Post by: Game Master on June 14, 2013, 03:12:03 PM
| ||||||||||||
| ความมุ่งมั่น 84 | เป้าหมาย : ออกสำรวจโลก และทวีปใหม่ๆ 3 แห่งขึ้นไป |
|
|
ประวัติ
ประวัติ : ไดอาน่า เป็นลูกสาวของตระกูลนักเดินทางชาวต่างชาติจากแดนไกล ที่ออกเดินทางสำรวจโลกมาเป็นเวลานาน เธอออกเดินทางไปกับครอบครัวด้วยกันตั้งแต่ยังแบเบาะ บิดาของเธอเชี่ยวชาญทางด้านการเดินเรือ ส่วนมารดามีความรู้รอบด้าน สามารถพูดได้หลายภาษา ไดอาน่าได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมาจากบิดามารดาของเธอมากพอสมควร และเธอก็เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่แล้ววันหนึ่งคณะเดินทางของไดอาน่าก็เกิดอุบัติเหตุ เรือถูกพายุและคืนซัดเข้ากระแทกกับหินโสโครกเสียหายรุนแรง ในระหว่างที่เหตุการณ์วุนวายอยู่นั้นก็มีท่อนไว้ที่แตกหักเหวี่ยงมากระแทกเข้าที่ศรีษะของเธอ แล้วก็ร่วงตกทะเลไป ทางด้านครอบครัวของเธอก็ไม่รู้ว่าหนีรอดจากพายุลูกนั้นได้ไหมสุดท้ายก็ไม่รู้ว่าชะตาจะเป็นอย่างไร แต่ทางไดอาน่านั้นยังถือว่ามีโชค ตัวเธอถูกคลื่นน้ำซัดมาเกยตื้นอยู่บนชายหาด มีชาวประมงมาพบเข้า จึงพาไปรักษาตัวที่หมู่บ้านชาวประมง แต่ว่าคุยกันไม่รู้เรื่องซ้ำยังความจำเสื่อม สีผม และนัยตาก็แปลกกว่าคนทั่วไป เพื่อไม่ให้เป็นเคราะห์ร้าย ชาวประมงจึงพาไปไว้ที่หอนางโลม เพราะคิดว่าเป็นคนบ้า ทางหอนางโลมก็รับเลี้ยงเธอไว้แบบเสียไม่ได้ แล้วใช้งานเธอเยี่ยงทาส ใช้ทำงานทุกอย่าง เท่าที่จะคิดออก เพราะเธอรับแขกไม่ได้ (ไม่มีใครเอา) ปัจจุบันไดอาน่าตั้งใจจะเปลี่ยนวิธีชีวิตของตัวเอง ถ้าเวลาและโอกาสมาถึง เธอจะออกจากหอนางโลมแห่งนี้ และออกสำรวจ เพราะมันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ไม่ได้เลือนหายไปจากความทรงจำของเธอ
Post by: Game Master on June 14, 2013, 05:37:33 PM
เสียงตวาดของแม่เล้าหอหมื่นบุปผาเมืองซั่งไฮ้เป็นเสียงแรกที่ไดอาน่าได้ยินทุกเช้า
วันนี้เธอก็ต้องตื่นมาทำงานบ้านอีกแล้ว ความฝันที่จะได้ล่องเรือออกเดินทางเหมือนเมื่อสมัยเด็กช่างริบหรี่ลงทุกวัน
เธอออกไปตักน้ำจากบ่อที่ด้านหลังหมู่ตึก เพื่อนำมาเช็ดถูพื้น ตามปกติ แต่วันนี้กูโน้ว(แมงดา) ที่ปกติเฝ้าอยู่ที่ประตุหลังกลับหายตัวไป
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป...
Post by: TUMMAN on June 14, 2013, 06:03:45 PM
"Where is he ?"
"Wh.. what happen to him ?"
ถึงจะคุ้นชินกับภาษาต่างถิ่นอยู่แล้ว แต่ก็ยังติดปากพูดภาษาบ้านเกิดอยู่เป็นประจำ
สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเธอนี้ถือเป็นเรื่องแปลก ในใจเธอก็คิดว่านี่คงเป็นโอกาสที่จะได้ออกไปจากที่นี่
แต่พอคิดกลับไปเห็นภาพหน้าของแม่เล้าแล้ว ก็พลอยทำให้เธอใจเสีย
ถึงจะคิดอย่างนั้น แต่ขาของเธอกลับก้าวออกไปคนละทาง
เธอเหลียวซ้าย แลขวาพอเห็นว่าทางสะดวกจึงเดินออกไป
Post by: Game Master on June 14, 2013, 06:13:03 PM
เมื่อเดินไปจนถึงที่ทิ้งขยะเธอกลับพบร่างของอาหนันซึ่งปกติเป็นคนเฝ้าประตูหลัง
ร่างของอาหนันนอนคว่ำหน้าอยู่หลังกองขยะ หากมองจากถนนใหญ่ จะไม่ถูกพบเห็น
บนหลังของเขามีรอยแผลถูกของมีคมที่ตำแหน่งหัวใจ
ไดอาน่าจะทำยังไงต่อไป?
Post by: TUMMAN on June 14, 2013, 06:48:47 PM
"No.. !!"
ไดอาน่าตกใจมาก เธอตะโกนออกมาสุดเสียง แต่พอรู้สึกตัวก็รีบเอามือขึ้นมาปิดปากไว้
เธอพยายามสงบสติอารมณ์แล้ว เดินออกไปตามหามือปราบ(ใช่ตำรวจไหมครับ ?) แล้วอธิบายสิ่งที่เธอเจอให้ฟังทันที
Post by: Game Master on June 14, 2013, 07:00:38 PM
ระหว่างที่ไดอาน่ากำลังหันรีหันขวาง มองหามือปราบ เพราะไม่เคยออกไปไหน
แม่เล้าก็มาพบศพของอาหนันเข้า
"เอียเท้า โสโครก เจ้าคิดหลบหนีเลยทำร้ายอาหนัน ใช่หรือไม่ ?"
ไดอาน่าจะทำเช่นไร?
Post by: TUMMAN on June 14, 2013, 07:11:30 PM
"Noway ! I'm I'm.. Innocent !"
"Look !"
ไดอาน่าพยายามอธิบาย เธอยื่นมือ ยื่นแขนให้ดู ชี้เสื้อผ้าพร้อมกับอธิบายว่ามันเป็นไปไม่ได้
มือก็ไม่เลอะเลือด เสื้อผ้าก็เช่นกัน ที่เธอมาอยู่ตรงนี้เพราะแปลกใจที่ไม่เห็นเขาอยู่เหมือนเคย
ได้โปรดพิจารณาอย่างเมตตาด้วย
"ขอร้องละค่ะ..."
