-
ข้อมูลปกปิด
-
สำรองพื้นที่
-
มาเยือนค่ะ!
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ได้ยินเสียงกรีดร้อง เสียงโหยหวน และเสียงแผดร้องอันน่าขนลุกดังขึ้นโดยรอบ
และทันใดนั้นบางสิ่งบางอย่างก็ทะลวงประตูเข้ามา
(http://i.imgur.com/rPvKhtE.jpg)
ฝูงค้างคาวที่ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน
Mental -3
และไหนจะสุนัขสามหัวอีก
(http://i.imgur.com/L0tiK7R.jpg)
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ใน Turn นี้จะยกเลิกการ Move Explore และ Flee
ผู้เล่นจะ Move ได้ตลอดเวลาหากจุดนั้นไม่มีอะไรขัดขวาง โพสละ 1 จุด
ไม่จำเป็นต้อง Explore ก็สำรวจได้ทุกอย่าง โพสละ 1 อย่าง
ไม่มีคำสั่ง Flee แต่สามารถหลบหนีจากอสูรกายได้โดยยอมถูกโจมตีฟรี 1 ครั้ง
ไม่ต้อง Hide ก็ได้ เริ่มได้
-
ประชุมเพลิงยังไม่เสร็จเลยขอมาสำรวจเล่นก่อนค่ะ
เขาสืบเท้าเข้าไปใกล้ขณะที่จ้องร่างโปร่งใสตรงสุดทางเดินนั้นตาไม่กระพริบ
-
ใกล้แค่ไหนดี
1 เมตร 2 เมตร 3 เมตร ... 10 เมตร
-
โนเอลจะไม่เลือกค่ะ ให้น้องเลือกด้วยตัวเอง

Rolled 1d10 : 6, total 6
-
เป็นร่างโปร่งแสง เห็นได้ชัดว่าเป็นผีแน่ๆ
-
เดินเข้าไปใกล้อีก 1 เมตรแล้วยกปืนยิง

Rolled 1d10 : 2, total 2
-
Daniel ยิงป้างงงใส่ผีตนนั้น ทว่ากระสุนทะลุร่างนั้นไป....
ร่างโปร่งใสนั้นค่อยๆหันมาทางผู้ที่ไม่หวังดีกับตน
(http://i.imgur.com/up5fbnm.png)
เด็กชายแทบผงะเมื่อเห็นผีสาวที่ไร้ใบหน้าชัดๆ Mental -3
-
เมื่อ Mental ลดลงเหลือ 0 จะเป็นบ้า
1. ควบคุมสติได้
2-5 ทิ้งของในตัว 1 ชิ้นแบบสุ่ม และ Move ไปยังสถานที่อื่น
6-7 โจมตีใครก็ตามแบบสุ่ม ถ้าไม่มีจะทำร้ายตัวเอง
8-9 โจมตีใครก็ตามแบบสุ่ม ถ้าไม่มีจะทำร้ายตัวเอง และ Move ไปยังสถานที่อื่น
10 พยายามฆ่าตัวตาย แต่ถ้ามีใครอยู่ก็จะโจมตีแบบสุ่ม และ Move ไปยังสถานที่อื่น

Rolled 1d10 : 5, total 5
คนที่เป็นบ้าจะเสียสติไปจนกว่าจะจบ Turn แล้วจะ Mental +1
สามารถทอยเต๋าหน้า 10 ไปเรื่อยๆจนหายได้ (ออก 1) แต่ถ้าไม่หาย เมื่อจบ Turn Max Mental -1
-
(http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg)
เด็กชายคลุ้มคลั่งอีกครั้งและอีกครั้ง วิลลลล ทำไมนายไม่บอกฉันว่ากระสุนฆ่าผีไม่ได้ดด
สุ่มทิ้งของ 1 อย่าง แล้วเผ่นไป
- กริชโบราณ
- Axe *พัง
- Revolver .22 LR
- เศษกระดาษโน้ต
แล้วเผ่นไป...
- โถงทางเข้า
- ห้องรับแขก
- โถงบันไดขึ้นชั้นสอง
- โบสถ์
- ห้องอาบน้ำ
- ห้องเก็บไวน์
- โถงห้องพักคนรับใช้
- ห้องดนตรี
- ห้องเก็บงานศิลปะ

Rolled 1d9 : 3, total 3
-
- กริชโบราณ
- Axe *พัง
- Revolver .22 LR
- เศษกระดาษโน้ต

Rolled 1d4 : 4, total 4
-
- เศษกระดาษโน้ต: ได้รับ Hint ของกลไกและปริศนา 1 อย่าง (ใช้แล้วหมดไป)
ถูกทิ้ง ณ โถงทางเดินขวา ชั้น1
.
.
.
