-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg) | หลู่ลู่ | เพศหญิง | อายุ 18 ปี | HP 3/3 | SP 3/3 | พลังกาย +0 | การรับรู้ -1 | ความเร็ว +0 | ปัญญา +0 | เสน่ห์ +2 | EXP 5/35 |
|
ความมุ่งมั่น 33 | เป้าหมาย : ทำให้พ่อแม่เลิกบังคับแต่งงานกับคนที่นางไม่ได้รักเสียที! (Mundane) |
Inventory | E.มีดสั้น AT=1 | E.เสื้อผ้าธรรมดา DF=0 | ชุดไฟ : ใช้จุดไฟ | เงินเหรียญx50 | ถุงหนัง? ทนทานต่อคมมีดดาบ | |
| Profile | ครอบครัวชาวบ้านค้าขายในเมือง (10 EXP) พอมีพอกิน มีร้านค้าอยู่ในเมือง | Skill | เสน่ห์ +1 (10EXP) เสน่ห์ +2 (20EXP) | หว่านเสน่ห์ (10EXP ต้องมี เสน่ห์ +1) : จ่าย 1 SP เพื่อรับ +1โบนัส เมื่อทำการเจรจาต่อรอง | | Flaw | สายตาสั้น ลด การรับรู้ -1 (+10 EXP) | จอมหลงทาง (+10EXP) : ถ้าต้องเดินทางคนเดียวเมื่อไหร่ จะสุ่มเอาว่าจะไปโผล่ที่ไหน | | |
|
ประวัติ
ประวัติ : ครอบครัวทำอาขีพค้าขาย มีพี่ชายสองคนและน้องชายอีกคนหนึ่ง นั่นทำให้นางเป็นหญิงที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบห่ามห้าวกิริยามารยาทไม่สมหญิง ชอบซุกซนกลั่นแกล้งผู้อื่น ช่างเจรจาหาเหตุผลและพูดโม้โอ้อวด แสร้งเล่นละครตบตาคนได้แนบเนียนยิ่งนักแต่น่าแปลกที่ไม่มีใครเกลียดนางลงเลยสักคน เมื่อเติบโตขึ้นด้วยความที่นางมีหน้าตาสะสวยจึงถูกพ่อแม่บังคับแต่งงานกับคนรวย แน่นอนว่านางมักจะล่มพิธีมั่นหมายเสียทุกครา
-
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้องนอน เมื่อผ้าม่านถูกเปิดออก
หลู่ลู่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นจากการหลับไหลด้วยเสียงของมารดาผู้อารี
"อาลู่ อาลู่เอ๋ย ตื่นได้แล้ว วันนี้เจ้ามีนัดดูตัว รีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำประทินโฉมเร็วเข้า"
หลู่ลู่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มแพรบนเตียงในห้องส่วนตัวของเธอเอง ใครกันนะที่จะเป็นคู่ดูตัวของเธอในวันนี้
มารดาเริ่มเขย่าให้เธอลืมตา หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
ถูกเขย่าเช่นนี้หากแกล้งหลับต่อคงไม่แนบเนียนเท่าไหร่ หลู่ลู่จึงจำยอมตื่นนอนเสียมิได้ นางบอกกับมารดาของตนว่า
"จำวันผิดแล้ว นัดดูตัววันพรุ่งนี้มิใช่หรือ ให้ข้านอนต่อเถิดท่านตื่นเต้นเกินไปจนจำวันผิดแล้วล่ะ" นางแกล้งทำตัวเนียนแล้วล้มตัวลงนอนต่อ
-
"ลูกคนนี้เหลวไหลนัก ต่อให้มารดาจำวันผิดหรือคนอื่นๆล้วนจำผิดกันหมดด้วย?"
"แม่สื่อพ่อสื่อล้วนมารอในห้องโถงแล้ว" มารดาของเธอดึงผ้าห่มออก แล้วสำทับว่า
"หรือต้องให้มารดาอาบน้ำผลัดเปลี่ยนชุดให้?"
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
"อ้าว วันนี้หรอกหรือ ข้าเพิ่งตื่นเลยมึนงงน่ะ" นางยิ้มแก้ตัวหัวเราะแฮะๆก่อนจะเอ่ยต่อว่า
"ไม่ต้องอาบหรอก ไปแบบนี้เลยจะเป็นไรไป" หลู่ลู่ลุกออกไปทั้งๆที่ขี้หูขี้ตาไม่ได้ล้าง "จะแต่งงานกันต้องรับที่ข้าเป็นแบบนี้ได้สิ"
พูดจบก็เดินสบายใจไปที่ห้องโถงพลางนั่งทำหน้าเป็น
:)
-
มารดาของหลู่ลู่จับข้อมือเธอเอาไว้ กล่าวว่า
"อาลู่ เหตุใดเอาแต่ใจเช่นนี้ คิดทำให้บิดามารดาอับอายขายหน้าหรือไร"
"กิจการของบิดาเจ้าล้วนต้องพึ่งพาเถ้าแก่ต่ง พวกเขาร่ำรวยเพียงไหน ถ้าได้แต่งเข้าตระกูลต่ง เหมือนตกถึงข้าวสาร"
"ตอนนี้พวกเราติดค้างหนี้สินเถ้าแก่ต่งไม่น้อย ถ้าเจ้าทำให้พวกเขาไม่พอใจ เร่งรัดหนี้สินขึ้นมา แม้แต่บ้านช่องก็จะไม่มีให้อาศัย"
"รีบอาบน้ำแต่งตัว อย่าให้มารดาต้องหลั่งน้ำตา"
มือของมารดาที่จับแขนหลู่ลู่สั่นสะท้าน นัยน์ตาของนางก็แดงก่ำคล้ายกำลังจะร่ำไห้
-
"โธ่ท่านแม่ ข้าไม่รู้จักเขา ข้าไม่รักเขา ท่านจะบังคับให้ข้าแต่งเขาหรือ ไม่มีวิธีอื่นแล้วรึเดี๋ยวข้าจะช่วยขยันขันแข็งทำงานหาเงินให้ครอบครัวเอง" หลู่ลู่พูด พลางยอมไปแต่งตัวแต่หาโอกาสหลบหนีอยู่ตลอด ถ้าแม่เผลอเมื่อไหร่ปีนหนีออกทางหน้าต่างเลย
-
มารดาของเธอยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู หลู่ลู่แสร้งทำเป็นไปแต่งตัวที่หลังฉากกั้น
แต่ฉวยโอกาสเปิดหน้าต่างปีนออกไป
หลู่ลู่ออกมายืนในตรอกแห่งหนึ่งข้างๆตลาดสด
เธอจะทำอย่างไร
-
หลู่ลู่เดินปะปนเข้าไปในฝูงชน เดินให้ห่างจากบ้านของตัวเอง จะเดินหลงไปไหนก็ช่างขอแค่หาที่แอบได้ไม่ว่าจะคอกม้า คอกลา คอกวัว ใต้โต๊ะ บนขื่อขอแค่ผ่านพ้นวันนี้ไปก็โอเคแล้ว
-
หลู่ลู่หลับหูหลับตาวิ่งออกห่างจากบ้าน
พอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่ที่

Rolled 1d10 : 9, total 9
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
หลู่ลู่วิ่งเข้าไปในตึกหลังหนึ่งซึ่งแขวนโคมเขียวเอาไว้
หน้าประตูเขียนว่า หอ-ลม-วสันต์
บรรยากาศยามสายเงียบสงบยิ่งนัก คนเหล่านี้เป็นดั่งนกราตรี เวลากลางวัน ล้วนหลับไหล
คนเฝ้าประตูที่ยังงัวเงีย ยังคิดว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มาทำงานใหม่ หาได้สนใจเธอไม่
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"ที่นี่คงใช้ซ่อนตัวได้" หลู่ลู่กวาดตามอง ด้วยความซุกซนนางหาได้หวั่นกลัวใดๆไม่ เดินสบายใจเข้าไปพร้อมความอยากรู้อยากเห็นเต็มเปี่ยม
-
หอ-ลม-วสันต์ ประกอบด้วยหมู่ตึกห้าหลังมีกำแพงรายล้อม
ตึกหน้า เป็นเหลาสุราและที่พบป่ะแขกเหรื่อ
ตึกกลางมีสองชั้นเป็นห้องพักและที่รับแขกของเหล่าคณิกา
ด้านท้ายติดแม่น้ำเฝยสุ่ยเป็นตึกเดี่ยวสามหลัง สำหรับแขกพิเศษที่ต้องการความเป็นส่วนตัว
-
หลู่ลู่คิดว่าถ้าจะแอบซ่อนต้องเป็นที่ที่คนน้อยๆ นางเดินไปยังตึกด้านหลัง ไปแอบตามสุมพุ่มไม้ริมแม่น้ำ ถึงเวลาเย็นฟ้ากลายเป็นสีส้มค่อยหลบออก
-
หลู่ลูเดินไปที่ตึกหลัง ที่นั่นอยู่ริมฝั่งแม่น้ำเฝยสุ่ย มีทิวทัศน์งดงามยิ่ง
มิคาดกลับพบชายหนุ่มคนหนึ่งนอนเปลือยกายอยู่บนตั่งเตียงริมฝั่งแม่น้ำ
เธอจะทำอย่างไร
-
เหวอ...นางแทบปิดปากตัวเองไม่ทัน
คนน่าไม่อาย ดีนะที่สายตาสั้นเลยไม่เห็นอะไรมาก นางคิดทั้งอายทั้งโมโห ก่อนจะรีบเดินหนีไปยังทิศทางอื่นทันทีอย่างเงียบเชียบ
โธ่ หนีไปแอบที่ไหนดีล่ะเนี่ย
ดูว่าตึกสามหลังนั้น หลังไหนอยู่ห่างไกลจากทางเดินและผู้คนที่สุดแล้วไปซ่อนอยู่ด้านข้างของตึก โดยเป็นทิศที่ไม่หันเข้าแม่น้ำด้วย เดี๋ยวเจอกับคนโป๊
-
ตึกด้านซ้ายห่างไกลที่สุด
ที่นี่เงียบสงัด ตอนสายๆแบบนี้ ไม่น่ามีใครมา
ตึกทั้งสามหลังแบ่งแยกกันด้วยกำแพงพุ่มไม้ มีทางเดินติดต่อกับตึกกลาง
ตอนนี้หลู่ลู่แอบอยู่ที่มุมตึกด้านซ้าย
เธอจะทำอย่างไรต่อไป
-
นอน จะได้ไม่หิว รอผ่านช่วงเย็นเลยแล้วค่อยออกมา
-
หลู่ลู่หลับถึงตอนเย็น เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีผู้คนพลุ่กพล่าน
ที่แท้ตึกนี้ถูกจองเพื่อจัดงานเลี้ยง บนทางเดินมีหญิงรับใช้ ชาวยุทธ แมงดา แม่เล้า เดินผ่านไปมา
เธอจะทำอย่างไร
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"ว้าว งานเลี้ยง" :) หน้าตาดีใจมาก นางเดินไปสะกิดถามหญิงรับใช้ว่า "นี่มันงานเลี้ยงอะไรรึ มีใครฉลองอะไร"
-
หญิงรับใช้ถามว่า เจ้ามาทำงานใหม่หรือ วันนี้เป็นงานเลี้ยงที่ท่านเจ้าเมืองจัดขึ้น
เพื่อต้อนรับราชบุตรมองโกลที่เดินทางผ่านมา
แม่เล้าเดินผ่านมาพอดี เห็นทั้งคู่คุยกันก็เร่งรัดให้ไปทำงาน
"เจ้าเป็นเด็กใหม่รึ ตามข้ามา คนกำลังขาดพอดี"
แม่เล้ากล่าวกับหลู่ลู่
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"ราชบุตรมองโกล..." ( >:( >:( >:()
"มิใช่ มิใช่" เมื่อได้ยินแม่เล้าพูดนางก็รีบโบกมือปฏิเสธเป็นพัลวัน "ข้าไม่ได้เข้ามาทำงานที่นี่ พอดีว่าข้าเป็นคนในเมืองนี้นี่แหละแต่ออกมาเที่ยวเล่น นี่ได้เวลาข้าวเย็นแล้ว ข้าหิ๊วหิว ไปล่ะ"
พูดจบก็ตีหน้ายิ้มให้พร้อมกับวิ่งแจ้นหนีออกจากหอนางโลมไปเลย
-
หลู่ลู่หลับหูหลับตาวิ่งออกจากหอนางโลม
พอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่ที่

