Post by: Luca on October 11, 2015, 08:24:05 PM
Quote
([url]http://wudthipan.com/fucko/_images/f898c2a62f1d27de9f53b134e4e33a0d/3882%20-%20Background.jpg[/url])
ลานดินเปียกแฉะคือสิ่งที่คุณสัมผัสมันเป็นสิ่งแรก ยังคงมีเม็ดฝนปรอยแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะต้องสนใจมันมากไปกว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
ทิวทัศน์โดยรอบคือสวนสนุกที่เงียบเชียบเลยเวลาเปิดทำการ เสียงจ้อกแจ้กของผู้ร่วมชะตากรรมที่ต่างก็ตั้งคำถามเดียวกับคุณ
หลายคนคุ้นหน้าคุ้นตาดี บางคนเคยเจอบ้าง แต่บางคนคุณก็นึกไม่ออกว่าเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่า หลายคนสวมชุดนักเรียน และมาอยู่ในสภาพเดียวกัน สภาพที่สุดห่วยบนสถานที่ห่วย ๆ
เดี๋ยวสิ ไอ้นั่นมันอะไร แฟชั่นใหม่รึไง สายตาของคุณมองไปเห็นปลอกคอที่ทุกคนสวมอยู่ คุณไม่ลืมที่จะสัมผัสรอบคอของคุณบ้างแล้วก็พบว่ามีบางอย่างคาดเอาไว้รอบ ไม่ผิดแน่
"เอ้า เอ้า อย่าไปดึงมันสิไอ้หนู เดี๋ยวก็บึ้มหรอก"
เสียงนั้นดึงสายตาของทุกคนไปบรรจบกัน
([url]http://i.imgur.com/Vw3wsU7.png[/url])
"สวัสดีนักเรียนทุกคน ฉันคือโยเนจิ เรียกฉันว่าคุณโยเนจิก็แล้วกัน" เป็นชายร่างท้วมสูงประมาณ 150-155 ซม. มือขวามีร่ม มือซ้ายมีกระดาษยับยู่ยี่ใบหนึ่ง
"หรือสาว ๆ จะเรียกฉันว่านายท่านก็ไม่เลว"
ข้างกายเขามีทหารสี่ห้าคนถือปืนกลในท่าพร้อมยิง
คุณกลับมาที่นี่อีกครั้ง 5 วันผ่านไปดูเหมือนที่นี่ก็ยังเหมือนเดิม
Post by: Luca on October 11, 2015, 09:12:50 PM
และดูเหมือนปลอกคอทั้งหมดจะไม่รับคำสั่ง รวมถึงกล้องที่ติดตั้งไว้ทั่วเกาะอีกกว่า 30% กลับใช้การไม่ได้อีกด้วย
Post by: Luca on October 11, 2015, 11:44:40 PM
ฮ.ติดอาวุธบินขึ้นแล้วมุ่งหน้ามายังสวนสนุกที่อยู่ไม่ไกลกันนัก
"พวกเธอไม่มีใครสงสัยเลยเหรอว่าทำไมถึงต้องมีฮ.ติดอาวุธลำนี้ไปจอดอยู่ตรงนั้น มันจำเป็นมากเลยเหรอ" คามิลลาพูดขึ้น
"จงใจ?" Kyouko ออกความเห็น และ Jin ก็ย้ำที่ความเห็นนี้
"อืม มันดูจงใจมาก"
"คงไม่ใช่ว่าเป็นแผนลวงหรอกน้า แบบนั้นไม่ตลกเลยน้าา" Hana ยิ้มค้าง แต่ Saya ก็บอกขึ้นมาว่า
"ถ้ารู้ว่ามันจะเกิดเหตุการณ์นี้เขาก็ไม่ควรจะเอามันมาจอดไว้ที่นั่นนะคะ"
อย่างไรก็ตาม เราไม่มีทางเลือกมากนัก Jin มองดูเบื้องล่างแล้วเดินไปพิงด้านหนึ่ง เขาบอกว่าปืนของเขายิงลงไปไม่ถึงหรอกนะ
แล้ว Jin ก็ถามอีกว่าทำไมคามิลลาถึงขับฮ.ได้ล่ะ นั่นทำเอาทุกคนใจหายวาบ เดี๋ยวก่อนนะ นี่นายไม่ได้รู้รายละเอียดอะไรเลยเหรอ
แต่คามิลลาก็คลายความสงสัยให้กับทุกคน
"ฉันเคยเล่นแบทเทิลฮอว์คออนไลน์มาก่อน ทุกคนวางใจได้"
Post by: Luca on October 12, 2015, 12:30:57 AM
จรวดจากฮ.ที่ยิงออกมาพลาดเป้าไปเสียไกล แต่แรงระเบิดก็ทำเอาชิงช้าสวรรค์พังโค่นลงมาทัพฐานบัญชาการพังพินาศ
ทหารที่อยู่ในฐานบัญชาการกว่าครึ่งบาดเจ็บล้มตายไป มีอยู่จำนวนหนึ่งที่พยายามคุ้มกัน Yonechi ถอยออกจากเขตโจมตี
Post by: Luca on October 12, 2015, 10:14:00 AM
Quote
Turn 1
จุดสำรวจ
- ฐานบัญชาการ
- ม้าหมุน
- ถ้วยหมุน
- บ้านผีสิง
- รถจิ๊ป
- รถถัง
ผู้ที่ถึง Turn 1 และได้รับ Link จะมาต่อที่นี่
Post by: lostlance on October 12, 2015, 12:15:01 PM
Post by: chi-a on October 12, 2015, 01:56:44 PM
- ฐานบัญชาการ
Post by: Lunar Lunatic on October 12, 2015, 02:07:21 PM
Post by: falconzero on October 12, 2015, 05:35:26 PM
Post by: Luca on October 12, 2015, 06:16:51 PM
(http://i.imgur.com/Alx5lNy.png)
"ตามเจ้าโยเนจิไป" Kyouko เหวี่ยงตัวขึ้นไปนั่งข้างคนขับ
(http://i.imgur.com/4fOBbXF.png)
"คงไม่ต้องใช้ใบขับขี่" Michael ปล่อยมุกนิดหน่อยแล้วกระทืบคันเร่ง
Exp +5
เข้าสู่ Turn 2
ที่ฐานบัญชาการยังมีทหารอีกกลุ่มหนึ่งซึ่ง Kitsune และ Aiko ต้องเผชิญหน้าด้วย
กระสุนปืนกลยิงโฟกัสเป็นชุดที่ตำแหน่งเดียวมากกว่าจะกราดยิง ถ้าโดนเข้าล่ะก็คงได้แพ้เกมในวันนี้ แต่นั่นคงไม่สำคัญเพราะทั้งสองไม่ได้ต้องการชนะเกมมาแต่แรก
เสียงอะไรบางอย่างถูกฟาดอย่างแรง ก่อนที่ทหารคนสุดท้ายจะล้มลงไป
(http://i.imgur.com/7lchBp5.png)
"ข ขอบใจจ้ะ" Kitsune ยิ้มกว้างทั้งที่ยังหายใจหอบเมื่อเห็นว่า Aiko ปลอดภัยดี
เธอดึงความสนใจทหารเปิดโอกาสให้ Kitsune อ้อมไปตลบหลัง และฟาดทหารสองคนนี้จนสลบคาหมวกกันน็อคในมือของเธอ
มีของที่ตกอยู่ที่นี่ เลือกเก็บได้คนละ 1 อย่าง ของแต่ละชิ้นมี 1 อย่าง
ซอสมะเขือเทศ: เอาไว้ใช้เป็นเลือดแกล้งตายหลอกคน [ใช้แล้วหมดไป]
Combat Knife: มีดต่อสู้ Atk +1 Range 2 หลบ Skill Seeker ได้ 50%
Throwing Knife: มีดซัด Range 4 [3/3]
M67: ระเบิดมือ Atk 0-4 Range 8 [ใช้แล้วหมดไป]
Benelli M4: ปืนลูกซอง Atk 4 Range 5+1 ซ่อนไม่ได้ [3/3]
Katana: ดาบยาว Atk +2 Range 3 ซ่อนไม่ได้
Magazine: ซองแมกกาซีนปืนพก เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Bulletproof Vest: ชุดเกราะกันกระสุน Def +1 และลด Atk ของกระสุน 1 [5/5]
First aid Kits: ชุดอุปกรณ์ปฐมพยาบาล ใช้ฟื้นฟู HP 1 [3/3]
Shotgun Shell: กระสุนปืนลูกซอง เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Magazine: ซองแมกกาซีนปืนกล เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Rifle Magazine: ซองแมกกาซีนปืนยาว เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Combat Knife: มีดต่อสู้ Atk +1 Range 2 หลบ Skill Seeker ได้ 50%
Throwing Knife: มีดซัด Range 4 [3/3]
M67: ระเบิดมือ Atk 0-4 Range 8 [ใช้แล้วหมดไป]
Benelli M4: ปืนลูกซอง Atk 4 Range 5+1 ซ่อนไม่ได้ [3/3]
Katana: ดาบยาว Atk +2 Range 3 ซ่อนไม่ได้
Magazine: ซองแมกกาซีนปืนพก เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Bulletproof Vest: ชุดเกราะกันกระสุน Def +1 และลด Atk ของกระสุน 1 [5/5]
First aid Kits: ชุดอุปกรณ์ปฐมพยาบาล ใช้ฟื้นฟู HP 1 [3/3]
Shotgun Shell: กระสุนปืนลูกซอง เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Magazine: ซองแมกกาซีนปืนกล เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Rifle Magazine: ซองแมกกาซีนปืนยาว เติมกระสุนได้ [ใช้แล้วหมดไป]
Tsuki ที่วิ่งไปบ้านผีสิงต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อหุ่นผีตกลงมาต่อหน้าเธอ
เธอสัญญากับตัวเองไว้ว่าเธอจะไม่เข้าบ้านผีสิงอีกตลอดชีวิต นี่เป็นประสบการณ์ล้ำค่าทีเดียว
ได้รับ Exp 1-10
Rolled 1d10 : 6, total 6
เข้าสู่ Turn 2
Post by: chi-a on October 12, 2015, 06:45:54 PM
เธอหยิบ[ปืนลูกซอง Benelli M4]แล้วส่ง[ซองแมกกาซีนปืนกล]ให้ไอโกะ
Post by: Luca on October 12, 2015, 07:06:04 PM
เสียงปืนกลดังลั่นรัวเป็นชุดอย่างต่อเนื่อง ทหารที่ต้องกระสุนล้มลงไปหลายต่อหลายคน
Izami เดินอาด ๆ ฝ่าหมอกควันและกลิ่นเหม็นไหม้โชว์สัดส่วนและสรีระที่สะโอดสะองภายใต้ชุดนักเรียนซึ่งน้อยคนจะได้เห็น
การมีอยู่ของเธอคืออะไร เธอต้องการอะไร เรื่องเหล่านั้นคงไม่มีใครรู้อีกแล้วนอกจากตัวเธอเองที่คงไม่บอกใคร
ทหารอีกคนโดนยิงทะลุหมวกเหล็กล้มลงไปนอนนิ่ง ก่อนที่ Izami จะเปลี่ยนแมกกาซีนอย่างรวดเร็วแล้วยิงอีกคน
(http://i.imgur.com/Vw3wsU7.png?1)
"นังเด็กบ้านั่น ซากุระดะ อิซามิ ไปฆ่ามันซะเซ่" Yonechi ผลักทหารออกมาส่วนตัวเองถอยไปยังรถจี๊ป
(http://image.free.in.th/v/2013/ib/151012052241.png)
"ชื่อลูกศิษย์ตัวเองยังจำไม่ได้เหรอยะ...ไปตายซะไป!"
