-
ข้อมูลปกปิด
-
สำรองพื้นที่
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
'อีกอย่าง.. Hermes เป็นคนให้พิณแก่ Apollo นี่นะ'
เขาคิดแทรกในใจเงียบๆ ถ้ารูปปั้นมันขยับได้ ทั้ง Apollo และอาจพ่วงด้วย Hermes คงมาตามทวงคืนไปแน่ เขานึกขำแห้งๆในใจ
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
ใน Turn นี้จะยกเลิกการ Move Explore และ Flee
ผู้เล่นจะ Move ได้ตลอดเวลาหากจุดนั้นไม่มีอะไรขัดขวาง โพสละ 1 จุด
ไม่จำเป็นต้อง Explore ก็สำรวจได้ทุกอย่าง โพสละ 1 อย่าง
ไม่มีคำสั่ง Flee แต่สามารถหลบหนีจากอสูรกายได้โดยยอมถูกโจมตีฟรี 1 ครั้ง
ไม่ต้อง Hide ก็ได้ เริ่มได้
-
"นายจะออกไปไหม?" เขาเอ่ยถามคีแรนพลางมองไปทางประตู
"...ฉันน่ะ อยากเห็นสมบัติโบราณแสนเลอค่าตามที่เขียนไว้ในจดหมาย เพราะฉะนั้น-- คงอยู่สำรวจต่ออีกหน่อย" เขาเว้นช่วงไปนิดนึง ราวกับกำลังคิดตัดสินใจให้แน่ชัดกับตัวเอง
ถึงจะบอกว่าสำรวจก็เถอะ แต่ก็ไม่รู้จะไปทางไหนก่อนดี
"..พูดถึงห้องเก็บสมบัติ ก็คงเก็บซ่อนไว้ในทางใต้ดิน เก็บในช่องทางลับ หรือไม่ก็.. น่าจะไว้ใกล้ๆตัว อย่างชั้น2ใกล้ห้องนอนสินะ" เขาลองคิดดูจากความเป็นไปได้ เพราะยังไม่เคยเห็นแผนที่ของคฤหาสน์หลังนี้เลยบ้าจริง
-
Kieran เงี่ยหูฟังเสียงคำรามจากข้างนอก
(http://i.imgur.com/dEef2MM.jpg)
"ถ้าหนีออกไปตอนนี้คงเจอลูกหมาขย้ำแน่"
เขากลั้วหัวเราะ และไม่ได้ตอบ Laurence ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป
"หืม... ห้องเก็บสมบัติของท่านเอิร์ลสินะ"
Kieran พึมพำแล้วควักม้วนกระดาษบางอย่างโยนส่งให้ชายหนุ่ม "เอ้า รับ"
(http://i.imgur.com/arBjJLv.jpg)
(สำเนา) แผนผัง ชั้น 2
(http://i.imgur.com/4EDnGHL.jpg)
(สำเนา) แผนผัง ชั้น 1
(http://i.imgur.com/lmtXF3D.jpg)
(สำเนา) แผนผัง ชั้นใต้ดิน
"ฉันไปแฮปมาจากห้องสมุด" เขาว่ายิ้มๆ
-
ยังไม่ทันที่ Laurence จะรับแผนที่ไปดู.....
(http://i.imgur.com/TtmRpgy.png)
หญิงสาวที่ชื่อ Rabian จงใจเล็งปืนใส่ตัวเองเพื่อฆ่าตัวตายอีกรอบ แต่ปืนอาถรรพ์หาได้เชื่อฟังไม่
มันเบี่ยงไปทางผู้คนมากมายที่ยืนอยู่ในโถงแทน...
กระสุนลั่นไกใส่ Laurence โดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัว 3 damage
(http://i.imgur.com/cVCJFJ9.png)
!!?
Kieran ที่อยู่ข้างๆเห็นอีกคนโดนยิงเต็มสองตาหันควับไปทางหญิงสาวคนนั้น มือชักปืนลูกซองขึ้นมา
-
"บ้าชะมัด..."
เขาสบถ รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด
ก่อนจะหยิบกล่องพยาบาลมารักษาตัวเอง 2 ครั้ง (+2HP)
"ปืน..มันขยับเองเรอะ.."
เขาไม่ได้ปรามคีแรนแต่อย่างใด ถือว่าโดนทำร้ายอ่ะ(...)
-
Laurence เห็นหญิงสาวคนนั้นหันปืนยิงอัดหัวตัวเอง
แล้วเธอก็ล้มลงไปด้วยอาการโคม่า เอวัง...