Rolled 1d10 : 7, total 7
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
หลู่ลู่วิ่งออกจากหอนางโลม เข้าไปในบ่อนพนันแห่งหนึ่ง
ป้ายยี่ห้อเขียนว่า บ่อนพนันคุณธรรม ไม่ทราบว่าวงการพนันยังมีคุณธรรมอันใด
ภายในมีผู้คนมากมาย เล่นพนันสูงต่ำและไพ่เก้า คนส่วนใหญ่เป็นบุรุษอันหยาบกร้านและสตรีที่พวกเขานำมา
เสียงด่าทอโขมงโฉงเฉง กลิ่นเหงื่อไคลและแป้งประทินโฉมปะปนกันจนกลายเป็นกลิ่นอายพิสดารชนิดหนึ่ง
ที่โต๊ะกลางที่ผู้คนห้อมล้อมมากที่สุดมีบุรุษสวมหน้ากากเงินผู้หนึ่งเป็นเจ้ามือ
มันทอยลูกเต๋าลงบนโล่อย่างช่ำชอง ลูกเต๋าหมุนกลิ้งไม่หยุดยั้ง มันเพียงกวาดชามผ่านก็ดึงดูดลูกเต๋าเข้าไปในชาม
ก่อนจะปิดชามลง ร่ำร้องบอกให้ผู้คนทุ่มแทง
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
หลู่ลู่เข้าไปมุงดูการพนันที่โต๊ะบุรุษหน้ากากเงินบ้าง แม้จะไม่มีเงินและเล่นพนันไม่เป็นแต่ก็ขอดูหน่อยเถอะ
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1710.jpg)
ชายคนนั้นโคลงศีรษะไปมาเหลือบมองดูกระดานสำหรับแทงเค้าพนันคราหนึ่ง
กล่าวว่า"เราอาซัส ฉายาหูทิพย์เนตรทอง มือเซียนสายฟ้า นิ้วสุริยัน เทพพนันไร้พ่าย"
จากนั้นเปิดถ้วยออกกลับเป็นสิบเอ็ดแต้มไฮโล เจ้ามือกินรวบ
ชายหน้ากากเงินรวบเงินทองบนโต๊ะมาที่ด้านหน้าของตนเอง
จากนั้นร้องให้คนแทงตาต่อไป
ชายชราคนหนึ่งเดินมาด้านหลังหลู่ลู่กระซิบกับเธอว่า
"สาวน้อย ช่วยแทงเก้าแต้มให้ลุงที จากนั้นยัดเงินพวงนึงให้เธอร้อยเหรียญ
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"ทำไมลุงไม่แทงเองล่ะ" หลู่ลู่งงแล้วยัดเงินคืนลุง :( "ข้าไม่เล่นการพนันหรอก"
"ข้าว่านายหน้ากากนี่อาจจะมีวิชาโกงเต๋าอยู่ ข้าว่าอย่าไปเล่นเลย" นางพูดกับลุง กระซิบเบาๆด้วย เห็นว่าฉายาหูผี เดี๋ยวได้ยินคำนินทาของเรา
-
ลุงก็เป็นเซียนพนันคนหนึ่ง ตอนนี้ถูกทางบ่อนจับตาดู
ลุงไม่มีความสามารถอื่นนอกจากการพนัน หนูช่วยลุงทีเถอะ
ชายชรายัดเงินพวงนั้นให้เธออีก
ชายหน้ากากเงินก็บอกว่าใกล้จะปืดรับการเดิมพันแล้ว ให้รีบแทงเสีย
-
"แทงหมดนี่เลยเหรอ แทงเสียข้าไม่เกี่ยวนะอย่ามาโทษกันล่ะ" :( หันไปถามลุงเป็นครั้งสุดท้าย หลู่ลู่เล่นไม่เป็นทำไงอ่ะ
"แทงด้วยจ้า เก้าแต้ม"
เอ้า แทงก็แทง (ทำไมรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดี)
-
ชายหน้ากากเงินโคลงศีรษะคราหนึ่ง เปิดถ้วยออกกลับเป็นแต้มสามทั้งสามลูก
รวมเป็นเก้าแต้ม มันกวาดเงินจากคนอื่นๆ แล้ววางเงินให้หลูลู่ ห้าพวง
กล่าวว่า "โกวเนี้ยผู้นี้ร้ายกาจนัก" ที่แท้แทงเป็นแต้มจ่ายถึงห้าเท่า
ลุงคนนั้นก็เดินมาด้านหลังหลู่ลู่ ยื่นมือขอรับเงินที่แทงได้
เธอจะทำอย่างไร
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"ที่แท้ลุงเองก็มีฝีมือพนันที่ร้ายกาจ ไม่น่าล่ะถึงถูกจับตามอง" หลู่ลู่มอบเงินให้ลุงผู้นั้นทั้งหมดด้วยความโล่งอก ที่ไม่เกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
จากนั้นก็เดินดูโต๊ะอื่นๆต่อด้วยความสนใจ แล้วย้อนกลับมาหาลุง บอกว่าตัวเองหลงทางในเมืองหาทางกลับบ้านไม่ถูก ลุงพาไปส่งที่กรมเมืองได้ไหม หรือว่าควรรอให้เช้าก่อนแล้วค่อยไปดี
-
ชายชรากล่าวว่า "ลุงคิดจะวางมือแล้ว คืนนี้อยากพนันเป็นคืนสุดท้าย ขอเพียงมีเงินก้อนหนึ่งเป็นค่าทำศพก็พอ"
"ขอให้เจ้าช่วยลุงได้หรือไม่"
ชายชราขอร้องให้หลู่ลู่กู้เงินจากบ่อนห้าร้อยเหรียญรวมกับห้าร้อยเหรียญที่มี
เป็นพันเหรียญเพื่อทุ่มแทงในคราเดียว กำไรที่ได้ทั้งหมด ห้าพันเหรียญ จะแบ่งให้เธอครึ่งนึง
หักหนี้ห้าร้อยเหรียญก็ยังได้สองพันเหรียญเหนาะๆ
หลู่ลู่คิดว่า เงินพวกนี้ย่อมสามารถใช้ลบล้างหนี้สินของทางบ้าน นางก็ไม่ต้องถูกจับแต่งงานแล้ว
เธอจะทำอย่างไร
-
ถ้ามันง่ายเช่นนี้ ป่านนี้บ่อนที่นี่คงเจ๊งไปแล้ว
หลู่ลู่คิดเช่นนั้นก่อนจะเอ่ยปฏิเสธไป "ข้าคิดว่าลุงน่าจะแทงแค่ห้าร้อยเหรียญ แล้วพอได้เงินมาเพิ่มขึ้นก็ค่อยแทงเพิ่มไปเรื่อยจะดีกว่านะ"
-
ลุงบอกกับเธอว่า "วิชาโสตทิพย์ของลุงเปลืองกำลังภายในยิ่งนัก วันนึงใช้ได้เพียงสองครั้ง"
"สุขภาพของลุงก็ย่ำแย่เต็มทน ลูกหลานก็ไม่มี หนูจะไม่สงสารลุงจริงๆหรือ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"แปปนะลุง ขอคิดก่อน" หลู่ลู่ไปยังที่กู้เงินถามว่าถ้าเป็นหนี้ของบ่อนจะเสียดอกเบี้ยเท่าไหร่ บลาๆ ชวนคุย แล้วแอบถามว่าตาลุงคนนั้นเป็นใคร
-
คนของบ่อนบอกว่ากู้ยืมเงินคิดดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบต่อวัน
ถ้าคืนภายในวันที่กู้คิดแค่ร้อยละสิบ
ลุงคนนั้นฉายาหูภูตพราย เป็นเซียนพนันที่ถูกบ่อนห้ามไม่ให้เล่น
แต่ชอบมาที่บ่อนเป็นประจำ
-
นางคิดว่าไม่เสี่ยงจะดีกว่า ว่าแล้วก็หนีออกจากบ่อนไปเลย มองหาทางกลับบ้านตัวเอง
-
ค่ำแล้ว หลู่ลู่มองไม่เห็นทาง ไม่เห็นอะไรเลย
เพราะสายตาสั้น เห็นแต่แสงวับๆแวมๆ
เธอเดินไปเรื่อยๆ หาทางกลับบ้าน

Rolled 1d10 : 5, total 5
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
หลู่ลู่รู้สึกได้ถึงลมที่ปะทะใบหน้า และเสียงแม่น้ำเฝยสุ่ยหลั่งไหล
เธอมาถึงท่าเรือเมืองหลิงหลาง น่าแปลกที่ดึกดื่นป่านนี้ยังมีคนจุดโคมไฟที่ท่าเรือ
คนกลุ่มหนึ่งแบกหีบไม้ลงจากเรือ บรรจุเข้าไปในเกวียนใหญ่หลังหนึ่ง
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"พวกท่านทั้งหลาย ข้าหลงทาง พวกท่านช่วยพาข้าไปส่งที่โรงเตี๊ยมได้หรือไม่" หลู่ลู่เดินเข้าไปทักเลย ถึงแม้ในใจจะสงสัยว่ามาคนของอะไรดึกๆดื่นๆ ท่าทางจะเป็นของไม่ดีแน่ๆ
-
ชายฉกรรจ์ที่ดูท่าทางเป็นหัวหน้าพอเห็นเธอก็สั่งให้คนงานเข้ามาจับตัวเธอ
"จับตัวเอาไว้ก่อน"
คนงานสองคนวางหีบไม้ลงแล้วย่างสามขุมเข้ามา เตรียมจะตะครุบตัวเธอ
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
เป็นคนไม่ดีจริงๆด้วย
"เข้ามาทำไม จะจับข้ารึจับทำไม อย่าเข้ามา" วิ่งหนีสิ :o