Izami ที่แสยะยิ้มรัวปืนกล พลางหยิบ M67 ออกมาดึกสลักแล้วขว้างออกไปหวังระเบิดสมองเน่า ๆ ของเจ้าครูไร้คุณภาพนั่น
แต่เจ้าอ้วน Yonechi ก็กระโดดกลิ้งหลบได้อย่างเหลือเชื่อ พร้อมกับที่ทหารอีกคนที่นอนเจ็บยกปืนยิงเข้าใส่ร่างบอบบางของ Izami จนเซ
(http://image.free.in.th/v/2013/iz/151012060222.png)
เธอชักปืนพกยิงเปรี้ยงเจาะกะโหลกทหารเคราะห์ร้ายนั่นด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์เล็กน้อยแล้วหันไปทาง Yonechi ที่ลุกลี้ลุกลนหนีไปขึ้นรถ
Post by: Luca on October 12, 2015, 07:23:50 PM
รัฐบาลโง่ ๆ ระบบโง่ ๆ ทหารโง่ ๆ ประเทศโง่ ๆ ประชากรโง่ ๆ หรือแม้แต่ไอ้ฮ.โง่ ๆ นั่นอีก
พลัน Izami ที่วิ่งตามก็กระโดดขึ้นมาเกาะท้ายรถ
"เฮ้ย จะตามมาทำบ้าอะไรยัยนี่ ลงไป!" Yonechi ชักปืนมายิงผู้โดยสารไม่ได้รับเชิญแต่ก็พลาดไปเพราะรถกระแทกหล่ม กระสุนถากแก้มเธอจนเกือบเกิดรอยแผล
(http://image.free.in.th/v/2013/ic/151012073226.png)
แต่เลือดที่กระเซ็นจากทหารคนที่เธอตัดหัวไปยังติดอยู่ที่แก้ม สายตาอันฉับพลันของเธอมองเห็นทหารแค่ 2 คนกับเจ้าโยเนจิอยู่บนนั้น
แมกนั่มในมือซ้ายยิงระเบิดสมองทหารคนหนึ่งที่ยกปืนขึ้นมา และปืนกลในมือขวาก็ยิงจนปืนของ Yonechi หลุดจากมือไปพร้อมนิ้วนางกับนิ้วชี้
เธอจ้องมองมัน เจ้าผู้ชายที่จิตใจอัปลักษณ์ยิ่งกว่าใบหน้าของมันไม่รู้กี่เท่า
"ถ้าไม่มีนาย..ป่านนี้ฉันได้นอนเล่นเกมอยู่บ้านแล้ว" แล้ว Izami ก็ชี้ปืนพกจ่อไปที่หัวของเจ้า Yonechi
ปัง!
Post by: Luca on October 12, 2015, 07:39:39 PM
Jin โหวกเหวกโวยวายขอกล่องพยาบาลมารักษาคามิลลาหน่อย ในขณะที่นักเรียนหลายคนมีงานตึงมือในการรับมือกับทหาร
"แข็งใจไว้ เธอไม่เป็นอะไร ถึงจะไม่มีพรีสแต่ต้องมีโพชั่นแน่"
"แม่น้ำ กว้างจัง..."
"เฮ้ย อย่าหลับนะ ตื่นขึ้นมา!"
"ฉันล้อเล่น ซีเรียสไปได้"
".........."
Tsuki วิ่งหัวฟูมาจากด้านหนึ่ง พอเห็นคามิลลาเลือดท่วมก็เข้าไปกอดแน่นท่าทางกระวนกระวายและร้องถามหากล่องพยาบาลอีกคน
Saya ที่อยู่ไม่ไกลนักเหนว่าคามิลลายังไม่ถึงขั้นอันตรายมาก เธอเข้าไปขอบคุณที่ช่วยเธอ และสักพัก Moe ก็มาถึงพร้อมกล่องพยาบาล
Sachiko แยกไปช่วย Jane ต่อสู้กับทหารโดยมี Hana อยู่ด้วยกันไม่ห่าง มองไปไม่ไกลนักเห็น Kitsune กับ Aiko ถืออาวุธสงครามวิ่งกลับมาราวกับพวกเธอกำลังจะไปรบที่อ่าวเปอร์เซีย
และไกลออกไปพอสมควร
(http://i.imgur.com/7eRmHsi.jpg)
"เอ้า ลุกไหวมั้ย?" Haru ช่วยพยุง Maika ที่หกล้ม เธอมองสปอร์ตไลท์ที่ส่องวนเวียนอย่างวุ่นวาย เธออยากรีบไปช่วยทุกคน แต่ก็ห่วง Maika
ก็พอดี Ciel กับ Ken มาถึงจึงรวมกลุ่มกัน Maika โผไปกอด Ken ที่สภาพปางตายเลือดท่วม ส่วน Haru ก็ถามเรื่องต่าง ๆ จาก Ciel ว่าจะเอายังไงต่อดี
Quote
เฉพาะฝ่าย 'อยากรอดชีวิต'
เลือก 1 ข้อที่กระทู้ตัวเอง
- ควบคุมสถานการณ์ที่นี่ ทุกอย่างจบแล้ว รอขึ้นฮ.หนี: จะได้รับรางวัลรอดชีวิต 5 วัน และ Quest จบเกมสำเร็จ หากฝ่ายอื่นไม่ชนะเกม
- ไล่ล่า Yonechi: Kyouko และ Michael บังคับเลือก ถึงแม้จะตายแต่ก็ถือว่า Quest จบเกมสำเร็จ หากฝ่ายอื่นไม่ชนะเกม
Post by: Luca on October 12, 2015, 08:45:29 PM
บนรถที่วิ่งออกไปและกำลังลงจากเนินเพื่อมุ่งหน้าไปยังเขตเมือง S1 มี Yonechi นั่งสบถซ้ำไปซ้ำมาไม่ขาดปาก
รัฐบาลโง่ ๆ ระบบโง่ ๆ ทหารโง่ ๆ ประเทศโง่ ๆ ประชากรโง่ ๆ หรือแม้แต่ไอ้ฮ.โง่ ๆ นั่นอีก
พลัน Izami ที่วิ่งตามก็กระโดดขึ้นมาเกาะท้ายรถ
"เฮ้ย จะตามมาทำบ้าอะไรยัยนี่ ลงไป!" Yonechi ชักปืนมายิงผู้โดยสารไม่ได้รับเชิญแต่ก็พลาดไปเพราะรถกระแทกหล่ม กระสุนถากแก้มเธอจนเกือบเกิดรอยแผล
([url]http://image.free.in.th/v/2013/ic/151012073226.png[/url])
แต่เลือดที่กระเซ็นจากทหารคนที่เธอตัดหัวไปยังติดอยู่ที่แก้ม สายตาอันฉับพลันของเธอมองเห็นทหารแค่ 2 คนกับเจ้าโยเนจิอยู่บนนั้น
แมกนั่มในมือซ้ายยิงระเบิดสมองทหารคนหนึ่งที่ยกปืนขึ้นมา และปืนกลในมือขวาก็ยิงจนปืนของ Yonechi หลุดจากมือไปพร้อมนิ้วนางกับนิ้วชี้
เธอจ้องมองมัน เจ้าผู้ชายที่จิตใจอัปลักษณ์ยิ่งกว่าใบหน้าของมันไม่รู้กี่เท่า
"ถ้าไม่มีนาย..ป่านนี้ฉันได้นอนเล่นเกมอยู่บ้านแล้ว" แล้ว Izami ก็ชี้ปืนพกจ่อไปที่หัวของเจ้า Yonechi
ปัง!
