-
Soushi Minashiro ผูประกาศว่าตัวเขาคืออนาคตเอสไพรอท มีเทคนิคการต่อสู้ระยะไกลที่ดีเลิศ แต่กลับลนลานในช่วงเวลาสำคัญ หุ่นรบคู่ใจของเขาคือ Red Queen มีอาวุธหลักคือ Laser Rifle พลังงานสูง
และนี่คือเรื่องราวของเขา
ชื่อ: Soushi Minashiro
เพศ : Male
หน่วย : หน่วยยานยนต์
เงิน : 4000 G
ทักษะพิเศษ : Hit and Away Lv.3 ยิงแล้วถอยแล้วยิงอีกครั้งได้พร้อมๆกัน (เสีย En ทั้งค่าถอยและค่ายิง)
: ฉลามหนุ่ม ขั้น 1 : ว่ายน้ำได้ดีกว่าคนทั่วไป
ข้อเสีย : ไม่ถนัดต่อสู้ประชิด : -1 เมื่อใช้อาวุธประชิดตัว
: ไม่ถนัดการใช้เวทย์มนต์ : -1 ทักษะเวทย์ เมื่อใช้เวทย์มนต์
: เกลียดการพุ่งชน ไม่สามารถเลือกตัวเลือกที่เป็นการพุ่งชนเป้าหมายได้
: ลนลาน : เมื่อต้องถอยหนี ความเร็วในการถอยช้าลง 1 ใน 4
โซชิ มินะชิโร่ ชายหนุ่มผู้ใฝ่ฝันจะเป็นเอสไพลอทที่ยิ่งใหญ่
hp 3/3 stm 4/4 mp 1 ทักษะการต่อสู้ 0 ทักษะเวทย์ 4 | ทักษะการเคลื่อนที่ 1 ทักษะการบัญชาการ 8 ทักษะการควบคุมยานยนต์ 10 ทักษะการเจรจา 3 ความฉลาด 5 โชค 1 |
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/47.jpg)
Red Queenหุ่นรบสำหรับใช้ในการต่อสู้ มีรูปร่างเหมือนเด็กผู้หญิงในชุดเดรสแดงกระโปรงบานสุดแสนสะดุดตา
บอดี้ดูอ้อนแอ้นบอบบาง แต่โซชิก็ไม่ได้สนใจจะเพิ่มความเร็วให้เธอ ล่าสุดก็เสริมเกราะเข้าไปด้วย
Battroid Type รูปทรงหุ่นรบขนาดใหญ่ ใช้ในปฎิบัติการรบแบบเข้าปะทะ บางครั้งถูกใช้ในงานประเภทใช้แรงงาน
HP 850/850
EN 500/500
Speed 20 + 30
Crew capacity 1
Weapon : หมัดเหล็ก 100 damage ชกครั้งละ 10 En
: Laser Rifle พลังงานสูง ความแรงต่อนัด เท่ากับพลังงานที่ใช้ X 10
: Booster engine เพิ่มความเร็วของยานขึ้นได้อีกถึง 30
Item
หนังสือ"ความลับของนิวไทป์"(เทคนิคสุดยอดของนักบิน) เขียนโดยเจ้าของนามปากกา เขาแดง แรงสามเท่า
ตุ๊กตาหมีของลูลู่
Fenale's EliXer 1 ขวด ต่อให้ตายถ้าไม่นานเกินไป กินยานี้แล้วจะคืนชีพพลังเต็ม
คนรู้จัก
หน่วยยานยนต์
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/41.jpg)
Jessy Jane
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/112.JPG)
Wendy Wood
(http://i306.photobucket.com/albums/nn267/toyavc/100x100/Maphiliazenonphololizo.jpg)
Milky Way
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/108.JPG)
Lulu Locktool
หน่วยสำรวจ
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/16.jpg)
Noel Night
ขอความช่วยเหลือได้
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/30.jpg)
Finele Fin
เหมือนๆจะคบกัน
หน่วยจู่โจม
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/46.jpg)
Lusia Love
(http://i306.photobucket.com/albums/nn267/toyavc/200x200/mokamoka-1.jpg)
Moka Maria
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/356.JPG)
White Priest
ทำเธอร่วงจากรถครั้งหนึ่ง
นอกหน่วย
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/44.jpg)
มินเมย์
รักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล หลงไหลเรื่องผี อารมณ์รุนแรง
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/652.JPG)
Renate
นายตำรวจหญิง พกปืนคู่ เคยเห็นโซชิโชว์โป๊มาแล้ว
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/457.JPG)
ซาฮาร่า
สาวช่างฝัน ปัจจุบันเป็นบรรณารักษ์สนธยาขั้นฝึกหัด เดิมป่วยใกล้ตาย แต่กินยาของฟินาเล่เลยหาย ยึดติดว่าโซชิเป็นพี่ชาย รู้สึกกับโซชิมากกว่าพี่ชาย มีความสามารถพิเศษในการเข้าไปในฝันของคนอื่น
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1000.JPG)
Hercute น้องสาวของโกลับ พ่อครัวเบอเซอเกอร์
-
เจ๊สี่ไม่อยู่ โนเอล ซึ่งเป็นหัวหน้าคนเดียวใน 3 หน่วยที่ยังเหลือจึงบรรยายสถานการณ์ช่วงนี้แทน
โจรสลัดมีกำลังเข้มแข็งมาก เราจู่โจมไม่เร็วพอ พวกมันจึงระเบิดฐานทัพทิ้งแล้วถอยหนีจากดาวนี้ไป ทำให้น่ากังวลว่าโจรสลัดกลุ่มนี้อาจสะสมกำลังแล้วกลับมาแก้แค้น หรือไม่ก็ไประรานดาวอื่นๆ
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/16.jpg)
"ด้วยเหตุนี้ เราจะติดตามหาร่องรอยของโจรสลัดค่ะ"
-
แปลกจัง โจรสลัดโลลิแบบนั้นไม่เข้าตาซีเบนหรือไงกัน ทำไมทิ้งภารกิจแบบนี้ไว้ล่ะ
"ภารกิจติดตามสินะครับ"
ถามเบาะแสเบื้องต้นและเริ่มเตรียมความพร้อม ถามต่อว่าถ้าพานักบินหลักออกไปจนหมดแล้วยานจินนี่จะแย่ไหม
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/16.jpg)
"ฉันก็ห่วงเรื่องนั้นเหมือนกันค่ะ แต่ก็ออกกันไปหมดเลย ว่าแต่คุณล่ะคะ จะเลือกใครไปทำภารกิจบ้าง"
-
เหลือคนเดียวนี่นา มันคงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะ
เลือกโนเอล ฟินาเล่ renate ซาฮาร่า
สอบถามว่าจะขอยืมยานขนส่งที่บรรทุกคนและหุ่นรบ 1 ตัวได้ไหม หุ่นของโซชินั่งได้แค่คนเดียว แต่จะให้ขับกระสวยขนส่งไปดุ่ยๆ ก็หวั่นๆ
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/16.jpg)
"ยืมได้ค่ะ แต่สมาชิกที่คุณเลือกมานี่ไม่มีนักบินเลยนะคะ อาจจะลำบากหน่อยนะ"
"ตอนนี้มาถึงเบาะแสค่ะ จากการติดตามพลังงานที่หลงเหลือ ทำให้เราพบเส้นทางของยานสลัดอวกาศได้ออกจากดาวไปแล้ว แต่จะไปที่ไหนเราก็ไม่รู้เหือนกัน ถ้าอยากรู้คงต้องตามรอยไป"
เอาไงดี
-
คนก่อนหน้านี้เอาไป 2 คนเลย มันก็ต้องไม่มีอยู่แล้วล่ะนะ
"ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องตามรอยไปก่อน"
ขอยานขนส่งขนาดย่อมแล้วเคลื่อนย้ายเรดควีนเข้าไป โซชิจะขับยานขนส่งเอง
-
ทั้งสี่คนออกเดินทางร่วมกับโซชิบนยานขนส่งสุขสันต์
ก็สุขสันต์อยู่ประมาณสามนาทีก่อนที่ฟินาเล่จะชี้ซาฮาร่าซึ่งกำลังเกาะแขนโซชิแล้วถามว่านั่นใคร
-
"นี่ซาฮาร่า คนที่เธอเห็นกำลังโดดหน้าต่างไง"
ปลีกตัวจากซาฮาร่ามาคุยกับฟินาเล่แล้วบอกว่า "เธอเป็นน้องสาวที่อ่อนแอ แต่มีพลังพิเศษที่น่าจะเป็นประโยชน์กับภารกิจน่ะ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/30.jpg)
".............."
เชื่อยากหน่อย หลังจากนี้ความหดหู่จะเริ่มต้นที่ 20%
การตามร่องรอยพลังงานของโซชิ วันแรก ยังไม่เจอโจรสลัด
ช่วงพักผอนระหว่างวัน สี่สาวแยกย้ายกันไป
โนเอลนั่งอ่านหนังสือ
ริน็อตเช็ดปืน
ฟินาเล่ นั่งมองนอกหน้าต่างเงียบๆ
ซาฮาร่า เดินถือหมอนเตรียมไปหามุมดีๆนอนกลางวัน
โซชิจะทำอะไรดีนะ (เลือกว่าจะทำอะไร อยากทำอะไรก็ได้ แต่ทันทีที่ระบุชื่อ4 สาว คนใดคนหนึ่ง เนื้อเรื่องจะเอียงไปหาคนนั้นและอาจทำให้อีก 3 คนไม่พอใจก็เป็นได้)
-
อิมเมจโนบิตะชัดๆ เลยยัยนั่น
ขอตรวจเช็คระบบต่างๆ ของยานก่อนว่ามีอะไรบ้าง โจมตีได้ไหม พลังงานเท่าไหร่
นักบินคนเดียวก็ลำบากงี้ล่ะ
-
ยานรถบรรทุกหุ้มเหราะ
Hp 500/500
En 2000/2000
Spd 40
อาวุธ ปินกล Damage 10 x 5 (ทอยเต๋า 5 แล้วคูณ 10 เป็นแรงโจมตี)
สี่สาวอยู่ในโลกส่วนตัวของแต่ละคน
ข้อมูลเปิดเผยแล้วข้อมูลปกปิด
ต๊อดๆๆ
มีสัญญาณจากเรดาห์ว่าพบตรวจจับปฏืกริยาของเครื่องยนต์ได้ในเขตอุกกาบาตข้างหน้า ระยะ 100 แต่เนื่องจากอุกกาบาตแถบนี้ปล่อยรังสีรบกวนจึงไม่สามารถตรวจจับสัญญาณชัดเจนได้ คงต้องเข้าไปดูเอง
-
ตรวจจับเครื่องยนต์ก็น่าจะเป็นยานยนต์
เอาหุ่นออก ให้สี่สาวช่วยดูแลยาน ขับไม่เป็นแต่ก็น่าจะแจ้งเตือนหรือส่งข่าวทางวิทยุได้เนอะ
-
สี่คนโบกมือให้โซชิ
"รีบไปรีบมานะค้าาาาา"
จากนั้นมองหน้ากัน
ใครจะขับยานนะ

Rolled 1d4 : 1, total 1
1. โนเอล
2. ริน็อต
3. ฟินาเล่
4. ซาฮาร่า
ชะตากรรมของยานรถบรรทุกนี้จะเป็นไงหนอ
ด้านโซชิ เขาขับยานคืบหน้าเข้าไปถึงเขตอุกกาบาต เขาเห็นยานขนาดใหญ่กว่ายานรถบรรทุกของเขาสองเท่าจอดลอยอยู่ระหว่างอุกกาบาต ห่างจากหุ่นของเขาตอนนี้ประมาณ 40
-
"เอาเจ้านี่มาใช้แทนดีกว่า"
โซชิเหมือนเกิดความคิดบ้าๆ ขึ้นมาวูบหนึ่ง
/แอบเข้าไปในระยะประชิดที่พอจะมองเห็นทางเข้าและลักษณะของยานว่าติดอาวุธขนาดไหน หน้าตายังไง
-
ยานดูเก่าๆ มองไม่เห็นอาวุธ เขาเข้าไปใกล้จนเห็นประตู แต่ก็ยังไม่มีปฏิกริยาอะไรจากยานนั้น
-
ขับหุ่นเข้าไปที่ประตูว่ามีการจู่โจมไหม มีคนไหม ลองติดต่อสื่อสารดู
-
มีสัญญาณติดต่อเข้ามา
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/508.JPG)
"ติดกับแล้วเจ้างี่เง่า" โคโค่นั่นเอง แต่เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ
"ท่านโคโค่คร้าบ ไปบอกเขาทำม้ายยยยยย" เสียงผู้ชายอีกคนดังจากนอกรัศมีกล้อง"
"เงียบน่า ก็ถ้ามันตายไปเฉยๆไม่รู้ว่าเป็นฝีมือฉันก็ไม่สะใจสิ เอ้า ระเบิดไปซะ สวิตท์ออน!" โคโค่ตอบแล้วกดสวิตท์อะไรสักอย่างสีแดงๆ
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอทำอะไร แต่โยฮันจะทำอะไรดีล่ะ
-
โยฮันคงได้แต่เอาใจช่วย เพราะขับหุ่นไม่เป็น
โซชิจึงต้อง พุ่งตัวออกห่างจากประตูแบบเจ็ทเลย
"เดี๋ยวสิครับ ผมมาดีนะ!!!"
-
(นั่นสิเนอะ สับสนโยฮันกับโซชิอีกละ)
เขาคิดถูก โคโค่เล่นมุกยานขนส่งติดระเบิดทำลายตัวเองอีกแล้ว
โซชิมีเวลาถอย 3 วินาที ทอยเต่าเท่าSpeed (+Booster) = 50 จำนวน 3 ลูก ได้เท่าไหร่ ให้ตัดลดลงเหลือ 2 ใน 3 เป็นระยะทางที่ไปได้ (ระยะลดจากข้อเสีย "ลนลาน")
-
"บินไป!!!! เรดดดควีนนนนนนนนนนนน" โซชิเผ่นด้วยความกลัวตายอย่างที่สุด

Rolled 3d50 : 29, 38, 29, total 96
-
ไปได้ระยะ 64
แรงระเบิดมาถึงระยะ 50 โซชิกับเรดควีนรอดไปได้
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/508.JPG)
"อะไรกันย่ะ เป็นแค่หุ่นแท้ๆจะไวเกินไปแล้ว ฝากไว้ก่อนเถอะ" โคโค่แวดๆจากนั้นก็ตัดการติดต่อไป คงเห็นท่าไม่ดีเลยหนีไปไม่เข้ามาซ้ำ (มั้ง)
ทางฝ่ายยานขนส่งของโซชิ สาวๆแย่งกันติดต่อมาว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมีการระเบิด
-
"เจอทุ่นระเบิดยักษ์เข้าน่ะครับ" บอกรายละเอียดแล้วบินกลับไปที่ยานขนส่งเพื่อหารือ บางทีการมาเจอกับระเบิดแบบนี้ก็แสดงให้เห็นว่าเรามาถูกทาง แต่จะทำไงต่อดีนะ
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/16.jpg)
"ถ้าใช้ระบบติดตามพลังงานแบบเดียวกับที่เราตามมาก่อนหน้านี้ เราอาจจะตามไปได้นะคะ แต่จะตามไปดีหรือถอยกลับก่อนดีนี่สิ"
-
"เป้าหมายรู้แล้วว่าเราตามมา ต้องมีการตั้งรับไว้แน่ แต่ถ้าไม่รีบตามไปอาจจะติดตามได้ยากขึ้นไปอีก"
ตกลงไป โซชิขับยานต่อ
-
ทอยเต๋าหน้าสปีดของยานขนส่ง
เลือกคนที่จะให้คอยดูสัญญาณตรวจจับ
เลือกคนที่จะให้คอยดูระบบอาวุธ
เลือกนักบินมือสอง (กรณีโซชิไม่ว่าง)
เลือกคนทำหน้าที่จับฉ่ายในยาน
-
ยานขนส่งสปีดไวเกือบเท่าหุ่นติดบูสเตอร์ของโซชิ บินไป~

Rolled 1d40 : 30, total 30
โซชิแจกจ่ายงาน
คนดูสัญญาณต้องตาไว รายงานฉับไว แต่จริงๆ เอาแค่คนที่ไม่นั่งเหม่อหรือนั่งเป๋อเหรอก็พอ
- โนเอล
คนดูระบบอาวุธให้คนที่คุ้นเคยกับปืนน่าจะดี
- รีน็อตท์
นักบินมือสองเป็นใครก็ได้ที่อยู่หน่วยสำรวจ
- ฟินาเล่
ซาฮาร่าทำหน้าที่จับฉ่ายในยาน
-
แน่นอนว่านอกจากมือไว ตาก็ไว โนเอลดักจับสัญญาณพลังงานที่หลงเหลือของยานโจรสลัดได้ไม่ยาก
โซชิก็ขับซิ่งใช้ได้ ถึงจะยังตามไม่ทัน แต่ก็ทำให้สามารถตามรอยได้อย่างราบรื่น
พวกเขาพบว่ายานโจรสลัดมุ่งไปทางเขตอุกกาบาตอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งเพิ่งมีสัญญาณแจ้งจาก Ginnie ว่า ซีเบนได้ไปตรวจสอบพบสัตว์ประหลาดอุกกาบาต รวมทั้งเพิ่งระเบิดยานของจักรวรรดิเจเรสไปลำหนึ่งที่ขอบนอกของเขตอุกกาบาต
เอาไงดี
-
ปรึกษากับคนอื่นๆ ก่อนว่าสัตว์ประหลาดที่เป็นอุกกาบาตมีลักษณะเด่นยังไงบ้าง ถ้าแค่ลอยผ่านไปเฉยๆ มันจะทำร้ายไหม
-
ยังไม่มีใครรู้ เพราะข้อมูลที่ซีเบนได้คือ แรงระเบิดทำให้มันขยับหนี จากนั้นพอซากยานกระเด็นไปใกล้ มันก็ใช้หนวดที่โผล่มาจากโพรงที่น่าจะเป็นปากยึดซากยานไว้แล้วเขมือบซากยานเข้าไปทั้งลำ
"เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจ น่าไปสำรวจดูเหมือนกันนะคะ" โนเอล
"คงตายกันหมดแน่ๆ" ฟินาเล่
"ยิงถล่มมันเลย" รีน็อตท์
"ขอหนูนอนก่อนได้ไหมคะ" ซาฮาร่า
-
ความเห็นแตกแยกจริงๆ
ลองดูความเห็นที่เข้าท่าที่สุดก่อน
"สำรวจ แสดงว่าคงมีวิธีเข้าใกล้มันใช่มั้ยครับ" ลองถามโนเอล ในฐานะนักสำรวจระดับหัวหน้าน่าจะรู้วิธี
"แต่จริงๆ แล้วเรามาไล่ล่าโจรสลัด ถ้ามันอันตรายและเสี่ยงเกินไปคงต้องขอผ่านล่ะนะ"
ลองคิดดูว่าพวกโจรสลัดน่าจะอาศัยเจ้าพวกนี้เป็นที่ซ่อนโดยใช้กลวิธีบางอย่างกลมกลืนไปกับพวกมันหรือไม่