เธอขอร้องทั้งน้ำตา
Post by: Game Master on June 14, 2013, 07:56:51 PM
"แต่เรื่องที่คิดหลบหนี ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เจ้าติดตามเรามา ให้เรามัดเจ้าเอาไว้ก่อน ค่อยแจ้งมือปราบ"
แม่เล้าจับข้อมือของเธอฉุดดึงกลับเข้าไปในหอนางโลม
เธอจะยอมติดตามแม่เล้ากลับไปหรือไม่
Post by: TUMMAN on June 14, 2013, 08:11:13 PM
"ค่ะ..."
ถึงใจจะอยากขัดขืนแต่พละกำลังที่มีอยู่น้อยนิดคงทำอะไรไม่ได้มาก
แล้วไดอาน่าก็เดินตามเข้าไปต้อยๆ
Post by: Game Master on June 14, 2013, 08:34:19 PM
ความมุ่งมั่น -3
แม่เล้าจับไดอาน่ามัดไว้กับเสาในห้องนอนของเธอ จากนั้นก็รีบร้อนจะออกไปข้างนอก
แม่เล้ากำลังจะไปแล้ว ไดอาน่าจะทำอะไรดี
Post by: Det on June 14, 2013, 08:39:21 PM
"มีอะไรให้ช่วยไหมคะ ?"
ร้องเรียกแม่เล้าก่อนที่เธอจะออกไป จะขอตามไปด้วย อย่างน้อยก็ไปช่วยถือของหรือช่วยงานจิปาถะ
ถ้ากลัวจะหนีก็จะให้ล่ามไปด้วยก็ได้
Post by: Game Master on June 14, 2013, 08:56:02 PM
เนื่องจากต้องยังไปกรมเมืองจึงไม่อาจล่ามไดอาน่าเอาไว้
แม่เล้าได้แต่จูงมือเธอไป
ทั้งคู่เดินออกจากประตูหน้า ต้องเดินผ่านตลาดจึงจะถึงกรมเมือง
ไดอาน่าพบว่าตลาดยามสายผู้คนเริ่มบางตา พ่อค้าแม่ค้าเริ่มทยอยเก็บของกลับแล้ว
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 14, 2013, 10:14:59 PM
"Err...."
ไดอาน่าหันซ้ายหันขวา นานๆเธอถึงจะออกมาข้างนอกได้สักครั้ง
แต่จู่ๆจะวิ่งหนีไปเลยคงดูไม่ดี อย่างน้อยก็ควรจะรู้ทางหนีทีไล่ให้ดีเสียก่อน
ว่าแล้วเธอก็เริ่มมองสำรวจที่ต่างๆ เท่าที่เธอจะมีเวลาทำได้
- ใช้ทักษะสำรวจมองหาเส้นทาง และจดจำพื้นที่ีรอบๆ โดยเฉพาะเส้นทางจากหอนางโลมไปถึงที่กรมเมือง
- ใช้ได้ไหม ? ทอยเลยหรือเปล่าครับ ?
Post by: Game Master on June 15, 2013, 12:52:34 AM
ทอยได้เลย
Post by: TUMMAN on June 15, 2013, 01:00:51 AM
"Mother earth ... please tell me ..."
- สำรวจพื้นที่
- ทอย +รับรู้
Rolled 1d10+1 : 4 + 1, total 5
(รับรู้ ไดอาน่า +1 นะครับ)
Post by: Game Master on June 15, 2013, 01:58:25 AM
เธอมัวแต่เหม่อ กว่าจะรู้สึกตัวอีกที ก็มาถึงกรมเมืองแล้ว
แม่เล้าแจ้งว่า ไดอาน่าเป็นผู้พบศพของอาหนัน
ทางกรมเมืองก็ส่งเจ้าหน้าที่ออกไปตรวจสอบที่เกิดเหตุ
หัวหน้ามือปราบหวังเทียนยังเข้ามาสอบปากคำเธอด้วยตนเอง
(http://wudthipan.com/fucko/index.php?q=/image/1711.jpg)
แม่นางเป็นชาวต่างชาติงั้นรึ....เล่าเหตุการณ์มาเถอะ
ในห้องสอบสวนมีเพียงเธอกับหัวหน้ามือปราบ ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 15, 2013, 02:19:18 AM
"Ermm..."
"I .. er.."
ไดอาน่าเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังอย่างละเอียด รวมถึงเรื่องสถานของตัวเอง ณ ตอนนี้ด้วย
แล้วถามด้วยว่า ถ้าตนไม่อยากจะทำงานที่นี้แล้วพอจะมีหนทางอะไรบ้างไหม
หรือจะขอย้ายไปทำงานที่อื่นได้ไหม ? เสนอตัวว่าเป็นคนมีความรู้ดี เดินเรือก็ได้ ชำนาญการสำรวจ แถมยังเก่งภาษา
Post by: Game Master on June 15, 2013, 02:38:05 AM
ขัาพเจ้าเคยได้ยินเรื่องของแม่นางจากโบตั๋นจรุง คาดว่าไม่แปลกปลอม
จริงๆแล้วแม่นางไม่ได้ขายตัวเป็นทาส ต่อให้เดินจากไปต่อหน้าก็ไม่มีผู้ใดกล้ายุ่งเกี่ยว
นอกจากคนของหอนางโลมเองจะรั้งตัวแม่นางไว้ หากถูกทำร้ายก็มาแจ้งกรมเมืองได้ทุกเมื่อ
อีกอย่าง คนต่างชาติเช่นแม่นางนั้น ถูกชาวตงง้วนรังเกียจเดียดฉันท์ ยากจะหาผู้ใดรับเข้าทำงาน
เรื่องนี้ทางกรมเมืองไม่อาจช่วยเหลือได้จริงๆ
ลูกน้องของมือปราบหวังเข้ามารายงานว่าเหตุการณ์เป็นไปตามที่ไดอาน่าเล่ามาทุกประการ
คนร้ายลอบเข้าไปในหอนางโลม แต่ไม่มีการแจ้งว่าสิ่งใดสูญหายไป
มือปราบหวังบอกว่าไดอาน่าสามารถกลับออกไปได้ หากมีอะไรเพิ่มเติมทางกรมเมืองจะติดต่อไปอีกที
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 15, 2013, 02:47:26 AM
;)
เมื่อได้ยินดังนั้น ไดอาน่าก็ยิ้มรับ ท่าทางนางจะดีใจมาก
ก่อนจากเธอส่งท้ายไว้ว่าจะออกจากหานางโลมแล้ว ถ้าไปหาแล้วไม่เจอแสดงว่านางไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว
"Oh.. I forgot"
ไดอาน่าเหมือนลืมบางสิ่ง นางหันกลับมาแล้วถามใครคือโบตั๋นจรุง ทำไมถึงรู้เรื่องนี้
ถ้าไม่เดือดร้อนอะไร อยากขอเข้าพบเสียหน่อย
และ แถวนี้มีท่าเรือ หรือว่าโรงเรียนไหม ? ถ้ามีช่วยบอกทางด้วย
Post by: Game Master on June 15, 2013, 03:12:21 AM
o/// มือปราบหวังมีสีหน้าประหลาดพิกล อ้อมแอ้มตอบว่า
"โบตั๋นจรุง ทำงานขายศิลปะไม่ขายร่างกายในหอหมื่นบุปผาของท่าน"
"นางเป็นเพื่อนสนิทของข้าพเจ้าเอง"
"ท่านกับนางทำงานแตกต่าง ย่อมิเคยพบหน้ากัน"
พวกมือปราบบอกว่า ท่าเรือนั้นเดินเลียบชายทะเลไปเรื่อยจะพบเห็นเอง
ส่วนโรงเรียนนั้นมีแห่งเดียวคือสำนักอาจารย์คังอยู่ที่ตรอกจอหงวน สอนวิชาหนังสือทั่วไป
Post by: TUMMAN on June 15, 2013, 07:31:10 PM
"Oh ~ I see"
"ขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือนะคะ"
ไดอาน่ากล่าวลาแล้ว ก็เดินออกไปทันที
ในใจคิดว่าอยากจะไปพบกับโบตั๋นจรุงสักครั้ง แต่เวลานี้คงไม่เหมาะนัก
นางมีเรื่องที่ต้องรีบสะสางให้เสร็จ เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้วนางก็รีบออกเดินทางไปท่าเรือต่อทันที
โดยอาศัยตามเส้นทางที่มือปราบหวังบอกมา แต่ถ้าท่าเรืออยู่ไกลกว่าสำนักของอาจารย์คัง ให้ไปที่สำนักของอาจารย์คังก่อน
Post by: Game Master on June 15, 2013, 07:48:28 PM
"เอียเท้าโสโครก เหตุใดเข้าไปนานนัก รีบกลับหอหมื่นบุปผาได้แล้ว มารดาต้องแต่งตัวรับแขก"
Post by: TUMMAN on June 15, 2013, 08:00:54 PM
"Err.."