เสียงที่ดังก้องเป็นเสียงไรเฟิลที่ยิงมาจากด้านหลังทะลุศีรษะคนขับ Izami กับ Yonechi ถึงกับลอยออกจากรถเมื่อรถพลิกคว่ำท้ายกระดกขึ้น
วูบนั้นที่ลอยอยู่กลางอากาศ สายตาของ Izami มองไปยังถนน มีรถมอเตอร์ไซค์วิบากขับตามมาพร้อมยัยแว่นที่เธอไม่ค่อยจะคุ้นหน้าคุ้นตา
(http://i.imgur.com/Q1LroFc.png)
"อย่ามาแย่งกันน่า...." Endo Tomoe ประทับปืน ใจคอเธอจะยิง Izami ที่ลอยอยู่กลางอากาศ
Post by: Luca on October 12, 2015, 10:43:59 PM
คนที่สอง - Michael
คนที่สาม - Kyouko+Anzu
คนที่สี่ - Ciel+Ken
คนที่ห้า - Kitsune+Aiko
Post by: Luca on October 12, 2015, 11:16:48 PM
เขายังคสบถไปตลอด ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความเจ็บปวดที่เสียนิ้วมือไปสองนิ้วค่อย ๆ หายไปกลายเป็นความแค้น กระทั่งที่สุดปลายถนนมีใครบางคนยืนอยู่
(http://i.imgur.com/Zk4o3lR.png)
นักเรียนหญิงหมายเลข 7 Kogane Tsuki
Yonechi เห็นเข้าก็ชักสีหน้ายิ้มเยาะ
- จัดการมัน
- อื่น ๆ
Post by: Lunar Lunatic on October 12, 2015, 11:28:16 PM
จากวันแรกที่เธอรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าหมอนี่ยังไง จนถึงวันนี้เธอก็ยังคงไม่ชอบขี้หน้าหมอนี่เหมือนเดิม ไม่สิ เรียกว่า 'เกลียด' น่าจะถูกกว่า
"ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกนะ?"
เธอหรี่ตามองสำรวจอีกฝ่าย ดูว่ามีอาวุธอะไรหรือไม่ ก่อนที่จะคว้าอาวุธของตนขึ้นมาถือไว้ในท่าเตรียมพร้อม ประสาทสัมผัสทั้งหมดตื่นตัวตลอดเวลาเผื่อว่าอีกฝ่ายจะมีอาวุธโจมตีสวนกลับ
จากนั้นเด็กสาวจึงจัดการลั่นไกปืนในมือทันที เป็นการเปิดฉากจู่โจม และหยั่งเชิงอีกฝ่ายไปด้วย
- จัดการมัน
Post by: Luca on October 13, 2015, 12:15:19 AM
Quote
([url]http://i.imgur.com/Vw3wsU7.png?1[/url])
Yonechi Hatari HP 7/7
Martial Art: Range +1 เมื่อใช้มือเปล่า, มีโอกาสแย่งอาวุธได้ 50% เมื่อโจมตีสำเร็จ
Ruger LCR: ปืนพก Atk 2 Range 7 หลบ Skill Seeker ได้ 50% [3/3]
"โอ้ เข้ามาเลยคุณหนู" Yonechi เลียปากทำเสียงหื่นแล้วชักปืนออกมา
ระบุ Turn ที่ต้องการจะสู้เพื่อให้ Yonechi HP 0 พอดี
จะต้องสู้ไปจนจบทุก Turn แม้ว่า Yonechi จะ HP 0 ไปแล้ว (ระบุมาเยอะก็สู้เยอะ)
Post by: Luca on October 13, 2015, 12:16:00 AM
oO(น่าสะอิดสะเอียนเป็นบ้า)
สึกิคิดในใจ ก่อนที่จะยกปืนในมือของเธอขึ้นมา
Turn 1 : ใช้ MP 5 ยิงไปตรงๆเลย
Turn 2 : เลือกหนี ใช้ Avoid ควบคู่กับ Hit and Run (ถ้าหนีสำเร็จ)
Turn 3 : ใช้ Avoid และ Hit and Run (ถ้าหนีสำเร็จ) อีกรอบ
Turn 4 : ยิง MP 5 ตรงๆอีกรอบ เพื่อความชัวร์
Post by: Luca on October 13, 2015, 12:57:27 AM
"ไปเกิดใหม่ซะจะได้ฉลาดกว่านี้" แล้ว Yonechi ก็ชักสีหน้า หน้าที่ยับอยู่แล้วยิ่งยู่ยี่เข้าไปอีกในพริบตาที่มันลั่นไก
ทั้งสองฝ่ายแลกกันซึ่งหน้า Tsuki แม้จะบอบบางอ่อนแอ แต่อาวุธในมือของเธอไม่ใช่อย่างนั้น กระสุนที่เธอเล็งยิงพุ่งเข้าปักไหล่ของเป้าหมาย
นัดที่สอง สาม สี่ ห้า หก เข้าที่พุง ก่อนที่นัดต่อไปจะกราดยิงจะพุ่งเข้าอกซ้าย อกขวา ตามแขน ขา และสุดท้ายก็เป็นใบหน้า เมื่อ Yonechi พยายามจะยกปืนขึ้นมาอีกครั้ง
ร่างที่อ้วนท้วมเตี้ยล่ำหงายหลังล้มลงไปทั้งที่ตายังเบิกกว้าง สีหน้าที่ปรากฎอยู่นั้นบิดเบี้ยวคล้ายกับมันได้รวมเอาอารมณ์ที่หลากหลายเอาไว้ก่อนที่เจ้าตัวจะสิ้นลม
Post by: Luca on October 13, 2015, 09:33:56 AM
Quote
ฮ.นั่นถูกนำมาใช้เพื่อสร้างความสนุกสนานและเป็นอีกทางเลือกหนึ่งซึ่งผู้สนับสนุนได้กดดันรัฐบาลให้นำมันมาจอดไว้ให้เป็นเหมือนอุปกรณ์ประกอบฉากที่หยิบมาใช้งานได้
มันน่าสนุกจะตายไป ถ้าจะมีนักเรียนที่หัวหมอพยายามเอามันมาใช้ประโยชน์ เพราะเหตุนี้มันจึงติดตั้งจรวดเอาไว้ไงล่ะ และเมื่อเข้าสู่เงื่อนไขนี้ Yonechi จะต้องเข้าร่วมเกมนี้ด้วย
Yonechi ก็รู้ว่าถ้าเกิดเงื่อนไขนี้ขึ้นตัวเองจะต้องหนีให้รอด ถ้าเขาหนีไปจนพ้นเกาะเขาก็จะรอดชีวิต
(http://i.imgur.com/DgbjSux.png)
"แต่มันก็ไม่เป็นอย่างนั้น ฉันเสียใจที่ไม่ได้ฆ่ามัน" Chester พูดขึ้นขณะที่กำลังต่อสู้กับ Tomoe ที่เนินลาดขนาบด้วยป่าสองฟากทาง
"และฉันคงเจ็บใจยิ่งกว่าถ้าไม่ได้ฆ่าเจ้าเค็น" เขายิงไปพร้อมกับพูดไปด้วย
"ไม่ใช่ว่าคนที่ฆ่าเจ้าอ้วนนั่นจะชนะเกมสักหน่อย คนที่เหลือรอดต่างหากล่ะที่จะชนะ"
"นั่นแหละคือเหตุผลที่เราต้องมาสู้กันจนกว่าจะมีผู้เหลือรอดเพียงคนเดียว" ;)
หน่วยรบพิเศษที่ท่าเรือได้สแตนบายเอาไว้แล้ว ทันทีที่ฮ.บินออกจากเกาะพวกเขาจะโจมตีมันให้ร่วง
กฎยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แม้จะมีออปชั่นให้ดิ้นรนเอาชีวิตรอดอย่างไรก็ตามผู้ชนะก็ยังคงต้องเป็นผู้ที่เหลือรอดเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะรอดชีวิตอยู่บนเกาะ หรือรอดชีวิตหลังฮ.ตก
แต่สิ่งที่ทำให้หน่วยรบพิเศษเข้ามาในเกาะและพร้อมจู่โจมนักเรียนที่เหลือก็คือการที่พวกเขาเล่นนอกกติกาด้วยการถอดปลอกคอออก
กลุ่มที่อยู่บริเวณสวนสนุกคงไม่รู้ถึงเรื่องนี้ แต่กลุ่มออกมาไล่ล่า Yonechi นั้นได้รับรู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเขาไม่มีเวลาถอยกลับ มีแต่ต้องเดินหน้า
(http://i.imgur.com/4fOBbXF.png)
"จัดการกับหน่วยรบพิเศษเพื่อเปิดทางออกจากเกาะ นั่นแหละงานของเรา"
Michael ที่ตามลงมาเห็น Tsuki กำลังลูทของในตัว Yonechi พูดขึ้น
Post by: Luca on October 13, 2015, 02:34:21 PM
แต่ในสถานการณ์นี้ที่ต้องรับมือกับสิ่งที่อยู่เหนือการคาดเดา พวกเขาไม่รู้หรอกว่านักเรียนหลายคนที่ผ่านสมรภูมิบนเกาะนี้ไม่ใช่แค่นักเรียนธรรมดา
บริเวณทางเข้าเมืองทางใต้ของเขต S1 ซึ่งเป็นจุดที่หน่วยรบพิเศษจะใช้มัน พวกเขาเคลื่อนที่เร็วผ่านอาคารบ้านเรือนที่เงียบสงัด แต่แล้วคนที่ระวังท้ายก็ถูกของแหลมมีคมเสียบทะลุเกราะจากด้านหลัง
เจ้าหน้าที่อีกคนหันมาประทับปืน แต่อีกฝ่ายที่ผอมเพรียวผิวขาวซีดก็ก็มุดหลบแล้วพุ่งเข้าหา จ่อปืนกลเข้าที่ใต้คาง
เสียงปืนกลรัวลั่นจนเลือดสาดขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณให้เจ้าหน้าที่ทั้งหมดหันกลับมา แต่มือสังหารในเงามืดก็ถอยหนีและหายไปอย่างเงียบเชียบ
Quote
พวกฉันอยู่ที่นี่มา 5 วันเต็ม โดยเฉพาะเขตเมืองนี่ฉันเดินสำรวจมันทุกซอกมุม
ลองเล่นซ่อนหากันดูไหม
เจ้าหน้าที่อีกคนที่เดินผ่านตรอกถูกยิงเข้าที่ศีรษะล้มลงไป และเมื่อเจ้าหน้าที่อีกสองคนไล่ตามไปก็ได้ยินเพียงเสียงปืนที่ลั่นดังอยู่ในตรอกตัน แต่ไม่มีใครกลับออกมาเมื่อเสียงปืนเงียบ
"เหลือเชื่อ นายทำได้ยังไง..."