โถงทางบันไดฝั่งขวา ชั้น 1
(http://i.imgur.com/kaJibgU.jpg)
โถงบันไดโอ่อ่างดงามปูพรมสีแดงสดตัดกับพื้นบันไดไม้สีน้ำตาลเข้มดูสวยเด่นแปลกตาในความมืดสลัว
สองฝั่งหัวบันไดมีเชิงเทียนให้ความสว่างที่น้อยนิดคล้ายจะมีไว้เพื่ออวดความงดงามของเชิงเทียนทองคำเท่านั้น
แม้แสงจันทร์จะลอดผ่านลงมาก็ไม่ได้ช่วยให้มองเห็นหัวบันไดด้านบนได้ถนัด ที่เห็นก็เพียงเงาบางอย่างที่บินผ่านช่องแสงไปมา
นอกจากความเงียบวังเวงแล้วก็เห็นจะมีเพียงกลิ่นสาปแปลกๆที่ลอยมาแตะจมูกเป็นระยะจนชวนให้ขนลุก
จุดสำรวจ
- บันไดทางขึ้น
- เงามืดใต้บันได
ทางไปต่อ
- ประตูทางเข้า
-
(ไม่น่าซ่าเลยค่ะ5555555555555555)

Rolled 1d10 : 7, total 7
-
Danial เอากริชเงินที่กำจัดอสูรกายมาหลายตัวขึ้นมาจ้องแล้วทิ่มแก้มตัวเอง 3 Damage
จากนั้นก็ร้องจ๊ากวิ่งขึ้นบันไดไป
โถงทางเดินขวา ชั้น 2
(http://i.imgur.com/LvA2B26.jpg)
โถงทางเดินที่ค่อนข้างกว้างแต่ขาดแคลนแสงสว่างมีพรมแดงปูยาวตลอดทาง
โคมไฟระย้าที่ห้อยอยู่ไม่มีเทียนปักเอาไว้ มีเพียงแสงไฟจากเชิงเทียนริมทางเดินที่อยู่ห่างกัน
ผนังไม่มีการตกแต่งอะไรนอกจากกรอบรูปวาด เว้นเพียงช่องประตูที่เป็นไม้เนื้อดีซึ่งมีป้ายบอกทุกห้องว่าเป็นห้องอะไร
จุดสำรวจ
- ภาพวาดบัลลังก์ทองคำติดผนัง
- ภาพวาดส้อมทองคำติดผนัง
- ภาพวาดไม้เท้าทองคำติดผนัง
- ภาพวาดค้อนทองคำติดผนัง
- ภาพวาดหน้ากากทองคำติดผนัง
ทางไปต่อ
- โถงกลาง ชั้น 2
- ห้องเก็บสมบัติ
- ห้องพักท่านเอิร์ล Robert
- ห้องพักพยาบาล (Emma)
- ห้องพักคนรับใช้ (Erica)
- ห้องพักเลดี้ Michelle
- โถงบันไดลงชั้น 1
-
ห้องเก็บสมบัติ
(http://i.imgur.com/U3fcy48.jpg)
ห้องเก็บสมบัติมีโถงทางเข้า 3 ทาง แต่ด้านในมีทางเดินวกวนและซ้อนด้วยโถงอีกชั้นหนึ่ง
ดูจากการตกแต่งแล้วธรรมดามากจนไม่เหมือนห้องเก็บสมบัติ ทางเข้ามีข้าวของทั้งที่ดูมีราคาและของเหลือใช้วางกองไว้
นอกจากรูปภาพ 12 เทพเจ้าแห่งโอลิมปัสที่ตกแต่งเอาไว้อย่างไม่เข้าใจจุดประสงค์ก็เห็นจะมีเพียงประตูเหล็กบานใหญ่ตรงหน้า
ช่องระหว่างบานประตูมีรูทรงกลมเป็นช่องเท่ากำปั้นเด็ก 3 รูเรียงกัน เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้ว
จุดสำรวจ
- ประตูบานใหญ่
ทางไปต่อ
- บันไดลงชั้น 1
- โถงกลาง ชั้น 2
- โถงทางเดินซ้าย ชั้น 2
- โถงทางเดินขวา ชั้น 2
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
พบองครักษ์ Cecil ยืนอยู่ที่นี่ เธอกำลังยืนพิจารณาประตูบานใหญ่
เป็นประตูเหล็กบานใหญ่ ช่องระหว่างบานประตูมีรูทรงกลมเป็นช่องเท่ากำปั้นเด็ก 3 รูเรียงกัน เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้ว
"วัตถุทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสองนิ้ว" องครักษ์สาวบอกถึงสิ่งที่ต้องหามาใส่มัน
"คุณเคยเห็นของที่คล้ายๆแบบนี้หรือเปล่า"
-
([url]http://i.imgur.com/KWLGndf.png[/url])
"วัตถุทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสองนิ้ว" องครักษ์สาวบอกถึงสิ่งที่ต้องหามาใส่มัน
"คุณเคยเห็นของที่คล้ายๆแบบนี้หรือเปล่า"
"มั้งนะ"
ทันที่บาทหลวง Pooto มาถึง เขาก็หยิบลูกแก้ว 5 ลูกออกมาพิจารณา
(http://i.imgur.com/uvjzIiK.jpg)
บาทหลวงหนุ่มเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูเหล็กบานใหญ่ มันมีช่องทรงกลมอยู่ 3 ช่อง ซึ่งลูกแก้วที่เขานำมาสามารถใส่ได้ครบพอดี
Pooto วางลูกแก้วลงช่องแต่ละช่อง แล้วขยับออกมา มือหนึ่งยกแก้วจิบไวน์รอดูผลงาน
คลิ๊ก...