Rolled 1d10 : 7, total 7
-
หลู่ลู่วิ่งหนีคนเหล่านั้นจนเหนื่อยหอบ -1SP
เธอวิ่งมาจนถึง

Rolled 1d10 : 3, total 3
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
โรงเตี๊ยมตอนดึกดื่นมีเพียงเสมียนคนเดียวนั่งรอรับลูกค้า
เขาเห็นหลู่ลู่วิ่งมาก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"ข้าไปเห็นคนลักลอบขนของที่ริมท่าเรือ มันตามมาแล้ว ขอหลบสักประเดี๋ยวนะ" หลู่ลู่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา "ช่วยทำตัวเนียนด้วย"
ว่าแล้วก็หาที่ซ่อนตัว ถ้าเกิดแอบอยู่นานแล้วไม่มีใครตามมาก็ออกมาแล้วถามเสมียนว่าเคยเห็นตนบ้างไหม นี่ออกจากบ้านมาแต่หลงทาง หาทางกลับไม่เจอ "บ้านข้าเปิดร้านขายของในเมืองนี่แหละ"
-
เสมียนบอกว่าไม่มีใครตามมา
"เจ้าคงไม่ใช่ฆาตรกรที่ฆ่าเสมียนโรงแรมเมื่อวันก่อนใช่ไหม"
"ช่วงนี้ อันตรายยิ่งนัก ดึกดื่นไม่ควรออกจากบ้านคนเดียว บ้านเจ้าขายอะไรอยู่ถนนใด"
-
"คนเป็นฆาตกรที่ไหนจะย้อนกลับมาที่เกิดเหตุอีกเล่าลุง" หลู่ลู่บอกก่อนจะนึกว่าบ้านตัวเองขายอะไร อยู่ถนนใด ถึงนางจะเป็นจอมหลงทาง แต่ก็ไม่น่าจะเข้าขั้นปัญญาอ่อนไม่รู้ว่าบ้านตัวเองอยู่แถวไหนหรอกมั้ง
-
เสมียนบอกว่า
"ยังไงข้าก็ไปส่งไม่ได้หรอก เพราะต้องเฝ้าโรงเตี๊ยม"
"เจ้าจะนั่งรอที่นี่จนถึงตอนเช้าก็ได้ ค่อยหาคนพาไปส่งบ้าน"
-
"ถ้าลุงไม่ว่าอะไรล่ะก็..." หลู่ลู่ไม่เกรงใจ นางจึงนั่งรออยู่ในโรงเตี๊ยมพลางคิดว่า คราวหน้าข้าคงต้องวาดแผนที่ในเมืองไว้ใช้เองแล้วล่ะ
-
หลู่ลู่นั่งสัปหงกจนเช้า เจ้าของโรงเตี๊ยมลงมาเปิดร้าน ก็จำได้ว่าเธอเป็นลูกสาวบ้านตระกูลหลู่
"เมื่อวานพวกเขาก็มาถามหาอยู่เหมือนกัน ไม่นึกว่าเจ้าจะมาหลับอยู่ตรงนี้"
เจ้าของโรงเตี๊ยมบอกว่าจะพาไปส่งบ้าน
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
นางพยักหน้า พาไปส่งบ้านที "ขอบคุณท่านเจ้าของโรงเตี๊ยมมาก"
พอมาถึงบ้านก็บ่นว่าหิว หม่าม๊า เอ้ย ท่านแม่มีอะไรให้ข้ากินบ้างฮือๆ
-
เมื่อถึงบ้าน หลู่ลู่พบว่าร้านของเธอปิดกิจการ เมื่อเข้าไปในบ้านก็พบมารดานั่งกุมศีรษะน้ำตาไหล
เมื่อเห็นหลู่ลู่เดินเข้ามาก็กล่าวว่า "เด็กเอ๊ย เจ้าทำร้ายบิดามารดาสาหัสนัก เมื่อวานเจ้าไม่ยอมปรากฏตัว ทำให้เถ้าแก่ต่งเสียหน้ามาก"
"เขาให้คนมายึดสินค้าทั้งหมดไปเป็นประกันดอกเบี้ยเงินกู้ ตอนนี้บิดาเจ้ากำลังขอร้องเถ้าแก่ต่งให้ใจอ่อน"
"เจ้ามาก็ดีแล้ว รีบไปขอขมาเถ้าแก่ต่ง ไม่เช่นนั้นบ้านเราต้องล้มละลายแน่"
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
หลู่ลู่อ้าปากค้างเมื่อเห็นสภาพบ้านของตัวเอง
"เถ้าแก่ใจร้ายมาก ข้าจะไม่ทน >:(" นางทำหน้าถมึงทึงวิ่งไปหาเถ้าแก่ แต่พอไปถึงหน้าเถ้าแก่ปุ้ปใบหน้าของนางก็พลิกจากฝ่าเท้าเป็นหลังมือทันที
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"เถ้าแก่ต่ง ข้าขอโทษ" หลู่ลู่ทำหน้าเศร้าเสียงอ่อนเสียงหวาน "ข้าไม่ได้ตั้งใจจะให้ท่านเสียหน้าจริงๆ"
เธอดูทีท่าของเถ้าแก่ก่อนว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
-
เถ้าแก่ต่งนั่งบนเก้าอี้ไท่ซือในห้องโถง บิดาของหลู่ลู่กำลังคุกเข่าอ้อนวอน
มารดาของหลู่ลู่ก็พาเธอเข้ามาด้วยอีกคน
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2271.jpg)
เถ้าแก่ต่งเห็นหลู่ลู่มาถึงก็เชิดหน้ากล่าวว่า "หากเจ้าไม่ยินยอมแต่งให้กับบุตรชายเรา เราย่อมมิอาจบังคับได้"
"แต่นี่กลับหนีไปในงานดูตัวมันหมายความว่าอย่างไร ผู้คนย่อมร่ำลือไปว่าบุตรชายเราไม่มีค่างวด แม้แต่จะดูตัวยังถูกสตรีหนีหน้า"
"หากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป บุตรชายเรายังสามารถคลุกคลีในยุทธจักรได้หรือ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"เถ้าแก่ เสียงร่ำลือก็ยังเป็นแค่การร่ำลือในไม่ช้าคนก็จะลืมเลือนไป แต่การที่เถ้าแก่เร่งยึดทรัพย์สินเพราะเรื่องที่ข้าซุกซนออกไปเที่ยวเล่นและหลงทางจนมาดูตัวไม่ได้ กระทั่งครอบครัวข้าแทบสิ้นประดาตัว อาจทำให้ชาวบ้านมองท่านว่าเป็นคนใจคอโหดร้ายได้" หลู่ลู่ใช้วาจาเข้ากล่อมให้เถ้าแก่เปลี่ยนใจไม่ยึดทรัพย์
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2271.jpg)
"ข้าโหดร้ายที่ใดกัน ข้าขอร้องให้เจ้ามายืมเงินหรืออย่างไร ถ้าไม่อยากถูกยึดสินค้าก็จ่ายดอกเบี้ย 500 เหรียญมา"
"หรือไม่เจ้าก็ยอมเป็นภรรยาน้อยบุตรชายข้า จะยกหนี้สินทั้งหมดให้เป็นสินสอด ตกลงหรือไม่"
-
"ได้เลยเถ้าแก่ ข้าจะหาเงิน 500 เหรียญมาให้ท่าน" หลู่ลู่พูดด้วยท่าทางจริงจังมาก นางไม่ยอมแต่งเป็นเมียน้อยใครเด็ดขาด ไม่สิ ไม่อยากถูกบังคับแต่งงานต่างหากล่ะ
-
หลู่ลูตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะหาเงินมาจ่าย เถ้าแก่ต่งก็บอกให้ส่งแขก
บิดามารดาก็พาเธอกลับบ้าน
มารดากล่าวว่า "อาลู่ เราจะหาเงินห้าร้อยเหรียญมาจากไหน ทำไมเจ้าจึงไปสัญญาเช่นนั้น"
บิดาก็กล่าวว่า "คุณชายต่งเป็นคนดี ทำไมเจ้าไม่ยอมแต่งกับเขา พวกเราจะได้สบายไปทั้งชาติ"
-
นางขมวดคิ้ว
"โธ่ ก็ข้ายังไม่อยากแต่งงานนี่นาจะเป็นคนดีหรือคนเลวข้าก็ไม่แต่ง ถ้าข้าหาเงินมาได้ห้าร้อยเหรียญท่านจะสัญญากับข้าไหมว่าจะไม่บังคับให้ข้าแต่งงานกับใครอีก"
-
มารดาหลู่ลู่กล่าวว่า "เงินห้าร้อยเหรียญพอจ่ายแค่ดอกเบี้ยเท่านั้นเอง แล้วเงินต้นเราจะหาที่ไหนมาใช้เขาล่ะ"
บิดาก็กล่าวว่า "บิดากู้เงินเถ้าแก่ต่งมาเปิดร้านแค่ 1500 เหรียญ แต่ช่วงหลังมานี้กิจการซบเซา จึงไม่ได้ชำระดอกเบี้ย"
"ถ้าเจ้าหาเงินสองพันเหรียญมาชำระหนี้ทั้งต้นมั้งดอก เราจะยอมให้เจ้าเลือกคู่ได้ตามต้องการ"
"แต่ถ้าภายในสิบวันเจ้าหาเงินก้อนนี้มาไม่ได้ต้องยอมแต่งกับลูกชายเถ้าแก่ต่ง ตกลงไหม"
บิดามารดาของเธอยื่นข้อเสนอ
-
"สิบวันเองเหรอท่านพ่อ จ่ายดอกก่อนอย่างเดียวมิได้รึ" หลู่ลู่บ่น "สิบวันจ่ายแค่ดอกก่อน แล้วอีกสิบวันหลังค่อยจ่ายต้นไง ดอกระหว่างนั้นท่านพ่อกับท่านแม่ก็ดูแลเองก็ได้ ไม่ได้หรือ" ทำหน้าตาน่าสงสาร
-
บิดามารดาก็บอกว่าเอาเป็นจ่ายดอกเบี้ยภายในห้าวันและจ่ายต้นให้ครบในอีกสิบวัน
เถ้าแก่ต่งน่าจะยินยอม
-
ดอกวันละร้อยน่ะหรือ TAT
"ก็ได้ๆ แต่ถ้าได้เวลานานกว่านั้นก็ดีนะท่านพ่อ" นางถอนหายใจตอบตกลงไปอย่างเสียมิได้ "สัญญาแล้วนะ"
ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วบอกแม่ว่า "ข้าหิวอ่ะ มีอะไรกินไหม ก่อนจะไปหาเงินก็ขออิ่มก่อนนะท่านแม่"
-
มีหญิงต่างชาติมาขอพบหลู่ลู่ที่บ้าน
เธอจะทำอย่างไร
-
เดี๋ยวสิขอกินข้าวก่อน
หลู่ลู่ไปถามแม่ว่ามีผ้าคลุมมั้ย ขอชุดนึงแล้วค่อยออกไปหาชาวต่างชาติผู้นั้น
-
มารดาของเธอเอาขนมเปี๊ยะในตู้มาให้รับประทาน
มารดาของเธอบอกว่ามีแต่ผ้าห่ม จะเอาผ้าคลุมไปทำอันใด
-
"งั้นไม่เป็นไร ท่านแม่ข้าไปล่ะ ข้าขออวยพรให้ร้านค้าขายดีนะข้าจะได้ไม่ต้องใช้หนี้"
หลู่ลู่ออกไปนอกบ้าน ไหนใครมาหา
-
หญิงต่างชาติอ้างตัวเป็นเพื่อนทางจดหมายชื่อเวย์หลิน
นางเข้ามาในบ้านแล้วก็ขอชุดเก่าของคุณย่าหลู่ลู่ไปตัวนึง
จากนั้นบิดามารดาของเธอก็ขอให้หญิงต่างชาตินั้นเกลี้ยกล่อมหลู่ลู่แต่งงาน
-
ในตอนแรกหลู่ลู่งุนงงเล็กน้อยที่มีคนต่างชาติท่าทางแปลกๆมาคุยด้วยราวกับรู้จักกันมานาน แต่ก็เออออตามน้ำไป
"ท่านพ่อท่านแม่ อย่าไปพูดกับเพื่อนข้าเช่นนั้นสิ ข้าไม่แต่ง" นางหน้าบึ้ง รอดูว่าเวย์หลิ่นจะทำอะไรต่อ ออกไปคุยกันนอกบ้านไหม ข้าไม่อยากอยู่กับพ่อแม่
-
เวย์หลินเข้ามากอดและชักชวนให้ไปแต่งหน้าเป็นยายแก่
-
หลู่ลู่ไม่ไป แต่งหน้าไม่เป็นแต่งเองสิ เดี๋ยวได้กลายเป็นงิ้วพอดี
นางดูว่าที่บ้านตนเองทำกิจการค้าขายอะไร ทำไมช่วงนี้กิจการซบเซา จะได้ช่วยติดวิธีที่ทำให้กลับมาค้าขายได้เหมือนเดิม
-
เป็นร้านขายขนมเปี๊ยะ
บิดาเธอบอกว่า ช่วงนี้เศรษฐกิจฝืดเคือง คนหันไปกินข้าวต้มที่ราคาถูกกว่าแทน
ที่ต้องรีบหาเงินไปจ่ายดอกเพราะกลัวขนมเปี๊ยะเสีย แล้วจะไม่มีทุนทำใหม่
อาจจะต้องไปกู้เงินเพิ่มอีก
-
"...." ยังจะกู้ใหม่อีกหรือเนี่ย
ถามพ่อว่าตนจะช่วยไปเร่ขาย มันขายยังไง เท่าไหร่
เอามาไม่ต้องเยอะ จะได้ขายตอนที่มันยังร้อนๆอยู่
-
สินค้าทั้งหมดถูกเถ้าแก่ต่งยึดไป เหลือแต่ที่เก็บไว้กินเอง
มารดาของหลู่ลู่ก็มอบขนมเปี๊ยะให้เธอหนึ่งกล่อง มีสิบชิ้น ราคาขายคือ 50เหรียญ
"นี่เป็นส่วนของมารดา มารดาจะรับประทานให้น้อยลง เจ้าเอาขนมกล่องนี้ไปขายเป็นทุนเถอะ"
-
โธ อะไรจะยากไร้ได้ขนาดนี้
หลู่ลู่กล่าวขอบคุณแล้วถือกล่องขนมเปี๊ยะออกไปขายที่ไหนก็ได้แหละ เพราะยังไงก็หลงทางอยู่แล้ว
-
บ่ายแล้ว
หลู่ลู่หลับหูหลับตาวิ่งออกห่างจากบ้าน
พอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่ที่