(http://i.imgur.com/dEef2MM.jpg)
"หล่อนคงเห็นภาพหลอน คฤหาสน์นี้ทำให้คนเป็นบ้า"
Kieran ยักไหล่แล้วลดปืนลง
"และกระเป๋าพยาบาลน่ะ นายใช้ๆไปให้หมดเหอะ"
เขาแนะนำพลางโบกม้วนแผนที่ในมือที่ Laurence ยังไม่ทันได้ดูสักที
-
ตอนแรกเขาลังเล เพราะตั้งใจจะทิ้งไว้เผื่อมีใครบาดเจ็บอีก
แต่สุดท้ายก็ใช้กล่องพยาบาลที่เหลือให้หมดไป (+1HP)
ก่อนจะรับแผนที่มาดู
"ฮืมม... ห้องเก็บสมบัติอยู่ชั้น2ใกล้ห้องนอนจริงด้วย-- แต่ฉันว่าน่าจะเข้าไปไม่ได้ง่ายๆหรอก ล็อคแน่ๆ"
เขามั่นใจจุดนี้มาก(...)
ก่อนสายตาจะไปมองที่ชั้นใต้ดิน "..ชั้นใต้ดินงั้นเหรอ"
"...ไปดูห้องเก็บสมบัติก่อนก็แล้วกัน"
ว่าพลางลุกขึ้น
Move
- บันไดขึ้นชั้นสอง
-
โถงกลาง ชั้น 2
(http://i.imgur.com/kaJibgU.jpg)
โถงบันไดโอ่อ่างดงามปูพรมสีแดงสดตัดกับพื้นบันไดไม้สีน้ำตาลเข้มดูสวยเด่นแปลกตาในความมืดสลัว
สองฝั่งหัวบันไดมีเชิงเทียนให้ความสว่างที่น้อยนิดคล้ายจะมีไว้เพื่ออวดความงดงามของเชิงเทียนทองคำเท่านั้น
มันพาคุณขึ้นมายังโถงกลางของชั้นสอง
จุดสำรวจ
- ไม่มี
ทางไปต่อ
- บันไดลงชั้น 1
- ห้องเก็บสมบัติ
- โถงทางเดินซ้าย
- โถงทางเดินขวา
Kieran เดินตามเขาขึ้นมา ยกปืนพาดบ่าพลางมองรอบๆ
ไม่มีพวกอสูรกายแถวนี้ แต่ยังมีร่องรอยของคราบเลือดและเห็นลูกธนูเงินปักอยู่บนผนัง คล้ายมีใครบางคนกำจัดพวกมันไปหมดแล้ว
-
ลอเรนซ์มองตามคราบเลือดและลูกธนูเงินที่ปักอยู่บนผนัง
และคิดว่าพอขึ้นไปข้างบนอาจจะเจอเจ้าของผลงานพวกนี้ก็ได้
Move
- ห้องเก็บสมบัติ
-
ห้องเก็บสมบัติ
(http://i.imgur.com/U3fcy48.jpg)
ห้องเก็บสมบัติมีโถงทางเข้า 3 ทาง แต่ด้านในมีทางเดินวกวนและซ้อนด้วยโถงอีกชั้นหนึ่ง
ดูจากการตกแต่งแล้วธรรมดามากจนไม่เหมือนห้องเก็บสมบัติ ทางเข้ามีข้าวของทั้งที่ดูมีราคาและของเหลือใช้วางกองไว้
นอกจากรูปภาพ 12 เทพเจ้าแห่งโอลิมปัสที่ตกแต่งเอาไว้อย่างไม่เข้าใจจุดประสงค์ก็เห็นจะมีเพียงประตูเหล็กบานใหญ่ตรงหน้า
ช่องระหว่างบานประตูมีรูทรงกลมเป็นช่องเท่ากำปั้นเด็ก 3 รูเรียงกัน เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้ว
จุดสำรวจ
- ประตูบานใหญ่
ทางไปต่อ
- บันไดลงชั้น 1
- โถงกลาง ชั้น 2
- โถงทางเดินซ้าย ชั้น 2
- โถงทางเดินขวา ชั้น 2
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
Laurence พบองครักษ์ Cecil ยืนอยู่ที่นี่ เธอกำลังยืนพิจารณาประตูบานใหญ่
-
สำรวจ
- ประตูบานใหญ่
เป็นห้องเก็บสมบัติที่ใหญ่มากๆเมื่อดูจากขนาดประตู
เขาเหลือบมองหญิงสาวที่กำลังพิจารณาประตูบานใหญ่เช่นกัน
-
เป็นประตูเหล็กบานใหญ่ ช่องระหว่างบานประตูมีรูทรงกลมเป็นช่องเท่ากำปั้นเด็ก 3 รูเรียงกัน เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 2 นิ้ว
"วัตถุทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสองนิ้ว" องครักษ์สาวบอกถึงสิ่งที่ต้องหามาใส่มัน
"คุณเคยเห็นของที่คล้ายๆแบบนี้หรือเปล่า"
-
"ไม่เลย..." เขามุ่นคิ้วพลางนึกถึงสถานที่ต่างๆที่เคยสำรวจ
"ท่านเอิร์ลน่าจะเก็บไว้กับตัวหรือเปล่านะ?"