"นายควรถามว่าเรารอดตายมาได้ยังไง เพราะโชคดีแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีก"
Ciel หายใจหอบอย่างทรมาน หัวใจเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมา ซึ่ง Ken คงไม่มีทางรู้ได้
อีกด้านที่ไกลออกไปทางชายฝั่งตะวันออก หน่วยรบพิเศษอีกกลุ่มที่เคลื่อนที่ผ่านป่าต้องพบกับมือสังหารในชุดนักเรียนอีกสองคน
เสียงไรเฟิลเป็นสัญญาณเปิดฉากพร้อมกับเจ้าหน้าที่คนแรกถูกยิงล้มลงไป และในเวลาไม่ห่างกันเสียงปืนกลก็ดังระงมจากอีกทิศทางหนึ่ง
มันยากที่จะคาดเดาได้จริง ๆ ว่าเด็กนักเรียนธรรมดาจะใช้กลยุทธซุ่มซ่อนเล่นงานเจ้าหน้าที่ในป่าโดยแอบซ่อนไปกับความมืด
ห่ากระสุนประเคนลงมาจากตำแหน่งที่อยู่สูงขึ้นไปจากพื้น หรือก็คือบริเวณกิ่งไม้ที่ใหญ่พอใช้เหยียบได้
อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายไม่ได้ยืนให้ยิงเฉย ๆ สถานะหน่วยรบพิเศษยืนยันได้อย่างดีว่าพวกเขาไม่ใช่ทหารธรรมดา
หัวหน้าทีมหันกระบอกปืนมายังทิศทางที่คาดคะเนพร้อมไฟฉายติดปลายปืน และมันส่องกระทบใบหน้าของ Kyouko เข้าพอดี
Anzu พอจะมองเห็นเพราะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามในระดับเดียวกัน เธอหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่อเห็น Kyouko โดนยิงเข้าที่พุงไปเป็นชุด
แต่ก็ไม่มีเวลาให้เธอได้คิดอ่านอะไร เมื่อตัวเธอเองก็โดนยิงจนตกจากกิ่งไม้ไปกระแทกพื้น ปืนกลในมือยังคงช่วยชีวิตของเธอได้เมื่อมันยิงเข้าที่ใบหน้าของเจ้าหน้าที่ซึ่งประทับปืนหวังยิงเธอซ้ำ
และอีกครู่เดียวเสียงปืนก็สงบ Anzu ได้ยินเสียงฝีเท้าในความมืด เธอรีบใช้สองมือที่จับ MAC-10 ชี้ไปยังเป้าหมาย
"มันจบแล้ว" ขอบคุณพระเจ้า นั่นเป็นเสียงของ Kyouko
Post by: Luca on October 13, 2015, 02:58:46 PM
([url]http://i.imgur.com/Wj4h5Aj.png[/url])
"ไม่เอาอ้ะ ยูกิไม่ได้ชอบนายนี่" เธอบอกและเมินเขา
"แต่ถ้าเหลือเราอยู่แค่สองคน..." เธอพูดต่อแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
"นายจะยอมตายแทนยูกิ แล้วยูกิก็จะรอด เพราะนายชอบยูกินายจึงยอมตายแทน จริงไหม ❤"
"อืม ฉันจะยอมตายแทนเธอ"
"นายต้องบอกว่าเราจะรอดไปด้วยกันสิ!"
"แล้วเธอจะยอมคบกับฉันใช่ไหม"
"ไม่เอาหรอก .............อืม เว้นแต่นายจะทำให้ยูกิชอบนายขึ้นมาก่อนน่ะนะ"
บริเวณทางขึ้นเนินเพื่อไปยังเขตสวนสนุกที่เพื่อน ๆ กำลังนั่งพักและเตรียมเอาฮ.ออก รวมทั้ง Yukiko ก็คงไปรวมตัวด้วย
นี่เป็นเส้นทางเดียวที่จะไปยังที่นั่น ซึ่ง Michael Koudon จะไม่ยอมให้ใครผ่านไปได้แม้แต่คนเดียว
(http://i.imgur.com/4fOBbXF.png)
"มา เข้ามากันเลยเจ้าพวกโปเกมอนปลายแถว ฉันเตรียมมาสเตอร์บอลเอาไว้แล้ว"
Michael ที่เดินออกมาขวางเจ้าหน้าที่ยกปืนกล MP5 ขึ้นมาทั้งสองมือยิงกระหน่ำพร้อมกัน
ปืนกลสองกระบอกราวกับกำลังร่ายรำไปกับบทเพลงที่บรรเลง เจ้าหน้าที่ยิงสวนกลับมา Michael ยิงยัดกลับไปโดยที่เขาเองก็ไม่ก้าวหนีไปจากจุดเดิม
กระสุนมากมายยิงเข้าที่ร่างของเขา มากพอกับกระสุนที่เขายิงออกไปและทำร้ายเจ้าหน้าที่ได้สองถึงสามคน
กระทั่งเสียงปืนเงียบลง ร่างที่ไร้วิญญาณไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่ทราบได้ของ Michael จึงหงายหลังล้มลง
Michael เสียชีวิต
Post by: Luca on October 13, 2015, 03:29:41 PM
กระสุนหลายนัดยิงผ่านตัวเธอที่วิ่งหนีและหลบออกจากรัศมีของเจ้าหน้าที่จนพ้นระยะที่เจ้าหน้าที่จะพยายามตามมา
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งล่วงหน้ามาค้น แต่แล้วเขาก็ไม่ได้กลับไป กระทั่งอีกสองคนตามมา และเช่นกันที่ทั้งสองนอนทอดร่างบนพื้นที่เปียกแฉะ
ได้ยินเพียงเสียงหายใจหอบของเด็กสาว เธอยืนหอบตัวโยนด้วยความเหนื่อยระคนไปกับความตื่นเต้น หัวใจของเธอเต้นแรงที่สุดในชีวิต
ไม่ใช่เพราะตื่นเต้นจากความสนุก แต่เป็นความตื่นเต้นเพราะหวาดกลัว ก็ใครล่ะที่จะไม่กลัวตาย
และเสียงฝีเท้าอีกราวสามถึงสี่คู่ก็วิ่งตรงมา Tsuki พยายามข่มใจให้สงบที่สุด เอาล่ะ อีกแค่ไม่กี่คน ก็แค่ทำเหมือนเคย ใช่ เราทำได้ แล้วฉันจะกลับไปหาเธอนะคามิลลา
พลั่ก กร๊อบ ปึ้ก ผั่วะ!!
ถ้าจะมีนักเรียนหญิงสักคนที่ใช้มือเปล่าสังหารหน่วยรบพิเศษได้
ถ้าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกขอให้คุณเชื่อเถอะว่ามันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว บนเกาะแห่งนี้...