"คือ...."
ถึงจะถูกใช้งานอย่างทารุณมาโดยตลอดแต่ว่า ถ้าไม่ได้ที่นี้นางคงไม่มีชีวิตอยู่รอดมาได้
นางจึงบอกจุดประสงค์ของตนออกไปตรงๆ ณ ตรงนั้น และกล่าวขอบคุณในทุกสิ่งที่เคยให้กันมา
บุญคุณครั้งนี้นางจะไม่มีทางลืม ขอทำในสิ่งที่ตนต้องการบ้าง แล้วสัญญาว่าจะมาตอบแทนบุญคุณให้อย่างแน่นอน
"เข้าใจmeเถอะนะคะ ...please"
Post by: Game Master on June 15, 2013, 08:29:47 PM
ต้องลอง ทอย+เสน่ห์ดู
Post by: TUMMAN on June 15, 2013, 08:51:05 PM
"Please T--T"
- ใช้เสน่ห์
- เสน่ห์ +0
Rolled 1d10 : 6, total 6
Post by: Game Master on June 15, 2013, 08:59:17 PM
แม่เล้าคิดดูอีกทีไม่อาจสูญเสียแรงงานทาสชั้นดีอย่างเธอไป
จึงเข้ามาฉุดลากไดอาน่าให้กลับไปหอหมื่นบุปผาพลางกล่าวว่า
"เอียเท้าเนรคุณ ผู้ใดเลี้ยงดูเจ้ามา กลับคิดคดทรยศ"
ไดอาน่าถูกแม่เล้าจับข้อมือเอาไว้ ฉุดลากออกจากกรมเมือง เธอจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 15, 2013, 10:35:13 PM
(http://i240.photobucket.com/albums/ff261/KingTUMMAN/ce034fee-e8f8-4eaa-892b-056ceaa32c45_zps374f84a6.jpg)
"No.. Not this time.."
ไดอาน่าส่ายหน้ายิกๆ
"I have to walk on my own way"
ไดอาน่าจริงจัง นางพูดออกไปอย่างฉะฉาน
ถ้าคิดว่ายังติดหนี้กันอยู่ จะให้ทำงานชดใช้ครั้งสุดท้ายก็ได้
หรือไม่ก็ให้โบตั๋นจรุงเป็นคนตัดสินก็ได้
Post by: Game Master on June 16, 2013, 12:40:23 AM
เอาเงินที่ได้ไปซื้อทาสมาใช้งานแทนเธอ
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 12:49:54 AM
"Ah... I thinks ... it would be ..."
ไดอาน่าบอกว่า ถ้าจะให้ตนหาเงินมาให้ก็คงต้องให้โอกาศได้ออกไปหางานข้างนอกทำ
เพราะถ้าไม่ปล่อยตัวไปทำอะไรเลย แล้วให้วางเงินสัญญาแบบนี้ มันเหมือนสัญญาที่เป็นไปไม่ได้
ถ้ากลัวจะผิดสัญญา ก็ให้ข้าราชการของกรมเมืองทำเรื่องสัญญาให้เป็น กิจลักษณะไปเลย
"Win , win maybe :)"
Post by: Game Master on June 16, 2013, 01:12:21 AM
พอคิดได้ว่าชาวต่างชาติอาจจะไม่เข้าใจได้ เลยอธิบายอีกครั้ง
"ถ้าเจ้ายอมทำสัญญาว่ากู้ยืมเงินจากเรา ห้าร้อยเหรียญ เราจะปล่อยเจ้าเป็นอิสระ"
สรุปว่าถ้ายอมทำสัญญาจะไปอยู่ไหนก็เชิญเลย
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 01:25:33 AM
"Oh , sorry Ms. it was my misunderstood"
ไดอาน่าหัวเราะแฮะ ๆ
"No.."
"That's a bit strange"
ไดอาน่าอ้างสิทธิของตนตามที่มือปราบหวังบอก
ดังนั้นตนมีสิทธิในการเป็นอิสระ โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีการผูกมัดใดๆทั้งสิ้น
เรื่องหนี้บุญคุณ นางไม่คิดจะเมินเฉยแน่แท้อยู่แล้ว
เพียงแต่ว่าถ้าอยากได้หลักประกันมากกว่าสัญญาคำพูดก็ให้ที่กรมเมืองนี้จัดการให้ ก็จบเรื่อง
Post by: Game Master on June 16, 2013, 01:35:11 AM
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 01:57:14 AM
"Ah.."