เขากางแผนที่แล้วมองแปลนของคฤหาสน์ พลางนึกถึงความความเป็นไปได้ต่างๆนาๆ
-
([url]http://i.imgur.com/KWLGndf.png[/url])
"วัตถุทรงกลมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสองนิ้ว" องครักษ์สาวบอกถึงสิ่งที่ต้องหามาใส่มัน
"คุณเคยเห็นของที่คล้ายๆแบบนี้หรือเปล่า"
"มั้งนะ"
ทันที่บาทหลวง Pooto มาถึง เขาก็หยิบลูกแก้ว 5 ลูกออกมาพิจารณา
(http://i.imgur.com/uvjzIiK.jpg)
บาทหลวงหนุ่มเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูเหล็กบานใหญ่ มันมีช่องทรงกลมอยู่ 3 ช่อง ซึ่งลูกแก้วที่เขานำมาสามารถใส่ได้ครบพอดี
Pooto วางลูกแก้วลงช่องแต่ละช่อง แล้วขยับออกมา มือหนึ่งยกแก้วจิบไวน์รอดูผลงาน
คลิ๊ก...
มีเสียงกลไกปลดล็อคและกลอนสะบั้นแทบจะพร้อมๆกัน
ประตูบานใหญ่ส่องแสงเป็นประกายและค่อยๆเปิดออก เผยให้เห็นแสงสีทองสาดส่องออกมาจากภายในห้อง...
ห้องเก็บสมบัติเปิดออกแล้ว
จบ Turn 11
และเข้าสู่ Turn 12 (เริ่ม 03.00 - 07.00 น.)
-
(http://i.imgur.com/oDUVeMq.jpg)
เบื้องหน้าของทุกคนคือห้องที่คล้ายเขาวงกตทางใต้ดินซึ่งอาบด้วยแสงสีทองตกกระทบตามเหลี่ยมมุมต่างๆจากชิ้นส่วนทองคำที่ประดับตกแต่ง
มันช่างเป็นรสนิยมที่แปลกประหลาดของเจ้าบ้าน ความกลัวที่จะมีใครก็ตามเข้ามาขโมยสมบัติที่เขาหวงแหนจนต้องสร้างวงกตล้อมโถงเก็บสมบัติเอาไว้
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
"ฉันรู้มาจากเจ้าหญิงว่าทางลับที่วกวนนี้มีเพียงท่านเอิร์ลและสาวใช้คนสนิทเท่านั้นที่รู้เส้นทาง"
มีเส้นทางเพียงหนึ่งเดียว ไม่มีคำใบ้อะไรทั้งนั้น เจ้าบ้านคงไม่บ้าพอจะสร้างคำใบ้ให้ผู้ที่เข้ามาที่นี่ค้นหาสมบัติของเขาได้ง่ายๆ
ขณะที่ทุกคนกำลังไตร่ตรองอยู่บางสิ่งบางอย่างก็โผเข้ามา
(http://i.imgur.com/JK1td2x.jpg)
แม่บ้าน Sindy
Cecil น้าวสายธนูเงินทันที
เลือก
- บุกเข้าห้องสมบัติ
- ช่วย Cecil
*หาก Cecil เสียชีวิตจบเกมทันทีแบบ Normal End
-
- ช่วย Cecil
ลอเรนซ์ชักปืนขึ้นมาในท่าเตรียมยิง แต่ยังไม่ได้ยิงออกไป
"!? นั่นมัน---" เขาเหงื่อตก ประเภทวิญญาณ!?
(คีแรนคุงเข้ามาด้วยไหมอ่ะคะ(...))
"ให้ตายสิ..." เขามุ่นคิ้ว
"..กระสุนของฉันคงทำอะไรพวกประเภทวิญญานไม่ได้แหง"
เขาไม่เคยยิงผีมาก่อน ไอ้ตัวก่อนหน้านี้ก็ไม่ทันจะได้ลองยิงเลย(...)