มีเสียงกลไกปลดล็อคและกลอนสะบั้นแทบจะพร้อมๆกัน
ประตูบานใหญ่ส่องแสงเป็นประกายและค่อยๆเปิดออก เผยให้เห็นแสงสีทองสาดส่องออกมาจากภายในห้อง...
ห้องเก็บสมบัติเปิดออกแล้ว
จบ Turn 11
และเข้าสู่ Turn 12 (เริ่ม 03.00 - 07.00 น.)
-
(http://i.imgur.com/oDUVeMq.jpg)
เบื้องหน้าของทุกคนคือห้องที่คล้ายเขาวงกตทางใต้ดินซึ่งอาบด้วยแสงสีทองตกกระทบตามเหลี่ยมมุมต่างๆจากชิ้นส่วนทองคำที่ประดับตกแต่ง
มันช่างเป็นรสนิยมที่แปลกประหลาดของเจ้าบ้าน ความกลัวที่จะมีใครก็ตามเข้ามาขโมยสมบัติที่เขาหวงแหนจนต้องสร้างวงกตล้อมโถงเก็บสมบัติเอาไว้
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
"ฉันรู้มาจากเจ้าหญิงว่าทางลับที่วกวนนี้มีเพียงท่านเอิร์ลและสาวใช้คนสนิทเท่านั้นที่รู้เส้นทาง"
มีเส้นทางเพียงหนึ่งเดียว ไม่มีคำใบ้อะไรทั้งนั้น เจ้าบ้านคงไม่บ้าพอจะสร้างคำใบ้ให้ผู้ที่เข้ามาที่นี่ค้นหาสมบัติของเขาได้ง่ายๆ
ขณะที่ทุกคนกำลังไตร่ตรองอยู่บางสิ่งบางอย่างก็โผเข้ามา
(http://i.imgur.com/JK1td2x.jpg)
แม่บ้าน Sindy
Cecil น้าวสายธนูเงินทันที
เลือก
- บุกเข้าห้องสมบัติ
- ช่วย Cecil
*หาก Cecil เสียชีวิตจบเกมทันทีแบบ Normal End
-
(http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg)
พอเลยวิล นายไม่เห็นจะทำอะไรได้เลย
- ช่วย Cecil บวกผีมันส์มันส์
(สั่งเลยได้ไหมนะคะ struggle ค่ะ /โดดๆ)
-
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
"ริต้า เธอหลบไปข้างหลัง" Cecil บอกแล้วปล่อยลูกศรพุ่งออกไป
เนื่องจากตลอดทางหล่อนใช้ Struggle ไปจน AP หมดจึงปกติ โอกาส 50%

Rolled 1d10 : 10, total 10
-
http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2220.msg203913#msg203913 (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2220.msg203913#msg203913)
-
Best End
-
ภาพที่ Cecil เห็นก็คือ หญิงสาวที่พุ่งเข้าไปเสียบกริชเข้าที่หน้าผากของอสูรกายตัวใหญ่ที่น่ากลัว
มันร้องออกมาอย่างโหยหวนก่อนที่จะถูกปิดฉากด้วยธนูเงินดอกสุดท้าย
ร่างของมันลุกเป็นไฟสีน้ำเงิน ถูกเผาไหม้อย่างทุรนทุราย มือสองข้างปัดป่ายไปมาพร้อมเสียงที่หวีดจนแทบจะฉีกแก้วหูทุกคน
บาทหลวงหนุ่มเอาสร้อยกางเขนออกมากุมแล้วมองดูมันอย่างสงบ ภาพที่ทุกคนเห็นเหมือนกันก็คือไอมืดที่สาดและลอยออกมาจากร่างนั้นพร้อมเสียงหัวเราะอย่างเจ็บแค้น
และก่อนที่เพดานของห้องพิธีกรรมจะพังถล่มลงมา คนสุดท้ายที่หนีออกมาได้ทันอย่างเหลือเชื่อก็คือ Danial
([url]http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg[/url])
"เดี๋ยวก่อน วิลกับริต้ายังอยู่ในนั้น พวกเขาช่วยผม"
ไม่มีใครฟังเขา Cecil เป็นคนแบกเขาวิ่งไล่ตามกลุ่มนำไปโดยมี Keiran รั้งท้ายบ้าง
พวกเขาจะต้องรีบออกไปจากคฤหาสน์ก่อนที่มันอาจจะถล่มลงมา
(http://i.imgur.com/2J1wd4W.png)
Sheryl Rockwood อดีตนักสำรวจพุ่งตัวออกนำทุกคนไปยังบันไดทางขึ้น วิ่งนำขึ้นไปจนถึงหัวบันไดแล้วจ้วงแทงแมงมุมยักษ์เพื่อนยากที่ตกลงมาขวางทาง
มีสีดำที่เธอถือแม้จะทำให้เธออยู่ในสถานะต้องสาปแต่ก็ช่วยให้เธอแข็งแกร่งไร้เทียมทานตราบอำนาจของอริร้ายยังคงสยบใต้อำนาจของมีด
อสูรกายสาวใช้อีกตัวถูกมีดฟันหัวหลุด Sheryl หันไปร้องบอกทุกคนว่าทางสะดวก แต่เงาร่างบางอย่างก็ถาโถมเข้าใส่สาวนักสำรวจที่คลาดสายตาจากปากทางออกของห้องเก็บไวน์ไปเพียงเสี้ยววินาที
(http://i.imgur.com/U7eGbXH.jpg)
อสูรกายที่ดูแตกต่างออกไป มันน่าหวาดผวายิ่งกว่าที่ผ่านมา
หมดเวลาของคุณแล้ว แบรด