ไดอาน่าอธิบายต่อ
มันคล้ายๆกับสัญญาที่แม่เล้าบอกมานั่นแหละ แต่ไม่ได้ระบุถึงการเป็นหนี้ซึ่งกันและกัน
ถ้าใครฉีกสัญญาทิ้ง ถือว่าทำผิดสัญญา แล้วให้ทางกรมเมืองออกคำสั่งลงโทษทันทีตามที่ได้ตกลงกันไว้
ไดอาน่าย้ำอีกที นี่ไม่ใช่สัญญาหนี้นะ
Post by: Game Master on June 16, 2013, 02:05:43 AM
แม่เล้าฉุดดึงไดอาน่าออกจากกรมเมือง พาเดินกลับไปหอหมื่นบุปผา
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 02:20:28 AM
แต่ระหว่างทางก็ยังสำรวจพื้นที่รอบๆอีกครั้ง
- สำรวจ
- เต๋า รับรู้
Rolled 1d10+1 : 9 + 1, total 10
(http://i240.photobucket.com/albums/ff261/KingTUMMAN/ce034fee-e8f8-4eaa-892b-056ceaa32c45_zps374f84a6.jpg)
"Excuse me..."
พอไปถึงหอนางโลม ก็ขอตัวไปพบโบตั๋นจรุง
เล่าเรื่องที่ตนอยากออกไปทำความฝันของตน แต่ติดที่แม่เล้าไม่เห็นด้วย
อยากได้คำแนะนำ หรือช่วยชี้แนะด้วย
ปล. ถ้าต้องแยกกันทำ ก็ทำช่วงบนก่อน
Post by: Game Master on June 16, 2013, 02:31:06 AM
ระหว่างเดินผ่านตลาด ไดอาน่าสังเกตว่ามีตรอกแห่งหนึ่งที่มีเส้นทางลดเลี้ยวเคี้ยวคดวกวนเต็มไปด้วยซอยเล็กซอยน้อย
ถ้าวิ่งหนีเข้าไปในนั้นยากที่จะถูกตามเจอ
ไดอาน่ารู้จัก ตรอกตะขาบ ถ้าวิ่งหนีหรือไปซ่อนตัวที่นี่ โอกาสสำเร็จ+2
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 02:10:40 PM
"Mhm.."
ไดอาน่าเดินตามไปเรื่อยๆแล้วค่อยๆทิ้งระยะห่างเรื่อย เมื่อเผลอก็รีบหนีเข้าตรอกไปเลยทันที
Post by: Game Master on June 16, 2013, 02:19:48 PM
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 02:31:46 PM
- ความเร็ว -1
- โบนัส +2
Rolled 1d10-1 : 10 - 1, total 9
Post by: Game Master on June 16, 2013, 03:11:01 PM
ตรอกแห่งนั้น ทั้งลึก ทั้งซับซ้อน แม่เล้าเดินวนเวียนอยู่นานยังหาไดอาน่าไม่พบ
ได้แต่เดินทางกลับหอหมื่นบุปผาโดยลำพัง
+2EXP
เย็นมากแล้ว ไดอาน่านั่งตัวสั่นอยู่ข้างกองขยะในตรอกตะขาบ
ฌะอจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 03:29:49 PM
"The darkness will be here soon, I must prepare."
ไดอาน่าได้แต่กอดตัวเองหนาวสั่น
พลางเดินไปต่อเรื่อยๆ เท่าที่เส้นทางในตรอกนี้จะนำพาไปถึง
Post by: Game Master on June 16, 2013, 03:46:24 PM
เธอเห็นแสงไฟจากบ้านเรือนตามทาง แต่ไม่กล้าหยุดยั้ง
เธอเดินเข้าไปจนพบกับชุมชนแห่งหนึ่ง บ้านแต่ละหลังกลับสร้างบนท้องร่องและบึงน้ำเน่าเสีย
ด้านหน้าของชุมชนแห่งนี้กลับตั้งแผงขายสุราแห่งหนึ่ง แคร่ไม้ไผ่สี่ห้าตัวมีคนนั่งอยู่เต็ม
แสงตะเกียงจากเพิงขายสุราส่องให้เห็นผู้คนท่าทางดุร้าย จ้องมองเธอเหมือนเป็นตัวประหลาดตนนึง
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 03:55:32 PM
"e.. Excuse me"
ไดอาน่าใจดีสู้เสือ นางพยายามสื่อสารเท่าที่จะทำได้
นางขอเพียงแค่ที่ซุกหัวนอนเท่านั้น ไม่ได้ต้องการจะมารบกวนอันใด
อย่างน้อยๆ ก็ขอแค่ไม่ให้ตนเองหนาวตายไปวันๆหนึ่ง
พ้นวันแล้ว จะจากไปทันที
Post by: Game Master on June 16, 2013, 04:06:30 PM
"มามา นั่งลงดื่มสักสองจอก ดีหรือไม่"
มีคนเทสุราใส่จอกประคองให้ไดอาน่า เธอจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 04:39:47 PM
"t... Thanks , but .."
ไดอาน่ารับไว้ แต่ไม่ได้ดื่ม
พอเห็นทีท่าว่าคุยได้ ก็เริ่มถามความเป็นอยู่ของคนระแวกนี้
ถ้าเห็นว่าท่าไม่ดี ก็รีบหนี เดินเข้าไปในชุมชนเลย
Post by: Game Master on June 16, 2013, 04:53:42 PM
ชายคนที่ไดอาน่าเข้าไปคุยด้วยกล่าวว่า "เป็นไร ไม่ยอมดื่มสุรานับว่าไม่ให้เกียรติเราตั่วเอี๊ยะ (นายใหญ่) "
พอถามถึงความเป็นอยู่ก็มีคนที่เมาแล้วร้องไห้กล่าวว่า "พวกเราเป็นคนงานท่าเรือ ต้องทำงานหนักทุกวัน ชีวิตไร้ซึ่งอนาคต อยู่ไปมิสู้ตกตาย"
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 05:26:33 PM
"Woh , Really !"
ไดอาน่าดีใจตาโต แล้วหัวไปขอโทษขอโพยตั่วเอี๊ยะก่อนจะดิ่มสุราที่รินให้มานั้น
แล้วเริ่มพูดคุยต่อว่า ตัวนางเองก็ฝันอยากขึ้นเรือ ออกเดินทางท่องสมุทร
มิทราบว่า ผู้เป็นหัวหน้าเรือ หรือกัปตันนั้นดูแลพวกท่านไม่ดี หรืออย่างไร ?
ท่าเรือแถวนี้เป็นท่าเรือประเภทไหนกันหรือ ?