Rolled 1d10+1 : 8 + 1, total 9
-
"ไม่ทราบหรอกค่ะ เราไม่เคยเจอของแบบนี้มาก่อน แต่งานสำรวจคืองานเสี่ยงภัยอยู่แล้ว" โนเอลตอบ
มันคงอันตรายสมเป็นงานของหน่วยสำรวจ แต่ถ้าโซชิอยากลองก็ไม่มีใครห้ามได้
โซชิคิดไม่ออก
-
ลองหาสัญญาณความร้อนว่ามีทิศทางอื่นที่ไม่ใช่ในเขตอุกกาบาตอีกไหม ถ้าไม่มีก็จอดยานรอจนพวกมันสงบและหายตื่นตกใจ
"เอาเจ้าพวกนี้กลับไปสักตัวก็ดีนะ"
-
มันไม่ขยับมาตั้งแต่ต้น ดูเผินๆเหมือนเขตอุกกาบาตธรรมดา ถ้าซีเบนไม่แจ้งข้อมูลมาก่อนคงดูไม่ออก
สัญญาณความร้อนหายเข้าไปในเขตอุกกาบาต
ฟินาเล่ ช่วยคำนวณให้ บอกว่าถ้าจับตัวเล็กๆ ด้วยพลังของยานรถบรรทุก ก็น่าจะลากกลับไปได้
-
ตัวใหญ่ขนาดนั้นจะเข้าไปสำรวจคงยากอยู่
โซชิจึงต้องอาสาไปจับเอง โดยให้ยานขนส่งจอดอยู่ห่างออกมาจากแนวอุกกาบาตไกลพอที่จะมองเห็นลิบๆ
จากนั้นแจกแจงหน้าที่ให้แต่ละคนตามที่ตกลงกันไว้แล้วเตรียมเอาหุ่นออก
"มีใครมีข้อเสนออะไรไหมครับ"
-
"ระวังตัวนะคะ อย่าเข้าไปใกล้ปากโพรง เดี๋ยวโดนหนวดมันดึงเอา" โนเอลแนะนำ
"จะสั่งเสียอะไรไหม" ฟินาเล่มองในแง่ร้ายไว้ก่อน
"สรุปว่าเราจะออกมาจับสลัดหรือจับสัตว์ประหลาดนะ" รีน็อตท์เกิดจะมาได้สติ
"ฮูเร่สู้ๆ"ซาฮาร่าเชียร์อย่างเดียว
แต่วิธีจะจับสัตว์ประหลาด ก็คือใช้สายลากจูงจากยานขนส่งไปเกี่ยวยึดกับลำตัวของสัตว์ประหลาดแล้วลากออกมา ซึ่งหากจะทำก็ต้องให้ใครสักคนขับยานไป แล้วใครสักคนนำอุปกรณ์เกี่ยวยึดไปยึดกับตัวของสัตว์ประหลาด ซึ่งนับว่าโชคดีที่โซชิขับหุ่น จึงสามารถใช้หุ่นของเขาในภารกิจนำอุปกรณ์ไปเกี่ยวยึดได้
แต่เรื่องลาก ยังไงก็ต้องใช้ยานขนส่งนะ
-
"ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ เกือบลืมไปเลยว่าต้องระวังหนวดนั่น" บอกโนเอล
"จริงๆ แล้วในสถานการณ์แบบนี้เธอควรจะยิ้มส่งสิ แบบนี้มันบั่นทอนกำลังใจนะ" บอกฟินาเล่
"ทำไงได้ล่ะ ก็สัญญาณมันหายไปในนั้นนี่นา ถ้าไม่ศึกษาเจ้านี่ก่อนแล้วเข้าไปดุ่ยๆ ก็ไม่ได้จับสักอย่างแน่" บอกรีน็อตท์
"ขอบคุณนะ มีกำลังขึ้นมากเลย...." และบอกซาฮาร่า
โซชิตกลงจะเอาสายไป แต่ยานก็ต้องจอดห่างจากสัตว์ประหลาดมากพอ เพราะถ้าเกิดมันไล่กวดมาคงป้องกันไม่ไหว
/ขึ้นหุ่นเอาสายลากแล้วขับไป....
-
อุกกาบาตป้องกันตัวโดยการระเบิด
ซะที่ไหน
โซชิขับหุ่นใกล้เข้าไป เขาจะเจออะไรนะ

Rolled 1d4 : 4, total 4
1 ซุ่มโจมดี
2 สัตว์ประหลาดอุกกาบาตขนาดใหญ่
3 สัตว์ประหลาดอุกกาบาตขนาดเล็ก
4 ???
-
โซชิเห็นยานลำหนึ่งกำลังพยายามหนีจากปากโพรงของสัตว์ประหลาดอุกกาบาต แต่มันโดนหนวดของสัตว์ประหลาดรัดไว้เลยยังออกมาไม่ได้
-
ปากโพรงรัดยานอยู่สินะ
ในกรณีที่ตัวเล็กพอก็บินเข้าไปแล้วติดเครื่องดึงกับสัตว์ประหลาดเลย จากนั้นส่งคำสั่งดึงทันที แล้วค่อยยื้อยุดเอายานออก
ในกรณีที่ลากไม่ไหวก็บินเข้าไปเช่นกัน แต่บินไปช่วยดึงยานออกมา
-
เป็นสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ดึงไม่ไหว
ยานที่โดนรัดเริ่มสูญเสียกำลังต้านทาน
โซชิต้องใช้ทักษะการขับเพื่อนำเครื่องยึดไปติดกับยานที่ถูกรัด (ทอยเต๋าหน้า 10 + ทักษะการควบคุมยาน พลาดโดนรัดหม่ำไปด้วย)
หรืออีกวิธีคือยิงหกนัด ทำลายหนวดที่รัดออกให้หมด (ทอยเต๋าหน้า 10 + ทักษะการควบคุมยาน ทอยพลาด ยานโดนดึงต่อไป)
-
หุ่นของโซชิไม่มี 6 นัดนี่สิ...
โซชิมินะชิโร่ขอท้าทายเปลี่ยนความเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้!
บินไปติดเครื่องยึด

Rolled 1d10+10 : 3 + 10, total 13
-
(มันก็ง่ายๆอ่ะนะ)
โซชิติดตั้งอุปกรณ์ยึดจับกับยานที่ถูกรัดอย่างไม่ยากไม่เย็น
ยานขนส่งเริ่มดึง

Rolled 1d1000 : 631, total 631
หนวดดึงสู้

Rolled 6d100 : 12, 41, 15, 21, 54, 88, total 231
-
(ต้อง 2000 สิ)
ยานขนส่งดึง (อีก 1000 เอาไปบวก)

Rolled 1d1000 : 466, total 466
-
ปึ๊ดๆๆๆๆๆ หนวดขาดกระจุย ยานขนส่งดึงยานที่ถูกรัดออกมาได้แล้ว
-
"เท่านี้เราก็ได้ของติดมือกลับบ้านกันแล้ว" นำยานที่ถูกรัดบินกลับยานขนส่ง ติดต่อสื่อสารกับยานลำนั้นด้วยว่าใครโดยสารอยู่
-
สัญญาณตอบจากยานลำนั้น
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/582.JPG)
"ส..สวัสดี ผมลาลูลิโฮ เป็นกัปตัน โอ๊ย เป็นคนขับยานลำนี้ ขอบคุณที่ช่วย แต่ปล่อยเราหน่อยได้ไหม"
-
"....."
/จับโยนกลับไปให้ตัวประหลาดกิน
พาเข้าไปในยานแล้วถามเรื่องราวว่าไปไงมาไง
-
ยานลำนั้นใหญ่พอๆกับยานขนส่ง พาเข้าไปไม่ได้ นี่คุยด้วยช่องสัญญาณสื่อสาร
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/582.JPG)
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องต้อนรับหรอก ผมแค่บินผ่านมาน่ะ กำลังมีธุระ ช่วยปล่อยผมไปเถอะ กำลังรีบเลย" ยานของลาลูลิโฮยังไม่เปิดประตู
-
แปลกจริง เท่าที่จำได้หมอนี่ถูกพาเข้ายานจีนี่ไปแล้วนี่นา หรือว่า...
ใช้เครื่องดึงยานนี้ไปเทียบกับยานขนส่งแล้วแจ้งให้รีน็อตท์ โนเอล ฟินาเล่เตรียมพร้อมจู่โจมเข้าไปในยาน ท่าทางไม่ชอบมาพากล อาจจะแอบซ่อนอะไรเอาไว้ก็ได้
"พวกเราเป็นทหาร ต้องมีขั้นตอนการทำงาน นั่นคุณกำลังจะไปไหน แล้วภารกิจล่ะครับ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/582.JPG)
"ผมเหรอ ผมเป็นพ่อค้าไง ขนส่งค้าขายระหว่างดาวน่ะ "
ยานของลาลูลิโฮถูกยึดไว้ จึงบินหนีไม่ได้ แต่มันสามารถกลับยานได้ ตอนนี้มันกลับยานหันมาหายานขนส่ง ขณะที่ระยะห่างเข้าใกล้กันมากขึ้นเรื่อยๆ อีกนึดเดียว (2 เทิร์น) คงเข้าประชิดกันแบบยานชนยาน
-
"แต่ผมได้ยินมาว่าคุณทำงานดูแลป่า เปิดประตูจอดหุ่นด้วยครับ ผมจะเอาหุ่นเข้าไป"
หยุดการลากดึง
ติดต่อไปทางโนเอลว่ามีทางตรวจสอบภายในยานโดยไม่เข้าไปได้ไหม
-
ทางนั้นจะเอาไงนะ

Rolled 1d2 : 1, total 1
1 แผนลาลูลิ โฮ่ๆๆ
2 แผนไอ้เสือ บุกๆๆ
-
ปืนลำแสงสี่ลำยิงใส่ยานขนส่งและชุดลากดึง

Rolled 4d50 : 30, 38, 19, 28, total 115
เนื่องจากระยะใกล้และไม่ได้ป้องกันมาก่อน จึงจะโดนเต็มๆ และถ้ามีลำแสงลำใดที่แรงตั้งแต่ 40 ขึ้นไป จะทำให้ชุดลากดึงขาดด้วย
จากนั้นยานลาลูลิฮาก็พุ่งเข้าหายานขนส่งที่กำลังเสียหลักทันที
-
ไม่แน่ใจว่านั่นคือยานระเบิดหรือเปล่า แต่โซชิไม่มีเวลาตัดสินใจมากนัก เขาจึงตัดสินใจยิงยานของลูโลลิฮาทันที
ความแรง 100EN