Rolled 1d10 : 9, total 9
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
หลู่ลู่เร่ขายขนมเปี๊ยะ ไปๆมาๆก็เข้าไปถึงหอนางโลม
ยามบ่าย เหล่าคณิกาเริ่มตื่นนอน อาจจะเป็นเวลาที่เหมาะกับการขายขนมเปี๊ยะก็ได้
น่าประหลาดที่มีมือปราบเดินเข้าออกหอนางโลมแต่บ่าย
มีอะไรเกิดขึ้นไหมนะ
-
"ขายขนมเปี๊ยะอร่อยๆ ทำเสร็จใหม่ๆ กล่องละ 50 เหรียญจ้า" หลูลู่ร้องขายขนม เดินไปถามเรียงคนเลยใครอยู่ใกล้ๆก็เชิญชวนให้ซื้อ "เอามั้ย เอามั้ย กล่องสุดท้ายแล้วนะ กล่องสุดท้าย"
ไปถามมือปราบสักคนว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ลืมที่จะชักชวนให้ซื้อขนมเปี๊ยะด้วย
-
ไม่มีใครสนใจซื้อเลย ทุกคนกำลังตื่นตกใจกับเหตุที่เกิด
มือปราบบอกเธอว่า "คุณชายซุนถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมที่ตึกพักริมฝั่งเฝยสุ่ย"
หลู่ลู่เมื่อวานมีคนพบเห็นเธอ วันนี้พวกเขาจำได้ไหมนะ
1-5 จำได้ 6-10 จำไม่ได้

Rolled 1d10 : 6, total 6
-
ถ้าจำได้ ไม่ใช่โดนปรักปรำเลยเหรอเนี่ย เธอคิดว่าไม่อยู่ดีกว่า ออกไปยืนหน้าประตูหอนางโลม ไปยืนขายแถวนั้น
-
ไม่มีใครจำเธอได้ ว่าเมื่อวานเธอก็อยู่ในที่เกิดเหตุ
จึงไม่มีใครสนใจ คิดว่าเธอเป็นพวกเร่ขายสินค้าเฉยๆ
หลู่ลูออกมาข้างนอกก็พบกับเวย์หลินที่เอาผ้าคลุมหน้า
ทั้งคู่พากันไปที่ร้านหนังจางซาน
ที่ร้านเครื่องหนัง จางซานกำลังเก็บสินค้าเพื่อปิดร้าน
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
"สวัสดีลุง กำลังจะปิดร้านแล้วเหรอ พอดีเลยช่วยซื้อขนมเปี๊ยะของข้าหน่อยสิ เหลือกล่องสุดท้ายแล้ว 50 เหรียญเอง อร่อยๆ นะๆ" หลู่ลู่พุ่งเข้าไปในร้าน เชิญชวนให้ซื้อสินค้าอย่างเต็มที่พลางปั้นหน้าตาสงสาร O:-)
-
จางซานมีท่าทีลังเล ถ้าหลู่ลู่ใช้เสน่ห์อีกนิดอาจจะสำเร็จ
ถ้าจะเกลี้ยกล่อมให้ซื้อต้องทอย+เสน่ห์มา
-
"อร่อยๆ ซื้อเลยๆ" หลู่ลู่ใช้สเน่ห์
ใช้ทักษะ -1sp เพิ่มเสน่ห์ +1 ด้วย

Rolled 1d10+3 : 8 + 3, total 11
-
จางซานไม่อาจทนทานการร้องขอของหญิงงาม ก็ซื้อขนมเปี๊ยะทั้งกล่องในราคาห้าสิบเหรียญ
โดยไม่ต่อสักคำเดียว
+1EXP
"น่าสงสารนัก วันหน้าหากขายไม่หมดก็นำมาขายให้ข้าได้" จางซานกล่าวพลางยื่นเงินให้
-
"โอ...ขอบคุณเถ้าแก่มาก" นางยิ้มแย้มรับเงินมาก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน "เดี๋ยวข้าช่วยเก็บร้านก็แล้วกัน"
หลู่ลู่ทำตัวเป็นคนดีช่วยเก็บร้านพลางเดินดูของในร้านไปด้วยชวนคุยด้วย "ขายอะไรบ้างเนี่ยลุง ช่วงนี้ขายดีไหม"
-
"ช่วงนี้สินค้าเครื่องหนังขายดี มีศึกสงครามชุดเกราะขายดียิ่ง" จางซานตอบ
หลู่ลู่ช่วยเก็บของทำให้งานเสร็จเร็วขึ้น
จางซานบอกให้เธอรีบกลับบ้านขณะที่เขากำลังจะดึงแผ่นไม้ลงมาปิดหน้าร้าน
"โจรและฆาตรกรโรคจิตอาละวาดหนัก เจ้ารีบกลับบ้านเถอะ ระวังตัวให้มากไว้"
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
"ขอบคุณมากที่เตือนข้า ว่าแต่เถ้าแก่จาง ช่วงนี้มีงานอะไรที่ข้าพอจะช่วยได้ไหม" ขณะพูดก็เดินไปดูชุดหนังตรงมุมด้านในร้าน "อย่างชุดนี้ ถ้าข้าไปช่วยเร่่ขายทำยอดให้เพิ่มได้..." เว้นท้ายประโยคให้เถ้าแก่ลองคิดดู
"ข้าเก่งการพูดเชิญชวนนะ หรือจะให้ไปช่วยขนของก็ได้ ข้ากำลังเก็บเงินทำทุนอยู่"
-
"ทำไมข้าต้องให้เจ้าเร่ขายของด้วย ในเมื่อมีร้านอยู่แล้ว"
"หากต้องการนำสินค้าไปเร่ขายต้องซื้อก่อนด้วยเงินสด"
"เจ้าไม่รีบกลับบ้านไป ยังพิรี้พิไรอันใดอีก"
จางซานเริ่มสงสัย
-
"โธ่ก็ได้ๆ ข้าไปหาของกินมาเร่ขายดีกว่า จะอย่างไรคนก็ต้องกินต้องอิ่ม ไว้คราวหน้าข้าจะนำขนมเปี๊ยะมาขายลุงอีกนะ ลุงใจดี ฮิฮิ" หลู่ลู่ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยพลางส่งสัญญาณให้เวย์หลิ่นเข้ามาได้แล้ว
"อันไหนขายดีล่ะลุง ถ้าข้าจะซื้อไปขายต่อลุงจะลดราคาให้ข้าไหม"
-
จางซานตอบว่า หากซื้อห้าชิ้นคละ หรือสามชิ้นเหมือนกัน
จะขายราคาส่งให้ ลด 20%
จางซานมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง
คดีที่เกิดอย่างต่อเนื่องทำให้เขามิอาจไม่ระวังตัว
-
เอาไว้เก็บเป็นหนทางทำกินอีกทางหนึ่งละกัน
หลู่ลู่กล่าวขอบคุณ แล้วถามต่อว่า "เหตุใดท่านดูระมัดระวังตัวมากเพียงนี้ เจ้าฆาตกรคงไม่ฆ่าพวกเราพ่อค้าแม่ค้าธรรมดาหรอก" ;D
"แต่เถ้าแก่ดูระวังตัวมาก แสดงว่าตีองมีอาวุธไว้ป้องกันตัวบ้างใช่ไหม ตัวข้าก็ระวังตัวอยู่นะ ข้าพกมีดเล่มเล็กติดตัวไว้ตลอดเลย แต่ถึงเวลาจริงๆจะทำอะไรได้รึเปล่า"
-
วันก่อนข้าถูกคนบ้าทำร้ายแผลเพิ่งหายดี
ตอนนี้ข้าสวมเกราะและพกแส้ติดตัวตลอดเวลา
หากไม่มีอวุธคงไม่อาจป้องกันตัว
มีมีดเล่มหนึ่งดีกว่าไม่มี
-
หลู่ลู่พยักหน้าเห็นด้วยจากนั้นก็กล่าวลาและจากมา ก่อนจากมาถามทางไปหอนางโลมด้วย
-
หลู่ลูร่ำลา จางซานก็มาส่งที่หน้าประตู เขาบอกทางแต่หลู่ลูจำไม่ได้
ทันใดนั้นคนในชุดหญิงชราคลุมหน้าก็โผล่ออกมาอย่างกระทันหัน
ใช้มีดพยายามปาดคอจางซาน แต่ชุดเกราะช่วยป้องกันเอาไว้ ทำให้บาดแผลไม่ลึกนัก
จางซานหันหลังชนผนังควักแส้ออกมาตวัดฟาดใส่ผู้ที่ลอบโจมตีเขา
-
^-^
หลู่ลู่อ้าปากค้าง ฉวยโอกาสวิ่งหนีไปเลย
-
หลู่ลู่หลับหูหลับตาวิ่งออกห่างจากร้านเครื่องหนัง
พอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่ที่

