-
เคยไหมที่เธอคิดว่าตนเองใช้ชีวิตอย่างน่าเบื่อไปวันๆ
เคยไหมที่เธอคิดว่าทุกอย่างรอบตัวของเธอมันน่าเบื่อ ทำให้เธอต้องเจอแต่เรื่องที่น่าเบื่อ
เคยไหมที่เธอคิดว่าเรื่องน่าเบื่อทั้งหลายมันควรจะจบลงสักที
เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนประเภทไหน?
คนที่รังแกเขา
คนที่ถูกเขารังแก
หรือคนขี้ขลาดที่ถอยห่างออกมา
ไม่ชอบเลย
กลัวจัง
เกลียดมัน
อย่ามายุ่งกับฉัน
เหนื่อยจัง
น่าเบื่อ
หายไปให้หมด
-
(http://i.imgur.com/wUsdZYu.jpg)
ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเป็นสีขาวดำ โต๊ะ เก้าอี้ กระดานดำที่เคยมีสีเขียว หรือแม้แต่ชอคที่เคยมีหลากสี รวมไปถึงตัวของเธอเอง
เมื่อออกมาจากห้องสิ่งแรกที่เห็นก็คือระเบียงทางเดินที่แปลกตาไปจากเดิม แต่สิ่งที่ทำให้เธอต้องขนลุกขึ้นมาก็คงจะเป็น
กระจกที่ไม่มีภาพสะท้อนของเธอ
กับเสียงบางสิ่งบางอย่างที่ลากครูดกับพื้น คล้ายกับโซ่ หรือโลหะอะไรสักอย่าง
-
([url]http://i.imgur.com/WtuAAEc.jpg[/url])
โย
เพศ: ชาย อายุ: 13 ปี ชมรม: ฟุตบอล
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: กวนประสาท ขี้แกล้ง เกเร ไม่มีเพื่อน
เขียนสีบนกำแพงเล่น แกล้งทิ้งของเกลื่อนพื้นให้คนมาสะดุดล้มเล่น ต่อยตีไปทั่ว
วาโย? ใครเรอะ? ไม่มีใครจะจำชื่อจริงเขาเท่าไหร่ ทุกคนเรียกเขาว่า โย หรือไอ้โย
หากหัวโจกขาใหญ่อย่างกอริลล่าเป็นตัวการในการสร้างปัญหาและทำให้เด็กเกเรแตกเป็นหลายกลุ่ม โยก็เป็นคนที่ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น แต่ทำให้มันแย่ลง
ถึงแม้ว่าเขาจะลอยไปลอยมา ไม่ค่อยตั้งใจเรียน ไม่มีเพื่อน แต่เขาก็เกเรไม่แพ้หลายๆคน พอมีเรื่องตีกันเราจะเห็นหน้าของหมอนี่หลายครั้งหลายคราว
โยไปเข้าก๊วนนั้น ย้ายเข้ากลุ่มนี้ไปเรื่อย แต่อย่างน้อยก็ไม่เห็นว่าเขาจะรังแกผู้หญิง
ไอ้ตุ๊ด!
ปรากฎว่าคนพูดคำนี้ใส่เขาได้เข้าโรงพยาบาล ส่วนโยก็เข้าห้องพักครู...
อ้อ เขามีน้องสาวด้วยนะ และถ้าใครมาบอกกับเขาว่าน้องสาวเขาน่ารักจัง เขาจะตอบกลับไปทันทีว่า
([url]https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-nam-full.png[/url])
"พี่โย เก่งที่สุดเลย!"
น้องสาวของฉันไม่เห็นจะน่ารักเลย
-
([url]http://i.imgur.com/QF17kcr.jpg[/url])
เมย์
เพศ: หญิง อายุ: 12 ปี ชมรม: ห้องสมุด
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: เซื่องซึม มืดมน อ่อนแอจนน่าแกล้ง แกล้งเธอนี่สนุกจังเลย
ปกติแล้วเหล่าคุณหนูคนมั่งมีจะไม่ถูกรังแกเพราะอาจจะมีปัญหาได้ บ้างก็ถูกรังแกทางอ้อมแทนเช่นแอบแกล้งไม่ให้เห็น
ซึ่งไม่ใช่กับเมย์ที่เธอดูเหมือนจะรับได้ทุกอย่าง ไม่เคยมีปัญหา ไม่ว่าจะถูกแกล้งยังไงก็ไม่มีผู้ปกครองมาเอาเรื่อง
นั่นทำให้เธอเป็นเหยื่อให้เพื่อนแกล้งอย่างสนุกสนานอีกคนหนึ่ง
มีข่าวลือว่าที่จริงแล้วเธอเป็นเด็กเกเรเที่ยวเตร่ มืดค่ำก็ยังไม่ยอมกลับบ้าน แต่ไปเดินเล่นค่ำๆมืดๆ จนมีคนเอาไปฟ้องครูและเมย์ก็ถูกเรียกพบ
-
([url]http://i.imgur.com/Z4IXwwZ.jpg[/url])
เฟห์เนอร์
เพศ: ชาย อายุ: 12 ปี ชมรม: ดนตรี
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: เหม่อลอย ไม่มีคนคบ
เฟ คือชื่อเรียกของเฟเนอร์ ชื่อของเขามันประหลาดชะมัดยาด เรียกก็ยาก บ้างก็เรียกเขาว่าไอ้เน้อ ซึ่งมาจากทินเนอร์
เพราะหน้าของเขาที่เหมือนกับดมกาวและถือถุงกาวอยู่ตลอดนี่เองที่เป็นที่มาของฉายาที่เขาเองไม่ค่อยอยากจะได้มันหรอก
แต่เพราะเหตุนี้แหละ การมีอยู่ของเฟจึงคล้ายเงาจางที่คนไม่สนใจ ก็แน่ล่ะนะ เขาไม่มีบุคลิกให้น่ารังแก แต่เขาก็ไม่ได้มีความสลักสำคัญอะไร
-
([url]http://i.imgur.com/AXfiU6y.jpg[/url])
อคิราห์
เพศ: หญิง อายุ: 12 ปี ชมรม: เรื่องลึกลับ
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: อ่อนแอ น่าแกล้งสุดๆ หนอนหนังสือ เธอนี่มันเหมือนกับลูกหนูเลยนะ
ดูสิ ยัยเด็กประหลาดนั่นมาแล้ว ยัยตัวประหลาด! ยัยตัวประหลาด! ยัยซื่อบื้อ แกล้งเธอนี่สนุกสุดยอดเลย ฮ่าๆๆ ไม่ตอบโต้แถมยังทนมือทนไม้ชะมัด
วันดีคืนดี กระเป๋าหรือสิ่งของของเธอก็จะถูกเอาไปซ่อน และไปเจออยู่ในถังขยะ หรืออยู่ในสถานที่อื่นของโรงเรียน
หรือไม่เช่นนั้นก็อาจจะมีของประหลาดๆ หรืออะไรน่าขยะแขยงถูกใส่ไว้ใต้โต๊ะ พร้อมกับเสียงหัวเราะของคนในห้อง
ไม่งั้นก็อาจจะเป็นการลากเธอไปขังไว้ในห้องไม่ให้ออกไปไหน จนพวกเขาพอใจแล้วจึงปล่อยออกมา
เธอทำได้แค่ยิ้มตอบ ซึ่งมันกลับทำให้เธอยิ่งโดนแกล้ง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งที่บางคนก็ทำเหมือนกับเธอ...
นอกจากการถูกแกล้งแล้วเธอจะไปอ่านหนังสือในห้องสมุด แม้ว่าจะไม่ค่อยมีใครตามไปแกล้งเธอถึงห้องสมุดที่ไม่ค่อยน่าเข้าแต่เมื่อออกมาแล้วเธอก็จะถูกแกล้งอีก
หัวโจกที่ชอบแกล้งเธอก็คือเด็กชายที่มีสมญานามว่า กอริลล่า เด็กหัวโจกรุ่นพี่ประถม 6 ที่หายตัวไปได้ 1 อาทิตย์แล้ว
-
([url]http://i.imgur.com/bIm521Y.jpg[/url])
ซูเนโอะ
เพศ: ชาย อายุ: 10 ปี ชมรม: ฟุตบอล
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: ขี้อวดไปซะทุกอย่าง เกเร เจ้าคุณหนูสมองกลวง
ซูเนโอะเป็นหนึ่งในลูกคุณหนูที่ไม่ค่อยจะมีใครอยากยุ่งเพราะกลัวมีปัญหา ยกเว้นก็แค่ไอแอนที่ไม่สนใจอะไร
เขามักจะอวดทุกๆอย่างที่เขาสามารถอวดมันได้ เพื่อนบางคนก็ชอบที่จะมาเกาะและเป็นลิ่วล้อให้กับเขา คอยมาประจบเพราะอยากเล่นของเล่นใหม่ๆ
บางคนก็หมั่นไส้เขาอยู่ไม่น้อยเช่นกัน แต่เหมือนว่าซูเนโอะจะไม่ได้สนใจหรอก เขามีโลกของเขา และเขาก็อยู่ในโลกที่เขาสร้างเอาไว้
-
([url]http://image.free.in.th/v/2013/ia/160413060029.jpg[/url])
ไจแอน
เพศ: ชาย อายุ: 10 ปี ชมรม: ฟุตบอล
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่า ชอบต่อยตี ไร้เหตุผล โง่
ไม่มีเหตุผลอะไร แค่นึกอยากรังแกเพื่อน อยากต่อยตีก็ทำ มีเสียงร้องที่ห่วยมากแต่ยังชอบที่จะร้องเพลง
เจ้าหมอนี่มีชื่อว่า โกดะ ทาเคชิ แต่เพื่อนเรียกว่าไจแอนเพราะแรงเยอะ ชอบวิวาทเป็นชีวิตจิตใจ
แต่ไจแอนก็ไม่ได้เป็นหัวโจกที่มีคนนิยมชมชอบหรืออยากติดตามห้อมล้อม นั่นทำให้เขาเหมือนคนบ้า
-
([url]http://i.imgur.com/CpQeyCv.jpg[/url])
โรส
เพศ: หญิง อายุ: 11 ปี ชมรม: ดนตรี
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: ค่อนข้างเงียบ ขี้อาย
ในแต่ละวันที่ว่างเว้นจากการเรียนโรสจะไปนั่งปลูกถั่วเขียวกับแตงกวา
ดูเหมือนเธอจะเป็นเพื่อนเพียงไม่กี่คนของแตงกวา หรือจะบอกว่ายัยเจื่อนอย่างพวกเธอเป็นพวกเห็บหมัดที่มารวมกลุ่มกันก็ได้ ไม่ผิด
นอกจากการเรียนที่เธอทำได้ดีแล้วเธอก็ไม่มีปัญหาอะไรกับใคร พวกเธอแค่มาแอบซ่อนที่นี่เพื่อจะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อของการถูกรังแกไงล่ะ
-
([url]http://i.imgur.com/RW92usJ.jpg[/url])
เรแกน
