-
Elvaนักเรียนหญิง ชั้นปีที่ 1 อายุ 14 ปี
Elva : Exp. 0 | (http://chiaaoey.exteen.com/images/commu/Sentai-Elva.jpg) | (http://www.uppic.org/image-8898_56AA3AF3.jpg) | Social :
HP : 1/1
ชื่อเสียง : 0
ผลงาน : 0
แฟนคลับ : 0
ทรัพย์สิน : 50 G |
✦ Hands-Eyes co- : มือเท้าคล่องแคล่ว , Agi +1 Dex +1 [P]
❖ Black Bunny Bag : ใส่ของก็ได้ ฟาดหัวคนก็ดี Atk +1 [A] | 7
|
(http://www.uppic.org/image-50B9_56AEE681.jpg)
ความสัมพันธ์ :มารี : 0
Asakura : +2
Jean Pierre : +1
อื่น ๆ :หอพักรวม : ห้อง 315
-
..
-
Sentai Academy : Prologue to the end
(http://www.uppic.org/image-035B_5698CB3C.jpg)
เพลงประกอบ (https://www.youtube.com/watch?v=toz0U121B4s)
ปี 20xx มลพิษและมลภาวะเพิ่มมากขึ้น ค่าครองชีพพุ่งสูงอย่างที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน อาชญากรรมเกิดได้กับทุกคน ทุกที่ และทุกเวลา
ประชากรมนุษย์โลกที่เหลือเพียงสองพันล้านคน และใครที่วาดฝันเอาไว้ว่าโลกอนาคตจะสวยงามก็ต้องผิดหวัง และต้องก้มหน้าใช้ชีวิตอย่างหดหู่ต่อไป
มาตรการหลายต่อหลายอย่างของรัฐไม่อาจใช้ได้ผลจริง กฎหมายที่พยายามออกมาก็รังแต่จะบีบรัดให้ประชาชนอึดอัดมากขึ้นทุกวัน
และสุดท้าย เมื่อคนจนตรอกเข้ามาก ๆ เหล่าคนจนตรอกเหล่านั้นก็รวมตัวกันเป็นกลุ่ม ก่อตั้งองค์กรก่อการร้ายอิสระที่ไม่ขึ้นตรงกับใคร หรือความเชื่อใด ๆ เลย
และเมื่อมีหนึ่ง ก็ย่อมมีสอง และทุกอย่างก็บานปลายเกินกว่าจะควบคุม และสุดท้าย "องค์กรชั่วร้าย" ก็เกิดขึ้นจริง
กำลังพลเจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารเริ่มถดถอยลงทุกวัน และค่าใช้จ่ายในการสร้างหุ่นยนต์หรือแอนดรอยด์ก็ยังสูงเกินไปและใช้เวลานานเกินไป
แต่เมื่อมีขาวก็ต้องมีดำ
"ฉันจะปกป้องครอบครัวของฉัน !!" เสียงเล็ก ๆ นั้นดังมา และเงียบหายไป
"ฉันจะปกป้องเมืองของฉัน !!" เสียงนั้นดังขึ้นมา แต่ยังไม่ดังมากพอ และเงียบหายไป
"ฉันจะปกป้องความสงบสุข !!" เสียงนั้นดังแล้ว และดังก้องกังวาลต่อเนื่องกันไปเป็นทอด
ในที่สุดกำปั้นเล็ก ๆ ที่แสนจะไร้พลังและอ่อนแอก็หลอมรวมกันเป็นหนึ่ง และก่อเกิดเป็นกระแสความหวังใหม่
ทุกคนไขว่คว้าความหวังนั้นเอาไว้ แม้แต่ภาครัฐก็เริ่มหันมาให้การสนับสนุนอย่างจริงจัง
แต่แสงสว่างนั้นมีน้อยเกินไป น้อยจนแทบจะถูกความมืดมิดกลืนกิน ราวกับดวงอาทิตย์เล็กจิ๋วท่ามกลางความเวิ้งว้างของอวกาศอันหนาวเย็นและดำมืด
ดังนั้นสถาบันแห่งความหวังจึงถูกก่อตั้งขึ้น
ที่นี่คือ Sentai Academy และที่นี่เราสร้างความหวัง !!
"เราไม่สนใจว่าคุณเคยเป็นใคร เราไม่สนใจว่าคุณอยากเป็นฮีโร่แบบไหน จะใส่หน้ากากหรือไม่ จะมีกลุ่มหรือไม่ เราไม่สน"
"เราสนแค่คุณมีไฟพอหรือเปล่า !?"
(http://www.uppic.org/image-705D_56893F95.jpg)
ลีโอก็เป็นอีกคนที่มีความมุ่งมั่น ความฝันอย่างเด็ก ๆ ที่ทุกคนอาจจะทิ้งไปเมื่อมีอายุได้ระดับหนึ่ง แต่เขาไม่ต้องการฝันเฟื่อง
ถึงแม้เขาจะเป็นเด็กจริง ๆ และทุกคนหัวเราะเยาะความคิดนี้ แต่เขาก็เก็บหอมรอมริบ ฝึกฝนตัวเองเพื่อรอเวลาเข้าทดสอบอยู่ตลอดมา
แต่ก่อนหน้าที่จะมาสมัครเข้าศึกษาในสถาบันฮีโร่ เขาเคยทำอะไรมาก่อนกัน ?
(เลือกได้ข้อเดียวเท่านั้น)
- เป็นประชาชน คนเดินดินธรรมดา ๆ ไม่มีอะไรพิเศษ หรือคนว่างงาน
- เป็นนักกีฬา ทหาร ตำรวจ นักต่อสู้
- เป็นพนักงานบริษัท ข้าราชการทั่วไป หรือนักเรียน นักศึกษา
- เป็นเจ้าของกิจการ หรือระดับหัวหน้า
- เป็นนักบวช พระ บาทหลวง แม่ชี ฤาษีชีเปลือย
- อื่น ๆ : ตามแต่จะระบุ
-
- นักเรียนมัธยมต้น
-
ชิอะอะอะ เอลวาเป็นนักเรียนม.ต้นที่ชอบคอสเพลย์ในชุดโกธิคโลลิต้ามาก ;)
แต่วันนึงเธอก็พบว่าตัวเองมีความฝัน และความฝันนั้นคือ...