Rolled 1d10 : 6, total 6
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
ลู่มาถึงกรมเมืองในตอนค่ำ
การสืบหาฆาตรกรต่อเนื่องยังคงเป็นหัวข้อสำคัญที่เหล่ามือปราบกำลังถกกัน
เธอจะทำอย่างไร
-
เธอไม่สนใจเรื่องฆาตกรนั่น ตอนนี้การหาเงินสำคัญที่สุด แต่เดี๋ยวนะ
"นี่ๆ เจ้าฆาตกรต่อเนื่องมีการตั้งรางวัลนำจับไหม" ถามมือปราบสักคน
-
ตอนนี้เจ้าของหอลมวสันต์ ตั้งรางวัลนำจับมาตรกรที่สังหารซุนซุย เป็นเงิน 500 เหรียญ
-
หลู่ลู่ตาโต เจ้าฆาตกรต่อเนื่องนี่เป็นใครนะ น่าจับเอารางวัลเสียจริง ??? แต่นางก็ไม่มีวิชาอะไรจะไปสู้อยู่ดี ว่าแล้วก็เดินออกจากกรมเมือง เดินสุ่มไปทางหอนางโลมให้ได้
-
หลู่ลู่มุ่งหน้าไปหอนางโลม แต่เธอหารู้เส้นทางไม่

Rolled 1d10 : 4, total 4
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
ค่ำแล้ว กว่าจะรู้ตัวเธอก็มายืนอยู่กลางสลัม
ที่นั่นมีเพิงขายสุราตั้งอยู่แห่งหนึ่ง ได้กลิ่นหอมจากการทอดถั่วยี่สงเป็นกับแกล้มลอยมา
คนหลายกลุ่มตั้งวงดื่มสุรา รอบๆเพิง
หลู่ลู่พบว่าด้านหลังของเธอมีเงาคนเดินใกล้เข้ามา
เธอจะทำอย่างๆไร
-
ไม่รู้ใครแต่โกยไว้ก่อน
นางเร่งฝีเท้าเดินหนีสวนกลับไปยังทางออก ไม่เดินลึกเข้าไปในสลัมนะ ^-^
-
หลู่ลู่หันมาเผชิญหน้ากับชายร่างใหญ่หน้าตาป่าเถื่อนคนหนึ่ง
เมื่อเธอคิดจะวิ่งหนี ชายคนนั้นก็ขยับเข้ามาขัดขวาง
ถ้าจะวิ่ง ทอย+ความเร็ว
หรือจะทำอย่างอื่นก็ได้
-
เจ้าพ่อเต๋าช่วยลูกด้วย
นางเบี่ยงตัวออกด้านข้างแล้ววิ่ง!

Rolled 1d10 : 6, total 6
-
ชายคนนั้นพยายามขัดขวาง หลู่ลู่ใช้แรงฮึดทั้งหมดวิ่งหนี -1SP
เธอวิ่งไปอยู่ใน...

Rolled 1d10 : 5, total 5
1-บ้าน
2-ตลาด
3-โรงเตี๊ยม
4-สลัม
5-ท่าเรือ
6-กรมเมือง
7-บ่อนพนัน
8-บ้าน??
9-หอนางโลม
10-นอกเมือง
-
หลู่ลู่วิ่งมาถึงท่าเรือ เรือน่าสงสัยลำนั้นไปแล้ว แต่คนยังอยู่
คนอยู่เพียงคนเดียวเป็นชายชรา กลับนั่งตกปลาบนท่าเรือในยามวิกา
เธอจะทำอย่างไร
-
"ดึกดื่นป่านนี้ไยมานั่งตกปลา ลูกหลานเป็นห่วงกันพอดี" หลู่ลูุ่ลองเข้าไปทัก
-
ชายชรามิได้หันหน้ามา เขากล่าวว่า "เจ้าล่ะมาทำอะไรในเวลาเช่นนี้"
ชายชรายกคันเบ็ดขึ้น แต่ที่ปลายสายหาได้มีตะขอเบ็ดหรือเหยื่อปลาแต่อย่างใด
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
หลู่ลู่หัวเราะแห้งๆก่อนตอบว่า "กล่าวไปน่าอายยิ่งนัก ข้าเป็นจอมหลงทาง เพียงแค่ก้าวเท้าออกจากบ้านก็หาทางกลับมิเจอ ตอนนี้ข้ากำลังมุ่งไปยังหอนางโลมเพื่อไปสมัครเป็นนางคณิกา มิคาดเดินหลงเข้าไปในสลัมจนหนีคนชั่วเปิดเปิงมาที่นี่"
"นี่ท่านผู้เฒ่ากำลังฝึกวิชาตกปลาแบบมิใช้เหยื่อล่อหรือ" นางอดที่จะถามด้วยความสงสัยมิได้
-
"ที่เราตกมิใช่ปลา แต่เป็นผู้คน.."
ทันใดนั้น สายเบ็ดของชายชราพลันพุ่งเข้าหาหลู่ลู่
ด้วยความเร็วดุจธนูหลุดจากแหล่ง
เธอจะทำอย่างไร
-
นางกรีดร้องด้วยความตกใจ กระโจนหลบสุดตัว

Rolled 1d10 : 3, total 3
-
หลู่ลูถูกสายเบ็ดพันธนาการ ดูไปคล้ายปลาใหญ่ตัวหนึ่ง
ชายชรากล่าวว่า
"มิคาดวันนี้เราผู้เฒ่าไร้เบ็ด จะตกนางเงือกได้ตัวหนึ่ง"
"สมควรเฉลิมฉลองสักครา"
เฒ่าไร้เบ็ดหยิบถุงทะเลใบใหญ่ออกมา
ตระเตรียมบรรจุหลู่ลู่ลงไป
เธอจะทำอย่างไร
-
หลู่ลู่ร้องห่มร้องไห้ T--T
"ปล่อยข้าไปเถิด ตอนนี้ข้าต้องทำงานหาเงินใช้หนี้ให้พ่อแม่ หากข้าหายไปพ่อแม่ข้าจะเป็นเช่นไร ฮือๆๆ" นางคร่ำครวญแล้วขอร้องให้ปล่อยนางไป ก่อนจะพิจารณาว่าสายเบ็ดนี้ใช้มีดสั้นตัดขาดหรือไม่ ตัดได้ตัดเลย
-
หลู่ลู่ร้องไห้คร่ำครวญ พลางแอบใช้มีดตัดสายเบ็ดด้านหลังจนขาด
แต่ชายชรากำลังยกคลุมถุงหนังใส่ร่างของเธอ
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
หลู่ลู่ยกมือขึ้นจับถุงหนังพลิกไปคลุมตัวชายแก่แทน ก่อนจะฉวยโอกาสนั้นโกยหนีไป
-
หลู่ลูจับถุงหนังยื้อยุดกับชายชรา
ทอย+กำลัง

Rolled 1d10 : 1, total 1
-
หลู่ลูจับถุงหนังยื้อยุดกับชายชรา แต่เรี่ยวแรงหญิงสาวอย่างเธอไหนเลยสู้กับยอดฝีมือได้
หลู่ลู่ถูกถุงหนังคลุมร่าง ชายชราก็รวบปากถุงมัดไว้ ยกถุงขึ้นแบก
หลู่ลู่รู้สึกฟ้าดินกลับด้าน ศีรษะอยู่ล่าง เท้าอยู่บน
จากนั้นก็รู้สึกเหมือนถูกเขย่า เมื่อชายชราเริ่มโลดแล่นไปด้วยวิชาตัวเบา
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
ถ้าร่วงลงตอนนี้อาจจะคอหักตายก็เป็นได้ แต่อย่างไรนางก็ไม่ยอมรอความหวัง นางหยิบมีดสั้นมากรีดถุงให้ขาดจนเป็นรูโหว่จากนั้นก็ยื่นมือออกไปแทงที่ต้นขาของผู้เฒ่า
-
ถุงหนังกลับจัดสร้างด้วยวัสดุประหลาด ไม่เกรงกลัวคมอาวุธธรรมดา
มีดสั้นของเธอไม่อาจกรีดถุงหนัง หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
ทำใจ....ยอมให้หิ้วต่อไป บ้าสิ ต้องดิ้น หลู่ลู่ดิ้นๆๆๆ "ปล่อยยยๆๆๆ ปล่อบข้า!!"
-
หลู่ลูพยายามดิ้นรน ทอย+กำลัง ว่าจะหลุดไหม

Rolled 1d10 : 10, total 10
-
หลู่ลู่ดิ้นจนถุงหนังหลุดจากมือชายชรา
ขณะนั้นเขากำลัง