-
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
"ไม่ใช่วิญญาณ มันมีกายหยาบ" Cecil บอกแล้วปล่อยลูกศรพุ่งออกไป
เนื่องจากตลอดทางหล่อนใช้ Struggle ไปจน AP หมดจึงปกติ โอกาส 50%

Rolled 1d10 : 4, total 4
-
"เข้าใจล่ะ...!" เมื่อได้ฟังดังนั้น เขาจึงเล็งยิงไปยังแม่บ้านซินดี้ทันที โดยใช้ Struggle
(มองเจ้าพ่อเต๋า....)
-
http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2220.msg203913#msg203913 (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=2220.msg203913#msg203913)
-
Best End
-
ภาพที่ Cecil เห็นก็คือ หญิงสาวที่พุ่งเข้าไปเสียบกริชเข้าที่หน้าผากของอสูรกายตัวใหญ่ที่น่ากลัว
มันร้องออกมาอย่างโหยหวนก่อนที่จะถูกปิดฉากด้วยธนูเงินดอกสุดท้าย
ร่างของมันลุกเป็นไฟสีน้ำเงิน ถูกเผาไหม้อย่างทุรนทุราย มือสองข้างปัดป่ายไปมาพร้อมเสียงที่หวีดจนแทบจะฉีกแก้วหูทุกคน
บาทหลวงหนุ่มเอาสร้อยกางเขนออกมากุมแล้วมองดูมันอย่างสงบ ภาพที่ทุกคนเห็นเหมือนกันก็คือไอมืดที่สาดและลอยออกมาจากร่างนั้นพร้อมเสียงหัวเราะอย่างเจ็บแค้น
และก่อนที่เพดานของห้องพิธีกรรมจะพังถล่มลงมา คนสุดท้ายที่หนีออกมาได้ทันอย่างเหลือเชื่อก็คือ Danial
([url]http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg[/url])
"เดี๋ยวก่อน วิลกับริต้ายังอยู่ในนั้น พวกเขาช่วยผม"
ไม่มีใครฟังเขา Cecil เป็นคนแบกเขาวิ่งไล่ตามกลุ่มนำไปโดยมี Keiran รั้งท้ายบ้าง
พวกเขาจะต้องรีบออกไปจากคฤหาสน์ก่อนที่มันอาจจะถล่มลงมา
(http://i.imgur.com/2J1wd4W.png)
Sheryl Rockwood อดีตนักสำรวจพุ่งตัวออกนำทุกคนไปยังบันไดทางขึ้น วิ่งนำขึ้นไปจนถึงหัวบันไดแล้วจ้วงแทงแมงมุมยักษ์เพื่อนยากที่ตกลงมาขวางทาง
มีสีดำที่เธอถือแม้จะทำให้เธออยู่ในสถานะต้องสาปแต่ก็ช่วยให้เธอแข็งแกร่งไร้เทียมทานตราบอำนาจของอริร้ายยังคงสยบใต้อำนาจของมีด
อสูรกายสาวใช้อีกตัวถูกมีดฟันหัวหลุด Sheryl หันไปร้องบอกทุกคนว่าทางสะดวก แต่เงาร่างบางอย่างก็ถาโถมเข้าใส่สาวนักสำรวจที่คลาดสายตาจากปากทางออกของห้องเก็บไวน์ไปเพียงเสี้ยววินาที
(http://i.imgur.com/U7eGbXH.jpg)
อสูรกายที่ดูแตกต่างออกไป มันน่าหวาดผวายิ่งกว่าที่ผ่านมา
หมดเวลาของคุณแล้ว แบรด
ศรเงินยิงขึ้นมาจากหัวบันไดพุ่งผ่านร่างนั้นที่กำลังสลายไปเป็นควันสีดำ Cecil ก้าวขึ้นมาแล้วดึงมืออีกคนตามมาติดๆ
(http://i.imgur.com/DL8jkky.jpg)
มาถึงโถงทางออกพบเพียงความว่างเปล่าราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น กลไกรูปปั้นเทพเจ้าได้หยุดทำงาน ประตูบานใหญ่ก็ปิดลง
(http://i.imgur.com/0h3EWb2.png)
"ให้มันได้งี้สิ" Ron ทุบประตูแล้วเหลือบมองไปยังปืนคาบศิลาที่เตะตาประดับบนผนัง
"อย่าไปแตะนะ!" ใครคนหนึ่งร้องห้ามเขาแล้วหันไปถามอีกสองสามคนว่าเอายังไง
"คำสาปน่าจะสูญสลายไปแล้วสิ"
