-
(http://i121.photobucket.com/albums/o208/wudthipan/hp03-010-01.jpg)
ไกรสีห์ และ เบอร์เซอร์เกอร์ รวมทั้งมาสเตอร์คนอื่นๆถูกส่งกลับมาที่คุ้มขุนแผน
Ruler ออกมาต้อนรับเขา
(http://i121.photobucket.com/albums/o208/wudthipan/ruler.jpg)
ยินดีด้วย ท่านคือผู้ชนะในสงครามจอกสักดิ์สิทธิ์
-
"...ทำได้แล้ว" ไกรสีห์พึมพำกับตนเอง เขาพิสูจน์ตัวเองได้แล้วว่าไม่ได้น้อยหน้ากว่าพี่กับน้องซะหน่อย!? นี่สงครามจอกเลยนะ เขา ทำ ได้ แล้ว
"เฮ้ แล้วจอกอยู่ไหนล่ะ? ชั้นจะได้คำขอของชั้นแน่ใช่มั้ย?" มาถึงตอนนี้แล้ว เขาไม่อยากให้มันหลุดมือไปหรอกนะ
-
(http://i121.photobucket.com/albums/o208/wudthipan/ruler.jpg)
"ใจเย็นๆ เถิด จอกอยู่ที่นี่แล้ว" Ruler ยกมือขึ้นกล่าวว่า "ในนามแห่งข้าขอบัญชา จอกศักดิ์สิทธิ์ จงปรากฎขึ้นเถิด"
ทันใดนั้นแสงสีทองก็สว่างขึ้นตรงหน้าของไกรสีห์ จอกทองคำซึ่งเติมเต็มด้วยวิญญาณวีรชนทั้งหกที่พ่ายแพ้ในสงครามก็มาอยู่ที่เบื้องหน้าเขา
(https://i.imgur.com/taAX4ns.png)
(http://i121.photobucket.com/albums/o208/wudthipan/ruler.jpg)
Ruler เดินมาหยุดที่ด้านหลังของไกรสีห์ บอกกับเขาว่า
"ด้วยพลังของหกวิญญาณวีรชน จอกศักดิ์สิทธิ์จะบัรดาลพรของท่านให้เป็นจริง จงหลับตาแล้วอธิษฐานเถิด"
"แต่หากต้องการไปสู่ Heaven's feel ต้องสังเวยวิญญาณวีรชนดวงที่เจ็ดด้วย ท่านคงทราบแล้ว"
- หลับตาอธิษฐาน ว่า.....ง
- สังเวยวิญญาณเบอร์เซอร์เกอร์
- อื่นๆ
-
"........" ไกรสีห์ทองวัตถุตรงหน้า "ชั้นไม่ได้สนอย่างอื่นนอกจากคำของของตนเองอยู่แล้ว" แล้วเขาก็ยักไหล่
ไกรสีห์หลับตาลง นึกถึงเรื่องในครอบครัว ในที่สุดเขาก็ได้พิสูจน์ตนเองแล้วว่าเขาเก่งพอๆกับพี่น้องของเขา
ไม่สิ เก่งกว่าด้วยซ้ำ! นี่มันสงครามจอกเลยนะ เขา-ทำ-ได้-แล้ว
และจะไม่มีการหันหลังกลับไปอีก
- หลับตาอธิษฐาน
เขาขอให้ตนเองมีความสามารถเก่งกาจไม่แพ้ใครๆ
ทั้งในด้านการงาน เวทมนตร์ เงินตรา และชื่อเสียง
ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาต้องสรรเสริญ
ไม่ว่าใครก็จะยอมรับเขา สนใจเขา ใส่ใจเขา เชื่อเขา
...จากนี้ไปจะไม่มีใครเมินคำพูดเขาอีกแล้ว
-
คำเตือน : ถ้าคิดว่าใจไม่ถึงให้ข้ามฉากนี้ไป (DokiDoki End)
(https://i.imgur.com/s4PNtlH.png)
ฉึก ! เสียงมีดปักเข้าที่ชายโครงด้านหลังของตนเอง และความเจ็บปวดทำให้ไกรสีห์ต้องลืมตาขึ้น