Post by: Luca on October 13, 2015, 03:58:39 PM
บริเวณถนนขึ้นเนินที่กลางทางจะมีรถจิ๊ปคว่ำอยู่พร้อมรอยยางที่ลากยาว ข้างรถมีเด็กสาวสองคนที่ให้คำมั่นเอาไว้แก่กัน
Kitsune กับ Aiko ยืนอยู่เคียงข้างกัน มือซ้ายของ Aiko กุมมือขวาของ Kitsune ต่างคนต่างรู้ใจกันดีจนไม่จำเป็นต้องพูดอะไรกันอีก
Aiko ถือปืนอยู่ในมือขวา ในขณะที่ Kitsune สะพายลูกซองกึ่งอัตโนมัติที่เป็นรุ่นเดียวกับหน่วยรบพิเศษและเจ้าหน้าที่จะมีใช้
เกราะกันกระสุน หมวกทหาร กระเป๋าพยาบาล มีดต่อสู้ ทุกอย่างพร้อมแล้ว พวกเธอตั้งมั่นอย่างที่สุดว่าจะเป็นด่านสุดท้ายเอง
Post by: Luca on October 13, 2015, 04:13:17 PM
รถจิ๊ปที่ถูกยิงถังน้ำมันระเบิดออก มันเล่นงานเจ้าหน้าที่หลายคนกระเด็นกระดอนออกไปจากรัศมีของการระเบิด แต่การโจมตีเพียงเท่านี้ยังไม่พอหรอก
Kitsune ที่แอบอยู่ในป่าข้างทางล็อคคอเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ถอยออกห่างจากจุดระเบิดเข้ามาแล้วกระทุ้งมีดเสียบซอกคอ เหวี่ยงออก ขว้างมีดเสียบคออีกคนที่หันมา ก่อนจะยกลูกซองขึ้นประทับบ่า
ร่างของเจ้าหน้าที่อีกคนหงายหลังกลิ้งลงเนินไป แต่เจ้าหน้าที่อีกสองคนก็หันกลับมายิงสวน กระสุนพุ่งเข้าปักตามแขนและขาของ Kitsune ซึ่งไม่มีอะไรป้องกัน
เครื่องยิงลูกระเบิดติดปลายปืนยังเล่นงานเธอซ้ำจนร่างบอบบางนั้นลอยไปไกลเกือบสามเมตร
1 damage
1 damage
2 damage
1 damage
1 damage
แต่แล้ว Aiko ที่ซ่อนอยู่ในแนวป่าอีกด้านก็โผล่ออกมายิงกราดด้วยปืนกลใส่เจ้าหน้าที่ซึ่งหันหลังเรียงรายกันหลายคน เธอยิงพลางวิ่งเข้าหาเจ้าหน้าที่ แย่งเอาปืนลูกซองมายิงเผาขนจนล้มลงไปอีกสองคน
ถึงแม้ว่าไม่วายที่ Aiko จะโดนยิงเข้าที่เอว แต่เธอก็ยังหันกลับไปปิดฉากคนสุดท้าย ก่อนจะวิ่งเข้าไปยังป่าอีกฝั่ง น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มร้องสะอื้นเรียกหา Kitsune จนกระทั่งพบเธอนั่งพิงต้นไม้ในสภาพเลือดชุ่ม
ขณะที่กำลังสติแตกค้นหาอุปกรณ์ในกระเป๋ายามาทำแผลให้กับ Kitsune เสียงปืนก็ดังขึ้น
Aiko เห็น Kitsune ที่ยกปืนขึ้นมาและยิงเจ้าหน้าที่คนสุดท้ายซึ่งกำลังประทับปืนเล็งอยู่ด้านหลัง Aiko
"อย่าร้องไห้สิจ๊ะ แค่นี้เอง เหมือนมดกัด" Kitsune ฟืนยิ้มให้ก่อนจะสลบไป
และเป็นอันว่าหน่วยรบพิเศษที่บุกเข้ามาในเกาะก็ได้ถูกพิฆาตลงจนหมด
Post by: Luca on October 13, 2015, 08:51:26 PM
Quote
สรุป Point
Kogane Tsuki : 44 Point
Waka Kitsune : 37 Point
Chester Lynch : 36 Point
Furushi Sachiko : 36 Point
Haruyama Hana : 35 Point
Ciel Enfer : 33 Point
Kirigiri Kyouko : 33 Point
Michael Koudon : 33 Point
Yamamura Amon : 33 Point
Saya Happyisland : 31 Point
Akiyama Haru : 29 Point
Kureta Renardo : 28 Point
Endo Tomoe : 26 Point
Miyamoto Izami : 25 Point
จบเวน : 23 Point
Yukan Kana : 23 Point
Himemiya Tori : 7 Point
แต้มและลำดับ แปลงเป็น LP
LP = Legacy Point *เดิมย่อมาจาก Luca Point แต่เจ้าตัวรู้สึกกระดากใจเลยเปลี่ยนชื่อเป็น Legacy Point
LP คือค่าเงินที่ใช้ในกิจกรรมเครือ Luca ทั้งหมด และที่เข้าร่วมโครงการ ไม่ใช่เฉพาะ My World
อันดับ 1 : 300+44 LP
- Kogane Tsuki
อันดับ 2 : 200+37 LP
- Waka Kitsune
อันดับ 3 : 150+36 LP
- Chester Lynch
- Furushi Sachiko
อันดับ 4 : 120+35 LP
- Haruyama Hana
อันดับ 5 : 100+33 LP
- Ciel Enfer
- Kirigiri Kyouko
- Michael Koudont
- Yamamura Amon
อันดับ 6 : 80 LP
- Saya Happyisland : +31 LP
- Akiyama Haru : +29 Point
- Kureta Renardo : +28 Point
- Endo Tomoe : +26 Point
- Miyamoto Izami : +25 Point
- จบเวน : +23 Point
- Yukan Kana : +23 Point
- Himemiya Tori : +7 Poin
ดู LP ได้ที่นี่
http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=1331.msg150918#msg150918 (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=1331.msg150918#msg150918)
LP = Legacy Point *เดิมย่อมาจาก Luca Point แต่เจ้าตัวรู้สึกกระดากใจเลยเปลี่ยนชื่อเป็น Legacy Point
LP คือค่าเงินที่ใช้ในกิจกรรมเครือ Luca ทั้งหมด และที่เข้าร่วมโครงการ ไม่ใช่เฉพาะ My World
อันดับ 1 : 300+44 LP
- Kogane Tsuki
อันดับ 2 : 200+37 LP
- Waka Kitsune
อันดับ 3 : 150+36 LP
- Chester Lynch
- Furushi Sachiko
อันดับ 4 : 120+35 LP
- Haruyama Hana
อันดับ 5 : 100+33 LP
- Ciel Enfer
- Kirigiri Kyouko
- Michael Koudont
- Yamamura Amon
อันดับ 6 : 80 LP
- Saya Happyisland : +31 LP
- Akiyama Haru : +29 Point
- Kureta Renardo : +28 Point
- Endo Tomoe : +26 Point
- Miyamoto Izami : +25 Point
- จบเวน : +23 Point
- Yukan Kana : +23 Point
- Himemiya Tori : +7 Poin
ดู LP ได้ที่นี่
http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=1331.msg150918#msg150918 (http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=1331.msg150918#msg150918)
Post by: Luca on October 13, 2015, 09:20:16 PM
แม้ว่าหน่วยรบพิเศษและกองทหารที่มาประจำการที่เกาะจะถูกจัดการจนสามารถเอาฮ.ออกจากเกาะได้แต่อะไรมันก็ไม่ง่ายขนาดนั้น
แค่ฮ.ลำเดียวมันไม่สามารถพาทุกคนหนีออกไปจากน่านน้ำนี้ได้ มันเป็นไปไม่ได้เลย ทางกองทัพไม่ปล่อยเราแน่ อยู่ที่ว่าเราจะโดนเครื่องบินสอยร่วง รึโดนเรือรบยิงตก
"แต่นั่นมันเรื่องในอนาคต" Ciel พูดขึ้น ซึ่งคามิลลาที่บังคับฮ.อยู่ก็เห็นด้วย
Tsuki มองดู Aiko นั่งพิงหลับอยู่ข้าง Kitsune และมองดูที่นอกหน้าต่างเห็นพระอาทิตย์กำลังทอแสง
พวกเราไม่ได้มีชีวิตอยู่ได้แค่ 5 วัน วันนี้เป็นวันที่ 6 และพวกเราก็ยังคงมีชีวิต...
สามารถเขียนฉากจบของแต่ละคนต่อได้ที่นี่ครับ
ใครจะให้ GM เขียนสามารถโพสได้ที่นี่เช่นกัน
เหตุผลที่สมจริงที่ทุกคนจะรอดชีวิตไปได้หลังจากนี้ก็คือ
คามิลลานั้นคือสายลับรัสเซียที่แฝงตัวเข้ามา ฮ.จึงได้รับการช่วยเหลือจากเรือดำน้ำของรัสเซีย
คามิลลานั้นคือสายลับรัสเซียที่แฝงตัวเข้ามา ฮ.จึงได้รับการช่วยเหลือจากเรือดำน้ำของรัสเซีย
Post by: falconzero on October 13, 2015, 09:23:16 PM
Post by: Saya on October 13, 2015, 09:27:02 PM
"ตามสัญญาค่ะ ในเมื่อรอดมาได้ ซายะก็จะพาทุกคนไปที่เกาะแสนสุขของซายะ ถ้าเป็นที่นั่นล่ะก็ ไม่มีใครตามล่าพวกเราเจอแน่ ๆ ไปกันเลยนะคะ นะคะ ๆ " ซายะรบเร้าทุกคนซ้ำแล้วซ้ำอีก บางทีก็น่าสนใจนะ ว่าถ้าทุกคนเห็นดีเห็นงามตามเธอกลับไปที่เกาะแสนสุขแล้วจะเกิดอะไรขึ้น
Post by: lostlance on October 13, 2015, 09:27:50 PM
Post by: Lu on October 13, 2015, 09:40:22 PM
เขียนแล้วกลายเป็นฉากตลก
5 วันบนเกาะนรกนั่นราวกับฝันร้ายที่เลือนรางไปกับกาลเวลา นับตั้งแต่วันนั้น Ciel ที่หลบหนีออกจากเกาะได้มาใช้ชีวิตใหม่ในเมืองอันพลุกพล่าน การเดินปะปนกับผู้คนนับพันทำให้ไม่มีใครหาตัวเขาพบ
เขาก้มมองฝ่ามือขวาของตัวเองที่จู่ๆก็สัมผัสถึงไกปืนและแรงสั่นสะเทือนยามมันถีบกลับ ความรู้สึกชาวูบวาบนั้นทำให้เลือดในกายเดือดพล่านจนเผลอแย้มรอยยิ้มออกมา
(http://upic.me/i/49/cha02.jpg)
"นึกย้อนไปก็เสียดาย ถ้าตอนนั้นฉันไม่ใจอ่อนแบบนั้นล่ะก็..."