"มันดูไม่เป็นอย่างนั้น"
(http://i.imgur.com/bPIkNHU.jpg)
"อาจต้องใช้เวลา" Melinda เช็คกระสุนปืนที่เกลี้ยงลูกโม่แล้วคลำหากระสุนสำรองในกระเป๋าที่ไม่เหลือสักนัด
"มันไม่ง่ายดายเหมือนในนิทาน"
(http://i.imgur.com/cVCJFJ9.png)
"อย่างนั้นแล้ว... ถ้าหมายถึงทางลับล่ะก็ บางทีเปียโนที่ห้องดนตรี.." Laurence พูดขึ้น
(http://i.imgur.com/uvjzIiK.jpg)
"ถ้าลูกหมายถึงการเล่นเปียโนจะเปิดทางลับได้ล่ะก็ โน้ตเพลงอยู่ที่โบสถ์โน่นแน่ะ"
(http://i.imgur.com/KWLGndf.png)
"ห้องสมุดยังมีทางลับอีก"
พลันเสียงกรีดร้องของ Sindy ก็โหยหวนขึ้นอีกครั้ง
-
(http://i.imgur.com/1qjfY7H.jpg)
โถงห้องพักคนรับใช้มีห้องย่อย 3 ห้อง ด้านนอกห้องเป็นพื้นที่สำหรับพักผ่อนของเหล่าสาวใช้ในบ้าน หากเป็นสาวใช้น้องใหม่ที่ยังไม่มืออาชีพพอก็จะนอนรวมกันห้องหนึ่งหลายคน
ภายในห้องมองเห็น กระจกโต๊ะเครื่องแป้งที่สะท้อนภาพบางอย่าง เหมือนจะเป็นสาวใช้ที่เดินผ่านไป มองดูไปเรื่อยๆจะสะท้อนภาพสาวใช้ที่มานั่งจับกลุ่มนินทาเจ้านายเป็นปกติในแต่ละวันๆ
กระทั่งเรื่องราวมาถึงช่วงหนึ่งก็เห็นภาพหญิงสาวคนหนึ่งมาจ้องมองดูกระจก
([url]http://i.imgur.com/ym4V28A.jpg[/url])
เธอมองดู เบิกตากว้างกว่าปกติ จัดผมให้ดูเรียบร้อย จ้องมองอีก ขยิบตาโปรยเสน่ห์
แล้วชี้นิ้วมาแตะกระจก วาดรูปเป็นรอยนิ้วบางๆ
([url]http://i.imgur.com/5TPQV7l.png[/url])
(http://i.imgur.com/6ovoDB7.jpg)
.......
Daniel หันไปตามเสียงเรียกของใครอื่นที่ห้องสมุดแล้วก็หันมายังกระจกเพื่อมองดูมันเป็นครั้งสุดท้าย
ดวงตาของเขาเหม่อลอยเล็กๆ คล้ายกำลังคิดว่าสองคนในภาพเป็นใคร
(http://i.imgur.com/n4rZJ5P.jpg)
ห้องสมุดกว้างขวางตกแต่งเรียบง่ายด้วยหินอ่อนปูพื้นและผนังไม้ขัด
ได้กลิ่นของหนังสือตลบอบอวนในห้องนี้ ชั้นหนังสืออย่างมีระเบียบ เต็มไปด้วยหนังสือมากมายทั้งที่หายากและหาไม่ได้
มีประตูเชื่อมด้านในคล้ายจะเป็นประตูเชื่อมกับห้องทำงานเพื่อที่เอิร์ล Robert จะเข้ามาหาข้อมูลได้อย่างสะดวก
ผนังด้านหนึ่งมีกรอบแปลกๆ 3 กรอบ ซึ่ง Cecil ขยับเลื่อนเพื่อให้กลไกทำงานได้สำเร็จ เธอรู้เพราะเจ้าหญิงเคยบอกเอาไว้
มันคือความภูมิใจของฉันเลยนะที่แก้ปริศนานี้ได้
แล้วกำแพงก็พลิกเปิดเป็นทางเดินลงใต้ดิน
-
เมื่อลงมายังทางเดินใต้ดินแล้วทั้งหมดก็เร่งฝีเท้าต่อไป เส้นทางที่เขาเดินผ่านเป็นเหมือนถ้ำ ผนังซึ่งเป็นกำแพงหินตามธรรมชาติขนาบทางเดินที่แคบเข้าเรื่อยๆ
เส้นทางลาดชันเล็กน้อยแต่สามารถเดินทางได้สะดวก ไม่มีอันตรายใดขวางกั้นอีกราวกับเมื่อออกพ้นคฤหาสน์ทุกอย่างก็จบลงอย่างสมบูรณ์
"นั่นอาจเป็นอำนาจของเอิร์ลโรเบิร์ต"
"เขาต้องการขับไล่พวกเราให้ออกไปจากบ้าน แม้ตายไปแล้วก็ยังคงมีพลังอำนาจ"
"เขาหวงแหนสมบัติทุกชิ้น เพราะพวกเราอาจจะเข้าไปในห้องเก็บสมบัติและขโมยพวกมันออกมา"
"......."