(เลือกได้ข้อเดียวเท่านั้น)
- เพื่อฝึกฝนตัวเอง แข่งขันกับคนอื่น ๆ ให้มากที่สุด
- เพื่อหาความรู้เพิ่มเติมให้ตัวเอง
- เพื่อสืบทอดเจตนารมณ์จากใครคนหนึ่ง
- เป็นผู้นำพาสังคมไปในทางที่ดีขึ้น
- กำจัดเหล่าร้าย อาชญากรรม และความชั่วร้ายให้หมดไป สร้างสังคมที่ทุกคนอยู่อย่างมีความสุข
- ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่เคยมีความฝัน หรือมีก็ลืมไปแล้ว
-
ชิอะที่สิงน้องเอลวาอยู่เธอมุ่งมั่นและคาดหวังจะทำให้คนที่ไม่ดีกลับกลายเป็นคนดี
แต่ตอนนี้เอลวาก็ยังกังวลอยู่ว่าเด็กอย่างเธอจะสามารถทำได้มั้ยนะ
- กำจัดเหล่าร้าย อาชญากรรม และความชั่วร้ายให้หมดไป สร้างสังคมที่ทุกคนอยู่อย่างมีความสุข
-
เดี๋ยวก่อนนะ ว่าแต่เธอมาจากครอบครับแบบไหนกัน พ่อแม่ไม่ว่าอะไรเลยเหรอ
(ได้ข้อเดียว)
- ครอบครัวอบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
- ครอบครัวที่มีฐานะไม่ดีนัก
- ครอบครัวฐานะปานกลาง
- ครอบครัวผู้เชี่ยวชาญอะไรสักอย่างหนึ่ง
- ครอบครัวฐานะดี ลูกคนรวย คุณหนู คุณชาย
- ไม่มีพ่อหรือแม่ (เลือก) เป็นลูกคนโตของครอบครัว มีน้อง (กี่คนก็ว่าไป)
- เป็นเด็กกำพร้า ไม่มีทั้งพ่อและแม่
-
- เป็นเด็กกำพร้า ไม่มีทั้งพ่อและแม่
เอลวาอาศัยอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เล็กๆ
เธอจำหน้าพ่อและแม่ไม่ได้มากนัก แต่เอลวาก็ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไร
-
โธ่ D{
เอลวาเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่ย่อท้อต่อชีวิต เธอสู้ชีวิตจนฟันฝ่าออกมาจากวังวนเหล่านั้นได้ด้วยตัวเอง
เธอมาถึงจุดนี้ได้ด้วย... (เลือกอย่างเดียวก็พอนะ เดี๋ยวจะเทพเกินไป NPC จะอดโชว์เทพเอาได้)
- ความอึด
- ความเป็นผู้นำ
- ความเชื่อมั่นในถูกต้อง
- ความแข็งแรง
- ความคล่องแคล่ว
- สติปัญญา
- สายตาที่เฉียบคม แม่นยำ
-
(/กัดเล็บแบบเลือกยากมากค่ะ)
- ความเชื่อมั่นในถูกต้อง
-
เดี๋ยวเล็บไม่สวยนะคะ :(
(http://i296.photobucket.com/albums/mm191/stuffinjello/17.jpg)
ใช่แล้ว ความถูกต้องไม่มีวันพ่ายแพ้หรอกนะ แต่เอลวาก็อาจจะไม่ได้ใช้แค่ความถูกต้องผ่านพ้นอุปสรรคมาหรอกนะ
เธออาจจะมีความสามารถ หรืออาจจะมีอุปกรณ์ช่วยทุ่นแรงก็ได้ หรืออาจจะไม่มีอะไรเลย แต่วิญญาณท่านเปายืนเคียงข้างเธอเสมอมาก็ได้
- ระุบุความสามารถที่ต้องการได้ 1 ชิ้น : ยาวไม่เกิน 5 บรรทัด และเป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้
- ระบุอุปกรณ์ที่ต้องการได้ 1 ชิ้น : ยาวไม่เกิน 5 บรรทัด และเป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะพหติดตัวได้
หรือ - ความถูกต้องนี่แหละคือความสามารถและอุปกรณ์ของฉัน !
-
(
ไม่เป็นไรนะคะเราตะไบทุกวัน! แอลลล แงน่ารัก555555 )
- ระุบุความสามารถที่ต้องการได้ 1 ชิ้น : ยาวไม่เกิน 5 บรรทัด และเป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้
- วิ่งเร็ว ปีนป่ายเก่ง
- ระบุอุปกรณ์ที่ต้องการได้ 1 ชิ้น : ยาวไม่เกิน 5 บรรทัด และเป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะพหติดตัวได้
- กระเป่าเป้ที่เป็นรูปตุ๊กตากระต่ายสีดำ
-
(แอลหมดบทแค่นี้ค่ะ...ค่าตัวแพง...)
เอาล่ะ มีถึงคำถามสุดท้ายของบทนำแล้ว
♪ เอลวาว่องไว เอลวาปราดเปรียว เอลวากระโดดข้ามเชิงเทียน แต่กระเป๋ากระต่ายดำของเอลวาไปเกี่ยวเชิงเทียนล้ม ไฟไหม้บ้านเด็กกำพร้าวอดวาย ♫
การคัดตัวหานักศึกษาที่จะศึกษาต่อใน Sentai Academy จัดขึ้นปีละครั้ง และจะแบ่งเขตออกไปตามภูมิภาค
ซึ่งมีเขตการทดสอบทั้งหมด 10 เขตทั่วโลก เป็นทวีปเอเชีย 3 เขต , ทวีปแอฟริกา 2 เขต , ทวีปยุโรป 2 เขต และทวีปอเมริกาเหนือและใต้อีก 3 เขต
เอลวาเข้ารับการทดสอบแบบกล้า ๆ กลัว ๆ เพราะเธอไม่ค่อยจะมั่นใจสักเท่าไร แถมคนสมัครแต่ละคนก็น่ากลัวยังกับแหกคุกออกมาสมัคร
จะว่าไป เธอก็เห็นคนนึงสวมชุดนักโทษ ลากลูกตุ้ม สวมกุญแจมือเดินไปมาอยู่ด้วย นั่นเป็นคอสตูมใช่หรือเปล่า ต้องเป็นคอสตูมแน่ ๆ เลย
การทดสอบก็เป็นการทดสอบกำลังกาย สอบข้อเขียน และสอบสัมภาษณ์ เธอคิดว่าในการทดสอบไหนที่เธอทำอะไรดีที่สุดกันนะ
(เลือกได้ข้อเดียว)
- การทดสอบพละกำลัง
- การทดสอบความคล่องแคล่ว
- การสอบข้อเขียน
- การทดสอบความแม่นยำ
- ตอบคำถามในการสอบสัมภาษณ์อย่างฉะฉาน
- ต้องมีคนเคยได้ยินชื่อมาบ้างล่ะน่า เธอก็เป็นคนดังนะ
- เธอเคยมีผลงานในอดีตอยู่บ้าง เช่นทำไฟไหม้บ้านเด็กกำพร้า
- พอจะมีชื่อเสียงและผลงานอยู่บ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร
- ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าทำดีที่สุดแล้ว และกรรมการก็อาจจะเห็นอย่างเดียวกัน
-
(/มองแอลจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ และกริ๊ดใส่เพลงนะคะ แง55555)
เอลวาพยายามนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว แม้จะขาสั่นกึกๆด้วยความตื่นเต้นเกินเหตุ
เพื่อการพัฒนาตัวเอง เธอท่องในใจว่าจะต้องทำตัวให้กล้าๆมากกว่านี้
- การทดสอบความแม่นยำ
-
7 วันให้หลัง เอลวาก็ได้รับจดหมายส่งมาบอกว่าเธอ
สอบไม่ผ่าน เสียใจด้วย โอกาสหน้าเจอกันใหม่นะสอบผ่านแล้ว และเป็นนักศึกษาของสถาบันเต็มตัว
เหมือนกับฝันเป็นจริงเลยล่ะ ในที่สุดเธอก็จะได้เป็นฮีโร่อย่างที่ใฝ่ฝันเอาไว้สักที
หลังจากนั้นเธอก็สะพายกระเป๋าเป้คู่ใจ และมุ่งหน้าสู่บ้านหลังใหม่ทันที
จบบทนำ
ข้อมูลตัวละครอัพเดทแล้ว
ค่า Status ที่บวกเพิ่มจากผลของ Skill (Str Agi Int Dex Lds Mrl) จะไม่แสดงผลในกราฟ
-
Sentai Academy 1.1 : The Sunrising.