เขาหมายถึงวันแรกๆ ที่เขามัวแต่หลบซ่อน เอาแต่หนี ซ้ำยังให้ความช่วยเหลือคนเหล่านั้นอีก มันผิดวิสัยส่วนตัวมาก
(http://upic.me/i/49/cha02.jpg)
"อยากยิงคนอีกจัง" เขาพึมพำต่อ คนรอบข้างได้ยินต่างมองมาที่เขาด้วยสายตาแปลกๆ ราวกับเห็นเขาเป็นเด็กมีปัญหาเก็บกด แต่เขาไม่สนใจหรอก
สองเท้าก้าวเดินไปเรื่อยๆ จนหยุดอยู่หน้า "สนามบีบีกัน" ซึ่งมีใครบางคนรออยู่แล้ว
(http://i.imgur.com/Yj4yCE5.png)
"มาสายตั้งสามชั่วโมง" เคนบอก
(http://i.imgur.com/5C2B8Yl.png)
"ก็ยังอุตส่าห์รอเนอะ" ถ้าเป็นเขาคงเดินกลับบ้านไปแล้ว เจ้าซื่อบื่อนี่บ้าจริงๆ
แล้วทั้งสองก็ตั้งทีมกับ
ไอ้อ้วนจิน
(http://i.imgur.com/Ycg7bDL.png)
ยัยโหดเจน
(http://i.imgur.com/wmlSBnB.png)
โดยมียัยหึงโหดไมกะที่ตามมาให้กำลังใจเคน
เขาก้มมองฝ่ามือขวาของตัวเองที่จู่ๆก็สัมผัสถึงไกปืนและแรงสั่นสะเทือนยามมันถีบกลับ ความรู้สึกชาวูบวาบนั้นทำให้เลือดในกายเดือดพล่านจนเผลอแย้มรอยยิ้มออกมา
(http://upic.me/i/49/cha02.jpg)
"นึกย้อนไปก็เสียดาย ถ้าตอนนั้นฉันไม่ใจอ่อนแบบนั้นล่ะก็..."
เขาหมายถึงวันแรกๆ ที่เขามัวแต่หลบซ่อน เอาแต่หนี ซ้ำยังให้ความช่วยเหลือคนเหล่านั้นอีก มันผิดวิสัยส่วนตัวมาก
(http://upic.me/i/49/cha02.jpg)
"อยากยิงคนอีกจัง" เขาพึมพำต่อ คนรอบข้างได้ยินต่างมองมาที่เขาด้วยสายตาแปลกๆ ราวกับเห็นเขาเป็นเด็กมีปัญหาเก็บกด แต่เขาไม่สนใจหรอก
สองเท้าก้าวเดินไปเรื่อยๆ จนหยุดอยู่หน้า "สนามบีบีกัน" ซึ่งมีใครบางคนรออยู่แล้ว
(http://i.imgur.com/Yj4yCE5.png)
"มาสายตั้งสามชั่วโมง" เคนบอก
(http://i.imgur.com/5C2B8Yl.png)
"ก็ยังอุตส่าห์รอเนอะ" ถ้าเป็นเขาคงเดินกลับบ้านไปแล้ว เจ้าซื่อบื่อนี่บ้าจริงๆ
แล้วทั้งสองก็ตั้งทีมกับ
ไอ้อ้วนจิน
(http://i.imgur.com/Ycg7bDL.png)
ยัยโหดเจน
(http://i.imgur.com/wmlSBnB.png)
โดยมียัยหึงโหดไมกะที่ตามมาให้กำลังใจเคน
(http://i.imgur.com/Yj4yCE5.png)
"ฉันจะแก้แค้นให้ไอโกะ ไอโกะ!!!!" เคนตะโกนชื่อสาวอื่นพลางสาดกระสุนไม่ยั้ง แต่เขายิงปืนไม่เป็นจึงพลาดมั่วซั่วไปหมด
ไมกะจ้องเขม็งมาทางเคนพลางเขียนขยุกขยิกลงในสมุดสาปแช่งเป็นชื่อสาวๆสีแดงเถือก
(http://i.imgur.com/Ycg7bDL.png)
"ใครให้แบ่งทีมแบบนี้ ถึงฉันจะเทพแต่นู้บมาอยู่กับเทพก็แย่นะเฟ้ย" จินโวยวาย พร้อมกับที่เคนโดนเจนลอบยิงตัวเปื้อนสี
(http://i.imgur.com/wmlSBnB.png)
"ในสนามรบมีปืน ทุกคนล้วนเท่าเทียมกันหมด" เจนเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง และรัวกระสุนใส่พุงจินไม่ยั้ง
แต่จินส่ายพุงหนีได้ด้วยสกิลโอตาคุระดับเทพ ที่เห็นตัวอ้วนแบบนี้ไม่ใช่เพราะไขมันนะ เป็นกล้ามเนื้อล้วนๆต่างหากล่ะ
"ฉันจะแก้แค้นให้ไอโกะ ไอโกะ!!!!" เคนตะโกนชื่อสาวอื่นพลางสาดกระสุนไม่ยั้ง แต่เขายิงปืนไม่เป็นจึงพลาดมั่วซั่วไปหมด
ไมกะจ้องเขม็งมาทางเคนพลางเขียนขยุกขยิกลงในสมุดสาปแช่งเป็นชื่อสาวๆสีแดงเถือก
(http://i.imgur.com/Ycg7bDL.png)
"ใครให้แบ่งทีมแบบนี้ ถึงฉันจะเทพแต่นู้บมาอยู่กับเทพก็แย่นะเฟ้ย" จินโวยวาย พร้อมกับที่เคนโดนเจนลอบยิงตัวเปื้อนสี
(http://i.imgur.com/wmlSBnB.png)
"ในสนามรบมีปืน ทุกคนล้วนเท่าเทียมกันหมด" เจนเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง และรัวกระสุนใส่พุงจินไม่ยั้ง
แต่จินส่ายพุงหนีได้ด้วยสกิลโอตาคุระดับเทพ ที่เห็นตัวอ้วนแบบนี้ไม่ใช่เพราะไขมันนะ เป็นกล้ามเนื้อล้วนๆต่างหากล่ะ
Post by: Pooto Dio Guerrero on October 13, 2015, 09:43:55 PM
ให้ ลูก้า เขียน
Post by: Mikanz on October 13, 2015, 09:46:48 PM
//มาให้คุณลูก้าเขียนให้ด้วยคน
Post by: chi-a on October 13, 2015, 10:10:32 PM
Post by: Lunar Lunatic on October 13, 2015, 10:20:30 PM
/ก้มลงกราบขอความกรุณาจากคุณลูก้าอีกสักครั้งนะคะ Y v Y
Post by: Shanoa on October 13, 2015, 10:36:38 PM
ฝากคุณลูก้าด้วยนะคะ /กราบ
ตำนานรักดงดอกเหมยของเคนนี่เราคงไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆค่ะ(...) /เหม่อ
Post by: Det on October 13, 2015, 10:40:08 PM
Post by: lostlance on October 13, 2015, 11:48:56 PM
"เจ็บเป็นบ้า...เหมือนเพิ่งถูกรุมกระทืบมางั้นแหละ"
ไมเคิลโอดครวญเขาเพิ่งรู้สึกตัวเมื่อสักครู่นี้ เขารู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านการหลับที่ยาวนานมา
"เดี๋ยวสิไอเกมบ้าๆนั่นล่ะ"
ชายหนุ่มเหมือนจะนึกเหตุผลที่เขารู้สึกเจ็บได้ กระสุนจำนวนมากทะลุผ่านตัวเขาไปแล้วสติก็หลุด
ไมเคิลรีบสำรวจร่างกายตัวเองแต่มันก็ทำให้เขาประหลาดใจ มันไม่มีร่องรอยความบาดเจ็บยิ่งกว่าไม่ใช่เรื่องนั้น
"นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย"
ไมเคิลนั่ง ไม่สิเขาลอยอยู่ในอะไรสักอย่างเหมือนพื้นหลังขาวๆไม่มีที่สิ้นสุด ชายหนุ่มพยายามยืนขึ้นแต่ก็ลอยเท้งเต้งอยู่แบบนั้นเหมือนจะเป็นสภาพไร้น้ำหนัก
หลังจากตะเกียกตะกายอยู่พักหนึ่งทำให้เขาไม่รู้แล้วว่าไหนบนไหนล่างกันแน่
"เหมือนจะเป็นรอยต่อระหว่างโลกน่ะ...ฉันรอพบนายอยุ่นานแล้ว"
เสียงของชายอีกคนดังขึ้นจนทำให้เขาต้องกลับไปมองข้างหลังอาใช่...เขารู้ว่าเป็นผู้ชายเพราะเสียงน่ะนะ แต่ถึงงั้นก็ไม่เห็นหน้าหรอกนะ เห็นแต่เท้าน่ะ
"นี่ฉันยืนกลับหัวใช่มั้ย? แล้วระหว่างโลกนี่มันอะไรล้อฉันเล่นอยู่รึเปล่าเนี่ย""
ไมเคิลถามชายคนนั้นอย่างไม่แน่ใจนัก เขาขมวดคิ้วแล้วไอคำอธิบายสไตล์จินนั่นมันอะไรกัน
"ถามจริงนายคิดว่าจะรอดตายจากการโดนระดมยิงประหนึ่งหลุดออกมาจากหนังแอคชั่นเนี่ยนะ?"