Post by: Game Master on June 16, 2013, 05:47:20 PM
ไดอาน่ารู้สึกเหมือนลำคอถูกไฟแผดเผา หญิงสาวบอบบางอย่างเธอจะต้านฤทธิ์สุราได้แค่ไหนกัน
ทอย+พลังกาย
Rolled 1d10-1 : 3 - 1, total 2
ชายคนแรกเห็นไดอาน่าดื่มสุราจนหมดก็รินให้อีกจอก คยั้นคยอให้ดื่มต่อ
ชายที่ร่ำไห้กล่าวว่า "พวกเราเป็นเพียงคนงานท่าเรือ จะมีโอกาสขึ้นเรือก็เพื่อไปยกสินค้าไหนเลยเคยออกนอกชายฝั่งบัดซบนี้"
ไดอาน่าฟังดูก็ทราบว่าที่นี่เป็นท่าเรือสินค้าแห่งหนึ่ง
Post by: Game Master on June 16, 2013, 05:49:19 PM
ถ้าจะไม่ดื่มอีก ต้องทอย+ปัญญา เพื่อหักห้ามใจ โดน -1 จากการมึนเมาเมื่อดื่มจอกแรก
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 06:18:01 PM
"It was enough for me"
ไดอาน่าพยายามชั่งใจ ไม่ดื่มต่อ
- ทอยปัญญา
- โดน -1 จากมึนเมา
- ปัญญา +2-1 = +1
Rolled 1d10+1 : 8 + 1, total 9
Post by: Game Master on June 16, 2013, 06:30:58 PM
ชายคนนั้นเห็นเธอยังมีสติครบถ้วน ก็กล่าวว่า
"แม่นางชาวฮวน ไม่ทราบเดินอยู่คนเดียวในซอยเปลี่ยว ต้องการหาสิ่งใด"
"พวกเราชาวคนงานล้วนมีน้ำใจ หากช่วยได้ย่อมยินดียิ่ง"
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 06:49:34 PM
(http://i240.photobucket.com/albums/ff261/KingTUMMAN/ce034fee-e8f8-4eaa-892b-056ceaa32c45_zps374f84a6.jpg)
"Oh , wonderful ;)"
ไดอาน่าเล่าประวัติของตนให้ชาวคนงานฟัง
คร่าวๆคือ นางสูญเสียความทรงจำ ลืมอดีตสิ้นแต่ทว่ายังมีบางสิ่งที่ไม่สูญสลายไปด้วย
นางเล่าต่อ ตอนนี้ที่ต้องการคือที่ ๆ ใช้ซุกหัวนอน อาหาร ประทังชีวิตไปวันๆ
แล้วอนาคตนางจะติดตามเรือสักลำ เพื่อออกเดินทางสำรวจโลก
ถ้าไม่คัดข้องสิ่งใด ได้โปรดแนะนำสถานที่พักหรืองานให้ด้วย
Post by: Game Master on June 16, 2013, 06:55:09 PM
"วันนี้ได้ประสบพบหน้า ขอเชิญแม่นางดื่มฉลอง"
พวกคนงานก็พากันชูจอกสุราขึ้น กล่าวว่า ไม่เมาไม่เลิกรา
ไดอาน่ามองจอกสุราในมือที่มีสุราสีขุ่นอยู่เต็มจอก เธอจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 06:59:17 PM
"Thanks alot , but I still have something to do."
ไดอาน่ากล่าวขอบคุณยกใหญ่ แต่สุราจอกนี้คงไม่ไหว
นางยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำ ทั้งยังเหนื่อยมามากแล้ว
ขอทราบสถานที่ของห้องพัก เดี๋ยวนาวจะรุดหน้าไปก่อน แล้วจัดการทำความสะอาดให้อย่างดี
Post by: Game Master on June 16, 2013, 07:30:44 PM
ทุกคนก็พูดจาสนับสนุน บอกว่าไดอาน่าทำไมไม่ให้เกียรติพวกเขา
ขอให้มานั่งดื่มกินด้วยกัน
"แม่นางถ้าไม่รังเกียจพวกเรา อย่างน้อยก็ต้องยอมถูกปรับสามจอก จากนั้นเราจะพาท่านไปที่พักแน่นอน"
ชายคนนั้นยื่นข้อเสนอ
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 08:26:17 PM
"No."
"I have to say no."
ไดอาน่า บอกปฎิเสธ พร้อมกับบอกว่า คงจะรับไว้ได้แค่น้ำใจแล้ว
ตัวนางเองนั้นไม่ถูกกับสุราจริงๆ ถ้าจะมีวาสนาต่อกัน คงทำมาแค่นี้
แล้วเดินเข้าไปในชุมชน
Post by: Game Master on June 16, 2013, 08:34:56 PM
ดึกแล้ว ไดอาน่าเดินลึกเข้าไปในซอยเปลี่ยว
บ้านเรือนของชุมชนนี้ ทั้งแออัด ทั้งคับแคบ ทั้งสกปรก
ดึกขนาดนี้คนส่วนใหญ่ล้วนเข้านอน ที่ยังไม่นอนก็ไม่มีเงินซื้อน้ำมันจุดตะเกียง
ไดอาน่าเดินบนแผ่นไม้ที่พาดผ่านท้องร่องน้ำครำในความมืดมิด เธอจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 09:27:42 PM
"It could be worst.."
ตอนนี้คงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าเดินต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเห็นแสงหรือออกจากชุมชนแห่งนี้
อย่างน้อยก็อย่าพลาดตกลงไปท้องร่องเห็นจะดี
แต่ถ้ามันมืดเกินกว่าที่จะเดินไปมา ก็หาที่ว่างๆ นอนหลับพักผ่อนให้เช้าเสียก่อน
Post by: Game Master on June 16, 2013, 10:59:45 PM
เธอเลยเดินย้อนกลับไปที่เพิงขายสุรา มิน่าพวกมันไม่ได้ติดตามมา
พอเดินมาถึงเพิงขายสุราก็พบว่าพวกคนเหล่านั้นกำลังเมากันได้ที่
พอเห็นเธอเดินออกมาก็พากันจ้องมองมาอย่างชั่วช้าลามก
บ้างก็ลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสาย บ้างก็รีบยกเหล้าในจอกตนเองซดจนหมดถ้วย
ชายคนเดิมบอกว่า "กลับมาแล้วหรือแม่นาง พวกเรากำลังรออยู่ที่เดียว"
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 11:40:51 PM
"Please ... stop it right now !"
"Don't come near me !"
ไดอาน่ารู้ตัวทันที ขืนอยู่ต่อ
ว่าแล้วนางก็ตัดสินใจวิ่งหนี แล้วตะโกนเสียงดัง ทุบประตูบ้านตามทางไปด้วย
"Help !!"
