-
(http://i.imgur.com/FlO5TU5.jpg)
Day 5
(http://i.imgur.com/7TwmWne.jpg)
พื้นที่เกาะถูกแบ่งเป็นโซน แต่ละโซนจะถูกประกาศเป็นเขตอันตรายเมื่อสิ้นสุดวัน การสิ้นสุดวันก็คือเมื่อพ้น 20.00 น. ตามเวลาสิ้นสุด Turn
จะแจ้งล่วงหน้าว่าพื้นที่ใดจะกลายเป็นเขตอันตรายเมื่อจบวัน แต่ในวันนั้นก็ยังคงเข้าไปได้ แค่ต้องออกมาก่อนจบวัน (สั่ง ย้ายสถานที่ ในช่วง Survival Phase)
และถึงแม้จะกลายเป็นเขตอันตรายก็ยังคงเดินทางข้ามไปได้ ขอแค่ไม่ไปหยุดตรงนั้นก็พอ
ถ้าสังเกตจะเห็นว่าแต่ละเขตไม่ได้ติดกันหมด พื้นที่ที่ติดกันหรือห่างกันเล็กน้อย จะไปมาหากันได้
ส่วนพื้นที่ซึ่งเว้นห่างนั่นคือพื้นที่ซึ่งข้ามไปไม่ได้ เป็นพวกแนวเขาสูงชันและเหวลึก ซึ่งจะเห็นได้ชัดว่ามันห่างกัน
อย่าง E5 ก็จะไปยัง E6 หรือ S2 ได้ จะไปยัง E3 และ E4 โดยตรงไม่ได้ แต่ยังอ้อมไปได้
พื้นที่อันตรายในแต่ละวันจะมีกรอบสีแดงแจ้งเอาไว้ และจะเพิ่มขึ้นทุกวันจนวันที่ 5 ทั้งเกาะจะกลายเป็นพื้นที่อันตราย
นั่นหมายความว่าปลอกคอทั้งหมดจะระเบิด และไม่มีผู้ชนะ ซึ่งก็คือวันนี้
-
(http://i.imgur.com/Vw3wsU7.png?1)
"โอ้ ไม่เหลือเยอะขนาดนี้มากี่ปีแล้วน้า" Yonechi นั่งม้าหมุนดูรายชื่อนักเรียนที่ยังเหลือรอดเคล้าเสียงดนตรีของเครื่องเล่น
ม้าหมุนวนไปหนึ่งรอบ Yonechi ก็ขีดฆ่าชื่อหนึ่ง และขีดฆ่าอีกชื่อเมื่อมันวนไปสองรอบ และรอบต่อไปก็เป็นชื่อถัดไป
จนขีดฆ่าชื่อสุดท้าย Yonechi ก็ยิ้มชั่วแว่บหนึ่ง
-
ฝ่าย 'อยากชนะเกม' ใช้ Exp เลือกสิ่งเหล่านี้ได้เท่าที่ Exp จะพอ ทุกอย่างที่เลือกมาจะเล่นงานฝ่าย 'อยากรอดชีวิต' รวมถึง NPC ที่กำลังดำเนิน Quest จบเกม
หาก NPC ที่มี Quest จบเกมเสียชีวิตลงทั้งหมด ผู้เล่นฝ่าย 'อยากรอดชีวิต' เสียชีวิตหมดทุกคน (ปลอกคอระเบิดเมื่อจบวัน เพราะหยุดเขตอันตรายไม่ได้)
Hide กระทู้ตัวเอง เลือกซ้ำได้
2 Exp - อุบัติเหตุไม่คาดฝัน: Atk 2 โอกาส 70%
3 Exp - ไรเฟิลลึกลับ: Atk 4 โอกาส 70%
3 Exp - Hiroshi Attack: เป็นการโจมตีจาก Hiroshi ที่มี MP5 (หาก Hiroshi ตาย การโจมตีนี้หยุดลง)
หาก Quest จบเกมสำเร็จเกมจะจบลงโดยที่ฝ่าย 'อยากรอดชีวิต' จะได้แต้มจาก Quest และรอดชีวิต 5 วัน
ในขณะที่ฝ่ายอื่นจะรอดชีวิตได้แค่ 4 วัน ยกเว้นบางคนที่มีเงื่อนไข High Character ถ้าไม่ตายก็ถือว่ารอดชีวิต 5 วัน
ดังนั้นการเลือกอุปสรรคเพื่อสังหารฝ่าย 'อยากรอดชีวิต' ให้ตายมากที่สุดจึงเป็นโอกาสชนะของฝ่าย 'อยากชนะเกม' ในเรื่องของ Point รวม
ฝ่าย 'อยากต่อสู้' เลือกได้ 1 อย่าง