เพศ: หญิง อายุ: 11 ปี ชมรม: ฟุตบอล
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: ยัยถึกบ้าพลัง
หนึ่งในหัวโจกที่ตั้งเกิร์ลแก๊งขึ้นมาวิวาทและต่อยตีกันในเขตโรงเรียน เธอดูน่ารักแต่เชื่อเถอะว่ายัยถึกอย่างเธอโหดซาดิสม์มาก
พวกเด็กผู้ชายที่คิดว่าเธอมีดีแค่มีพวกเยอะและพยายามมาลองดีล้วนแต่โดนเล่นกลับไป หนักสุดก็โดนจับแก้ผ้าโยนลงบ่อหลังโรงเรียน
ภาพที่ทุกคนเห็นก็คือ เรแกนมีบอลเป็นเพื่อน และมีพวกเด็กเกเรที่พูดจาไม่ไพเราะรายล้อมพร้อมจะหาเรื่องทุกคน
-
([url]http://i.imgur.com/zruccOS.jpg[/url])
ใจใส
เพศ: หญิง อายุ: 14 ปี ชมรม: ดนตรี
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: ยัยหื่นติดพี่ เพ้อฝัน มโนแจ่ม
ใจใสจะมาโรงเรียนโดยมีพี่ชายมาส่งทุกวัน ภาพที่เห็นมันดูแปลกเพราะเธอจะกุมมือพี่ชาย ไม่ใช่การจูงมือตามปกติ
เมื่อคุยกับเธอ เธอจะวกเข้าเรื่องของพี่ชายตลอดเวลา และเธอยังชอบพูดอะไรแปลกๆ หรือเพ้ออะไรพิลึกๆออกมาด้วย
การที่ใจใสซ้ำชั้นจนกระทั่งอายุ 14 ทั้งที่อยู่ป.6 มันดูผิดปกติมากพอๆกับสติสตังของเธอนั่นแหละ หลายคนจึงเลือกจะออกห่างเธอ
อย่างไรก็ดี ใจใสไม่น่าจะแคร์หรือสนใจ เธอนั่งเรียนไปวาดรูปพี่ชายลงสมุดไป บางทีก็เป็นการ์ตูน กำลังกอดกัน สวีทหวานกัน
-
([url]http://image.free.in.th/v/2013/ip/160413053806.jpg[/url])
คาโอรุ
เพศ: ชาย อายุ: 11 ปี ชมรม: ดนตรี
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: เจ้าเนิร์ดไร้เพื่อน คุณหนูที่จืดจาง น่าเบื่อ
ผลการเรียนของเขาค่อนไปทางดี แต่ก็ไม่ได้ดีที่สุด การที่เขาเป็นลูกคนมีกะตังค์ทำให้มีกำแพงป้องกันตัวได้ในระดับหนึ่ง
เมื่อรวมกับความจืดจางไร้ตัวตนของเขาเองทำให้เขาไม่ถูกเพ่งเล็ง ไม่มีใครสนใจเขาด้วยซ้ำไป ซึ่งบางทีคาโอรุอาจจะพอใจในชีวิตวัยเรียนแบบนี้
เขาไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่ามาเรียน และกลับบ้าน ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอะไรทั้งสิ้น แม้จะอยู่ชมรมดนตรีแต่เขาก็ไม่ได้สนใจจะทำกิจกรรมอะไร
-
([url]http://i.imgur.com/8xWJMhb.jpg[/url])
มุก
เพศ: หญิง อายุ: 11 ปี ชมรม: เรื่องลึกลับ
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: ค่อนข้างเงียบ ขี้อาย แต่ใจดี หนอนหนังสือ
ผลการเรียนของเธอกลางๆค่อนไปทางดี ด้วยความที่เธอมักไปขลุกในห้องสมุดที่มืดทึมแทบไม่มีใครอยากไปทำให้เธอไม่ตกเป็นเป้าหมายในการแกล้ง
แต่สาเหตุหลักคงจะเป็นการที่เธอเป็นสาวน้อยใจดีที่ยิ้มตอบ ซ้ำยังน่ารักจนไม่น่าแกล้งด้วยกระมัง ถ้าจะมีเจ้าหญิงน้อยห้องสมุดในโรงเรียนนี้ก็คงเป็นมุกนี่แหละ
เธอรู้มั้ย ยัยนี่ชื่อจริงว่ามุกดาหาร ตลกเป็นบ้าเลย
-
([url]http://i.imgur.com/VIpEzFZ.jpg[/url])
โซตะ
เพศ: ชาย อายุ: 11 ปี ชมรม: ดนตรี
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: ไอ้หน้าจืด คุณหนูเงาจาง อย่าไปยุ่งกับมันเลย
โซตะเป็นคุณหนูบ้านรวย มีรถรับส่ง น่าหมั่นไส้มันชะมัดเลย แต่อย่าไปยุ่งดีกว่าเดี๋ยวเรื่องใหญ่ เอางี้สิ ปล่อยมันอยู่คนเดียวไปดีไหม พวกเราอย่าไปยุ่งกับมัน
นั่นคือสิ่งที่โซตะพบเจอในทุกๆวัน แต่เขาเองก็ดูเฉยเมยไม่ได้สนใจอะไร เขาตั้งใจเรียน ทำตัวเหมือนหุ่นยนต์ ไม่สุงสิง ไม่ยุ่งกับใคร มีรถมารับส่งทั้งเช้าและเย็นเลย
ไม่มีใครมายุ่งกับเขา แต่เขาเองก็ไม่ยุ่งกับใคร เขาดูเป็นเด็กที่เข้าถึงได้ยากมาก ทั้งที่อยู่โรงเรียนกันแต่บางทีก็เหมือนกับเขาไม่มีตัวตน
เขาคงมีความสุขกับชีวิตแบบนี้ การใช้ชีวิตในแบบของเขาที่ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับใคร หรือบางทีอาจจะไม่มีใครคู่ควรจะคบหากับเขาก็เป็นได้
-
([url]http://i.imgur.com/z1H374Z.jpg[/url])
ยูมิ
เพศ: หญิง อายุ: 9 ปี ชมรม: เรื่องลึกลับ
อุปนิสัยในมุมมองของเพื่อน: เธอนี่มันน่าแกล้งเป็นบ้าเลย อ่อนแอ ขี้ขลาด
ยูมิเป็นเด็กที่เรียนได้ดีในระดับกลางๆ แต่เพราะนิสัยที่เงียบๆหงิมๆไม่ตอบโต้ทำให้เธอตกเป็นเป้าของการแกล้ง
โชคดีไปที่เธอไม่ใช่ลำดับแรกๆ อาจจะเพราะมีคนที่ซวยยิ่งกว่าเธอ และเธอบอบบางมีแต่แผลและรอยช้ำที่เธอมักบอกกับทุกคนว่า หกล้ม?
หัวโจกที่ชอบแกล้งเธอก็คือเด็กชายที่มีสมญานามว่า กอริลล่า เด็กหัวโจกรุ่นพี่ประถม 6 ที่หายตัวไปได้ 1 อาทิตย์แล้ว
-
นอกจากท้องฟ้าสีแดงเลือดแล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่จะไร้สีสันใด
(http://image.free.in.th/v/2013/iy/160412052700.jpg) (http://picture.in.th/id/9c2da978d2053b0fc3adf5be74c03160)
ที่นี่คือ Labyrinth หรือวงกตนิรันดร์
-
(http://i.imgur.com/JhVkk4u.jpg)
ไม่มีใครจะไม่รู้จักแตงโม เด็กหญิงจอมแก่นที่ชอบลากตุ๊กตาไปไหนมาไหนด้วย
แต่เธอก็หายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อ 2-3 วันก่อน
-
กวาง เด็กเรียนดีอันดับหนึ่งของห้องถูกรถอีแต๋นชนเสียชีวิตที่ถนนเลียบท้องนาอย่างเป็นปริศนา
น่าแปลกว่าเธอไปทำอะไรแถวนั้นที่ห่างออกไปจากโรงเรียนถึง 2 กิโลเมตร
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/9mq53IU.jpg)
"เราแอบอยู่ในนี้ แต่ก่อนหน้านี้เราเจอผี แล้วก็หมา กับม้าด้วย พวกมัน..." เธอเห็นว่าเจอเพื่อนแล้วก็รีบเล่าทุกอย่างที่เจอมาด้วยความตื่นเต้นระคนตื่นตระหนก
"เจ้ามังกรด้วย มัน มัน... โอ๊ย กัดลิ้น"
-
มีเสียงแว่วๆดังอยู่ไกลๆ พร้อมกับเสียงร้องโหยหวนของใครสักคน
เด็ก โดด เรียน
กร๊วบ!!
(http://i.imgur.com/3500AMB.jpg)
9 damage
ไจแอนเสียชีวิต
เลือดทั้งตัวของเขาสาดไปทั่วและละอองเลือดก็ลอยขึ้นรวมตัวกับเมฆบนฟ้า
-
(http://i.imgur.com/Z4IXwwZ.jpg)
"เอ่อ ฉันไม่ค่อยอยากมีเรื่องอะนะ ลาก่อน" เฟเนอร์หันหลังเผ่นหนีก่อนใคร แต่ทันทีที่เขาเปิดประตู
(http://i.imgur.com/gwcHx4N.jpg)
ทุกคนที่นี่ทำได้แค่มองร่างของเฟเนอร์ที่หายไปในมิติประหลาดนั้น
-
ข้อมูลปกปิด
-
ที่หน้าเรือนเพาะชำเกิดเหตุการณ์หนึ่ง ยัยแตงกวาแหกปากทันทีที่เห็นโรสล้มป้าบ เธอยืนมองครึ่งวิ่งครึ่งลังเลที่จะกลับมาช่วยโรส
เจ้าตัวประหลาดเดินฉับๆๆๆด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อเข้ามาแล้วเงื้อดาบ โรสพยายามตะเกียกตะกายคลานหนี
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!" แต่แล้วเมื่อเห็นดาบเงื้อมาหาตน เธอก็ร้องลั่น นี่เธอจะต้องมาตายตรงนี้น่ะหรือ
([url]http://i.imgur.com/9mq53IU.jpg[/url])
"น น ยอย อย่า หยุดนะ หนู หนูจะฟ้องครูอังคนา!"
"ถ้าลุงไม่หยุดหนูจะฟ้องครูอังคนา ว่าลุงภารโรงกับแตงกวา เอ้ย แตงโมน่ะ ทั้งสองคน โอ๊ย กัดลิ้น"
-
เป็นคนที่มีความฉลาดอยู่พอสมควร
โอบอ้อมอารีและแสดงความจริงใจต่อผู้อื่น
ไม่ชอบการใช้ความรุนแรงเลย
หากเป็นไปได้ ก็แค่อยากใช้ชีวิตที่สงบสุข และสนุกสนานเหมือนกับอีกหลายๆคน
.
.
.
.