Rolled 1d4 : 4, total 4
วิ่งบนพื้นราบ
กระโดดขึ้นเขา
กระโดดข้ามแม่น้ำ
กระโดดข้ามหลังคา
-
ขณะที่ชายชราแบกถุงหนังโลดแล่นบนหลังคาในเมือง
ลู่หลู่ก็ได้ใช้กำลังทั้งหมดดิ้นรนจนถุงหนังหลุดจากมือชายชรา
เสียงทึบดังเมื่อถุงหนังตกลงไปบนพื้น หลู่ลู่ที่อยู่ภายในกลับไม่ได้รับอันตราย
มีหลายคนเปิดหน้าต่างหริอเดินออกมาชมดู ชายชราไม่ต้องการตอแยความวุ่นวายก็เหินกายจากไป
หลู่ลู่ติดอยู่ในถุงหนังปากถุงถูกมัดด้วยเชือกจากข้างนอกจนแน่นหนา เธอจะทำอย่างไร
-
ดิ้นแด่วๆอยู่ในถุง
"ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย" นางร้องขอความช่วยเหลือ
-
มีคนเดินเข้ามาถามว่า "เจ้าเป็นผู้คนหรือปิศาจ เหตุใดจึงอยู่ในถุง"
-
"เป็นคนสิ คิดว่าข้าอยากเข้ามาอยู่ในถุงอย่างนั้นหรือ" หลู่ลู่โวยวายกลับ แต่นึกขึ้นได้ว่าตนเองต้องการความช่วยเหลือจึงลดเสียงลง "ข้าถูกเฒ่าร้ายอันใดไม่ทราบจับกุมแล้วยัดใส่ถุง ท่านผู้ใจบุญได้โปรดปลดปล่อยข้าออกจากถุงนี่ที"
ฟังดูด้วยว่สคุนที่ถามเมื่อกี้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย น้ำเสียงฟังแล้วอายุประมาณเท่าไหร่
-
ฟังจากซุ่มเสียง คล้ายกับเป็นชายวัยกลางคน
"ปีศาจ ต้องเป็นปิศาจแน่นอน คนปกติที่ไหนเข้าไปอยู่ในถุงได้"
"เจ้ามีหลักฐานไหมว่าเป็นคนธรรมดา"
-
"เจ้าเคยเห็นปีศาจรึ ถึงว่าข้าเป็นปีศาจ" หลู่ลู่นึกหงุดหงิด "ข้าจะไปมีของแบบนั้นได้อย่างไร ก็บอกแลัวว่าถูกคนลักพามา ข้าชื่อหลู่ลู่ ปล่อยข้าออกไปเดี๋ยวนี้"
-
เจ้าเป็นคนเมืองใด บ้านช่องอยู่ไหน เราต้องยืนยันก่อนจึงจะยอมเชื่อถือ
-
หลู่ลู่ไม่ยอมตอบแล้ว นางแกล้งนิ่งเงียบราวกับหมดสติไป
-
ได้ยินเสียงคนผู้นั้นวิ่งหนีไป ร้องตะโกนว่า "ภายในถุงคงเป็นปิศาจหัวโตจริงๆ จึงไม่กล้ายีนยันตนเอง เรากลัวแล้ว มารดาช่วยเราด้วย"
-
สงสัยจะเป็นคนสติไม่ดี นางคิด
"เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป" นางร้องเรียก ถ้าไม่ทันก็นอนรอฟ้าสว่างให้คนอื่นผ่านมาเห็นก็ได้
-
"เราไม่หยุด เจ้าคงคิดใช้คำสาปอันใดแน่ อย่าได้ทำร้ายเรา" เสียงฝีเท้าชายคนนั้นไกลออกไปเรื่อยๆ
-
:(
"ถ้าเจ้าไม่หยุดข้าก็จะสาปเจ้า หากเจ้าไม่ปลดปล่อยออกไปเดี๋ยวนี้ เมื่อฟ้าสางของวันถัดไปข้าจะออกไปฆ่าเจ้า" หลู่ลู่คำรามเสียงดัง นางดัดเสียงให้ดุร้ายสวมบทเป็นปีศาจเสียเลย
-
หากปล่อยเจ้าเจ้าก็จะฆ่าเรา หากไม่ปล่อยเจ้าเราก็ต้องตาย
เรายินยอมเป็นหยกแหลกลาญมิขอเป็นกระเบื้องสมบูรณ์
ยอมตายไม่ให้ชาวโลกเดือดร้อน
หลู่ลูจะลองเกลี้ยกล่อมดูไหม ทอย+เสน่ห์
-
"ข้าสัญญาว่าหากเจ้าปล่อยข้าออกไป ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า" นางเกลี้ยกล่อม

Rolled 1d10+2 : 9 + 2, total 11
-
"เจ้าสัญญาแล้วหากโกหกต้องกลืนเข็มแปดสิบหมื่นเล่ม"
ชายคนนั้นเดินกลับมาแกะเชือกออกให้กับหลู่ลู่
เมื่อเธอโผล่หน้าออกมาก็พบเฒ่าทารกคนนึง ท่าทางเสียสติ
กำลังมองเธออย่างตะลึงลาน
เธอจะทำอย่างไร
-
"เอาล่ะ เจ้าปลดปล่อยข้าข้าก็จะไม่ฆ่าเจ้า ไปเสีย" หลูลู่โบกมือไล่ สวมบทเป็นปีศาจร้ายตามเดิม ก่อนจะเก็บกระสอบหนังนั้นมา ท่าทางจะเป็นของดีต้องเก็บไว้ ก่อนจะมองรอบๆว่านี่กี่โมงกี่ยามแล้ว และอยู่ในสถานที่เช่นไร
-
"ขอบคุณเซียนโกว(นางเซียน)ที่ไว้ชีวิต ลาก่อน"
ชายชรานั้นพริ้วกายคราเดียวก็หนีไปไกลห้าหกสิบเชี๊ยะ
หลู่ลู่ได้รับ"ถุงหนัง? ทนทานต่อคมมีดดาบ"
หลู่ลู่มองรอบๆ เธอไม่เคยมาที่นี่
ดูไปที่นี้คล้ายหมู่บ้านเล็กๆชานเมืองแห่งหนึ่ง
ที่ผู้คนส่วนใหญ่ดำรงชีพด้วยการทำนาทำไร่
-
^-^ ที่ไหนเนี่ย
หลู่ลู่กุมขมับ นางเดินไปหาคนในหมู่บ้านถามว่าที่นี่คือที่ใด ห่างไกลจากเมืองบ้านของนางมากเพียงไร มีใครกำลังจะเดินทางเข้าเมืองบ้างจะขอติดตามไปด้วย
-
ชาวบ้านบอกว่าที่นี่คือหมู่บ้านซัวหนิว อยู่ทางตะวันตกของเมืองหลิงหลาง สิบลี้
มีอาชีพทำนา
สายแล้ว ชาวบ้านบอกว่าหากเดินทางเข้าเมืองตอนนี้จะถึงตอนเย็นพอดี
จะมีใครคิดเข้าเมืองไหมนะ
1-5มี 6-10ไม่มี