Hide กระทู้ตัวเอง
- เลื่อนขั้นเป็น High Character และฟื้นฟู HP เต็ม
- รอโอกาส และฟื้นฟู HP เต็ม
ฝ่าย 'อยากรอดชีวิต' เลือกได้ 1 อย่าง
Hide กระทู้ตัวเอง
- ใช้ 5 Exp หยุดอุปสรรคให้กับ NPC 1 คน (ไล่หยุดจากอุปสรรคแรก)
- ไม่ทำอะไร
-
ข้อมูลปกปิด
-
(http://wudthipan.com/fucko/_images/004c4cf6ac0b64deebe7fccb2c126ca0/3892%20-%20Background.jpg)
จุดจอดฮ.มีทหารประมาณ 10-15 นายมาตั้งค่ายและเฝ้าคลังแสงขนาดย่อมเอาไว้
นอกจากฮ.แล้วก็เหมือนจะไม่มีอะไรน่าสนใจนักหากไม่คิดอยากได้อาวุธในคลังแสง
(ที่นี่มีพื้นที่แคบ ทหารก็จับตาและเฝ้ามองโดยรอบจึงแทบทำอะไรไม่ได้ ได้แค่มาแอบหลบ)
(http://i.imgur.com/HRMgY3P.png)
'ทำอะไรไม่ได้สินะ... ว่าแล้วเชียว' คุเรตะบ่นในใจ
เขาไม่อยากเสี่ยงไปขโมยอาวุธ เพราะตอนนี้เขาอยากได้อย่างอื่นมากกว่าอาวุธมากกว่า
'มาเสียเที่ยวจริงๆด้วย....'
คุเรตะเริ่มเดินออกไป เขาคงไปหาที่ตายซักที่ ที่ไม่มีคนมาเห็นสภาพสุดท้ายอันน่าสมเพชของเขา
ในตอนนั้นเอง ที่คุเรตะรู้สึกถึงบางอย่าง
ไม่สิ ถ้าพูดให้ถูกคือ รู้สึกการมีอยู่ของคนบางคน
คนที่เขารู้สึกคุ้นเคย คนที่เขาเคยเห็นหน้ามาหลายครั้งหลายคราว ทั้งตอนเด็ก หรือในโรงเรียน หรือที่นี่
คนที่ทั้งช่วยเหลือ และหักหลังกันได้อย่างไม่ต้องคิดอะไรๆ
เมื่อเขารู้สึกแบบนั้น... คุเรตะก็เผลอยิ้มน่าขนลุกออกมาอีกครั้ง
(http://i.imgur.com/rW6QGXx.png)
'มาเถอะ อาม่อน... มาจบเรื่องของเรากันเถอะ ที่นี่'
กระทั่ง Kureta เห็น Amon เลือดท่วมนั่งหายใจหอบอยู่หลังปิ๊บเก่ากองพะเนิน
ดู Amon จะบาดเจ็บหนักทีเดียว แล้วทำไมเขาจะต้องมานั่งอยู่แถวนี้ หรือบางทีเขาอาจจะกำลังหาปิ๊บที่เหมาะสมกับขนาดศีรษะของเขา
บ้าจริงนะ เขาไม่น่าเสียท่าให้กับ Chester เขาที่จัดการเพื่อนร่วมห้องมามากมายและอาจจะชนะเกมนี้ เขามีโอกาสชนะมากที่สุดด้วยซ้ำ
(http://i.imgur.com/rW6QGXx.png)
'อะไรกัน? พลาดท่ามาซะแล้วเหรอ?'
'สมน้ำหน้า น่าสมเพชจริงๆ...'
'.......'
เขาหุบยิ้มลง
คุเรตะเดินเข้าไปหาลูกพี่ลูกน้องของตนเอง
(http://i.imgur.com/HRMgY3P.png)
"....ว่าไง?"
"กรรมตามสนองแล้วล่ะสิ"
คุเรตะพูดไปด้วยโดยที่พยายามข่มสีหน้าจากแผลแถวๆท้องของตนเอง
(http://puu.sh/kERbH.png)
"...ฮะๆๆ นึกว่าใครซะอีก คุเรตะคุงนี่เอง"
อามอนมองสายเลือดเดียวกันที่อยู่ตรงหน้าในสภาพย่ำแย่ไม่ต่างกับเขา
"อื้ม...ว่าไงดีล่ะ บิชามอนคงหันหลังให้ฉันแล้วล่ะ แย่จริง"
"แต่ว่า เหมือนกันแล้วนะ ฉันกับนาย เรื่องวันก่อนก็ถือว่าหายกันเถอะ เนอะ?"
