถอะ ถ้าขนาดที่คาดผมยังมาอยู่กลางทุ่ง ที่นั่นคงไม่เหลืออะไร
- กลับเถอะ ได้แค่นี้ก็คุ้มแล้ว ไว้เตรียมให้พร้อมแล้วค่อยกลับมาอีกครั้ง