ศรเงินยิงขึ้นมาจากหัวบันไดพุ่งผ่านร่างนั้นที่กำลังสลายไปเป็นควันสีดำ Cecil ก้าวขึ้นมาแล้วดึงมืออีกคนตามมาติดๆ
(http://i.imgur.com/DL8jkky.jpg)
มาถึงโถงทางออกพบเพียงความว่างเปล่าราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น กลไกรูปปั้นเทพเจ้าได้หยุดทำงาน ประตูบานใหญ่ก็ปิดลง
(http://i.imgur.com/0h3EWb2.png)
"ให้มันได้งี้สิ" Ron ทุบประตูแล้วเหลือบมองไปยังปืนคาบศิลาที่เตะตาประดับบนผนัง
"อย่าไปแตะนะ!" ใครคนหนึ่งร้องห้ามเขาแล้วหันไปถามอีกสองสามคนว่าเอายังไง
"คำสาปน่าจะสูญสลายไปแล้วสิ"
"มันดูไม่เป็นอย่างนั้น"
(http://i.imgur.com/bPIkNHU.jpg)
"อาจต้องใช้เวลา" Melinda เช็คกระสุนปืนที่เกลี้ยงลูกโม่แล้วคลำหากระสุนสำรองในกระเป๋าที่ไม่เหลือสักนัด
"มันไม่ง่ายดายเหมือนในนิทาน"
(http://i.imgur.com/cVCJFJ9.png)
"อย่างนั้นแล้ว... ถ้าหมายถึงทางลับล่ะก็ บางทีเปียโนที่ห้องดนตรี.." Laurence พูดขึ้น
(http://i.imgur.com/uvjzIiK.jpg)
"ถ้าลูกหมายถึงการเล่นเปียโนจะเปิดทางลับได้ล่ะก็ โน้ตเพลงอยู่ที่โบสถ์โน่นแน่ะ"
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
"ห้องสมุดยังมีทางลับอีก"
พลันเสียงกรีดร้องของ Sindy ก็โหยหวนขึ้นอีกครั้ง
-
(http://i.imgur.com/1qjfY7H.jpg)
โถงห้องพักคนรับใช้มีห้องย่อย 3 ห้อง ด้านนอกห้องเป็นพื้นที่สำหรับพักผ่อนของเหล่าสาวใช้ในบ้าน หากเป็นสาวใช้น้องใหม่ที่ยังไม่มืออาชีพพอก็จะนอนรวมกันห้องหนึ่งหลายคน
ภายในห้องมองเห็น กระจกโต๊ะเครื่องแป้งที่สะท้อนภาพบางอย่าง เหมือนจะเป็นสาวใช้ที่เดินผ่านไป มองดูไปเรื่อยๆจะสะท้อนภาพสาวใช้ที่มานั่งจับกลุ่มนินทาเจ้านายเป็นปกติในแต่ละวันๆ
กระทั่งเรื่องราวมาถึงช่วงหนึ่งก็เห็นภาพหญิงสาวคนหนึ่งมาจ้องมองดูกระจก
([url]http://i.imgur.com/ym4V28A.jpg[/url])
เธอมองดู เบิกตากว้างกว่าปกติ จัดผมให้ดูเรียบร้อย จ้องมองอีก ขยิบตาโปรยเสน่ห์
แล้วชี้นิ้วมาแตะกระจก วาดรูปเป็นรอยนิ้วบางๆ
([url]http://i.imgur.com/5TPQV7l.png[/url])
(http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg)
.......
Daniel หันไปตามเสียงเรียกของใครอื่นที่ห้องสมุดแล้วก็หันมายังกระจกเพื่อมองดูมันเป็นครั้งสุดท้าย
ดวงตาของเขาเหม่อลอยเล็กๆ คล้ายกำลังคิดว่าสองคนในภาพเป็นใคร
(http://i.imgur.com/n4rZJ5P.jpg)
ห้องสมุดกว้างขวางตกแต่งเรียบง่ายด้วยหินอ่อนปูพื้นและผนังไม้ขัด
ได้กลิ่นของหนังสือตลบอบอวนในห้องนี้ ชั้นหนังสืออย่างมีระเบียบ เต็มไปด้วยหนังสือมากมายทั้งที่หายากและหาไม่ได้
มีประตูเชื่อมด้านในคล้ายจะเป็นประตูเชื่อมกับห้องทำงานเพื่อที่เอิร์ล Robert จะเข้ามาหาข้อมูลได้อย่างสะดวก
ผนังด้านหนึ่งมีกรอบแปลกๆ 3 กรอบ ซึ่ง Cecil ขยับเลื่อนเพื่อให้กลไกทำงานได้สำเร็จ เธอรู้เพราะเจ้าหญิงเคยบอกเอาไว้
มันคือความภูมิใจของฉันเลยนะที่แก้ปริศนานี้ได้
แล้วกำแพงก็พลิกเปิดเป็นทางเดินลงใต้ดิน
-
เมื่อลงมายังทางเดินใต้ดินแล้วทั้งหมดก็เร่งฝีเท้าต่อไป เส้นทางที่เขาเดินผ่านเป็นเหมือนถ้ำ ผนังซึ่งเป็นกำแพงหินตามธรรมชาติขนาบทางเดินที่แคบเข้าเรื่อยๆ
เส้นทางลาดชันเล็กน้อยแต่สามารถเดินทางได้สะดวก ไม่มีอันตรายใดขวางกั้นอีกราวกับเมื่อออกพ้นคฤหาสน์ทุกอย่างก็จบลงอย่างสมบูรณ์
"นั่นอาจเป็นอำนาจของเอิร์ลโรเบิร์ต"
"เขาต้องการขับไล่พวกเราให้ออกไปจากบ้าน แม้ตายไปแล้วก็ยังคงมีพลังอำนาจ"
"เขาหวงแหนสมบัติทุกชิ้น เพราะพวกเราอาจจะเข้าไปในห้องเก็บสมบัติและขโมยพวกมันออกมา"
"......."