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
ทรยศหักหลังกันเอง
พวกเธอเป็นเด็กอ่อนแอ ที่กำลังจะถูกรังแก
ฉันจะรังแกพวกเธอเอง
วงเวียนเสียบเข้าไปที่หัวใจของอคิราห์ ไม้โปรเทคเตอร์สะบัดออกมาตัดร่างของอคิราห์ขาดเป็นชิ้นๆจนเลือดสาดกระจายไปทั่ว
เด็กอีกคนบาดเจ็บสาหัสแต่ยังกระเสือกกระสนหนีรอดไปได้ ทิ้งไว้เพียงคราบเลือดที่กระจายเป็นวงกว้างของเพื่อนที่เธอทอดทิ้งเอาไว้
-
กริ่งเข้าเรียนดังขึ้น
กริ๊งง
-
(http://i.imgur.com/eDBnWJc.jpg)
ห้องชมรมโกะเป็นห้องกว้างๆที่จัดโต๊ะมีเก้าอี้สองตัววางประกบอย่างเป็นระเบียบ
ในบรรดาห้องชมรมทั้งหมดดูแล้วที่นี่จะมีอุปกรณ์ครบครันที่สุด อาจเพราะสมาคมผู้ปกครองที่มีอิทธิพลมากต่อชมรมที่มีในโรงเรียนนี้
ฆ่าผู้ถือครอง The Songs of the Labyrinth เสีย
เธอจะแข็งแกร่ง เธอจะกลายเป็นตัวตนที่แท้จริง แทนใครบางคนที่บังเอิญมีใบหน้าเหมือนกับเธอ
เมย์ถือขวานด้ามยาวเข้ามาที่นี่และเจอกับซูเนโอะที่มาดักรออยู่ก่อน ทั้งสองเปิดฉากเหวี่ยงอาวุธเข้าใส่
ขวานของเมย์เกือบตัดคอซูเนโอะ แต่ซูเนโอะที่ก้มหลบได้ก็พุ่งเข้ามากระแทกเธอจนล้มก่อนที่เขาจะโจนไปนั่งคร่อมแล้วฟาดหน้าด้วยวิทยุบังคับ
มืออีกข้างตีหัวซ้ำอย่างไม่ปราณีด้วยเครื่องบินพลาสติกจนมันแตกหักกระจายและกำลังจะเอาเกมกดทุบซ้ำอีกคำรบแต่เมย์ก็ถีบยันหมอนั่นออกไปได้ก่อนจะขว้างขวานใส่แล้วชิงหนีไป
เมย์ต้องเป็นฝ่ายหิ้วร่างที่ชุ่มเลือดกระเสือกกระสนหนีตายจนกระทั่งไปเจอกับมุกที่แอบซ่อนในพุ่มไม้หน้าชมรมพร้อมมีดปอกผลไม้
แต่มุกก็ประมาทเกินไป เมย์ยังมีแรงเหลือพอจะคว้าคอเธอทุ่มลงกับพื้น มุกที่จุกแน่นนอนพังพาบเกือบจะต้องตายเพราะก้อนหินใกล้มือของเมย์ แต่แล้วเสียงคนที่เห็นเหตุการณ์ก็ทำให้ทั้งสองต้องแยกย้ายกัน
โซตะมองดูซูเนโอะวิ่งมาทางนี้ ไม้หน้าสามตีเข้าเต็มใบหน้าของเหยื่อจนอีกฝ่ายหงายลงไปนอนนิ่ง
โชคร้ายที่มีคนมาเห็นเหตุการณ์ก่อนโซตะจึงยังไม่แน่ใจว่าเจ้าซูเนโอะตายไปหรือยัง และเงื่อนไขได้บรรลุผลแล้วใช่หรือไม่
(http://i.imgur.com/fVMqv8G.jpg)
ห้องเรียนดนตรีใช้เป็นห้องชมรมด้วย โดยจะเอาแผ่นผนังสำเร็จมากั้นพื้นที่เอาไว้ แต่ด้วยความที่เครื่องดนตรีค่อนข้างเก่า และหลักสูตรการเรียนไม่ได้มุ่งเน้นมากทำให้หลายอย่างก็ถูกทิ้งไว้
เมื่อถึงคาบเรียนขับร้องนักเรียนมักจะได้นั่งมองกระดานที่ครูมาเขียนเนื้อเพลงไทยเดิมและเพลงลูกกรุง เพื่อให้นักเรียนลอกลงสมุด ส่งในท้ายคาบเรียน
อาทิตย์หนึ่งจะมีเรียนเพียงคาบเดียว ในบางอาทิตย์ครูสอนขับร้องจะขาดสอน เด็กๆก็เล่นกันเอง หรือมีครูพละมาคอยดูแล
ด้วยความที่ไม่มีอุปกรณ์เพียงพอ สมาชิกส่วนใหญ่จึงใช้เวลาชมรมไปกับการเล่นหมากเก็บบ้าง โดดยางบ้าง จนกระทั่งชมรมนี้มีแผนจะถูกยุบ
วันนี้ก็เช่นทุกวันที่ไม่มีกิจกรรมชมรม แต่บนพื้นของห้องชมรมกลับมีเลือดเจิ่งนอง
คาโอรุหนีตายออกไปเมื่อเขามาที่นี่โดยมุ่งหมายว่าจะหาเหยื่อแต่กลับเป็นเขาเสียเองที่ตกเป็นเหยื่อ โรสที่มาแอบซุ่มอยู่ที่นี่จ้วงแทงคาโอรุด้วยมีดพับไปหลายแผล
กระทั่งวันรุ่งขึ้นกลับไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเหล่านี้ ราวกับเรื่องเหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
-
(http://i.imgur.com/laDEOPe.jpg)
ได้ยินว่าคุณลุงรปภ.ถูกไล่ออกเมื่อมีคนเห็นเขาลงไม้ลงมือกับนักเรียนชายที่โดดเรียนจนบาดเจ็บสาหัส
ยิ่งเมื่อรวมกับความผิดที่ปล่อยให้นักเรียนหายสาปสูญอย่างไม่ทราบชะตากรรมส่งผลให้คุณลุงไม่เหมาะสมจะทำงานต่อไป
คำสาปยังคงดำเนินต่อไป มันควบคุมให้ผู้ถือครองหนังสือที่มีปกสีดำเข่นฆ่ากันและกัน แม้จะยังไม่มีผู้เสียชีวิตในเร็วๆนี้แต่ก็คงอีกไม่นาน
พวกเขายังเด็ก พวกเขาจะถูกล่อลวงและชักจูงได้ง่าย ไม่ใช่แค่สติปัญญาและไหวพริบ แต่บางทีประสบการณ์อาจจะสำคัญที่สุด
เพราะคำตอบมันไม่ได้ลอยอยู่ในอากาศ
มองไปที่อาคารหนึ่ง กระดาษข้อสอบที่เตรียมไว้สำหรับการสอบปลายภาคได้ปลิวออกมา
ข้อสอบวัดผลปลายภาค
เลือกกากบาทข้อที่ถูกต้องที่สุดเพียง ๑ ข้อ
1. สิ่งใดยังสร้างไม่เสร็จ
ก. สระน้ำ
ข. ประตู
ค. อาคารเรียน
ง. สนามกีฬา
2. สิ่งใดไม่ถูกใช้งานแล้วในปัจจุบัน
ก. ห้องสมุด
ข. ที่ทิ้งขยะ
ค. สระน้ำ
ง. ห้องพยาบาล
3. อาคารเรียนมีกี่ชั้น
ก. หนึ่งชั้น
ข. สองชั้น
ค. สามชั้น
ง. ถูกทุกข้อ
4. ครูคนใดที่เราจะพบเจอได้
ก. ครูวินัย
ข. ครูอังคนา
ค. ครูมิสึกิ
ง. ถูกทุกข้อ
5. สิ่งใดที่ไม่พบในห้องเรียนดนตรี
ก. กระดานดำ
ข. ขลุ่ย
ค. ฟลุต
ง. ผิดทุกข้อ
6. สถานที่ใดที่ล็อคอยู่
ก. ดาดฟ้า
ข. โรงยิม
ค. ห้องพักครู
ง. ไม่มีข้อใดถูก
7. หนังสือ The Songs of the Labyrinth มีกี่เล่มในโลกที่ไร้สี
ก. 1 เล่ม
ข. 2 เล่ม
ค. 3 เล่ม
ง. นับไม่ถ้วน
8. The Songs of the Labyrinth มีที่มาจากอะไร
ก. นิทาน
ข. บทเพลง
ค. เวทมนตร์และคำสาป
ง. หนังสือการ์ตูน
9. สิ่งใดที่เป็นอันตราย
ก. สีขาว
ข. สีเขียว
ค. สีม่วง
ง. สีเทา
10. เจ้าตูบคืออะไร
ก. หมาของครูอังคนา
ข. หมาของคุณลุงภารโรง
ค. ปลาของแตงกวา
ง. หมูของแตงโม
11. แตงโมเป็นเด็กที่มีนิสัยอย่างไร
ก. อารมณ์ดีมีจินตนาการ
ข. ตั้งใจเรียนและขยัน
ค. เด็กเกเรและดื้อเงียบ
ง. โมโหร้ายและรักเพื่อน
12. คุณควรจะทำอย่างไรเมื่อเผชิญหน้ากับหมอกวงกต
ก. วิ่งหนีสุดชีวิต
ข. วิ่งเข้าห้องที่ใกล้ที่สุด
ค. ยืนเฉย
ง. หมอบต่ำ
13. คุณลุงภารโรงถืออะไร
ก. ดาบปลายตัด
ข. ค้อนศึก
ค. มีด
ง. ผ้าเช็ดหน้า
14. ราตรีสีขาวคือ
ก. ร่างตรงข้ามของราตรีสีดำ
ข. ร่างตรงข้ามของราตรีสีแดง
ค. หญิงสาวประหลาด
ง. หญิงสาวที่มีสองคน
15. เมื่อคุณพบกับหญิงสาวปริศนา
ก. ตอบเธอ คุยกับเธอ
ข. ด่าทอเธอ เถียงคำไม่ตกฟาก
ค. ไม่คุย และหนีสุดชีวิต
ง. มีบางอย่างกำราบเธอได้
เฉลยข้อสอบ
ข้อมูลปกปิด
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://i.imgur.com/9mq53IU.jpg)
"กรี๊ดดด เธอจ เธอ เธธ เธอจะฆ่าเราเหร อ อ อย่าเข้ามา น ะ มาะนะ เดี๋ยวเราจะฟ้องครู เรื่องนี้ต้องถึงครูอังคนา โอ๊ย กัดลิ้น"
แตงกวาผลักอีกฝ่ายหงายหลังล้มหัวฟาดดังปั่ก!
-
ข้อมูลปกปิด
-
พวกเขาแต่ละคนเป็นแค่เงาที่พร้อมจะหายไปเมื่อเจ้าของกลับมา มีหน้าที่เพียงเท่านี้
แต่เมื่อพวกเขามีความรู้สึกนึกคิด มีความปรารถนา มีความต้องการ
บ้างก็พยายามหนีไปให้ไกล
บ้างก็ยอมรับ
บ้างก็ต่อสู้
ชีวิตที่หวาดกลัวและต้องคอยหลบซ่อนของเธอมันน่าสมเพช มันควรจะจบลงได้แล้ว ชีวิตแบบนี้อยู่ไปก็ไร้ค่า
ฉันจะมีชีวิตแทนเธอ แต่ฉันจะไม่ทำตัวลีบแบนและต้องคอยหลบซ่อนเหมือนกับเธอ ฉันจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
เย็นวันหนึ่ง มุกดาหารถือส้อมและกำลังดักซุ่มรอเพื่อสังหารซูเนโอะที่หลังต้นไม้
ซูเนโอะหรือผู้ถือครองหนังสือปกสีดำคนอื่นๆไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง ไม่ใช่มนุษย์ ไม่ใช่สิ่งมีชีวิต
ไม่ผิดบาปอะไรถ้าจะฆ่าพวกมันซะ มุกดาหารเชื่อทุกถ้อยคำในหนังสือที่บอกเอาไว้ราวกับต้องมนตร์สะกด
(http://i.imgur.com/YSHFc3q.jpg)
"ฉันจะฆ่านายแล้วมีชีวิตใหม่แทนใครบางคนที่เคยยืนอยู่ตรงนี้ ฉันจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข"
"ฉันจะมีชีวิตแทนยัยนั่นเอง"
เช้าวันรุ่งขึ้นมีคนพบศพของมุกดาหารที่ถูกกระหน่ำแทงด้วยส้อมนอนอยู่ใต้ต้นหูกวาง
-
(http://www.mx7.com/i/eb4/7cva5V.jpg)
"น่ากลัวจัง" ซูเนโอะที่ไม่ได้มามุงดูกับใครเขาเดินผ่านไปท่าทางมีความสุขเสียเหลือเกิน ;D
ก็วันนี้ไม่ต้องเข้าแถวเคารพธงชาตินี่นา เขาที่มาสายก็เลยไม่โดนทำโทษ แถมเขายังไม่ได้ทำการบ้านวิชาสปช.มาด้วย
ยัยนั่นชื่ออะไรนะ มุก? มุกดาหาร ชื่อประหลาดเป็นบ้าเลย ฮะ ฮะ ฮะ
ซูเนโอะมองดูตัวตนของตัวเองที่เดินไปห้องสมุดแล้วคืนหนังสือปกสีดำให้กับบรรณารักษ์
เอ๊ะ ทำไมล่ะ ถ้าคืนไปนายก็จะหายไปนะ นายคิดดีแล้วเหรอ
แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น ซูเนโอะเดินไปยืมหนังสือการ์ตูนมาสองเล่มแล้วออกจากห้องสมุดไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เจ้าหมอนั่นไปเปิดกระเป๋าเอาของเล่นใหม่มาอวดเพื่อนแล้วก็เอาขนมราคาแพงมากินอวด หัวเราะเสียงดังกว่าทุกครั้งเมื่อไม่มีเจ้าไจแอนมากวนใจ
นายไม่จำเป็นต้องกลับมาอีกแล้ว ฉันจะมีชีวิตแทนนายเอง
ลาก่อนเพื่อน
ซูเนโอะในโลกที่ไร้สีได้แค่มองดูอย่างไม่เข้าใจ และคงจะไม่มีวันเข้าใจไปตลอดกาล
-
หลังจากแน่ใจแล้วว่าโรสไม่ได้เอากรรไกรมาฆ่าปิดปากเธอ แตงกวาจึงได้วาดรูปให้ดู
(http://i.imgur.com/J7vSIwDt.jpg) (http://imgur.com/J7vSIwD) (http://i.imgur.com/BmyYXLIt.jpg) (http://imgur.com/BmyYXLI) (http://i.imgur.com/pM6RcTCt.jpg) (http://imgur.com/pM6RcTC) (http://i.imgur.com/uPQltHKt.jpg) (http://imgur.com/uPQltHK)
(http://i.imgur.com/DwBDF2Ut.jpg) (http://imgur.com/DwBDF2U) (http://i.imgur.com/pIG7TgBt.jpg) (http://imgur.com/pIG7TgB) (http://i.imgur.com/uRx4cWFt.jpg) (http://imgur.com/uRx4cWF) (http://i.imgur.com/uRx4cWFt.jpg) (http://imgur.com/uRx4cWF)
มี 8 ภาพ แต่ละภาพมีเขียนชื่อกำกับเอาไว้ด้วย
หมอกวงกต สีเทา เจ้าตูบ เจ้ามังกร
มาริเนะจัง คุณลุงภารโรง หญิงสาว?ที่วาดมาเหมือนกัน 2 รูป
หมอกวงกต?