(http://www.uppic.org/image-35D5_569CE385.jpg)
25 มีนาคม 20xx , 07.50 น. , Sentai Academy
เอลวามาที่นี่ด้วยบริการขนส่งมวลชน เธอด้รับส่วนลดเล็กน้อยจากการยื่นหนังสือรับรองของสถาบันฮีโร่ให้เจ้าหน้าที่ขายตั๋ว
เธอไม่ได้ขี้เหนียวหรอก เธอก็แค่...มีกำลังทรัพย์น้อยกว่าคนอื่น ๆ เขา เพราะเธอเป็นเด็กกำพร้า แต่เธอก็ไม่กำมีด กำดาบ กำระเบิด กำปืน
เธอลงจากรถโดยสารมาหยุดยืนอยู่หน้า "รั้ว" ที่สูงมากกว่า 5 เมตร หนาอย่างน้อยครึ่งเมตร และทำด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก
ไม่ต้องให้ใครสั่ง เธอก็เปลี่ยนความคิดได้ด้วยตนเองทันที ว่าสิ่งก่อสร้างตรงหน้าคือ "กำแพง" มากกว่า "รั้วโรงเรียน"
และที่จุด ๆ หนึ่งของกำแพงก็เจาะเป็นทางเข้าออกเอาไว้ มีถนนสองเลนสำหรับยานพาหนะ และถนนคนเดินเล็ก ๆ สำหรับคนเดิน
เอลวาพยายามมองหาป้ายบอกทางและป้อมยามที่ด้านนอกสถาบัน แต่เธอก็หาไม่เจอสักอย่าง จึงต้องเดินตามคนอื่น ๆ เข้าไปด้านใน
แต่ด้านในกลับไม่มีทั้งแผนที่บอกทางและป้อมยามเหมือนกัน ดูเหมือนว่าที่นี่จะใช้ระบบคอมพิวเตอร์รักษาการณ์มากกว่าใช้มนุษย์
แย่แล้วล่ะ เขาจะทำยังไงดี การปฐมนิเทศที่เริ่มที่หอประชุมตอน 08.35 น. และถ้าเขาไม่รีบก็คงไปไม่ทันแน่
นอกจากนั้น ในจดหมายยังระบุไว้อีกว่า ถ้าเขาไม่มาลงชื่อในการปฐมนิเทศก็จะถูกถอนสิทธิ์การเป็นนักศึกษาทันที
เลโอพยายามมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง แต่ก็ไม่เห็นอะไร นอกจากทางเท้า สวนย่อมเตี้ย ๆ เสาไฟฟ้า และกลุ่มคนที่ทยอยกันเดินเข้ามา
เขาก็รู้สึกกระดากที่จะต้องเดินไปถามคนแปลกหน้าด้วยสิ จะว่าไปในจดหมายรับรองได้แนบแผนที่ของสถาบันมาด้วยหรือเปล่านะ
(เลือกอย่างเดียว)
- เข้าไปถามผู้ชายในหน้ากากสีทองที่เดินอย่างกระฉับกระเฉง
- ถามผู้หญิงตัวเล็ก ๆ 2 คนที่เดินคู่กันมา
- ดูจดหมายอีกรอบ
- เดินไปมั่ว ๆ เดี๋ยวก็เจอเองแหละ
ตัวละครของผู้เล่นจะปรากฎตัวในโรลเพลย์ของผู้เล่นคนอื่น ๆ ในฐานะ NPC
เพื่อป้องกันความล่าช้าและความคลาดเคลื่อนกัน
-
(แอบเห็นตรงหัวกระทู้เอลวายังเป็นนักเรียนชายอยู่เลยค่ะ ฮือ55 /ชี้ๆ)
- เข้าไปถามผู้ชายในหน้ากากสีทองที่เดินอย่างกระฉับกระเฉง
เอลวาทำใจร่มๆแล้วตัดสินใจ(กระดึ๊บๆ)เข้าไปถามชายคนนั้น เขาอาจจะรู้ก็ได้
"ข..ขอโทษค่ะ รู้มั้ยคะ ว่าหอประชุมไปทางไหน?"
-
(อ้าว คิดว่าเราแก้แล้วซะอีก เรียบร้อยแล้วค่ะ ขออภัยค่ะ เอลวากลายเป็นสาวดุ้นโกธิคโลลิต้าไปซะได้ แง C{)
(http://www.uppic.org/image-EA45_5693C9C5.jpg)
"ทางซ้ายมือของทิศเหนือและใต้" เขาพูด จากนั้นก็เดินดุ่ม ๆ ไปทางอาคารที่อยู่ทางซ้าย
- ตามไป
- ไปถามคนอื่นดีกว่า
-
(ขอบคุณค่า> < ไม่นะะเอลวาไม่ใช่สาวดุ้นน)
"ซ้าย..?" เอลวายืนงุนงง เมือเห็นอีกฝ่ายดุ่มๆจากไปก็รีบก้าวขาตาม "ด..เดี๋ยวค่ะ"
- ตามไป
-
(OOC : GM นอนก่อนนะคะ บอกไว้ก่อน เผื่อรอนาน)
(http://www.uppic.org/image-EA45_5693C9C5.jpg)
"ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น" พูดแค่นั้นแล้วเจ้าตัวก็พุ่งลิ่ว ๆ หนีขึ้นลิฟท์ไปแล้ว
แต่ดูเหมือนจะมาถูกอาคารนะ เพราะที่หน้าอาคารมีแผนผังติดเอาไว้ ในแผนผังระบุว่ามีห้องประชุมอยู่ที่ชั้นสาม
"ห้องประชุมรอง : ใช้สำหรับในงานพิธีเท่านั้น"
สรุปว่าถูกไหมเนี่ย
-
(รับทราบค่า ฝันดีนะคะ></)
เอลวากำลังโค้งๆขอบคุณให้ชายคนนั้น แต่พอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีเขาก็เข้าลิฟต์ไปซะแล้ว
น่าจะถูกล่ะมั้งนะ...
เธอขมวดคิ้วนิดๆเพ่งมองแผนผังข้างหน้า
ห้องประชุมอยู่ชั้นสาม.. งั้นก็ต้องลองขึ้นไปดูที่ชั้นสาม !