Post by: Game Master on June 16, 2013, 11:47:41 PM
ถ้าจะวิ่งหนีลองทอย+ความเร็วดู
Post by: TUMMAN on June 16, 2013, 11:49:46 PM
- เต๋าความเร็ว
- เชื่องช้า -1
Rolled 1d10-1 : 6 - 1, total 5
Post by: Game Master on June 17, 2013, 12:05:34 AM
ไดอาน่าร่างกายอ่อนแอ ไหนเลยจะต้านทานแรงชายได้
พอเริ่มออกวิ่ง เธอก็ถูกคนงานที่คุยกับเธอตอนแรกตะครุบตัวเอาไว้
ไดอาน่าล้มอยู่บนพื้น โดนคนงานคนหนึ่งเกาะเอวไว้
คนงานอีกสามคนพากันเดินเข้ามารุมล้อม กำลังจะเตรียมจับแขนขาของเธอไม่ให้ดิ้นรน
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 12:12:11 AM
ตะโกนเสียงดังให้คนช่วย หรือไม่ก็พยายามตะโกนหลอกล่อให้ตกใจหันหน้าไปทางอื่น
Post by: Game Master on June 17, 2013, 12:34:01 AM
คนงานฉีกชายเสื้อของไดอาน่าออกมายัดปากเธอเอาไว้
คนงานอีกสองคนก็จับแขนขาของเธอ
คนงานที่โอบเอวเธอมือไม้เริ่มอยู่ไม่สุข
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 12:40:19 AM
O_O
ไม่มีทางอื่นเหลือแล้ว ไดอาน่าคงได้แต่ดิ้นรน เอาหัวฟาด เข่ากระทุ้ง
ที่เหลือคงต้องแล้วแต่บุญวาสนา
Post by: Game Master on June 17, 2013, 12:55:11 AM
เช้าแล้ว....เธอตื่นขึ้นมาด้วยร่างกายและจิตใจที่แตกสลาย ความมุ่งมั่น -10
โชคยังดีที่พวกมันไม่คิดฆ่าเธอ อย่างน้อยเธอยังรักษาชีวิตเอาไว้
เธออาจจะไม่ได้รักษาไว้แค่ชีวิตเดียวด้วยซ้ำ (ทอย+ร่างกาย)
Rolled 1d10-1 : 2 - 1, total 1
ไดอาน่าถูกทิ้งให้นอนอยู่ข้างเพิงขายสุรา คนชั่วร้ายเหล่านั้นเมื่อได้เธอแล้วก็ทอดทิ้งเธอไว้ไม่แยแส
เธอจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 01:02:20 AM
"...."
ไดอาน่านั่งเข่าพับ น้ำตาลินไหล
สิ่งที่หายไปแล้วก็คงต้องปล่อยมันไปกับอดีต
เหมือนกับความทรงจำของนาง ก่อนที่จะมาติดอยู่ที่นี่
เช้าแล้ว คงจะมองเห็นอะไรได้ชัดเจนขึ้น
ว่าแล้วเธอก็พยุงตัว แล้วเดินเท้าต่อไป
ระหว่างทางก็ถามผู้คน ถึงตรอกจอหงวนด้วย ต้องการไปสำนักอาจารย์คัง
ใช้ทักษะสำรวจด้วย ถ้าจำเป็นต่อการเดินหา
Post by: Game Master on June 17, 2013, 01:15:31 AM
ในที่สุดก็มาถึงตลาดสด
เธอถามไถ่แม่ค้าในตลาด พบว่าตรอกจอหงวนอยู่ห่างจากตลาดไม่ไกลนัก ทั้งยังบอกเส้นทางให้กับเธอโดยละเอียด
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 01:30:03 AM
"Thanks alot ;)"
ไดอาน่ากล่าวขอบคุณ ก่อนจะออกเดินทางไปทันที
ถ้าอยู่ใกล้กับหอนางโลม ก็พยายามหาเส้นทางอื่นหลีกเลี่ยงด้วย
Post by: Game Master on June 17, 2013, 01:42:00 AM
ถ้าไดอาน่าเดินทางผ่านที่สาธารณะในเมืองซังไฮ้ ต้องทอย+ความเร็ว ดู ว่าจะพบคนของหอนางโลมหรือไม่
เส้นทางที่แม่ค้าบอกต้องผ่านตลาด ถ้าจะไปทางนี้ ก็ต้องทอยหลบหลีกคนของหอนางโลม
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 02:28:08 AM
"There is no other way"
"Oh , wait !"
ไดอาน่าทำท่าเหมือนจะนึกอะไรออก
ครั้งนี้อยากลองวางแผนดีๆดูสักครั้ง
ลองใช้ปัญญาแก้ไขปัญญาตรงหน้านี้ดูบ้างแล้วกัน
Post by: Game Master on June 17, 2013, 02:32:06 AM
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 02:35:59 AM
- 1 SP
- ปัญญา +2
Rolled 1d10+2 : 5 + 2, total 7
Post by: Game Master on June 17, 2013, 12:25:35 PM
ไดอาน่าคิดว่าเธอคงต้องลองถามหาเส้นทางอื่นที่ไม่ผ่านชุมชน
หรือไม่ก็หนีออกจากเมืองนี้ หรือไม่ก็ไปเจรจากับแม่เล้าให้รู้แล้วรู้รอด
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 12:40:44 PM
"Freedom is not given but earn."
การหนี ไม่ใช่อิสระภาพที่แท้จริง
ไดอาน่าตัดสินใจอย่างแน่วแน่อีกครั้ง
ครั้งนี้จะต้องคุยกับแม่เล้าให้รู้เรื่องกันไปเสียที
Post by: Game Master on June 17, 2013, 01:05:39 PM
"เอียเท้าโสโครก กล้าลอบหนีไปจากมารดา วันนี้เราจะได้เห็นดีกัน"
แม่เล้าสั่งให้กูโน้วสองคนเข้ามาจับตัวไดอาน่าเอาไว้
พวกเขากำลังเดินมาแล้ว ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 01:26:33 PM
(http://i240.photobucket.com/albums/ff261/KingTUMMAN/ce034fee-e8f8-4eaa-892b-056ceaa32c45_zps374f84a6.jpg)
"I don't want to live the life without freedom anymore !"
"Please , it's my life I want my life back !"
ถึงเวลาแล้วที่นางจะต้องตัดสินใจให้เด็ดขาด
ด่านแรกคงเป็นชีวิตที่ถูกผูกติดอยู่กับหอนางโลมแห่งนี้
ไดอาน่า พยายามอธิบายให้แม่เล้าเข้าใจ เท่าที่นางจะสามารถอธิบายได้
โทษทีลอบหนีก็ว่ากันไปตามเนื้อผ้า แต่ขอให้ปล่อยตัวเธอเป็นอิสระเสียที
(SP หมดลืม)
Post by: Game Master on June 17, 2013, 01:43:28 PM
"เจ้าคิดว่าหอนางโลมเป็นสถานสร้างบุญกุศลงั้นหรือ คืนนี้เราจะให้เจ้ารับแขก หากหาเงินได้ครบ 500 เหรียญ จะปลดปล่อยเจ้าไป"
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 01:55:11 PM
"If that the case .. I will have nothing but accept."