Rolled 1d10 : 3, total 3
-
มีชาวบ้านคนหนึ่งชื่ออางุ้ย บอกว่าจะขี่เกวียนเอาข้าวสารและฟืนไปขายในเมือง
ยินดีให้ติดตามไป
-
"ขอบคุณท่านมาก" หลู่ลู่กล่าวขอบคุณแล้วติดเกวียนไป จะเดินหรือนั่งก็ได้แล้วแต่ชาวบ้านคนนั้นเลย
-
หลู่ลู่นั่งเกวียนไปกับชายหนุ่ม เดินทางจนถึงยามบ่ายก็ไปได้ห้าลี้
อยู่ดีๆเกวียนกลับหยุดลง อางุ้ยลงไปตรวจสอบ แล้วบอกว่า
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1701.jpg)
"เพลาของล้อเกวียนแตก ทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้ กว่าจะเหลาไม้เป็นเพลาสำเร็จต้องใช้เวลาพอสมควร"
"ทางด้านโน้นมีกระท่อมอยู่ที่ปลายนา พวกเราสมควรไปพักผ่อนก่อนพรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อ"
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"ข้ารีบเดินทางยิ่งนัก กลัวว่าพ่อแม่ข้าจะเป็นกังวล" หลู่ลู่ทำหน้าเศร้า นางลงไปตรวจสอบเกวียนว่าเสียหายจริงตามที่ชายผู้นี่บอกหรือไม่
จะอย่างไรนางก็ยังไม่อยากแยกตัวเดินทางไปเอง ถึงแม้จะเดินทางตามเส้นทางเกวียนแต่เกรงว่านางก็คงหลงทางได้เช่นกัน
นางยืนตัดสินใจอยู่นานก็..
"มันไม่เป็นการดีเท่าใดนักที่ชายหญิงสองคนจะพักในกระท่อมด้วยกัน ข้าว่าข้าขอรออยู่ที่นี่ดีกว่า"
-
หลู่ลูไม่แน่ใจว่าเพลาเสียจริงไหม ถ้าต้องการตรวจสอบ ทอย+ปัญญา
ชายหนุ่มบอกว่ากลางป่าอันตรายนัก อาจมีเสือออกมาหากินได้ทุกเมื่อ
ควรไปหลบภัยในกระท่อม
-
ท่าทางจะตรวจสอบไม่รู้เรื่อง เพราะ sp หมด ยากจะทอยได้คริ
"รู้เช่นนี้ข้าจะรีบกลับไปทำไมนะ น่าจะอยู่รอที่หมู่บ้านต่ออีกวันหนึ่งแล้วรอท่านพี่ข้าเดินทางกลับพร้อมกันจะดีกว่า ท่านพี่ข้าน่ะปราบเสือได้ เก่งกาจวรยุทธ์มากมาย ถ้าเรารออยู่ที่นี่พี่ข้าต้องตามมาทันแน่" หลู่ลู่พูดลอยๆให้อางุ้ยได้ยิน ดูว่าเขาจะเปลี่ยนใจหรือไม่
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1701.jpg)
ข้าได้ยินว่าเจ้ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองอยู่ที่ไหน เหตุใดเจ้าจึงรู้ว่าพี่ชายกำลังจะมาได้
หญิงสาวทั่วไปไม่ขึ้นเกวียนสองต่อสองมากับชายหนุ่มแปลกหน้าหรอกนะ
อางุ้ยเดินเข้ามาใกล้หลุ่ลู่ด้วยทีท่าหยาบช้าลามก
-
ก็ข้ามองโลกในแง่ดียังไงล่ะ -"-
แสดงว่าเส้นทางนี้ไม่แน่ว่าจะเป็นทางกลับเมืองสินะ เจ้านี่อาจพาไปเส้นทางอื่นก็ได้
"ข้ามิใช่หญิงสาวทั่วไปอย่างไรเล่า เจ้านี่ก็ใจร้อนจริงๆถ้าเจ้าไปที่หอลมวสันต์ก็จะได้พบข้าแล้วแท้ๆ แถมยังได้อยู่ในห้องหับที่ดีกว่าริมถนนหรือกระท่อมสกปรกตั้งเยอะ" นางพูดยิ้มแย้ม มือกลับล้วงหยิบมีดมาเตรียมไว้พร้อมกับย่างกายเข้าไปหาช้าๆด้วยท่าทียั่วยวน ก่อนจะสบหัวพิงกับบ่าของมันและสบโอกาสมันเผลอก็จ้วงมีดใส่ท้องมันเลย
-
หลู่ลู่เดินเข้าไปหลอกล่อชายหนุ่มก่อนจะจ้วงแทงเขามีดหนึ่ง ชายหนุ่มบาดเจ็บ1
ชายหนุ่มทรุดตัวลงกุมท้องเอาไว้ ร้องว่า "ช่วยด้วย มารดาของเรา เราผิดไปแล้ว"
"อย่าทำร้ายเรา เจ้าอยากไปไหนก็ไปเถอะ "
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
ถอยห่างออกมาแล้วพูดขู่ว่า "พาข้าไปที่เมืองก่อน ไม่อย่างนั้นข้าจะแทงเจ้าอีกแผล"
-
"ตะ..ตกลง" ชายหนุ่มฉีกเสื้อมากดแผลไว้ บังคับเกวียนเข้าเมือง
มาถึงประตูเมืองตอนเย็นก่อนประตูปิดพอดี
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
นางไม่แม้แต่กล่าวคำใดๆ เมื่อถึงเมืองก็ตรงเข้าไปในเมืองทันที ก่อนจะเข้าถามคนเฝ้าประตูด้วยว่านี่มันเมืองอะไร ใช่เมืองบ้านตัวเองหรือไม่
-
ทหารยามบอกว่าที่นี่คือเมืองหลิงหลาง ไม่ทราบว่าบ้านแม่นางอยู่เมืองใด
-
"บ้านข้าอยู่ที่เมือง ที่มีหอนางโลมชื่อว่าลมวสันต์ ใช่เมืองนี้หรือไม่" นางถามอย่างค่อนข้างมึนงงเล็กน้อย บ้านตัวเองอยู่เมืองอะไรยังไม่รู้เลย มีชีวิตเติบโตมาได้อย่างไรกันนะ
-
"เมืองหลิงหลางนี้ก็มีหอลมวสันต์ เจ้าทำงานที่นั่น?" ทหารยามสอบถามเธอ
-
ถ้าเช่นนั้นข้าคงมาถูกที่แล้ว
"กำลังจะไปทำงานที่นั่น แต่ข้าไม่รู้ทางไป ถ้าเดินไปเองคงหลงทางเป็นแน่แท้" นางรำพึงพลางเหล่มองไปทางทหารยามแบบขอความช่วยเหลือ
-
ทหารยามคิดว่านางทอดสะพานให้ก็เกิดความยินดี
ฝากเวรไว้กับเพื่อน เพื่อพาหลู่ลู่ไปที่หอลมวสันต์
ระหว่างทางก็สอบถามว่าเธอทำงานมานานหรือยัง ทำไมมาทำงานเช่นนี้
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
"มิใช่ มิใช่ ข้ายังไม่เคยทำงานแต่กำลังจะไปสมัคร เจ้าคิดว่าข้าสมัครได้ไหม ไว้ถ้าข้าได้ทำงานข้าจะคิดราคาพิเศษให้เจ้าเลย ตอบแทนที่เจ้าช่วยนำทางให้ข้า" ;) หลู่ลู่ยิ้มแย้ม
เมื่อไปถึงหอลมวสันต์ก็เข้าไปคุยกับแม่เล้าบอกว่าตนอยากทำงานเป็นนางคณิกา
-
นายทหารบอกว่าจะไม่ลืมมาใช้บริการเธอแน่นอน
แต่เขาคงไม่มีปัญญาจ่ายค่าทำลายหยกบริสุทธิ์ คงต้องมาใหม่วันหลัง
แม่เล้าก็มิได้แปลกใจอันใด ยุคสมัยนี้ขายตัวเป็นคณิกายังดีกว่าเป็นทาส
แม่เล้ากล่าวว่าเจ้าของหอลมวสันต์นามหยูจี้ (วสันตฤดู) นางเป็นเพียงผู้ดูแลเท่านั้น
หากต้องการขายตัวเป็นคณิกาจะพาไปพบ
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
หยูจี้พักอยู่ที่ตึกหลัง นางเป็นสตรีวัยปลายสามสิบแต่ยังคงความสาวเอาไว้ได้
แม้นางจะฝืนแย้มยิ้มแต่สีหน้าของนางกลับแฝงแววโศกาอาดูรย์ขอบตายังแดงก่ำทั้งสวมชุดป่านไว้ทุกข์
เมื่อฟังว่าหลู่ลู่ต้องการขายตัว หยูจี้ก็กล่าวว่า "เจ้าอายุเพียงสิบแปดปีกลับคิดขายตัว ไฉนสิ้นคิดถึงเพียงนี้"
"เจ้ารู้หรือไม่ว่านั่นเป็นงานเยี่ยงใด?"
-
"ข้ารู้" หลู่ลู่ตอบเศร้าๆ "แต่นั่นเป็นเพราะข้าอยากช่วยหาเงินจ่ายหนี้สินให้ครอบครัว ถ้าหาเงินมาไม่ได้พวกข้าคงกลายเป็นคนเร่ร่อนเป็นแน่แท้"
"ว่าแต่พวกท่านทำไมสวมชุดไว้ทุกข์ มีผู้ใดเสียชีวิตหรือ" นางถาม
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
"คุณชายซุนคนรักของข้าเสียชีวิตอย่างกระทันหัน...." หยูจี้กล่าว จากนั้นปาดน้ำตาบนใบหน้าบอกกับหลู่ลู่ว่า
"ช่างเป้นบุตรกตัญญูนัก เจ้าเป็นหยกบริสุทธิ์ น่าเสียดายท่านราชบุตรมองโกลจากไปแล้ว หาไม่เจ้าคงขายได้เงินนับพันตำลึง"
"เราจะจัดงาน สยุมพรหยกบริสุทธิ์ ขึ้น ให้เหล่าขุนนางและเศรษฐีในเมืองมาประมูลแย่งชิงตัวเจ้าไป ดีหรือไม่"
"หากทำเช่นนี้ มูลค่าการทำลายหยกบริสุทธิ์ของเจ้าจะเพิ่มพูนขึ้นมากนัก" หยูจี้เสนอแนะและสอบถามความสมัครใจของเธอ
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
"โอ ข้าเสียใจด้วย หากข้ารู้ตัวคนร้ายข้าจะรีบมาบอกท่านโดยเร็ว" กล่าวแสดงความเสียใจ
แด่npcชายผู้ล่วงลับ
ราชบุตรมองโกล หึ! ไปแล้วก็ดี อย่ามายุ่งกับตัวละครของเราอีกเลย
นางครุ่นคิดแล้วถามออกไปว่า
"นั่นก็เป็นวิธีที่ดี แต่ประกาศออกไปโดยมิบอกชื่อแซ่ของข้าได้หรือไม่ ข้าไม่อยากให้คนรู้จักของข้ารู้เรื่องนี้น่ะ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
"ย่อมได้ คณิกามากมายล้วนตั้งชื่อฉายาของตนเองใหม่ เจ้าก็เลือกมาสักชื่อหนึ่ง"
หยูจี้หยิบกระดาษสองแผ่นออกมาจากลิ้นชักโต๊ะทำงาน
"นี่เป็นสัญญายอมเป็นคณิกาในสังกัดของเราและสัญญายินยอมให้เราเป็นตัวแทนจำหน่ายหยกบริสุทธุิ์ของเจ้า อ่านแล้วประทับลายนิ้วมือเถิด"
สัญญาเป็นคณิกามีใจความสรุปได้ดังนี้
- เธอจะได้รับเงินทันที 500เหรียญ
- เธอต้องอยู่ในสังกัดของหอลมวสันต์อย่างน้อยหนึ่งปี ถ้าอยู่ไม่ถึงต้องชดใช้เงิน
- รายได้ครึ่งหนึ่งหักเข้าหอลมวสันต์
- แต่ละสัปดาห์ต้องทำรายได้ให้หอลมวสันต์อย่างน้อย 300 เหรียญ มิฉะนั้นต้องหาเงินมาจ่ายเพิ่มเติม
ส่วนสัญญาหยกบริสุทธิ์สรุปว่า
- หยกบริสุทธิ์ของเธอเป็นกรรมสิทธิ์ของหอลมวสันต์
- รายได้จากการจำหน่ายหยกบริสุทธิ์ครึ่งหนึ่งจะมอบให้เธอ
- หากพิสูจน์ได้ในภายหลังว่าเธอมิใช่หยกบริสุทธุิ์ต้องชดใช้เงินให้หอลมวสันต์
หลู่ลู่จะลงลายนิ้วมือเลยหรือไม่
-
"ครึ่งหนึ่งเลยหรือ?" :( นางสงสัยเรื่องค่าจ้างที่ต้องแบ่งให้
"แล้วนี่ต้องพักที่นี่ถาวรเลยใช่ไหม" นางคิดๆดูอาจจะคุ้มก็ได้ ถ้าพักฟรีและอาหารฟรี
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
