(http://image.free.in.th/v/2013/im/160410122513.jpg) (http://picture.in.th/id/81ad3bf6a1d794aa6b494d5b244ec8bd)
เคยไหมที่เธอคิดว่าตนเองใช้ชีวิตอย่างน่าเบื่อไปวันๆ
เคยไหมที่เธอคิดว่าทุกอย่างรอบตัวของเธอมันน่าเบื่อ ทำให้เธอต้องเจอแต่เรื่องที่น่าเบื่อ
เคยไหมที่เธอคิดว่าเรื่องน่าเบื่อทั้งหลายมันควรจะจบลงสักที
เธอคิดว่าตัวเองเป็นคนประเภทไหน?
คนที่รังแกเขา
คนที่ถูกเขารังแก
หรือคนขี้ขลาดที่ถอยห่างออกมา
เธอคือเด็กนักเรียนชั้นประถม 6 ที่เล่าเรียนศึกษาอยู่ในโรงเรียนหนึ่งในต่างจังหวัดย่านตัวเมือง
แต่เธอก็ไม่ใช่เด็กที่มีความสุขกับชีวิตนักหรอก ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไม
เพราะแต่ละคนก็มีปัญหาของตัวเองใช่ไหมล่ะ ทุกคนก็มีปัญหาของตัวเองทั้งนั้นแหละ
แต่เมื่อวันหนึ่งที่เธอพบว่าตนเองยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวในห้องเรียนที่ไร้สีสัน ห้องเรียนที่ว่างเปล่า ...ไม่มีใครเลยสักคน
(http://wudthipan.com/fucko/_images/80781c3af2fa97d637295b9ce1fb83d1/4078%20-%20Background.jpg)
the Labyrinth คือ เกมแนวเอาชีวิตรอดที่มีเป้าหมายคือ
- มีชีวิตรอดจนถึงที่สุด: มันก็ไม่แน่เสมอไป เธอแน่ใจนะว่าเธอมีโชคขนาดนั้น เธออาจจะไปตายเอาวันสุดท้ายก็ได้
ฉากจบที่จะทำได้คือ Poor End, Bad End, Dead End - เหลือรอดอยู่เพียงคนเดียว: เมื่อเหลือผู้รอดชีวิตเพียง 1-2 คน เงื่อนไขนี้จะทำงานทันที
ฉากจบที่จะทำได้คือ Normal End, Bad End - หนีรอดออกไปได้: เมื่อเรื่องราวทุกอย่างถูกเคลียร์ ทุกอย่างจะมาถึงจุดสิ้นสุด
ฉากจบที่จะทำได้คือ Good End, Normal End
*Good End และ Normal End ได้แต้มจบเกมเท่ากัน (credit)
เธอรู้ไหม
ความแตกต่างของเด็กกับผู้ใหญ่
คืออะไร
เธอคิดว่านั่นมันแย่หรือเปล่า แย่ใช่ไหม?
เธอบอกกับตัวเองว่าจะไม่เป็นผู้ใหญ่แย่ๆแบบนั้นใช่ไหม?
(http://i.imgur.com/8xrVx4b.jpg)
ในวันที่ฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีขาวโปร่ง ในวันที่เสียงแห่งความสนุกสนานของพวกเขาดังขึ้นระงมทั่วทั้งโรงเรียน...
- 01 -
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-yo.png)
"ขออนุญาตคร้าบ........."
โยพูดลากเสียงขณะที่เดินเข้ามาในห้องพักครู
พวกคุณครูพากันแตกตื่นนิดๆที่เห็นเขาหอบกองการบ้านวิชาเลขของเด็กห้อง 6/1 มาส่งที่ห้องพักครูด้วยตัวเอง
หา.. ก็วันนี้มันเวรเรานี่นา...?
โยยังคงสงสัยในสายตาของคนรอบข้าง โดยมีคุณครูบางคนมาสะกิดว่าไปห้องพยาบาลไหม
'วาโย... สบายดีแน่นะ' เขาโดนทักอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนมึนงงว่าตัวเองเผลอทำอะไรผิดรึเปล่า
ตั้งแต่ที่เขาให้ความสนใจเข้าร่วมกิจกรรมของโรงเรียนมากขึ้น ดูตั้งใจเรียนกว่าเดิม
นิสัยที่เอื่อยเฉื่อยลอยไปลอยมาก็ไม่ค่อยมีให้เห็นอย่างทุกที
ซึ่งผิดไปจากเขาในยามปกติจนคุณครูและเพื่อนร่วมห้องสงสัย
มันแปลกขนาดนั้นเชียว... โยชักเครียดซะแล้ว
ถึงช่วงแรกจะยังไม่ชิน ด้วยโรคแพ้การบ้านของเขา
แต่อย่างน้อยก็ไม่อยากจะถูกมองว่าเป็นพวกเด็กเกเรที่ไม่ได้เรื่องอีกแล้ว
เรื่องของโลกนั้น...