ไดอาน่าตอบตกลง
ถึงแม้จะ โดนกดขี่แต่ก็ยังมอบโอกาสให้เสมอ
Post by: Game Master on June 17, 2013, 02:02:20 PM
"ถ้ายอม เจ้าก็จะมีอิสระ อยากทำงานตอนไหนก็ได้"
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 02:13:24 PM
"ํํYes , Ma'am"
สุดท้ายก็กลับมาที่จุดนี้อีกครั้ง
ไดอาน่าบรรจงลงลายนิ้วมืออย่างช้าๆ ด้วยสีหน้านิ่งไร้อารมณ์
ในใจของนางกำัลังคิดอะไรอยู่คงไม่อาจเ้ข้าใจได้
หลังจากลงลายนิ้วมือเสร็จก็ถามว่า"มารดา"คือใคร
ได้ยินพูดถึงมาหลายครั้งแล้ว อยากจะขอเจอตัวหน่อยจะได้หรือไม่
Post by: Game Master on June 17, 2013, 02:27:43 PM
กูโน้วก็ประสานเสริมว่า "หากต้องการยกตนมากขึ้นก็เรียกตนเองเป็นโกวไนไนํ(ย่า) "
ไดอาน่ารู้สึกว่าชีวิตของตนย่ำแย่ยิ่งนัก ความมุ่งมั่น -3
แม่เล้าบอกว่า ปกติบุรุษมาที่หอนางโลมในเวลา เย็นและค่ำ หากต้องการรับแขกช่วงเช้าสายบ่ายต้องเสี่ยงดวงเอา
วิธีการรับแขกต้องอาศัยเสน่ห์ (ทอยเต๋า+เสน่ห์) ถ้าบริการดีจะได้รับเงินพิเศษ
(fail ได้ 10เหรียญ ok ได้ 20เหรียญ crit ได้ 40เหรียญ)
แม่เล้าตรวจดูพบว่าไดอาน่ามิใช่หยกสมบูรณ์ก็ถอนหายใจ บอกว่าหากเป็นหยกสมบูณ์สมควรได้รับเงินเปิดตัวเพิ่มอีกร้อยกว่าเหรียญ
ตอนนี้เป็นเวลาบ่าย ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 03:04:18 PM
"It was fine , by now"
ไดอาน่ายังไม่อยากรับแขกตอนนี้ แล้วก็ออกเดินเท้าไปที่ตรอกจอหงวนทันที
"Wasn't dusk yet , I still have time."
Post by: Game Master on June 17, 2013, 03:22:47 PM
ตรอกจอหงวนเป็นสถานที่เงียบสงบ สมเป็นที่อยู่ของเหล่าบัณฑิต
เธอจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 03:34:04 PM
"So peaceful"
นานแล้วที่ไม่ได้พบเจอสถานที่สงบๆเช่นนี้
ไดอาน่าพยายามเดินถามคนแถวนั้นว่าสำนักอาจารย์คังอยู่หนใด
นางอยากฝากตัวเป็นศิษย์ ถึงร่างกายจะไม่บริสุทธิ แต่ปัญญาของนางยังไม่มืดมิด
Post by: Game Master on June 17, 2013, 03:46:58 PM
อาจารย์คังเป็นชายชราหน้าตาภูมิฐาน หนวดเครายาวเป็นสีเงิน
เขาถามไดอาน่าว่า "แม่นางต้องการศึกษาสิ่งใด ปกติเล่าฮู(ผู้ชรา) เพียงสอนตัวหนังสือให้เด็กๆเล่าเรียน มีภูมิความรู้จำกัด"
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 04:02:13 PM
"Please to meet you."
ไดอาน่าแสดงความเคารพตามวัฒนธรรมของตน
นางบอกว่าสิ่งที่นางต้องการคือสถานที่พักผ่อน ก่อนจะออกเดินทางต่อไป
นางยินดีทำงานเป็นครูสอนเด็กๆเพื่อเป็นค่าตอบแทนที่พัก
หรือถ้่าคิดว่านางยังไม่เหมาะสมจะเป็นครู นางยินดีให้เล่าฮูสอนสั่ง
Post by: Game Master on June 17, 2013, 04:24:53 PM
"หากโกวเนี้ยต้องการเป็นอาจารย์ ไยไม่เปิดสำนักของตนเอง บ้านช่องเราคับแคบ ไม่อาจรับรองโกวเนี้ย"
"ภูมิความรู้ของเราก็ต่ำต้อย ไม่กล้าสอนสั่ง"
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 04:30:57 PM
"Sorry for wasted your time."
ไดอาน่ากล่าวลา แต่ก่อนจะออกไปนางถามถึงเส้นทางที่จะมุ่งสู่ทะเล
Post by: Game Master on June 17, 2013, 04:37:13 PM
นอกจากนั้น อาจารย์คังยังบอกที่ตั้งของ ท่าเรือ ให้เธอทราบ
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 04:40:34 PM
"Red rock ?"
ไดอาน่าสนใจหินแดงที่อาจารย์คังพูดถึง
เลยสอบถามว่ามันมีประวัติความเป็นมาอะไรเป็นพิเศษบ้างไหม ?
หรือเป็นแค่หินแดงๆ ที่เป็นจุดสังเกตุเฉยๆ เลยถูกตั้งชื่อไว้เช่นนั้น
Post by: Game Master on June 17, 2013, 04:49:22 PM
"หินนั้นมีรูปร่างคดงอปลายแหลม ราวกับกริชยักษ์เล่มหนึ่งทิ่มแทงขึ้นจากพื้นดิน ยามอาทิตย์สาดส่อง จะสะท้อนสีแดงของมันกับชายหาด"
"ย้อมผืนทรายจนคล้ายกับทะเลเลือดสีแดงฉาน ตำนานพื้นบ้านบอกว่า นานมาแล้ว มีมหายักษาชั่วร้าย ถูกภูติเทพปักตรึงไว้ที่นั่น"
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 04:56:03 PM
"Woh ! Interesting !!"
เมื่อได้ฟังประวัติจนจบแล้วก็รู้สึกว่าน่าสนใจนัก
ไดอาน่ากล่าวลาอีกครั้ง แล้วรีบเดินทางไปที่หาดนั้นทันที
สำรวจดูหินแดงก้อนนั้นด้วย
Post by: Game Master on June 17, 2013, 05:09:33 PM
หินนั้นสูงราวสามสิบเมตร กว้างประมาณสามสี่เมตร
ใกล้กับหาดทรายมีสำนักมัจฉาเหินตั้งอยู่ เป็นค่ายสำนึกที่เชี่ยวชาญวิชาทางน้ำ
เย็นแล้ว ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 05:13:39 PM
"Mhmm.."
ไดอาน่าเห็นสำนักมัจฉาเหินก็เดินเข้าไปหา
บอกว่าเป็นนักสำรวจหลงทาง ซ้ำยังเคราะห์ร้าย
กว่าจะเดินทางมาถึงที่นี่ได้ก็จะแย่อยู่แล้ว
พอจะมีมุมให้พักอาศัยสักคืนไหม ?
Post by: Game Master on June 17, 2013, 05:41:36 PM
หากต้องการที่พักฟรีให้ไปที่ศาลเจ้าร้างบนเขา
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 05:45:40 PM
"......"