สีเทาคือแมวจรจัดที่ชอบมาร้องเงี้ยวง้าวในโรงอาหาร
เจ้าตูบนั้นเป็นสุนัขของคุณลุงภารโรงที่เลี้ยงเอาไว้
เจ้ามังกรคือม้าแก่ที่มีคนเอามาบริจาคไว้ให้เด็กได้ศึกษาเรียนรู้ มันป่วยตายไปเมื่อปีกลาย มีชื่อเล่นว่าเจ้าแก่
มาริเนะจังคือตุ๊กตาที่แตงโมหวงมาก และจะเอามันมาโรงเรียนทุกวัน
คุณลุงภารโรงมีคนเดียว และไม่ได้ผอมแห้งแบบในภาพ เป็นชายร่างใหญ่กำยำ
หญิงสาว?
ทั้งหมดนี้แตงกวาเจอมาแล้ว ถ้าเจอพวกนี้ให้หนีอย่างเดียว ยกเว้นแต่ตุ๊กตาผีนั่นถ้าเจอแตงโมก่อนแตงโมจะปราบให้
-
(http://i.imgur.com/sRgX9Pl.jpg)
ดาดฟ้าถูกทาด้วยเลือดสีแดงฉานตัดกับสีขาวดำโดยรอบ
ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก
เธอชอบสีอะไร
แดง
หรือ
ดำ
(http://i.imgur.com/CpQeyCv.jpg)
"...ก..ก็ต้องดำน่ะสิ!"
โรสหันซ้ายหันขวามองหาต้นตอของเสียง
เธอชอบสีดำอย่างนั้นหรือ.... ดีจัง ฉันก็ชอบสีดำ
เสียงนั้นดังขึ้นอยู่ข้างหลังนี่เอง โรสค่อยๆหันไป
(http://i.imgur.com/6LElzng.jpg)
แต่เธอจะชอบมันจริงหรือเปล่า
พูดแล้วก็จ้วงมือทั้งสองออกมาควักลูกตาของโรส
(http://i.imgur.com/3500AMB.jpg)
-
The Songs of the Labyrinth บทเพลงแห่งวงกตนิรันดร์
เป็นนิทานพื้นบ้านที่กล่าวถึงเรื่องราวคำสาปในรั้วโรงเรียนซึ่งเกิดมาจากเรื่องราวปัญหาที่บิดเบี้ยวจนขมวดเป็นปมอย่างแน่นหนา
ผู้เป็นศูนย์กลางของคำสาปได้ใช้คำสาปแช่งให้เหล่าผู้ที่ร่วมขมวดปมได้ถูกดึงเข้าสู่ปมนั้น
เพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นได้รู้ถึงรสชาติของความมืดที่ไร้ทางออกเช่นเดียวกัน
(http://i.imgur.com/gwcHx4N.jpg)
เมื่อบทเพลงแห่งวงกตนิรันดร์ได้บรรเลงขึ้น
เมื่อนั้นโลกทุกใบของแต่ละคนจะรวมกันเป็นหนึ่ง
พวกเขาอาจจะพยายามยัดเยียดปัญหาและความทุกข์ให้กับเธอตลอดเวลา
แต่เธอก็แค่ยิ้มและหัวเราะให้กับพวกเขา จากนั้นก็มองถึงปัญหาและแก้ไขมัน
เธอเลือกที่จะตัดมันทิ้งได้ มันง่าย แต่การแก้เงื่อนปมต่าง ๆ จะยากกว่าเสมอ
หากเธอพลาดในวันนี้ เมื่อถึงวันพรุ่งนี้มันก็คืออดีต เธอไม่จำเป็นต้องจดจำหรือลืม เธอรู้ไว้อย่างเดียวว่าอดีตแก้ไขไม่ได้
เธอควรจะมีความสุขกับปัจจุบัน เพราะมันคงจะแปลกหากเธอบอกว่าวันนี้เธอไม่มีความสุข เพียงเพราะเธอยังลืมอดีตไม่ได้
หากเธอยังเด็ก ไม่ว่าจะกี่ครั้งเธอก็สามารถล้มลงไปและลุกขึ้นมาได้ จงกล้าที่จะทำ กล้าที่จะวิ่ง และกล้าที่จะล้ม เรียนรู้ที่จะลุก
เพราะเมื่อเธอโตขึ้นเธออาจจะไม่มีโอกาสได้ลุกจากการล้มเพียงครั้งเดียว มันอาจจะไม่มีครั้งที่สอง
มีคนมากมายที่ไม่รู้จักวิธีลุกขึ้นยืน พวกเขาจะโชคดีหากพวกเขาไม่เคยล้มเลยจนวันสุดท้ายของชีวิต
จงกล้าที่จะทำ และกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง
-
(http://i.imgur.com/OnF1huz.jpg)
มันเริ่มมาจากความเข้าใจผิด
ผู้เหลือรอดทั้ง 5 ชีวิตวิ่งฝ่าฝูงเงาดำที่โผพุ่งเข้าใส่อย่างไม่หยุดหย่อน โดยมีตุ๊กตาสยองคอยโจมตีพวกมันและลอยนำไปยังที่หมาย
เธอบอกว่าเมื่อกริ่งเลิกเรียนดังขึ้นพลังของเธอจะสิ้นฤทธิ์ เธอต้องไปหาสถานที่ปลอดภัยหลบซ่อน
และเมื่อกริ่งเลิกเรียนดัง ทุกคนจะต้องรีบวิ่งไปยังประตูโรงเรียนให้เร็วที่สุด ในเวลาเพียงแค่ 5 นาที
"เดี๋ยว ตอนแรกเธอบอกว่าเจ็ด?"
"มันเหลือห้าแล้วไง"
"หา มีงี้ด้วย!!?"
"มีสองคนที่กำลังจะหนีออกไป จากเจ็ดคนจึงเหลือห้า"
"ใครเหรอ พวกเขาจะหนีออกไปตอนนี้เนี่ยนะ?"
"ถ้าพวกเขาโชคดีก็จะรอด"
-
(http://image.free.in.th/v/2013/iq/160426023815.jpg) (http://picture.in.th/id/91efbb20d28cfe676c022193af337b86)
พัฒนาไปเป็นความเข้าใจผิด โกรธเคือง และเกลียดชัง
กระทั่งคิดเอาชีวิต
(http://i.imgur.com/rSakBaH.jpg)
ห้องเรียนดนตรีใช้เป็นห้องชมรมด้วย โดยจะเอาแผ่นผนังสำเร็จมากั้นพื้นที่เอาไว้
แต่ด้วยความที่เครื่องดนตรีค่อนข้างเก่า และหลักสูตรการเรียนไม่ได้มุ่งเน้นมากทำให้หลายอย่างก็ถูกทิ้งไว้
เมื่อถึงคาบเรียนขับร้องนักเรียนมักจะได้นั่งมองกระดานที่ครูมาเขียนเนื้อเพลงไทยเดิมและเพลงลูกกรุง เพื่อให้นักเรียนลอกลงสมุด ส่งในท้ายคาบเรียน
อาทิตย์หนึ่งจะมีเรียนเพียงคาบเดียว ในบางอาทิตย์ครูสอนขับร้องจะขาดสอน เด็กๆก็เล่นกันเอง หรือมีครูพละมาคอยดูแล
ด้วยความที่ไม่มีอุปกรณ์เพียงพอ สมาชิกส่วนใหญ่จึงใช้เวลาชมรมไปกับการเล่นหมากเก็บบ้าง โดดยางบ้าง จนกระทั่งชมรมนี้มีแผนจะถูกยุบ
จุดสำรวจ
- กระดานดำ
- มุมเก็บอุปกรณ์
- รองเท้าบัลเล่ต์ที่กลางห้อง
ทุกคนที่ได้รับ Text สีเหลือง มาต่อที่นี่
-
(http://i.imgur.com/PHNWYgl.png)
"....ถึงแล้ว" เขาสงสัยคุณครูจะยังอยู่มั้ยนะ? แต่รองเท้าของเธอยังอยู่นี่นา งั้นจะไม่ไปยุ่งละกัน...
เขาเข้าไปดูกระดานอีกรอบว่ามันมีอะไรเปลี่ยนจากเดิมมั้ยนะ?
-
เรแกนเดินเลาะผนังห้องไปที่มุมเก็บอุปกรณ์ แล้วหยิบขลุ่ยมาเป่า
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
เมย์เพิ่งจะมาที่ห้องดนตรีในโลกฝั่งนี้เป็นครั้งแรก เธอมองไปรอบๆก่อนสายตาจะหยุดนิ่งอยู่ที่กระดานดำ
-
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
โยที่มาถึงห้องนี้ชำเลืองมองรองเท้าบัลเล่ต์แล้วมุ่นคิ้ว
เขาเดินเลี่ยงตามคนอื่นๆไปดูกระดานดำอีกคน
-
(http://i.imgur.com/Ho3ZeYS.png)
ยูมิมองเรแกนอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาเป่าขลุ่ยในเวลาแบบนี้...จะไม่โดนจับได้เหรอถ้าเสียงมันดัง
แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรแล้วมองไปยังกระดานดำ
-
(http://i.imgur.com/ESfaF6u.png)
"ร้อนแรงเข้าไปสิ!!" ชายปริศนาตะโกนให้กำลังใจมาจากที่ไหนสักแห่งที่อยู่ห่างไกล
ความจริงตะโกนอยู่หน้าโรงเรียนประถมในโลกจริง และหลังจากนั้นก็วิ่งหนีตำรวจที่มาไล่จับเพราะเห็นเป็นคนน่าสงสัย
-
เราอยากช่วยเธอนะ
ถ้าเธอเห็นข้อความนี้ให้มาหาเราที่เรือนเพาะชำ
เราจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
กระดานดำถูกเขียนเอาไว้ด้วยชอคสีแดง โซตะมองดูมันแล้วมองดูยัยตุ๊กตาผีที่มายืนมองด้วย
โดยมีเมย์มายืนมองห่างๆ ตามด้วยโย พวกเขามามุงดูอะไรกัน อ้าว ยูมิ เธออีกคนเหรอ จะไปมุงอะไร
ขณะเดียวกันเรแกนก็ลากง้าวเดินไปหยิบขลุ่ยมาเป่า เธอเป่าเป็นเพราะเธอตั้งใจเรียน วิชาขลุ่ยแม้ครูจะสอนแค่คาบเดียวแต่ก็ไม่ยากที่จะเข้าใจวิธีเป่า
ปี๊ ป่อ ปี๊ ป่อ ปี๊ ป่อ ปี๊ ป่อ
-
(http://i.imgur.com/PHNWYgl.png)
oO(....ที่นี่มีคนเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ??) โซตะคิดในใจ เขาแพนิคน้อยๆที่จู่ๆก็เจอคนเยอะขนาดนี้เขาไม่เคยเจอเกินสองคนมาก่อนเลยตั้งแต่เข้ามาที่นี่ (แถมยังมีแต่คนที่เขาไม่เจออีกต่างหาก)
แน่นอนว่าเขาไม่มากเรื่อง แล้วทำท่าจะออกไปทางเรือนเพาะชำทันที อ่อ ก่อนไป เขาไปที่รองเท้าบัลเล่ต์แล้วโค้งให้ทีนึง
"ดินสอสีแดง... ชอคก็สีแดง....." เขาพึมพำตอนเดินออกไป
-
เป่าจนพอใจแล้วเรแกนก็เก็บขลุ่ยลงในถุงอาหารสุนัข แล้วเดินไปตามลายแทงบนกระดานดำ
/ไปเรือนเพาะชำ
"ไปกันเถอะ ที่นั่นน่าจะมีใครอยู่อีก" เรแกนชวนคนอื่น ๆ พลางกวัดแกว่งง้าวกวนอูของเธอ (ง้าวไทยก็ได้ แต่เรแกนชอบอ่านสามก๊กนี่)
-
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
โยพยักหน้านิดๆให้เรแกน
"ข้อความบนกระดานนั่น เธอรู้รึเปล่าว่าใครเขียน.." โยหันไปถามแตงโมที่อยู่ในร่างตุ๊กตา ก่อนจะตามคนอื่นๆไปที่เรือนเพาะชำ
-
(http://i.imgur.com/Ho3ZeYS.png)
"เอ๊ะ จะออกไปอีกเหรอ.." ยูมิลังเล ข้างนอกนั่นมีแต่ตัวอะไรไม่รู้นี่นา
แต่เรแกนพึ่งพาได้ และทุกคนก็ไม่ควรแยกกันตอนนี้
"เธอก็ไปด้วยกันนะ.." เด็กหญิงหันบอกตุ๊กตาแล้วตามเรแกนไป
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
".........." เมย์ลังเลกับคำชวนของเรแกน
แน่นอนว่าเธออยากรู้เรื่องทั้งหมด แต่ก็ไม่แน่ใจว่าการไปที่เรือนเพาะชำในเวลานี้จะเป็นความคิดที่ดี
พูดง่ายๆก็กลัวนั่นแหละ(...)