เขาหันกลับมามองเห็น Rulerและมีดในมือ ไกลออกไป Berserker ล้มลงบนพื้น รอบตัวเต็มไปด้วยขวดยาพิษที่เคยวางขายในคุ้มขุนแผน
(http://i121.photobucket.com/albums/o208/wudthipan/ruler.jpg)
"ความปรารถนาของท่าน ขอให้เป็นจริงในชาติหน้าก็แล้วกันนะ"
นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ไกรสีห์ได้ยินก่อนจะล้มลง หลังจากนั้นทุกสิ่งก็ดับวูปไป
อย่างน้อยในงานศพของเขา ญาติมิตรพี่น้องทุกคนต่างก็มาให้ความสนใจ
และสรรเสริญคุณงามความดีของเขาเป็นครั้งสุดท้าย
นั่นถือว่าคำขอของเขาเป็นจริงใช่ไหมนะ
DokiDoki End
(https://i.imgur.com/taAX4ns.png)
จอกศักดิ์สิทธิ์ เปล่งประกายสีทองออกมา
วิญญาณวีรชนที่เสียชีวิตถูกเปลี่ยนเป็นพลังที่ดลบันดาลให้คำขอของผู้ที่เหลือรอดเป็นคนสุดท้ายในสงครามเป็นจริง สมดังปรารถนา
END
-
ผู้เล่นสามารถเขียนฉากจบของตนเองได้ที่นี่
-
อริยะกำลังบึ่งมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งลงทิศใต้ เขากำลังหนีจากการต่อสู้ หนีจาดความพ่ายแพ้ หนีจากมือมาร
เขาต้องไปให้เร็วที่สุด ก่อนที่จะสายเกินไป ก่อนที่สิ่งนั้นจะรู้ตัวว่า...
"ตุ๊กตาเสียกบาล ลุงก็ช่างคิดได้นะ ตัวเองรอดแล้วก็คุ้มครองผมด้วยล่ะ" อริยะพึมพำขณะบิดคันเร่งเพิ่มความเร็วมอเตอร์ไซค์บึ่งไปตามเส้นทางที่มืดมิดของถนนเพชรเกษม
"ต้องดูกันไปยาว ๆ นะไอ้หนู"
https://youtu.be/D7mTvhplGHo/spoiler]
-
(https://i.imgur.com/cLlXRJD.png)
"..."
ภาพของผู้ชนะที่ถูกรูลเลอร์แทงตาย ช่างสร้างความเจ็บปวดให้ผู้แพ้เหลือเกิน
การพ่ายแพ้สงครามชิงจอกศักดิ์สิทธิ์เป็นเรื่องที่น่าเสียดายก็จริง แต่การได้เห็นผู้ชนะต้องมาตายเปล่าแบบนี้ มันช่างทำให้เสียอารมณ์มากกว่าอีก ถึงหมอนั่นจะไม่ใช่คนดีนัก (และน่าหมั่นไส้มาก ๆ ด้วยที่มาตีครั้งแล้วครั้งเล่า) แต่การเห็นหมอนั่นตายอนาถแบบนั้นมันเหมือนกับความพยายามของเธอสูญเปล่าไปด้วย
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่เธอทำกับเหตุการณ์นี้ได้เลยสักอย่างเดียว...ใช่ ไม่มี
ปกติแล้วมนุษย์ธรรมดา ๆ จะไปต่อกรกับเซอร์แวนท์ได้อย่างไรเล่า ต่อให้มนุษย์ที่ว่าจะเป็นจอมเวทก็เถอะ
ธีรดา ศตอสูรจึงละวาง ปล่อยให้ไม่พอใจในผลลัพธ์อันน่าชิงชังลอยหายไปกับสายลม
แล้วหันไปหาผู้แพ้คนอื่น ๆ ในคุ้มขุนแผน