เอลวาหันมองลิฟต์ที่ชายคนนั้นขึ้นไป แต่ก็ไม่แน่ใจว่าต้องตามขึ้นไปทางนั้นด้วยรึเปล่า
-
ในแผนผัง ระบุไว้ว่าตึกนี้มี 3 ชั้น ชั้นแรกเป็นห้องพักเจ้าหน้าที่ ชั้นที่สองเป็นห้องเรียน และชั้นที่สามเป็นห้องประชุมรองที่ใช้สำหรับงานพิธีต่าง ๆ เช่น งานปฐมนิเทศ
ตึกนี้มีลิฟท์สี่ตัว และบันไดอีกสองแห่ง ส่วนบันไดหนีไฟก็มีแยกไปต่างหากอีก ดังนั้นจะขึ้นทางไหนก็คงไม่อึดอัดกับจำนวนคนหรอกมั้ง มีทางขึ้นเยอะแยะเลย
แต่ห้องประชุมก็อยู่แค่ชั้นสามเองนี่นา เธอจะขึ้นลิฟท์หรือเดินขึ้นบันไดดีนะ
(เอลวาแยกร่างไม่ได้ เลือกอย่างเดียวก็พอนะ)
- ขึ้นลิฟท์
- ขึ้นบันได
- ไต่กระจกขึ้นไป
-
อยากลองไต่กระจกจังค่ะ /เดี๋ยว
เอลวาลังเลอยู่แวบนึง แล้วเดินไปทางลิฟท์
- ขึ้นลิฟท์
-
(มีตัวไต่กระจกได้จริง ๆ ด้วยนะ ไม่ได้ใส่มาเล่น ๆ นะคะ :D)
ในลิฟท์มีคุณป้า (?) คนนึงอยู่ก่อนแล้ว เธอยิ้มแย้มให้และทักทายอย่างเป็นกันเอง
(http://www.uppic.org/image-6BC7_5694CA97.jpg)
"หนูเป็นเด็กใหม่เหรอ ? อ๋อ ป้าอยู่ปี 3 น่ะ" เธอบอกว่าเธอมาช่วยงานน่ะ แต่เดี๋ยวตอนบ่ายก็ต้องมาปฐมนิเทศน์เหมือนกัน
"แหม พอบอกว่ากำลังเรียนอยู่ก็กระดากปากเนอะ แก่จนปูนนี้แล้ว"
แกหัวเราะของแกไปเรื่อย ใช้เวลาไม่นานนักก็ลิฟท์ก็ขึ้นมาถึงชั้น 3 ส่วนคุณป้าก็บอกว่าโน่นแน่ะ อย่าลืมไปลงชื่อเข้างานที่โต๊ะหน้างานนั่นนะ
(เลือกทำอย่างเดียว)
- ไปช่วยป้า
- ไปลงชื่อเข้างาน
-
(แง้จริงเหรอคะ5555 เอลวาเกือบได้กลายเป็นสไปเดอร์เกิร์ลแล้ว!)
เธอแปลกใจที่อีกฝ่ายอายุมากแล้วแต่ยังเรียนอยู่ สถาบันนี้มีนักเรียนหลากหลายรุ่นจริงๆ
เอลวาโค้งขอบคุณคุณป้า เธอเห็นโต๊ะลงชื่อแล้วก็ถือว่ามาถูกทาง
แต่เอลวาจำได้ว่าคุณป้าบอกว่ามาช่วยงาน
"เอ่อ.. มีอะไรให้หนูช่วยมั้ยคะ..?"
- ไปช่วยป้า
-
ป้าดูจะงง ๆ แต่ก็บอกให้ช่วยเอาของไปวางไว้ตามที่นั่งด้วยก็แล้วกัน
เอลวาก้ม ๆ เงย ๆ จนหน้ามืด ก็เห็นป้ากลับมาพร้อมกับลังเปล่า ๆ 4-5 ลัง จะเร็วไปไหนเนี่ย
(http://www.uppic.org/image-6BC7_5694CA97.jpg)
"พอแล้วล่ะ...ขอบคุณมากนะ...เอ่อ หนูชื่ออะไรน่ะ" ป้าบอกว่าแกชื่อมารี จำง่ายใช่มั้ยล่ะ
มารีมีลูกแกะหนึ่งตัว ทุก ๆ ที่ ที่มารีไป ลูกแกะติดตาม ♫
"ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกว่าให้มาเคลียร์กับป้าได้นะ"
แล้วแกก็หัวเราะตามประสาคนแก่ เอลวาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าหัวเราะอะไร
-
คุณป้ามารี.. เอลวาทวนชื่ออีกฝ่ายในหัว
เธอยิ้มให้มารีแล้วบอกชื่อตัวเองเขินๆ "ชื่อ..เอลวาค่ะ"
"ถ้ามีปัญหาเหรอคะ...? เข้าใจแล้วค่ะ !"
เอลวาผงกหัวอย่างเชื่อฟัง
-
ป้าบอกว่าไม่มีอะไรให้ช่วยแล้วแหละ เอลวาจึงไปลงชื่อ จากนั้นก็ไปหาที่นั่ง
(http://www.uppic.org/image-6BC7_5694CA97.jpg)
"อ๋อ...นั่งตรงไหนก็ได้นะ ไม่ได้จำกัดชั้นปี" ป้าแกบอกอย่างนั้นตอนเอลวาไปลงชื่อ
แล้วเอลวาจะไปนั่งตรงไหนดี แถวหน้ามีคนไม่มากนัก แถวกลางมีคนนั่งอยู่มากที่สุด ส่วนแถวหลังมีคนประปราย
- แถวหน้า
- แถวกลาง
- แถวหลัง
-
- แถวกลาง
เอลวาไม่กล้านั่งหน้าตามประสาเด็กขี้อาย ด้านหลังก็ท้ายแถวเกินไป
นั่งตรงกลางน่าจะอุ่นใจสุด...(มั้ง)
-
เอลวาเข้าไปนั่งที่ริมสุดของแถว เพราะที่ส่วนกลาง ๆ ของแถวก็มีคนจับจองหมดแล้ว
บนเก้าอี้มีของว่างกับน้ำและคู่มือวางเอาไว้ และดูเหมือนคนที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ จะกำลังคุยกันเรื่องอาจารย์ในสถาบัน
(เลือกอย่างเดียว)
- เนียนแอบฟังคนคุยกัน
- อ่านคู่มือ
- เข้าไปตบกะโหลกคนที่กำลังคุยกัน
-
(เนียนค่ะเราเนียน---)
พอได้ยินว่ามีคนกำลังคุยเรื่องอาจารย์ของที่นี่ เอลวาก็รู้สึกสนใจ
- เนียนแอบฟังคนคุยกัน
-
ดูจากท่าทางแล้ว กลุ่มคนที่คุยกันคงจะเป็นนักศึกษาปี 2 นะ
"แกแน่ใจหรือเปล่า ?"