Rolled 1d10+10 : 5 + 10, total 15
"หยุดเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นก็เป็นผงไปซะ"
-
Super Robot Wars Alpha 3 Z Gundam (http://www.youtube.com/watch?v=gD7SFeqtkHI&feature=player_detailpage#)
โดยปืนลำแสงเมก้าแคนนอนระดับนี้เข้าไปจะเหลืออะไร ยานขนส่งระเบิดกระจุยทันที
-
"อุตส่าห์เตือนแล้วนะ"
ดูจอเรด้าว่าพบอะไรไหม มียานหลบหนีออกมาหรือมีอะไรนอกจากชิ้นส่วนหรือเปล่า
-
เขาพบแหล่งพลังงานเล็กๆอยุ่ในซากยานที่กระจัดกระจาย
-
บินไปที่สิ่งนั้น คงไม่ใช่ระเบิดขนาดจิ๋วหรอกนะ
-
เขาพบสิ่งที่รูปร่างเหมือนเสือจักรกล มันขดตัวโดยมีเด็กสาวคนหนึ่งสลบซุกอยู่ที่ท้อง มีรัศมีม่านพลังป้องกันแผ่วๆคลุมร่างเอาไว้
-
"อ๋อ อย่างนี้นี่เอง"
เสือมันน่าจะตัวพอดีอุ้งมือหุ่น ใช้มือหุ่นจับเอาไว้ทั้งเสือทั้งคนแล้วพากลับไปที่ยานขนส่ง ก่อนเข้าไปติดต่อรายงานให้เตรียมการป้องกันด้วย เสือนี่เป็นหุ่นรบประสิทธิภาพสูง
-
ไม่มีปัญหา เขาจับทั้งเสือทั้งคนกลับยานสำเร็จ พอมาดูใกล้ๆ ที่แท้ก็โคโค่นั่นเอง ยังสลบไม่พื้น เจ้าเสือยนต์ก็ดูท่าทางจะเสือหายหนัก พลังงานก็คงใกล้หมด จะทำอย่างไรกับพวกนี้ดี
-
จับแยกกัน เอาเสือไปขังไว้ก่อน ส่วนโคโค่เอาไปขังที่ห้องนอน
"ซาฮาร่า คนสลบนี่ก็มีความฝันเหมือนกันใช่ไหม" โซชิเตรียมตัวตลุยฝัน
-
ซาฮาร่าพยักหน้าบอกว่า แน่นอนค่ะ ต่อให้โคม่าถ้ายังไม่ตายก็ฝันได้
-
งั้นก็พาซาฮาร่าไปเข้าฝันโคโค่กันดีกว่า
-
ซาฮาร่าบอกให้เขานอน และเมื่อเขาหลับลง สิ่งที่โซชิเห็นเมื่อตื่นขึ้นมาก็คือ....
(http://www.wallcoo.com/photograph/Ubuntu_Maverick_Natty_Wallpapers/images/Arboreal_ballet_by_Bob_Farrell.jpg)
โลกที่มีเพียงสีหม่น พื้นหญ้าสูงกว้างสุดตา ลมหนาวเสียดกระดูกที่พัดอยู่ตลอดเวลา
ซาฮาร่าเองก็ยืนอยู่ข้างๆเขา ตาของเธอจับจ้องไปที่ต้นไม้รูปร่างแปลกตาซึ่งขึ้นอยู่ห่างออกไปราว 20 เมตร ลำต้นของมันเล็กเรียว หงิกงอ ผิวขรุขระ กิ่งที่ยื่นออกมาก็มีสภาพไม่ต่างกัน มิหนำซ้ำทุกกิ่งต่างโค้งงอไปทิศทางเดียวกัน ดูราวกับว่ามันถูกพายุพัดอัดจนไม่มีโอกาสที่จะงอกงามไปในทิศทางอื่น
-
"นั่นคือจิตใจของเด็กคนนี้ใช่หรือเปล่าซาฮาร่า"
พาซาฮาร่าเข้าไปดูใกล้ๆ
-
ซาฮาร่าบอกว่า ที่นี่ทั้งหมดคือความฝันของผู้หญิงคนนี้ แต่อะไรจะหมายความว่าอะไรเธอก็ไม่รู้เหมือนกัน แหม ก็เพิ่งจะเป็นนักท่องฝันได้แค่ไม่นานเอง
-
"ฝันอะไรแปลกๆ นะยัยนี่"
"เอาล่ะ งั้นเรามาช่วยกันสร้างที่นี่ให้เป็นทุ่งหย้าเขียวขจีดีมั้ย"
พิจารณารอบๆ ต้นไม้
-
ทันทีที่บอกให้เปลี่ยน ซาฮาร่าบอกว่าไม่มีปัญหา เธอดีดนิ้วเปาะ แล้วสภาพรอบๆก็เปลี่ยนไปทันที
(http://www.wallcoo.com/photograph/Ubuntu_Maverick_Natty_Wallpapers/images/Life_by_Paco_Espinoza.jpg)
ต้นหญ้ากลายเป็นสีเขียวสูงท่วมหัว แถมต้นใหญ่เบ้อเริ่มอีกตะหาก
โซชิได้ยินเสียงโวยวายดังมาจากจุดที่เคยมีต้นไม้รูปร่้างแปลกๆ
"กรี๊ด อะไรกันน่ะ"
จะเอาไงดี
- ออกไปดู
- หันไปถามซาฮาร่าว่านีมันอะไร
- ซุ่มดูไปก่อน
- อื่นๆ
-
ขอให้ซาฮาร่าเปลี่ยนร่างของโซชิเป็น
ม้าเทพกายสิทธิ์
ซุ่มดูก่อน
-
ซาฮาร่าจัดให้ทันที
เขาเห็นโคโค่ที่ลุกพรวดตะกายออกจากกอหญ้าที่ท่วมหัวท่าทางตกใจ
"ทีนี่มันที่ไหนน่ะ! แพนแพน นายอยู่ไหน มาหาฉันเดี๋ยวนี้"
ซาฮาร่ากระซิบว่า ส่วนหนึ่งของความฝันกำลังก่อตัวเป็นเสือตัวหนึ่ง คงเป็นแพนแพนที่โคโค่เรียก เดี๋ยวมันคงวิ่งไปหาเธอ จะให้ทำยังไง
- สั่งให้ซาฮาร่าควบคุมแพนแพนตัวนั้น (ทำอะไรบอกด้วย)
- ปล่อยไปแล้วดูว่าอะไรจะเกิดขึ้น
- ให้ซาฮาร่าเปลี่ยนโซชิเป็นแพนแพนแล้วเนียนเข้าไปแทน
- อื่นๆ
-
- ให้ซาฮาร่าเปลี่ยนโซชิเป็นแพนแพนแล้วเนียนเข้าไปแทน
"เอาแบบนี้น่าจะพาโรดี้ดีนะ"
-
(http://www.tropical-rainforest-animals.com/image-files/jaguar.jpg)
โซชิกลายเป็นเสือจากัวร์รูปร่างสง่างาม
พอเขาโผล่เข้าไป โคโค่ก็ทำท่าดีใจมาก
"แพนแพน มานี่มา" เธออ้าแขนเรียกโซชิ
-
โดดดึ๋งๆ เข้าไปหาแล้วถามว่าปลอดภัยไหม เป็นยังไงบ้าง แล้วมาทำอะไรที่นี่ โฮก
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/508.JPG)
"เอ๋ ทำไมนายพูดได้ล่ะ" โคโค่ทำท่าตกใจผงะถอยไป อืม ดูๆไป โคโค่ดูเด็กกว่าที่โซชิเคยเห็นนะ
โคโค่เริ่มสงสัย
-
เงียบ.....
ทำหน้ามึนให้เห็นว่าไม่ได้พูดหรอก โคโค่คิดไปเอง...
-
พูดจ๋อยๆ แต่จู่ๆมาเงียบทำมึนว่าไม่ได้พูด ยิ่งน่าสงสัยใหญ่ แต่ไม่ทันที่โคโค่จะพูดอะไร เธอก็ทำตาเบิกโพลง มองไปด้านหลังโซชิจากัวร์
"พวกมันมาแล้ว แพนแพน หนีไปเร็วเข้า"
พูดไม่ทันขาดคำ โซชิก็ได้ยินเสียงปืนดังเปรี้ยง กระสุนเฉี่ยวใบหูเสือของเขาไปนิดเดียว
"รีบหนีไป พวกเขาจะฆ่าแกนะ"
-
"........."
หนีสิ อยู่ทำไม หนีไปทางซาฮาร่า ติดต่อทางโทรจิตให้ซาฮาร่าหาอะไรมาหยุดเจ้าคนใจร้ายพวกนั้นที จะได้ฉวยโอกาสโดดเข้าไปหลบในกอหญ้าแล้วคืนร่าง
-
แพนแพนโซชิหนีอย่างว่องไว เขาได้ยินเสียงยิงไล่หลังมา มันไม่ถูกเขาเลย แต่กลับมาเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของโคโค่ดังขึ้นแทน
เมื่อโซชิหันไปดู เขาก็เห้นโคโค่นอนจมกองเลือดอยู่
"หนีไป แพนแพน"
ชายถือปืนสี่คนเดินตรงเข้ามา
((หือ ว่าไงนะคะ)) เสียงซาฮาร่าดังขึ้นในความคิด
((นี่เราคุยกันแบบไม่ต้องพูดได้ด้วยเหรอเนี่ย สะดวกดีจัง)) ก็นะ มือใหม่ ซาฮาร่าเองก็ไม่ค่อยรู้หรอกว่าตัวเองทำอะไรได้
-
"บาดโซ้บบบบ" เสือโซชิร้องไห้ให้ตัวเองในใจ
บอกซาฮาร่าว่าให้เพิ่มพลังให้หน่อย ((ทำให้เสือจากัวร์ตัวนี้เคลื่อนไหวได้รวดเร็วยิ่งกว่าเสียง))
เมื่อรู้สึกว่าตัวเองว่องไวขึ้นแล้ววิ่งกลับไปหากลุ่มคน งับให้หมดด้วยความเร็วเสียง
-
โซชิรู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้น เขาพุ่งเข้าหานายพรานทั้งสี่คนและงับคอขาดรวดเดียวอย่างง่ายดาย
-
รีบเข้าไปดูอาการโคโค่
-
โคโค่ถูกยิงบาดเจ็บ บาดแผลสาหัสแต่คงไม่ถึงชีวิต เธอยิ้มทั้งน้ำตา ยื่นมาเปื้อนเลือดขึ้นมาลูบหน้าของแพนแพน
"เจ้าโง่ บอกให้หนีไปไง แต่เอาเถอะนายไม่ตายก็ดีแล้ว" พูดจบเธอก็สลบไป
บรรยากาศรอบๆเริ่มบิดเบี้ยว ซาฮาร่าบอกว่า สงสัยเธอกำลังจะฝันเรื่องอื่น จะให้คงสภาพที่นี่ไว้ไหม หรือปล่อยให้สลายไป
-
แอบตามไปดินแดนใหม่
-
(http://www.wallcoo.com/game/Magic_The_Gathering_Illustration_IV/images/Wallpaper_CityOfAss.jpg)
โลกแห่งทุ่งหญ้าค่อยๆแตกกระจายและกลับมารวมกันใหม่เป็นเมืองในป้อมปราการกลางทะเลทราย โซชิในร่างปรกติกับซาฮาร่ายืนอยู่บนทางลาดแคบๆหน้าประตูเมือง โคโค่ไม่อยู่แถวนี้ ด้านหน้าของเขาคือแถวของคนที่กำลังเดินเข้าประตูเมือง
-
"นี่ เธอพอจะค้นหาเด็กคนนั้นได้ไหม ถ้าไม่ได้เราคงต้องสวมวิญญาณปริ้นออฟเปอร์เซียกันล่ะ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/457.JPG)
"ได้ค่ะ เธออยู่ในเมืองนี้แหละ แต่แปลกจัง ทำผิดอะไร ทำไมไปอยู่ในกรงล่ะนั่น" ซาฮาร่าพาเขาวาร์ปเข้าเมืองแบบง่ายๆ ไม่ต้องยุ่งยากกับทั้งทหารเฝ้าประตูและกำแพงสักนิด (น่าเบื่อมาก ไม่มันเลย)
โซชิเห็นโคโค่ในเวอร์ชั่นที่เด็กกว่าตอนอยู่ในทุ่งหญ้า เธอกำลังกลัวตัวสั่นในกรงที่กำลังถูกเข็นขึ้นบนเวที ใช่แล้ว ที่นี่คือตลาดค้าทาส
"ชิ้นต่อไปเป็นเด็กสาวผมทอง ราคาเพริ่มที่ 50,000 G มีใครให้มากกว่านี้ไหมครับ 55,000....60,000 "
ทันทีที่พ่อค้าตั้งราคา ค่าตัวของโคโค่ก็พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆทันที
จะทำยังไงดี
-
(ขอเปลี่ยนคลาสเป็นนักรบแล้วค่อยมันส์ละกัน)
ให้ซาฮาร่าเสกตัวเองให้สวมเกราะเหมือนนักรบขี่ม้าขาวพร้อมถุงเงิน 5 แสน แล้วเดินออกไป
"500,000"
-
ตาอ้วนพุงพลุ้ยคนหนึ่งทำหน้าตกใจ จากนั้นกัดฟันกรอดเสนอราคาสู้
"600,000"
-
โซชิอึ้งกิมกี่ ไม่คิดว่ามันจะแพงได้ขนาดนี้
"แล้วทำไมเราต้องไปเล่นตามเกมเจ้าพวกหื่นนี่ด้วยนะ ชีวิตคนเรามันตีค่าได้ที่ไหนกัน"
คราวนี้ขอให้ซาฮาร่าเสกม้าเปกาซัสออกมาแล้วเพิ่มพลังให้ตัวเองแข็งแกร่งเหมือนเทพ เมื่อได้ออปชั่นแล้วก็เข้าไปพาโคโค่ขึ้นหลังม้าเหาะไปดุจเจ้าชายขี่ม้าขาว
"เจ้าชายโซชิมาช่วยเจ้าหญิงแล้ว"
-
คราวนี้ไม่สำเร็จ โซชิตะลุยขึ้นเวที พวกผู้คุ้มกันที่ตรงเข้ามาถูกเหวี่ยงกระจาย เขาตรงเข้าหักซี่กรง แต่ทุกครั้งที่เขาหักซี่กรง ซี่กรงใหม่ก็จะงอกขึ้นมา โซชิพยายามเอาตัวเข้าไปดันซี่กรงไว้แล้วฉุดโคโค่ออกมา แต่โซ่จากไหนไม่รู้ก็ล่ามเธอไว้ทั้งมือเท้า บางส่วนยังเลื้อยมาพันรอบคออีก
-
((นี่มันหมายความว่ายังไงน่ะซาฮาร่า เธอไม่สามารถควบคุมฝันได้ทั้งหมดเหรอ เธอหยุดเจ้าซี่กรงพวกนี้ได้ไหม))
"ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้โคโค่ ปลดพันธนาการนั่นแล้วยืนขึ้นซะ เจ้าชายอุตส่าห์มาช่วยเธอแล้วนะ!"
โซชิยังพยายามและมองไปรอบๆ
-
ซาฮาร่าก็งงๆ แต่เธอเดาว่ามันน่าจะเพราะส่วนนั้นเป็นส่วนหนึ่งที่ยึดติดกับตัวของโคโค่ ประมาณว่าเป็นส่วนที่ยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของตัวเอง เลยปรับเปลี่ยนตามใจแบบฉับพลันยาก แต่ก็ใช่จะทำไม่ได้ ซาฮาร่าถามว่าจะให้ลองเร่งพลังขึ้นเอาไหม
รอบๆ ผู้คุ้มกันยังพยายามวิ่งมาดึงโซชิแม้จะไร้ผล พ่อค้ายังพยายามตะโกนขายโคโค่ ส่วนเจ้าอ้วนคนเดิมก็กำลังยืนลุ้น
"มีใครจะให้ราคามากกว่า 600,000 ไหมค้าบ เอ้าหกแสนครั้งที่หนึ่ง..ง หกแสนครั้งที่สอง.....ง"
-
"มี เจ้าชายโซชิขอจ่าย 50,000,000"
ให้ซาฮาร่าเร่งพลัง
-
เจ้าอ้วนตาเหลือก คนอื่นก็ตาเหลือก สู้ไม่ไหวยอมแพ้
คนขายส่งมอบกุญแจให้กับโซชิ เขาสามารถพาโคโค่ออกมาได้ง่ายๆ
โคโค่ที่เดินตามมองโซชิอย่างระแวง
-
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/SoushiMinashiro.jpg)
"เงินจำนวนนั้นเป็นค่าปลอบขวัญ แต่ชีวิตของเธอฉันคงไม่สามารถจ่ายเงินซื้อได้"
พาโคโค่ไปร้านอาหาร ท่าทางอาจจะหิว แล้วก็ถือโอกาสถามเรื่องราวความเป็นมาก่อนจะถูกเอามาขาย
-
โคโค่กินแบบตายอดตายอยาก ระหว่างนั้นพอถาม เธอก็บอกว่า หมู่บ้านเธอถูกปล้น ทุกคนตายหมด เธอกับแม่ที่รอดตายถูกจับมาขาย แม่เธอถูกขายไปสองวันก่อน
โคโค่ถามว่าจะทำอะไรกับเธอ
-
"มาเป็นน้องสาวฉันเถอะ" จับมือเธอขึ้นมากุมเอาไว้ด้วยแววตาที่จริงจัง
"ฉันจะปกป้องเธอเอง ตั้งแต่นี้ และตลอดไป"
-
โคโค่มองตาโต ท่าทางจะไม่นึกว่าคนที่ซื้อเธอมาจะมาขอเธอเป็นน้องสาว คนเราก็มีรสนิยมประหลาดเนอะ
บรรยากาศรอบข้างเปล่งแสงเรืองรองและทำท่าราวกับจะละลายหลอมรวมกันราวกับก้อนไอศกรีมในถ้วยที่ทิ้งไว้ให้กลางแดดอุ่น
ซาฮาร่าส่งเสียวแว่วมาว่า ท่าทางโคโค่จะฝันเรื่องใหม่อีกแล้ว จะตามไปฝันเรื่องใหม่หรืออยู่ในฝันนี้ต่อ
-
ตามไปเลย ต้องตามไปสร้างความทรงจำและนิมิตรอันดีให้มากที่สุด
-
(http://www.wallcoo.com/human/WIN7_Themepack_Ireland/images/ireland10.jpg)
คราวนี้มาโผล่แถวทุ่งหญ้านอกปราสาทโบราณ รอบๆตัวโซชิมีแกะเล็มหญ้า ด้านหลังตรงโคนต้นไม้ โคโค่ที่ดูโตกว่าสมัยถูกขายที่ตลาดค้าทาสเล็กน้อยนั่งพิงลำต้นหลับอยู่
-
"นั่นต้องเป็นกำเนิดเด็กเลี้ยงแกะในนิทานแน่ๆ เลยเนอะซาฮาร่า"
ลองแอบซุ่มดูก่อน
-
เขาเห็นแพนแพนที่ตัวเล็กกว่าตอนอยู่ที่ทุ่งหญ้า กระโดดออกจากพุ่มไม้งับคอลูกแกะ แล้วพาวิ่งเริ่ดหายเข้าราวป่าอย่างรวดเร็ว โคโค่ที่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงแกะร้องเห็นแค่หางไหวๆของแพนแพนก่อนมันจะหายไปเท่านั้น
"หือ อื๋อ อะไรน่ะ" โคโค่ขยี้ตางงๆแล้วเธอก็เริ่มนับแกะ ก่อนจะร้องด้วยความตกใจ
"ว้ายยย ลูกแกะหายไปไหนตัวนึง"
-
"เจ้าเสือนั่น....."
รอดูฉากดราม่าพจมาน
ตามบทละครที่เขาเคยดู แม่นี่ต้องถูกเจ้านายด่าทอและทุบตีแน่ๆ
-
ฉากตัดมาที่ในปราสาท ตาอ้วนพุงพลุ้ยที่โซชิเคยเห็นว่าประมูลซื้อตัวโคโค่แข่งกำลังชุมนุมคนเพื่อออกล่าตัวที่กินแกะ
"เอาล่ะไปกันได้ โคโค่ เธอก็ไปกับฉันนะจ๊ะ" เมื่อปลุกใจคนที่มาร่วมล่าแล้ว ตาอ้วก็นโอบไหล่โคโค่จะเดินเนียนพาไปด้วย
"ตาแก่ จะพาเด็กนั่นไปไหน!" เสียงตวาดดังจากหน้าต่างชั้นบน หญิงหน้าเหี่ยวแต่งกายฉูดฉาดยืนอยู่ข้างบนพร้อมเด็กสาวหน้าแฉล่มสองคน
ตาอ้วนพยายามอธิบายว่าโคโค่เป็นคนเดียวที่เห็นเจ้าตัวร้ายขโมยกินแกะ จึงต้องพาไปด้วย จำเป็นจริงๆนะ ไม่ได้คิดหาข้ออ้างทำอะไรจริงๆ
-
แอบตามไป คราวนี้เราจะจัดฉากอีก
-
พอไม่มีใครไปขวางเพิ่ม ตาอ้วนก็ลากโคโค่ตามขบวนนักล่าออกจากปราสาทไปดื้อๆ
ภาพตัดไปอีก คราวนี้สภาพรอบๆเป็นค่ายพักกลางป่าโปร่งเวลากลางคืน มีเสียงเอะอะจากนอกค่าย ตาอ้วนงัวเงียออกจากกระโจมมาดุว่าเกิดอะไรขึ้น สักพักคนกลุ่มใหญ่ก็ลากแหที่มีเพนเพนติดอยู่ข้างในเข้ามากลางค่าย ตาอ้วนและพวกดีใจที่จับตัวสัตว์ที่กินแกะได้เสียที ตาอ้วนหันไปตะโกนเรียกโคโค่ให้ออกมาจากกระโจม เธอค่อยๆโผล่หน้ามา และเดินช้าๆอย่างลังเลมาที่กลางวง
ตาอ้วนถามว่า เสือตัวนี้ใช่ไหมที่กินแกะ โคโค่นิ่ง เธอจ้องตากับเพนเพนครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า
"ไม่ใช่ค่ะ"
-
"ทำไมแม่หนูนั่นถึงปฏิเสธล่ะ สงสารเสือหรือไงกัน"
ระหว่างรอดูก็ถามซาฮาร่าว่าพอจะรู้ไหมว่าเสือตัวนั้นเป็นเสือพิเศษที่มีอำนาจในการสื่อสารกับคนหรือเปล่า
"ฉันเคยได้ยินว่ามีม้าไม้ที่พูดได้ บางทีเสือนี่อาจจะคล้ายๆ กัน"
-
ซาฮาร่าโผล่มาบอกว่าไม่รู้เหมือนกัน ก็เห็นเหมือนที่โซชิเห็นนั่นแหละ ส่วนเสือนั่นไม่เห็นมีทีท่าว่าจะพูดเลย
ระหว่างนั้นตาอ้วนทำท่าเซ็งๆ แล้วบอกว่าเสียดายที่เจ้าเสือนี้ไม่ใช่ตัวการ งั้นก็เอาไปขังไว้ก่อนละกัน โคโค่เงยหน้าขึ้นถามว่าปล่อยมันไปไม่ได้เหรอ มันไม่ใช่คนร้ายนะ ตาอ้วนก็บอกว่า แต่มันก็ยังขายได้ ไม่ใช่ก็ดีเหมือนกัน จะได้อยู่ข้างนอกด้วยกันกันแบบนี้ ไม่ต้องไปเจอยายแก่ที่ปราสาท ว่าแล้วก็โอบโคโค่กลับเข้ากระโจม
ฉากเปลี่ยนเป็นช่วงใกล้เช้า โคโค่ย่องออกมาจากกระโจม กองไฟใกล้มอดเหลือเพียงถ่านคุแดงทำให้ทั่วบริเวณตกอยู่ในความมืดเห็นเพียงเงาตะคุ่ม อากาศเย็นเยียบและลมหนาวที่โชยมาเป็นระยะทำให้โคโค่ที่มีเพียงเสื้อคลุมบางๆตัวเดียวต้องเดินกอดอกตัวสั่น โชคดีที่ยามเองก็หลับไปแล้ว ทำให้ไม่มีใครสนใจเธอที่กำลังเดินตรงไปยังกรงเสือ
-
"แม่นั่นจะปล่อยเสือหรือเปล่านะ"
ให้ซาฮาร่าแอบปลดล็อคให้ จะได้ปล่อยสะดวกๆ
-
จริงดังคาด เธอมาปล่อยเสือ แต่ทั้งประตูกรงและโซ่ที่ล่ามไว้กลับไม่ใส่กุญแจ โคโค่ที่อุตส่าห์แอบเอากุญแจออกมาเลยถือกุญแจค้างด้วยความงง
"เอ๋ ทำไมกุญแจถึงหลุดไปเฉยๆได้ล่ะ" เธอพึมพำสงสัย แต่ไม่ทันไรก็ได้ยินเสียงตวาดลั่น
"โคโค่ แม่ตัวดี แอบมาปล่อยเสือตอนฉันหลับเรอะ เดี๋ยวเ๔อะ โดนดีแน่ พวกเรา มาจับนังนี่กับเสือเร็ว" ตาอ้วนที่แอบตามมาเหมือนกันตะโกนลั่น ในมือของเขามีแส้เป็นอาวุธ เสียงของเขาปลุกยามให้วิ่งหน้าเริ่ดมา และทไำให้คนทั้งแคมป์ตื่น
-
ตามบทแล้วแม่นี่ต้องหนีไปกับเสือแน่
แอบดูว่าจะหนีได้ยังไง
-
โคโค่รีบไล่เสือเพนเพนออกจากกรง
"หนีสิ หนีเร็วเข้า โอ๊ย" เธอพยายามไล่ให้เพนเพนที่กำลังงงหนีออกจากกรงแต่กลับโดนแส้หวดเข้ากลางหลัง ผ้าเนื้ออ่อนขาดกระจุยพร้อมกับหยาดเลือดของเธอที่กระเซ็นออกมา
โคโค่ทรุดฮวบ
"คิดว่าจะหนีได้เรอะ เหอะๆ กะว่าจะเอ็นดูเสียหน่อย แต่ทรยศชั้นแบบนี้ก็เตรียมใจไว้เลย" ตาอ้วนเงื้อแส้เตรียมฟาดอีกรอบ
-
ความจริงอยากรอดูต่อ แต่เพราะความสงสารโซชิจึงต้อง...
/ให้ซาฮาร่าเปลี่ยนร่างตัวเองอยู่ในชุดเกราะอัศวินที่เก่งกาจทรงพลังเหนือมนุษย์ขี่ม้าขาวออกไปขวาง
"หยุดนะ! ฉันจะไม่ยอมให้พวกนายทำเรื่องป่าเถื่อนแบบนั้นกับเด็กสาวที่ไร้ทางสู้อีก"
/แอคชั่นเท่ๆ ด้วย
-
ตาอ้วนอ้าปากค้าง โคโค้ก็อ้าปากค้าง มีเพียงเพนเพนที่ยังทำตามบท มันงับหลังเสื้อคลุมที่ยังพอเหลืออยู่ของโคโค่ ดึงเธอขึ้นจากพื้นแล้วเหวี่ยงขึ้นหลังก่อนจะควบหน้าเริ่ดออกไปจากค่าย
ซาฮาร่าที่ลงทุนแปลงเป็นม้าให้โซชิขี่ ถามว่าจะเอาไงดีล่ะ วิ่งไปนู้นแล้ว
-
"จำชื่อของโซชิ มินะชิโร่ ผู้ที่จะเป็นเอสไพลอตในตำนานให้ดีล่ะ"
อัดเจ้าพวกนี้ให้หมอบแล้วควบตามไปห่างๆ แอบซุ่มดูก่อน
-
โคโค่คงได้ยิน เพราะเธอหันมาดูแวบหนึ่งก่อนจะฟุบลงบนหลังของเพนเพน
บรรยากาศเหมือนจะเปลี่ยนฉากอีกแล้ว เอาไงดี
-
คงสภาพฉากนี้อีกสักซีนเพื่อรอดูว่าทั้งคู่หนีไปไหน เกิดอะไรขึ้นต่อ
-
หนีไกลออกไปในทุ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา ดูแล้วคลับคล้ายทุ่งแห่งแรกที่โซชิเห็นในฝัน
แต่เมื่อฉากไม่เปลี่ยนเพนเพนจึงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ และโซชิก็เห็นกลุ่มของตาอ้วนขี่ม้าตาม แต่ละคนมีปืนกันทั้งนั้น บางคนเริ่มเล็งไปยังเพนเพนที่ควบอยู่ด้านหน้า
-
ถึงจะดูยุ่งไม่เข้าเรื่องแต่งวดนี้โซชิต้องยุ่งล่ะ
"หยุดนะ! ฉันจะไม่ยอมให้พวกนายทำเรื่องป่าเถื่อนแบบนั้นกับเด็กสาวที่ไร้ทางสู้อีก"
/แอคชั่นเท่กว่าเดิม
-
พวกตาอ้วนไม่สนใจเขาสักนิด ควบม้าผ่านไปจนหมด เพนเพนและโคโค่เริ่มเข้าระยะยิงของพวกพรานแล้ว
ออก 10 นัดไหน นัดนั้นโดน