"อาจจะเป็นอย่างนั้น ฉันเห็นปืนอาถรรพ์กลับไปวางที่เดิม"
"เหมือนกับทุกอย่างย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น... หรือเปล่า?"
"ทุกอย่างจบลงไปตั้งแต่เสียงของซาตานเงียบลง พวกเราแค่ถูกอัญเชิญออกมาจากบ้าน"
"หรือจะเรียกว่าถูกไสก้นออกมา?"
"....."
"เอาแต่ใจชะมัด เขาส่งจดหมายเชิญชวนพวกเราให้ไปที่นั่น ...แล้วก็ ไล่เราออกมา"
"คุณพูดเหมือนกับอยากอยู่ที่นั่นต่อ"
"ก็แค่อยากได้อะไรติดมือกลับมาบ้าง เสี่ยงตายขนาดนั้น"
"คิดว่ามันเป็นความผิดของใครที่บันดาลเรื่องบัดซบนี่ขึ้นมา?"
แล้วพวกเขาก็มาถึงทางออก
สามารถเขียนฉากจบส่วนตัวต่อได้เลย หรือจะให้ GM เขียนให้ก็ได้ (สั้นๆ และดูตามประวัติ/นิสัยใจคอตัวละคร)
-
Now Loading...
-
|_•)
-
ขอส่องหน่อยนะ (´ω`*)
-
_|-')
-
มาดูน้องง
-
รบกวนด้วยค่ะ ' '
-
.
.
.
"คิดว่ามันเป็นความผิดของใครที่บันดาลเรื่องบัดซบนี่ขึ้นมา?"
Daniel ยังคงนิ่งเงียบเหมือนเช่นทุกครั้ง
เด็กชายหันมองเส้นทางลับที่ทุกคนใช้หนีออกมา
พวกเขาซึ่งเป็นผู้รอดชีวิตกลุ่มสุดท้ายต่างเดินลัดเลาะผ่านป่านอกเขตคฤหาสน์จนมาถึงถนนเล็กๆซึ่งทางข้างหน้าเป็นสถานีรถไฟที่เชื่อมกับหมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ทว่ายังไม่ทันพ้นเขตป่า จู่ๆเด็กชายก็หยุดเดินกลางคัน ไม่ได้ตามคนอื่นๆที่นำไปก่อน
(http://i.imgur.com/XX4PTTP.jpg)
แสงจากดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆขึ้นจากขอบฟ้าย้อมผืนป่าให้กลายเป็นสีเหลืองส้มบ่งบอกว่าเข้าสู่ยามเช้าแล้ว
Daniel เริ่มพึมพำอะไรอยู่คนเดียว
วิล... ริต้า... ยังติดอยู่ในนั้น
... เขาต้องกลับไป ...
ยังไม่ทันที่ Daniel จะเดินกลับไปตามหาเพื่อนของเขาก็ถูกองครักษ์จับไหล่ไว้
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
“เธอจะไปไหน”
เด็กชายเอ่ยตอบกลับไป “วิลกับริต้า.. ต้องกลับไปช่วยพวกเขา”
Cecil ไม่เข้าใจว่า Daniel พูดถึงเรื่องอะไร ตั้งแต่ที่ได้รู้จักกับเด็กคนนี้ เธอก็เห็นเขาพึมพำคุยกับใครบางคนที่เธอมองไม่เห็นอยู่บ่อยครั้ง
“เพื่อนของเธองั้นหรือ..?” หญิงสาวเกริ่นขึ้นก่อนจะหันไปยังปากทางเข้าป่าที่เพิ่งเดินออกมา
แล้วนิ่งคิด เธอเองก็ยังคงตามหาเจ้าหญิงไม่พบเช่นกัน แต่ในตอนนี้การพาพวก Daniel ไปส่งยังที่ปลอดภัยก็เป็นสิ่งที่เธออยากจะทำให้สำเร็จลุล่วงก่อน
“แต่ที่คฤหาสต์อาจยังมีอันตราย..เธอไม่ควรกลับไปเพียงลำพัง” Cecil กล่าวเตือนและห้ามเขาให้หยุดความคิดนั้น
แต่เด็กชายก็ไม่ยอม เขาเดินดุ่มๆจะเข้าป่าอีกรอบ ทำให้ Cecil ชะงัก
“เดี๋ยว แดเนียล-- ” เสียงขององครักษ์สาวร้องขัดขึ้นแล้วเร่งฝีเท้าเดินตามไป ก่อนที่จะมีแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นตรงหน้าทั้งคู่
“...?”