"เออสิ แฟนฉันเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาล ตอนนี้ผอ.แทบจะทำงานไม่ไหวแล้ว แต่ยังไม่ยอมลงจากตำแหน่ง งานส่วนมากก็เป็นรองเป็นคนทำเองหมด"
"แล้วก็ปิดข่าวกันเอาไว้อย่างนั้นสิ ? จะปิดไปทำไมล่ะ ? อย่าบอกนะว่าเรื่ององค์กรอะไรนั่นก็เป็นเรื่องจริง"
"เห็นว่ารองผอ.เป็นคนสั่งปิดข่าวน่ะ แต่เรื่ององค์กรนั่นก็ไม่รู้แฮะ แต่ถ้าพวกโจรรู้ข่าวของผอ.ก็คงได้ใจกันแน่ ๆ แหละ เขาถึงปิดข่าวเอาไว้ไง"
"ก็หวังว่าคงจะไม่เป็นอะไรในเร็ว ๆ นี้หรอกนะ เราจะได้ไม่ต้องพัวพันกับเรื่องนี้"
"เออ จะว่าไป..."
ชิเอะเอลวานั่งสงบเสงี่ยมแอบฟังไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งมีคนเข้ามาเต็มห้องประชุม จากนั้นงานก็เริ่ม แต่ไม่ได้มีการจุดเทียนทำพิธีอะไร
ประธานอยู่ในชุดขาว เขามีรูปร่างกำยำ สูงอย่างน้อยประมาณ 180 ซม. เขาเดินตัวตรงอย่างมั่นคงไปที่โพเดี้ยมและกล่าวเปิดงานด้วยเสียงหนักแน่น
(http://www.uppic.org/image-7E81_568A38E8.jpg)
"ผมยินดีต้อนรับนักศึกษาทุกคนกลับมาสู่รั้วของสถาบัน ทั้งนักศึกษาใหม่และนักศึกษาเดิม"
ผอ.อยู่ในชุดฮีโร่ของตนเอง ก็ออกจะแปลกตาไปสักหน่อย แต่ก็ไม่มีใครหัวเราะ และเอลวาก็จำได้ว่าชายคนนี้แหละ เป็นฮีโร่คนแรก ๆ ของโลก
เขาพูดเกี่ยวกับเรื่องวิสัยทัศน์ของสถาบันและอนาคตของนักศึกษา เอลวาสังเกตุได้ถึงความชราในน้ำเสียงที่เขาพยายามซ่อนไว้ไม่มิด
Time Skip
การปฐมนิเทศน์ผ่านไปด้วยดี ในงานเป็นการพูดถึงเรื่องกฎระเบียบ สภาพสังคมในปัจจุบัน และหน้าที่ความรับผิดชอบของทุกคน
มีการแนะนำตัวหัวหน้าฝ่ายต่าง ๆ เพื่อไม่ให้นักศึกษาที่เข้าใหม่รู้สึกสับสน แต่ก็ดูเหมือนจะมีคนแปลก ๆ อยู่หลายคนทีเดียว (สามารถนึกย้อนมาช่วงนี้เพื่อหาข้อมูลได้)
เมื่องานจบก็มีเสียงประกาศผ่านลำโพงออกมา ว่าให้นักศึกษาใหม่ไปติดต่อเรื่องหอพักที่อาคารวิชาการก่อนวันเปิดเทอม
เอ...เอลวาจำได้ว่าผอ.บอกว่าเปิดเทอมวันที่ 1 เมษา แต่เธอก็ไม่รู้ว่าอาคารอะไรนั่นอยู่ตรงไหนอยู่ดี
(เลือกข้อเดียว)
- หยิบคู่มือนักศึกษาขึ้นมาดู
- ออกไปถามเจ้าหน้าที่หน้างาน
-
เรื่องผอ.ที่เอลวาแอบฟังมาทำให้เธอหูผึ่งไม่น้อย
แต่ตอนนี้เธอต้องหาอาคารนั้นก่อนสินะ
- หยิบคู่มือนักศึกษาขึ้นมาดู
-
ในคู่มือระบุไว้ว่านักศึกษาปี 1 ต้องพักอยู่ในหอในเท่านั้น และสามารถไปติดต่อเรื่องได้ที่อาคารวิชาการที่ 1 หลังจบพิธี
นอกจากนั้นก็เป็นวิสัยทัศน์ บุคลากรฝ่ายต่าง ๆ ภายในสถาบัน รวมถึงกฎระเบียบที่ไม่ต่างจากมหาวิทยาลัยทั่วไป
ในคู่มือบอกเอาไว้ ว่าทางสถาบันไม่จำกัดการแต่งกาย แต่ขอให้ลงเรียนให้ครบโควต้าวิชาที่กำหนดไว้ในแต่ละชั้นปีด้วย
ตามด้วยกำหนดการณ์ต่าง ๆ ที่เอลวาจำไม่ได้หรอก แต่อย่างน้อยเขาก็จำได้ว่าวันเปิดเทอมคือวันที่ 1 เมษายน
และช่วงก่อนเปิดเทอมก็เปิดให้นักศึกษาใหม่จัดการเรื่องของตัวเองให้เรียบร้อย ส่วนค่าเทอมไม่ต้องเสีย แต่ถ้าอยากจะบริจาคก็ได้เหมือนกัน
"ชั้นปีที่ 1 ต้องลงเรียนตั้งหมด 5 วิชา และไม่อนุญาติให้เข้าร่วมชมรมใด ๆ ได้
ชั้นปีที่ 2 ต้องลงเรียนทั้งหมด 4 วิชา และเข้าร่วมกิจกรรมอย่างน้อย 2 กิจกรรม
ชั้นปีที่ 3 ต้องลงเรียนทั้งหมด 2 วิชา และเข้าร่วมกิจกรรมทุกเดือน
รายชื่อวิชานั้น สามารถเข้าไปดูได้ที่เครือข่ายของสถาบัน ซึ่งถ้าท่านเป็นนักศึกษาปีที่ 1
ห้องพักของท่านจะได้รับการติดตั้งคอมพิวเตอร์พร้อมกับระบบเครือข่ายเอาไว้ให้แล้ว"
และที่หน้าสุดท้ายก็มีแผนที่อย่างง่าย ๆ แปะเอาไว้ พร้อมกับเบอร์ติดต่อฝ่ายประชาสัมพันธ์
ข้อมูลปกปิด
เอลวาส่ายหน้า อาคารวิชาการมีตั้งหลายหลัง แบบนี้เธอจะไปถูกได้ยังไงกัน แต่เธอก็ลองพลิกดูคู่มืออีกรอบ
จนกระทั่งเธอเห็นรายละเอียดระบุเอาไว้ ว่าอาคารไหนใช้ทำอะไร และไปถูกสักที
ที่อาคารวิชาการที่ 1 (หมายเลข 2 หลังบนสุดตามแผนที่) มีแถวยาวเหยียดของนักศึกษา แต่ก็เป็นแถวที่แปลกตามาก
เพราะแต่ละคนก็จัดเต็มกันทั้งนั้น มีทั้งชุดแฟนตาซี ย้อนยุค อวกาศหลุดโลก ขบวนการเจ็ดสี มีแม้แต่ชุดกอริล่า
เมื่อถึงคิวของเอลวา เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าหอพักของสถาบันจะมี 2 แบบ คือแบบแยกและแบบรวม
หอพักแบบแยกจะได้อยู่ห้องละคน แยกเป็นหอชายและหอหญิง เป็นห้องส่วนตัว เหมาะกับคนที่พึ่งพาตัวเองได้มากพอสมควร
หอพักแบบรวมนั้นจะได้อยู่กับรูมเมทกี่คนก็ได้ตามต้องการ เป็นหอรวมทั้งชายและหญิง เหมาะสำหรับคนที่มีทีมหรืออยากได้เพื่อนใหม่
- แบบห้องส่วนตัวดีกว่า
- ขอรูมเมทดีกว่า : ระบุรูมเมทที่ต้องการ ได้ไม่เกิน 2 คน แต่ไม่ระบุก็ได้ ระบบจะสุ่มให้เอง
-
ถึงเอลวาจะเคยอยู่คนเดียวบ่อยๆจนชิน
แต่ไหนๆได้เข้าเรียนที่นี่แล้ว การเริ่มหาเพื่อนใหม่ก็สำคัญ
- ขอรูมเมทดีกว่า : ไม่เกิน 2 คน ให้ระบบสุ่มให้
-
เอลวาได้รับ L และ Light 2 ea.