Rolled 10d10 : 2, 4, 9, 7, 8, 1, 4, 10, 1, 5, total 51
-
"โอ๊ย!"
โคโค่โดนยิงถากไป 1 นัด
-
ควบม้าฮาร่าไปอุ้มโคโค่บินทะยานหนีไปแบบอัศวินม้าขาวเลย
บนท้องฟ้า โซชิตอบโคโค่ตามบทที่ท่องไว้ ถึงไม่ถามก็จะพูด
"เหตุผลคืออะไรน่ะเหรอ เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอก การช่วยเหลือคนรักมันจำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ"
-
เขาพาโคโค่ทะยานขึ้นมาปล่อยให้แพนแพนวิ่งหนีเหล่านายพรานต่อไป
โคโค่หันมาจะพูด แต่ก็ได้ยินโซชิร่ายบทพูดแบบไม่ถาม เธอเลยได้แต่อ้าปากค้าง
บรรยากาศรอบๆทำท่าจะเปลี่ยนฉากอีกแล้ว เอาไงดี
-
ไปกันต่อในโลกใหม่
-
(http://www.wallcoo.com/human/Best_Of_Bing_China/images/Xitang%2CJiashan%2CZhejiang%20Province.jpg)
คราวนี้เป็นเมืองริมปากน้ำสู่ทะเล โซชิมองรอบๆแต่ไม่เห็นโคโค่ พอจะถามซาฮาร่า ก็เห็นเธอกำลังโก่งคออ้วกลงน้ำอยู่
"ไม่ไหวจริงๆค่ะ เปลี่ยนฉากไปมา มึนหัวมากเลย รู้สึกเหมือนอะไรในหัวมันเต้นระบำหมุนติ้วไปหมด ถ้าจะอยู่ในนี้ต่อ คุณพี่ต้องหาทางเองไปก่อนนะคะ ซาฮาร่าขอพักอยู่ตรงนี้แหละ"
ท่าทางการข้ามฝันไปมาสำหรับคนที่ทำหน้าที่ควบคุมอย่างเธอคงเป็นภาระที่หนักน่าดูเหมือนกัน
-
"......"
"ระวังตัวนะ ถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลก็อย่าลืมมาช่วยฉันล่ะ..."
มองดูสถานที่ว่าน่าจะไปที่ไหนได้บ้าง
-
(ถ้าสบายตลอดจะสนุกอะไรล่ะ)
ขณะนี้โซชิอยู่บนสะพานโค้งข้ามแม่น้ำ ที่ไปได้คือ
- บ้านหลังใหญ่ที่ดูโทรมทางฝั่งซ้าย
- เรือที่จอดอยู่ตรงริมน้ำฝั่งซ้าย
- ร้านอาหารทางฝั่งขวา
-
ลงไปพายเรือเล่น ....เอ้ย ไปดูที่ร้านอาหารก่อนดีกว่า
-
เสี่ยวเอ้อ เดินมาต้อนรับหน้าร้าน พาเขาไปหาที่นั่ง
ในร้านค่อนข้างเงียบ มีคู่รักคู่หนึ่งนั่งจู๋จี๋กันที่โต๊ะฝั่งริมแม่น้ำ และชายในชุดดำคนอีกคนนั่งจิบเหล้าเงียบๆที่โต๊ะริมเสาอีกมุมหนึ่ง
"รับอะไรดีครับคุณชาย" เสี่ยวเอ้อเดินมาวางน้ำชาฟรีและถามรายการอาหารที่จะสั่ง
-
"ขอเมนูหน่อยสิ" โซชิคิดว่าบางทีเขาอาจจะไม่มีเงินจึงยังไม่สั่ง
"พอดีผมมาตามหาคนน่ะ เคยเห็นหรือเปล่า เด็กผู้หญิงผมสีทอง ตัวเล็กๆ ชื่อโคโค่"
-
เสี่ยวเอ้อไม่มีเมนู แต่แจกแจงรายการอาหารประมาณ 10 กว่าอย่างให้ฟัง และบอกว่าอาหารตามสั่งก็มี พ่อครัวที่นี่เก่งมาก เคยทำงานในวังหลวงด้วย
เมื่อถามถึงเด็กสาวชื่อโคโค่ เสี่ยวเอ้อบอกว่ารู้จัก เด็กนั่นทำงานกับนายช่างฮุยที่บ้านฝั่งตรงข้ามแม่น้ำนี่เอง ว่าแล้วก็ชี้ที่บ้านหลังใหญ่ที่ดูโทรมซึ่งตั้งอยู่ฝั่งตรงข้าม
และจริงดังคาด เขาไม่มีเงินติดตัวสักนิด
-
"อา ดีเลย ขอบใจนะ" ได้เรื่องแล้วโซชิก็รีบไปที่หมาย ดีที่ไม่ได้สั่ง เกือบได้ล้างจานในฝันแล้ว
-
เสี่ยวเอ้อร้องโวยวายไล่หลังมา โซชิเดิมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ พอดูใกล้ๆและมองเข้าไป เขารู้สึกว่ามันคล้ายโกดังมากกว่า มีซากเครื่องเรือนและเครื่องจักรวางเกะกะอยู่ข้างในเต็มไปหมด
-
ลองย่องๆ ส่องๆ ดูก่อนซิ เอ อยู่ไหนนะแม่เสือสาว
-
(http://oriental-decor.com/img/sas/2737.jpg]http://oriental-decor.com/img/sas/2737.jpg)
"ต้องการอะไรรึ เจ้าหนุ่ม" ชายแก่ท่าทางเงียบขรึมคนหนึ่งปรากฏตัวข้างหลังโซชิที่ย่องเข้าไปในเขตบ้าน
-
โซชิสะดุ้งโหยง แต่ก็หันขวับมากระแอมเล็กน้อย
"ได้ยินว่าแม่หนูโคโค่อยู่ที่นี่ ผมมาพบเธอน่ะครับ"
-
"....กลับไปซะ" ชายแก่พูดเสียงเย็นๆ พลางหยิบล้วงกล้องสูบยาขนาดใหญ่ทำด้วยเหล็กออกมาจากแขนเสื้อ
-
"ทำไมล่ะครับ หรือว่าเธอไม่สบาย" แสดงท่าทางเป็นห่วง
-
"ทำไมฉันต้องให้คนรับใช้ของฉันมาพบเธอด้วย" ชายแก่มองโซชิขึ้นๆลงๆ เดาะกล้องยาสูบเบาๆ
-
"มันก็จริงนะครับ..." โซชิยังนึกเหตุผลไม่ออกจึงยอมถอยออกมา
ลองใช้ความฉลาดดูซิเผื่อติดคริ ทำยังไงถึงจะพบได้

Rolled 1d10+1 : 8 + 1, total 9
ถ้านึกไม่ออกก็รอตาลุงนี่เดินไปแล้วหาที่อับสายตานั่งพิจารณาว่าโคโค่จะออกมาให้เห็นไหม
-
โซชิยอมถอยมาโดยดี ชายแก่ทำท่าจะเดินตามมาส่ง ทว่าบังเอิญมีลูกค้าคู่หนึ่งเดินเข้ามาในโกดัง เขาจึงต้องแยกไปต้อนรับ
โซชิคิดว่าถ้าประกาศตัวเป็นผู้กู้โลกมาสู่ขอโคโค่ ชายแก่ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อเขาอย่างดีแน่ๆ
โซชิชะเง้อชะแง้อยู่นอกรั้วบ้าน แต่ก็ยังไม่เห็นโคโค่ ได้ยินแต่เสียงคุยของชายแก่กับลูกค้าแว่วๆ
-
"เอาล่ะ...."
เดินวนรอบๆ บ้านหาทางแอบเข้าไป
-
ระหว่างที่เขากำลังเดินวนอ้อมไปด้านหลังที่ติดกับท่าน้ำ ก็ได้ยินเสียงต่อสู้และเสียงอาวุธปะทะกันดังขึ้นจากในบ้าน จากนั้นชายชุดดำถืออาวุธจำนวนมากก็พุ่งออกมาจากเรือที่จอดอยู่ที่ริมฝั่งทะลวงเข้าบ้านโกดังของโค่โค่และนายช่างฮุยทางประตูหลังที่เปิดเอาไว้
-
"จริงด้วยสินะ นายช่างต้องเป็นช่างในตำนานที่มาหลบซ่อนที่เมืองนี้"
วิ่งอ้อมไปหน้าบ้านว่าเกิดอะไรขึ้น มีทางหลบเข้าไปได้ไหม (จะเนียนวิ่งตามพวกชุดดำเข้าไปก็กลัวจะไม่ให้เนียนด้วย)
-
คราวนี้นอกจากเสียงอาวุธ ยังมีเสียงระเบิดและเสียงเสือคำรามออกมาอีก
หน้าบ้านมีไทยมุงอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ เสียงดังขนาดได้ยินกันทั้งถนน แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่ง หน้าบ้านถ้าเข้าไทยมุงก็เห็น ส่วนข้างไหนจะเห็นโซชิตอนเข้าไปหรือเปล่าไม่อาจรู้ได้ แต่จากหน้าบ้านโซชิเห็นชายชุดดำคนหนึ่งกระเด็นกระแทกหน้าต่างแตกกระจาย ตัวพาดหมดสติกับขอบหน้าต่าง อีกคนก็ฟุบอยู่ตรงประตูบ้าน คอมีรอยกัดเหวอะ เลือดไหลนอง
-
"ยังก่อนดีกว่าเนอะ...."
ใช้ช่วงเวลานี้ไปถามชาวบ้านว่าเกิดอะไรขึ้น นายช่างไปสร้างศัตรูกับองค์กรไหนไว้หรือยังไง พวกชุดดำเป็นใคร แล้วมีใครเรียกตำรวจหรือยัง
-
ชาวบ้านพากันส่ายหน้า บอกว่านายช่างฮุยเป็นคนเงียบๆ ย้ายมาอยู่ที่นี่เป็น 10 ปีแล้ว แกอยู่กับเด็กรับใช้ผู้หญิงชื่อโคโค่ที่มีคนเอามาขายให้เมื่อสักปีที่ผ่านมา มีคนบอกว่าเคยเห็นด้วยว่าแกเลี้ยงเสือ เสียงคำรามนั่นต้องเป้นเสือของแกแน่ๆ แต่พวกกรมเมือง(ตำรวจ)ที่เข้าไปตรวจสอบก่อนหน้านี้ก็บอกว่าไม่เห็นมี
มีคนไปแจ้งกรมเมืองแล้ว แต่คงอีกสักพักกว่าจะมา
โซชิถามได้เท่านี้ก้ได้ยินเสียงระเบิดใหญ่ดังมาจากทางบ้านนายช่าง พอหันไปดูก็พบว่าหลังคาบ้านหายไปครึ่งหนึ่ง
-
วิ่งอ้อมไปหลังบ้าน ถ้าเข้าได้แอบย่องเข้าไปด้วย
-
หลังบ้านเขาเห็นโคโค่โซเซหนีออกมา แพนแพนในร่างเสือเหล็กกำลังคุ้มครองเธอจากเหล่าชายชุดดำ ในจำนวนนั้นมีคู่หนุ่มสาวที่โซชิเจอที่ร้านขายอาหาร และเป็นคู่เดียวกับที่เดินสวนกับเขาเข้าไปหานายช่างฮุยก่อนหน้านี้
-
พิจารณาหน้าตาคู่หนุ่มสาวก่อน จากนั้นไปทางโคโค่ ระวังไม่พรวดเข้าไปจนเสือคิดว่าศัตรูแล้วโดดกัด
"ทางนี้ๆ" เรียกมาเพื่อจะพาไปยังที่ๆ ซาฮาร่าอยู่
-
คู่หนุ่มสาวดูหน้าตาดีแต่ออกตัวโกง
เขากวักมือเรียก แต่คงกล่าวลอยๆไปหน่อยเลยไม่มีคนสนใจนัก เว้นชายชุดดำสองคนที่หันมามองแล้วทำท่าจะเดินมากินหวานโซชิแทนเสือที่น่าจะยากกว่า
ทว่า...
ปังๆ สองคนที่จะเดินมาหาโซชิโดนยิงหน้าหงายไป โซชิหันไปมองก็พบชายชุดดำที่เขาเห็นในร้านอาหารยืนบนหัวเรือที่กำลังรี่เข้าฝั่งมา
"บาธ!" เสียงชายหญิงทั้งสองคนตะโกนด้วยความตกใจ
"และพรรคพวก" ชายชุดดำเสริม แล้วสบัดปลายปืนขึน
"ลุยเลย ทุกคน" พอเขาพูด คนจำนวนมากที่น่าจะเป็นเหล่ากลาสีโจรสลัดก็พุ่งลงจากเรือเข้าต่อสู้กับเหล่าคนชุดดำ
-
"อย่างนี้นี่เอง จอห์น บาร์ธสินะ" โซชิรู้จัก
รีบวิ่งไปแอบ แต่ก็ตามโคโค่ไปด้วย
-
สองฝ่ายต่อสู้กันหูดับตับไหม้ ในที่สุดคู่รักคู่นั้นก็ถูกฝ่ายโจรสลัดบาธเชือดทิ้งศพตกน้ำไป
บาธมองบ้านที่ระเบิดไปครึ่งหลัง ลูกน้องของบาธที่เข้าไปสำรวจเดินออกมาพร้อมกับส่ายหน้า
"เละหมดไม่มีเหลือครับ"
"ดูท่าทางฉันจะมาไม่ทันสินะ ขอโทษทีนะอาจารย์ที่ใช้หนี้ไม่ทัน" บาธถอนใจ
"ว่าแต่ เธอคงเป็นเด็กที่อาจารย์ดูแล แล้วนั่นคงเป็นเสือที่อาจารย์สร้าง อืม แล้วนายล่ะ เป็นใคร" บาทชี้ที่โคโค่ แพนแพน และโยฮันทีละคน
-
โยฮันเป็นม้ากายสิทธิ์ แต่โซชิเป็นผู้ที่จะกลายเป็นเอสไพลอทในตำนาน
"คือ ...เห็นมีเด็กเลยมาช่วยน่ะคับ...." แนะนำตัวแล้วถามว่าจะรับสมาชิกใหม่หรือเปล่า พอดีมาที่นี่กับน้องสาวอีกคน ไม่รู้ไปเดินแว่บที่ไหน
-
(ลืมทุกที ข้อเสียของการคุมสองเกมพร้อมกัน)
"ฉันยังไม่รับเด็กใหม่น่ะ แค่มาใช้หนี้ แต่ท่าทางจะมาเอาไม่ทัน เอาเถอะ งั้นฉันจะดูแลเธอแทนอาจารย์ฮุยละกัน ส่วนนายจะไปไหนก็ไปเถอะ"
บาธไม่สนใจโซชิเลย เขาพาโคโค่ขึ้นเรือไป ภาพทุกอย่างสีจางลงอย่างรวดเร็ว
"เหมือนเธอจะตื่นแล้วนะคะ คงต้องออกไปกันแล้วล่ะ" เสียงซาฮาร่าแว่วมาเข้าหู
-
งั้นก็ออกกันเลย
"นี่สินะ สิ่งที่ทำให้เธอมาเป็นโจรสลัด" ทำไมโซชิถึงเพิ่งมาอ๋อกับชื่อโคโค่นะ น่าเขกหัวซาฮาร่าสักโป๊กจริงๆ
ออกจากฝันแล้วรอให้โคโค่ตื่น
-
เขาตื่นขึ้นมา จากนั้นโคโค่ก็ตื่น
"..."เธอมองรอบๆห้อง
-
"สวัสดี แม่สลัดอวกาศตัวแสบ" โซชิแนะนำตัว
(ในห้องมีใครอีกมั้ยนี่)
-
ถึงโซชิจะลืม แต่คนอื่นไม่ลืมด้วย โคโค่ถูกขังในห้องพัก คนอื่นๆรวมทั้งโซชิมาอยู่ข้างนอก มองสภาพในห้องด้วยกล้องวงจรปิด
จะเข้าไปหาไหม หรือจะคุยผ่านลำโพงก็ได้ ถ้าเข้าไป จะเอาใครเข้าไปด้วยบ้าง
-
พาโนเอลเข้าไปละกัน น่าจะเป็นคนคุ้มกันชั้นดี
-
โซชิเข้าไปพร้อมโนเอล
"สวัสดี แม่สลัดอวกาศตัวแสบ"
โคโค่หันมามองเขา ทำหน้าครุ่นคิดแต่ไม่พูดอะไร
"......"
-
"ฉันโซชิ มินะชิโร่ เป็นทหารของยานจีนี่ และเป็นนักบินของเรดควีน หุ่นที่เกือบโดนเธอระเบิดทิ้งนั่นแหละ" โซชิแนะนำตัว
"ส่วนเธอคือโคโค่ หัวหน้ากลุ่มโจรสลัดอวกาศที่พวกเรากำลังตามล่าตัว"
"ฉันอยากรู้ว่าพรรคพวกของเธออยู่ที่ไหน ทำไมเธอถึงไปอยู่ในยานลำนั้น"
ยิงคำถามก่อน
-
"เชอะ นึกเหรอว่าจะบอก ไม่ขอบใจหรอกนะที่ช่วยฉันขึ้นมา แล้วก็ไม่มีทางบอกด้วยว่าลูกน้องของฉันอยู่ที่ไหน" เชิดหน้าใส่ซะงั้น
-
"น่า เล่ามาเถอะ"
"ถ้ายอมบอกจะพาไปเที่ยวนะ"
ลองกล่อมดู
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/508.JPG)
"..บอกก็ได้ พวกเราซ่อนตัวอยู่ในเขตอุกกาบาตที่นายยิงยานของจมนั่นแหละ"
-
"จะหลอกให้พวกเราเข้าไปเจอสัตว์ประหลาดยักษ์จับกินล่ะสิ"
หันไปถามโนเอลให้โคโค่ได้ยินด้วย "ถ้าพาเธอกลับยานเธอก็ต้องเข้าไปในห้องขังใช่ไหมครับ"
-
โนเอลรับมุกทันที อยากน้อยก็ไม่เสียชื่อหัวหน้าหน่วย
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/16.jpg)
"แน่นอนคะ โทษฐานเป็นโจรสลัด ถึงจะไม่ถูกประหารก็ต้องถูกขังตลอดชีวิตอยู่ดี"
-
"ไม่ประหารก็ขังคุกตลอดชีวิตเลยเหรอครับ โหดร้ายเกินไปแล้วนะครับเนี่ย!"
โซชิท่าทางตกใจมาก แต่ก็แอบชำเลืองมองโคโค่ว่าท่าทางหวาดหวั่นหรือออกอาการอะไรไหม
บุคคลิกแบบนี้ไม่น่าจะเป็นพวกเก็บอาการเก่ง ถ้าเฉยแสดงว่าไม่กลัวจริงๆ
-
"จะทำแบบนั้นกับหนูจริงๆเหรอคะ" มองกลับมาแบบตาแป๋ว
/เด็กสาวตัวเล็กนั่งแปะอยู่บนเตียง ดึงผ้าห่มมาถือไว้ด้วยสองมือน้อยๆ มองมาด้วยสายตาเว้าวอน
-
หนอยแน่ ใช้ไม้นี้เรอะ โซชิคนนี้ไม่หลงกลหรอกน่า ยัยเด็กเจ้าเล่ห์
"เอ เจ้าเสือเหล็กนั่นรู้สึกจะปกป้องเด็กคนนี้จนปางตายเลยนี่นา ถ้าซ่อมทันก็คงรอดล่ะนะ"
"เอ๊ะ หรือว่าจะเอาไปชั่งกิโลขายดี"
-
"อย่าทำอะไรแพนแพนนะคะ แล้วโคโค่จะยอมพี่ชายทุกอย่าง"
/เด็กสาวตัวเล็กนั่งแปะอยู่บนเตียง ดึงผ้าห่มมาถือไว้ด้วยสองมือน้อยๆ มองมาด้วยสายตาเว้าวอน
/ตอนพูดว่ายอมทุกอย่างแกล้งทำผ้าห่มหล่นจากมือด้วย ดีนะที่ใส่เสื้อผ้าไว้ ไม่งั้นคงติดเรทไปแล้ว
"น่าสงสารจัง" โซชิได้ยินเสียงโนเอลพึมพำเบาๆ แต่พอเขาหันมามองเธอก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
-
แม่นี่ก็ไปด้วยอีกคน
ขอเปลี่ยนกะ เอาแม่สาวหดหู่ฟินาเล่มาช่วยกล่อมหน่อย
-
"ยอมเสียเถอะค่ะ" ฟินาเล่มาช่วยกล่อม
ความหดหู่ 10%