นับว่าโชคดีจริงๆที่เขาเลือกหนีมาที่แห่งนี้
ไม่ใช่ว่าเดาได้ง่ายหรอก มันมีอะไรบางอย่างดลใจให้มาที่นี่ ให้พบกับเป้าหมายสุดท้ายของตน หากแผนการทั้งหมดไม่เป็นอย่างที่คิดแล้วเข้าสู่เส้นทางนี้
"ต้องขอบคุณปืนที่นายให้ฉันมานะ ไม่งั้นคงไม่รอดมาถึงขนาดนี้"
ในเวลาแบบนี้ ญาติของเขาจะพูดอะไรกันนะ คงเป็นคำเหยียดดูถูกดูแคลน กดให้คนอื่นต่ำลงโดยที่ตนยืนอยู่เหนือคนเหล่านั้น แบบที่เคยทำเป็นประจำล่ะมั้ง
ก็นั่นน่ะ คุเรตะคุงนี่นา
(http://i.imgur.com/HRMgY3P.png)
เขาจ้องมองคนที่นั่งอยู่อยู่นาน ไม่รู้ว่าเป็นการพิจารณาสภาพของอีกคนหรืออะไร
แล้วคุเรตะก็ลงไปนั่งตรงข้ามอาม่อน เขาก็ไม่เหลือแรงเยอะมากเท่าไหร่แล้วเหมือนกัน
ในใจเขาอยากพูดจาถากถางแบบปกติน่ะแหละ ...แต่ทั้งเวลาและพละกำลังของเขาก็เหลือไม่มากแล้ว
คุเรตะจึงตัดสินใจตัดน้ำทิ้งแล้วเข้าถึงเนื้อหาที่เขาอยากจะคุยทันที โดยเมินทุกอย่างที่อาม่อนพูดกับตนมาก่อนหน้านี้
(http://i.imgur.com/HRMgY3P.png)
"ระเบิดแสงของผมน่ะ ใช้ไปแล้วล่ะสิ?"
"เดาจากสภาพที่ดูไม่จืดนั่น น่ะนะ"
....ให้ตายเถอะ จะหยุดปากตัวเองนี่มันยากซะจริงๆ เผลอตำหนิออกไปอีกจนได้
(http://puu.sh/kERbH.png)
"อื้ม...เพิ่งใช้ไปหมาดๆ เจ้าขี้เก๊กนั่นคงคิดว่าตัวเองอยู่ในหนังมาเฟีย" พยายามพูดติดตลก ทว่าในเวลานี้มันก็ฝืดเหลือเกิน
"ที่ผ่านมาสองวันนี้ รอดได้ก็เพราะนายเลยน้า...แต่ก็คง อยู่ได้อีกไม่นานแล้วล่ะ" คำพูดติดขัดเพราะหายใจหอบ เพียงแค่คุยก็เหนื่อยขนาดนี้เพราะบาดแผลสาหัสและเสียเลือดไปมาก
อามอนสบตามองแสงสีแดงตรงหน้าที่เหมือนกับของตนอย่างมีความหมาย
"....ไหนๆก็ได้เจอกันวันสุดท้ายแล้วทั้งที มาเล่นเกมกันหน่อยไหมคุเรตะคุง เกมที่เรากำหนดกันเอง" เขากล่าวพร้อมรอยยิ้ม
(http://puu.sh/kF9Se.png)
"กติกาง่ายๆ......ใครตาย คนนั้นแพ้"
(http://i.imgur.com/HRMgY3P.png)
"...ยังทำตัวเป็นเด็กๆเหมือนเดิมเลยนะ" คุเรตะกอดอก
แต่เพียงแค่มองตากันและกัน ทั้งคู่ก็รู้กันอยู่แล้ว ถึงคำตอบของคำถามนั่น และความปรารถนาที่แท้จริง
เขาเริ่มเผลอยิ้มออกมาอีกแล้วสิ เก็บไม่เคยอยู่เลย
ถ้าจะมีใครซักคนพูดว่ายามามูระ อาม่อนเป็นคนโรคจิต ลูกพี่ลูกน้องของเขาก็อาจจะไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่นัก...
(http://i.imgur.com/rW6QGXx.png)
"งั้นก็ได้ เอาสิ มาเล่นเกมกันเถอะ"
"จริงๆแล้วนายน่ะ ก็ไม่อยากตายด้วยกระบอกปืนสกปรกๆของพวกโง่นั่นใช่มั้ยละ?"