เธอมองตุ๊กตาแตงโมว่าจะว่ายังไง แล้วก็มองเพื่อนๆคนอื่นที่ทำท่าจะไปกันหมด ถ้าคนอื่นไปเมย์ก็ไปด้วย เธอไม่อยากถูกทิ้งไว้คนเดียวหรอกนะ
-
ตุ๊กตาผีที่เงียบมาตลอดบอกว่าเธอจะไม่ไป และทุกคนไม่ควรไปที่นั่น
"พวกเธอรอดไปแค่นี้ก็สุดกำลังแล้ว อยากตายกันหมดรึไง!"
"ยัยแตงกวา ยัยตัวซวย หล่อนวาดฝันเรื่องบ้าๆบอๆ หล่อนจะพาทุกคนไปตาย นี่ ฟังฉันบ้างซี่"
ยกเว้นเมย์ที่รีรอแล้วทุกคนที่เหลือไปยังเรือนเพาะชำ
ทุกคนมีความซวยของตัวเอง
โซตะ

Rolled 2d10 : 9, 9, total 18
เรแกน

Rolled 1d10 : 7, total 7
โย

Rolled 1d10 : 10, total 10
ยูมิ

Rolled 1d10 : 6, total 6
-
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
เจอแล้ว ตั้งสี่คน พวกเธอกำลังจะไปไหนกัน
และเบื้องหน้าบริเวณทางเดิน ทั้งสี่ก็มาเจอกับสาวขาวดำเข้าให้ (โพสแค่ 1 คนเท่านั้นว่าจะทำอะไร)
อีกด้าน เมย์จะทำอะไรดี เธอจะรออยู่เฉยๆ หรือว่าจะถามอะไรแตงโมก็ได้ 1 คำถาม
-
(http://i.imgur.com/PHNWYgl.png)
บ้าเอ้ย ทำไมกะอีกแค่จะคืนของให้เด็กผู้หญิงคนเดียวมันลำบากขนาดนี้ฟะ?!?
โซตะไม่รู้ว่าคนอื่นรู้ว่าวิธีรับมือกับยัยนี่มั้ย เลยหันกลับไปหาทุกคนตะโกนว่า "วิ่ง!!!" (โซตะคิดในใจว่านี่ไม่ใช่การตอบนะ เขาแค่บอกเพื่อนเอง (....))
ในขณะอีกสามคนที่เหลือวิ่งกระจายแตกตื่นออกไป โซตะรวบรวมความกล้าของเขาแล่บลิ้นปลิ้นตาใส่ผีสาว ให้มันมาหาเขา แล้วใช้ทักษะการวิ่งล่อผีออกไปให้ไกลจากเรือนเพาะชำ ในความจริงเขาควรไปทางใต้เพื่อหาสถานที่นัดหมาย แต่เขาออกไปฝั่งตะวันออกอ้อมอาคารเรียนแทนให้มันห่างจากเพื่อนๆทุกคน
(ทอยเผื่อ)
(http://baron.wudthipan.com/forum/Themes/default/images/dice_warn.gif) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d10 : 9, total 9
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
เมย์นั่งกอดเข่ามองแตงโม แปลกดีที่ได้เห็นตุ๊กตาทำท่าทางเหมือนจะหัวเสียแบบนี้
...ก็น่ารักดี?
สุดท้ายเธอก็เลือกจะไม่ไปเรือนเพาะชำกับคนอื่นๆ เมย์ไม่อยากทิ้งให้แตงโมอยู่คนเดียว อย่างน้อยๆถ้าราตรีมาเจอแตงโม เธอคงจะพาหนีได้เร็วกว่า ก็ตุ๊กตาตัวเล็กนิดเดียวเอง
"นี่.... คนที่เรือนเพาะชำ.....คือแตงกวาเหรอ?"
เมย์ลองถามแตงโม
-
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
เธอกำลังวิ่งหนีด้วยความกลัว
เธอคงอยากถูกรังแกใช่ไหม
ใช่ไหม
ราตรีหมุนตัวเอาเท้าที่ไม่มีชี้ขึ้นฟ้าแล้วลอยในสภาพเอาหัวทิ่มพื้นไล่ตามโซตะไปพลางหมุนติ้วๆเหมือนลูกข่าง
ส่วนคนอื่นเหมือนจะรอดไปได้? (ทุกคนตอบได้แล้วว่าจะทำอะไร)
แต่โซตะจะหนีไปถึงที่ไหนกันนะ ระบุ
แตงโมบอกว่าใช่ แต่ไม่สำคัญหรอก เพราะยัยแตงกวาคือหายนะ ยัยนั่น ยัยตัวซวยพาเพื่อนตาย
ใครไปใกล้จะซวย ซวย ซวย ซวย ซวย ซวย
-
(http://i.imgur.com/PHNWYgl.png)
"..........." GTFO
- อาคารเรียน ขึ้นไปดาดฟ้า (กว่าจะถึงคงถ่วงเวลาให้ข้างล่างได้พอดี)
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
"จริงเหรอ.....ทำไมล่ะ? แตงกวาไม่ใช่คนที่โดนดึงเข้ามาเหมือนพวกเราหรอกเหรอ?" เมย์ถามต่อไปอีก
ถ้าคนที่อยู่ที่นั่นเป็นแตงกวา แล้วแตงกวาเป็นตัวซวยอย่างที่แตงโมว่าจริงๆ คนที่ไปที่เรือนเพาะชำจะเป็นยังไงกันบ้างนะ เมย์อดกังวลไม่ได้
-
ขอให้นายรอดปลอดภัย/ชูสามนิ้วทั้งน้ำตา---
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
เมื่อโซตะวิ่งเป็นนกต่อให้แล้ว โยก็ได้แต่หวังว่าการดริฟท์ของหมอนั่นจะเหนือชั้นกว่าลูกข่างสยองที่ตามเขาไป
"ไปกันเหอะ !"
โยว่ากับเด็กผู้หญิงทั้งสองแล้วรีบออกเดินต่อไปทางเรือนเพาะชำ
-
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
เธอไม่ตอบ เธอไม่เข้าใจเหรอ
ตอบสิ ตอบฉัน
ราตรีล้วงเอากล่องดินสอขณะหมุนตัวไล่ตาม หยิบดินสออพอลโล่ออกมา
(http://image.free.in.th/v/2013/is/160427044330.jpg) (http://picture.in.th/id/7742187a51e6048bb3bd8eb790fdb5cc)
สะบัดขว้างจนไส้ดินสอนับสิบพุ่งเข้าปักหลังของโซตะ
ไปได้แค่ทางขึ้นชั้น 1 โซตะก็โดนเล่นงาน
(http://baron.wudthipan.com/forum/Themes/default/images/dice_warn.gif) This dice roll has been tampered with!
Rolled 1d5 : 2, total 2
Damage
โซตะจะรอดไปถึงไหนนะ ระบุ
(http://i.imgur.com/ILrYXJm.jpg)
เรือนเพาะชำมีพืชหลายอย่าง มันมีเอาไว้เพื่อปลูกพืชผักไว้ทำอาหารให้กับนักเรียน และใช้ในหลักสูตรการเรียนวิชาเกษตร
ปกติแล้วจะไม่มีใครมาที่นี่กันนอกจากแตงกวาที่เหมือนเธอจะมีบ้านอยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำไป จนเมื่อ 3 วันก่อนแตงกวาก็หยุดเรียนอย่างไม่มีเหตุผล
ประตูทางเข้าปิดอยู่ มันเป็นประตูไม้ กำแพงคอนกรีตก็สูงน่าดู บางทีอาจจะต้องไปขอยืมกุญแจจากลุงภารโรงหรือครูที่ดูแลนะ
จุดสำรวจ
- ประตูไม้
- กำแพง
- เงาประหลาดข้างประตู
ได้ยินเสียงแตงกวาร้องลั่นมาจากข้างใน
แตงโมบอกว่า แตงกวาที่อยู่ที่นี่คือตัวจริง ส่วนแตงกวาที่เรียนกับเรามาตลอดหลายปีน่ะเป็นเงาที่กลายเป็นแตงกวาจริงๆขึ้นมา
ดังจะเห็นว่าทุกคนมีสีสันขึ้นมาแล้ว แต่แตงกวากลับยังเป็นขาวดำ นั่นก็เพราะแตงกวาที่โลกอีกด้านได้กลายเป็นแตงกวาไปจริงๆแล้ว และยึดเอาบทบาทของแตงกวาไป
หลายปีมานี้แตงกวาวนเวียนในโลกนี้ คอยชวนเพื่อนที่หลงเข้ามาให้ช่วยเธอแก้ปมปริศนาที่รัดพันกันจนเป็นเกลียวแน่น
"ทุกคนตายหมด ยกเว้นแตงกวา"
-
(http://i.imgur.com/PHNWYgl.png)
"อุ๊บ...." มันไม่เป็นไร ขอแค่เขาซื้อเวลาได้ก็พอ มันจะต้องไม่เป็นอะไร
- ขึ้นชั้นสองต่อ ไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึงดาดฟว้าาาาา
-
(http://i.imgur.com/4E8m7F4.jpg)
"แตงกว่า พวกเรามาช่วยแล้ว!" เรแกนตะโกนให้เสียงก่อนใช้ง้าวกวนอูพุ่งทะลวงประตูเข้าไป
- ประตูไม้ : ใช้ง้าวพุ่งทะลวงเข้าไปด้วยแรงช้างสาร
-
(http://i.imgur.com/Ho3ZeYS.png)
ยูมิสังเกตเห็นเงาอะไรสักอย่างข้างประตู
มันไม่น่ายุ่งสักเท่าไหร่ แต่เธอก็เข้าไปดูให้แน่ใจไว้ก่อน
-
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
- กำแพง
โยเดินไปดูทางกำแพง แหงนมองคอนกรีตสูงตรงหน้า
-
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
ทำไมไม่ยอมพูดกับฉัน
ตอบสิ ตอบฉันมา
ราตรีเอาหัวด้านหนึ่งของดินสอที่เป็นยางมาลบโซตะ
ไปได้แค่ทางขึ้นชั้น 2 โซตะก็โดนเล่นงาน

Rolled 2d5 : 3, 5, total 8
Damage
โซตะจะรอดไปถึงไหนนะ ระบุ
(http://i.imgur.com/ILrYXJm.jpg)
เรแกนเอาง้าวกระทุ้งประตูแล้วพุ่งเข้าไปดุจลิโป้ แต่เธอเกือบหัวหลุดจากบ่าแล้วถ้ายูมิไม่เข้าไปหาเงาประหลาดนั่นก่อน
(http://i.imgur.com/Zu1m7AS.jpg)
แค่เงาของผีเสื้อที่มีรูปร่างเหมือนคนนี่เอง
ยูมิโดนพื้นสูบลงไปครึ่งตัว
มีแค่โยที่อยู่ใกล้ยูมิที่สุด
-
(http://i.imgur.com/PHNWYgl.png)
"โอ้ย!!" เขาร้องออกมาแต่ก็ไม่หยุดวิ่ง (ถ้าตะเกียงกับไม้ขีดยังอยู่ปาใส่นางแล้วจุดไฟใส่เลย แต่ถ้าไม่อยู่ก็วิ่งไปงั้นแหละ)
สกิล : มันไม่ใช่ความผิดของฉัน ฉันจะรับผิดเอง (เปลี่ยนชื่อสกิลกันหน้าด้านๆ)

Rolled 1d10 : 5, total 5
- ดาดฟ้าซะทีเถอะะะะ
-
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
"..!?" เขาถึงกับหลุดสบถ
โยพุ่งไปคว้ามือยูมิไว้ พยายามดึงเธอให้ขึ้นมาจากพื้นที่สูบสุดกำลัง
เขาจ้องเขม็งไปที่เงานั้นแล้วคิดว่าจะจัดการกับเจ้านี่ยังไงดี (หากมันมาร้ายนะ)
-
เรแกนงงว่าเกิดอะไรขึ้น เธอบุกเข้าไปหลังประตูรึยังนะ หรือโดนเหตุการณ์ที่เกิดกับยูมิทำให้ชะงัก
ถ้าเข้าไปได้แล้ว รีบกวาดตามองรอบตัวมองสภาพด้านในโดยถือง้าวในท่าป้องกัน
ถ้ายังไม่เข้าไปรีบไปดูเงาประหลาด โดยใช้ง้าวทิ่ม ๆ พื้นนำเผื่อมีกับดัก และทันทีที่เข้ารัศมีง้าว ก็ย่อตัวใช้ง้าวตบกวาดเงาผีนั้นด้วยด้านแบนให้กระเด็น
-
(http://i.imgur.com/Ho3ZeYS.png)
ยูมิตกใจจนไม่ร้องสักแอะ แต่โยที่ช่วยมาจับไว้ทำให้ตั้งสติได้ เธอจึงพยายามตะเกียกตะกายขึ้นด้วย
แค่นี้เอง แค่นี้ไม่น่ากลัวเลย เทียบกับหมาหรือราตรีแล้วมันไม่น่ากลัว เธอปลอบใจตัวเองและพยายามไล่ความกลัวไม่ให้สติแตก
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
เมย์ฟังแล้วขมวดคิ้วจนแทบจะพันกันเป็นปม
แตงกวาอาจจะอยากกลับไปที่โลกเดิม ก็เลยพยายามจะแก้ปมปริศนารึเปล่านะ
แล้วทำไมที่ผ่านมาถึงมีแค่แตงกวาแค่คนเดียวที่รอด
"...เธอจะบอกว่าแตงกวาจงใจล่อให้ทุกคนไปตายงั้นเหรอ?"