ไดอาน่ายิ้มแห้งๆ ให้ก่อนจะหันหลังเดินจากไป
- เดินไปศาลเจ้าร้าง
Post by: Game Master on June 17, 2013, 06:17:16 PM
ไดอาน่าไม่มีชุดไฟได้แต่อาศัยแสงจันทร์นำทาง
ไดอาน่ายืนอยู่หน้าศาลเจ้ารกร้าง แม้แต่ประตูก็พังลงมา เธอจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 06:29:08 PM
"Danger ?"
ไดอาน่าค่อยๆ ไปแง้มประตู มองดูข้างในศาลร้างนี้
ถ้าข้างในปลอดภัยดีก็เข้าไป แต่ถ้ามองดูแล้ว ไม่แข็งแรงก็ไม่เข้าไป
Post by: Game Master on June 17, 2013, 06:43:06 PM
เธอเปิดประตูเข้าไป ข้างในแม้จะไม่อบอุ่นแต่ก็ยังดีกว่าถูกลมน้ำค้าง
ไดอาน่าพบว่าภายในมืดมิด แสงจันทร์เพียงส่องให้เห็นศาลเจ้าปรักหักพังแต่เพียงรางๆ
เธอรู้สึกปวดแสบท้อง ทั้งวันยังไม่ได้รับประทานอาหารแม้แต่น้อย
เธอจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 07:04:20 PM
"My stomach is full with emptiness.."
ไดอาน่าไม่ทันได้คิดถึงเรื่องอาหารการกิน
นางมัวแต่หาช่องทางที่จะทำให้ชีวิตของตนเป็นอิสระสักครั้ง จนลืมสิ่งใกล้ตัวไป
ถึงนั่งอยู่เฉยก็คงไม่ทำใ้ห้หายแสบทอง
ไดอาน่าตัดสินใจเดินออกไปสำรวจดูรอบๆ ศาลร้างนี้
เป็นป่าทุบ หรือต้้นไม้รกร้าง พอที่จะเดินสำรวจหาผลไม้ป่าทานได้บ้างหรือเปล่า
พยายามใช้แสงจันทร์นำทาง และไม่เดินไกลออกจากตัวศาลร้างมากนัก
Post by: Game Master on June 17, 2013, 07:10:55 PM
แต่ตอนนี้เธอหมดแรงแล้ว พื้นที่รอบๆศาลเจ้าไม่มีผลไม้ที่เธอมองเห็นได้เลย
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 07:16:51 PM
"Ugh...."
"The darkness has swallowed me."
ไดอาน่าหมดแรง ถ้าออกสำรวจในตอนนี้ไม่ไหวคงได้แต่นอนพัก
กัดฟันทนความหิวต่อไปสักคืนหนึ่ง
Post by: Game Master on June 17, 2013, 07:30:00 PM
+1SP
เช้าแล้ว ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 07:42:04 PM
"Ah... feeling better , for now."
"Let's see , is my sense still sharp enough ?"
เมื่อไดอาน่ารู้สึกสบายตัวขึ้นเล็กน้อย นางก็รีบใช้กำลังที่ฟื้นคืนมานั้นออกสำรวจสถานที่รอบๆทันที
อย่างน้อยถ้าได้รู้สภาวะแวดล้อมรอบๆ และแหล่งอาหารป่า น่าจะประทังชีวิตไปได้อีกสัก 2 3 คืน
- สำรวจพื้นที่รอบๆ หาอาหาร
- ใช้ทักษะ สำรวจพื้นที่
- 1 SP
- ใช้รับรู้ +1
Rolled 1d10+1 : 10 + 1, total 11
Post by: Game Master on June 17, 2013, 08:30:49 PM
นอกจากนี้เธอยังพบต้นเห็ง(มะยมจีน)ต้นหนึ่งที่หลังศาลเจ้า แต่ถ้าจะเก็บต้องปีนขึ้นไป (ทอย+ความเร็ว)
ไดอาน่าจะทำอย่างไร
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 09:10:24 PM
"Ah ~~ so tall ~"
ปีนขึ้นไปเก็บต้นเห็ง
- ทอยความเร็ว
- เชื่องช้า -1
Rolled 1d10-1 : 8 - 1, total 7
Post by: Game Master on June 17, 2013, 11:53:22 PM
ได้รับ ผลเห็งหนึ่งกำมือ x2
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 17, 2013, 11:57:42 PM
"Is it possible to eat these... fruits ?"
ไดอาน่าหยิบเอาผลเห็งมาเช็ดๆ ถูๆ แล้วลองกินดูสักกำมือหนึ่ง
Post by: Game Master on June 18, 2013, 12:29:27 AM
พอกินไปกำมือหนึ่งก็อิ่ม ไดอาน่าไม่รู้สึกผิดปกติอะไร
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 18, 2013, 12:59:07 AM
"Feeling better now , I guess :)"
ไดอาน่ารู้สึกเหมือนตัวเองมีโชคช่วย แล้วระหว่างที่กำลังนั่งคิดว่าจะนอนพักอีกสักรอบ นางก็คิดบางอย่างออก
ที่หลังศาล มีทางเดินขึ้นเขา ยังไม่ได้รับการสำรวจ พอนึกขึ้นได้เช่นนั้น นางก็รีบรุดหน้าไปทันที
Post by: Game Master on June 18, 2013, 01:32:31 AM
คงไม่มีใครเดินผ่านมาหลายปีแล้ว
เธอพบป้ายไม้ตกอยู่ข้างทาง พอหยิบมาดูเห็นเป็นอักษรเขียนว่า "ผาใจสลาย"
เมื่อเดินไปจนสุดทางก็เป็นเวลาบ่าย ไดอาน่ามาถึงหน้าผาติดทะเลแห่งหนึ่ง
หน้าผานี้อยู่สูงจากระดับน้ำทะเลห้าหกร้อยเมตร ได้ยินเสียงคลื่นซัดสาด ดังแว่วมาจากเบื้องล่าง
ไดอาน่าจะทำอย่างไรต่อไป
Post by: TUMMAN on June 18, 2013, 09:09:35 AM
"Creature will die soon."
"Death will find me."
ไดอาน่ายืนมองท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ และทะเลที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา
นางหลับตาลง แล้วปล่อยร่างนั้นค่อยๆร่วงหล่นลงไปช้า ๆ
Post by: Game Master on June 18, 2013, 01:16:54 PM
เบื้องล่างมีทั้งโขดหินและกิ่งไม้เถาวัลย์
จะรอดหรือไม่ขึ้นกับโชคชะตาแล้ว
เธอได้รับบาดเจ็บ....
Rolled 1d5-1 : 5 - 1, total 4
Post by: Game Master on June 18, 2013, 01:21:16 PM
กระโหลกศีรษะและกระดูกทั่วร่างของเธอแหลกสลาย
ภาพสุดท้ายที่เธอเห็นคือภาพของซากโครงกระดูกเกือบสิบโครงที่ล่องลอยอยู่รอบๆ
นั่นคือภาพอนาคตของเธอสินะ
ไดอาน่าเสียชีวิต
BAD END
ได้รับโบนัส +4EXP