"อาจจะเป็นอย่างนั้น ฉันเห็นปืนอาถรรพ์กลับไปวางที่เดิม"
"เหมือนกับทุกอย่างย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น... หรือเปล่า?"
"ทุกอย่างจบลงไปตั้งแต่เสียงของซาตานเงียบลง พวกเราแค่ถูกอัญเชิญออกมาจากบ้าน"
"หรือจะเรียกว่าถูกไสก้นออกมา?"
"....."
"เอาแต่ใจชะมัด เขาส่งจดหมายเชิญชวนพวกเราให้ไปที่นั่น ...แล้วก็ ไล่เราออกมา"
"คุณพูดเหมือนกับอยากอยู่ที่นั่นต่อ"
"ก็แค่อยากได้อะไรติดมือกลับมาบ้าง เสี่ยงตายขนาดนั้น"
"คิดว่ามันเป็นความผิดของใครที่บันดาลเรื่องบัดซบนี่ขึ้นมา?"
แล้วพวกเขาก็มาถึงทางออก
สามารถเขียนฉากจบส่วนตัวต่อได้เลย หรือจะให้ GM เขียนให้ก็ได้ (สั้นๆ และดูตามประวัติ/นิสัยใจคอตัวละคร)
-
Now Loading...
-
//มาดู
-
อยากให้ GM เป็นคนเขียนฉากจบน่ะค่ะฮือ55 /บิดม้วน
รบกวนด้วยนะคะ U U,,
-
|_•)
-
"คิดว่ามันเป็นความผิดของใครที่บันดาลเรื่องบัดซบนี่ขึ้นมา?"
... นั่นสินะ ...
Laurence คิดตามเล็กน้อยแต่เขาก็ไม่ได้ตอบคำถามนั้น เพราะมัวแต่จ้องข้าวของในมือ
(http://i.imgur.com/8fcnFns.jpg)
กระทั่งออกจากตัวคฤหาสน์พร้อมคนอื่นๆจนถึงสถานีรถไฟเพื่อเข้าเมือง เขาก็ยังจ้องไม่เลิก..
ตรีศูลทองคำ... โล่ทองคำ...
....พิณทองคำ...
(http://i.imgur.com/cVCJFJ9.png)
ชายหนุ่มนักศึกษายิ้มมองสมบัติทั้งสามชิ้นที่หยิบออกมาจากคฤหาสน์ด้วยดวงตาวาววับ มันคงช่วยไม่ได้
ใครจะทนไม่ต้องมนต์สะกดจากประกายสีทองอร่ามชวนให้เคลิ้มฝันนี่ได้กันล่ะ
ไม่คิดมาก่อนเลยว่าข้อความสั้นๆในจดหมายของท่านเอิร์ล จะนำพาเขาให้มาพบเจอเรื่องราวต่างๆมากมาย
แถมได้ชมสมบัติโบราณที่เลอค่าตามที่จดหมายนั่นบอกมาจริง ถึงจะมีของแถมอย่างอื่นที่อันตรายอย่างคำสาปและพวกปีศาจจนแทบเอาชีวิตไม่รอดก็เถอะ
แม้จะน่าเสียดายที่หยิบคว้าสมบัติออกมาได้ไม่ทั้งหมด แต่เพียงได้เห็นสมบัติที่ล้ำค่าเหล่านั้นชายหนุ่มก็พอใจแล้ว
เขาหมายมั่นว่าจะเก็บภาพความทรงจำเกี่ยวกับเพื่อนำกลับไปวาดลงบันทึกเก็บไว้
"หืม.. ของพวกนี้คงไม่ติดสาปแน่นะ"
เป็นเสียงของ Kieran ที่เดินตามหลังมาหยุดยืนหน้าโบกี้ขบวนสุดท้ายก่อนจะจงใจพูดหยอกเล่น
ให้ Laurence ขวัญผวาหันควับกลับมามองตรีศูลทองคำในมือที่ถูกห่อในผ้าไว้อย่างดี เพื่อไม่ให้เด่นสะดุดตามากเกินไป
ไม่หรอกน่า.. มั้งนะ..