"ไหน ๆ ศึกนี้ก็จบแล้ว ไปเที่ยวอยุธยาด้วยกันไหม"
-
วันนี้ที่ท้องฟ้าสดใส ศาสดายืนอยู่บนเนินสูงเช่นทุกเช้า สมบัติเพียงหนึ่งเดียวที่ได้มาจากสยามประเทศคือตาทิพย์ที่ศาสดาก็ไม่ค่อยจะได้เอามาใช้อะไรอีก เนตรมนตราของเขามองไปไกลลิบสุดสายตาเท่าที่มันจะมองไปได้ถึงเพื่อหวังว่าสักวันสิมิลาจะกลับมา และเราจะอยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน ใช่มั้ยล่ะมิกะ
ความจริงแล้วศาสดาไม่ได้ตามหาน้องสาว เขาเดินทางมาทั้งชีวิตเพื่อตามหาน้องสาวที่ตายไปแล้วเหรอ นี่คุณเชื่อจริงๆเรอะ
ศาสดาเดินทางเพื่อตามหาความต้องการที่แท้จริงของเขา อะไรสักอย่างที่ทำให้เขาหยุดคิดถึงน้องสาวที่ตายไปแล้วสักที อะไรสักอย่างที่ทำให้เขาลบภาพของน้องสาวที่คอยตามหลอกหลอนออกไปจากหัว
ที่หัวลำโพง หลายวันก่อนหน้าที่ศาสดาจะขึ้นรถไฟมายังทิเบต
ระหว่างที่เขานั่งรอมิกะที่ไปแลกตั๋ว ใครคนหนึ่งมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วพูดขึ้นมาว่า "เสียใจด้วยนะ แต่นายก็หาเจอแล้วใช่ไหม?"
ใช่ ฉันหาพบแล้ว
:))
-
(https://i.imgur.com/B31ayy9.png)
“ไอ้ฉากจบเวรตะไลนี่มันอะไรกัน”
มฤตนัยกล่าวขึ้นมาคำแรก
ทั้งพวกมาสเตอร์ เซอร์วานท์ และมดปลวกนั่น ทุกคนต่อสู้และเข่นฆ่ากันเพื่อความปรารถนาของตน เชื่อมั่นว่าจอกจะทำให้สิ่งที่ตนเองต้องการเป็นไปได้
ใช่ เขาพ่ายแพ้หมดรูป เขาโกรธไอ้พวกทีมมิตรภาพจอมปลอมที่จู่ๆก็รวมหัวมารุมกระทืบไรเดอร์ตายอย่างบัดซบ เขาเจ็บใจที่เอื้อมมือไปไม่ถึงความแข็งแกร่งที่ตนเองใฝ่หา ทั้งเสียใจที่นำจอกมาให้คุณหนูที่เขารักยิ่งไม่ได้
แต่ว่าพอเห็นแบบนี้แล้ว.. มฤตนัยก็รู้สึกตัวว่าจริงๆแล้วความรู้สึกทั้งหมดที่อัดอั้นมาตลอดนั้นช่างไร้สาระสิ้นดี
รางวัลของผู้ชนะ สงครามจอกศักดิ์สิทธิ์ที่มีรางวัลอันแสนล้ำค่า
ที่แท้ก็เป็นเพียงละครปาหี่ของจอมเวทที่ล้อเล่นกับความปรารถนาของผู้คน
เขากำหมัดแน่น นึกอยากต่อยรูเลอร์สักหมัดแต่ก็ยั้งมือไว้ เพราะรู้ดีว่าการเอาชีวิตที่ผู้เป็นนายมอบให้ไปเสี่ยงกับหนึ่งหมัดนั้นไม่คุ้มเสีย อย่างน้อยก็โชคดีที่ไม่ได้มอบอาคมบัญชาให้ ไม่งั้นคงแย่กว่านี้
หันขวับไปหามาสเตอร์ของยัยแลนเซอร์ แล้วตอบรับคำชวนเพื่อไม่ให้การมาอยุธยาครั้งนี้สูญเปล่า เขาจำได้ว่าชายคนนั้นชอบโรตีสายไหม
“เอาสิ ฉันจะซื้อของฝากไปให้คุณหนูพอดี”