Rolled 1d10 : 10, total 10
"โคโค่ยอมแล้วจริงๆนะคะ" โคโค่อ้อนตาใส
-
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/SoushiMinashiro.jpg)
".........."
"ช่วยไม่ได้นะ กลับยานแม่กันเถอะ กัปตันของเธอต้องมาช่วยเธอแน่ๆ"
โซชิตัดสินใจพาโคโค่กลับยานแม่ดีกว่าถูกแม่นี่หลอกไปตาย
-
"...ชิ" โซชิได้ยินเสียงเบาๆตอนเขาหันกลับออกจากห้อง แต่พอหันกลับไปดูก็เจอแต่โคโค่นั่งมองตาแป๋ว
Renate ที่เฝ้าจอมอนิเตอร์อยู่ข้างนอกรีเพลย์ภาพจากกล้องวงจรปิดให้ดูว่าโคโค่แอบทำหน้าชิชิตอนเขาหันกลับเมื่อครู่
"ยัยนี่เชื่อไม่ได้จริงๆ"
ยานเดินทางกลับ
จับตัวโคโค่และหุ่นประจำตัวได้
โซชิได้รับค่าตอบแทน
มาตรฐาน 1000 G
พบร่องรอยโจรสลัด 500 G
จับโคโค่ได้ 2000 G
รวม 3500 G
โนเอลมาปรึกษาว่าจะทำอย่างไรกับโคโค่และแพนแพนดี
โค่โค่
- ขังไว้
- ปลดอาวุธแล้วปล่อยให้อยู่ในยาน
- เข้าโปรแกรมรีดความลับ (มีหน่วยรีดความลับอยู่)
- อื่นๆ
แพนแพน
- ขังไว้
- ทำลาย
- แยกส่วนเพื่อวิจัย
- อื่นๆ
-
เนื่องจากโซชิเป็นพระเอกจึงไม่ทำอะไรรุนแรงอย่างการเปลี่ยนเพศคนหรือล้างสมองด้วยนานาวิธี
โคโค่ให้ปลดอาวุธแล้วให้อยู่ในยาน โซชิจะหาทางกล่อมเอง
แพนแพนให้ขังไว้แล้วเก็บเป็นความลับ ไม่ต้องให้โคโค่รู้ว่าขังไว้
-
โคโค่ได้อยู่ในยาน แต่คนไม่ทำงานก็ไม่ได้สวัสดิการและค่าใช้จ่าย (อาจจะมีชีวิตน่าอนาถแบบวีโอน่า)
จะมอบหมายงานอะไรให้เธอ
-- พนักงานโรงพยาบาล (ทำงานจิปาถะในโรงพยาบาล มีทางพัฒนาเป็นสายแพทย์)
- โค้ชกีฬา (สอนการออกกำลังแก่ทหารเกณฑ์และผู้สนใจ มีทางพัฒนาเพื่อเป็นเทรนเนอร์)
- คนดูแลโบสถ์ (ทำงานจิปาถะในโบสถ์ มีทางพัฒนาเป็นสายแม่ชีและสายเหนือธรรมชาติ)
- นักประลอง (ลงประลองในโคลอสเซี่ยม มีทางพัฒนาเป็นนักสู้)
- เจ้าหน้าที่ห้องสมุด (ทำงานจิปาถะในห้องสมุด มีทางพัฒนาโดยปัจจัยในห้องสมุด)
- คนดูแลสวน (ทำงานในป่าจำลอง/สวนสาธารณะในยาน มีทางพัฒนาเป็นนักธรรมชาติวิทยา)
- พนักงานธุรการ (ประจำศูนย์เสนาธิการ มีทางพัฒนาเป็นเจ้าหน้าที่สายบริหารของยาน)
- พนักงานศูนย์ซ่อมบำรุง (ประจำศูนย์ซ่อมบำรุง มีทางพัฒนาเป็นวิศวกรหรือนักวิทยาศาสตร์)
- พนักงานสโมสร (ประจำสโมสร มีทางพัฒนาเป็นไอดอล)
- พนักงานไลฟ์การ์ด (ประจำหาดทะเลเทียม มีทางพัฒนาเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย)
- อื่นๆ (อยากให้ทำงานที่ไหน อะไรก็บอกมา หรืออยากให้ทางกองบัญชาการเลือกให้ก็ได้)
แพนแพนถูกขังไว้ในความดูแลของศูนย์ซ่อมบำรุง
-
- พนักงานศูนย์ซ่อมบำรุง (ประจำศูนย์ซ่อมบำรุง มีทางพัฒนาเป็นวิศวกรหรือนักวิทยาศาสตร์)
ส่งไปเป็นช่างดีกว่า
"ตั้งใจทำงานนะ แล้วจะพาไปเลี้ยงขนม"
-
"...."เธอทำแก้มป่อง แล้วก็เดินตามเจ้าหน้าที่จากศูนย์ซ่อมที่มารับตัวไป
ถึงช่วงฝึกฝน จะฝึกอะไรดี
-
แน่นอน วันนี้ต้องฝึกการเจรจาอีก ลุยกันเลย
-
วันนี้ฟินาเล่มาฝึกทักษะการเจรจาให้
"คุยกับฉันได้ใช่ไหมคะ"
กติกา
1. คุยกับฟินาเล่ได้เพื่อถามตอบได้ตามปรกติ
2. ฟินาเล่เพิ่ม%หดหู่โพสละ 10% (เว้นบางกรณีที่จะไม่หดหู่เพิ่ม กรณีไหนบ้างนั้น เป็นความลับ ต้องจับทางเอาเอง)
3. กรณีทอยเต๋าออกหดหู่ สามารถทอยเต๋าใหม่ได้ จำนวนครั้งที่ทอยใหม่ได้ เท่ากับทักษะเจรจา
4. หากพูดคุยกันได้นานเกินกว่าค่าทักษะการเจรจา (กรณีนี้คือ 3 โพส) จะได้ทักษะการเจรจา +1
5. เมื่อฟินาเล่หดหู่ 100% หากทอยหดหู่ได้ 10 และยังเหลือจำนวนครั้งให้ทอยใหม่ได้ จะผ่านเควสพิเศษ
-
โซชิเอาเก้าอี้มานั่งคุยหลังจากไม่ได้คุยกันนานจนคิดถึงเหลือเกิน
"ได้สิ ได้อยู่แล้ว"
"คือ จากภารกิจครั้งก่อนเธอก็เห็นใช่มั้ยว่าแม่หนูโจรสลัดบอกว่าพวกของตัวเองอยู่ในซากอุกกาบาตปิศาจ เธอมีวิธีอะไรที่น่าจะทำให้เราเข้าไปสำรวจในนั้นได้โดยไม่ถูกเขมือบไหม"