อย่างน้อยอาวุธกับโล่พวกนี้ก็เคยช่วยเขาสู้กับซาตานมาแล้วเชียวนะ !
Laurence ล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ทสีแดงประจำตัวขณะที่มองทิวทัศน์รอบข้างอันพลุ่งพล่าน รู้สึกโล่งใจที่จะได้กลับบ้านเสียที
ชายหนุ่มก้าวขาขึ้นขบวนรถไฟ กวาดสายตามองหาที่นั่ง แต่แล้วเขาก็ต้องชะงักเท้าเมื่อเสียงก้าวเดินของใครบางคนข้างหลังเงียบไป..
เขาหันกลับไปมองเห็น Kieran ที่ยังยืนส่งยิ้มมาให้อยู่ข้างล่าง
"..คงต้องลากันตรงนี้แล้ว"
(http://i.imgur.com/dEef2MM.jpg)
เด็กหนุ่มวัยรุ่นเอ่ยเช่นนั้น ท่าทีของเขายังดูสบายๆเช่นเคย มือข้างหนึ่งหมุนควงที่สะเดาะห์กุญแจไปมา
"นายไม่เข้าเมืองด้วยกัน ?" Laurence เลิกคิ้วถาม เขาเข้าใจว่าอีกฝ่ายมีความคิดที่จะกลับบ้านไม่ต่างจากเขา
"ไม่ล่ะ.." Kieran ยักไหล่พลางยกยิ้มนิดๆ หันมองอีกทางหนึ่ง คล้ายจะเก็บงำบางอย่างไว้
"ฉันไม่มีที่ให้กลับ.. และอีกอย่างยังมีอีกหลายที่ที่ต้องไป"
Laurence กำลังจะพูดตอบอะไรรถไฟก็ส่งสัญญาณเตือนว่ากำลังจะออกจากชานชาลาแล้ว
"วันนี้สนุกมาก"
"ยังไงก็ขอให้โชคดีนะพี่ชาย โอ๊ะ ไม่สิ...."
"....ลอเรนซ์"
Kieran เอ่ยก่อนจะยกมือขึ้นโบกแล้วละตัวออกห่างจากโบกี้
"! เดี๋ยว--" ไม่ทันที่จะได้บอกลากลับไป Kieran ก็หันหลังเดินตัวปลิวหายลับไปท่ามกลางผู้โดยสารที่เดินขวักไขว่อย่างรวดเร็ว
.
.
.
Laurence ได้แต่ยืนกระพริบตาปริบๆ อยู่บนโบกี้
ก้มมองหนังสือวาบหวิวที่เจ้าหนุ่มนั้นยัดใส่กระเป๋าเขาก่อนจะวิ่งฉิวจากไปพร้อมบอกให้เก็บไว้เป็นที่ระลึก......
... อาจมีสักวันที่จะได้เจอกันอีกล่ะมั้งนะ ...
ชายหนุ่มในชุดโค้ทสีแดงพิงกับผนังขบวนรถคิดเช่นนั้น ถอนหายใจเล็กน้อยขณะที่สายตาเหม่อมองวิวด้านนอกหน้าต่างที่เคลื่อนผ่านไป
เขาเริ่มหวนคิดเรื่องราวที่ผ่านมา... คำสาปของคฤหาสน์ ... กลไกของรูปหล่อสำริด.. สัตว์ประหลาด.. สมบัติของท่านเอิร์ล
และซาตานที่เขาพร้อมคนอื่นๆร่วมกันปราบได้
Laurence ขยับหมุนตรีศูลสีทองในมือ สายลมปะทะใบหน้าขณะที่รถไฟแล่นขบวนออกห่างไปจากสถานี ไปเรื่อยๆ...
เพื่อเข้าสู่เมือง และเส้นทางกลับไปยังบ้านของเขา
.
.
.
END
-
ส่องค่ะ
-
--- บทส่งท้าย ---
หลังจากเรื่องราวที่แสนวุ่นวายในคฤหาสน์ต้องสาปแห่งนั้น
วันเวลาก็หมุนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
.
.
.
2 ปีต่อมา
(http://i.imgur.com/KbjmNTz.jpg)
Laurence ถอนหายใจออกมาเบาๆขณะที่นอนหนุนแขนต่างหมอน ณ บริเวณสวนกลางของมหาวิทยาลัย
(http://i.imgur.com/cVCJFJ9.png)
..เอาไงดีนะ..