"ผมจะสงเคราะห์ให้ก็ได้นะ ถ้ามันจะเป็นคำขอสุดท้ายของนาย"
"ถือว่าผมใจดีก็แล้วกัน"
(http://puu.sh/kERbH.png)
ทันทีที่อีกฝ่ายพูดจบ อามอนก็ยันตัวลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล เขาดึงแรงที่เหลืออยู่ทั้งหมดออกมาเป็นครั้งสุดท้าย ปลดคาตานะที่สะพายไว้ ชักใบโลหะคมกริบที่ยังมีเลือดแห้งกรังติดอยู่ออกมา ก่อนจะโยนปลอกดาบทิ้งไป
"จนถึงตอนนี้ก็ยังทำตัวเหมือนยืนอยู่เหนือคนอื่นไม่เปลี่ยนเลยน้า....ทั้งๆที่อยู่ในสถานะเดียวกันแล้วแท้ๆ"
"อย่าออมมือเชียวล่ะคุเรตะคุง ไม่อย่างนั้นฉันจะโกรธมากๆเลยล่ะ"
(http://i.imgur.com/fHTKwLW.png)
"ผมก็เหมือนกันนะ อาม่อนคุง" เขาพูดเสร็จก็ลุกขึ้นมาบ้าง
นี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะเรียกชื่ออีกคนเช่นนั้น
อาวุธเดียวที่คุเรตะเหลืออยู่ คือระเบิดมือM67หนึ่งในสองลูกนั่น
เขาหยิบมันออกมา พร้อมกับคิดไปด้วยว่า ลูกนี้คือลูกที่เขาได้มาจากหลอกไอโง่เคน หรืออาม่อนให้เขามากันนะ?
...ถ้ามันเป็นอย่างหลัง เขาจะดีใจขึ้นมาอีก นิดๆหน่อยๆ ละมั้ง แม้จะไม่มีเหตุผลเลยก็เถอะ
ถ้าอาม่อนรู้ก็อาจจะดีใจเหมือนกันก็ได้?
(http://i.imgur.com/rW6QGXx.png)
"เอาละนะ?" คุเรตะให้เสียงสัญญาณ
เขาถอยระยะห่างออกมานิดหน่อย มือข้างนึงถือลูกระเบิด อีกมือทำท่าจะแกะสลัก
นั่นเป็นสัญญาณว่า เมื่ออาม่อนพุ่งเข้ามาเมื่อไหร่ สลักนี้ ก็จะหลุดเมื่อนั้น
ไม่ได้ยินคุเรตะเรียกชื่อเขาแบบสนิทสนมมากว่าสิบปี อามอนทำได้เพียงยิ้มเท่านั้น
ไม่แน่ว่าอาจจะดีใจจนพูดไม่ออก หรือกำลังตั้งใจกับการต่อสู้ครั้งสุดท้ายนี้ ก็ไม่มีใครทราบได้
ดาบสุดท้ายของเขา เก็บไว้เพื่อสังหารเป้าหมายสุดท้ายเช่นกัน
ไม่ว่าจะจบอย่างไร ก็เป็นสิ่งที่เตรียมใจรับไว้เรียบร้อยแล้ว
(http://puu.sh/kF9Se.png)
"มาเลย คุเรตะคุง : )"
อามอนดันเท้ากับพื้นถีบตัวเองพุ่งตรงเข้าไปหาคุเรตะ พร้อมเงื้อดาบเตรียมฟาดฟัน
-
คมดาบพุ่งเข้าเสียบอกทะลุหลังของ Kureta ในช่วงเวลาอึดใจเดียวเท่านั้น
และนี่ก็คือช่วงเวลาที่ทั้งสองเข้ามาใกล้กันมากที่สุด
มือซ้ายของ Kureta กำคอดาบและกำบังดาบของ Amon ไว้แน่นจนเขาถอนมันไม่ออก
ก่อนจะได้ยินเสียงบางอย่างที่น่าจะเป็นโลหะตกกระทบพื้นดังแกร๊ง เป็นอุปกรณ์รูปห่วงที่ติดอยู่กับระเบิดมือ
(http://i.imgur.com/fHTKwLW.png)
"คราวนี้ไม่ด้าน แล้วก็ดึงสลักออกเรียบร้อยแล้วนะ อาม่อนคุง"
(http://i.imgur.com/6i3qdAhl.jpg)
Yamamura Amon เสียชีวิต
Kureta Renardo เสียชีวิต
-
(http://i.imgur.com/YC23ucg.jpg)
-
Jane ได้รับบาดเจ็บจากการซุ่มโจมตีจากใครบางคน 3 damage
Saya ใช้ Safeguard ไปป้องกันแทนคามิลลา 2 damage
ส่วน Jin พระเอกของเกมก็รอดไปได้เช่นทุกที
-
(http://i.imgur.com/IDJ052Q.jpg)
คมดาบซามูไรฟาดฟันปะทะกับดาวยาวเคลมอร์ส่งเสียงสนั่นลั่นอาคารร้างที่สร้างทิ้งเอาไว้