Daniel และ Cecil
แสงสีฟ้าก่อตัวเป็นรูปร่างของหญิงสาวผมยาวสีทองที่ Cecil คุ้นเคยดี
(http://i.imgur.com/qsYNDrc.png)
...เจ้าหญิง Le Noir...
องครักษ์สาวยืนอึ้งอยู่สักพักก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าอีกฝ่าย หลุดมาดที่นิ่งเฉย
จ้องร่างของนายเหนือที่ตามหามานาน แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือละล่ำละลัก “องค์หญิง.. ทำไมท่านถึง..”
“ไม่คิดว่าเธอจะยังมีชีวิตรอดอยู่.. เซซิล”
หญิงสาวในชุดเดรสสีขาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มมุมปาก และคำพูดที่ดูเหน็บแนมตามนิสัย
“ฉันพาเด็กๆมาส่ง..”
เป็นฝ่าย Cecil ที่มีสีหน้างุนงงขณะ Daniel เลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ
“วิล.. ริต้า.. คุณพาพวกเขาออกมาได้”
ภาพที่องครักษ์เห็นคือเด็กชายที่ขยับเข้าไปหาเจ้าหญิงและจ้องมองความว่างเปล่า
สีหน้าที่เป็นกังวลในตอนแรกเริ่มผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัดคล้ายกับว่าเพื่อนทั้งสองกลับมาพร้อมเจ้าหญิงแล้วจริงๆ
Le Noir เล่าว่าเธอเห็นพวกเขาติดอยู่ข้างใน และเพราะคำสาปของซาตานหายไปแล้ว
เธอจึงสามารถออกมาและไปพาพวกเขากลับออกมาจากห้องพิธีกรรมได้
กล่าวคือในตอนนี้ดวงวิญญาณของเจ้าหญิงและรวมไปถึงวิญญาณของคนในคฤหาสน์ได้รับการปลดปล่อยแล้ว
(http://i.imgur.com/sdQibzj.png)
“ร่างของฉัน… อยู่ในเส้นทางลับชั้นใต้ดิน”
Le Noir เอ่ยต่ออย่างเยือกเย็นช่างแตกต่างจากเจ้าหญิงที่แสนจะเอาแต่ใจคนนั้นที่องครักษ์สาวรู้จัก
เธอได้เล่าเรื่องราวที่ Cecil ไม่เคยรับรู้จนกระทั่งหายนะได้บังเกิดขึ้น
พร้อมๆกับ Daniel ที่นิ่งฟังนายบ่าวได้พูดคุยกัน พลางงึมงำแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับเพื่อนทั้งสองของเขา
...ความจริงที่น้อยคนจะรู้...
1870 คฤหาสน์ถูกสร้าง
1880 คฤหาสน์เสร็จ คนที่อยู่มาแต่แรกจะมี แม่ครัว Sindy(สาวใช้เก่าแก่) Bob(คนขับรถ) Brad(คนเลี้ยงม้า) Erica(เด็กรับใช้เก็บมาเลี้ยง)
1885 Sindy เลื่อนเป็นหัวหน้าแม่บ้านหลังหัวหน้าแม่บ้านคนเก่าไปแต่งงาน
1890 Bob เสียชีวิตเพราะคนร้ายบุกเข้ามาขโมยของ Erica มาเป็นสาวใช้และคนขับรถ
1892 Brad เสียชีวิตเพราะกับดัก จึงเริ่มรับสาวใช้จำนวนมาก
1893 กลไก 12 เทพเจ้าถูกจัดตั้ง
1898 เจ้าหญิง Le Noir และคณะมาขอพัก
1900 เจ้าหญิง Le Noir ถูกกลไกหายสาบสูญ และไม่กี่สัปดาห์ต่อมาหายนะก็มาเยือน
1975 หรือ 75 ปีต่อมา เวลาในคฤหาสน์คล้ายกับถูกหยุดเอาไว้จนมาถึงบัดนี้ที่มีผู้มาเยือน
หลังจากหายนะได้ครอบคลุมคฤหาสน์
ห้วงเวลาของทุกคนก็ถูกคำสาปหยุดเอาไว้ ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณหรือแม้กระทั่งมนุษย์เพียงหนึ่งเดียวนั้นซึ่งก็คือองครักษ์สาว
Cecil นิ่งอึ้งไปกับความจริงทั้งหมด ทั้งเรื่องการตายของเจ้าหญิง ช่วงเวลาที่ถูกหยุดไว้มาตลอด 75 ปี
เธอก้มหน้าคล้ายพยายามทำใจ ก่อนจะเอ่ยต่อเพราะเพิ่งสังเกต
“...อัญมณีของท่านหายไป...”