-
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
ก็ได้ ฉันจะแกล้งจนกว่าเธอจะตาย
ราตรีเอายางลบออกมาลบโซตะ หลังจากเขาโดนหัวดินสอกรีดหลังเป็นแผลถลอกลึกยาวเป็นศอก
ไปได้แค่ทางขึ้นชั้น 3 โซตะก็โดนเล่นงาน

Rolled 3d5 : 4, 2, 5, total 11
โซตะจะรอดไปถึงไหนนะ ระบุ
เรแกนที่พุ่งเข้าไปได้แล้วเจอกับ
(http://image.free.in.th/v/2013/iz/160416044733.jpg)
เด็กรดน้ำต้นไม้
ในขณะที่โยพุ่งเข้าไปช่วยยูมิ

Rolled 1d10 : 5, total 5
-
โซตะโดนยางลบเข้ากลางหลังเป็นแผลฉกรรจ์ ก่อนจะโดนราตรีคว้าคอแล้วหมุนลอยข้ามหัวมาชะโงกหน้าจดจ้องตาเขา (เหลือ Life 1)
เธอยังอยากถูกรังแกอยู่อีกหรือเปล่า
หรือฉันควรไปรังแกเพื่อนของเธอที่เหลือ
โยดึงยูมิขึ้นมาได้ทันก่อนที่เธอจะกลายเป็นดอกไม้งาม เงาประหลาดที่คล้ายผีเสื้อเห็นดังนั้นก็บินหนีไปแบบปู
*ถ้าดึงไม่ขึ้นยูมิจะจมดิน กลายเป็นดอกทานตะวันผุดขึ้นมา แล้วยัยผีเสื้อจะสูบกินชีวิตเธอผ่านทางเกสร
ทั้งสองตามเรแกนเข้าไปและพบกับเด็กรดน้ำต้นไม้
แตงโมบอกกับเมย์ว่าเธอไม่รู้ แต่แตงกวาซื่อบื้อกว่าที่เมย์คิด ยัยนั่นไม่มีแผนการอะไรหรอก
ความจริงคนที่น่ากลัวที่สุดคือราตรีสีขาวต่างหากล่ะ
-
เรแกนล้วงกระจกออกมาส่องดูเด๋กรดน้ำและรอบ ๆ
"ทุกคนระวังตัวนะ" เธอกันไม่ให้ใครเข้าใกล้เด็กรดน้ำด้วย เดี๋ยวเจอกับดัก
-
"โย ได้เวลาจุดกำยานแล้ว!" เรแกนส่งจิตอันแรงกล้าให้รีบๆใช้ไอเทมนั่นซักที
"..ห๊ะ" ตอนนี้จริงดิ
ขัดคำสั่งแม่ทัพไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ย..
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
โยหยิบไฟแช็คมาจุดกับกระถางกำยานแล้ววางมันกับพื้น
"ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ.."
โยบ่นอุบแต่เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะช่วยหันเหความสนใจเด็กที่รดน้ำได้ไหม
-
ภาพในอดีตสั้นๆย้อนเข้ามาในหัวของโซตะ
ตอนที่เขาเจอประตูสวยๆบานนั้น
ตอนที่เขาเปิดมันเข้าไป
ตอนที่เขาเห็นภาพตนเองกำลังหนี
ตอนที่เขาเห็นตนเองถูกหั่นเป็นชิ้นๆ
ในเวลาแบบนี้ ในตอนที่มืออ่อนแรง โซตะเลือกที่จะ...
(http://i.imgur.com/VhJzt1q.png)
;)
เขายิ้มให้อีกฝ่าย
แค่ยิ้ม
แค่ยิ้ม...
แค่ยิ้ม.....
-
(http://i.imgur.com/Ho3ZeYS.png)
"...พ....พวกเรามาหาแตงกวา ช่วยบอกได้ไหมว่าแตงกวาอยู่ไหน ขอร้องล่ะ.."
ยูมิถามเงาเด็กนั้นด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย บางทีถ้าลองคุยอาจจะไม่เป็นไรก็ได้...
-
เรแกนเอากระจกมาส่องและพบว่าไม่มีร่างของเด็กรดน้ำ แต่มีเพียงฝักบัวลอยอยู่
โยเอากระถางกำยานออกมาจุด และควันของกำยานก็ฟุ้งไปทั่ว... เด็กรดน้ำต้นไม้หายไปทันทีและฝักบัวก็ตกพื้นทำเอายูมิสะดุ้งเฮือก
(http://i.imgur.com/9mq53IU.jpg)
"ทุกคนเห็นที่เราเขียนเอาไว้บนกระดานดำใช่ไหม ดีจังเลย ทุกคนยังเหลือกันอยู่ตั้งเยอะ" แตงกวาโผล่ออกมาจากอีกด้าน
เธอบอกว่าเธอเคยเจอผีตัวนี้แล้วตอนที่มาแอบครั้งแรก แต่เธอลืมว่ามันยังอยู่ พอมาที่นี่อีกก็เจออีก เลยแหกปากออกมา
เธอบอกว่าจะเล่าให้ฟังนะ เรามีเวลาไม่มากหรอก อยากรู้เรื่องอะไรให้ถามมาได้แค่คนละ 2 หัวข้อ จากนั้นเธอจะบอกวิธีแก้ปมตั้งแต่ปมแรกสุด
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
".....นั่นสินะ..."
เมย์พึมพำเห็นด้วยกับที่แตงโมพูด คำพูดของราตรีสีขาวที่เธอเคยเจอกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง
....คนโกหก....
..ทั้งๆที่คิดว่าเป็นคนเดียวที่เชื่อใจได้แท้ๆ...
เมย์ซบหน้ากับท่อนแขนตัวเองคิดอะไรคนเดียวสักพักแล้วเงยหน้าถามแตงโม
"เธอรู้อะไรเกี่ยวกับราตรีสีขาวบ้าง?"
-
เรแกนถามสองหัวข้อ
1. จะพาแตงโมกะแคงกวาออกไปจากโลกนี้โดยสวัสดิภาพได้อย่างไร
2. ราตรีสีขาวเป็นใคร เราจะปราบเธอได้อย่างไรเมื่อเผชิญหน้า
-
([url]http://puu.sh/oegwM.jpg[/url])
".....นั่นสินะ..."
เมย์พึมพำเห็นด้วยกับที่แตงโมพูด คำพูดของราตรีสีขาวที่เธอเคยเจอกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง
....คนโกหก....
..ทั้งๆที่คิดว่าเป็นคนเดียวที่เชื่อใจได้แท้ๆ...
เมย์ซบหน้ากับท่อนแขนตัวเองคิดอะไรคนเดียวสักพักแล้วเงยหน้าถามแตงโม
"เธอรู้อะไรเกี่ยวกับราตรีสีขาวบ้าง?"
"ฉันไม่รู้หรอก ฉันรู้แค่ว่าเธอควรจะเตรียมตัวได้แล้วล่ะ กริ่งจะดังแล้วนะ" แตงโมดันเมย์ให้ลุกขึ้น
ภาพในอดีตสั้นๆย้อนเข้ามาในหัวของโซตะ
ตอนที่เขาเจอประตูสวยๆบานนั้น
ตอนที่เขาเปิดมันเข้าไป
ตอนที่เขาเห็นภาพตนเองกำลังหนี
ตอนที่เขาเห็นตนเองถูกหั่นเป็นชิ้นๆ
ในเวลาแบบนี้ ในตอนที่มืออ่อนแรง โซตะเลือกที่จะ...
([url]http://i.imgur.com/VhJzt1q.png[/url])
;)
เขายิ้มให้อีกฝ่าย
แค่ยิ้ม
แค่ยิ้ม...
แค่ยิ้ม.....