เขาไม่เคยลืม
บอกตามตรงว่าหลังจากกลับมาจากที่นั้น เขาก็นึกอยากลองทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยคิดสนใจจะทำ
บางอย่างมันดูน่าเบื่อสำหรับเขาในตอนแรก แต่พอได้ลองตั้งใจทำมันจริงๆก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด...
[ ฉันจะไม่เป็นคนแบบนั้นแน่ ]
ประโยคที่เขาเคยตอบคำถามของใครบางคน
ราวกับเป็นเป้าหมายใหม่
เรื่องแอบแกล้งชาวบ้านโยยังคงทำอยู่ สิ่งนี้มันติดเป็นนิสัยไปแล้ว แต่มันก็ลดน้อยลงไปมาก
เรื่องต่อยตีก็มีบ้าง แต่นี่ก็น้อยลงเช่นกัน... ส่วนใหญ่ที่เขาเนียนไปช่วยตะลุมบอน
จุดประสงค์เพราะอยากช่วยคนที่ถูกรังแกและโดนรุม ไม่ใช่ความสนุกอย่างที่แล้วมา
หลายคนบอกว่าเขาเปลี่ยนไปนะ
ไม่ใช่หรอก โยไม่คิดว่าตัวเองเปลี่ยนไปนัก
แค่ปรับมุมมองในการใช้ชีวิตในโรงเรียนให้กว้างขึ้นเท่านั้นเอง..
- 02 -
ครูวินัยกับครูมิสุกิดูรักกันดี สิ่งที่เขากระทำ.. การเก็บจดหมายนั้น คงส่งผลมายังโลกนี้
แต่พอโยคิดแค่นั้นก็ลูบๆแขนขนลุก ยังไงก็ไม่ชินกับเรื่องพวกนี้ซักที แต่ก็ได้แต่หวังว่าพวกเขาจะรักกันไปนานๆ
การย้อนเวลากลับมา 1 ปีก่อนในโลกที่ปัญหาและเงื่อนปมทุกอย่างถูกแก้ไขเรียบร้อย
เขายอมรับว่ารู้สึกดีใจไม่น้อยเลย... โรงเรียนที่สงบสุขน่ะทุกคนรวมทั้งตัวเขาเอง ยังไงก็ต้องการอยู่แล้ว
แม้ในตอนที่นึกถึงเพื่อนร่วมห้องบางคนที่ไม่ได้กลับมาก็รู้สึกจุกในอก...
แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาชะงักหรือถอยหลัง
เขาน่ะ อยากจะก้าวต่อไปเรื่อยๆ
มีอีกหนึ่งสิ่งที่โยคิดว่าเปลี่ยนไปแน่ๆ
ก็คงเป็นความสัมพันธ์กับเพื่อนๆที่ได้เผชิญเรื่องราวของโลกขาวดำที่นองไปด้วยเลือดด้วยกัน
เป็นประสบการณ์เสี่ยงตายที่คงไม่มีเด็กคนไหนนอกจากพวกเขาเคยเจอแน่ๆ
โยที่ไม่เคยกลัวเรื่องลึกลับสยองขวัญ ผีหรือวิญญาณ พอนึกถึงตอนที่ถูกดึงไปยังโลกนั้นครั้งแรก เขาต้องยอมรับว่ามันน่ากลัวจริงๆ
เพราะว่าเขานั้นรู้ตัวว่าหากก้าวพลาดผลลัพท์คงไม่สวย โลกนั้นไม่ใช่เกมที่มีจุดเซฟไว้โหลดชีวิตเพื่อเริ่มใหม่...
ในเวลานั้นเขากลัว... กลัวที่จะไม่ได้กลับมาที่นี่
กลัวที่จะไม่ได้พบคนที่สำคัญต่อเขา..
ความกลัวนั้นยังคงอยู่ และเบาบางลงตามกาลเวลา
ในขณะเดียวกันก็ต้องนึกขอบคุณความกล้าและสติซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองมีมันมากน้อยแค่ไหน
และ..
เรแกน
ยูมิ
เมย์
และ..
โซตะ
ถ้าไม่มีพวกนั้น... เขาก็คงไม่ได้มาเดินตัวปลิวออกมาจากโรงเรียนเตรียมดิ่งกลับบ้านอย่างปกติสุขอย่างนี้หรอก
ไว้พรุ่งนี้...
ลองทักชวนทุกคนไปเที่ยวที่ไหนด้วยกันไหมนะ...
แต่ส่วนใหญ่จะเป็นยัยเรแกนที่ควรทำหน้าที่นั้นมากกว่า ไม่ใช่เขา
หากเป็นโยชวนเนี่ยพวกเด็กๆอีกสี่คนจะรู้สึกแปลกๆกันรึเปล่านะ(...)