Le Noir แตะปกเสื้อซึ่งควรจะมีอัญมณีสีฟ้าซึ่งเป็นเครื่องรางของราชวงค์ประดับอยู่ แต่ตอนนี้มันไม่มีอยู่แล้ว
“เปล่า ฉันให้มันไปกับชายคนหนึ่ง เธอน่าจะรู้จักเขานะ” เจ้าหญิงยิ้มพราย ดวงตาเป็นประกายอย่างรู้สึกชอบใจ
“คุณหมอคนนั้น”
ก่อนที่ Cecil จะเอ่ยอะไรต่อ เจ้าหญิงก็พูดขัดขึ้น “รีบลุกเถอะ พวกเธอยังต้องไปต่อ พ่อหนุ่มน้อยคนนี้ก็ด้วย” เธอหันมาหา Daniel
“หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล หวังว่าพวกเธอจะโชคดี”
“แล้วก็เธอด้วย องครักษ์ของฉัน คงไม่นั่งอมทุกข์อยู่อย่างนี้ตลอดไปหรอกใช่ไหม”
“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนแบบนั้น” เจ้าหญิงหัวเราะเบาๆยกมือสัมผัสใบหน้าของ Cecil แผ่วเบาก่อนจะละออกมา
เธอเชิดหน้าเล็กน้อยแล้วสะบัดผมหนึ่งครั้ง Le Noir ดูไม่ได้มีท่าทางโกรธเคือง แถมยังพูดให้ Cecil ได้คิดตาม
Cecil ที่ยังนั่งชันเข่ากับพื้นมีท่าทางที่หนักใจจนกระทั่งเธอค่อยๆลุกขึ้น สีหน้าเหมือนร้องไห้เพียงแวบเดียว
ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆขับไล่น้ำตาที่เธอไม่ได้ต้องการในตอนนี้ คล้ายตัดสินใจได้ในที่สุด
อย่างไรก็ตามหน้าที่ของเธอได้ลุล่วงแล้ว แม้จะรู้สึกผิดที่ไม่สามารถช่วยเจ้าหญิงได้ก็ตามที
“องค์หญิง เราจะได้พบกันอีกหรือไม่...”
เป็นทีเจ้าหญิงที่ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรอีก นอกจากส่งรอยยิ้มบอกลาให้ทั้งคู่เป็นครั้งสุดท้าย
...สักวัน.. ในสักวัน...
สิ้นคำที่ดังสะท้อนผืนป่า ร่างโปร่งใสของเจ้าหญิง Le Noir ก็หายไป พร้อมกับแสงสีฟ้าเรืองรอง
.
.
.
(http://i.imgur.com/8fcnFns.jpg)
หลังจากแยกจากเจ้าหญิงทั้ง Cecil และ Daniel ก็มารวมตัวกับทุกคนที่สถานีรถไฟ ท่ามกลางผู้โดยสารที่เดินขวักไขว่อย่างรวดเร็ว
(http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg)
“คุณมากับเราได้... วิลบอก”
เสียงของเด็กชายเอ่ยชวนขณะขึ้นรถไฟตู้สุดท้าย
“ขอบคุณ.. แต่ฉันยังต้องเดินทางไปอีกเส้นทางหนึ่ง” เธอหันไปยังรถไฟอีกขบวน
“คุณจะไปที่ไหน..? ริต้าถาม”
“ฉันจะกลับฝรั่งเศส”
แม้กาลเวลาจะผ่านไป 70 กว่าปี แต่เธอก็ยังยืนกรานจะกลับไปรายงานเรื่องของเจ้าหญิงและเลดี้หญิงสาวผู้พี่ของนาง ซึ่งมันดูเป็นไปไม่ได้ที่คนในวังจะเชื่อ ทั้งเรื่องคำสาปของคฤหาสน์ และอายุที่แท้จริงของตัว Cecil เอง แต่องครักษ์บอกว่าเธอจะพยายามดู
“ลาก่อน ..แดเนียล ขอให้โชคดี”
Cecil ยิ้มให้จางๆ ก่อนที่ขบวนรถจะค่อยเคลื่อนไปข้างหน้า
เด็กชายยกมือขึ้นโบกๆให้เธอ พลางครุ่นคิดอะไรในใจขณะเฝ้ามององครักษ์สาวที่ยังอยู่ตรงสถานีจนลับสายตาไป
... เรื่องราวที่ผ่านมา มันช่างแปลกประหลาด ...
เขาสัญญากับตัวเองว่าจะนำความทรงจำชวนพิลึกเหล่านี้กลับไปเล่าให้คุณตาฟัง
Daniel มุ่งหน้าสู่เส้นทางกลับบ้านได้อย่างปลอดภัย
.
.
.
END
-
--- บทส่งท้าย ---
หลังจากเรื่องราวที่แสนวุ่นวายในคฤหาสน์ต้องสาปแห่งนั้น
วันเวลาก็หมุนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
.
.
.
2 ปีต่อมา
(http://i.imgur.com/zXgSvjl.jpg)
Daniel ผลุบออกมาจากกองหนังสือท่วมหัวเมื่อเขาพบหนังสือที่ต้องการแล้ว
(http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg)
“เล่มนี้นายอ่านแล้วไม่ใช่เหรอวิล.. ฉันว่าริต้าอยากอ่านเล่มนั้นมากกว่า”
เด็กหนุ่มพึมพำกับเพื่อนของเขาท่ามกลางความเงียบภายในห้องหนังสือของคุณตา
มือหยิบจับหนังสือเรื่องขนหัวลุก และนิทานสยองขวัญออกมาอ่านให้เพื่อนทั้งสองฟังด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมา...