Rolled 1d10 : 7, total 7
-
(ถ้าไม่ขึ้นอัตราความหดหู่ รอบนั้นไม่ต้องทอยนะ)
"น่าจะโกหกนะคะ ถ้าอยู่ได้จริงเธอคงไม่เกือบโดนพวกนั้นเขมือบหรอก"
"แต่อันที่จริงถ้าเราแยกแยะว่าอะไรเป็นอุกกาบาตธรรมดา อะไรเป็นสัตว์ประหลาดได้ ก็น่าจะปลอดภัยระดับหนึ่ง เพียงแต่ตอนนี้ได้ยินว่ามีปัญหากับสัตว์อีกชนิดที่ดูดพลังงานของยานได้ ถ้าโดนดูดพลังงานของยานจนเคลื่อนไหวไม่ได้ แล้วเจอกับสัตว์ประหลาดอุกกาบาต ก็คงโดนเขมือบอย่างเดียว"
"ดังนั้ จะเข้าไปได้ นอกจากจะต้องติดตั้งระบบเรดาห์ที่แยกแยะสัตว์ประหลาดจากอุกกาบาตธรรมดาได้แล้ว ก็ต้องหาวิธีป้องกันแมลงดูดพลังงานด้วย ซึ่งของทั้งสองอย่างคงต้องรอให้หน่วยวิจับของเราวิจัยออกมาก่อน ถ้าอยากให้วิจัยได้เร็วๆก็ลองหาตัวอย่างมาให้พวกเขานะคะ"
ฟินาเล่ตอบมายืดยาว ท่าทางสนใจมาก
-
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/SoushiMinashiro.jpg)
"นั่นสินะ จริงๆ ก็ไม่น่าจะมีใครเข้าไปอยู่ในนั้น แต่คิดเผื่อโอกาสที่เป็นไปได้ว่าพวกนั้นมีอุปกรณ์หรืออะไรบางอย่างทำให้ไม่ถูกจู่โจมน่ะ แล้วก็ หรือบางทีในนั้นอาจจะมีของน่าสนใจอยู่ก็ได้"
"แมลงดูดพลังงานเหรอ ได้ยินว่ามันเป็นแมลงขนาดเล็กที่กินพลังงานนะ ถ้าล่อมันออกมาแล้วใช้หุ่นรบจับตัวมันจะเป็นไปได้หรือเปล่า"
"แล้วก็นะ ที่น่าสนใจก็คือมันเป็นหุ่นยนต์หรือสิ่งมีชีวิตนี่ล่ะ มีสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่ล่องลอยในอวกาศด้วยเหรอ"
โซชิพยายามใช้มันสมองอันน้อยนิดคิดสาระที่คนอย่างเขาไม่น่าจะมีมาคุยกับเธออย่างสุดหัวใจ
-
โซชิคิดได้ไม่เลว นี่เป็นเรื่องที่ฟินาเล่สนใจ
"ก็เป็นไปได้นะคะ ไมี่คเยมีใครตรวจใจกลางดงอุกกาบาตเสียด้วย ถ้าจะมีอะไรอยุ่ในนั้นจริงก็ไม่ใช่เรื่องแปลก" ฟินาเล่พูดถึงเรื่องที่ว่าอาจมีอะไรอยู่กลางดงอุปกาบาต
"แต่เรื่องโจรสลัดจะซ่อนอยู่กลางดงอุกกาบาต ยังไงฉันก็ว่าไม่น่าเป็นไปได้ค่ะ เพราะขนาดหัวหน้าพวกนั้นยังเสียท่าอุกกาบาตเขตรอบนอกเลย" เธอยืนยันความเห็นเมื่อพูดถึงโจรสลัด
"ขืนสุ่มสี่สุ่มห้าจับ หุ่นจะถูกดูดพลังไปด้วยนะคะ"
"ไม่แน่ใจค่ะ คงต้องจับมาดู แต่ในอวกาศก็มีสิ่งมีชีวิตนะ" ความเห็นเกี่ยวกับว่ามันเป็นสัตว์หรือหุ่น
-
"ฉันเชื่อเธอ อย่างนั้นก็ตัดเหตุผลเรื่องตามหาโจรสลัดออกไปนะ"
"ถ้าจับโดยตรงไม่ได้ก็คงต้องใช้แห ไม่ก็ชกให้สลบ เธอมีวิธีอื่นไหม อย่างทำยาสลบหรือยาที่ทำให้ประสาทตายด้านอะไรแบบนี้" โซชิถามความเห็นประมาณว่า หากมันมีชีวิตเราน่าใช้กระสุนยาสลบ หรือยาชา อะไรสักอย่างได้
"ไม่แน่นะ ถ้าเราเข้าไปดูที่ใจกลางนั่นได้เราอาจจะเจออาณาจักรลึกลับที่ยังไม่ถูกค้นพบ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว ถ้าต้องไปสำรวจที่นั่นเธอจะไปกับฉันเป็นคนแรกใช่ไหม ถ้าลูลู่กลับมาฉันจะให้เธอดัดแปลงที่นั่งในหุ่นเป็นสองที่นั่งล่ะ"
-
"ใช้แหหรือกระสุนยาสลบก็น่าจะได้นะคะ แต่แหน่าจะวางใจได้มากกว่ายาสลบ เพราะเราไม่รู้ว่าแค่ไหนมันถึงจะสลบ"
"ถ้ามีคำสั่งให้จัดทีมแล้วฉันว่าง เราคงได้ไปด้วยกันค่ะ"
กริ๊งงงงง
หมดเวลา
ฟินาเล่ยิ้มเศร้าๆที่พบว่าเวลาหมดแล้ว
"ขอบคุณนะคะ แม้จะเป็นช่วงสั้นๆ แต่ก็เป็นความทรงจำที่ดี"
พูดแล้วเธอก็วิ่งปิดหน้าออกจากห้องไป
.
.
.
แล้วพักเดียวก็วิ่งกลับเข้ามา ประทับตราผ่านการฝึกให้เขา
โซชิ ทักษะการเจรจา +1
"ลืมค่ะ ขออีกรอบนะคะ" เธอสูดลมหายใจแล้วมองโยฮันแบบเศร้าๆอีกครั้ง
" ขอบคุณนะคะ แม้จะเป็นช่วงสั้นๆ แต่ก็เป็นความทรงจำที่ดี"
พูดแล้วเธอก็วิ่งปิดหน้าออกจากห้องไป คราวนี้ไปจริงๆ
ได้เวลาพักผ่อน จะไปทำอะไรดีนะ
-
"คราวหน้าจะสร้างให้มากกว่านี้อีกนะ~~~~~"
(แต่อย่าไปมองโยฮันดีกว่านะ ไม่อยากให้กลายพันธุ์ไปอีกคน)
วันนี้เราต้องไปกล่อมแม่สาวโจรสลัดให้ได้
ไปหาโคโค่ ถามว่าอยากไปเที่ยวที่ไหนไหม
-
เขาเจอโคโค่ในชุดหมีช่างเครื่องกำลังร้องเพลงอยู่บนรถที่จอดซ่อมคันหนึ่ง บรรดาช่างเครื่องของศูนย์ซ่อมบำรุงออกันอยู่ข้างล่าง ปรบมือและร้องตามเธอ พอเธอร้องจบก็มีเสียงเป่าปากและเรียกชื่อโคโค่กันเกรียวกราว
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/508.JPG)
"ขอบคุณค่า ขอบคุณ"
จะทำไงดี
- เข้าไปทัก
- เข้าไปร่วมในกลุ่มคนฟัง
-
"เป็นไอดอลไปแล้วเหรอเนี่ย"
- เข้าไปร่วมในกลุ่มคนฟัง
-
โซชิเนียนเข้าไปอยู่ในกลุ่มผู้ชม โคโค่ไม่สังเกตเห็นเขา เธอทั้งร้องทั้งเต้นอีกหลายเพลง คนฟังก็มากขึ้นเรื่อยๆ จากแค่เป็นช่างซ่อมในบริเวณนั้น ก็ลามไปถึงเจ้าหน้าที่ทั้งศูนย์ซ่อม สุดท้ายโรงซ่อมก็แน่นไปด้วยผู้คนที่มาดูการแสดงของโคโค่ ทุกคนดูสนุกสนานกันมาก
ผ่านไปสองชั่วโมงการแสดงก็จบลง ผู้ชมทยอยกันออกจากโรงซ่อมอย่างเป็นสุข มีเสียงกำชับว่าถ้าจะแสดงอีกเมื่อไหร่ขอให้บอก จะพาเพื่อนมาดูเยอะๆ ขอสมัครเป็นแฟนคลับโคโค่แน่นอนแล้ว
ตอนนี้โคโค่อยู่กลางกลุ่มเจ้าหน้าที่ศูนย์ซ่อม ดูเหมือนเธอกลายเป็นขวัญใจไปแล้ว บรรยากาศเป็นมิตรมาก พวกเขากำลังจะพาโคโค่ไปเลี้ยงรับที่ร้านอาหารกลางแจ้งแห่งหนึ่ง
-
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/SoushiMinashiro.jpg)
"แล้วจะเข้าไปทักยังไงดีล่ะเนี่ย"
ลองโดดๆ โบกมือหยอยๆ ด้านนอกดูว่าโคโค่จะเห็นไหม "ขอฉันเป็นแฟนคลับด้วยคนนะ~"
-
อาจจะไม่เห็น หรือเห็นแล้วไม่สนก็ไม่รู้ แต่รวมๆก็คือ โคโค่ไม่ได้สนใจ เธอเดินลั้ลลาไปท่ามกลางชาวศูนย์ซ่อมตรงไปร้านอาหาร
-
"หวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์ช่างเครื่องถูกสาวน้อยโจรสลัดล้างสมองยกก๊วนนะ..."
โซชิมองโลกในแง่ดีไว้ก่อนว่าโคโค่น่าจะค้นพบเส้นทางของตนเองแล้ว
รีบไปดูซาฮาร่าดีกว่าว่าทำงานเป็นไงมั่ง
-
ไปถึงก็เห็นซาฮาร่ากำลังทำงานอยู่ พอเธอเห็นเขาก็วิ่งเข้ามาเกาะเอว
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/457.JPG)
"เย้~~คุณพี่"
โดดดึ๋งขึ้นมาจุ๊บปากด้วย
-
"....นี่หล่อน"
ถามว่างานเป็นไงมั่ง มีปัญหาอะไรไหม ถูกดุไหม แล้วไปยุ่งอะไรที่คุณบรรณารักษ์ห้ามหรือเปล่า
-
ซาฮาร่าสงสัยว่าโซชิจะตกใจทำไม ก็เคยทำกันมาแล้ว ยกฉากที่ว่ามาให้ดูด้วย
เป็นการจูบแบบไหน
([url]http://baron.wudthipan.com/forum/Themes/default/images/dice_warn.gif[/url]) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d3 : 2, total 2
1 จูบหน้าผาก
2 จูบริมฝีปาก
3 จูบดูดดื่ม
กลับมาถึงที่พักโดยสวัสดิภาพ จะนอนเลยไหม
ซาฮาร่ายึดถือความสัมพันธ์กันตามนั้น ท่าทางคงไม่ใช่พี่ชายน้องสาวตามปรกติธรรมดาเสียแล้ว
เธอเป็นเด็กเชื่อฟัง ไม่ซุกซน เลยทำงานอย่างขยันขันแข็งโดยที่ไม่เคยลงไปโกดังใต้ดิน
"คุณเบลชมซาฮาร่าว่าเก่งด้วยนะ เห็นว่าเตรียมจะสอนงานและให้ซาฮาร่าไปช่วยงานที่ห้องใต้ดิน แต่เห็นว่าจะไม่ใช่งานจัดหนังสือแบบนี้แล้ว ซาฮาร่าเลยไม่แน่ใจว่าจะไปดีไหม ก็แหม ทำข้างบนนี้มีเวลาให้อ่านหนังสือเยอะแยะเลยนี่นา"
ซาฮาร่าถามว่าเธอจะไปให้เบล บรรณารักษ์ห้องสมุด สอนงานดีไหม
- เอาเลย จะได้ก้าวหน้าไง
- อย่าเลย แบบนี้สนุกกว่า
- รอก่อน จะอยู่ถามเบลเรื่องงานให้ (ไปไหนต่อไม่ได้ ต้องอยู่รอถามเบลคืนนี้เอง และพรุ่งนี้จะต้องออกไปทำภารกิจใหม่แล้ว)
-
(http://i107.photobucket.com/albums/m293/luc_0083/SoushiMinashiro.jpg)
(ม่ายยยยยยย นั่นต้องเป็นตอนที่โซชิเสียการควบคุมตนเองแน่ๆ ยัยปิศาจตัวน้อยนี่ช่างร้ายนัก)
โซชิเลือกเอาใจใส่ซาฮาร่าในขณะที่ยังทำได้
- รอก่อน จะอยู่ถามเบลเรื่องงานให้ (ไปไหนต่อไม่ได้ ต้องอยู่รอถามเบลคืนนี้เอง และพรุ่งนี้จะต้องออกไปทำภารกิจใหม่แล้ว)
"ดีจังเลยนะ เห็นเธอมีความสุขแบบนี้ก็วางใจ"
-
น่าเสียดาย เขาเลยไปไหนไม่ได้ ทั้งที่มีEvent xxxx กับ XXXX ให้เลือกแท้ๆ ยังไม่นับเรื่องที่จะได้ XXXX กับXXX อีก
สุดท้ายก็ได้แค่นั่งเล่นในห้องสมุด ดูซาฮาร่าวิ่งไปวิ่งมาเพื่อจัดเรียงหนังสือ พอเธอว่างก็เข้ามาซุกๆออดอ้อน พอต้องไปทำงานอีกก็หาหนังสือมาให้โซชิอ่านแก้เบื่อ (แต่ไม่ได้บวกความฉลาดหรอกนะ)
แน่นอนว่าว่างขนาดนี้โซชิคงไม่ลืมเลียบเคียงถามถึงโนเอล ซาฮาร่าบอกว่าเธอไปเยี่ยมใครบางคนที่โรงพยาบาล “คงเป็นแฟนล่ะมั้งคะ” ซาฮาร่าลอยหน้าลอยตายิ้มเจ้าเล่ห์ตอบ
ใกล้ค่ำแล้ว ในที่สุดเบลก็ขึ้นมา โซชิจะถามว่ายังไง
-
บางทีคนเราก็ต้องเลือกล่ะนะ...
"สวัสดีครับคุณเบล เห็นว่าจะให้ซาฮาร่าช่วยงานที่ห้องใต้ดินก็เลยอยากขอคุยรายละเอียดงานน่ะครับ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/61.jpg)
"ห้องใต้ดินของที่นี่มีเอกสารและวัตถุอันตรายจากดาวต่างๆอยู่มาก มนุษย์ธรรมดาทำงานแบบนี้ไม่ได้ แต่เด็กคนนี้พิเศษออกไป ฉันเชื่อว่าจะฝึกเธอให้เป็น Librarian of Twilight บรรณารักษ์สนธยาได้"
เบลอธิบายว่าLibrarian of Twilight (LOT) หรือบรรณารักษ์สนธยาคือเหล่าผู้มีพลังพิเศษที่ทำหน้าที่่เก็บรักษาความลับ ภูมิความรู้และสิ่งล้ำค่าที่พบระหว่างการเดินทางไว้ เพื่อรอถ่ายทอดให้ผู้เหมาะสม ตอนนี้มีเพียงเบลคนเดียว เธอหวังว่าจะฝึกซาฮาร่าให้เป็นLOTที่เก่งกาจจนเป็นผู้ช่วยของเธอได้
"แต่ก็ขึ้นกับคุณที่เป็นผู้ปกครองด้วยว่าจะยอมไหม ฉันไม่ฝืนใจใครและไม่โกหกว่างานนี้เป็นงานที่ไม่เสี่ยง"
-
"อันตรายถึงชีวิตเชียวเหรอครับ"
-
"ก็เหมือนงานของหน่วยพวกคุณนั่นแหละ" เบลตอบ
-
"เข้าใจแล้วครับ"
ขอตัวมาถามซาฮาร่าว่าอยากทำไหม เพราะมันอันตราย ถึงโซชิจะอยากให้ทำแต่ก็อดห่วงไม่ได้
-
ซาฮาร่าตาแป๋ว เธอคิดจะถามความเห็นของโซชินั่นแหละ
(เป็นหน้าที่ของโซชิที่ต้องเลือกเส้นทางให้เธอ จะเป็นLOT หรือเป็นสาวบรรณารักษ์ก็ต้องเลือกให้ล่ะ)
-
ลองไปคุยกับเบลอีกที ถามว่าแล้วโนเอลล่ะ เธอไม่เหมาะเหรอ
-
โนเอลเป็นสมาชิกหน่วยEscudeiro แล้วเช่นเดียวกับตัวโซชิ จึงไม่สามารถมาทำงานเต็มเวลาอย่าง LOT ได้ ( ไม่ใช่งานพิเศษเวลาว่างอย่างผู้ช่วยบรรณารักษ์ที่โนเอลทำ ส่วนซาฮาร่า ถ้าเข้าLOT ก็จะทำงานบรรณารักษ์เต็มเวลาไม่ได้)
-
ถ้างั้นก็ตกลง "ฉันเชื่อเธอ ซาฮาร่า"
-
"ดีมาก ช่วงที่ฝึกก็ย้ายมาค้างกับฉันที่นี่นะ" เบลให้ซาฮาร่าย้ายมาพักกับเธอที่ชั้นใต้ดินห้องสมุดตั้งแต่พรุ่งนี้ไป
ซาฮาร่า เปลี่ยนอาชีพเป็นบรรณารักษ์สนธยาขั้นฝึกหัด
ดึกแล้ว พรุ่งนี้จะต้องไปรับภารกิจ จะกลับไปนอนเลยไหม หรือจะทำอะไรต่อ
-
แวะไปดูที่ร้านอาหารกลางแจ้งก่อนว่าเลิกกันรึยัง สงบสุขดีไหม
-
โคโค่กำลังโชว์เปลื้องผ้ารอบที่ 99
เลิกกันแล้ว เจอแต่พนักงานกำลังเก็บกวาดร้าน เขาบอกว่าไม่เคยเห็นงานไหนสนุกสุดเหวี่ยงแบบนี้ โคโค่จะต้องเป็นไอดอลคนใหม่ของยานเราแน่ๆ
-
ถามว่างานสนุกกันแบบไหน คงไม่มีอะไรอนาจารใช่มั้ย
-
พนักงานมองโซชิหัวจรดเท้า ท่าทางเหยียดหยามมาก ราวกับเขาเป็นตัวประหลาดถึงคิดอกุศลได้ขนาดนั้น
เกมนี้เป็นเวอร์ชั่นดิสนีย์ ไม่มีเรื่องแบบนั้นหรอก (มั้ง)
สรุปคือบรรยากาศเหมือนงานวันปีใหม่ที่มีไอดอลสาวมาร่วมสนุกเอนเตอร์เทนผู้ร่วมงาน
-
พอดีโซชิดูหนังมากไปหน่อยเลยเริ่มรู้สึกคุ้นเคยว่าเรื่องแบบนั้นเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ประมาณว่าฉลองทีต้องแก้ผ้าที
"น่าเสียดายที่ไม่ได้มาร่วมงานน้า เอาเถอะ กลับบ้านนอนดีกว่า"
แต่เอ๊ะ เดี๋ยวสิ
โทรไปหาโนเอล ถามว่าอาการจอนนี่เป็นยังไงบ้าง เห็นซาฮาร่าบอกว่าไปเยี่ยมมา
-
โนเอลรับโทรศัพท์แบบง่วงๆและงงๆว่าใครชื่อจอนนี่ วันนี้เธอไปเยี่ยมปีเตอร์ตะหาก โนเอลบอกว่าจอนนี่น่าสงสารมาก โดนส่งไปสถานบำบัดทางจิต เธอไปพบก็เอาแต่โผเข้ามากอดแล้วร้องไห้ เธอเลยต้องอยู่ให้ปีเตอร์กอดจนเย็นถึงได้กลับบ้าน
"เขาน่าสงสารมากเลยค่ะ ฉันคงต้องหาเวลาไปเยี่ยมบ่อยๆเสียแล้ว"
จะนอนได้หรือยัง
-
"เอาไว้คราวหน้าผมขอไปเยี่ยมด้วยนะครับ"
ตกลงนอน
-
เช้าแล้ว โซชิไปที่กองบัญชาการ มีงานให้เขาเลือก 2 งาน คือ
1. เก็บตัวอย่างในเขตดาวเคราะห์น้อย
: หน่วยวิจัยต้องการตัวอย่างของทั้งสิ่งมีชีวิตและแร่ธาตุในเขตดาวเคราะห์น้อย จะเป็นหรือตายก็ได้
หน้าที่ของโซชิ
คุ้มกันหน่วยเก็บตัวอย่าง
ผู้ร่วมภารกิจกับโซชิ (โซชิเลือกได้)
1 คนจากหน่วยสำรวจ
1 คนจากใครก็ได้
2. คัดตัวเจ้าหน้าที่ใหม่
: มาสเตอร์กับโมกะลาออกจากหน่วย จำเป็นต้องหาบุคลากรฝีมือดีเข้ามาทดแทน
หน้าที่ของโซชิ
เป็นแมวมองหาคนฝีมือดีมาเข้าคัดตัว ดำเนินการคัดตัวจนได้คนมาแทนตำแหน่งของมาสเตอร์และโมกะ
ผู้ร่วมภารกิจกับโซชิ (โซชิเลือกได้)
2 คนจากใครก็ได้
-
"เอางานที่สองละกันนะ"
โซชิเริ่มไม่เข้าใจตัวเองเข้าไปทุกทีว่าเขาเป็นนักบินหรือฝ่ายบุคคล
ขอเลือกคนสายตาดีอย่างโนเอล และ... (ทำไมคนรู้จักเรามันถึงน้อยอย่างนี้นะ....)
รีน็อต
-
(ก็ไม่เลือกขับหุ่นออกไปคุ้มกันล่ะ)
โนเอลเข้าใจหน้าที่ดี เพราะเธอเป็นหัวหน้าหน่วยคนหนึ่ง งานแบบนี้บางทีเธอก็ได้รับมอบหมายให้ทำ
แต่รีน็อตสับสนมาก เธอถามย้ำว่านี่ไม่ใช่ภารกิจปลอมตัวเป็นแมวมองเพื่อจับโจรแน่นะ หรือว่าอยากให้เธอไปช่วยลากคอคนที่หนีหมายเกณฑ์ให้มาเป็นทหาร
โนเอลบอกว่า การประกาศทางระบบเครือข่ายได้ดำเนินการแล้ว ตอนนี้กลุ่มของโซชิมีหน้าที่หาคนเข้าหน่วยแบบเจาะจงกลุ่มเป้าหมาย
โซชิมีสองทางเลือกคือ
1 ไปหาคนที่คิดว่าน่าจะชวนมาสมัครคัดเลือก (ถ้ามาก็จะดีไป แต่ถ้าไม่มาก็เสียเวลาเปล่า)
2 ไปตามสถานที่ต่างๆเพื่อมองหาคนที่มีแวว (แต่ละที่อาจมีทั้งคนหน้าใหม่และคนหน้าเก่า)
สถานที่ซึ่งต้องระบุหากเลือกทางที่สอง
- ศูนย์แพทย์
- ศูนย์กีฬา
- โบสถ์
- โคลอสเซี่ยม
- ห้องสมุด
- ป่าจำลอง
- ศูนย์เสนาธิการ
- ศูนย์ซ่อมบำรุง
- สโมสร
- ทะเลเทียม
- อื่นๆ เลือกเองได้
-
(อยากมีคนรู้จักเพิ่มอะ...)
"บางทีผมก็คิดว่าเราต้องใช้กำลังข่มขู่บ้างน่ะครับ" บอกเหตุผลรีน็อต เธอเหมาะมากเวลาเอาปืนจ่อแล้วบังคับให้พวกนิสัยดื้อมาเป็นทหาร
- โคลอสเซี่ยม
-
ถึงโคลอสเซี่ยมแล้ว
โซชิพบว่ามีสองสามวิธีในการประชาสัมพันธ์
- ยืนประกาศหน้าโคลอสเซี่ยม
"ใครก็ได้ยินสินะคะ" โนเอลให้ความเห็น
"ดูเหมือนพวกแจกแผ่นพับหน้าห้างเลย" รีน็อตให้ความเห็น
- เข้าไปนั่งดู
"แล้วจะมีคนรู้เรื่องเหรอคะ" โนเอลให้ความเห็น
" เจอใครน่าสนใจค่อยติดต่อหลังเวทีก็ดีเหมือนกัน ไม่เหนื่อย" รีน็อตให้ความเห็น
- ขึ้นเวที
"ถ้าทำผลงานดีๆ น่าจะมีคนสนใจนะคะ" โนเอลให้ความเห็น
"แต่ถ้าพลาดก็ตรงกันข้ามนะ" รีน็อตให้ความเห็น
- อื่นๆ
-
วิธีแรกมันช่างเหมาะกับโซชิจริงๆ อะไรเห่ยๆ เชยๆ เฉิ่มๆ นี่แหละใช่เลย อนาคตเอสไพลอตคนนี้เกิดมาเพื่อสิ่งนั้นจริงๆ
ใช้วิธีแรกก่อน ทั้งสามคนช่วยกันประกาศเลยว่ารับสมัครนักบินและนักสู้
-
เป็นวิธีที่ทำให้เจอคนมากมายจริงๆ แต่ดูไม่น่าเชื่อถือสุดๆ ดูแล้วเหมือนมาโฆษณาร้านเปิดใหม่
ด้วยความเป้นนิวไทป์ของโซชิ เขาพบคนที่ดูมีหน้ามีตา ดังนี้
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/940.JPG)

Rolled 1d10 : 9, total 9
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/939.JPG)

Rolled 1d10 : 9, total 9
???