เอลวาได้ห้องหมายเลข 315 ห้องนี้อยู่กลาง ๆ ของชั้นที่ 2 เธอก็ไม่เข้าใจระบบหมายเลขของห้องพักเหมือนกัน
ทางขึ้นหอพักมีทั้งลิฟท์ขนาดเล็กตัวเดียว และบันไดอีกสองแห่ง แต่แห่งหนึ่งปิดไว้สำหรับเป็นทางฉุกเฉิน
ที่ด้านล่างของหอพักมีตู้ขายของอัตโนมัติ 3-4 ตู้ ก็มีขนมขบเคี้ยว เครื่องดื่ม อาหารสำรอง และอุปกรณ์และเครื่องเขียนทั่วไป
ผู้ดูแลหอพักมีสองคน เป็นผู้ชายและหญิง ทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน ไม่มีลูก
เอลวานำกระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปชั้นบนก็เห็นใครบางคนกำลังรื้อของอยู่ในห้อง เธอหันมาทันทีที่ได้ยินเสียงเอลวาเดินมา
(http://www.uppic.org/image-26AB_5694CC07.jpg)
"มีเด็กมาอีกคนแล้วสิ" เธออุทานเบา ๆ แต่ไม่ได้ตกใจ จากนั้นก็แนะนำตัวว่าชื่ออาซาคุระ เรียกสั้น ๆ ว่าอาสะก็ได้
"ชั้นอยู่ปี 2 น่ะ มีอะไรถามได้นะ ส่วนรูมเมทอีกคนชื่อปิแอร์ ปีสองเหมือนกัน...อ๋อ นั่นไง มาพอดี"
สิ้นเสียงก็มีใครคนหนึ่งเดินขึ้นมา เขามีร่างบาง ผมยาวสีเผือก ดูแล้วเหมือนผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย
เขากำลังหอบกองเอกสารอยู่ แต่เมื่อเห็นเอลวาจึงวางไว้ที่หน้าห้องแล้วหันมาทักทายด้วย
(http://www.uppic.org/image-3656_56ADF733.jpg)
"สวัสดีครับ" เขาทำท่าจะจับมือทักทาย แต่ก็เปลี่ยนไปยิ้มอ่อน ๆ ให้เอลวาแทน
"ผมปิแอร์...Jean Pierre จากเมืองลียง ฝรั่งเศส ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
ผู้ชายอะไรหน้ายังกับผู้หญิง แล้วยังชื่อจีนอีก
เอลวาใช้เวลาเพียงครู่เดียวในการย้ายของเข้ามาและจัดห้อง ด้วยความช่วยเหลือของรุ่นพี่ทั้งสองคน
ด้านในห้องมีเตียงสามตัวพร้อมเครื่องนอน โต๊ะสามตัว เก้าอี้สามตัว ตู้เสื้อผ้า พัดลม และคอมพิวเตอร์อีกเครื่อง
ส่วนเวลาทั้งวันที่เหลือนั้นอาซาคุระกับปิแอร์ก็พาทัวร์รอบ ๆ สถาบัน และแนะนำที่นั่นที่นี่ให้เธออย่างเป็นกันเอง
แต่ก็ยังเหลือเวลาอีกหลายวันกว่าจะเปิดเทอม ปิแอร์ก็ขอตัวกลับบ้านไปก่อนแล้วจะกลับมาอีกครั้ง ส่วนอาซาคุระอยู่ทำงานพิเศษที่สถาบัน
แล้วเอลวาจะทำอะไรดีนะ
(เลือก 2 ข้อ)
- ไปเที่ยวเล่นในเมือง
- เดินเล่น ๆ รอบ ๆ สถาบัน
- ทำความรู้จักกับรูมเมท
- คุยกับเจ้าของหอพัก
- ลงทะเบียนวิชาที่จะเรียน ผ่านระบบออนไลน์
- เข้าเว็บไซท์ของสถาบัน
- ไปพบเจ้าหน้าที่ ครู อาจารย์
- ฝึกฝน อ่านหนังสือเตรียมตัว
-
แอลและไลท์ แง5555
เอลวาโล่งใจที่รุ่นพี่รูมเมททั้งสองไม่ใช่คนน่ากลัว และทั้งคู่ก็ใจดีกับเธอมากๆ
- ทำความรู้จักกับรูมเมท
- คุยกับเจ้าของหอพัก
-
เจ้าของหอพักเป็นคนอัธยาศัยดี แต่ดูเหมือนฝ่ายสามีจะติดชอบพูดเสียงดังเกินไปหน่อย ฝ่ายภรรยาบอกว่าติดมาตั้งแต่สมัยยังทำงานลอกท่อเลยน่ะ
ทั้งคู่บอกว่านักศึกษาที่นี่ก็ไม่ค่อยจะสนใจอะไรกันสักเท่าไรหรอก ต่างคนก็ต่างอยู่ วัน ๆ นึงก็แค่กลับห้องมานอนพัก ส่วนมากก็ออกไปทำงานพิเศษกัน
ส่วนเรื่องระบบความปลอดภัยก็ไม่ต้องเป็นห่วงไป ที่นี่ปลอดภัยมากกว่าโรงแรม 2 ดาวอีกนะ น้ำไฟก็ไม่เคยมีปัญหา มีแค่เรื่องร้านขายของนี่แหละ
"ร้านขายของในม.ก็เปิดถึงแค่ช่วงเย็น โรงอาหารก็เหมือนกัน แล้วแบบนี้เด็กจะเอาอะไรกินกันล่ะ จริงไหม ?" ฝ่ายภรรยาว่า
"เมื่อก่อนเราก็เคยมีจักรยานกับมอเตอร์ไซค์ให้เช่าอยู่บ้างเหมือนกัน แต่ก็ต้องเลิกไปเพราะเรารับผิดชอบไม่ไหว" ฝ่ายสามีบอก
เขาบอกต่อไป ว่าถ้าเกิดนักศึกษาเกิดอุบัติเหตุอะไรมาที คนที่จะต้องรับผิดชอบก็คือเขาสองสามีภรรยานี่แหละ
"ก็อยากจะทำเรื่องของเปิดร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงในม.น่ะนะ แต่ไม่มีทั้งเงินทั้งคน โฮ้ย แค่ดูแลหอก็จะตายแล้ว"
สองสามีภรรยาบอกว่าเขารับผิดชอบกันทั้ง 3 หอพักนั่นแหละ วัน ๆ นึงก็วิ่งหัวปั่น ถ้ามีคนคอยช่วยก็คงดี แต่ก็ไม่มีใครอยากช่วยฟรี ๆ หรอกนะ
"ส้วมตัน ส้วมแตก จับงู ไล่ตุ่น ไล่นก ไล่หนอน โฮ้ย งานแบบนี้ไม่มีเด็กคนไหนอยากมาทำหรอก"
เอลวาใช้เวลาหลายวันคุยเรื่องอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย และเธอก็สังเกตุว่านักศึกษามีอยู่มาก แต่กลับไม่ค่อยพูดจาสังสรรค์กันนอกกลุ่ม เหมือนอยู่กันคนละโลก