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
เธอนี่น่าเบื่อจริงๆ
ฉันจะไปรังแกเพื่อนของเธอแทน
(http://i.imgur.com/3500AMB.jpg)
-
(http://i.imgur.com/Ho3ZeYS.png)
ยูมิรู้สึกใจไม่ดีและกระวนกระวายมาก เรื่องราวอาจไม่จำเป็นอีกแล้วในเมื่อเวลามันใกล้จะหมดไป
"แตงกวา บอกวิธีแก้ปมปัญหาเลยได้ไหม เราไม่มีเวลากันแล้ว" ยูมิไม่ยอมถามคำถามอะไรแต่เร่งเข้าประเด็น
"ขอแบบที่ชัดเจนและละเอียดเลย ...แบบรวดเร็วด้วย"
-
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
โยมุ่นคิ้วสงสัยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงทำท่ารู้เรื่องเยอะนัก
"ก็อย่างที่ยัยนั่นว่า.." เขาพยักเพยิดไปทางยูมิ "ไม่มีเวลาให้ถามมากแล้ว เธอก็รู้"
-
เรแกนถามสองหัวข้อ
1. จะพาแตงโมกะแคงกวาออกไปจากโลกนี้โดยสวัสดิภาพได้อย่างไร
2. ราตรีสีขาวเป็นใคร เราจะปราบเธอได้อย่างไรเมื่อเผชิญหน้า
แตงโมตายไปแล้ว เธอคือผู้สร้างคำสาป เธอจะไม่มีวันกลับไปได้ถ้าเงื่อนปมไม่ถูกคลี่คลายทั้งหมด
ราตรีสีขาวคือ ตัวตนที่แท้จริงของคำสาป เธอคือกลไก Labyrinth ที่สร้างทุกๆอย่างขึ้นตามที่แตงโมและทุกๆคนคาดหวัง จนกลายมาเป็นโลกแห่งวงกตนิรันดร์
ไม่มีวิธีจัดการกับเธอ เว้นเสียแต่แตงโมจะหยุดเธอ เพราะในช่วงเวลาก่อนกริ่งจะดัง พลังของเธอกับแตงโมจะเท่ากัน
และเมื่อกริ่งดังแล้วแตงโมจะสูญพลังไป ส่งผลให้ราตรีสีขาวมีพลังมากที่สุดไปโดยปริยาย
(http://i.imgur.com/9mq53IU.jpg)
"เดี๋ยวสิ เรากำลังจะบอกนี่ไง ก่อนอื่นนะ พวกเธอต้อง โอ๊ย กัดลิ้น"
การคลี่คลายปมจะทำได้หลังกริ่งเลิกเรียน นั่นหมายความว่าถ้าคลี่คลายไม่ได้ก็ตายอยู่ในนี้
กริ๊ง
-
(http://image.free.in.th/v/2013/ik/160427063332.jpg) (http://picture.in.th/id/c1dc3153c3d39abbcc025f75cc2fdd53)
เบื้องหน้าของทุกคนคือประตูสีแดงเลือดตัดกับบริเวณโดยรอบ มันคือประตูห้องเรียน 6/1 ในเวลานี้
ถึงมันจะดูไม่น่าไว้ใจ แต่หลังประตูนี้จะบอกเล่าเรื่องราวต่างๆเอง
โย ยูมิ และเรแกนไม่รอช้าที่จะเข้าไป โดยมีแตงกวายืนส่ง ทำไมล่ะ? เธอไม่เข้าไปด้วยกันเหรอ
(http://i.imgur.com/9mq53IU.jpg)
"ประตูนี้มีเพียงผู้ที่มีสีสันแล้วเท่านั้นที่จะเข้าไปได้" นี่คือสาเหตุของมหากาพย์แตงกวาพาเพื่อนตาย
ทุกคนแบ่งกันเลือกให้ครบ แต่ละข้อยากง่ายต่างกันไปตามสถานการณ์ (ใช้เต๋า+Skill+Trait ในการเคลียร์)
- ประตูหน้า
- ห้องดนตรี
- ต้นหูกวาง
- ห้องพักภารโรง (เคลียร์แล้ว ไม่ต้องเลือก)
- ทุ่งหน้ารกร้าง
- สนามกีฬา
- ห้องพักครู
- อาคารเรียนเก่า
- ห้องพยาบาล
(http://i.imgur.com/rSakBaH.jpg)
อีกด้านหนึ่งที่ห้องดนตรี
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
เจอแล้ว มาอยู่ที่นี่เอง
เมย์กับแตงโมอยู่ที่นี่ และพวกเธอมีทางเลือกไม่มากนัก
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
"แตงโม!!" เมย์รีบดึงตุ๊กตามากอดไว้แล้ววิ่งออกจากห้องดนตรีทันที

Rolled 1d10 : 1, total 1
-
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
เธอไม่ควรทำอย่างนั้น เธอเป็นเด็กอ่อนแอที่ถูกรังแก
เธอหนีฉันตลอด เธออ่อนแอ เธออยากถูกรังแก ใช่ไหม
ใช่ไหม
มาสิ ฉันจะรังแกเธอเอง
ร่างนั้นที่ห้อยหัวอยู่พลิกตัวกลับมาแล้วลอยหวือไล่ตามมาติดๆ
ในขณะที่เมย์กอดตุ๊กตาผีแตงโมวิ่งสุดชีวิต ไปที่...
- ประตู
- ป้อมยาม
ฉันไม่ได้หนีเธอสักหน่อย ทำไมฉันต้องหนีด้วย
แตงโมตอบออกไป
-
เรแกนเลือก
- ประตูหน้า
- ทุ่งหญ้ารกร้าง
- สนามกีฬา
- อาคารเรียนเก่า
(http://i.imgur.com/4E8m7F4.jpg)
"เข้ามาเลย" เรแกนควงง้าว ชูกระจก พกขลุ่ย ผูกริบบิ้น แบกอาหารสุนัขวิ่งตะลุยปัญหา
-
(http://i.imgur.com/Ho3ZeYS.png)
"อื้อ...ระวังตัวกันด้วยนะ"
ต้องทำได้นะ..ต้องทำได้ มีเวลาแค่5นาที..
- ต้นหูกวาง
- ห้องดนตรี
-
ดีใจจังราตรีจำเราได้ด้วย
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
"แตงโม... เธอ...ยังไม่ตอบคำถามฉันเลย..." เมย์กระหืดกระหอบถามขณะที่พยายามไม่ให้กัดลิ้นตัวเอง
ทีแรกเธอตั้งใจจะวิ่งออกประตูไปเลย แต่เพราะความไม่แน่ใจจึงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นไปทางป้อมยามแทน
"เธอออกนอกประตูไปกับพวกเราได้รึเปล่า?"

Rolled 1d10 : 2, total 2
-
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
โยชำเลืองมองสองสาว แล้วหันไปจ้องประตูนั้นเงียบๆ
"..ถอยไม่ได้แล้วนี่นะ" เขาถอนหายใจ
- ห้องพักครู
- ห้องพยาบาล
-
(http://i.imgur.com/d7ZgKVQ.jpg)
"ฉันน่ะตายไปแล้วนะ แล้วฉันก็ทำเพื่อนๆต้องตายไปหลายคน ฉันไม่กลับไปหรอก" ถึงแม้แตงโมจะดูยิ้มแย้มน่ารัก แต่เธอคงรู้สึกผิดและเศร้าใจมาก
เธอจะไม่กลับไปด้วย ไม่ใช่เพียงแค่ว่าเธอตายไปแล้ว แต่เธอไม่สมควรกลับไป เธอควรต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำนี่นา
(http://i.imgur.com/d2Zssnr.jpg)
ทั้งสองหนีไปถึงป้อมยามข้างประตู (กำแพงบังอยู่ หาภาพไม่ได้)
ยังไปไม่ถึงก็ได้ยินเสียงปัง ตึกๆๆๆๆ มาจากป้อมยามที่มุมมืดข้างประตู และอึดใจต่อมา....
(http://i.imgur.com/qguJjAs.jpg)
ลุงรปภ.ตัวสูงจัง ลุงรปภ.ไปเผชิญหน้ากับราตรีแทนแล้ว
- หนีออกจากประตู
- หลบหลังลุงรปภ.
- หนีขึ้นดาดฟ้า
-
หลบหลังลุงรปภ.
เมย์วิ่งเลยมาทางด้านหลังลุงรปภ.ไปอีกแล้วหยุดในระยะที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับลุงรปภ.หรือราตรีเธอก็จะสามารถหนีต่อได้
เธอหายใจลึกๆหลายครั้งแล้วคุยกับแตงโมต่อ
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
"...แล้วเธอจะชดใช้อะไรในที่แบบนี้?"
เมย์นิ่วหน้าไม่เข้าใจ เธอไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วแตงโมควรจะอยู่ที่ไหนมากกว่ากัน
แต่เมย์รู้สึกว่าแตงโมไม่ควรอยู่ที่นี่
ที่นี่น่ากลัวจะตาย ดูอย่างราตรีสิ ถ้าแตงโมเลือกจะอยู่ที่นี่แล้วตัวแตงโมจะเป็นยังไงต่อไปล่ะ
-
ที่ด้านหนึ่ง บริเวณห้องพักภารโรงได้ยินเสียงโขกสับและบดขยี้ซ้ำไปซ้ำมา ตามด้วยเสียงร้องโหยหวนของภารโรง
ครูวินัยไร้หน้าเอากรรไกรแต่งกิ่งไม้มาฟาดกระหน่ำไม่ยั้งด้วยมือขวา มือซ้ายใช้ช้อนปลูกเสียบไม่หยุดจนร่างสีดำเขียวของภารโรงชักกระตุก เลือดสีดำสาดกระจาย
ยังไม่พอ ร่างของภารโรงถูกแยกเป็นชิ้นๆโดยที่ครูวินัยไร้หน้าไม่ได้แสดงอากัปใดๆ มีเพียงเสียงทุบตีและขย้ำไม่หยุด
กลับมาที่ประตู สิ่งที่เกิดกับภารโรงคล้ายกัน นั่นคือร่างของลุงรปภ.ถูกแยกเป็นสองซีกต่อหน้าเมย์
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
จบแล้ว ไม่มีใครมาขวางแล้ว
เธอเหนื่อยหรือยัง ฉันจะรังแกเธอแล้วนะ
แตงโมรบเร้าบอกให้เมย์รีบหนีออกไปซะสิ
-
ดูสิ ยัยนี่น่ากลัวขนาดนี้เธอจะอยู่ในโลกเดียวกับเขาจริงๆเหรอแตงโม
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
"..............." เมย์เม้มปากหน้าเครียด เธอมองประตูทีแตงโมทีราตรีทีอย่างชั่งใจ
แต่เมย์ก็ไม่ได้ใช้เวลาคิดนานนัก เธอพาแตงโมหันหลังวิ่งหนีจากราตรีไปอีกทาง

Rolled 1d10 : 9, total 9
-
เมย์วิ่งสุดชีวิตจนไปเจอเข้ากับ
(http://i.imgur.com/lgWoONR.jpg)
"เหนื่อยหรือยัง" ราตรีสีขาว
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
"...!!" เมย์ชะงัก สองแขนกอดแตงโมแน่นขึ้น
เธอไม่ตอบคำถาม แต่มองราตรีสีขาวด้วยสายตาไม่ไว้ใจปนผิดหวัง
-
(http://i.imgur.com/lgWoONR.jpg)
"เธอรู้แล้วสินะ" ราตรียิ้มกว้างขึ้น
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
"........." เมย์จำได้ไม่ผิด เธอเคยบอกว่า
"ยังมีตัวตนอีกหนึ่งของฉัน เธอมักจะอยู่บนดาดฟ้า แต่หากเธอลงมาแล้วเธอจะไม่กลับขึ้นไปอีก"
"เธอคล้ายกับฉัน แต่เราไม่เหมือนกัน หากเธอตั้งคำถาม... จงอย่าตอบ"
"เท่านั้นไม่พอ จงหนีไปให้ไกลที่สุด หากโชคดีเธอก็จะรอด" หญิงสาวตอบพลางมองไปยังเมย์ราวกับรู้ดีว่าเมย์ไปเจออะไรมาก่อนหน้านี้
"อย่าคิดต่อสู้ เพราะเธอจะตายอยู่ตรงนั้น" พูดจบแล้วเธอก็เดินออกไป
แต่มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นนี่ มันไม่เห็นเหมือนที่เธอเคยบอกเอาไว้ "เธอโกหก"
หลังจากแน่ใจแล้วว่าโรสไม่ได้เอากรรไกรมาฆ่าปิดปากเธอ แตงกวาจึงได้วาดรูปให้ดู
([url]http://i.imgur.com/J7vSIwDt.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/J7vSIwD[/url]) ([url]http://i.imgur.com/BmyYXLIt.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/BmyYXLI[/url]) ([url]http://i.imgur.com/pM6RcTCt.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/pM6RcTC[/url]) ([url]http://i.imgur.com/uPQltHKt.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/uPQltHK[/url])
([url]http://i.imgur.com/DwBDF2Ut.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/DwBDF2U[/url]) ([url]http://i.imgur.com/pIG7TgBt.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/pIG7TgB[/url]) ([url]http://i.imgur.com/uRx4cWFt.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/uRx4cWF[/url]) ([url]http://i.imgur.com/uRx4cWFt.jpg[/url]) ([url]http://imgur.com/uRx4cWF[/url])
มี 8 ภาพ แต่ละภาพมีเขียนชื่อกำกับเอาไว้ด้วย
หมอกวงกต สีเทา เจ้าตูบ เจ้ามังกร
มาริเนะจัง คุณลุงภารโรง หญิงสาว?ที่วาดมาเหมือนกัน 2 รูป
หมอกวงกต?