Rolled 1d10 : 2, total 2
ทอยเต๋าหน้าทักษะการเจรจา ได้แต้มเท่าไหร่บวกหนึ่ง(ค่าโชค) ถ้ามากกว่าแต้มของคนข้างบนคนไหน คนนั้นจะให้ความสนใจ
(สามารถให้สองสาวที่มาด้วยช่วยได้โดยทอยเต๋าหน้า 10 หนึ่งลูก แต่ถ้าผ่านจะถือเป็นผลงานของสาวๆ)
-
(แบบนี้สงสัยต้องให้รีน็อตเอาปืนจี้แล้วมั้ง)
ให้รีน็อตกับโนเอลช่วย

Rolled 2d10 : 4, 4, total 8
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/940.JPG)
"เบื่อพวกแจกแผ่นพับนี่จัง" พึมพำแล้วก็เดินเข้าโคลอสเซี่ยมไป
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/939.JPG)
"แถวนี้หนวกหูจัง" เดินแยกไปทางอื่น
เมินกันเห็นๆ ขนาดสองสาวพยายามทั้งดยกทั้งเต้น ทั้งส่งเสียงอ้อน ทำเรื่องน่าอายในฐานะเจ้าหน้าที่ขนาดนี้ก็ยังไม่หันมาสนใจเลย
"เมินกันเฉยเลย ใจร้ายที่สุด" โนเอลน้ำตาซึม
"ฉ..ฉันจะจับข้อหาเมินเฉยต่อเจ้าพนักงาน" รีน็อตกัดฟันไม่ให้น้ำตาไหล
แต่โซชิก็รู้สึกว่ามีใครบางคนแอบซุ่มดู
จะเอาไงดี
- ตามเด็กตัวเล็ก
- ตามสาวหูหมาป่า
- เข้าไปทักคนที่ซุ่มดู
- ร้องไห้กลับ
- อื่นๆ
-
ถ้าร้องไห้ไม่ออกล่ะก็ผมร้องไห้แทนให้ก็ได้นะครับ
โซชิก็อยากร้องไห้เหมือนกัน นี่มันเลวร้ายยิ่งกว่าขายตรงอีกนะเนี่ย
- อื่นๆ
กระซิบโนเอลให้แอบชำเลืองมองคนที่ซุ่มดูก่อนว่ามีลักษณะแบบไหน ท่าทางหวาดกลัวเตรียมวิ่งหนีรึเปล่า
ถ้าดูแล้วน่าจะไปคุยได้ก็เข้าไปคุยกัน
-
(ออก 2 ยังไงก็สนใจ ไม่หนีหรอก)
คนที่ซ่อนเป็นหนุ่มน้อยหน้ามน
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/944.jpg)
"....."
รีน็อตเร่ไปข้างหลังแล้วเตรียมตะครุบ
"หยุด! อย่าขยับ"
"มาฟังเราขายตรง เอ๊ย ชวนเชื่อเข้าหน่วยเสียดีๆนะคะ" โนเอลใช้ความเร็วที่โซชิมองไม่ทันจับข้อมือทั้งสองของหนุ่มลึกลับไว้ พลางส่งสายตาเว้าวอนแบบที่เธอเคยอ่านเจอในห้องสมุด
"....หวาาา" หนุ่มน้อยอ้าปากค้างเลย คงตกใจมั้ง หน้าแดงเชียว
-
"ทำงานในออฟฟิศครับ แค่ส่งเมล์"
"สวัสดีครับ พวกเรากำลังตามหาบุคลากรที่พร้อมจะสมัครเป็นทหาร" โซชิแนะนำตัวแทนทุกคนด้วย
"เป็นเจ้าหน้าที่นี่ดีนะครับ มีสาวสวยน่ารักอย่างคุณโนเอลและคุณรีน็อตเต็มไปหมด"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/944.jpg)
"ปล่อยเถอะฮะ ไม่หนีแล้ว ผมชื่อเคนฮะ กำลังหางานทำพอดีเลย"
เคนถามว่า ทหารที่ว่าคือหน่วย Escudeiro เหรอ เห็นผ่านตาในระบบสื่อสาร แต่ไม่นึกว่าจะมายืนชวนคนกันหน้าโคลอสเซี่ยมแบบนี้ แล้วหน่วยนี้ทำงานประเภทไหนกัน
นั่นสิ จะบอกเคนยังไงดีว่าเป็นงานประเภทไหน แล้วมีตำแหน่งไหนให้เขาเลือกสมัครบ้าง
-
"ถ้าไม่มาเดินหาแล้วจะเจอเพชรน้ำงามได้ยังไงล่ะครับ ว่าไหม"
โซชิอธิบายเกี่ยวกับงานว่าเป็นทหารยศพิเศษ มีระดับ มีเกียรติ รายได้ดี ต้องการคนที่ขยันและมุ่งมั่น
ตอนนี้ขาดคนไป 2 ตำแหน่งคือนักบินและนักสู้ ถามว่าเคนถนัดอะไรบ้าง
-
เคนบอกว่า ถ้ามีให้เลือกสองอย่าง เขาคงถนัดเป็นนักสู้มากกว่า
"แต่ผมเองก็ขับรถได้นะฮะ ถ้าคุณโซชิเห็นว่าผมน่าจะเป็นนักบินมากกว่า ผมสมัครตำแหน่งนักบินก็ได้" ท่าทางเจ้าหนูนี่จะหัวอ่อน เชื่อคนง่ายนะ
-
"ความจริงแล้วผมก็อยากได้นักบินมากกว่าล่ะนะ พอดีมีใครไม่รู้มาหอบไปซะเกือบหมดหน่วยเลยน่ะครับ"
ลองถามโนเอลว่าเราจะมีการทดสอบด้วยซิมูเลเตอร์ใช่ไหม
-
โนเอลบอกว่า แต่ละครั้งวิธีการสอบไม่เหมือนกัน อีกทั้งยังขึ้นกับตำแหน่งที่เลือกสอบด้วย บางทีอาจจะเป็นการประลอง หรืออาจะให้ทำภารกิจสมมุติ ส่วนสายนักบินก็มีการทดสอบการบินด้วยซิมูเลเตอร์แน่นอน
"แต่สมัครได้แค่ตำแหน่งเดียวนะคะ เพราะเวลาสอบทั้งสองตำแหน่งตรงกันน่ะ" โนเอลบอก
"ถ้าสอบตกสนใจมาเป็นตำรวจไหมล่ะ" รีน็อตแอบชวนเคน
-
งั้นก็ตกลง ให้เคนมาสมัครเป็นนักบิน ถ้าสอบตกไว้ค่อยหางานขับแท็กซี่ให้ละกันนะ
-
เคนตกลงจะไปสอบเป็นนักบิน หลังจากนัดหมายแล้วเขาก็ลากลับไป
จะไปประชาสัมพันธ์ที่ไหนต่อดี (ที่นี่ไม่เหลือใครอยู่ข้างนอกแล้ว)
-
แม่สองสาวนั่นเข้าไปประลองยุทธ์แน่ๆ เอาล่ะนะ
ให้โนเอลขึ้นประลอง ฝีมือระดับโนเอลต้องดังแน่
-
บนเวที ลูเซียหัวหน้าหน่วยจู่โจมเพิ่งโค่นคู่ต่อสู้รายที่ 15 ลง
วันนี้เป็นการต่อสู้ตามแบบวัฒนธรรมโบราณที่เรียกว่า"ลุยไถ" นั่นคือ ใครก็ตามที่ขึ้นไปยืนบนเวที จะต้องสู้กับคนที่โดดขึ้นมาท้าแบบตัวต่อตัว ถ้าชนะก็สู้กับคนถัดไป ถ้าแพ้ คนที่เอาชนะได้ก็ต้องรับการท้าของคนที่ขึ้นมาอีกไปเรื่อยๆ การประลองจะจบลงเมื่อคนที่ขึ้นมาสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ติดต่อกันได้ตามจำนวนคนที่กำหนด สำหรับวันนี้คือการเอาชนะให้ได้ 20 คนต่อเนื่องกัน ซึ่งยังไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน
"อ้าว คุณหนูห้องสมุดอย่างเธอก็มาด้วยเหรอ" ลูเซียเห็นโนเอลจึงโบกมือทัก
"ขอโทษค่ะ ขอความกรุณาด้วยนะคะ" โนเอลเสียงสั่น เดินไปที่เวที นั่นทำให้ลูเซียเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
"จะสู้กับฉันเหรอ เธอเนี่ยนะ น่าสนุกนี่"
-
"......บอสใช่ไหมน่ะ"
บอกโนเอลว่าไม่เป็นไร เรามาดูลูเซียสู้แทนเถอะนะ เอาไว้จบการประลองแล้วว่ากันอีกที
-
โนเอลถอนใจเฮือก ในเงื่อนไขสู้กันตัวต่อตัวบนเวทีจนกว่าจะล้ม ถึงหัวหน้าหน่วยสำรวจจะเก่งยังไง ถ้าคู่ต่อสู้เป้นถึงหัวหน้าหน่วยจู่โจมที่มีร่างกายเป็นอาวุธ ไงๆก็คงไม่ชนะ
เธอเลยถอยมายืนคอยข้างๆ
จะรอลุ้นลูเซียจนกว่าจะจบการแข่งเลยไหม หรือว่าจะไปที่อื่น
-
รอลุ้นดีกว่า ถ้าติดต่อกับลูเซียได้น่าจะหาคนได้ง่ายกว่า
"ได้ยินว่าเธอชอบไปฝึกฝนที่ทะเล ไม่คิดว่าจะมาเจอที่นี่น่ะครับ" บอกโนเอล
-
"จริงๆแล้ว ที่นี่เกือบจะเหมือนบ้านของเธอเลยนะคะ" โนเอลบอกโซชิ
จริงๆช่วงแรกถ้ามีใครมาที่โคลอสเซี่ยมก็จะเจออีเวนท์ของลูเซีย แต่ไม่มีใครมาเลย
พวกเขาเห็นลูเซียเอาชนะคู่แข่งคนที่ 16 -18 รวดเดียวจบ
แล้วคนที่ 19 ก็เดินขึ้นเวที
(http://www.fightersgeneration.com/np/fate/berserker-fate.png)
"ขอโทษที่มาช้า ยังทันสินะ" ชายร่างบึ๊กพูดเสียงเรียบ
"แน่อยู่แล้ว ขึ้นมาเลย" ลูเซียกวักมือเรียก
"หมอนั่น! มันถูกกักบริเวณอยู่นี่" รีน็อตรู้จักหมอนี่ เขาเป็นพ่อครัวที่ทำร้ายลูกค้าที่ติเรื่องรสชาดอาหาร สุดท้ายเลยถูกลงโทษกักบริเวณ การมาอยู่ที่นี่ถือว่าละเมิดบทลงโทษ ต้องถูกจับกุม
"จริงสิ ได้ยินว่าคนคนนี้กับลูเซียเคยมีกำหนดประลองกัน แต่เขาถูกจับเสียก่อน เลยไม่ได้ประลองกันเสียที" โนเอลเสริม
โซชิจะทำอย่างไร
- แสดงตัวช่วยรีน็อตจับกุมทันที
- ปล่อยให้สู้กันไป
- ดูทีท่าก่อน ถ้าลูเซียทำท่าจะแพ้ค่อยออกไปจับกุม
- อื่นๆ
-
- ปล่อยให้สู้กันไป
"เราไม่ควรจะไปขวางการต่อสู้ของเหล่ายอดนักรบนะครับ!"
โซชิบอกว่าให้สู้กันให้จบก่อนแล้วค่อยจับ
-
รีน็อตขัดใจเล็กน้อย โนเอลเหมือนจะห่วงเพื่อน แต่ลูเซียที่เหลือบมองมาทางพวกโซชิเหมือนจะยิ้มให้เขาแล้วหันไปรับมือกับคู่ต่อสู้
ลูเซีย

Rolled 1d10 : 9, total 9
โกลับ

Rolled 1d10 : 6, total 6
-
การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด แต่สุดท้ายโกลับก็พลาดท่าถูกเตะปลายคางหงายตกเวที
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/46.jpg)
"ฝีมือนายไม่เลว ไว้มาสู้กันอีกนะ" ลูเซียยื่นหมัดออกมา
โกลับไม่พูดอะไร แค่ลุกขึ้นแล้วยื่นหมัดไปสัมผัสหมัดของลูเซียเบาๆ แล้วหันหลังเดินกลับออกไป
"ว่างๆไปที่ร้าน จะทำอะไรให้กิน" โกลับพูดเบาๆ
โซชิจะทำยังไง
- อยู่รอดูลูเซียพิชิตคนที่ 20
- ตามโกลับไป
- อื่นๆ
-
รู้แล้วว่าต้องไปหาที่ไหน ไว้เดี๋ยวขอดูอีกคนแล้วค่อยไป
- อยู่รอดูลูเซียพิชิตคนที่ 20
-
คนที่ 20 จะเป็นคนแบบไหนนะ
โซชิทอยเต๋าหน้า 10 + โชค หากได้เกิน 10 ลูเซียจะได้เจอนักสู้มีหน้ามีตา
-
โชค 1