- 03 -
โยคิดเรื่อยเปื่อยรอเวลาบางอย่าง และแน่นอนว่าตามที่เขาเดา ยัยน้องสาวคงจะพุ่งมาหาในเวลาไม่กี่นาทีนี่แหละ
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/04/tl-nam.png)
"พี่โยคะ! จะไปไหนเหรอ"
นั่นไง บรรยายไม่ทันขาดคำ
น้ำมนต์วิ่งตื๋อออกมาจากโรงเรียน
เร่งฝีเท้าสุดกำลังเพราะกลัวพี่ชายจะเดินไปไกลจนตามไม่ทัน
อย่างน้อยน้ำก็ขอทักพี่ชายก่อนก็ยังดี ก่อนที่เธอจะเดินกลับบ้านคนเดียวล่ะนะ
".........."
สำหรับโยคงมีเรื่องเดียวที่คิดว่ายากอยู่เหมือนกันที่จะเปลี่ยนแปลง
แต่เขาก็ยอมทำมันจนได้...
"...เฮ้" เขาเอ่ยขึ้นมาห้วนๆ สายตาเสมองไปอีกทาง
"ฮ่ะ คะ..?" น้องสาวของโยตอบรับอย่างงุนงง
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/05/tl-end01.png)
"..............."
น้องสาวเขาอ้าปากค้างแบบอึ้งไป .....
น้ำไม่ได้ฝันไปใช่ไหม!!?
"พ..พี่โย เป็นไข้รึเปล่าคะ น..น้ำจะพาไปหาหมอนะ!" เด็กสาวกล่าวสั่นๆ
"หา....." โยงงว่าน้องสาวพูดเรื่องอะไร
เขาไม่อดทนซักเท่าไหร่ และไม่คิดจะถามซ้ำสอง แต่กลับนับถอยหลังเร่งเสียงยานคาง...
"ห้า ..สี่ ....สาม ..สอง--"
น้ำมนต์ร้องเหวอแล้วรีบตอบรับทันที ด้วยกลัวพี่ชายจะเปลี่ยนใจ
"ไปค่ะ แน่นอน กลับด้วยกันนะคะ!"
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/05/tl-nam-full2.png)
วันนี้พี่โยดูแปลกๆ แต่ก็ใจดีที่สุดเลย!!
- 04 -
[url]https://youtu.be/RgKAFK5djSk[/url] ([url]https://youtu.be/RgKAFK5djSk[/url])
([url]http://i.imgur.com/4E8m7F4.jpg[/url])
"..." เรแกนเปลี่ยนใจที่จะตะโกนทักเมื่อเห็นโยเดินจูงมือเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งบนทางกลับบ้าน นั่นคือน้องของเขาสินะ งั้นยังไม่รบกวนดีกว่า ไว้พรุ่งนี้จะล้อให้สนุกเลย เรแกนหยุดยืนพิงต้นไม้ข้างทาง ปล่อยให้โยกับน้องเดินต่อไปขณะที่เธอหลับตานึกถึงเรื่องราวที่เธอฝ่าพันกับโยมา
....
......
..........
.... ราวกับมีลมมากระซิบบอกบางอย่าง
จู่ๆเขาก็หันหลังไปมองเส้นทางที่เดินผ่านมา
เด็กผู้หญิงในชุดกระโปรงสีขาวคุ้นตา
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/05/tl-end02.png)
น้ำมนต์ได้แต่มองปริบๆ ไม่เข้าใจพี่ชาย
มีอะไรที่พี่โยไม่ได้เล่าให้ฟังรึเปล่านะ
"ไม่ต้องสนใจหรอกน่า" โยเห็นสายตาสงสัยของน้องสาวก็ว่าห้วนๆใส่ จนน้ำมนต์ก้มมองพื้นหงอยๆ
น้ำโดนดุอีกแล้ว.......
......
..........
แต่ว่า โยก็ไม่ได้ลืม
แน่นอนว่าไม่ลืมแน่ พอนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นก็รู้สึกว่ามันตลกดี
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/05/tl-end03.png)
ไว้พรุ่งนี้ ถ้าเขาโดนยัยนั่นล้ออะไร ไว้หาเรื่องแกล้งกลับก็น่าสนุกดี(...)
......
และ...
เมื่อโยมาคิดทบทวนหลายๆครั้ง ...
โลกที่น่าเบื่อนี้...
ก็มีเรื่องที่น่าสนุกให้ทำเยอะเหมือนกันนะ ?
(https://chiaaoey.files.wordpress.com/2016/05/tl-end04.png)
- Good End -
พิมพ์มายาวหน่อยเลยหั่นออกเยอะเลยค่ะ 555 /นี่หั่นแล้วใช่ไหม..
ขอบคุณGM สำหรับเกมนี้นะคะ ! เป็นเกมที่ลุ้นมากเลย 555
และขอบคุณเด็กร่วมตี้ทุกคนมากๆเลยค่ะ ! เด็กๆน่ารักเต็มไปหมด เราปลื้ม,,