คู่สนทนาของไมเคิลหัวเราะก่อนที่จะกระดิกนิ้ว เพื่อให้อะไรบางอย่างทำให้ไมเคิลกลับมายืนในทิศทางที่ควรจะเป็น
แต่ถึงแบบนั้นก็ไม่เห็นหน้าคนตรงหน้าอยู่ดี มันเหมือนมีแสงอะไรบางอย่างปิดบังใบหน้าของเขาไว้ น่ารำคาญชะมัด
"เอาล่ะฉันอธิบายอย่างย่อๆให้แล้วกัน ฉันเป็นพระเจ้า"
"พระเจ้า!!? เฮ้ ช่วยหาคำอธิบายดีกว่านี้.."
"ฟังให้จบก่อนสิ"
ชายปริศนาขัดไมเคิลที่ตกใจขัดคำพูดของตัวเอง
"คืองี้แต่ละโลกมันก็มีพระเจ้าของตัวเองอยู่ ซึ่งบังเอิญว่าฉันก็ได้เป็นพระเจ้าในโลกของฉันน่ะ ซึ่งมันทำให้ได้รู้อะไรบ้างอย่าง""
ไม่พูดเปล่าคนอ้างตัวเป็นพระเจ้าชี้นิ้วไปที่หน้าอกของตัวเองซึ่งส่องแสงสีแดงเหมือนอัญมณี แต่ไม่เพียงแค่นั้น...แสงนั้นเหมือนจะเชื่อมยาวมายังหน้าอกของไมเคิลเช่นกัน
"นั่นคือต้นกำเนิดของวิญญาณ...เรามีต้นกำเนิดจากที่เดียวกัน แต่มีชีวิตอยู่ในคนละโลก พอเข้าใจมั้ย?"
"คนหน้าเหมือนในโลกคู่ขนานแบบในการ์ตูนอะนะ?"
ไมเคิลถามกลับ
"ประมาณนั้นแต่ฉันหน้าไม่เหมือนนายหรอกนะ "
"เอาล่ะไมเคิล โควดอน ออกเสียงแบบนี้รึเปล่านะ ช่างเถอะ เรามาทำข้อตกลงกัน"
ชายปริศนาพูดด้วยท่าทีสบายๆ แต่มันไม่ได้ทำให้ไมเคิลสบายใจสักนิด
"ข้อตกลง? คงไม่ใช่จะมาขายประกันหรอกนะ"
"ไม่แน่นอน ฉันมารับวิญญาณจของนายไปเพื่อจะรวมเป็นหนึ่งกับวิญญาณของฉัน"
ชายปริศนาเหมือนจะเว้นช่วงให้ไมเคิลสงสัยก่อนที่จะพูดต่อ
"ตัวตนของนายจะหายไป แล้วก็อืม...เขาเรียกอะไรนะเกิดใหม่ใช่ๆ นายจะหายไปเลยไปเกิดใหม่ไม่ได้"
"เดี๋ยวๆ แบบนั้นมันดียังไงทางนี้เสียเปรียบเต็มประตูเลยไม่ใช่รึไง?"
ไมเคิลรีบขัดขึ้นทันที ตัวตนที่ว่านั่นคงไม่ได้หมายความทุกคนลืมเขาไปหรอกนะ
"ก็...นายมีเรื่องที่ค้างคาอยู่รึเปล่าล่ะ? เรื่องที่นายไม่ได้ทำก่อนตายอะไรแบบนั้น ถ้ามีก็ควรตกลงนะ"
"เพราะเมื่อรวมวิญญาณเป็นหนึ่ง ความทรงจำ ความรู้สึก ความต้องการ เจตนารมณ์ทั้งหมดของนายก็จะถูกหลอมรวมเข้ากับตัวฉัน"
"ถึงแม้มันจะปวดหัวอยู่บ้างก็เถอะ แต่ฉันจะสานต่อให้เอง"
ข้อเสนอถูกยื่นให้กับไมเคิล ซึ่งเขาก็มีเรื่องที่ค้างคาอยู่จริงๆนั้นแหละ อย่างน้อยๆก็เรื่องที่ตายก่อนจะคบกับยูกิโกะ เอ่อไม่ใช่ๆ เรื่องหาคนเป็นหัวหน้าแก๊งรุ่นต่อไปสิ
ไหนจะยังเก็บ pokedex ภาคล่าสุดไม่ครบอีก
"นายทำได้จริงๆเหรอ...เรื่องที่ฉันอยากจะทำน่ะ"
ไมเคิลถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจนักคำว่าตัวตนมันหายไปนี่หนักหนาจริงๆ
"ฉันเป็นพระเจ้านะบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"
ชายปริศนายิ้มให้ ไมเคิลไม่เห็นรอยยิ้มหรอกนะแสงอะไรไม่รู้มันบังหน้าหมอนี้เสียหมด แต่ว่าเขารู้สึกได้
"งั้นช่วยดูแลคนที่ฉันรักด้วย ฉันตกลง..."
ค้างคาที่สุดก็คงสิ่งนี้แหละนะ ทั้งที่บอกว่าจะรอดไปด้วยกันแท้ๆ แล้วก็เขาตายไปแล้วจะให้ทำด้วยตัวเองก็ใช่ที่
"อะไรกันเรื่องผู้หญิงเหรอ? สบายมาก"
ไมเคิลรู้สึกได้ว่าคนตรงหน้ายิ้มแต่เป็นการยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจสุดๆ ต่างกับเมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง
"แล้วไม่คิดจะแนะนำตัวหน่อยรึไง ไอคุณพระเจ้า?"
"ไม่ต้องหรอกเพราะเดี่ยวเราก็กลายเป็นคนเดียวกันแล้ว"
แสงสีแดงสว่างวาบคลุมร่างของชายทั้งสองเอาไว้ เกือบนาทีที่มันส่องสว่างก่อนที่จะค่อยๆดับลง
เหลือเพียงชายที่เรียกตัวเองว่าพระเจ้า
"ไม่ต้องห่วงหรอกไมเคิล เป้าหมายของนายมันเล็กน้อยมากถ้าเทียบกับของฉัน...แล้วฉันจะจัดการให้"
Post by: LazyRabbit on October 14, 2015, 02:23:09 PM
ฉากจบของยามามูระ อาม่อนและเรนาร์โด้ คุเรตะ
Gdoc Ver : https://goo.gl/7LREJv (https://goo.gl/7LREJv)
หรือจะอ่านใต้Spoilerเอาก็ได้
"เจอกันใหม่โลกหน้านะ คุเรตะคุง”
"...อ่อ ถ้ามีโอกาสละก็นะ"
ในสถานที่ที่เงียบสงบ สีขาวโพล้น ไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่มีอะไรอยู่เลย
...ยกเว้นชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันสองคน ความสูงไล่เลี่ยกัน หน้าตาคล้ายคลึงกัน สีตาเหมือนๆกัน
พวกเขาทั้งคู่พูดคุยกันอยู่… อย่างสันติ อย่างสงบ อย่างสบายใจ
อาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่มีห่วงอะไรอีกแล้ว และพวกเขาก็รู้ดีว่าที่นี่คือที่ไหน
ตอนนี้สิ่งเดียวที่พวกเขาควรสนใจคือกันและกัน
"นายก็รู้นี่นะว่าฉันเป็นคนยังไง ฮ่ะๆๆๆ" อาม่อนกำลังพูดถึงความดื้อร้นของตนเองนั่นเอง
"คิดจะตามมาไกลขนาดนั้นเลยรึไง?"
"ก็ไม่ลำบากอะไรนี่นา อยู่กับคุเรตะคุงแล้วสนุกดีด้วยล่ะ"
"งั้นเหรอ...." ในตอนนี้ คุเรตะจะกำลังยิ้มอยู่ รึเปล่านะ
(http://i.imgur.com/edbnWBV.jpg)
"ขอบใจนะ ที่ผ่านมาสนุกมากจริงๆ ต่อจากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยล่ะ"
นั่นมันเป็นน้ำเสียงที่...จริงใจ ต่างกับตอนที่อาม่อนต้องการกวนประสาทใคร อย่างสิ้นเชิง
(http://i.imgur.com/v3fepQe.png)
"เฮ่อ~ ให้ตายเถอะ... ครั้งหน้าผมจะเอาชนะให้ได้จริงๆนะ? ตอนนี้ก็ เจ๊ากันไปก่อนละกัน"
เช่นเดียวกันกับอาม่อน น้ำเสียงของคุเรตะก็มีความอบอุ่นแฝงอยู่ ไม่เหมือนกับตอนปกติเอาซะเลย
อาม่อนได้แต่คิดว่ารอยยิ้มของอีกนั่นหาได้ยาก- ไม่สิ ไม่คิดว่าจะหาได้เจอในชีวิตนี้(ที่ดับไปแล้ว)เลย
"จะรอก็แล้วกัน ฉันพร้อมเสมอ แต่มีเวลาอีกเยอะแยะ ไม่ต้องรีบร้อนหรอก เนอะ?"