สีเทาคือแมวจรจัดที่ชอบมาร้องเงี้ยวง้าวในโรงอาหาร
เจ้าตูบนั้นเป็นสุนัขของคุณลุงภารโรงที่เลี้ยงเอาไว้
เจ้ามังกรคือม้าแก่ที่มีคนเอามาบริจาคไว้ให้เด็กได้ศึกษาเรียนรู้ มันป่วยตายไปเมื่อปีกลาย มีชื่อเล่นว่าเจ้าแก่
มาริเนะจังคือตุ๊กตาที่แตงโมหวงมาก และจะเอามันมาโรงเรียนทุกวัน
คุณลุงภารโรงมีคนเดียว และไม่ได้ผอมแห้งแบบในภาพ เป็นชายร่างใหญ่กำยำ
หญิงสาว?
ทั้งหมดนี้แตงกวาเจอมาแล้ว ถ้าเจอพวกนี้ให้หนีอย่างเดียว ยกเว้นแต่ตุ๊กตาผีนั่นถ้าเจอแตงโมก่อนแตงโมจะปราบให้
-
(http://puu.sh/oegwM.jpg)
...เป็นอย่างนั้นจริงๆด้วย...
"...จะคนไหนก็เหมือนกันทั้งนั้น" เมย์พึมพำเสียงเบาขนาดที่แตงโมในอ้อมแขนอาจจะไม่ได้ยินเลยก็ได้
"ทำไมต้องโกหกด้วย?"
เมย์ถามขณะที่หันไปมองข้างหลังตัวเองว่าราตรีอีกคนใกล้เข้ามารึเปล่า
ถ้าเธอรู้สึกว่าอันตรายเธอก็ไม่สนใจจะฟังคำตอบหรอกนะ
-
(http://i.imgur.com/lgWoONR.jpg)
เพราะฉันรู้ว่าเธอจะต้องเชื่อ
.
.
.
.
ร่างนั้นเปลี่ยนไปอยู่ในร่างก่อนหน้านี้
(http://i.imgur.com/U8nLdkG.jpg)
.
.
.
.
และสลับสีกัน
.
.
.
.
.
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
อยากถูกรังแกไหม❤
ที่แท้ราตรีนั้นมีเพียงคนเดียว เธอหลอกทุกคนมาตลอดว่าจะช่วย อยากจะช่วย เธอมีเป้าหมายหลักของเธอเองมาแต่แรกแล้ว
ซึ่งนั่นก็คือตามหาผู้เป็นแกนของคำสาป หรือแตงโมนั่นเอง จากนั้นเธอจะรอจนแตงโมสิ้นพลัง และเมื่อนั้นเธอจะ...
พลันปากของราตรีก็ขยายออกสุด มันกว้างมากพอจะเขมือบเมย์และตุ๊กตาแตงโมได้ทั้งตัว
อ้าม❤
กร๊วม!
-
แขนของมาริเนะจังถูกงับขาดไปข้างหนึ่ง พร้อมกับที่ประตูเปิดออกมาจากความว่างเปล่า และโยที่คว้าดึงผมแกละทวินเทลข้างหนึ่งของเมย์จนเธอถอยหลบคมเขี้ยวได้
เรแกนขว้างง้าวออกไปเสียบทะลุคอของราตรี ส่วนยูมิเปิดอัลบั้มภาพออกเพื่อปลดปล่อยจิตของเพื่อนๆในอัลบั้มนับสิบๆให้ออกมารั้งดึงแขนและขาของราตรี
เมย์ถอยเข้าประตูนั้นไป แต่ราตรีก็แผดเสียงใส่จนประตูสลายเป็นฝุ่นผงคล้ายกับโลกนี้เป็นจินตนาการของเธอไปแล้ว เธอควบคุมได้ทุกอย่าง
ทุกคนหลุดออกมาจากประตูแต่โลกนี้ก็เริ่มปริร้าวแตกหักและพังทลายลง
"ไปที่ประตูโรงเรียน!" แตงโมร้องบอก แต่ขณะที่หมุนตัวหนีเมย์ก็โดนมือของราตรีที่ยืดยาวออกมาจับขาเอาไว้
กรรไกรตัดกิ่งของครูวินัยงับจนมือขาดพร้อมกับที่ราตรีแผดเสียงอีกครั้งและร่างของครูวินัยก็เป็นผงไปดังเช่นประตู
"วิ่ง เร็ว!" เสียงของโยหรือไม่ก็เรแกนด้วยที่ตะโกนออกมา
แต่ราตรีก็เสือกร่างวิ่งไล่จี้เด็กๆ ทั้งที่มีร่างโปร่งใสของเพื่อนๆรุมจับพันธนาการ พวกเธอหลุดลอยไปทีละคนเมื่อราตรีสะบัดตัวไปมา
วิ่งไปเกือบถึงประตูแล้วยูมิก็ล้มแผละ โยวิ่งกลับมาดึงมือเธอแต่ก็พอดีกับที่ราตรีลอยหัวทิ่มหมุนติ้วๆมาประจันหน้า มือข้างหนึ่งคว้าคอของเขา
(http://i.imgur.com/DDuuVj5.jpg)
เธอคงไม่เคยถูกรังแก
ฉันจะรังแกเธอเดี๋ยวแหละ❤
เขาว่าถ้าคนเรากำลังจะตาย ภาพในอดีตจะย้อนกลับมา แล้วจะผ่านตาไปเร็วมากเลย
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-nam.png)
"ทำไม...พี่โยไม่ช่วยน้ำเหมือนคราวก่อนล่ะคะ..? พี่โยไปอยู่ที่ไหนมา"
-
แต่ร่างของราตรีก็แข็งอยู่อย่างนั้น เธอคล้ายกับถูกพันธนาการด้วยโซ่ที่มองไม่เห็น
ความเกรี้ยวกราดปรากฎขึ้นบนใบหน้าที่เหมือนจะเปลี่ยนเป็นอสูรกายนั่นโยได้เห็นมันใกล้ชิดที่สุด
เมื่อเงื่อนปมถูกคลี่คลายแล้ววงกตนิรันดร์ก็สิ้นอำนาจ
เมย์ดึงโยให้ถอยออกมาแล้วพากันวิ่งตามกันไปจากที่นี่ซึ่งกำลังพังทลาย แต่สายตาของแตงโมกลับมองไปยังดาดฟ้า
"ยังเหลืออีกคนนี่ ฉันจะไปช่วยหมอนั่น"
"เธอพูดถึงใคร!?"
"เราไม่มีเวลาแล้ว ถ้าโลกนี้ดับสูญเราจะ..."
"ดาดฟ้าเหรอ? แต่มันไกลเกินไป"
"เดี๋ยว นั่น"
(http://wudthipan.com/fucko/_images/3bc440cc72118a538fc75fbf112fa4b9/4079%20-%20Event.jpg)
เครื่องบินกระดาษลำหนึ่งลอยมาจากดาดฟ้า และโยที่คว้ามาได้ก็พลิกดูเห็นชื่อ โซตะ
ที่สุดแล้วโลกนี้ก็พังทลายลง
-
มุกชะโงกดูจากในความมืด(?)
-
รางวัล credit
Good End
- noel : 94
- chi-a : 94
- Chao : 94
- LazyRabbit : 94
- stargazor : 94
Normal End
- Lu : 94
- piechan : 94
Poor End
- Mikanz : 60
Bad End
- Victorique : 45
Dead End
- Areara (falconzero) : 30
- Akira (Lunar Lunatic) : 30
- Melin : 30
- Pooto Dio Guerrero : 30
-
(http://i.imgur.com/8xrVx4b.jpg)
ในวันที่ฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีขาวโปร่ง ในวันที่เสียงแห่งความสนุกสนานของพวกเขาดังขึ้นระงมทั่วทั้งโรงเรียน
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4b6fea9ee962b4012b317f4971f4c2be/3642%20-%20Dara%20player.png)
"..." ชายปริศนายืนมองเหล่านักเรียนจากดาดฟ้า
ภาพของเหล่านักเรียนที่เล่นกันอย่างมีความสุขช่างขัดกับภาพของโรงเรียนเดียวกันในปีที่แล้วเหลือเกิน
นี่จะต้องเป็นผลจากเขาวงกตสีขาวดำนั่นเป็นแน่
ชายปริศนารู้ถึงการคงอยู่ของเขาวงกตสีขาวดำ และเฝ้าสังเกตการคงอยู่ของมันและการเคลื่อนไหวของเด็ก ๆ มาตลอด
เขารู้ดีว่าเขาวงกตเป็นยังไง แต่ก็ไม่ยุ่งอะไรกับมัน เขาไม่แม้แต่จะช่วยเหลือเด็ก ๆ ด้วยซ้ำ อย่างมากสุดก็แค่ให้กำลังใจพวกเขาและเธอเท่านั้นเอง
จริงอยู่ ที่เขาวงกตนั้นเป็นอันตรายถึงชีวิต และอันตรายถึงชีวิตนั้นจะทำให้มนุษย์เปิดเผยตัวตนด้านมืดของตัวเอง
แต่ในขณะเดียวกัน อันตรายถึงชีวิตเองก็กระตุ้นให้มนุษย์พัฒนาตัวเองเพื่อรับมือมันเช่นเดียวกัน
จริงอยู่ ที่เด็ก ๆ จะต้องเผชิญหน้ากับมันซึ่งเป็นอันตรายร้ายแรงโดยปราศจากการช่วยเหลือของผู้ใหญ่
แต่การที่เด็ก ๆ จะเติบโตได้นั้น ต้องออกห่างจากการช่วยเหลือของผู้ใหญ่มิใช่หรือ?
แม้ว่าเด็กบางคนจะพลาดพลั้งจนเสียชีวิต หรือถูกกักขังอยู่ในนั้นไปตลอดกาลก็ตาม แต่ส่วนใหญ่แล้วนั่นคือกรรมตามสนอง แม้จะน่าเศร้าไปบ้าง แต่อนาคตที่สดใสก็ยังคงอยู่
"พอเห็นแบบนี้แล้วก็อุ่นใจแล้ว ว่าอย่างนั้นไหม?" ชายปริศนาหันหลังไปคุยกับความว่างเปล่า
ไม่สิ...
(http://i.imgur.com/Ziv5Q3P.png)
อะตุ้งแช่ ♥
ฮารุยามะ ฮานะ แหวกความว่างเปล่าออกมา
(http://i.imgur.com/Gvs5eKD.png)
"นั่นสิเน้อ~ หลังจากที่ฟันฝ่าอุปสรรคน่ากลั๊วน่ากลัวได้แล้ว ก็แฮปปี้ดี๊ด๊ากันทุกคน~ ดีจังเลยเน้อ~ เหมือนตอนในเกมแบทเทิลรอยัลเลย~"
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4b6fea9ee962b4012b317f4971f4c2be/3642%20-%20Dara%20player.png)
"ใช่แล้ว...เพราะความร้อนแรงยังไงล่ะ"
"แต่เขาวงกตยังคงอยู่ เพียงแต่ไปอยู่ในโรงเรียนอื่นเท่านั้น และจะต้องมีเด็กคนอื่น ๆ ที่ถูกขังอยู่ในเขาวงกตเป็นแน่"
(http://i.imgur.com/CEqegUg.png)
"เราต้องไปช่วยเหลือเด็ก ๆ พวกนั้น!!"
(http://i.imgur.com/Gvs5eKD.png)
"ถึงจะบอกว่าช่วยเหลือ แต่พี่ชายก็แค่ไล่ตะโกนร้อนแรงเข้าไปสิตามที่ต่าง ๆ เท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ?"
(http://wudthipan.com/fucko/_images/4b6fea9ee962b4012b317f4971f4c2be/3642%20-%20Dara%20player.png)
"..."
"กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญนะ"
ว่าแล้วชายปริศนาก็หายวับไป พร้อมกับที่ความว่างเปล่าที่ถูกแหวกก็กลับมาเป็นความว่างเปล่าดังเดิม
เป้าหมายของทั้งสองคือโรงเรียนอื่นที่มีเขาวงกต