"ย่อมมีที่พักและอาหารให้ ราคาเช่นนี้นับว่ายุติธรรมนัก บางแห่งเพียงจ่ายเงินเดือนให้คณิกา ทั้งบังคับให้รับแขกเป็นสิบคน"
"แต่ข้าเองเคยลำบากลำบนมาก่อน ทราบถึงความทุกข์ใจของคณิกา จึงตั้งหอลมวสันต์ขึ้นมาได้"
-
นางตอบตกลงแล้วประทับลายนิ้วมือ
ในใจลึกๆหวาดหวั่น หวาดหวั่นว่าจะนำเงินไปให้พ่อแม่ที่บ้านไม่ได้เพราะไม่รู้ทางกลับบ้าน D{ ส่งไปรษณีย์มีไหม
-
เมื่อหลู่ลู่ลงลายนิ้วมือในสัญญา หยูจี๊ก็ล้วงตั๋วแลกเงินห้าร้อยเหรียญออกมามอบให้เธอ
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
"เจ้าคงคิดชื่อไม่ออกก็ใช้ชื่อว่า หยกบริสุทธิ์ เถอะ"
"ต้องใช้เวลาสามวันในการป่าวประกาศงานข่าวงานสยุมพรหยกบริสุทธิ์ออกไป ระหว่างนี้รักษาตัวให้ดี"
หยูจี้กำชับ ก่อนจะถามว่าเธอต้องการอะไรอีกไหม
หลู่ลู่รู้สึกว่าชีวิตของเธอช่างน่าท้อแท้นัก เหตุใดจึงต้องมาเป็นนางโลมตั้งแต่อายุเท่านี้ด้วยนะ
ความมุ่งมั่น -10
-
ข้าลืมคิดชื่อ
"ข้าขอท่านให้ช่วยฝากเงินก้อนนี้ไปให้ที่บ้านของข้าได้ไหม บ้านหลู่ขายขนมเปี๊ยะ เสมียนที่โรงเตี๊ยมก็รู้จัก ข้าจะได้อยู่รักษาตัวที่นี่อย่างดีเลย ขอบคุณมาก"
ว่าแล้วก็ถามหาห้องพัก
-
หยูจี้ก็เรียกเด็กรับใช้มาสั่งให้ส่งตั๋วแลกเงินไปที่บ้านตระกูลหลู่ที่ขายขนมเปี๊ยะ
และให้กูโน้ว(แมงดา)คนหนึ่งชื่ออางู้ให้ทำหน้าที่พิทักษ์หลู่ลู่
อางู้พาหลู่ลู่ไปที่ตึกหลัง ให้นางพำนักในตึกขวาริมฝั่งน้ำเฝยสุ่ย
ไม่นานบิดามารดาของเธอก็รุดมา
"อาลู่ นี่มันเรื่องอันใด ทำไมขายตัวเป็นคณิกา เจ้าถูกหลอกลวงหรือ" บิดาถามเธออย่างขึงขัง
มารดาก็ร้องไห้น้ำตานองหน้า กล่าวว่า "อาลู่ พวกเราเลี้ยงดูเจ้าผิดไปตรงไหน เหตุใดจึงใฝ่ต่ำเช่นนี้"
-
^-^ หลู่ลู่ร่ำร้องในใจลืมให้บอกว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่
นางร้องไห้และบอกกับพ่อแม่ว่า "มันเป็นหนทางที่ดีที่สุดแล้วในการหาเงินมาจ่ายหนี้โดยไม่ต้องแต่งงานกับคนที่ข้าไม่ได้รัก อย่างน้อยอาชีพนี้ก็ไม่ต้องไปฆ่าฟันหรือปล้นชิงใคร อีกอย่างการที่ข้าออกไปหาเงินต้องผจญกับเพศภัยมากมายนั่นทำให้ข้าคิดว่าไม่สักวันใดก็วันหนึ่งข้าอาจจะถูกพวกใจทรามทำร้ายเข้าสักวัน สู้ข้ายินยอมพร้อมใจใช้สิ่งนี้เพื่อพวกท่านจะดีกว่า ถึงท่านพ่อท่านแม่จะคัดค้านเช่นไรข้าก็ไม่เปลี่ยนใจแน่นอน" :-X
-
"เด็กโง่ คิดว่าทำเช่นนี้แล้วจะเปลี่ยนใจบิดามารดาได้หรือ" บิดาเธอกล่าว
มารดาก็ร้องไห้กล่าวว่า "พวกเราต้องไปขอร้องให้เถ้าแก่ต่งมาไถ่ตัวเจ้าไปแต่งงานให้ได้ มิเช่นนั้นพวกเราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน"
หลู่ลู่จะทำอย่างไร
-
"คิดว่าเถ้าแก่จะยอมงั้นรึ แล้วอีกอย่างข้าไม่อยากแต่งงานกับใครทั้งสิ้น ถ้าแต่งงานเพื่อชดใช้หนี้ก็ไม่ต่างกับขายตัวหรอก จะอย่างไรข้าก็ไม่กลับไปแต่งงานตามที่ท่านทั้งสองต้องการ ก็ท่านสัญญาแล้วว่าถ้าข้าหาเงินมาได้ท่านจะไม่บังคับให้ข้าแต่งงาน แต่พอข้าหาเงินมาได้ท่านกลับไม่ยินยอม ถ้าเช่นนั้นเรื่องหน้าตาข้าก็ไม่สนหรอก" หลู่ลู่พูดจบก็หันหลังให้ไม่อยากสนทนาอะไรต่ออีก
-
บิดาก็บอกเธอว่า "ตกลง 500 เหรียญนี้เป็นดอกเบี้ย ยังขาดอีกพันเหรียญ"
"มีเวลาเหลืออีกไม่กี่วัน ถ้าหาเงินมาคืนครบพวกเราก็จะยอมทำตามสัญญา"
ส่วนมารดาเธอยังคงร่ำไห้ เห็นว่าไม่อาจเกลี้ยกล่อมบุตรสาวให้กลับกลาย
ได้แต่ตีอกชกหัวโทษว่าเป็นความผิดของนางเองที่บีบบังคับบุตรสาวให้ทำเช่นนี้
จากนั้นบิดาของเธอฉุดรั้งมารดาจากไป
-
"เฮ้อ..." นางถอนหายใจ ดีที่บิดามารดายอมกลับไปได้เสียที หวังว่าคงไม่เกดนเรื่องอะไรร้ายแรงขึ้นหรอกนะ :(
จากนั้นนางก็บอกอางู้ว่าหิวยิ่งนัก อยากรับประทานอาหารนิดหนึ่งก่อนจะหลับพักผ่อน ข้าเหนื่อยเหลือเกิน ไปกินอาการได้ที่ไหน
-
อางู้บอกว่าสามารถสั่งให้โรงครัวส่งมาก็ได้
เขาจะจัดการให้
ไม่นาน อาหารก็ถูกยกมาถึง
เป็นอาหารว่างหลายชนิดจานหนึ่ง ขนมหวานจานหนึ่ง
-
นางหยิบขนมกิน หยิบอาหารว่างกินแล้วนอนหลับให้เต็มที่ บอกให้อางู้ไปพักก่อนก็ได้ นางเกรงใจ
-
หลู่ลู่กินอาหารแล้วนอนหลับจนเช้า +3SP
เธอพบว่าอางู้ยังคงเฝ้าอยู่หน้าประตู พอเขาเห็นเธอตื่นแล้ว
ก็เรียกให้คนนำน้ำร้อนสำหรับล้างหน้าและน้ำชาอาหารว่างมาให้
หยูจี้ก็นำจิตรกรมาวาดภาพของหลู่ลู่เพื่อแนบไปพร้อมกับบัตรเชิญงานสยุมพรหยกบริสุทธิ์
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
ยิ่งมีคนใหญ่คนโตมาร่วมงานมาก โอกาสที่จะขายได้ราคาสูงก็มากขึ้น
เจ้าต้องการจะไปเยี่ยมคารวะผู้ใดเป็นพิเศษหรือไม่
หยูจี้สอบถามเธอ
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2286.jpg)
หลู่ลู่ลองเสนอไปว่า "ท่านหยูจี้ ข้าคิดว่าภาพวาดนั้น ให้จิตรกรวาดรูปข้าสวมผ้าปิดใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่งดีหรือไม่ ข้าคิดว่าการเผยให้เห็นใบหน้าไม่ทั้งหมดทำให้ดูน่าสนใจขึ้น ไว้ค่อยเปิดเผยใบหน้าของข้าภายในงานดีหรือไม่"
"แต่ข้าไม่รู้จักผู้ใดที่เป็นคนใหญ่คนโตเลย จึงไม่มีคนให้ไปเยี่ยมเป็นพิเศษ"
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
"งานสยุมพรหยกบริสุทธิ์เป็นงานลับๆ ไม่ได้ป่าวประกาศไปทั้งเมือง เจ้าไม่ต้องกลัวอับอาย"
"ความคิดของเจ้ากลับไม่เลว เปิดหมดมิสู้ปิดบางส่วน จินตนาการยิ่งวาบหวามกว่าเดิม"
หยูจี้จึงให้จิตรกรวาดแพรเบาบางคลุมหน้าหลู่ลู่ มองเห็นใบหน้างามเพียงวับๆแวมๆ
"เราคิดเชิญท่านเจ้าเมือง ที่ปรึกษาและขุนนาง หัวหน้ากรมเมืองและมือปราบ แม่ทัพนายกอง เศรษฐีและบุตรชายทั้งโสดไม่โสด"
"เจ้าคิดว่าจะเชิญผู้ใดอีก และจะไปเยี่ยมเยียนผู้ใดบ้างไหม"
งานสยุมพรหยกบริสุทธิ์ ความน่าสนใจ 10 (จำนวนคนที่เข้าร่วม = 1 d ความน่าสนใจ)
-
"ถ้าไปเยี่ยมเยียนมันก็ดีกว่านั่งรออยู่เฉยๆสินะ" หลู่ลู่รำพึง นางคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบไปว่า "ข้าต้องการไปเยี่ยมเยียนท่านเจ้าเมือง ต้องทำอย่างไรบ้าง"
D{
-
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/2311.jpg)
ที่ว่าเยี่ยมเยียนย่อมไม่สามารถไปอย่างเปิดเผย
เราสามารถพาเจ้าไปแนะนำตัวกับเจ้าเมือง ในงานเลี้ยงของทางการ
แต่ที่เหลือขึ้นอยู่กับฝีมือของเจ้า ว่าสามารถทำให้ท่านเจ้าเมืองพึงพอใจได้หรือไม่
ท่านเจ้าเมืองเป็นผู้มีอำนาจสูงสุด หากล่วงเกินท่านผู้เฒ่างานนี้อาจล่มสลาย
แต่หากท่านผู้เฒ่ายินดีจะมีประโยชน์มหาศาล
-
หลู่ลู่ลอบกลืนน้ำลายเมื่อได้ฟังคำเตือนของหยูจี้ นางพยักหน้าอย่างมาดมั่น
"มีอะไรแนะนำข้าอีกไหม (เรียกสรรพนามแทนตัวหยูจี้ว่าอะไรดีหว่า)"
-
คนอื่นๆเรียกหยูจี้ว่านายหญิง
หยูจี้บอกเธอว่าคืนนี้มีงานเลี้ยงในหอลมวสันต์ ท่านเจ้าเมืองก็เข้าร่วมด้วย
จะพาเธอไปแนะนำให้ท่านผู้เฒ่ารู้จัก ต้องเตรียมตัวให้ดี
ตอนนี้เป็นเวลาสาย หยูจี้ถามว่านอกจากท่านเจ้าเมืองหลู่ลู่ยังจะไปพบผู้ใดอีกไหม
-
"ไม่แล้วค่ะนายหญิง เอาเวลานี้ไปประทินโฉม ดูแลตัวเองให้พร้อมดีกว่า" นางตอบ "ขอบคุณท่านมาก"
-
หยูจี้และหญิงรับใช้ก็อำลาจากไป
เหลือเพียงหลู่ลู่และอางู้ที่หน้าห้อง
ยังคงเป็นเวลาสาย เธอจะทำอย่างไร
-
ไปเดินเล่นภายในหอเพื่อฆ่าเวลา (เดินออกไปข้างนอกเดี๋ยวหลงทางกลับมาไม่ได้)
-
-ตึกหน้า ใช้รับแขก
-ตึกกลาง ชั้นหนึ่งเป็นร้านจำหน่ายสุรา ชั้นสองเป็นห้องพักสำหรับคณิกาและแขกที่มาหาความสำราญ
-ตึกขวา ที่พักคณิกาทั่วไป
-ตึกซ้าย ที่พักคนรับใช้ ครัว และ ลานซักรีด
-ตึกริมน้ำ มีสามหลังเป็นที่พักของ หยูจี้ หลู่ลู่ และห้องว่างที่ใช้จัดเลี้ยง
-
ไปเดินเล่นริมน้ำ นึกถึงฉากที่เห็นชายเปลือยนอนอยู่ สงสัยคนนั้นคงเป็นคุณชายซุนซุยที่เสียชีวิตไปแน่แท้แล้ว
อุตส่าห์เป็นคนหนุ่มไม่น่าตายเร็วเลย
จากนั้นเบื่อๆก็กลับห้อง อาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า รอเวลาค่ำ
-
หลายปีผ่านไปหลู่ลู่ตั้งใจทำงานเก็บเงินชดใช้หนี้ให้กับบิดามารดาและไถ่ถอนตัวเองจากหอนางโลม
ในที่สุดเธอก็มีอิสระเสรี และสามารถใช้ชีวิตตามที่ใจตนเองปรารถนา
GOOD END
รับ 17 Bonus EXP