เขาอยากจะแหย่อีกคนเหลือเกิน แต่เขาทำมาตลอดชีวิตแล้วนี่นะ? เก็บเกี่ยวรอยยิ้มนั่นไว้จะดีกว่านะ
"แน่นอน... ไม่รีบหรอก" อีกคนพูดในขณะที่มองออกไปในความว่างเปล่าขาวโพล้น
เหมือนกับนิสัยของเขาตอนยังมีชีวิต เขามักชอบเก็บอะไรๆไว้คิดเพียงคนเดียว
ปกติแล้ว อาม่อนเป็นคนพูดมากช่างจ้อ แต่ครั้งนี้เขาสงบกว่าทุกที
"...เคยคิดว่ามันจะมืดและหนาว ทั้งเหงาและน่ากลัว แต่เจอจริงๆแล้วคนละเรื่องเลยแฮะ"
พอเขาพูดเสร็จก็หยุดคิดอะไรๆก่อนจะพูดต่อ "แบบนี้ก็ไม่เลวล่ะ"
"ผมไม่เคยคิดเรื่องหลังตายแล้วจะเป็นยังไง" คุเรตะพูดอย่างเรียบๆ
ตรงข้ามกับลูกพี่ลูกน้องของเขา คุเรตะนั่นไม่ค่อยกลัวอะไรเท่าไหร่ รวมไปถึงเรื่องเจ็บตัวหรือการตาย
"...แต่ถ้าให้พูด มันก็อาจจะไม่ได้เลวร้ายจริงๆล่ะนะ" เขากล่าวต่อ เห็นด้วยกับอีกคน
อาม่อนไม่ตอบอะไร เพราะอยากทิ้งตัวดื่มด่ำไปกับความสงบของบรรยากาศ อีกฝ่ายก็คงไม่ต่างกัน
เขาเอนตัวสบายยกแขนทั้งสองมารองหัวต่างหมอน พอไร้กายเนื้อแล้วจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
คุเรตะก็แค่มอง ในเมื่ออีกคนไม่พูดอะไรมาเขาก็ไม่ตอบอะไร เขาไม่ใช่พวกเริ่มบทสนทนาอยู่แล้วด้วย
...แล้วทุกอย่างก็เงียบงันลงในความว่างเปล่า แต่มันไม่ใช่ปัญหา ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ตลอดเวลามานี้ พวกเขาได้พูดคุยกันมามากพอแล้ว อาจจะไม่เต็มที่ แต่ก็เพียงพอ
หลังจากการต่อสู้อันยาวนาน มันเป็นเพียงห้าวัน แต่เหมือนมันยาวกว่านั้นในความรู้สึกของทั้งสอง
มันมีอะไรๆเกิดขึ้นมากมาย... และอาจจะไม่ได้มีใครคิดเหมือนกับเจ้าโรคจิต(?)สองคนนี้
แต่พวกเขาต้องยอมรับเลยล่ะว่ามันสนุกมากๆ
...บางที นี่อาจจะเป็นเพียงการพักยกของพวกเขาก็เป็นได้ ใครจะไปรู้?
"...อ่อ ถ้ามีโอกาสละก็นะ"
ในสถานที่ที่เงียบสงบ สีขาวโพล้น ไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่มีอะไรอยู่เลย
...ยกเว้นชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันสองคน ความสูงไล่เลี่ยกัน หน้าตาคล้ายคลึงกัน สีตาเหมือนๆกัน
พวกเขาทั้งคู่พูดคุยกันอยู่… อย่างสันติ อย่างสงบ อย่างสบายใจ
อาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่มีห่วงอะไรอีกแล้ว และพวกเขาก็รู้ดีว่าที่นี่คือที่ไหน
ตอนนี้สิ่งเดียวที่พวกเขาควรสนใจคือกันและกัน
"นายก็รู้นี่นะว่าฉันเป็นคนยังไง ฮ่ะๆๆๆ" อาม่อนกำลังพูดถึงความดื้อร้นของตนเองนั่นเอง
"คิดจะตามมาไกลขนาดนั้นเลยรึไง?"
"ก็ไม่ลำบากอะไรนี่นา อยู่กับคุเรตะคุงแล้วสนุกดีด้วยล่ะ"
"งั้นเหรอ...." ในตอนนี้ คุเรตะจะกำลังยิ้มอยู่ รึเปล่านะ
(http://i.imgur.com/edbnWBV.jpg)
"ขอบใจนะ ที่ผ่านมาสนุกมากจริงๆ ต่อจากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยล่ะ"
นั่นมันเป็นน้ำเสียงที่...จริงใจ ต่างกับตอนที่อาม่อนต้องการกวนประสาทใคร อย่างสิ้นเชิง
(http://i.imgur.com/v3fepQe.png)
"เฮ่อ~ ให้ตายเถอะ... ครั้งหน้าผมจะเอาชนะให้ได้จริงๆนะ? ตอนนี้ก็ เจ๊ากันไปก่อนละกัน"
เช่นเดียวกันกับอาม่อน น้ำเสียงของคุเรตะก็มีความอบอุ่นแฝงอยู่ ไม่เหมือนกับตอนปกติเอาซะเลย
อาม่อนได้แต่คิดว่ารอยยิ้มของอีกนั่นหาได้ยาก- ไม่สิ ไม่คิดว่าจะหาได้เจอในชีวิตนี้(ที่ดับไปแล้ว)เลย
"จะรอก็แล้วกัน ฉันพร้อมเสมอ แต่มีเวลาอีกเยอะแยะ ไม่ต้องรีบร้อนหรอก เนอะ?"
เขาอยากจะแหย่อีกคนเหลือเกิน แต่เขาทำมาตลอดชีวิตแล้วนี่นะ? เก็บเกี่ยวรอยยิ้มนั่นไว้จะดีกว่านะ
"แน่นอน... ไม่รีบหรอก" อีกคนพูดในขณะที่มองออกไปในความว่างเปล่าขาวโพล้น
เหมือนกับนิสัยของเขาตอนยังมีชีวิต เขามักชอบเก็บอะไรๆไว้คิดเพียงคนเดียว
ปกติแล้ว อาม่อนเป็นคนพูดมากช่างจ้อ แต่ครั้งนี้เขาสงบกว่าทุกที
"...เคยคิดว่ามันจะมืดและหนาว ทั้งเหงาและน่ากลัว แต่เจอจริงๆแล้วคนละเรื่องเลยแฮะ"
พอเขาพูดเสร็จก็หยุดคิดอะไรๆก่อนจะพูดต่อ "แบบนี้ก็ไม่เลวล่ะ"
"ผมไม่เคยคิดเรื่องหลังตายแล้วจะเป็นยังไง" คุเรตะพูดอย่างเรียบๆ
ตรงข้ามกับลูกพี่ลูกน้องของเขา คุเรตะนั่นไม่ค่อยกลัวอะไรเท่าไหร่ รวมไปถึงเรื่องเจ็บตัวหรือการตาย
"...แต่ถ้าให้พูด มันก็อาจจะไม่ได้เลวร้ายจริงๆล่ะนะ" เขากล่าวต่อ เห็นด้วยกับอีกคน
อาม่อนไม่ตอบอะไร เพราะอยากทิ้งตัวดื่มด่ำไปกับความสงบของบรรยากาศ อีกฝ่ายก็คงไม่ต่างกัน
เขาเอนตัวสบายยกแขนทั้งสองมารองหัวต่างหมอน พอไร้กายเนื้อแล้วจะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น
คุเรตะก็แค่มอง ในเมื่ออีกคนไม่พูดอะไรมาเขาก็ไม่ตอบอะไร เขาไม่ใช่พวกเริ่มบทสนทนาอยู่แล้วด้วย
...แล้วทุกอย่างก็เงียบงันลงในความว่างเปล่า แต่มันไม่ใช่ปัญหา ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ตลอดเวลามานี้ พวกเขาได้พูดคุยกันมามากพอแล้ว อาจจะไม่เต็มที่ แต่ก็เพียงพอ
หลังจากการต่อสู้อันยาวนาน มันเป็นเพียงห้าวัน แต่เหมือนมันยาวกว่านั้นในความรู้สึกของทั้งสอง
มันมีอะไรๆเกิดขึ้นมากมาย... และอาจจะไม่ได้มีใครคิดเหมือนกับเจ้าโรคจิต(?)สองคนนี้
แต่พวกเขาต้องยอมรับเลยล่ะว่ามันสนุกมากๆ
...บางที นี่อาจจะเป็นเพียงการพักยกของพวกเขาก็เป็นได้ ใครจะไปรู้?
Post by: SleepingPills on October 16, 2015, 03:44:20 AM