เศษปูนของเสาแตกกระเด็นเมื่อคมดาบเข้าปะทะ ฝุ่นที่พื้นตลบขึ้นทุกครั้งที่ต่างฝ่ายต่างเตะเท้าและถีบตัวหลบเลี่ยงคมอาวุธ
(http://i.imgur.com/92LdsvM.png)
"นังเห็ด พวกหล่อนฉีกบทกวีของชั้นเสียไม่มีชิ้นดี ชั้นขอสาปส่งพวกหล่อน" Hiroshi ในโหมดรบเต็มรูปแบบ (Maid Form) พุ่งเข้าโรมรันกับคู่ต่อสู้สองคน
Ciel ฟันไปโดนผนังสำเร็จรูปจนดาบหักสะบั้น แต่เขาก็พลิกตัวหลบคมดาบที่เล่นงานเขาในทันทีแล้วเหวี่ยงหอกใส่
(http://i.imgur.com/5C2B8Yl.png)
"นายจะไม่บอกสักหน่อยเหรอว่าใครเป็นนางเอก" Ciel ใช้หอกเหวี่ยงใส่เป็นวง แต่ Hiroshi ก็โล้ตัวถอยหลังปล่อยให้คมหอกผ่านลำคอเขาไปในระยะห่างแค่ไม่กี่นิ้ว
กระทั่งหอกไปติดหน้าต่างแล้วโดน Hiroshi ฟันจนหัก Ciel ก็ชักปืนออกมายิงเผาขน
เสียงปืนบอกให้ Sachiko ที่วิ่งขึ้นมาประทับ Remington 870 ยิงเปรี้ยงทันที แต่ Hiroshi ก็ไวทายาทพอจะคว้าเอาแผ่นไม้ใกล้มือมาป้องกันลูกเหล็กหลายสิบเม็ดได้
(http://i.imgur.com/IIiApki.png)
"จิตวิญญาณของคุณฉายแสงอยู่ที่นี่ ตรงนี้!" และอีกนัดที่ยิงซ้ำเข้าใส่หลังจากกระแทกเอากระสุนนัดที่สองเข้ารังเพลิง
กระสุนลูกปรายจำนวนหนึ่งติดเกราะกันกระสุนของ Hiroshi แต่อีกหลายเม็ดพุ่งเข้าที่ข้อมือซ้ายของเขา
-
หน้าต่างที่มีแต่โครงไม้หักเป็นชิ้นเมื่อ Hiroshi พุ่งทะยานออกมาแล้วหมุนตัวกลับไปยิงกราดใส่พวกในบ้านด้วยปืนกลมือ
แต่เมื่อเมดหนุ่มลงถึงพื้น กระสุนสังหารจากลูกโม่สีเงินยวงวาววับก็ลั่นไกพุ่งเข้าที่บริเวณท้องจนเขาแทบจะเซถอยหลังล้มลงกับพื้น
เกราะกันกระสุนป้องกันได้ แต่แรงกระแทกทำให้เขาเจ็บราวกับถูกกระทุ้งด้วยคมแฝก
(http://i.imgur.com/j1FiUZN.png)
"ขอฉันเป็นนางเอกได้มั้ย" ยัยโลกสวยคามิลลาชี้ปืนใส่แล้วยิงไม่ยั้ง
กระสุนลูกโม่ระดับล้มช้างป่าพุ่งเข้ากระแทกเกราะกันกระสุนที่อกขวาของ Hiroshi แต่เธอก็ต้องมุดแล้วสไลด์หนีกระสุนปืนกลที่ยิงกราดสวนกลับมา
(http://i.imgur.com/92LdsvM.png)
"นังชะนี ชั้นจะเขียนบทให้หล่อนเป็นชะนี หล่อนเป็นได้แค่ชะนีเท่านั้นแหละ" Hiroshi ต้องหลบกระสุนที่ยิงมาจากหน้าต่างของ Ciel
เขาไม่มีโอกาสจะได้ยิงสวนเมื่อลูกซองของ Sachiko ที่ออกมาจากประตูก็เล่นงานเขาอีกในเวลาเดียวกัน
"ฝากไว้ก่อน" (http://i.imgur.com/wjGOA99.png)
นั่นเป็นคำพูดของเขาที่หันกลับไปและโดน .50AE เข้าเต็มพุงจนเขาถึงกับชะงักงัน
(http://i.imgur.com/wmlSBnB.png)
"มันจบแล้ว ยอมแพ้เถอะ" Jane ไม่รับฝาก เธอยืนอยู่กลางถนนในทิศทางเดียวที่ Hiroshi สามารถจะหนีไปได้
ในมือเธอเป็น Desert Eagle กระบอกเดียวกับที่ยิงเขาเมื่อวันแรก วันที่เขาพยายามจะฆ่าเธอหลังจากสังหารฉายแสงไปแล้วก่อนหน้านั้น
เบื้องหน้าของเขาคือ Jane เยื้องไปทางซ้ายคือ Ciel และ Sachiko ส่วนด้านหลังมีคามิลลา
ดูเหมือนละครเรื่องนี้จะจบลงแล้ว
-