ส่วนเจ้าของหอพักทั้งคู่ก็แทบไม่ค่อยได้ทำอะไรอย่างอื่น นอกจากวิ่งไปมาระหว่าง 3 หอพัก และทั้งคู่ก็บอกว่าเคยรับสมัครคนมาช่วยงานแบบเต็มเวลาแล้ว
แต่ทุกคนทำได้วันเดียวก็เผ่นหนีไปกันหมด บางคนทำได้ครึ่งวันก็หายไปเลย ที่ดีหน่อยก็ทนทำจนครบอาทิตย์แล้วมาขอลาออก
เอลวาใช้เวลาที่เธอมีเหลือเฟือทำอะไรไปเรื่อย บ้างก็นอนอืด บ้างก็เดินเล่น บ้างก็คุยกับคนนั้นคนนี้ รวมถึงรูมเมทของเธอด้วย
(http://www.uppic.org/image-26AB_5694CC07.jpg)
"เรียกอาสะเฉย ๆ ก็ได้" อาซาคุระบอกว่าเธอไม่ถือตัวหรอก จะรุ่นพี่รุ่นน้องก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ อีกอย่างเธออายุแค่ 19 ปีเองนะ
เธอบอกว่าสถาบันมีนักศึกษาเป็นจำนวนมาก แต่ก็มีที่ออกไปมากเหมือนกัน อาจจะเพราะปรับตัวไม่ทัน ไม่มีเพื่อน หรืออะไรอย่างอื่น
"ส่วนมากที่ออกไปก็เป็นเด็กนะ หวังว่าเธอคงไม่รีบตามออกไปอีกคนนะ"
เอลวาพยายามชวนอาซาคุระคุยเรื่องของตัวเธอเอง แต่ก็ดูจะไม่ค่อยได้ผลสักเท่าไร เพราะอีกฝ่ายเลี่ยงไปพูดเรื่องของคนอื่นตลอด
"ชั้นไม่มีเรื่องน่าตื่นเต้นเล่าให้ฟังหรอก อ๋อ ใช่ รู้หรือเปล่าว่าปิแอร์น่ะเคยถูกรังแกหนักมากตอนปี 1 นะ"
เธอบอกว่าในสถาบันก็มีพวกเด็กเกที่คอยรังแกเด็กใหม่เหมือนกัน แถมมีข่าวว่าปีนี้มีตัวแสบเข้ามาเรียนที่นี่ด้วย
(http://www.uppic.org/image-26AB_5694CC07.jpg)
"เจ้านั่นชื่อไมเคิล ไว้ผมแดงส้ม อยู่ให้ห่าง ๆ ไว้ล่ะ ส่วนคนพี่ก็อยู่ปี 2 นี่แหละ แต่เพลา ๆ เรื่องรังแกคนอื่นไปมากแล้ว เจ้านั่นไม่อันตรายเท่าคนน้องหรอก"
"ว่าแต่เธอลงทะเบียนเรียนหรือยังเนี่ย ? อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้วนะ รอใกล้วันเปิดเทอมเดี๋ยวก็ไม่ทันพอดี"
แล้วเอลวาก็ถูกลากไปนั่งหน้าคอมแบบไม่ถามความเห็นสักคำ อาซาคุระเลื่อนลูกศรไปตรงนั้นตรงนี้เพียงครู่เดียวก็มีหน้าต่างตารางเรียนขึ้นมา
เป็นตารางรายวิชากับตารางงานพิเศษ เอลวาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมสองตารางนี้ถึงอยู่ด้วยกัน และอาซาคุระก็ไม่ได้บอกอะไรด้วย
ข้อมูลปกปิด
(http://www.uppic.org/image-26AB_5694CC07.jpg)
"ปี 1 ต้องลง 5 วิชา แล้วไปเรียนวิชาอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้งนะ ส่วนแนะแนวไม่ต้องลง" อาซาคุระถามต่อ ว่าเอลวาถนัดทำอะไรบ้างล่ะ เผื่อเธอจะช่วยแนะนำได้
- ให้อาซาคุระช่วยแนะนำ
- ลงทะเบียนเอง
-
- ให้อาซาคุระช่วยแนะนำ
เอลวาพยายามนึกเรื่องที่เธอถนัด
"ฉันถนัดเรื่องวิ่งค่ะ ..แล้วก็ชอบวาดรูป" เธอบอกอาสะเรื่องจุดด้อยตัวเองด้วย เช่น ตัวเธอนั้นแรงน้อยแค่ไหน
จากนั้นเอลวาก็แอบมองๆไปที่ตารางงานพิเศษอย่างสนใจ
-
(อีกโพสเดียวก็จบบทแล้วนะคะ กลั้นใจหน่อยน้าา)
(http://www.uppic.org/image-26AB_5694CC07.jpg)
"แสดงว่าเคยเป็นโจรวิ่งราวมาก่อน ?" อาซาคุระเล่นมุขแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย เอลวางงไปสามวัน
"ถ้าอย่างนั้นก็เลือกลงศิลปะกับกีฬาไว้เป็นหลัก อีก 3 อย่างก็...สังคม เทคโนโลยี ภาษา เรียนวิชาละครึ่งวันก็พอล่ะมั้ง ยังไงวิชาพวกนี้ก็เป็นวิชาเบา ๆ เอง"
เธอบอกว่าจะเลือกวันไหนก็จัดการได้เลย ไม่มีผลอะไรหรอก อีกอย่างถึงจะตกไป 4 วิชา
แต่ผ่านวิชาเดียวก็ถือว่าผ่านล่ะน่า สถาบันนี้เป็นที่แบบนั้นแหละ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
"ส่วนเรื่องงานพิเศษก็ไม่จำกัดนะว่าต้องทำกี่ครั้ง ชั้นยังเคยทำแค่ครั้งเดียวแล้วไม่ไปทำอีกเลย
ถ้าจะทำก็ไปติดต่อที่อาคารวิชาการล่วงหน้าวันนึง แต่ต้องแบ่งเวลาดี ๆ นะ เพราะเธอคงไม่อยากอดนอนเป็นซอมบี้หรอกนะ"
พูดจบอาซาคุระก็เหม่อ ๆ เธอบอกว่าคิดถึงสมัยตอนเธออยู่ปี 1 นะ เหตุการณ์ก็เหมือน ๆ แบบนี้แหละ ตอนนั้นสนุกมากเลย
(http://www.uppic.org/image-26AB_5694CC07.jpg)
"เอ้อ...ไม่มีอะไรหรอก ชั้นจะไปอาบน้ำนะ" เธอพูดแล้วก็เดินฉับ ๆ ออกไป
เอลวาจำได้ว่าหอนี้มีห้องน้ำแบบรวม เพราะในห้องพักต้องใช้พื้นที่ให้คนอยู่เยอะ จึงไม่มีที่พอสำหรับการวางห้องน้ำ