ชายหนุ่มในชุดโค้ทสีแดงเหม่อมองร่มไม้ที่แผ่กิ่งก้านจากลำต้นอยู่เหนือหัวเขา
ต้นไม้หลายต้นในสวนทำให้บรรยากาศในมหาลัยนี่ร่มรื่นมากทีเดียว แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาเย็นใจลงสักเท่าไหร่
ถ้าถามว่าทำไมเขาถึงมากลุ้มใจอยู่อย่างนี้ นั่นก็เพราะในช่วงเวลาอีกเทอมเดียวเขาก็จะเรียนจบแล้ว
แต่ทว่า Laurence เองก็เหมือนกับนักศึกษาทั่วไปที่ยังลังเลกับเส้นทางข้างหน้า ที่อนาคตก็ยังไม่แน่ชัดนัก
แม้ก่อนหน้านี้เขาจะทำตัวแตกแยกจากครอบครัวที่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เข้าเลือก หรือการหาเงินส่งตัวเองเรียนในสิ่งที่อยากเรียนก็ตาม
..การตัดสินใจครั้งนี้สำคัญ เขาคิดเช่นนั้น
หรือเขาจะไปเป็นครูดีนะ..
นั่นคือสิ่งที่ Laurence ครุ่นคิดอยู่
.
.
.
ชายหนุ่มหวนนึกถึงเรื่องราวเมื่อสองปีก่อน
สมบัติและการผจญภัย
ยังติดอยู่ในห้วงความทรงจำของเขา ถ้ามีโอกาสได้เห็นสิ่งของมีค่าเหล่านั้นอีกเป็นครั้งที่สองก็คงดีสิน---
เป๊าะ!!
พลั่กกก !!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก Laurence ผู้ที่ยังไม่ทันได้คิดอะไรจบก็ร้องลั่น จู่ๆเขาก็รู้สึกเจ็บแปล๊บที่ท้องขึ้นอย่างรุนแรงซะงั้น
พอมองดูดีๆแล้วเขากำลังถูกใครที่ตกลงมาจากฟ้าทับร่างอยู่
“อะไรเนี่ย.. ให้ตายสิ” Laurence โอดโอยขึ้นมาด้วยความจุก
ไม่ใช่จากฟ้าสิ.. คงเป็นต้นไม้ที่ไอ้เจ้านี่ปีนขึ้นไป Laurence วิเคราะห์ได้อย่างรวดเร็ว
มองคนที่ทับเขาอยู่ค่อยๆลุกขึ้นมานั่งดีๆ
ไหน.. ขอดูหน้าตัวการที่มาทำให้เขาเจ็บตัวหน่อย
ชายคนนั้นร้องโอดโอยอย่างโอเว่อแอคติ้ง พร้อมเสียงหัวเราะหึๆแบบไม่มั่นใจเลยว่าเจ้าตัวจะเจ็บจริง
“เจ็บแฮะ .. กะว่าจะเซอไพรซ์เสียหน่อย อดเลย”
Laurence เบิกตากว้าง เสียงนั้นคุ้นหูอยู่พอสมควร
ไม่ล่ะ คุ้นมากเลย...
เพียงแต่คราวนี้อีกฝ่ายดูจะต่างไปจากเดิม
ผ้าปิดตาสีขาวที่ไม่เคยเห็นดูเด่นแปลกๆตัดเส้นผมสีดำที่ตอนนี้ถูกย้อมดำไปทั้งหัว
“ในที่สุดก็เจอตัวสักที”
(http://i.imgur.com/uM9GhKW.jpg)
(http://i.imgur.com/2bPD59N.jpg)
“ไง... รุ่นพี่ลอเรนซ์” Kieran ยิ้มให้ก่อนจะชูแผนที่เก่าในมือ
ท่ามกลางความงุนงงของ Laurence กับการปรากฏตัวของอีกฝ่าย
Kieran บอกว่าตอนนี้ตัวเองเป็นนักศึกษาเต็มตัวแล้วนะ และตอนนี้กำลังจะไปท่องโลกกว้างช่วงปิดเทอม
ก่อนที่ Laurence จะได้เอ่ยถามอะไรต่อก็ถูก Kieran ที่โบกแผนที่กับเข็มทิศไปมายิกๆเอ่ยชวนซึ่งๆหน้า
“ไปตามหาสมบัติกัน !”
ภาพสมบัติที่เปล่งประกายสีทองอร่ามชวนฝันผุดขึ้นมาในหัวแทบจะทันที
Laurence Elias คิดในใจ...
เขาคงต้องเก็บเรื่องอาชีพในอนาคตไปคิดต่อทีหลังแล้วล่ะ(?)
.
.
.
OMAKE END