Hiroshi ในสภาพที่ดูไม่จืดยืนนิ่ง ชุดเมดที่เขาสวมชุ่มไปด้วยเหงื่อและเลือด ปืนกล MP5 ในมือน่าจะเหลือกระสุนแค่ 5-6 นัด มันไม่พอจะใช้สู้ต่อได้
เขาถอนหายใจยาวหลายครั้ง และเริ่มพูดเกี่ยวกับตัวเขา ตั้งแต่วัยเด็ก เขาเล่าถึงเรื่องราวของเขาที่เติบโตมากับครอบครัวที่เข้มงวด และพยายามจะบังคับให้เขาฝึกดาบ
หลายครั้งที่เขาหนีออกไปเล่นโดดหนังยางกับเพื่อนข้างบ้าน แต่ก็แทบทุกครั้งที่ถูกจับได้และโดนตี
"ไม่ยุติธรรม ใครกันที่เขียนบทละครเรื่องนี้ ใครกันล่ะที่เขียนบทบัดซบนี้ ทำไมชั้นถึงได้โชคร้ายอยู่คนเดียว"
"ชั้นจะเขียนบทให้ใหม่เอง โลกที่ชั้นต้องการ โลกที่ชั้นอยากได้"
"โลกที่ผู้ใหญ่ห่วย ๆ จะไม่เข้ามาก้าวก่าย"
Hiroshi ถอดชุดเมดออกเหลือเพียงซับในและชุดชั้นใน
"พวกหล่อนเองก็พยายามแหกกฎเกณฑ์งี่เง่าพวกนี้ไม่ใช่หรือไง พวกหล่อนก็เกลียดกฎที่พวกไดโนเสาร์เต่าล้านปีตั้งขึ้นมา"
เขาเริ่มเต้นรำหมุนวนไปมา
"ทำไมล่ะ พวกเราก็คิดเหมือนกันเลยไม่ใช่เหรอ ชั้นน่ะคิดว่าถ้าฆ่าทุกคนตายหมดได้แล้วจะไปยิงเจ้าโยเนจิซะ"
"ชั้นน่ะเกลียดหน้ามันมาก ตั้งแต่วันแรกที่มันทำถือดีมาสั่งพวกเรา อีกนิดเดียวเท่านั้นเองแท้ ๆ"
แล้วเขาก็หยุด ทุกอย่างเงียบ จนกระทั่งคามิลลาอ่านเจตนาของเขาได้
(http://i.imgur.com/j1FiUZN.png)
"ทิ้งอาวุธซะ! นายยังมีโอกาส"
แต่ไม่สามารถหยุดความตั้งใจของ Hiroshi
เสียงปืนในมือของ Jane ดังขึ้นก่อนใคร กระสุนที่พ้นจากปากกระบอกปืนพุ่งเจาะกะโหลกของ Hiroshi ที่ยกปืนกลขึ้นชี้มายังเธอ
แล้วกระสุนในปืนกลที่ยังเหลือก็ลั่นไกยิงซี้ซั้วจนหมดแม็ก ก่อนที่ร่างของเขาจะล้มลงไปนอนนิ่งมองฟ้าด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและรอยยิ้มที่ไม่ยอมหุบลง
Hiroshi เสียชีวิต
ของตกเก็บได้
H&K MP5: ปืนกลมือ Atk 3 Range 12+1 ซ่อนไม่ได้ [0/5]
Katana: ดาบยาว Atk +2 Range 3 ซ่อนไม่ได้
Bulletproof Vest: ชุดเกราะกันกระสุน Def +1 และลด Atk ของกระสุน 1 [0/5]
Sachiko โจมตี 1 damage
Jin โดนโจมตี 1 damage (ไม่มีบท)
Ciel โจมตี 1 damage
คามิลลา โจมตี 1 damage (เกราะกันกระสุนหมด)
Jane โจมตี 2 damage (คนสังหาร)
HP 5/7 >> HP 0/7 พอดี บทลิขิตมาให้ตายตรงนี้
-
(http://i.imgur.com/xpfZnrD.jpg)
แล้วฝนก็ตกลงมาอีกครั้งในช่วงเย็นของวันนี้
ใน Day 5 จะไม่มี Survival Phase แต่เป็น Battle Phase
รายละเอียดจะรู้เพียงผู้เล่นฝ่ายนั้น
-
พื้นดินที่เปียกแฉะบริเวณจุดรอรถโดยสารประจำทางที่จะวิ่งวนไปทั่วเกาะมีใครบางคนนั่งอยู่ ข้างตัวเขาเป็นไขควงสีเขียว
ครู่หนึ่งหลังจากมีเสียงก่อกแก่กปลอกคอขนาดกะทัดรัดก็หลุดออก เขามองดูมัน และขว้างมันทิ้งไป
"ถ้าไม่มีปลอกคอนี่ เขตอันตรายก็แค่ของหลอกเด็กล่ะน้า" เขาเอียงคอไปมาและลูบ ๆ รอบคอที่แดงเป็นจ้ำจาง ๆ ราวกับนกที่พ้นจากกรง