Rolled 1d10+1 : 6 + 1, total 7
-
เจอนักสู้พื้นๆที่กะลูกฟลุ๊ค ลูเซียชนะไปด้วยหมัดเดียว
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/46.jpg)
"เย้~~~"
พิธีกรออกมาประกาศให้ลูเซียเป็นผู้ชนะการแข่งลุยไถด้วยสถิติใหม่ 20 คนรวด ลูเซียดูดีใจมาก จะมีงานปาร์ตี้แสดงความยินดีให้ผู้ชนะ เธอชวนโซชิและคนอื่นๆไปร่วมงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จกัน (แต่ไม่ใช่ร้านของโกลับหรอกนะ)
-
ไหนๆ ก็ไหนๆ โซชิชวนสองสาวไปสนุกสนานกัน เอ้ย ไม่สิ งาน เรามาทำงาน
ไปร้านโกลับเพื่อขอชวนเข้าเป็นทหาร
-
(http://finechinagirl.com/wp-content/uploads/2009/02/caesarspalace-003.jpg)
โซชิไม่รู้จักร้าน โชคดีที่รีน็อตเป็นตำรวจ เธอเลยติดต่อถามหาร้านของโกลับได้ เมื่อไปถึงปรากฏว่ามันเป็นร้านขายซูชิ
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1000.JPG)
"สวัสดีค่ะ กี่ท่านคะ" เด็กสาวในชุดพนักงานร้านที่อยู่ด้านหน้าทักทายต้อนรับ
-
"3 ครับ" โซชิพาสองสาวเข้าร้าน
แล้วฝากสาวเสิร์ฟบอกโกลับที่เป็นพ่อครัวด้วยว่าอยากคุยเป็นการส่วนตัว
พอดีเรากำลังหาบุคลากรที่สนใจจะมาทำงานด้วยน่ะครับ
ว่าแล้วก็ชวนแม่สาวนี่ด้วยว่าอยากเป็นนักบินหรือนักสู้ไหม
-
เด็กสาวหน้าซีด คุกเข่าลงขอโทษทันที
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1000.JPG)
"ขอโทษคะๆ พี่ชายถูกกักบริเวณอยู่ที่บ้าน แต่เขาทำเรื่องไม่ดีอีกแล้วใช่ไหมคะ อย่าเอาเรื่องพี่ชายเลยนะคะ ถ้ามีความผิดเพิ่มอีกล่ะก็ จะต้องถูกขัง หมดสิทธิเป็นพ่อครัวอีกแน่ๆเลยค่ะ ได้โปรดเถอะนะคะ แล้วจะให้ฉันชดใช้ยังไงก็ได้" ท้ายเสียงสั่นเครือ ท่าทางจะร้องไห้เสียแล้ว
-
"ไม่ใช่อย่างนั้น....."
บอกให้สองสาวไปนั่งที่โต๊ะรอก่อนแล้วคุยกับเด็กเสิร์ฟ
แนะนำตัว จากนั้นบอกว่ากำลังหาคนที่จะมาเป็นนักบินหรือนักสู้ประจำหน่วยพิเศษ แล้วไปเจอโกลับเข้าเลยถูกใจ ไม่ได้จะมาจับหรอก
แต่โกลับไปก่อเรื่องจริง นี่แหละปัญหา
ถามว่าโกลับรักอาชีพพ่อครัวเหรอ
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1000.JPG)
"ฉันชื่อHercuteค่ะ"
Hercute บอกว่าพี่ชายเคยเป็นทหารแต่ถูกไล่ออกเพราะซัดหัวหน้าและเพื่อนร่วมหน่วยจนหมอบ แต่พี่ชายทำอาหารเก่ง พอไปสอบทักษะพ่อครัว ก็ผ่านด้วยคะแนนลำดับ 1 เลยได้สิทธิเลือกมาเป็นพ่อครัวร้านนี้ แต่จริงๆแล้วเจ้าของร้านไม่อยากได้พ่อครัวที่ดูน่ากลัวขนาดนี้หรอก นี่ก็โดนคาดโทษไว้แล้ว ถ้ามีเรื่องอีกคงโดนไล่ออกแน่ๆ
-
"หมายความว่าถ้ามีโอกาสได้เป็นทหารพี่ของเธอคงจะดีใจใช่ไหม เอ๊ะ หรือว่าเขาจะชอบอาชีพนี้มากกว่า"
โซชิแสดงความประสงค์ว่าอยากได้ทหารเข้าหน่วย ไม่เกี่ยงว่าจะเป็นหญิงหรือชาย (แต่ถ้าเป็นหญิงก็จะดีกว่า) เขาจึงสวมวิญญาณวาเลนไทน์ถาม hercute ว่าอยากเข้าหน่วยไหม
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1000.JPG)
"พี่แค่อยากหางานทำไม่ให้ฉันเป็นห่วงเท่านั้นแหละค่ะ"
Hercute บอกว่า ถ้าไม่เอาเรื่องพี่เธอ จะให้เธอไปเข้าหน่วยก็ได้ ส่วนพี่เธอทำอะไรก็เก่งไปหมด ไม่ชอบไม่เกลียดอาชีพไหนเป็นพิเศษ แต่ชอบการต่อสู้มากๆ
-
หน้าตาแบบนั้นไม่น่าจะทำอย่างอื่นนอกจากเป็นตัวโกงหรือสตั้นแมนเลยจริงๆ
โซชิถามเฮอร์คิวต์ว่าทำอะไรได้บ้าง หรืออยากทำอะไรบ้าง
-
เฮอร์คิวต์บอกว่าอยากทำให้พี่ชายมีความสุข มีงานทำ เธอทำได้ทุกอย่าง ทั้งล้างจาน ซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าวก็ได้แต่ไม่เก่งเท่าพี่ชาย
-
ที่ยกตัวอย่างมานั่นมันไม่เกี่ยวกับนักบินเลยนะนั่น
โซชิถามย้ำ "แล้วคิดว่าจะขับยานหรือยิงปืนได้ไหมครับ"
-
ก็ไม่เห็นบอกว่าจะให้เป็นนักบิน
เฮอร์คิวต์บอกว่าเคยขับจักรยานส่งซูชิ ส่วนปืนไม่เคยยิงของจริง แต่ถ้าสอนคงทำได้
-
ถ้าเคยขี่จักรยานส่งซูชิยังไงก็ต้องขับยานได้แน่
โซชิบอกว่าถ้าเฮอร์คิวต์มาเป็นทหารเธอจะต้องมีอนาคตแน่ "ฉันมองเห็นพรสวรรค์ในตัวเธอ"
ว่าแล้วก็ขอให้เฮอร์คิวต์ไปสมัครเข้าหน่วยรบ ตอนนี้เราเสียหน่วยรบพิเศษที่เป็นพลแม่นปืนไป อยากให้เธอมาอุดรูรั่วตรงนี้
"ส่วนเรื่องพี่ชายของเธอฉันจะพยายามช่วยเขาเอง ไม่ต้องห่วงนะ"
-
Hercute บอกว่า ถ้าไม่เอาเรื่องกับพี่ชายเธอ เธอก็ยินดีไปสมัครเป็นทหารตามที่โยฮันข่มขู่
รีน็อตบอกว่า จะให้ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เรื่องโกฮับก็ได้ เพื่อประโยชน์ของทางการ แต่ถ้ายัยนี่สอบไม่ผ่านล่ะมีเรื่อง
โนเอลบอกว่า คนที่ขาดในหน่วยจู่โจมคือผู้ใช้แบทเทิ้ลสูท ไม่ใช่พลซุ่มยิง
-
(โซชิต่างหาก โยฮันกำลังต่อสู้กับเหล่าร้ายที่มาย่ำยีโลกอยู่)
"จริงด้วยนะ ถ้าให้คนบอบบางอย่างเธอใช้แบทเทิลสูทก็หมดห่วงเรื่องความปลอดภัยได้ระดับนึงเลย"
โซชิถามโนเอลว่ามีคอสฝึกสอนก่อนสอบไหม แบบว่าอยากให้ผ่านให้ได้น่ะ
-
โนเอลบอกว่าถ้าสละเวลาที่เหลือทั้งหมดของวันนี้เราคงมีเวลาซ้อมให้เฮอร์คิวต์ แต่บททดสอบออกโดยหัวหน้ากลุ่มแต่ละกลุ่ม หากหัวหน้ากลุ่มไม่อยู่คนในกลุ่มที่เหลือจะทำหน้าที่ออกบททดสอบแทนตามลำดับ ถ้าอยากรู้ว่าบททดสอบเป็นแบบไหน คงต้องไปถามคนที่ทำหน้าที่หัวหน้ากลุ่ม
-
ตกลง โซชิจะสละเวลาของวันนี้เพื่อเฮอร์คิวต์ ไปสอบถามลูเซียกันเถอะ
-
เมื่อกลับไปที่โคลอสเซี่ยม ก็พบว่างานเลิกแล้ว มีแต่กระดาษโดนลมพัดปลิว ไม่เหลือใครเลย
-
ลูเซียจะไปจัดงานเลี้ยงที่ร้านต่างหากเล่า
โซชิทุบเอวดังฉาดแล้วร้องอุเหม่ ทำไมเราจึงไม่ขอเบอร์โทรมาล่ะเนี่ย บัดซบจริงๆ เลย
ถามรีน็อตว่าจะติดต่อกับสายตรวจเพื่อขอที่อยู่ร้านจัดเลี้ยงที่ลูเซียไปได้ไหม แล้วมีใครที่ติดต่อลูเซียได้บ้าง โนเอลล่ะ
-
พวกเขาพบตัวประกอบเดินไปมาคนหนึ่ง ดีจังที่เจ้าคนนี้รู้ว่าลูเซียกับพวกไปฉลองที่ร้านไหน เขาตามไปที่ร้านและเห็นลูเซียกำลังนั่งคุยกับคนที่เข้ามาแสดงความยินดีอยู่
-
พิจารณาว่ามากันครบคนไหม โนเอล รีน็อต ถ้ามาครบก็ขอเข้าไปร่วมสนุกกระชับไมตรีด้วยเลย
"งานคงยังไม่เลิกนะครับคุณลูเซีย"
-
มากันครบ เฮอร์คิวต์ก็มาด้วย รีน็อตลากมา
ลูเซียไม่ขัดข้อง แต่เครื่องดื่มมีแค่น้ำผลไม้ น้ำอัดลม น้ำหวาน ไม่มีแอลกอฮอร์ และห้ามเปลื้องผ้า (ย้ำอีกครั้งว่านี่คือเวอร์ชั่นดิสนี่ย์)
-
(ไม่เปลื้องผ้าแล้วดูไม่ค่อยสมจริงนะ)
แนะนำลูเซียให้รู้จักเฮอร์คิวต์ บอกว่าชวนเธอมาสมัครเข้าหน่วยแทนโมกะที่หายสาบสูญไป เธอเป็นน้องโกลับ มีความตั้งใจและพยายามมาก
ดูว่าลูเซียสนใจเธอแค่ไหนเมื่อได้ฟังข้อมูล
-
(ก็ไปดูแลโยฮันบ้างสิ)
ลูเซียได้ยินเรื่องเฮอร์คิวต์ก็สนใจ เธอบอกว่าจุดเด่นของคนที่ใช้ชุดแบทเทิ้ลสูทคือความอึด ส่วนด้านอื่นๆก็จะช่วยเสริมให้ใช้งานชุดได้ดีขึ้น การทดสอบพรุ่งนี้คงเน้นเรื่องความอึดนั่นแหละ ถ้าเป็นน้องของโกลับคนนั้นก็น่าจะผ่านเรื่องนี้ได้ล่ะมั้ง
-
หันไปถามเฮอร์คิวต์ว่าอึดแค่ไหน
จากนั้นถามลูเซียว่าจะซ้อมยังไงดี ขอคำแนะนำและขอให้ช่วยชี้แนะสักนิด เราจะสนับสนุนเธออย่างเต็มที่
-
ลูเซียใบ้ว่าถ้าไม่สอบให้วิ่งหนีฝูงชนบ้าคลั่งก็คงสอบให้ดันแผงเหล็กสู้กับม็อบ
ลองไปฝึกดูก็
กติกา
1. จะเจออะไรพรุ่งนี้ขึ้นกับการทอยเต๋าก่อนเริ่มสอบ ระหว่างหนีฝูงชน กับดันแผงเหล็ก
2. สามารถจัดให้มีการฝึกซ้อมได้ 2 ครั้ง จะซ้อมหนีฝูงชนหรือดันแผงเหล็กก็ได้ แต่รวมแล้วไม่เกิน 2 ครั้ง
3. สามารถใช้แต้มที่ได้จากการซ้อมไปเป็นผลการสอบได้เลย
4. STM ของเฮอร์คิวต์คือ 9 (เธอถึกตามธรรมชาติ นี่คาดถูกหรือฟลุ๊คน่ะ)
ถ้าพร้อมก็กลับไปสถานที่ฝึกซ้อมได้เลย หรือจะอยู่ต่อก็ได้ แต่จำนวนครั้งที่ฝึกซ้อมได้จะลดลงเหลือครั้งเดียว
-
"เราไปซ้อมกันเถอะครับ"
โซชิชวนเฮอร์คิวต์ไปซ้อมกัน โดยมีโนเอลและรีน็อตไปให้กำลังใจและคำแนะนำ
รีบพาไปซ้อมทั้งสองอย่างเลย
(เป็นน้องของโกลับจอมมัดกล้ามก็น่าจะได้อะไรมาจากพี่ชายบ้าง หน้าตาก็เหมือนพวกบ้าพลังด้วย)
-
แต่ก่อนไปขอบคุณลูเซียก่อน บอกว่าว่างๆ จะมาชมการต่อสู้อีก ตอนนี้ติดงานคงต้องขอตัว
และไม่ลืมขอเบอร์โทรด้วย เอาไว้คุยงาน
-
ได้เบอร์แล้ว
การทดสอบหนีฝูงชน ทอยเต๋าหน้า 10 จำนวน 9 ลูก (ในการสอบ ฝ่ายฝูงชนจะทอยเต๋าจำนวนเท่ากัน)
การทดสอบดันแผงเหล็ก ทอยเต๋าหน้า 10 จำนวน 9 ลูก (ในการสอบ ฝ่ายฝูงชนจะทอยเต๋าจำนวน 10 ลูก)
พร้อมแล้วทอยเลย บอกด้วยว่าอันไหนเป็นการทอยสำหรับหนีฝูงชน อันไหนเป็นการทอยสำหรับการดันแผงเหล็ก
-
"พยายามเข้านะครับ!"
การทดสอบหนีฝูงชน ทอยเต๋าหน้า 10 จำนวน 9 ลูก (ในการสอบ ฝ่ายฝูงชนจะทอยเต๋าจำนวนเท่ากัน)
เฮอร์คิวต์

Rolled 9d10 : 6, 3, 1, 3, 2, 1, 6, 3, 6, total 31
ฝูงชน

Rolled 9d10 : 7, 9, 6, 7, 1, 6, 8, 9, 10, total 63
การทดสอบดันแผงเหล็ก ทอยเต๋าหน้า 10 จำนวน 9 ลูก (ในการสอบ ฝ่ายฝูงชนจะทอยเต๋าจำนวน 10 ลูก)
เฮอร์คิวต์

Rolled 9d10 : 10, 4, 9, 9, 10, 9, 3, 2, 4, total 60
ฝูงชน

Rolled 10d10 : 4, 9, 6, 7, 5, 6, 8, 7, 2, 8, total 62
-
ไม่ต้องทอยอีกฝ่ายหรอก เพราะยังไม่ต้องเทียบการแพ้ชนะ ไปเทียบกันตอนทดสอบจริงเลย
เฮอร์คิวต์วิ่งเตาะแตะน่าสงสารมาก ไม่น่าหนีใครทัน
แต่แรงดันของเธอถือว่ายอด
หนีฝูงชนได้ 31
ดันรั้วได้ 60
ดึกแล้ว พรุ่งนี้จะเป็นวันทดสอบ จะสั่งเสียอะไรก่อนไหม
-
"พรุ่งนี้ผมจะไปเชียร์นะครับ วันนี้พักผ่อนให้มากๆ ล่ะ"
บอกว่าอย่าเพิ่งบอกโกลับ ไว้ไปเซอร์ไพรซ์ทีเดียวเลยตอนที่ผ่านการทดสอบ ขอเบอร์ไว้ด้วย
-
เรียบร้อย
แล้ววันนี้ก็จบลงตอนดึกๆ โซชิไม่สามารถทำอะไรเพิ่มได้แล้ว จึงกลับไปเข้านอน
เช้าวันต่อมา
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/944.jpg)
"ตื่นเต้นจังฮะ" เคนมาสมัครเป็นนักบินหน่วยยานยนต์
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1000.JPG)
"ฉันจะสู้เพื่อพี่ค่ะ" เฮอร์คิวต์มาสมัครเป็นผู้ใช้แบทเทิ้ลสูทหน่วยจู่โจม
นอกจากนี้แล้วก็แทบไม่มีใครมาสมัครเลย กองบัญชาการไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่มีคนมาสมัครแค่นิดเดียว แต่ถ้าผ่านการทดสอบก็คงพอหยวนได้
เริ่มจากเฮอร์คิวต์ แบบทดสอบที่มีการจัดสอบคือ.....

Rolled 1d2 : 2, total 2
1 หนีฝูงชน
2 ดันรั้วเหล็ก
พร้อมแล้วเริ่มการทดสอบได้ (ทอยอีกฝ่ายด้วย) สามารถใช้ผลคะแนนจากการฝึกซ้อมมาแทนการทอยเต๋าได้เลย
-
ตบบ่าเคน "ฉันเชื่อว่านายต้องทำได้!"
ส่วนทางเฮอร์คิวต์ "อย่าลืมที่ซ้อมไว้นะครับ!"
ใช้ผลที่ซ้อมไว้ 60
ทหารดันรั้ว

Rolled 10d10 : 10, 2, 4, 3, 1, 7, 7, 3, 4, 3, total 44
-
"พรืดดดดดดดดดดดดดด" เฮอร์คิวต์ดันได้ขนาดนั้นเลย บรรดาทหารเกณฑ์ล้มกันระเนระนาด
ผ่านการทดสอบ จะบอกว่าไงดี
-
"เก่งมาก ต่อไปนี้จงสู้เพื่อฉันนะ" โซชิกุมมือเฮอร์คิวต์แล้วมองตาก่อนจะจูบหน้าผากเลียนแบบซีเบน
"ยินดีด้วยนะ เธอมีความสามารถไม่แพ้ความน่ารักเลย"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1000.JPG)
"แฮะๆ ขอบคุณค่ะ"
ต่อไปก็เป็นการสอบของหน่วยยานยนต์
เคนถูกส่งไปสู้กับโมบิลอาเมอร์
Battroid Type
HP 700/700
EN 1000/1000
Speed 40
Weapon : กรงเล็บ Damage 30 ขยับไม่ได้ ต้องทอยดิ้นหนี ครั้งละ 20 EN
: Laser นัดละ 200 damage ใช้ได้ต่อเมื่อหนีบด้วยกรงเล็บสำเร็จ (ยิงครั้งละ 100 En)
มียานสามแบบที่ให้เคนขับ
1. ยานติดเมก้าพาติเคิลแคนนอน ยิงครั้งละ 250 damage ยิงได้ทุกระยะ (1-5)ยกเว้นระยะประชิด
2. ยานติดสว่านทะลวง พุ่งชน ครั้งละ 400 damage ระยะประชิดเท่านั้น
3. ยานติดบูสเตอร์พร้อมปืนกลเลเซอร์ ยิงครั้งละ 100 damage ยิงได้ระยะ 0-2 เมื่อหลบหลีก+3
จะให้เคนขับลำไหนดี
-
"ฉันเคยเจอเจ้านี่มาแล้ว จุดอ่อนของมันคือระยะต่อสู้"
โซชิเลือกยานติดสว่านทะลวงให้เคนทันที
1. ยานติดเมก้าพาติเคิลแคนนอน ยิงครั้งละ 250 damage ยิงได้ทุกระยะ (1-5)ยกเว้นระยะประชิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/944.jpg)
"อืม อันนี้คันเร่ง อันนี้เกียร์ เอ อันนี้ทำอะไรนะ คู่มือๆ" เคนบังคับไป เปิดคู่มือไป โซชิเพิ่งเห็นใบสมัคร เคนมีประสบการณ์ขับแค่รถสามล้อกับเรือเป็ด (ทักษะการควบคุม 3)
อันที่จริงเคนเป็นสายจู่โจมน่ะ ไม่รู้ทำไมอยากให้มาเป็นนักบิน
เริ่มที่ระยะ 10
โมบิลอาเมอร์พุ่งเข้ามา ระยะเดิมห่าง 10 พุ่งเข้ามาได้

Rolled 1d10 : 7, total 7
จะทำอย่างไร
- ถอยทิ้งระยะ (ทิ้งระยะได้เท่าเต๋าหน้าทักษะการควบคุม)
– ยิงอีกนัด
- พุ่งเข้าหา
- อื่นๆ
-
(ก็แหม เจ้าตัวตอบรับง่ายๆ ก็นึกว่าพวกอัจริยะน่ะสิ...)
โซชิตะโกนให้ยิงเลย พวกที่ขับยานไม่เก่งก็ยิงยัดกันทุกคนแหละ
– ยิงอีกนัด