Daniel ในวัย 16 ปียังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายเหมือนเช่นทุกวัน เขายังคงไม่ไปโรงเรียน
แม้จะมีคุณพ่อคุณแม่รวมทั้งคุณครูจากโรงเรียนมัธยมใกล้บ้านพยายามมาชักชวนและโน้มน้าวให้เขาไปเรียนและรู้จักการเข้าสังคม
แต่ Daniel ก็มักจะปฏิเสธและไม่สนใจ ตอนนี้เขามีวิลกับริต้าเพื่อนของเขาก็พอแล้วนี่นา
.
.
.
เด็กหนุ่มหวนนึกถึงเรื่องราวเมื่อสองปีก่อน
คำสาป สัตว์ประหลาด ภูติผีวิญญาณที่เขาเจอในบ้านหลังนั้น
ประสบการณ์ที่เขาพบเจอมันช่างแตกต่างจากการรับรู้จากหน้าหนังสือ นั่นทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก
... โรงเรียน ...
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยคิดถึงเรื่องที่ตัวเองต้องไปโรงเรียน
อาจเพราะมีกำแพงบางอย่างที่ยังขวางเขาไว้กับมันอยู่
ใครๆก็รู้ว่า Daniel ไม่ชอบเข้าสังคม เขามักจะอยู่ตัวคนเดียวและพึมพำพูดอะไรแปลกๆชวนให้พวกผู้ใหญ่รอบข้างเขาเอือมระอา
แน่นอนว่าเจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจนัก จะว่าชินแล้วก็คงใช่
.
.
.
หรือไม่ก็เพราะ ไม่มีอะไรที่ทำให้เขาสนใจได้อย่างเรื่องราวในคฤหาสน์หลังนั้น
เสียงเรียกของคุณตาข้างนอกห้องหนังสือทำให้เขาตื่นจากภวังด์
“รออยู่นี่นะ..” Daniel หันไปเอ่ยกับความว่างเปล่าข้างตัวก่อนจะลุกขึ้นออกไปหาคุณตา
“เรียกผมเหรอ..” เขาเอ่ยถามญาติผู้ใหญ่ที่ดูแลเขามาตลอด แววตาของคุณตาทอประกายอบอุ่นก่อนจะตอบเขาว่ามีคนมาหา
“....?” ใครกันนะ เขาคิดในใจ
ก่อนที่จะพบกับใครบางคนที่คุ้นตา... อยู่หน้าประตูบ้าน
หญิงสาวขยับมาหาเขา เธอดูไม่แตกต่างจากเดิมมากนัก
แต่เพราะมุมมองจากสายตาที่เปลี่ยนไปตามส่วนสูงทำให้เขาไม่ต้องเงยหน้ามองเธอเวลาคุยมากเหมือนแต่ก่อน
“ได้ยินว่าที่นี่มีเด็กไม่ไปโรงเรียน”
(http://i.imgur.com/6q0o00Q.jpg)
(http://i.imgur.com/7EChn1A.jpg)
Cecil เอ่ยทักหน้านิ่ง “เธอเองเหรอ ?”
ไม่นานอดีตองครักษ์สาวก็ส่งยิ้มให้กับเด็กหนุ่มที่ไม่ได้พบกันนาน
Cecil บอกว่าตอนนี้เธอเป็นคุณครูสอนฝรั่งเศสที่โรงเรียนมัธยมใกล้ๆกับบ้านของเขานี่เอง
ไม่ทันที่วิลหรือริต้าในจิตนาการของเขาจะออกมาถามไถ่สารทุกขุ์สุกดิบของ Cecil ว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
หญิงสาวก็เอ่ยขัดขึ้นอย่างเข้มงวด มือควงแฟ้มประหนึ่งถือโล่พร้อมต่อสู้
“โรงเรียนเป็นที่ๆดีนะ ที่นั่นจะสอนให้เธอรู้จักสิ่งต่างๆ มันอาจยากหน่อยในช่วงแรก.. แต่มันจะเป็นประสบการณ์ที่มีค่า ซึ่งเธอจะต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง”
Cecil กำมือเงยหน้ามองฟ้าอย่างมุ่งมั่น ขณะที่ Daniel ค่อยๆปลีกตัวกลับเข้าบ้านเมื่อรู้สึกว่ามีภัย(?)มาเยือน--
แต่หญิงสาวไวกว่า เธอคว้ามือของเขาไว้แล้วจับลากออกมา
“เดี๋ยว...”
Cecil ไม่ได้ฟังคล้ายจะตัดสินใจแล้วว่าจะช่วย Daniel Richard ทลายกำแพงนั้นอย่างไม่ยอมแพ้
เด็กหนุ่มที่ดึงตัวเองจากการเกาะกุมของเธอไม่สำเร็จก็หันไปขอความช่วยเหลือจากคุณตา
ก่อนจะหันไปทางเพื่อนๆในจินตนาการของเขาทั้งสอง
“วิล.. ริต้า...”
ช่วยด้วยยยยยยยยยยยย
.
.
.
OMAKE END