จนกระทั่งรถประจำทางมาถึงและประตูเปิดออก บนรถไม่มีใครนอกจากพนักงานขับรถ ชายหนุ่มก้าวขึ้นไปแล้วเดินไปนั่งหลังสุด มองดูทิวทัศน์ที่คุ้นตาสองฟากทาง
เขาแก้ไขปลอกคอนี่จนเซนเซอร์ของมันหยุดทำงานได้เมื่อ 10 วันก่อน แต่การจะถอดมันออกนั้นยากยิ่งกว่า เพราะระบบของมันที่ผูกไว้กับระเบิดเป็นระบบอนาล็อค
ความยากก็คล้ายกับการตัดสายไฟของระเบิดเวลานั่นแหละ แต่มันยากกว่าก็เพราะมันอยู่บนคอของเขา
เขาปลดเซนเซอร์ของมันแล้วก็แอบซ่อนอยู่บนเกาะจนเกมจบลง ทหารถอนกำลังกลับไป และผู้คนบนเกาะกลับมาใช้ชีวิตดังเดิม
หลังจากนี้เขาก็แค่ปะปนไปกับชาวเกาะนี้ ขึ้นเรือโดยสารกลับไปยังแผ่นดินใหญ่ แล้วก็แอบซ่อน หาทางหลบหนีออกนอกประเทศ แผนการทุกอย่างจะดำเนินไปหลังจากนี้
แต่แล้วเมื่อถึงป้ายถัดไป คนที่เขาคุ้นหน้าคุ้นตา คนที่หน้าตาเหมือนกับเขาเปี๊ยบก็ขึ้นมาบนรถ
ภาพการต่อสู้ห้ำหั่นตลอด 5 วันมันไล่เรียงผ่านหน้าเขาไปและค่อย ๆ พรั่งพรูออกมาหนาแน่นและละเอียดมากขึ้น
"นายตายไปแล้ว.... ฉันจำได้ว่านายตายไปแล้ว..."
ความเครียด ความกดดัน ความสับสนปรากฎขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่ม
เดี๋ยวสิ เจ้าหมอนี่มันตายได้ยังไง ทำไมเขาถึงนึกไม่ออก
จนกระทั่งอีกฝ่ายพูดขึ้น
"เราสองคนก็เหนื่อยกันมามากแล้วนะ อาม่อนคุง"
-
Yochida Jin ยามอยู่ในโรงเรียนจะนั่งกดเกม ไม่สุงสิงกับใคร เป็นโอตาคุที่คนไม่อยากยุ่ง
แต่เชื่อเถอะว่าโอตาคุมีดีกว่าที่คิด Ciel เห็น Jin นั่งกุลิกุจอวางกับดักหลายอย่าง
ข้างกายเขามีลูกซองสีดำใหม่เอี่ยมที่น่าจะเอาออกมาจากกระเป๋า และเมื่อดูจากสถานที่แล้วนับว่าเขาฉลาดในการเลือกมาก เพราะมันเป็นที่จำกัดที่ลูกซองจะยิงได้ดีกว่าปืนกลเสียอีก
"ผู้กล้าจะได้รับดาบไม้ไผ่และชุดเกราะหนังจากพระราชา ในขณะที่ทหารในปราสาทต่างก็มีชุดเกราะเหล็กและหอกชั้นดี"
"ทั้งที่ผู้กล้ากำลังจะไปปราบจอมมาร เธอไม่คิดเหรอว่ามันไม่สมเหตุสมผล" Jin ให้ความเห็น
"หลายครั้งที่ผู้กล้าต้องไปทุบหม้อตีไหและสะเดาะกลอนเข้าไปปล้นเอาของมีค่า เพื่อไปปราบจอมมาร"
"ฉันเคยไปเปิดหีบที่มันอยู่ด้านหลังบัลลังก์ของพระราชาด้วย"
"ฉันก็เคยหลอกใช้จากคนที่ฉันไปขอความช่วยเหลือเหมือนกัน" Ciel พูดอย่างภูมิใจในความเจ้าเล่ห์ของตัวเอง
"แล้วนายรู้ไหมว่าหีบสมบัติใบที่ฉันว่ามันอยู่ตรงไหน" Jin ถาม
"ถ้านายหมายถึงหีบพระราชา หีบนั้นก็ต้องอยู่ในปราสาท ปราสาทที่ว่านั้นอยู่ที่จุด C สินะ" Ciel ตอบ
"เห็นจุดสีดำในแผนที่ไหม นั่นเป็นจุดจอดฮ. และมันเป็นฮ.ทหาร มันติดอาวุธ" Jin บอกต่อ
"ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงมีของแบบนั้น แต่นั่นมันก็เหมือนกับหีบสมบัติด้านหลังของพระราชาใช่ไหมล่ะ"
Jin บอกว่าเขาจะอยู่ที่นี่เพื่อศึกษาข้อมูลและรายละเอียดต่าง ๆ จนกระทั่งวันที่ 5
เมื่อทุกอย่างพร้อมเขาจะบุกเข้าขโมยฮ.นั่นและใช้มันโจมตีอาคารที่พวกทหารใช้เป็นฐานบัญชาการด้วยจรวดที่ติดตั้งบนฮ.