ความสัมพันธ์ : อาซาคุระ +2
- เลือกว่าจะลงวิชาไหนวันไหนบ้าง : สังคม เทคโนโลยี ภาษา ศิลปะ การกีฬา
-
(รับทราบค่า >< /ตะเบ๊ะ)
แม้เอลวาจะยังงกับมุกของอาสะอยู่ แต่เธอก็บอกขอบคุณไล่หลังไปก่อนที่อาสะจะออกจากห้อง
- เลือกว่าจะลงวิชาไหนวันไหนบ้าง :
สังคม : วันจันทร์ /ครึ่งวัน
เทคโนโลยี : วันจันทร์ /ครึ่งวัน
ภาษา : วันอังคาร /ครึ่งวัน
ศิลปะ : วันพุธ /ครึ่งวัน
การกีฬา : วันศุกร์ /ทั้งวัน
-
ระบบเด้งแจ้งมาว่ายังสามารถแก้ไขได้จนถึง 1 อาทิตย์หลังเปิดเทอม และเอลวาก็ใช้เวลาที่เหลือพักผ่อนและเตรียมตัวไปพร้อม ๆ กัน
(http://www.uppic.org/image-3656_56ADF733.jpg)
"สวัสดีครับ กลับมาแล้ว ผมมีของฝากมาด้วย" ปิแอร์กลับมาจากบ้านของเขาพร้อมกับกล่องขนมสองกล่อง
"เป็นขนมบูนิวส์ (Bugnes) น่ะครับ ทำมาจากแป้งโดเอาไปทอดกรอบแล้วโรยน้ำตาล"
"เป็นขนมขึ้นชื่อจากเมืองลียง ภาษาอังกฤษเรียกกันว่าขนมปีกนางฟ้า (Angel wings (https://en.wikipedia.org/wiki/Angel_wings)) น่ะครับ...อย่าทานบนที่นอนนะครับ เดี๋ยวมดจะหามเอา"
เมื่อเปิดดูเอลวาก็เห็นขนมแผ่นแป้งบางทอดกรอบ แม้จะเย็นชืดไปมากแล้วและมีบางชิ้นแตกหัก แต่ขนมแบบนี้ก็เหมาะจะกินตอนเย็น ๆ มากที่สุด
(ถ้านึกภาพไม่ออก ขนมหน้าตาเหมือนปาท่องโก๋โรยน้ำตาลไอซิ่งค่ะ)
(http://www.cuisinedechef.com/wp-content/uploads/2015/02/bugnes3-642x335.jpg)
ดูเหมือนรูมเมทของเธอจะเป็นคนดีมากกว่าที่คิดนะเนี่ย ถึงจะไม่ยอมคุยทุกเรื่องด้วยก็เถอะนะ
ความสัมพันธ์ : ปิแอร์ +1
เมื่อเข้าสู่เนื้อเรื่องหลังจากนี้ ตัวเกมจะตัดเข้าสู่โหมด Advance ผู้สามารถเลือกเล่นได้ 2 โหมดด้วยกัน :
- มีตัวเลือก : เหมาะสำหรับคนที่ไม่อยากคิดอะไรให้ยุ่งยาก และมีเวลาเล่นไม่มาก ข้อเสียคือมีอิสระและพื้นที่ให้ความสร้างสรรค์น้อย
- ไม่มีตัวเลือก : เหมาะสำหรับคนที่ชอบคิดนอกกรอบ มีไอเดีย จินตนาการบรรเจิด และมีเวลาเล่นมากพอ ข้อเสียคืออาจจะยากเกินไปและทำอะไรไม่ถูก
-
เอลวาตาโตเมื่อเห็นขนม "..น่าอร่อยจังค่ะ.."
เธอยิ้มขอบคุณปิแอร์ และสัญญาว่าจะไม่หยิบไปกินบนที่นอน
- มีตัวเลือก
-
Sentai Academy 1.2 : The Sunrising
The Morning's Sunligh
(http://www.uppic.org/image-A1A0_56AEE139.jpg)
07.40 น. 1 เมษายน 20xx , Sentai Academy , หอพักรวม , ห้อง 315
แดดเช้าส่องลอดผ่านกรอบหน้าต่างเข้ามา วันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนของสถาบันฮีโร่ เอลวาสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากเสียงสะบัดผ้าห่มในห้องพักของเธอ
เธอเห็นอาซาคุระกำลังจัดที่นอนของเธออยู่ ส่วนปิแอร์ก็ไม่รู้ว่าไปที่ไหน รุ่นพี่นัยน์ตาสองสีหันมาขอโทษขอโพยเมื่อเห็นเอลวาสะดุ้งตื่นขึ้นมา
แต่เธอก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไรและก็ยิ้มให้ จริง ๆ แล้วเธอก็กะว่าจะตื่นช่วงนี้อยู่แล้ว จึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกรธ
บรรยากาศด้านนอกเริ่มมีชีวิตชีวามากกกว่าหลายวันที่ผ่านมา มีเสียงพูดคุยหยอกล้อกันของกลุ่มคนดังแว่วมา ประกอบกับเสียงของยานพาหนะ
ในหอพักเองก็ไม่ได้สงบนัก ดูเหมือนว่าถัดไปอีก 1-2 ห้องจะมีคนกำลังปลุกรูมเมทอยู่ เพราะเอลวาได้ยินเสียงเคาะชามกระเบื้องดังแว่วมาเป็นระยะ
วันนี้เอลวามีเรียนสังคมตอนเช้าและเทคโนโลยีตอนบ่ายที่อาคารเรียนที่ 1 แต่กว่าจะเริ่มเรียนก็ตั้ง 08.15 น. แน่ะ เธอยังมีเวลาเหลือเฟือ จะไปไหนก่อนดีไหมนะ
อัพเดตตารางเรียนของเอลวาที่หัวกระทู้แล้ว
(เลือกข้อเดียว)
- จัดการเรื่องของตัวเองแล้วรีบไปรอเรียน (ส่งคำสั่งจัดการเวลาได้เลย ดูตัวอย่างได้ที่นี่ (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=1828.msg168383#msg168383))
- จัดการเรียนของตัวเองแล้วออกไปเดินสำรวจรอบ ๆ ตึกเรียนดูก่อน
- คุยเล่นกับรูมเมทไปก่อน
-
(http://chiaaoey.exteen.com/images/commu/Sentai-Elva.jpg)
เอลวาอยากจะลองสำรวจสถานที่รอบๆสักหน่อย
- จัดการเรียนของตัวเองแล้วออกไปเดินสำรวจรอบ ๆ ตึกเรียนดูก่อน