จากนั้นฮ.นั่นจะพาเราหนีไปจากเกาะเฮงซวยนี้ เขามีเวลาให้เพื่อนร่วมอุดมการณ์เตรียมการจนถึงวันที่ 5 ซึ่ง Ciel จะหาอะไรมาเป็นตัวช่วยก็ได้ เช่น หาพวก หา Item ฯลฯ
"ฉันยังมีงานอื่นต้องทำ... อีกเยอะ ถ้านายได้เจอใครที่มีประโยชน์นายน่าจะพาเขามาที่นี่"
Jin นั่งคลิกเมาส์และจิ้มแป้นคีย์บอร์ดโน้ตบุ๊ค เห็นได้ชัดว่าเขากำลังแฮกกิ้งระบบเครือข่ายที่ค่อนข้างหละหลวมของศูนย์บัญชาการ
"ถ้าฉันทำสำเร็จ เขตอันตรายจะถูกยกเลิก ระบบทุกอย่างจะดับลงในช่วงหนึ่ง เราจะอาศัยเวลานั้นถอดเจ้าปลอกคอเส็งเคร็งนี่"
Ciel ไปปรากฎตัวเบื้องหน้าของ Jane และพบ Sachiko กับ Hana ด้วย
พอ Jane ได้ฟังก็เบิกตากว้าง เธอรึมีประสบการณ์ผ่านสนามรบเดนตายมาก่อน แถมเวลา 1 ปีที่ผ่านมายังไปสอดแนมหาข้อมูลมากมาย
แล้วไหงเจ้าหมูโอตาคุมันไปไกลถึงนู่นแล้ว นี่กะโจมตีฐานบัญชาการกันเลยเหรอ
([url]http://i.imgur.com/Ycg7bDL.png[/url])
"ยอดไปเลย ฉันขอถอนคำพูดในความคิดที่ว่านายมันพวกบ้องตื้นไร้ค่า สาบานได้ว่าฉันเคยคิดอย่างนั้นนะ" Jin ชื่นชม Ciel แล้วหันไปทาง Jane
"เธออาชีพอะไร?"
([url]http://i.imgur.com/wmlSBnB.png[/url])
"หา?"
"ฉันเดาว่าเธอน่าจะเป็นวอร์ลอร์ด หรือไม่ก็สายอาชีพแม่ทัพ"
"นายพูดเรื่องอะไร"
"ปกติแล้วตัวละครระดับนี้จะมาร่วมปาร์ตี้เอาตอนใกล้จบ เธอรู้ใช่ไหม"
"ฉันไม่เข้าใจ และฉันไม่รู้ว่านายพูดถึงเรื่องอะไร"
"ฉันตกลงให้เธอเข้าปาร์ตี้ เธออยากถอดปลอกคอ ฉันช่วยเธอได้ และเธออยากแก้แค้น ฉันก็ช่วยเธอได้อีก"
Jane เดินหนีแล้วบอกว่าพาเธอมาทำไม เธอพูดภาษาโอตาคุไม่เป็น
แล้วปลอกคอทั้งหมดของเหล่าผู้ร่วมอุดมการณ์ที่มุ่งหมายจะเอาชีวิตรอดโดยไม่เล่นเกมนี้ก็ถูกปลดออกในช่วง 5 นาฬิกา ก่อนที่ทุกเขตจะกลายเป็นเขตอันตรายในเวลา 2 ทุ่ม
-
"Flashbang"
ว่าด้วยอดีตของพวกเขา
(http://i.imgur.com/8EJrvXj.png) (http://i.imgur.com/ls1WYB7.png)
https://goo.gl/PZhzU7 (https://goo.gl/PZhzU7)
-
(ขอเก็บของค่ะะะ)
- Katana: ดาบยาว Atk +2 Range 3 ซ่อนไม่ได้